campesino
Member
- Μηνύματα
- 27
- Likes
- 132
- Επόμενο Ταξίδι
- λατιν αμερικα κ καμποτζη
- Ταξίδι-Όνειρο
- λατιν αμερικα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχετικά με τους χάρτες και τις διαδρομές
- Οaxaca][I]ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ[/I
- San Cristobal de las Casas][I]Το ταξίδι προβλέπεται μακρύ απο την Ο[/I][I]axaca[/I][I] και πραγματικά είναι (12 ώρες)... Το λεωφορείο φεύγει αργά το βράδυ, η αστυνομία σε τραβάει με κάμερα με το που μπείς μέσα και φαντάζεσαι οτι όλο αυτό δεν θα σου βγεί σε καλό. Σε διαφορα σημεια της διαδρομης οπου σταματάς για κάποιο έλεγχο του στρατού ή σε κάποια ανύποπτη στιγμή βλέπεις πάντα 2 μάτια να πετάγονται πάνω απο κάθε κάθισμα, κάπως απορημένα και φοβισμένα και μετα χάνονται. Εαν δε, έχεις και την εμπερία της Μ. να ξυπνάς κατα τύχη 3 η ώρα τη νύχτα και να βλέπεις τον φαντάρο με το [/I][I]full[/I][I]-[/I][I]face[/I][I] και το [/I][I]G[/I][I]3 πάνω απ το κεφάλι σου, ε όπως και να το κάνουμε, αναρωτιέσαι τι διάολο γίνεται.[/I
- Comitan][I]Σκέψου να μην έχεις καμία επικοινωνία με τους ανθρώπους που υποτίθεται θα σε φιλοξενήσουν στην πόλη και ξαφνικά την μέρα που ετοιμάζεσαι να αφήσεις το [/I][I]San [/I][I]Cristobal[/I][I] για το [/I][I]Comitan[/I][I], να καταφέρνεις μέσω μηνύματος να κλείσεις ραντεβού σε ένα [/I][I]caf[/I][I]é στο [/I][I]Zocalo[/I][I]. Δεν μπορείς να φανταστείς καλύτερο σενάριο, οπότε απολαμβάνεις τον καφέ σου ήρεμος περιμένοντας μάλιστα τα παιδιά που θα περάσουν να σε πάρουν με αμάξι, μιας και ήταν στην [/I][I]Tuxtla[/I][I
- Palenque][I]Στέκοντας πεφήφανος και νικητής που έκλεισες τα 2 τελευταία εισιτήρια του λεωφορείου αφού περίμενες με το άγχος μισή ώρα στην ουρά, την κάνεις για πρωινό. Πας στο σταθμό του [/I][I]Comitan[/I][I] στη 13.00, αποχαιρετάς συγκινημένος τους [/I][I]L[/I][I]. και [/I][I]N[/I][I]. και περιμένεις το αργότερο 20.00 να είσαι στο [/I][I]Palenque[/I][I]. Το λεωφορείο σου φεύγει στη 13.30 άλλα ενα ύπουλο παιχνίδι της μοίρας το κάνει να εμφανιστεί στις 15.30 για να σε πάει πρώτα [/I][I]San [/I][I]Cristobal[/I][I] να μαζέψει κόσμο και να φύγει για το εξαντλητικό ταξίδι μέχρι το [/I][I]Palenque[/I][I
- Σύνορα, Γουατεμάλα και πάλι πίσω][I]Διαλυμένοι απο την κούραση περιμένουμε 05.30 η ώρα το πρωί την μεταφορά μας στα σύνορα. Το[/I][I] πλάνο[/I][I] είναι[/I][I] 3[/I][I]ήμερο[/I][I]: Frontera Corozal – Flores – Tikal – Yaxchilan – Bonampak – Palenque. [/I][I]Σίγουρα η σκέψη που βασανίζει το κεφάλι σου είναι αν θα βγούν όλες οι μεταφορές που έχεις κανονίσει, γιατι όπως και να το κάνεις...στο Μεξικό βρίσκεσαι. Δεν θές να σε ξεχάσουν σε καναν χωματόδρομο στη Γουατεμάλα, ούτε να ξεμείνεις σε καμια αρχαία πόλη των Μάγιας χωμένη στη ζούγκλα, κάπου στην όχθες του [/I][I]R[/I][I]í[/I][I]o[/I][I] Usumacinta[/I][I]. [/I
