Ολλανδία Στο Αμστελόδαμο όταν ανθίζουν οι τουλίπες!

[seitaridis1918]

Ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες Γιάννη....Εγώ θα βρεθώ για 3 ημέρες στο Άμστερνταμ τον Οκτώβριο!Ήθελα να σε ρωτήσω το Volendam ήταν ωραίο;Είναι ένα από τα λεγόμενα "ψαροχώρια";Και επίσης έχω παρατηρήσει ότι και η διαμονή του Άμστερνταμ είναι λίγο τσιμπημένη.

 

[giannismits]

Η παλιά Ολλανδία. Waterland - Ψαροχώρια Marken, Monnickendam και Volendam!

Το λεωφορείο σε 20 λεπτά είχε ήδη φτάσει στο Monnickendam και έκανε λίγες στάσεις μέσα στο χωριό. Ένα κλασικό όμορφο ψαροχώρι στις όχθες της λίμνης Markermeer, όσο το είδαμε μέσα από το λεωφορείο.

Η διαδρομή είναι παραλίμνια ενώ λίγο μετά περάσαμε τον μακρύ υπερυψωμένο δρόμο Zeedijk πάνω στη λίμνη, που ενώνει το Μάρκεν με την ενδοχώρα.

Το Marken ήταν ένα νησί στον ρηχό κόλπο Zuiderzee της βόρειας θάλασσας μέχρι που χωρίστηκε από την ηπειρωτική χώρα από μια θύελλα το δέκατο τρίτο αιώνα. Ακολούθησαν αιώνες απομόνωσης για τον πληθυσμό του, που για τη διαβίωση τους ασχολήθηκαν με την αλιεία. Μέχρι το 1957 που το Marken επανασυνδέθηκε με την ηπειρωτική χώρα και έγινε μια χερσόνησος στη λίμνη Markermeer, όταν χτίστηκε ένα υπερυψωμένο μονοπάτι πάνω στο ανάχωμα.

Κατεβήκαμε στη στάση Marken, Kerkbuurt / Centrum, και οι μοναδικοί επισκέπτες ήμασταν εμείς! Παράξενο γιατί το Μάρκεν είναι από τα πιο δημοφιλή τουριστικά χωριά της Ολλανδίας. Το πρώτο πράγμα που είδαμε ήταν ένα επίπεδο καταπράσινο τοπίο, πρόβατα να βοσκούν, και ξύλινα σπιτάκια σαν ψεύτικα.
Τυπική εικόνα Ολλανδίας με λίγα λόγια!

Η πρώτη αίσθηση ήταν ότι δεν πρόκειται για πραγματικό χωριό. Ότι αυτά που βλέπουμε είναι φτιαχτά για τους τουρίστες σαν υπαίθριο μουσείο, και ότι δεν κατοικούν άνθρωποι! Ήταν πολύ τέλειο και καλοφτιαγμένο το σκηνικό για να είναι αληθινό. Στο Μάρκεν κατοικούν 1.800 άνθρωποι και ζήτημα είναι να είδαμε 5 ανθρώπους. Άντε και άλλους 5 επισκέπτες!

Έξω από ένα σπίτι έπαιζαν 2 παιδάκια, έξω από ένα άλλο σπίτι μια κοπέλα διάβαζε ένα βιβλίο στη μικρή αυλή της και είδαμε και απλωμένη μπουγάδα παρακαλώ! Ουάου, είδαμε κατοίκους, υπάρχει ανθρώπινη παρουσία!

Το ''νησί'' έχει μια μοναδικότητα καθώς έχει διατηρήσει μεγάλο μέρος από την ατμόσφαιρα του παρελθόντος και μάλιστα ορισμένοι κάτοικοι έμειναν σταθεροί στις παραδόσεις αφού εξακολουθούν να είναι ντυμένοι με την παραδοσιακή ενδυμασία των ψαράδων του 19ου αιώνα. Δεν θα το επιβεβαιώσω εγώ γιατί όχι μόνο δεν είδαμε κάτοικο ντυμένο με παραδοσιακή φορεσιά, αλλά δεν είδαμε γενικά κάποιον κάτοικο! Έμαθαν ότι θα φτάσουμε εμείς στο χωριό τους και εξαφανίστηκαν? Δεν ξέρω! Το ότι ένα χωριό ήταν εκεί μόνο για μας, μέσα στην ηρεμία δεν το λες και αρνητικό πάντως. Κάθε άλλο.

