Τί αντιπαθείτε περισσότερο σε ένα ταξίδι?

[HummingBird]

Αντιπαθω να παω να βγαλω μια φωτογραφια στα μουσεια ή σε σημαντικα αξιοθεατα και να μπαινουν οι αλλοι δεξια και αριστερα στο θεμα μου.

΄Ντάξει κοπελιά, δεν το ξέραμε να μην απολαύσουμε το χι αξιοθέατο ή μουσειακό έκθεμα επειδή εσύ το παίζεις φωτογράφος.

Αστειεύομαι, σε καταλαβαίνω, και μένα μου τη σπάει, απλά θέλει υπομονή να περιμένεις να φύγουν από το κάδρο. Εκτός αν εννοείς ότι μπαίνει η παρέα σου στο κάδρο. Εμένα αυτό μου τη σπάει. "Βγάλε με να κάνω πως στηρίζω τον Πύργο της Πίζας", "Βγάλε με να κάνω πως έχω τον Παρθενώνα στη χούφτα μου", "Βγάλε με αγκαλιά με το γονδολιέρη". "Βγάλε με να το παίζω Paul McCartney στην Abbey Road". Ε άι παράτα μας. Να σε βγάλω σαν μόνιμο κάτοικο του Pere Lachaise καλύτερα;

 

[KLEOPATRA]

Χαχαχαχα μη μου θυμιζεις τωρα οτι ηθελα να παω σε αυτο το νεκροταφειο και δεν ηθελε η παρεα μου...αμα σου λεω καλυτερα μονη......
Δεν το γνωριζα οτι υπαρχει "μοδα" να φωτογραφιζεις την παρεα να κρατανε το ενα και να σηκωνουν το αλλο

 

[emouli]

Κι εγω δεν μπορώ με εμμονικούς με το φαγητό αλλά αυτό που λέω είναι ότι με ενοχλεί όταν βγαίνει ο "μετρητής" ΄στο τραπέζι. Κι εννοώ είτε το κομπιουτεράκι για το πόσο θα στοιχίσει ένα (1) πιάτο φαγητό είτε τον θερμιδομετρητή μην ξεφύγουμε στις θερμίδες. Μου έχει τύχει και υπολογισμός θερμίδων που χάθηκαν με το περπάτημα ή το κολύμπι το βράδυ. Κι αυτό εμμονικό είναι....

Για το πρωτο σκέλος υπάρχει λύση: κοινό ταμείο. Εμεις όταν ταξιδεύουμε με παρέα το εφαρμόζουμε και ειναι πολύ πρακτικό. Οσο για τον θερμιδομετρητή σηκώνω τα χέρια ψηλα!

 

[dim kyr]

Ενα με χαλάει: Η οργάνωση. Βαριέμαι (για να μην πω μισώ, σιχαίνομαι, απεχθάνομαι) να ψαχνω ξενοδοχεία (βλέπε χαμοκέλες) , διαδρομές,ημερομηνίες, δρομολογια, μαρκες μπύρας, αξιοθεατα κλπ..
Και επειδή οπως λένε κάποιοι σοφοί Ελληνες "να μετουσιώνεις το αναπόφευκτο σε δική σου ελεύθερη βούληση. Καζαντζακης) , το εχω εξελίξει και λέω ότι η οργάνωση είναι ο βρόχος -και όχι βρόγχος- κάθε αυθόρμητου, αυθεντικού ταξιδιού. Οτι σου τυχει, θα το εχεις επιλέξει. Γιατί αν μη τι άλλο ενα ταξίδι, -και όχι εκδρομή στην Ρώμη πχ- που σέβεται τον εαυτό του , θα πρέπει να είναι άγνωστο και όχι ψυχαναγκαστικό πρόγραμμα που πρεπει να ακολουθησεις κατα γράμμα λες κι δεν ξέφυγες ποτέ από την καθημερινότητά σου.
Αν ξέρεις που θα φας, που θα πιεις , που θα κοιμηθείς, τι ωρα θα πάρεις το επόμενο λεωφορείο, τι θα φας, τι θα καζαντίσεις , στο τέλος θα αναφωνίσεις "καλέ! Αυτό είναι σαν αυτά που εβλεπα, στο ιντερνετ!
Οργάνωση λοιπόν. Την μισώ. Το δισάκι μου στον ώμο και στο δρόμο... και στον δρόμο..
Τίποτα άλλο δεν με "χαλάει".

 

[Yorgos]

Αν ξέρεις που θα φας, που θα πιεις , που θα κοιμηθείς, τι ωρα θα πάρεις το επόμενο λεωφορείο, τι θα φας, τι θα καζαντίσεις , στο τέλος θα αναφωνίσεις "καλέ! Αυτό είναι σαν αυτά που εβλεπα, στο ιντερνετ!