- Κλείνοντας][I]¨Όσοι δεν βρίσκουν αναπαμό ούτε στον Θεό, ούτε στην Ιστορία, καταδικάζονται να ζούν για εκείνους που, όπως και αυτοί, δεν μπορούν να ζούν: για τους ταπεινωμένους¨[/I
Θα φευγα που θα φευγα απ τη δουλειά μου, οπότε είπα με την κοπέλα μου την Μ. να ετοιμάσουμε κάποιο μεγάλο ταξίδι,κατα προτίμηση κεντρική Αμερική. Νικαράγουα ακούστηκε, Κόστα Ρίκα έπεσε στο τραπέζι, Κούβα ως σταθερή επιλογή, Παναμάς και δεν συμμαζεύεται, τελικά αποφασίσαμε να μην πάμε σε κάποια χώρα αλλα σε κάποιο άλλο κόσμο...τον κόσμο του Μεξικό(με μια δόση απο Γουατεμάλα). Μεξικό έχω ξαναπάει αλλα κεντρικά και βόρεια μονο, τώρα είπαμε να χαράξουμε πορεία απο Oaxaca προς το νότο έως τα σύνορα, στη Γουτεμάλα ενα πέρασμα και πίσω. Προετοιμασία μεγάλη με χάρτες κτλ, διαδρομές,αριστοποίηση με τις ώρες λεωφορείων και τις ανταποκρίσεις τους, χόστελ, πληροφορίες, blogs, καιρό, απαραίτητα πράγματα αφού 3 βδομάδες δεν είναι και το μεγαλύτερο διάστημα για τέτοιο ταξίδι(άκαρπες οι προσπάθειες να αλλάξουμε ημερομηνία στο εισητήριο επιστροφής με την Air France).
Κάπως έτσι ξεκινήσαμε ενα πρωινό Σαββάτου με όλους τους κοντινούς μας να μας παρακαλάνε να γυρίσουμε πίσω...ζωντανοί!(λες και εξαρτιόταν απο μας μόνο!)
ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΕΙΣΑΓΩΓΗ...
Ο σκοπός που γράφεται το παρών είναι μια καταγραφή εμπειριών απο το δεύτερο ταξίδι μου στο Μεξικό, μια χώρα που αγαπώ ιδιαίτερα και τρέφω ιδιαίτερη αδυναμία στους ανθρώπους της. Ανθρώπους απλούς και φιλόξενους, σκληροτράχηλους και μπαρουτοκαπνισμένους (στην κυριολεξία), μα πάνω απ όλα ανοιχτούς και καλόκαρδους, πράγμα που σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσο λογικό μπορεί να είναι, αν αναλογιστούμε την καθημερινή αδιαφορία που έχουν να αντιμετωπίσουν απο μια κυβέρνηση που "κυβερνάει" με τον στρατό στους δρόμους αλλά και την απίστευτη φτώχεια στην οποία η πλεοψηφία είναι καταδικασμένη.
Για να προλάβω κάποιους,δεν θα αναφερθώ στο Μεξικό ώς σύνολο, αφήνοντας έξω τις εμπειρίες μου απο τα μεγάλα αστικά και τουριστικά κέντρα του Βορρά και του Κέντρου (τα οποία είχα την τιμή να επισκεφθώ στο πρώτο μου πέρασμα εκεί), αλλά θα αφοσιωθώ αποκλειστικά στο Νότο και του ανθρώπους του, τους οποίους πραγματικά θεωρώ, αυτό που λέμε λαός του Μεξικό.
Πρίν ξεκινήσω παρουσιάζοντας το roadtrip που φέραμε εις πέρας, θέλω να τονίσω οτι το Μεξικό είναι μια χώρα των απόλυτων αντιθέσεων. Για την ακρίβεια είναι τελείως διαφορετικοί κόσμοι που απλά συνορεύουν στον ίδιο γεωγραφικό χώρο. Δεν θα ήταν ψέματα να πούμε οτι η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει δεκάρα σε αυτή τη χώρα, με βάση τα μηνύματα που λαμβάνουμε καθημερινά για σφαγές, εκτελέσεις, βιασμούς, απαγωγές κτλ αλλά μερικές φορές τα φαινόμενα απατούν.
