astral
Member
- Μηνύματα
- 776
- Likes
- 140
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού - Αργεντινή
Νομίζεις!Όπως βλέπεις, επιτελώ και κοινωνικό έργο...έκανα την astral να γελάσει και ξέχασε το μαστίγωμα..
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Αύγουστο 2020 !
- Thread starter dim kyr
- Ημερομηνία δημιουργίας
Twinkie
Member
- Μηνύματα
- 1.142
- Likes
- 327
- Επόμενο Ταξίδι
- Με το νου
- Ταξίδι-Όνειρο
- Στα πέντε σημεία της Γης
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.601
- Likes
- 8.129
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Και υστερα??μην σταματας πανω στο καλυτερο!!!!!!!!!!!
ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Αχ dim έχω έρθει και έχω γίνει ένα μαζί σου. Αυτή η παρατήρηση για την μουσική με έκανε να νοιώσω ότι μας ενώνουν αόρατοι μουσικοί δεσμοί. Να συναντηθούμε μια μέρα να παραβγούμε πια μουσική είναι χειρότερη τους Λάος ή του Θιβέτ.
Last edited by a moderator:
maria30
Member
- Μηνύματα
- 239
- Likes
- 744
- Επόμενο Ταξίδι
- ??????
Αντε Dim περιμένω την συνέχεια, μην αργήσεις σήμερα θα μου την κάνεις δώρο
για τα γενέθλιά μου, έλα περιμένω το γέλιο κάνει καλό και μας κάνει και νεώτερες
για τα γενέθλιά μου, έλα περιμένω το γέλιο κάνει καλό και μας κάνει και νεώτερες
meli
Member
- Μηνύματα
- 1.261
- Likes
- 365
- Επόμενο Ταξίδι
- ...μηπως στην αγάπη???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ολος ο κόσμος
Επρεπε να το περιμενεις...αφου μπηκες εσυ στο λεοφωρειο,τι θακανε αυτο???
dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.066
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Meli έχεις δίκιο! Δυστηχώς. Πολύ δίκιο....
Μαράκι χρόνια Πολλά, χρόνια καλά και ποτέ ξανά κουβά! (μόνο Κούβα)
Ιωάννα, εμείς οι δύο θα πρέπει να βρεθούμε να πούμε τον πόνο μας. Ο δικός μου πάντως είναι χειρότερος διότι είχα και οπτικό βασανισμό με τα video's.
Twinkie , σε βρίσκω σωστή. Αλλά άντε τώρα να τους πείσεις για να τους δείξεις γαλακτοκομικές πρωτοτυπίες!
Αστραλ, αρχίζω και σε φοβάμαι.
Lulu, αν πείσεις την Ρενάτα να μας εκθέσει σε φωτο το ινδικό μηχανάκι για να θαυμάσουμε και εμείς την τεχνογνωσία-τεχνολογία της πατρίδας Ινδίας , έχεις την συνέχεια. Χωρίς φωτο, δεν συνεχίζω!
Μαράκι χρόνια Πολλά, χρόνια καλά και ποτέ ξανά κουβά! (μόνο Κούβα)
Ιωάννα, εμείς οι δύο θα πρέπει να βρεθούμε να πούμε τον πόνο μας. Ο δικός μου πάντως είναι χειρότερος διότι είχα και οπτικό βασανισμό με τα video's.
Twinkie , σε βρίσκω σωστή. Αλλά άντε τώρα να τους πείσεις για να τους δείξεις γαλακτοκομικές πρωτοτυπίες!
Αστραλ, αρχίζω και σε φοβάμαι.
Lulu, αν πείσεις την Ρενάτα να μας εκθέσει σε φωτο το ινδικό μηχανάκι για να θαυμάσουμε και εμείς την τεχνογνωσία-τεχνολογία της πατρίδας Ινδίας , έχεις την συνέχεια. Χωρίς φωτο, δεν συνεχίζω!