Σημαντικό στοιχείο για το Μάρκεν, είναι πως για κάποιο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα, οι κάτοικοί της ήταν το επίκεντρο σημαντικής προσοχής από λαογράφους, εθνογράφους και ανθρωπολόγους που συνέρρεαν στο χωριό και οι οποίοι συμπέραναν πως το ψαροχώρι Marken και οι κάτοικοι του, είναι κατάλοιπο του παραδοσιακού πολιτισμού της χώρας που έμελλε να εξαφανιστεί εξαιτίας του εκσυγχρονισμού της Ολλανδίας.

Τα πράσινα ξύλινα σπίτια κατά μήκος του λιμανιού είναι από τα ομορφότερα σημεία του χωριού. Αιώνες πριν, οι κάτοικοι έφτιαξαν τα ξύλινα σπίτια τους σε τεχνητούς λόφους και αναχώματα χτισμένα σε ξύλινους πασσάλους για την προστασία τους κατά τη διάρκεια της παλίρροιας, μέχρι τον δέκατο έβδομο αιώνα. Σήμερα τα περισσότερα από αυτά τα σπίτια έχουν προσαρμοστεί, αφού το ισόγειο έχει κλείσει και χρησιμοποιείται ως πρόσθετο εμβαδόν.

Η κατασκευή του μεγάλου φράγματος Άφσλαουτνταϊκ το 1932, όταν η νότια θάλασσα (Zuiderzee) απομονώθηκε από τη βόρεια θάλασσα, σήμαινε το τέλος για το λιμάνι του Marken και της αλιείας ως πηγής εισοδήματος. Στις αρχές του 20ου αιώνα, η περιοχή του λιμανιού χτυπήθηκε από μια πλημμύρα. Ειδικότερα, τα σπίτια που βρίσκονταν στο λιμάνι επηρεάστηκαν σημαντικά. Στη συνέχεια, το λιμάνι του Marken ολοένα και περισσότερο επικεντρώνονταν στον τομέα του τουρισμού. Μετά τον κατακλυσμό τα περισσότερα από τα σπίτια των ψαράδων που βρίσκονται στο λιμάνι μετατράπηκαν σε καταστήματα και εστιατόρια. Περίμενα περισσότερη κίνηση στο λιμανάκι αλλά και εδώ επικρατούσε ηρεμία Στα σουβενιράδικα και στα καφέ του λιμανιού είδαμε ελάχιστα άτομα.

Από το λιμάνι του Marken ξεκινάει το πλοίο Volendam-Marken Express που κάνει τη διαδρομή μεταξύ των δύο πορθμείων όλο το χρόνο, εκτός από όταν η λίμνη είναι παγωμένη. http://en.markenexpress.nl/tickets Αυτό είναι μια καλή λύση για όποιον θέλει να επισκεφτεί τα δύο τουριστικά χωριά και να κερδίσει και χρόνο. Αν και η επόμενη στάση μας ήταν στο Volendam, δεν σκεφτήκαμε να πάρουμε το πλοίο γιατί είχαμε την ημερήσια κάρτα και δεν θέλαμε τζάμπα να δώσουμε 16 ευρώ οι δύο.

Από το λιμάνι, η οδός Westerstraat με μια σειρά από εξαιρετικές σύγχρονες κατοικίες!

Στο Marken δεν κάναμε κάποια δραστηριότητα, ούτε το τοπικό μουσείο επισκεφτήκαμε ούτε το εργαστήριο που κατασκευάζει τα klompen, τα ξύλινα τσόκαρα. Περίπου 3 εκατομμύρια ζεύγη klompen γίνονται κάθε χρόνο και πωλούνται σε όλη την Ολλανδία. Ένα μεγάλο μέρος της αγοράς είναι για τουριστικά σουβενίρ, ωστόσο κάποιοι Ολλανδοί, κυρίως αγρότες και κηπουροί εξακολουθούν να τα φορούν για καθημερινή χρήση.