Απο την μια έχουμε λοιπόν τον καθημερινό πόλεμο των narcotraficantes με την κυβέρνηση, κυρίως απο το 2006 και μετά (Sinaloa, Nuevo Leon, Tamaulipas, Chihuahua), την απόλυτη φτώχεια των campesinos και των brazeros και τον αναλφαβητισμό (Chiapas, Oaxaca) και μια γη ποτισμένη με αίμα απο κατακτήσεις, εξεγέρσεις και επαναστάσεις ενός ταλαίπωρου λαού.
Απο την άλλη βλέπουμε μοντέρνα ή χαοτικά αστικά κέντρα (Monterrey, Mexico D.F), δημοφιλή τουριστικά θέρετρα για όλα τα γούστα και τόπους λατρείας των απανταχού surfers και spring breakers (Cancun, Acapulco, Tijuana, Baja California), πόλεις-αποικιακά διαμάντια, μαγευτικές παραλίες, άγριες οροσειρές, βουνά και λίμνες, αφιλόξενες ζούγκλες και φυσικά ολόκληρες πόλεις αρχαίων πολιτισμών κυρίως της κλασικής περιόδου, βγαλμένες απο τη φαντασία του πιο εκκεντρικού ζωγράφου, πλαισιωμένες σε αρχέγονα τοπία (Guadalajara, Puebla, Oaxaca, Yucatan, Central Pacific, Coast, Chiapas, Palenque, Yaxchilan).
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν το μοντέρνο και παλιομοδίτικο, ζωντανό και επικίνδυνο μα πάνω απ όλα πολύχρωμο και πολυμήχανο Μεξικό.
Η αλήθεια είναι οτι αυτός ο μαγευτικός τόπος τα χωράει όλα. Και σίγουρα εμπεριέχει ρίσκα αν κινείσαι έξω απο τα καθιερωμένα και τις κλασσικές νόρμες γιατί πολυ απλά, έτσι κυλάει η ζωή εκεί.
Παρόλα αυτά πρέπει να τονίσουμε οτι υπάρχει μεγάλη δόση υπερβολής και προπαγάνδα που πλανιέται σαν φάντασμα πάνω απο τη χώρα και συμπαρασύρει και αυτόν τον υπέροχο και περήφανο λαό. Κάποια πράγματα ίσως είναι αλήθεια, άλλα πάλι σίγουρα οχι.
Στην τελική όμως, το θέμα είναι οτι σε μια χώρα με τόσες και τόσες αντιθέσεις, δεν υπάρχει χώρος για την πεζότητα. Αν θα την συναντήσεις κάπου στο Μεξικό, θα είναι ξενόφερτη και θα περιφέρεται σαν βρωμερή αύρα γύρω απο κάποια ορδή Αμερικάνων τουριστών που κατηφορίζουν μαζικά στα θέρετρα των frijoleros για να το "κάψουν", να το "ρίξουν έξω" βρε αδερφέ...
ΜΙΚΡΑ-ΜΙΚΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑΚΙΑ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ
Περίοδος ταξιδιού: 10 Δεκ 2011 - 2 Γεν 2012. Όπως προανέφερα δεν καταφέραμε να αλλάξουμε ημερομηνίες στα εισητήρια με σκόπο να πάμε και προς Belize, Nicaragua, Honduras κτλ. Ας είναι!
Κόστος εισιτηρίων: 750 ευρώ το άτομο. Με την υποσημείωση οτι πήραμε και πτήση απο Mexico City για Oaxaca. Τα χρήματα δυστυχώς ήταν πολλά, δεν καταφέραμε να τα κλείσουμε μέρα Παρασκευή που ήταν στα 630, πέρασε το σ/κ και ανέβηκαν στα 750. Κρίμα...