Twinkie
Member
- Μηνύματα
- 1.142
- Likes
- 327
- Επόμενο Ταξίδι
- Με το νου
- Ταξίδι-Όνειρο
- Στα πέντε σημεία της Γης
Και μετά κατηγορείς την astral για απειλές;;;
dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.066
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Εγω η κακομοιρούλα μια φωτό ζήτησα μόνο. Δεν μεταμορφώθηκα σε Αμαζόνα-Ράμπο!! Εσύ γράφε .....Και μετά κατηγορείς την astral για απειλές;;;
astral
Member
- Μηνύματα
- 776
- Likes
- 140
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού - Αργεντινή
who? me?
Μήπως να γράψετε κι εσείς κάτι κυρία μου? Μας κόβετε πάντα πάνω στο καλύτερο!
LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.601
- Likes
- 8.129
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.066
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Στο άγνωστο με πούλμαν την ελπίδα
-Τσουλάειιιιιιι... Γιούπι!!
-Μην βιάζεσαι να πανυγηρίσεις.
-Μωρε τι μας λες? Παλιογρουσούζη! Εκτός αν ξέρεις κάτι και δεν μας το λες.
-Δεν βλέπεις το προφανές. Το αυτοκίνητο οδηγούσε για χιλιόμετρα με σπασμένο τον ένα ιμάντα, και το ψυγείο δεν έχει νερό. Τωρα πάει σφάιρα γιατί προφανώς ψάχνει να βρει απεγνωσμένα βρύση, πριν τα παίξει τελείως.
-Σιγα βρε Γουστάβε Αιφελ!!! Λεμε το πουλμαν πάει σφαίρα και σε λιγ....
Ο οδηγός ξαφνικά πατάει φρένο, βάζει χειρόφρενο και κατεβαίνει. Πάει σε ένα ας το πούμε σπίτι και κάτι ζητάει απο τον πιτσιρίκο που ήταν στην αυλή.
Αρχίζουν και ψάχνουν και οι δύο μέσα σε κάτι χορτάρια δίπλα απο ένα κοτέτσι και βρίσκουν ένα λάστιχο. Μικρό. Δεν έφτανε μέχρι το τεπόζιτο. Ξαναανεβαίνει και φεύγει. Καινούργιος μαραθώνιος......
-Δεν σου τα έλεγα εγώ? Λάστιχο ψάχνουμε για να βάλουμε νερό στο τεπόζιτο.
-Καλά.. καλά... το γρουσούζεψες πάλι.
Μετά απο απεγνωσμένες προσπάθειες, βρίσκουν ένα χαμόσπιτο το οποίο διέθετε και λάστιχο και βρύση και γεμίζουν το ψυγείο, το οποίο παρεπιπτόντως έκανε να γεμίσει 30 λεπτά!! Αλλά τώρα όλα είναι καλά. Το λεωφορείο τσουλάει, η τν παίζει την χαρά του ψυχιάτρου και η τουαλέτα -η οποία δεν είναι τελικά τουαλέττα , αλλά εργαλειοθήκη- είναι έτοιμη για παν ενδεχόμενο βλάβης να δώσει χείρα βοηθείας.
Η διαδρομή είναι άκρως εντυπωσιακή. Νεροβούβαλοι με όλο το σώμα χωμένο σε λάκκους γεμάτους νερό απο την βροχή παίζουν μέσα στις ζεστές λάσπες, ορυζώνες απέραντοι με κιόσκια καμωμένα απο καλάμια, στην άκρη για παροχή ίσκιου στους εργάτες να γέρνουν πάντα επικίνδυνα απο την μία πλευρά, ποτάμια κάθε μεγέθους να δροσίζουν το τοπίο, πυκνές και αδιάβατες ζούγκλες, χωριουδάκια αποτελούμενα απο 6-7 σπίτια, δάση απο μπαμπού, αυτοσχέδια μαγαζάκια στην μέση του πουθενά, συνθέτουν εικόνες άγνωστες για την Δύση, αλλά πολύ συνηθισμένες για Ασία.