Δεν θα πω ότι εξτασιάστηκα από την επίσκεψη αυτή, αλλά το Μάρκεν είναι όμορφο γραφικό και δεν μετάνιωσα που το επισκεφτήκαμε. Όμως καλή η ηρεμία του και τέλεια που δεν ήταν γεμάτο τουριστικά γκρουπ αλλά το ήθελα πιο κανονικό χωριό με περισσότερη ζωντάνια. Αλλά δεν θέλω να είμαι υπερβολικός γιατί φυσικά και δεν γυρίσαμε όλο το χωριό και ίσως αν απομακρυνόμασταν σε πιο απόμερα σημεία μακριά από το τουριστικό κέντρο, να βλέπαμε κάποιους από τους 1.800 κατοίκους και περισσότερη ανθρώπινη δραστηριότητα! Αυτό όμως που ήθελα να δω και δεν το είδαμε επειδή δυστυχώς πίεζε ο χρόνος, ήταν ο Paard van Marken, ο φάρος από το 1839 που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και σήμερα, σε ένα γαλήνιο απομονωμένο σημείο του νησιού. Από το λιμάνι όμως μέχρι το φάρο είναι 30 λεπτά με τα πόδια, και άλλα 30 να επιστρέψουμε 1 ώρα, και ο χρόνος πίεζε πολύ. Μεταγενέστερα όμως σκέφτηκα πως αν ήξερα ποια θα ήταν η συνέχεια της ημερήσιας μας, θα αφιέρωνα πολύ περισσότερο χρόνο στο να εξερευνήσω καλύτερα το Marken που μου άρεσε, αφού όλη η περίμετρός του είναι μόνο 9 χλμ. και θα άφηνα το Volendam!

Αφού φάγαμε τα Poffertjes μας, επιστρέψαμε στη στάση και πήραμε το λεωφορείο 315 με επόμενο προορισμό το Volendam, αφού πρώτα σταματήσαμε στο Monnickendam για να αλλάξουμε λεωφορείο. Κατεβήκαμε στην στάση Monnickendam, Grote Kerk απέναντι από την ομώνυμη εκκλησία και πήγαμε στον κεντρικό δρόμο Ν247 στη στάση Monnickendam, Bernhardbrug για να πάρουμε το λεωφορείο 110 ή 316 για Volendam.

Ο Rose παίρνει έναν υπνάκο στη στάση! Ένιωθε ματιασμένος μου είπε! Εμένα πάλι τα πόδια μου ήταν ασήκωτα.
Δεν μας βλέπω καλά στο Φόλενταμ!

Ανεβήκαμε στο λεωφορείο 316 το οποίο μετά το Volendam τερματίζει στο Edam. Θέλαμε να δούμε και το Edam αλλά σε καμία περίπτωση δεν προλαβαίναμε γιατί το ημερήσιο Tour θα κατέληγε στο Zaanse Schans. Έτσι θέλαμε τουλάχιστον. Πάντως τα χωριά είναι τόσο κοντά μεταξύ τους που αν έχεις αυτοκίνητο μπορείς να τα δεις όλα και με άνεση χρόνου. Στο Edam λοιπόν δεν πήγαμε και κατεβήκαμε στο κέντρο του Volendam.

Από την πρώτη στιγμή στο Volendam δυσκολεύτηκα με τον προσανατολισμό σε σημείο να πηγαίνουμε προς τα πίσω και όχι προς το λιμάνι. Γενικότερα υπήρχε ένας αρνητισμός και από μένα και από τον Rose όσον αφορά το μέρος και κατάλαβα πως δεν έχω και μεγάλη κάψα να το ανακαλύψω και να το περπατήσω τρελά. Και πώς να γινόταν αυτό από τη στιγμή που σερνόμουν! Έτσι μην περιμένετε καμιά τρελή ανάλυση γιατί είδαμε πολύ λίγα πράγματα και αυτά επιφανειακά.