Ε, αυτό είναι και ο ορισμός της διαφοράς ανάμεσα στο ταξίδι (το απρόβλεπτο) και τον τουρισμό (προγραμματισμένο).

 

[dgts]

Κάθε φορά που ταξιδεύω έχω άγχος την προηγούμενη μέρα και περισσότερο το βράδυ με αποτέλεσμα να μην κοιμάμαι πάνω από 2-3 ώρες και να μην τη παλεύω την επόμενη μέρα.
Ευτυχώς ότι ταξίδια έχω κάνει (τα περισσότερα για να μην πω όλα), τα έχω κάνει με τη σχέση μου και έτσι δεν έχουμε προβλήματα για το πότε θα φάμε, τι θα δούμε κτλ καθώς έχουμε φροντίσει να οργανωθούμε τουλάχιστον μια εβδομάδα με 2, πριν ταξιδέψουμε.
Κάτι άλλο που αντιπαθώ είναι το ξεπακετάρισμα μόλις επιστρέψω σπίτι και η μελαγχολία που νιώθω στο αεροδρόμιο του προορισμού πριν πετάξω για Ελλάδα.

Συμβουλή φιλική:
Επειδή είμαι άνθρωπος που γουστάρει τρελά το περπάτημα (δεν κουράζομαι με τίποτα σε σημείο να μου λένε ναρκωτικά παίρνεις κτλ) και επειδή "διψάω" για "ξεσκόνισμα" μιας πόλης, μιας περιοχής καθώς και για φωτογραφήσεις έχω επιλέξει αυτό το 1 άτομο που ταιριάζουμε γάντι.
Την ίδια συμβουλή δίνω και σε εσάς.
Να επιλέγετε άτομα που να είσαστε 100% σίγουροι οτι ταιριάζουν σε αυτά που εσείς έχετε σκοπό/στόχο να δείτε στο κάθε ταξίδι...
Με την ίδια λογική και οι φίλοι σας πρέπει να επιλέγουν με τον ίδιο γνώμονα για να μην γίνονται παρεξηγήσεις κτλ..

 

[piccolo_mondo]

Εγω αντιπαθω να επιστρεφω κ να συνειδητοποιω συζητωντας με γνωστους οτι δεν ειδα το ταδε...(που δεν το ηξερα προφανως) ή οτι το αλλο ταδε που ειχα στο προγραμμα αλλα δεν προλαβα ηταν σουπερ, κριμα που δεν πηγες κ τετοια... Ασε που συνηθως δεν σκοπευω να επιστρεψω.

 

[alma]

Να επιλέγετε άτομα που να είσαστε 100% σίγουροι οτι ταιριάζουν σε αυτά που εσείς έχετε σκοπό/στόχο να δείτε στο κάθε ταξίδι...
Με την ίδια λογική και οι φίλοι σας πρέπει να επιλέγουν με τον ίδιο γνώμονα για να μην γίνονται παρεξηγήσεις κτλ..

Συμφωνώ απολύτως.

 

[YIANNIS2008]

Τις παράξενες ιδιοτροπίες κάθε τόπου! π.χ. Στο Βουκουρέστι πέρισυ το χειμώνα, το πρώτο πράγμα που μας είπε ο ξεναγός, ήταν, "για κανένα λόγο μη φωτογραφήσετε ένστολο. Ούτε πυροσβέστη που λέει ο λόγος!! " Η αλήθεια είναι με τόσους "κάφρους" που βρεθήκαμε για την εθνική Ελλάδος ( τυχαία βέβαια βρέθηκα εγώ εκεί, αλλά σιγά μην έχανα τον αγώνα! ) όποιος θέλει να δώσω μερικές με έφιππους αστυνομικούς έξω από το γήπεδο!!!

 

[YIANNIS2008]

Κάθε φορά που ταξιδεύω έχω άγχος την προηγούμενη μέρα και περισσότερο το βράδυ με αποτέλεσμα να μην κοιμάμαι πάνω από 2-3 ώρες και να μην τη παλεύω την επόμενη μέρα.
Ευτυχώς ότι ταξίδια έχω κάνει (τα περισσότερα για να μην πω όλα), τα έχω κάνει με τη σχέση μου και έτσι δεν έχουμε προβλήματα για το πότε θα φάμε, τι θα δούμε κτλ καθώς έχουμε φροντίσει να οργανωθούμε τουλάχιστον μια εβδομάδα με 2, πριν ταξιδέψουμε.
Κάτι άλλο που αντιπαθώ είναι το ξεπακετάρισμα μόλις επιστρέψω σπίτι και η μελαγχολία που νιώθω στο αεροδρόμιο του προορισμού πριν πετάξω για Ελλάδα.