Σιγά σιγά αρχίζει να νυχτώνει. Στάσεις για τουαλέτα, στάσεις για τσιγάρο, στάσεις για φαγητό (μπλιάχ!) , στάσεις άνευ προφανούς λόγου και μια βροχή-κερασάκι στην τούρτα για να ολοκληρωθεί η ταλαιπωρία. Στροφές, ανηφόρες, σκοτάδι και πάλι ανηφόρες, και πάλι στροφές, ζοφεροί δρόμοι, κατηφόρες, λακούβες, αστραπές, ανύπαρκτος φωτισμός -ακόμα και μέσα στο πούλμαν- χιλιόμετρα άπειρα, καταπόνηση μέσης-αυχένα-πλάτης,
και ξανά στροφές και πάλι σκοτάδι..... Δεν ήταν ταξίδι... ήταν περιήγηση στην κόλαση.
Τουαλέτες (δυτικού τύπου!!)
Στάσεις, στάσεις, στάσεις....
και άλλες στάσεις, στάσεις, στάσεις....
και άλλοι ορυζώνες, ορυζώνες, ορυζώνες....
Αισίως φτάνουν με την καταιγίδα να μαίνεται στις 9 το βράδυ. Κατεβαίνουν σε ένα έρημο, παρακμιακό σταθμό λεωφορείων έξω απο την πόλη, με τσίγκο για ταβάνι στον στεγασμένο χώρο που πάνω του αντηχούσαν οι σταγόνες της βροχής εκωφαντικά, φωτισμένο ελάχιστα απο κολώνες με κίτρινωπό και αρρωστημένο φως που δημιουργούσε γκροτέσκες σκιές , κάτι σκελετωμένα σκυλιά να περιφέρονται βαριεστημένα ψάχνωντας τα σκουπίδια, αστραπές που έχουν βαλθεί να κάνουν την νύχτα μέρα, οσμές απο ούρα που σε οδηγούσαν στην μηχανική κίνηση να βάλεις το χέρι στην
μύτη, και μια γυναίκα λαοτιανή που δεν άντεξε τα στροφιλίκια και κατεβαίνει ζαλισμένη απο το πούλμαν , σηκώνει το φόρεμά της , το μαζεύει ανάμεσα στα πόδια της, σκύβει και ξερνάει στο πενταβρώμικο πάτωμα του σταθμού.
Οι ταξιδιώτες μας, κάτω απο κατακλυσμό, παίρνουν βιαστικά τις αποσκευές τουςκαι ψάχνουν ένα μέσο για να τους πάει στην πόλη, για να βρουν ένα ξενοδοχείο να βγάλουν την νύχτα, αλλά και για να φάνε κάτι , αφού όλη την ημέρα το μόνο που κατανάλωσαν είναι λακκούβες, μυοσκελετικές παραμορφώσεις, οριζώνες, ψυχαναγκαστικά βίντεο της πλάκας, βλάβες και στροφές.
Πλησίασαν ένα τουκ τουκ , τους στέλνει σε άλλον, αυτός ο άλλος τους ξαναστέλνει στον
πρώτο , ο πρώτος σε έναν άλλο και τελικά βρίσκονται φορτωμένοι στο πίσω μέρος ενός σαράβαλου ανάμεσα σε βαλίτσες, βαλιτσάκια, παπλώματα, μπαγάζια, φούρνους μικροκυμάτων, δέματα, μπόγους δεμένους με σκοινιά και 2 κοπέλες ινδές και τον πατέρα τους δίπλα απο τον οδηγό. Στριμώχνονται με τα πόδια τους πάνω στα βουνά αποσκευών
σε μια αλλόκοτη στάση μιμούμενοι την Νάντια Κομανέντσι χωρίς να μπορούν να προφυλαχθούν απο την βροχή η οποία βρίσκει τρόπο και τρυπώνει απο τα πλαινά του οχήματος και τον σκισμένο μουσαμά, και αφού ρωτάν τον οδηγό αν ξέρει κανένα κεντρικό ξενοδοχείο για να τους πάει, αποχωρούν με αυτοκρατορικό στυλ απο τον αφιλόξενο και σκοτεινό σταθμό, με το όχημα να βογγκά κάτω απο το ασήκωτο φορτίο και την εξάτμιση να βγάζει τρελλούς ρύπους και ανείπωτο θόρυβο.... και τώρα Thakek!!!
(ξέρω, ξέρω, τώρα αναρωτιέστε που διάολο είναι αυτό, αλλά μήπως οι φίλοι μας το ήξεραν? Ευκαιρία να το γνωρίσετε!)