Όταν φτάσαμε προς το λιμάνι, το Volendam μου έβγαλε κάτι πολύ καινούριο. Σαν να μην υπήρχε πολλά χρόνια πριν, σαν να είναι ένα νέο κατασκευασμένο χωριό. Φυσικά κατάλαβα πως δεν επρόκειτο για το αυθεντικό Volendam με τα παλιά σπίτια αλλά ήταν η Marinapark. Ένα νέο πάρκο αναψυχής που αποτελείται από αμέτρητες πολύχρωμες παραθεριστικές κατοικίες στο κλασικό στιλ του Volendam. Περιλαμβάνει επίσης ένα ευρύ φάσμα εγκαταστάσεων, συμπεριλαμβανομένων μια μαρίνα, μια μικρή παραλία, εστιατόρια, εσωτερική πισίνα, παιδικές χαρές, και βάρκες και ποδήλατα προς ενοικίαση.

Το παλιό ψαροχώρι, είναι πλέον μια πόλη με 22.000 κατοίκους και είμαι σίγουρος πως είδαμε απειροελάχιστα σε σχέση με την έκταση της και αυτά που έχει να δείξει τέλος πάντων στους επισκέπτες της. Γι’ αυτό δεν θα την καταδικάσω στο αν αξίζει ή όχι από τη στιγμή που είδαμε ένα πολύ μικρό κομμάτι της. Φημίζεται για το λιμάνι, τις παλιές ψαρόβαρκες, τα παραδοσιακά σπίτια, τον αυθεντικό ολλανδικό χαρακτήρα και τις παραδοσιακές ενδυμασίες. Αν και θεωρείται το πιο τουριστικό χωριό της βόρειας Ολλανδίας, είδαμε πολύ λίγους επισκέπτες κι επικρατούσε ηρεμία. Καμία σχέση μ’ αυτό που περίμενα.

Ούτε στην De Dijk και την Het Doolhof με τα παραδοσιακά σπίτια και τα δαιδαλώδη στενά περπατήσαμε, ούτε σε κάποιο λαογραφικό μουσείο πήγαμε κι ούτε βγήκαμε την κλασική τουριστική φωτογραφία φορώντας την παραδοσιακή ενδυμασία της περιοχής στο Foto de Boer στην Haven 82! Αυτό που θυμάμαι είναι ότι εκτός από τη μαρίνα, περπατήσαμε στην Zuideinde, στην Kathammerstraat και πέριξ!

Όπου κι αν κοιτούσαμε, βλέπαμε πανέμορφα σπίτια. Παλιές ή καινούργιες οι κατοικίες αυτές δεν ξέρω, όμως σίγουρα μας εντυπωσίασαν με την λιτή και ταυτόχρονα πολυτελή τους σχεδίαση.

Κι ενώ η ώρα είχε περάσει, πριν πάμε στη στάση του λεωφορείου πήγαμε στο DEEN Supermarkten για να πάρουμε μερικά σνακ για το δρόμο.

Και μετά από αυτήν ας την πούμε ανούσια επίσκεψή μας στο Volendam, είχαμε ως τελικό προορισμό τους ανεμόμυλους του Zaanse Schans. Δεν υπάρχει όμως απευθείας λεωφορείο για εκεί οπότε το πλάνο ήταν λίγο πιο χρονοβόρο με αλλαγή μέσου μεταφοράς. Πήραμε το λεωφορείο 110 και κατεβήκαμε στον κεντρικό σταθμό τρένων της πόλης Purmerend. Θέλαμε να πάρουμε το τρένο να πάμε στο Zaandam. Όμως όπως διαπιστώσαμε χάσαμε το τρένο για ελάχιστα λεπτα. Το επόμενο θα περνούσε σε 1 ώρα! Απογοήτευση. Δεν προλαβαίναμε να πάμε στο Zaanse Schans γιατί ήταν ήδη αργά το απόγευμα και μέχρι να περνούσε το επόμενο τρένο να πάμε στο Zaandam κι από κει στο Zaanse Schans θα ειχε σκοτεινιάσει και φέξε μου και γλίστρησα. Έτσι αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τους ανεμόμυλους την επόμενη ημέρα με άλλο εισιτήριο φυσικά. Έτσι ήταν η ώρα να επιστρέψουμε στο Άμστερνταμ.