Επιπλέον χρήματα: 550 το άτομο. Με χόστελ, λεωφορεία, καθημερινά έξοδα, φαγητό, όποιου άλλου είδους μετακινήσεις και φυσικά τα χρήματα που σκορπίσαμε δω και κει για δωράκια σε φίλους. Ναι, το Μεξικό είναι πολύ φτηνό.
Σύνολο ημερών: 21. Λίγες,λίγες,λίγες
Χώρες: Mexico, Guatemala
Πόλεις: Oaxaca, San Cristobal de las Casas, Comitan, Palenque, Flores
Χωριά: Τeotitlan, Chiapa de Corzo, San Juan Chamula, Zinacantan, San Andres Larrainzar, Polho, Acteal, Chalchihuitan, Oventic, Frontera Corozal
Mayan Sites: Palenque, Chincultic, Yaxchilan, Bonampak, Tikal
Other Sites: Mitla, Hierve el Agua, Canon del Sumidero, El Chiflon, Lagos de Montebello
Διαμονή: Oaxaca - Luz de Luna Hostel. Πολύ φθηνό, δωμάτια ελαφρώς ατημέλητα, εξαιρετικό αίθριο με αιώρες, σούπερ κεντρικό σημείο.
San Cristobal de las Casas - El Hostalito. Πολυ φθηνό, φοβερή ατμόσφαιρα με τζάκι, πεντακάθαρο, σούπερ σημείο. Ο τύπος που το χει είναι αρρωστάκι με τα ποδήλατα και die hard οικολόγος. Comitan - μείναμε σε φίλους. Palenque - El Panchan (φυσικά). Καλύβες μέσα στη ζούγκλα και τα σχετικά και οι τιμές απλά αστείες, απλά με κουράζουν οι χίπιδες και εκεί είχε πολλούς. Flores - Yaxha Hostel. Πολύ φθηνό, πεντακάθαρο και το τρέχουν 2 τρελοί Γερμανοί, οι οποίοι μάλιστα έχουν άμεση σχέση με τις ανασκαφές και το restoration που γίνεται στο ανάλογο Mayan site της Yaxha.
Ποτό: Oaxaca - Mezcal. Φέρνει λίγο σε Tequila, αλλά είναι καπνιστό και πολύ δυνατό. Αρκετά ενδιαφέρον. San Cristobal de las Casas - Tascalate. Περίεργο ρόφημα με βάση το κακάο και το καλαμπόκι, συν κανέλα αν δεν κάνω λάθος. Αρκετά συμπαθητικό. Comitan - Comiteco. Διαφοροποιείται με κάποιο τρόπο απο το Mezcal απ ότι μου εξήγησαν, εμένα σαν Μezcal μου φάνηκε. Καλούτσικο. Όπως και να χει, είμαι φαν της μπύρας περισσότερο, οπότε με Corona, Sol και Indio ήμουν στο στοιχείο μου. Για τον καφέ τους φυσικά δεν χρειάζονται συστάσεις...
Φαγητό: Απο πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς, αλλά πολύ βαρύ βρε αδερφάκι μου για το μεσογειακό στομάχι μου. Το Μεξικό φημίζεται για τα καυτερά του, τις σάλτσες που προκαλούν ακαριαία ανάφλεξη, τις περίφημες mole που ή θα τις λατρέψεις ή θα τις αρνηθείς ή θα τις καταδικάσεις απερίφραστα (λυπάμαι που το λέω...) και φυσικά τα διάσημα παραγεμισμένα tacos και quesadillas, φορτωμένα με ενα κάρο πράγματα με τη λογική του "ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει" ή να το θέλετε πιο παιχνιδιάρικα "όλα τα τρώω, όλα τα καταπίνω". Εξού και...
Εμετοί: 5. 3 στο Μεξικό, 1 στο υπερατλαντικό της επιστροφής και 1 στη Ρώμη. Πρακτικά ξέρασα παντού, όπως και η Μ. άλλωστε...
Ύπνος: Λίγος αλλά καλός.