συνεχίζεται...
-Τσουλάειιιιιιι... Γιούπι!!
-Μην βιάζεσαι να πανυγηρίσεις.
-Μωρε τι μας λες? Παλιογρουσούζη! Εκτός αν ξέρεις κάτι και δεν μας το λες.
-Δεν βλέπεις το προφανές. Το αυτοκίνητο οδηγούσε για χιλιόμετρα με σπασμένο τον ένα ιμάντα, και το ψυγείο δεν έχει νερό. Τωρα πάει σφάιρα γιατί προφανώς ψάχνει να βρει απεγνωσμένα βρύση, πριν τα παίξει τελείως.
-Σιγα βρε Γουστάβε Αιφελ!!! Λεμε το πουλμαν πάει σφαίρα και σε λιγ....
Ο οδηγός ξαφνικά πατάει φρένο, βάζει χειρόφρενο και κατεβαίνει. Πάει σε ένα ας το πούμε σπίτι και κάτι ζητάει απο τον πιτσιρίκο που ήταν στην αυλή.
Αρχίζουν και ψάχνουν και οι δύο μέσα σε κάτι χορτάρια δίπλα απο ένα κοτέτσι και βρίσκουν ένα λάστιχο. Μικρό. Δεν έφτανε μέχρι το τεπόζιτο. Ξαναανεβαίνει και φεύγει. Καινούργιος μαραθώνιος......
-Δεν σου τα έλεγα εγώ? Λάστιχο ψάχνουμε για να βάλουμε νερό στο τεπόζιτο.
-Καλά.. καλά... το γρουσούζεψες πάλι.
Μετά απο απεγνωσμένες προσπάθειες, βρίσκουν ένα χαμόσπιτο το οποίο διέθετε και λάστιχο και βρύση και γεμίζουν το ψυγείο, το οποίο παρεπιπτόντως έκανε να γεμίσει 30 λεπτά!! Αλλά τώρα όλα είναι καλά. Το λεωφορείο τσουλάει, η τν παίζει την χαρά του ψυχιάτρου και η τουαλέτα -η οποία δεν είναι τελικά τουαλέττα , αλλά εργαλειοθήκη- είναι έτοιμη για παν ενδεχόμενο βλάβης να δώσει χείρα βοηθείας.
Η διαδρομή είναι άκρως εντυπωσιακή. Νεροβούβαλοι με όλο το σώμα χωμένο σε λάκκους γεμάτους νερό απο την βροχή παίζουν μέσα στις ζεστές λάσπες, ορυζώνες απέραντοι με κιόσκια καμωμένα απο καλάμια, στην άκρη για παροχή ίσκιου στους εργάτες να γέρνουν πάντα επικίνδυνα απο την μία πλευρά, ποτάμια κάθε μεγέθους να δροσίζουν το τοπίο, πυκνές και αδιάβατες ζούγκλες, χωριουδάκια αποτελούμενα απο 6-7 σπίτια, δάση απο μπαμπού, αυτοσχέδια μαγαζάκια στην μέση του πουθενά, συνθέτουν εικόνες άγνωστες για την Δύση, αλλά πολύ συνηθισμένες για Ασία.
Σιγά σιγά αρχίζει να νυχτώνει. Στάσεις για τουαλέτα, στάσεις για τσιγάρο, στάσεις για φαγητό (μπλιάχ!) , στάσεις άνευ προφανούς λόγου και μια βροχή-κερασάκι στην τούρτα για να ολοκληρωθεί η ταλαιπωρία. Στροφές, ανηφόρες, σκοτάδι και πάλι ανηφόρες, και πάλι στροφές, ζοφεροί δρόμοι, κατηφόρες, λακούβες, αστραπές, ανύπαρκτος φωτισμός -ακόμα και μέσα στο πούλμαν- χιλιόμετρα άπειρα, καταπόνηση μέσης-αυχένα-πλάτης,
και ξανά στροφές και πάλι σκοτάδι..... Δεν ήταν ταξίδι... ήταν περιήγηση στην κόλαση.
Τουαλέτες (δυτικού τύπου!!)
Στάσεις, στάσεις, στάσεις....
και άλλες στάσεις, στάσεις, στάσεις....