Πήραμε ξανά το 110, και κατεβήκαμε λίγες στάσεις μετά, μέσα στο Purmerend για να πάρουμε το 307 και να επιστρέψουμε στον Amsterdam Centraal.

Η ημερήσια εκδρομή μπορεί να μην ήταν η ιδανική, ήταν όμως γεμάτη. Είδαμε πάρα πολλά όμως ήταν λάθος που ήθελα σε μια μέρα να δούμε 5 διαφορετικά μέρη χωρίς τον απαιτούμενο χρόνο. Δηλαδή με λίγη τύχη στα δρομολόγια και στις ανταποκρίσεις μπορείς σε μια μέρα να τα δεις αλλά μάλλον επιφανειακά. Αν άλλαζα κάτι αυτό θα ήταν να αφήσω έξω τους κήπους Keukenhof που μας έφαγαν χρόνο και θα αφιέρωνα περισσότερες ώρες στο Volendam.

Μετά από ώρες ξανά στα κανάλια του Άμστερνταμ. Στο σούρουπο φαίνονται ακόμα πιο ειδυλλιακά και κάνουν την πόλη να μοιάζει μαγική. Στο κανάλι Keizersgracht στην Leidsestraat στη στάση του τραμ.

Η ώρα της χαλάρωσης έγινε στο Hipster , Cafe Brecht στον κυκλικό κόμβο/πλατεία Weteringschans. Ατμοσφαιρικό με ωραία ρετρό διακόσμηση σαν ένα σαλόνι σπιτιου, κάτι τέτοια ζεστά και vintage μαγαζιά με τρελαίνουν. Χαλαρωτικό μέρος και καθόλου τουριστικό με νέο κόσμο, φτηνές μπύρες και κοτέιλ, ήταν ότι έπρεπε για μας μετά από μια κουραστική και γεμάτη ημέρα.

Η μαραθώνια μέρα τελείωσε με φαγητό στην Leidseplein στο Wok To Walk της Leidsestraat.

Αγαπημένη συνήθεια το ασιατικό στο Άμστερνταμ αν και τα 11 ευρώ του κάθε πιάτου δεν το λες και τόσο οικονομικό. Στο μαγαζί δούλευε και ένας έλληνας που μας περιποιήθηκε ιδιαίτερα.

Κάπως έτσι τελείωσε η 3η μας ημέρα στο Άμστερνταμ!

 

[giannismits]

Ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες Γιάννη....Εγώ θα βρεθώ για 3 ημέρες στο Άμστερνταμ τον Οκτώβριο!Ήθελα να σε ρωτήσω το Volendam ήταν ωραίο;Είναι ένα από τα λεγόμενα "ψαροχώρια";Και επίσης έχω παρατηρήσει ότι και η διαμονή του Άμστερνταμ είναι λίγο τσιμπημένη.

Καλώς ήρθες κατ'αρχήν.
Μπορείς να διαβάσεις και να δεις το κεφάλαιο που μόλις ανέβασα. Ναι το Volendam είναι από τα λεγόμενα ψαροχώρια αλλά δεν με ενθουσίασε αν και δεν του δώσαμε τον απαραίτητο χρόνο να το γνωρίσουμε καλά οπότε δεν έχω ξεκαθαρισμένη άποψη. Γνώμη μου είναι να το αφήσετε και να δείτε άλλα χωριά λιγότερο τουριστικά και περισσότερο αυθεντικά. Θα προτιμούσα να δω την πόλη Hoorn π.χ.

Ναι είναι ακριβά τα ξενοδοχεία στο Άμστερνταμ. Πρέπει να κλείσεις νωρίς ή αν θες κάτι πιο οικονομικό να κλείσεις σε κάποιο κεντρικό hostel Με κοινό μπάνιο. Όχι ότι κι αυτά είναι πολύ οικονομικά. Δηλαδή πας σε 1 μήνα και ακόμα δεν έκλεισες? Τότε μάλλον απίθανο να βρεις κάτι με νορμαλ τιμή.

 

[kitsos!]

