Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.938
- Likes
- 3.932
Η ώρα ήταν έξη το πρωί και στο πατσατζίδικο « Ο ωραίος Βόλος » επικρατούσε το αδιαχώρητο… νεαροί κάγκουρες συνοδευόμενοι από λαμπερά νυμφίδια που φορούσαν το απόλυτο τίποτε, κιτσάτοι κοστουμαρισμένοι μεσήλικες , σιτεμένες εξηντάρες, χτιστοί μπράβοι νυχτερινών κέντρων, εκτυφλωτικές σαραντάρες τυλιγμένες στα σατέν, θλιβερά μπακούρια που έπνιγαν τον πόνο τους στον πατσά… όλος ο καλός ο κόσμος… μέσα όμως από όλο αυτό το ετερόκλητο ανθρώπινο συνονθύλευμα μια παρέα ξεχώριζε… η δικιά μας…
H φωνή του Γιώργου ακούστηκε σίγουρη και αυταρχική…
- Φέρε μου σε παρακαλώ ακόμα έναν ζεστό ψιλοκομμένο με μπόλικο σκορδοστούμπι… κλασσικός Γιώργος… ακόμα κι εδώ συντηρούσε τον θρύλο του…
Οι υπόλοιποι μαζεύαμε τα κομμάτια μας… ο Ρούλης τραγουδούσε με μπάσα φωνή το «Ένα σου σημάδι μόνο» του τιτανομεγιστοτεράστιου Αντύπα, η Ευαγγελία πάλευε με κάτι γιουβαρλάκια, η Ντόροθυ είχε πέσει μέσα σε μια μακαρονάδα και η Δέσποινα κοίταζε τα πάντα με ένα χαμόγελο ευτυχίας… Η Έρση, τραγικά αναποφάσιστη, ακροβατούσε ανάμεσα σε πατσά και ορφανή μακαρονάδα, ενώ ο Στέφανος άρχισε πάλι τα ίδια για την Alitalia… ούτε σουρωμένο δεν βάζει μυαλό αυτό το παιδί… η Χριστίνα παρέμενε σιωπηλή κι εγώ με τον Χρήστο με σπαστά Ελληνικά προσπαθούσαμε να συνεννοηθούμε για την επόμενη εξόρμηση στα μαγευτικά Τίρανα… όπως καταλαβαίνετε, συνεννόηση μηδέν…
Όλα είχαν ξεκινήσει νωρίτερα το απόγευμα… αποκαμωμένοι από την μεγαλειώδη τσιπουροποσία της προηγούμενης βραδιάς και ταλαιπωριμένοι από τους διαβόητους φιδωτούς δρόμους του Πηλίου ψάχναμε ένα ήσυχο και ποιοτικό μέρος να περάσουμε το Σαββατόβραδο… οι ιδέες πολλές και καλές… κονσέρτο κλασσικής μουσικής στον τοπικό σύλλογο φίλων κλασσικής μουσικής Βόλου, ρεσιτάλ τσέλο από την τοπική ορχήστρα της πόλης, βραδιά ποίησης στο λόμπι του λαμπερού ξενοδοχείου μας… από το τεράστιο αυτό δίλλημα πολιτιστικής αναζήτησης μας έβγαλε η σοβαρή μελωδική φωνή της Έρσης…
- Σύντροφοί μου στη σκέψη και την διανόηση , αν όντως θέλετε να ζήσουμε μια βραδιά με έντονο ποιοτικό χρώμα που συνάμα να συνδιάζει και τον τοπικό πολιτιστικό πλούτο του τόπου τότε η επιλογή μας είναι μονόδρομος… ο χώρος που πραγματικά παράγει πολιτισμό στο Βόλο και είναι πραγματικός φάρος ιδεολογικής και καλλιτεχνικής κατήχησης ακούει στο όνομα ASTRA LIVE…
Η Έρση έχει χάρισμα… σε κερδίζει άμεσα με την συγκροτημένη σκέψη της, την ορθότητα των επιχειρημάτων της και την αταλάντευτη προσήλωση της στα μεγάλα και σοβαρά…
- ASTRA LIVE μονολόγησε με σημασία η μαιτρ των κοσμικών εκδηλώσεων Ευαγγελία… δεν ακούγετε κι άσχημα…
- Ρε παιδιά αυτό ακούγετε σαν σκυλάδικο τόλμησε να ψελλίσει ο πάντα αιρετικός Στέφανος και εισέπραξε την χλεύη των υπολοίπων…