και άλλοι ορυζώνες, ορυζώνες, ορυζώνες....
Αισίως φτάνουν με την καταιγίδα να μαίνεται στις 9 το βράδυ. Κατεβαίνουν σε ένα έρημο, παρακμιακό σταθμό λεωφορείων έξω απο την πόλη, με τσίγκο για ταβάνι στον στεγασμένο χώρο που πάνω του αντηχούσαν οι σταγόνες της βροχής εκωφαντικά, φωτισμένο ελάχιστα απο κολώνες με κίτρινωπό και αρρωστημένο φως που δημιουργούσε γκροτέσκες σκιές , κάτι σκελετωμένα σκυλιά να περιφέρονται βαριεστημένα ψάχνωντας τα σκουπίδια, αστραπές που έχουν βαλθεί να κάνουν την νύχτα μέρα, οσμές απο ούρα που σε οδηγούσαν στην μηχανική κίνηση να βάλεις το χέρι στην
μύτη, και μια γυναίκα λαοτιανή που δεν άντεξε τα στροφιλίκια και κατεβαίνει ζαλισμένη απο το πούλμαν , σηκώνει το φόρεμά της , το μαζεύει ανάμεσα στα πόδια της, σκύβει και ξερνάει στο πενταβρώμικο πάτωμα του σταθμού.
Οι ταξιδιώτες μας, κάτω απο κατακλυσμό, παίρνουν βιαστικά τις αποσκευές τουςκαι ψάχνουν ένα μέσο για να τους πάει στην πόλη, για να βρουν ένα ξενοδοχείο να βγάλουν την νύχτα, αλλά και για να φάνε κάτι , αφού όλη την ημέρα το μόνο που κατανάλωσαν είναι λακκούβες, μυοσκελετικές παραμορφώσεις, οριζώνες, ψυχαναγκαστικά βίντεο της πλάκας, βλάβες και στροφές.
Πλησίασαν ένα τουκ τουκ , τους στέλνει σε άλλον, αυτός ο άλλος τους ξαναστέλνει στον
πρώτο , ο πρώτος σε έναν άλλο και τελικά βρίσκονται φορτωμένοι στο πίσω μέρος ενός σαράβαλου ανάμεσα σε βαλίτσες, βαλιτσάκια, παπλώματα, μπαγάζια, φούρνους μικροκυμάτων, δέματα, μπόγους δεμένους με σκοινιά και 2 κοπέλες ινδές και τον πατέρα τους δίπλα απο τον οδηγό. Στριμώχνονται με τα πόδια τους πάνω στα βουνά αποσκευών
σε μια αλλόκοτη στάση μιμούμενοι την Νάντια Κομανέντσι χωρίς να μπορούν να προφυλαχθούν απο την βροχή η οποία βρίσκει τρόπο και τρυπώνει απο τα πλαινά του οχήματος και τον σκισμένο μουσαμά, και αφού ρωτάν τον οδηγό αν ξέρει κανένα κεντρικό ξενοδοχείο για να τους πάει, αποχωρούν με αυτοκρατορικό στυλ απο τον αφιλόξενο και σκοτεινό σταθμό, με το όχημα να βογγκά κάτω απο το ασήκωτο φορτίο και την εξάτμιση να βγάζει τρελλούς ρύπους και ανείπωτο θόρυβο.... και τώρα Thakek!!!
(ξέρω, ξέρω, τώρα αναρωτιέστε που διάολο είναι αυτό, αλλά μήπως οι φίλοι μας το ήξεραν? Ευκαιρία να το γνωρίσετε!)
συνεχίζεται...
Εκπομπές Travelstories
Τελευταίες δημοσιεύσεις
-
-
Που θα θέλατε να ζείτε αν δεν ζούσατε εκεί που ζείτε...;- Τελ. μήνυμα: Señor_Nada
-
-
-
-
Aegean Airlines Γενικά Πτήσεις με μίλια-παραδείγματα και προτάσεις- Τελ. μήνυμα: depy!!!
-
-
-
Πακιστάν ΠΑΚΙΣΤΑΝ. Στα χνάρια του Μ. Αλέξανδρου- Τελ. μήνυμα: travelbreak
-