Στο Μάρκεν κατοικούν 1.800 άνθρωποι

Αληθεια λες;;; Αποκλειεται!!! Και που ειναι ολοι κρυμμενοι;;;
Κι εγω οταν ειχα παει (2009) δεν ειχα συναντησει επισης κανεναν!! Ουτε ψυχη ομως!! Οποτε εσυ εισαι μαλλον κ τυχερος που συναντησες 5
Ειχαμε δει μονο ενα ζευγαρι μεσα στο σπιτι του να βλεπουν τηλεοραση κι αλλο ενα στην κουζινα.. Αυτα! Εξω δεν κυκλοφορουσε κανεις!!

Στο Edam δηλαδη δεν πηγατε;; Κριμα. Απ τα τρια αυτο μ αρεσε πιο πολυ

 

[Elena2508]

Δεν έχει κάτι ιδιαίτερο παραπάνω στο Haarlem. Αμα θες να δείς "κάτι άλλο πέρα από την πρωτεύουσα" υπάρχουν καλύτερα μέρη. Δε θα ρίξω spoiler: χωρίς να ξέρω που πήγε ο @giannismits, καλύτερα περίμενε τη συνέχεια της ιστορίας.

Για μια 7-8ημερη οικογενειακή εκδρομή τετραμελούς οικογένειας στην Ολλανδία με αυτοκίνητο, εάν κάποιος θέλει να αφιερώσει 3 γεμάτες μέρες Άμστερνταμ και 4-5 μέρες στην υπόλοιπη χώρα, χωρίς να αλλάξει πάνω από 2 ξενοδοχεία, ποια σημεία θα προτείνατε για διαμονή; Με δεδομένο βέβαια το αμάξι και το πολύ ακριβό πάρκινγκ στο Άμστερνταμ.

 

[giannismits]

Αληθεια λες;;; Αποκλειεται!!! Και που ειναι ολοι κρυμμενοι;;;
Κι εγω οταν ειχα παει (2009) δεν ειχα συναντησει επισης κανεναν!! Ουτε ψυχη ομως!! Οποτε εσυ εισαι μαλλον κ τυχερος που συναντησες 5
Ειχαμε δει μονο ενα ζευγαρι μεσα στο σπιτι του να βλεπουν τηλεοραση κι αλλο ενα στην κουζινα.. Αυτα! Εξω δεν κυκλοφορουσε κανεις!!

Στο Edam δηλαδη δεν πηγατε;; Κριμα. Απ τα τρια αυτο μ αρεσε πιο πολυ

Ε οκ εμείς είδαμε 5 άτομα εσύ 3 Αλλά το Marken δεν είναι μόνο εκεί γύρω από το λιμανάκι. Το χωριό έχει κι άλλη έκταση και προφανώς εκεί βρίσκονται τα περισσότερα σπίτια των 1800 κατοίκων!

Όχι δυστυχώς δεν πήγαμε

 

[giannismits]

Vondelpark, Museumplein και η γειτονιά του Jordaan!

Η μέρα μας ξεκίνησε έτσι!

Ο καιρός πολύ καλός και ακόμα πιο ζεστός από τις προηγούμενες μέρες. Ξεκινήσαμε από τη γειτονιά μας δίπλα από το ξενοδοχείο μας, από το πιο μεγάλο και πιο διάσημο δημοτικό πάρκο της πόλης, το Vondelpark. Έτσι το διασχίσαμε όλο από το ανατολικό άκρο μέχρι το δυτικό με κάποιες στάσεις φυσικά μιας και είναι αρκετά κουραστικό.

Αν και πρωί, σιγά σιγά το πάρκο έπαιρνε ζωή, με κάτοικους να κάνουν τζόκινγκ, άλλους να είναι αραχτοί στα παγκάκια και το γρασίδι κι άλλοι να βγάζουν βόλτα τα σκυλιά τους. Μονοπάτια, λίμνες και δάση δίνουν την ψευδαίσθηση ενός εξιδανικευμένου φυσικού τοπίου! Είναι ένα καταπράσινο μέρος 45 στρεμμάτων που περιλαμβάνει το περίφημο υπαίθριο θέατρο, πολλές παιδικές χαρές και πολλά καφέ και εστιατόρια, καθιστώντας το ένα κέντρο των δραστηριοτήτων για κάθε εποχή. Και όπως είναι αναμενόμενο, είναι αγαπητό από τους επισκέπτες και τους ντόπιους και δέχεται περίπου 10 εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο.