Η ρητορική δεινότητα του θεματοφύλακα των υψηλών αξιών και ογκόλιθου ηθικής Γιώργου έκαμψε και της τελευταίες μας αντιρρήσεις… η απόφαση είχε παρθεί…
Η βραδιά θα κυλούσε ήσυχα και παραγωγικά στο ASTRA LIVE… τέλος…
Τα λαμπερά λαμπιόνια από νέον φώτιζαν την αφίσα υπερπαραγωγή πάνω από την είσοδο του ASTRA LIVE… Κυριάκος Παπαηλίας- Μαρία Ιωαννίδου… αγκαλιά οι δυό τους ντυμένοι στα λαμέ φορώντας το αστραφτερό χαμόγελο της Κολινός…
Η είσοδος εντυπωσιακή, καμιά δεκαριά σκαλιά , φιμέ τζαμαρία, πλαστικό λελουδικό και επιτέλους συνάντηση με το άτομο μύθο… τον πορτιέρη… μαγεμένος από την εμβληματική μορφή του δεν χόρταινα να τον κοιτάω… εύσωμος, γύρω στα πενήντα, με υπέροχα μακριά σγουρά μαλλιά βαμμένα στις αποχρώσεις του κίτρινου, ντυμένος στην τρίχα με ένα εξαιρετικά καλοραμμένο λευκό κοστούμι-θάνατο και μια καλόγουστη γραβάτα παλαμίδα με χοντρό κόμπο ήταν το alter ego του George Clooney, σκοτεινό αντικείμενο του πόθου των απανταχού θηλυκών…με μια δόση ζήλιας είδα τον κρυφό θαυμασμό στα μάτια των γυναικών της παρέας και ενδόμυχα πήρα μέσα μου την μεγάλη απόφαση… θα αφήσω λασπωτήρα…
Η θεία μπάσα φωνή του μας αποτελείωσε…
- Με το μπαρδόν η παρείτσα τραπεζάκι έχει κλείσει?
Η Δέσποινα είχε λιώσει… η Χριστίνα ζήτησε επειγόντως τουαλέτα, η Ευαγγελία του χάρισε ένα βλέμμα όλο υποσχέσεις , η Ντόροθυ ζήτησε διακριτικά το τηλέφωνο του και η Έρση εμφανώς μαγεμένη από το πνεύμα του μας αποστόμωσε…
- Σας τα έλεγα… τέτοιοι άνδρες σήμερα σπανίζουν…
Σοκαρισμένοι από το σκηνικό ακολουθήσαμε μια υπέροχα κλασσάτη λουλουδού που μας οδήγησε στο τραπέζι μας… ενδεδυμένη με ένα διακριτικό μπλε ελεκτίκ μίνι φόρεμα βροντοφώναζε το αυτονόητο…στυλ δεν αποκτάς, με στυλ γεννιέσαι…
(συνεχίζετε από το επόμενο νούμερο...)
H φωνή του Γιώργου ακούστηκε σίγουρη και αυταρχική…
- Φέρε μου σε παρακαλώ ακόμα έναν ζεστό ψιλοκομμένο με μπόλικο σκορδοστούμπι… κλασσικός Γιώργος… ακόμα κι εδώ συντηρούσε τον θρύλο του…
Οι υπόλοιποι μαζεύαμε τα κομμάτια μας… ο Ρούλης τραγουδούσε με μπάσα φωνή το «Ένα σου σημάδι μόνο» του τιτανομεγιστοτεράστιου Αντύπα, η Ευαγγελία πάλευε με κάτι γιουβαρλάκια, η Ντόροθυ είχε πέσει μέσα σε μια μακαρονάδα και η Δέσποινα κοίταζε τα πάντα με ένα χαμόγελο ευτυχίας… Η Έρση, τραγικά αναποφάσιστη, ακροβατούσε ανάμεσα σε πατσά και ορφανή μακαρονάδα, ενώ ο Στέφανος άρχισε πάλι τα ίδια για την Alitalia… ούτε σουρωμένο δεν βάζει μυαλό αυτό το παιδί… η Χριστίνα παρέμενε σιωπηλή κι εγώ με τον Χρήστο με σπαστά Ελληνικά προσπαθούσαμε να συνεννοηθούμε για την επόμενη εξόρμηση στα μαγευτικά Τίρανα… όπως καταλαβαίνετε, συνεννόηση μηδέν…
Όλα είχαν ξεκινήσει νωρίτερα το απόγευμα… αποκαμωμένοι από την μεγαλειώδη τσιπουροποσία της προηγούμενης βραδιάς και ταλαιπωριμένοι από τους διαβόητους φιδωτούς δρόμους του Πηλίου ψάχναμε ένα ήσυχο και ποιοτικό μέρος να περάσουμε το Σαββατόβραδο… οι ιδέες πολλές και καλές… κονσέρτο κλασσικής μουσικής στον τοπικό σύλλογο φίλων κλασσικής μουσικής Βόλου, ρεσιτάλ τσέλο από την τοπική ορχήστρα της πόλης, βραδιά ποίησης στο λόμπι του λαμπερού ξενοδοχείου μας… από το τεράστιο αυτό δίλλημα πολιτιστικής αναζήτησης μας έβγαλε η σοβαρή μελωδική φωνή της Έρσης…