Τι δεν θα ξεχάσω: Τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά αυτών που πάλεψαν για να δουλεύουν τη γή τους, όλους αυτούς που περιπλανιούνται σαν ταλαιπωρημένοι αντιήρωες του Ντοστογιέφσκι στα ψηλά βουνά της Chiapas, καθώς τους καταπίνει η ομίχλη στο δρόμο προς το χωράφι.
Τι θα ξεχάσω: Το φαγητό, ελαφρά τη καρδία. Αγαπώ το ελαιόλαδό μου, πως να το κάνουμε...
Απωθημένο: Που πήραμε λάθος διαδρομή για την Laguna Miramar και δεν φτάσαμε ποτέ. Την κρατάω για την επόμενη επίσκεψή μου...
Προτεινόμενο soundtrack: Calexico - The Black Light
* Η ιστορία συνεχίζεται σιγά-σιγά με όσο χρόνο έχω στη διάθεσή μου για να ενσωματώσω όσες καίριες πληροφορίες μπορώ ώστε να φάνουν χρήσιμες και ακριβείς για κάποιον που θα ήθελε να κάνει ενα παρόμοιο ταξίδι.
Κάπως έτσι ξεκινήσαμε ενα πρωινό Σαββάτου με όλους τους κοντινούς μας να μας παρακαλάνε να γυρίσουμε πίσω...ζωντανοί!(λες και εξαρτιόταν απο μας μόνο!)
ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΕΙΣΑΓΩΓΗ...
Ο σκοπός που γράφεται το παρών είναι μια καταγραφή εμπειριών απο το δεύτερο ταξίδι μου στο Μεξικό, μια χώρα που αγαπώ ιδιαίτερα και τρέφω ιδιαίτερη αδυναμία στους ανθρώπους της. Ανθρώπους απλούς και φιλόξενους, σκληροτράχηλους και μπαρουτοκαπνισμένους (στην κυριολεξία), μα πάνω απ όλα ανοιχτούς και καλόκαρδους, πράγμα που σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσο λογικό μπορεί να είναι, αν αναλογιστούμε την καθημερινή αδιαφορία που έχουν να αντιμετωπίσουν απο μια κυβέρνηση που "κυβερνάει" με τον στρατό στους δρόμους αλλά και την απίστευτη φτώχεια στην οποία η πλεοψηφία είναι καταδικασμένη.
Για να προλάβω κάποιους,δεν θα αναφερθώ στο Μεξικό ώς σύνολο, αφήνοντας έξω τις εμπειρίες μου απο τα μεγάλα αστικά και τουριστικά κέντρα του Βορρά και του Κέντρου (τα οποία είχα την τιμή να επισκεφθώ στο πρώτο μου πέρασμα εκεί), αλλά θα αφοσιωθώ αποκλειστικά στο Νότο και του ανθρώπους του, τους οποίους πραγματικά θεωρώ, αυτό που λέμε λαός του Μεξικό.
Πρίν ξεκινήσω παρουσιάζοντας το roadtrip που φέραμε εις πέρας, θέλω να τονίσω οτι το Μεξικό είναι μια χώρα των απόλυτων αντιθέσεων. Για την ακρίβεια είναι τελείως διαφορετικοί κόσμοι που απλά συνορεύουν στον ίδιο γεωγραφικό χώρο. Δεν θα ήταν ψέματα να πούμε οτι η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει δεκάρα σε αυτή τη χώρα, με βάση τα μηνύματα που λαμβάνουμε καθημερινά για σφαγές, εκτελέσεις, βιασμούς, απαγωγές κτλ αλλά μερικές φορές τα φαινόμενα απατούν.
Απο την μια έχουμε λοιπόν τον καθημερινό πόλεμο των narcotraficantes με την κυβέρνηση, κυρίως απο το 2006 και μετά (Sinaloa, Nuevo Leon, Tamaulipas, Chihuahua), την απόλυτη φτώχεια των campesinos και των brazeros και τον αναλφαβητισμό (Chiapas, Oaxaca) και μια γη ποτισμένη με αίμα απο κατακτήσεις, εξεγέρσεις και επαναστάσεις ενός ταλαίπωρου λαού.