Όσο περνούσε η ώρα ο καιρός γινόταν και πιο ζεστός και ήταν η πρώτη φορά που βγάλαμε τα μπουφάν μας. Το κακό ήταν πως περπατούσα με το ζόρι από την κούραση και ήμασταν στην αρχή της ημέρας, γι’ αυτό και σταματούσαμε κάθε λίγο και λιγάκι στα παγκάκια.

Το πάρκο Vondelpark φιλοξενεί πολλές αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις όλο το χρόνο. Όμως από το Μάιο έως το Σεπτέμβριο έχει πιο έντονη ζωή καθώς το περίφημο υπαίθριο θέατρο προσφέρει δωρεάν παραστάσεις όπως θέατρο και ζωντανή μουσική, ενώ κάθε Παρασκευή βράδυ το πάρκο είναι το σημείο συνάντησης στο Άμστερνταμ.

Το grand Pavilion του 19ου αιώνα, βρίσκεται στην βορειοδυτική γωνία του πάρκου.
Το εμβληματικό κτήριο στεγάζει το εστιατόριο Vondelpark3.

Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα από το πάρκο. Αν και να πω την αλήθεια γενικότερα δεν έχω αδυναμία σε αστικά πάρκα και σχεδόν όλα μου φαίνονται ίδια. Απλά νομίζω πως έχω δει πολλά ωραιότερα πάρκα όπως στο Λονδίνο, Στοκχόλμη, Βιέννη, Παρίσι και σε άλλες πόλεις. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν αξίζει το Vondelpark του Αμστερνταμ το οποίο κι αυτό συγκαταλέγεται στα καλύτερα ευρωπαϊκά πάρκα.

Το 3 μέτρων χάλκινο μνημείο του Ολλανδού ποιητή Joost van den Vondel του 1867

Τα ψάρια του Pablo Picasso, μια δημιουργία του 1965

Είχαμε σκεφτεί αυτή τη μέρα να ξεκινούσαμε από το πάρκο με ποδήλατο και να συνεχίζαμε με διαδρομές μέσα στην πόλη. Τελικά δεν νοικιάσαμε ποδήλατο αν και είχα μελετήσει το θέμα. Δεν θα πω ψέματα ότι δεν προβληματιζόμουν ή δεν φοβόμουν να μπλεχτώ ανάμεσα στους χιλιάδες ντόπιους ποδηλάτες, οι οποίοι όπως έχω διαβάσει δεν είναι το καλύτερο τους οι ποδηλάτες τουρίστες που κάνουν λάθη ή πάνε με το πάσο τους και εκνευρίζουν τους κατοίκους. Σίγουρα το ποδήλατο είναι ένα ωραίος και γρήγορος τρόπος να δεις την πόλη και να νιώσεις και καλά σαν ντόπιος αλλά ποδαράκια και πάλι ποδαράκια! Αλλά πόσο να αντέξουν κι αυτά!

Αν και κοντά, για να γλιτώσουμε ποδαρόδρομο πήραμε το τραμ και κατεβήκαμε λίγες στάσεις μετά στην πλατεία των μουσείων. Η διάφορά ήταν μεγάλη σε σύγκριση με την μουντή εικόνα που είχαμε δει 2 μέρες πριν. Η Museumplein είχε ζωντάνια και ο κόσμος απολάμβανε την ηλιόλουστη μέρα. Κι εμείς δεν χάσαμε την ευκαιρία να καθίσουμε στο γρασίδι και να ξεκουράσουμε τα πόδια μας ακόμα μια φορά!

Μπροστά στο Rijksmuseum είχε τρελό κόσμο. Η ευχάριστη έκπληξη όμως ήταν ότι στη λίμνη μπροστά από το μουσείο είχαν τοποθετήσει γλάστρες με τουλίπες πράγμα που δεν υπήρχε 2 μέρες πριν. Αρχή της άνοιξης γαρ και η πόλη σε πολλά σημεία στολίζεται από πανέμορφες πολύχρωμες τουλίπες.