- Σύντροφοί μου στη σκέψη και την διανόηση , αν όντως θέλετε να ζήσουμε μια βραδιά με έντονο ποιοτικό χρώμα που συνάμα να συνδιάζει και τον τοπικό πολιτιστικό πλούτο του τόπου τότε η επιλογή μας είναι μονόδρομος… ο χώρος που πραγματικά παράγει πολιτισμό στο Βόλο και είναι πραγματικός φάρος ιδεολογικής και καλλιτεχνικής κατήχησης ακούει στο όνομα ASTRA LIVE…
Η Έρση έχει χάρισμα… σε κερδίζει άμεσα με την συγκροτημένη σκέψη της, την ορθότητα των επιχειρημάτων της και την αταλάντευτη προσήλωση της στα μεγάλα και σοβαρά…
- ASTRA LIVE μονολόγησε με σημασία η μαιτρ των κοσμικών εκδηλώσεων Ευαγγελία… δεν ακούγετε κι άσχημα…
- Ρε παιδιά αυτό ακούγετε σαν σκυλάδικο τόλμησε να ψελλίσει ο πάντα αιρετικός Στέφανος και εισέπραξε την χλεύη των υπολοίπων…
Η ρητορική δεινότητα του θεματοφύλακα των υψηλών αξιών και ογκόλιθου ηθικής Γιώργου έκαμψε και της τελευταίες μας αντιρρήσεις… η απόφαση είχε παρθεί…
Η βραδιά θα κυλούσε ήσυχα και παραγωγικά στο ASTRA LIVE… τέλος…
Τα λαμπερά λαμπιόνια από νέον φώτιζαν την αφίσα υπερπαραγωγή πάνω από την είσοδο του ASTRA LIVE… Κυριάκος Παπαηλίας- Μαρία Ιωαννίδου… αγκαλιά οι δυό τους ντυμένοι στα λαμέ φορώντας το αστραφτερό χαμόγελο της Κολινός…
Η είσοδος εντυπωσιακή, καμιά δεκαριά σκαλιά , φιμέ τζαμαρία, πλαστικό λελουδικό και επιτέλους συνάντηση με το άτομο μύθο… τον πορτιέρη… μαγεμένος από την εμβληματική μορφή του δεν χόρταινα να τον κοιτάω… εύσωμος, γύρω στα πενήντα, με υπέροχα μακριά σγουρά μαλλιά βαμμένα στις αποχρώσεις του κίτρινου, ντυμένος στην τρίχα με ένα εξαιρετικά καλοραμμένο λευκό κοστούμι-θάνατο και μια καλόγουστη γραβάτα παλαμίδα με χοντρό κόμπο ήταν το alter ego του George Clooney, σκοτεινό αντικείμενο του πόθου των απανταχού θηλυκών…με μια δόση ζήλιας είδα τον κρυφό θαυμασμό στα μάτια των γυναικών της παρέας και ενδόμυχα πήρα μέσα μου την μεγάλη απόφαση… θα αφήσω λασπωτήρα…
Η θεία μπάσα φωνή του μας αποτελείωσε…
- Με το μπαρδόν η παρείτσα τραπεζάκι έχει κλείσει?
Η Δέσποινα είχε λιώσει… η Χριστίνα ζήτησε επειγόντως τουαλέτα, η Ευαγγελία του χάρισε ένα βλέμμα όλο υποσχέσεις , η Ντόροθυ ζήτησε διακριτικά το τηλέφωνο του και η Έρση εμφανώς μαγεμένη από το πνεύμα του μας αποστόμωσε…
- Σας τα έλεγα… τέτοιοι άνδρες σήμερα σπανίζουν…
Σοκαρισμένοι από το σκηνικό ακολουθήσαμε μια υπέροχα κλασσάτη λουλουδού που μας οδήγησε στο τραπέζι μας… ενδεδυμένη με ένα διακριτικό μπλε ελεκτίκ μίνι φόρεμα βροντοφώναζε το αυτονόητο…στυλ δεν αποκτάς, με στυλ γεννιέσαι…
(συνεχίζετε από το επόμενο νούμερο...)
θα παίξει???? με έχει φάει η περιέργεια...