Απο την άλλη βλέπουμε μοντέρνα ή χαοτικά αστικά κέντρα (Monterrey, Mexico D.F), δημοφιλή τουριστικά θέρετρα για όλα τα γούστα και τόπους λατρείας των απανταχού surfers και spring breakers (Cancun, Acapulco, Tijuana, Baja California), πόλεις-αποικιακά διαμάντια, μαγευτικές παραλίες, άγριες οροσειρές, βουνά και λίμνες, αφιλόξενες ζούγκλες και φυσικά ολόκληρες πόλεις αρχαίων πολιτισμών κυρίως της κλασικής περιόδου, βγαλμένες απο τη φαντασία του πιο εκκεντρικού ζωγράφου, πλαισιωμένες σε αρχέγονα τοπία (Guadalajara, Puebla, Oaxaca, Yucatan, Central Pacific, Coast, Chiapas, Palenque, Yaxchilan).
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν το μοντέρνο και παλιομοδίτικο, ζωντανό και επικίνδυνο μα πάνω απ όλα πολύχρωμο και πολυμήχανο Μεξικό.
Η αλήθεια είναι οτι αυτός ο μαγευτικός τόπος τα χωράει όλα. Και σίγουρα εμπεριέχει ρίσκα αν κινείσαι έξω απο τα καθιερωμένα και τις κλασσικές νόρμες γιατί πολυ απλά, έτσι κυλάει η ζωή εκεί.
Παρόλα αυτά πρέπει να τονίσουμε οτι υπάρχει μεγάλη δόση υπερβολής και προπαγάνδα που πλανιέται σαν φάντασμα πάνω απο τη χώρα και συμπαρασύρει και αυτόν τον υπέροχο και περήφανο λαό. Κάποια πράγματα ίσως είναι αλήθεια, άλλα πάλι σίγουρα οχι.
Στην τελική όμως, το θέμα είναι οτι σε μια χώρα με τόσες και τόσες αντιθέσεις, δεν υπάρχει χώρος για την πεζότητα. Αν θα την συναντήσεις κάπου στο Μεξικό, θα είναι ξενόφερτη και θα περιφέρεται σαν βρωμερή αύρα γύρω απο κάποια ορδή Αμερικάνων τουριστών που κατηφορίζουν μαζικά στα θέρετρα των frijoleros για να το "κάψουν", να το "ρίξουν έξω" βρε αδερφέ...
ΜΙΚΡΑ-ΜΙΚΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑΚΙΑ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ
Περίοδος ταξιδιού: 10 Δεκ 2011 - 2 Γεν 2012. Όπως προανέφερα δεν καταφέραμε να αλλάξουμε ημερομηνίες στα εισητήρια με σκόπο να πάμε και προς Belize, Nicaragua, Honduras κτλ. Ας είναι!
Κόστος εισιτηρίων: 750 ευρώ το άτομο. Με την υποσημείωση οτι πήραμε και πτήση απο Mexico City για Oaxaca. Τα χρήματα δυστυχώς ήταν πολλά, δεν καταφέραμε να τα κλείσουμε μέρα Παρασκευή που ήταν στα 630, πέρασε το σ/κ και ανέβηκαν στα 750. Κρίμα...
Επιπλέον χρήματα: 550 το άτομο. Με χόστελ, λεωφορεία, καθημερινά έξοδα, φαγητό, όποιου άλλου είδους μετακινήσεις και φυσικά τα χρήματα που σκορπίσαμε δω και κει για δωράκια σε φίλους. Ναι, το Μεξικό είναι πολύ φτηνό.
Σύνολο ημερών: 21. Λίγες,λίγες,λίγες
Χώρες: Mexico, Guatemala
Πόλεις: Oaxaca, San Cristobal de las Casas, Comitan, Palenque, Flores
Χωριά: Τeotitlan, Chiapa de Corzo, San Juan Chamula, Zinacantan, San Andres Larrainzar, Polho, Acteal, Chalchihuitan, Oventic, Frontera Corozal
Mayan Sites: Palenque, Chincultic, Yaxchilan, Bonampak, Tikal
Other Sites: Mitla, Hierve el Agua, Canon del Sumidero, El Chiflon, Lagos de Montebello
Διαμονή: Oaxaca - Luz de Luna Hostel. Πολύ φθηνό, δωμάτια ελαφρώς ατημέλητα, εξαιρετικό αίθριο με αιώρες, σούπερ κεντρικό σημείο.