Συμβουλή φιλική:
Επειδή είμαι άνθρωπος που γουστάρει τρελά το περπάτημα (δεν κουράζομαι με τίποτα σε σημείο να μου λένε ναρκωτικά παίρνεις κτλ) και επειδή "διψάω" για "ξεσκόνισμα" μιας πόλης, μιας περιοχής καθώς και για φωτογραφήσεις έχω επιλέξει αυτό το 1 άτομο που ταιριάζουμε γάντι.
Την ίδια συμβουλή δίνω και σε εσάς.
Να επιλέγετε άτομα που να είσαστε 100% σίγουροι οτι ταιριάζουν σε αυτά που εσείς έχετε σκοπό/στόχο να δείτε στο κάθε ταξίδι...
Με την ίδια λογική και οι φίλοι σας πρέπει να επιλέγουν με τον ίδιο γνώμονα για να μην γίνονται παρεξηγήσεις κτλ..

ρε φίλε, πως κατάφερες και βρήκες άνθρωπο που γουστάρει το περπάτημα; Χρόνια ψάχνω να βρω έναν που να του αρέσει...

 

[dgts]

ρε φίλε, πως κατάφερες και βρήκες άνθρωπο που γουστάρει το περπάτημα; Χρόνια ψάχνω να βρω έναν που να του αρέσει...

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, μάλλον μ'αγαπάει πολύ και "συμπάσχει" στην ναρκωτική μου ουσία που ακούει στο όνομα "περπάτημα" γιατί δεν τρελαίνεται κι όλας αλλά ξέρει οτι με αυτήν μου τη τρέλα θα αποκομίσει περισσότερες εμπειρίες! Ως γνωστόν, αν δεν περπατήσεις έναν τόπο, μια πόλη, είναι σαν να μην έχεις δει τίποτα. Γι αυτό θα πρέπει να "ξετεμπελιάζουν" οι τεμπέληδες και με κύριο όχημα τα πόδια τους να ρουφάνε σαν σφουγγάρι ότι το μάτι τους προσφέρει.
Να εκτιμάμε λοιπόν τα ποδαράκια μας και τα ματάκια μας γιατί μερικοί άνθρωποι δεν στάθηκαν τυχεροί και τα στερούνται.

 

[Vasileti]

Νομίζω ότι το ταξίδι είναι περισσότερο self realisation και είναι ο επισκέπτης περισσότερο που συστήνεται στον προορισμό, παρά ο δεύτερος, που στέκει εκεί ούτε περισσότερος ούτε λιγότερος. Έτσι, "Ο,τι σου τύχει, θα το εχεις επιλέξει", καθώς λέει η dimkyr. Με αυτή την έννοια Γιώργος, αντιλαμβάνομαι το απρόβλεπτο ως όχι τόσο απρόβλεπτο αλλά εν πολλοίς συνυφασμένο με την προσωπικότητα του ταξιδιώτη. Η όχι τουριστική συμπεριφορά εγκολπώνει από πριν τις βασικές πληροφορίες που χρειάζεται για τον προορισμό- όχι αυτές που κάνουν το ταξίδι απόλυτα καταναλωτικό και επιστρέφεις το ίδιο αμόρφωτος, απλά ξεσκασμένος- αλλά αυτές που το κάνουν μια συναρπαστική γνωριμία, όπου τα «απρόβλεπτα» κοτσάρονται όχι ανεξάρτητα από την ιδιοσυστασία και κουλτούρα του ταξιδιώτη.
Με την εμπειρία, οι χρηστικές πληροφορίες που αφορούν την αναγνώριση του περιβάλλοντος, του κινδύνου, του καλού ή κακού, είτε αυτό αφορά αξιοθέατα, φαγητό είτε ο,τιδήποτε, οργανώνονται σε ένα εσωτερικό εγχειρίδιο, μη γραπτό.
Αριθμός συμμετεχόντων >2 νομίζω είναι επιβαρυντικός παράγοντας. Αντιπαθώ το «ελάτε να πάμε παρέα» όταν ήδη δύο έχουμε ανακοινώσει ταξίδι, (κυρίως για να μη μας ενοχλούν).
Μόνη εξαίρεση τα ειδικού σκοπού ταξίδια, πχ για κυνήγι ή καταδύσεις, όπου αυτό που αντιπαθώ είναι η ηλικιακή ανομοιομορφία. Εχει επιβεβαιωθεί 100% ότι η επιμονή των συνομήλικων μου γερόντων να μας συνοδεύσει κάποιο «παλληκάρι» βλαστάρι τους, σε περιπετειώδες ταξίδι πχ για κυνήγι ή ψάρεμα, ήταν εγγυημένο πρόβλημα.