San Cristobal de las Casas - El Hostalito. Πολυ φθηνό, φοβερή ατμόσφαιρα με τζάκι, πεντακάθαρο, σούπερ σημείο. Ο τύπος που το χει είναι αρρωστάκι με τα ποδήλατα και die hard οικολόγος. Comitan - μείναμε σε φίλους. Palenque - El Panchan (φυσικά). Καλύβες μέσα στη ζούγκλα και τα σχετικά και οι τιμές απλά αστείες, απλά με κουράζουν οι χίπιδες και εκεί είχε πολλούς. Flores - Yaxha Hostel. Πολύ φθηνό, πεντακάθαρο και το τρέχουν 2 τρελοί Γερμανοί, οι οποίοι μάλιστα έχουν άμεση σχέση με τις ανασκαφές και το restoration που γίνεται στο ανάλογο Mayan site της Yaxha.
Ποτό: Oaxaca - Mezcal. Φέρνει λίγο σε Tequila, αλλά είναι καπνιστό και πολύ δυνατό. Αρκετά ενδιαφέρον. San Cristobal de las Casas - Tascalate. Περίεργο ρόφημα με βάση το κακάο και το καλαμπόκι, συν κανέλα αν δεν κάνω λάθος. Αρκετά συμπαθητικό. Comitan - Comiteco. Διαφοροποιείται με κάποιο τρόπο απο το Mezcal απ ότι μου εξήγησαν, εμένα σαν Μezcal μου φάνηκε. Καλούτσικο. Όπως και να χει, είμαι φαν της μπύρας περισσότερο, οπότε με Corona, Sol και Indio ήμουν στο στοιχείο μου. Για τον καφέ τους φυσικά δεν χρειάζονται συστάσεις...
Φαγητό: Απο πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς, αλλά πολύ βαρύ βρε αδερφάκι μου για το μεσογειακό στομάχι μου. Το Μεξικό φημίζεται για τα καυτερά του, τις σάλτσες που προκαλούν ακαριαία ανάφλεξη, τις περίφημες mole που ή θα τις λατρέψεις ή θα τις αρνηθείς ή θα τις καταδικάσεις απερίφραστα (λυπάμαι που το λέω...) και φυσικά τα διάσημα παραγεμισμένα tacos και quesadillas, φορτωμένα με ενα κάρο πράγματα με τη λογική του "ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει" ή να το θέλετε πιο παιχνιδιάρικα "όλα τα τρώω, όλα τα καταπίνω". Εξού και...
Εμετοί: 5. 3 στο Μεξικό, 1 στο υπερατλαντικό της επιστροφής και 1 στη Ρώμη. Πρακτικά ξέρασα παντού, όπως και η Μ. άλλωστε...
Ύπνος: Λίγος αλλά καλός.
Τι δεν θα ξεχάσω: Τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά αυτών που πάλεψαν για να δουλεύουν τη γή τους, όλους αυτούς που περιπλανιούνται σαν ταλαιπωρημένοι αντιήρωες του Ντοστογιέφσκι στα ψηλά βουνά της Chiapas, καθώς τους καταπίνει η ομίχλη στο δρόμο προς το χωράφι.
Τι θα ξεχάσω: Το φαγητό, ελαφρά τη καρδία. Αγαπώ το ελαιόλαδό μου, πως να το κάνουμε...
Απωθημένο: Που πήραμε λάθος διαδρομή για την Laguna Miramar και δεν φτάσαμε ποτέ. Την κρατάω για την επόμενη επίσκεψή μου...
Προτεινόμενο soundtrack: Calexico - The Black Light
* Η ιστορία συνεχίζεται σιγά-σιγά με όσο χρόνο έχω στη διάθεσή μου για να ενσωματώσω όσες καίριες πληροφορίες μπορώ ώστε να φάνουν χρήσιμες και ακριβείς για κάποιον που θα ήθελε να κάνει ενα παρόμοιο ταξίδι.