Μπροστά στο I Amsterdam γινόταν χαμός. Που να βγεις φωτογραφία της προκοπής με τον συνωστισμό που επικρατούσε. Ευτυχώς πριν δυο μέρες που ήμασταν εδώ είχε ησυχία κι έτσι έχουμε τις αναμνηστικές μας φωτογραφίες από το σλόγκαν της πόλης, χωρίς δεκάδες άλλους τουρίστες στο background.

Και κάτι για τη λιγούρα!

Στη συνέχεια περπατήσαμε στη γνώριμη πια Leidsestraat μέχρι την Koningsplein

Η αφετηρία της διαδρομής για το Jordaan ήταν πίσω από την πλατεία Dam στην Raadhuisstraat και ευθεία μπροστά μας η Westerkerk . Στα αριστερά της Raadhuisstraat, εκτείνετε η περιοχή De Negen Straatjes (εννέα μικρά σοκάκια).

Στους 9 δρόμους που είναι ένα σημαντικό εμπορικό κομμάτι και δημοφιλής γραφική γειτονιά του κέντρου, δεν πήγαμε και είναι από τα λίγα κεντρικά σημεία που δεν επισκεφτήκαμε. Είναι αρκετά μεγάλη γειτονιά με καφέ, ατελιέ μόδας, vintage καταστήματα, μεταξύ της Leidsestraat και raadhuisstraat και πήρε το όνομά της από τους εννέα κάθετους δρόμους που συνδέουν τα κύρια κανάλια Prinsengracht, Keizersgracht, Herengracht και Singel.
Εμείς λοιπόν συνεχίσαμε ευθεία στην raadhuisstraat προς την εκκλησία Westerkerk.

Keizersgracht

Η δυτική εκκλησία (Westerkerk) του 1631 στην όχθη του καναλιού Prinsengracht, είναι η μεγαλύτερη Προτεσταντική εκκλησία στην Ολλανδία, ενώ το 85 μέτρων καμπαναριό - ο πύργος Westertoren - είναι το υψηλότερο καμπαναριό στο Άμστερνταμ και θεωρείται από πολλούς, ως το σύμβολο της πόλης. Πιθανώς για τον λόγο ότι είναι τόσο επίπεδη η γη τους, οι Ολλανδοί αγαπούν τους πύργους! Μάλιστα ο πύργος αναφέρεται συχνά και στο ημερολόγιο της Άννα Φρανκ. Στο εσωτερικό της εκκλησίας μπήκαμε δωρεάν όμως η ανάβαση στο καμπαναριό κοστίζει 8€. Δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να ανεβούμε και να δούμε μια αξιόλογη πανοραμική θέα της πόλης, γιατί ο πύργος είναι ανοιχτός για το κοινό από τον Απρίλιο μέχρι Οκτώβριο. Η Westerkerk είναι ο τόπος ταφής του ολλανδού ζωγράφου Ρέμπραντ.

Στην Westermarkt δίπλα στην εκκλησία, στο κανάλι Keizersgracht βρίσκεται το Μνημείο της ομοφυλοφιλίας (Homomonument). Είναι τρία μεγάλα ροζ τρίγωνα από γρανίτη με σκαλιά στην όχθη του καναλιού που τιμά τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες, οι οποίοι σκοτώθηκαν από τους Ναζί, και σχεδιάστηκε για να εμπνεύσει και να υποστηρίξει τους ομοφυλόφιλους του κόσμου στον αγώνα τους κατά της άρνησης, της καταπίεσης και των διακρίσεων. Δεν το είδαμε καλά ούτε πλησιάσαμε πολύ γιατί στα σκαλιά του είχε μπαστακωθεί ένα γκρουπάκι από νέα άτομα με ξεναγό. Πάνω στο μνημείο είχε λουλούδια και μια φωτογραφία.

Σ’ αυτή τη φωτογραφία που βρήκα στο ιντερνετ φαίνεται καθαρά ο σχεδιασμός του μνημείου

Δίπλα από την Westerkerk είναι το Μουσείο / Σπίτι της Άννας Φρανκ όπου η συγγραφέας του ημερολογίου, Άννα Φρανκ, η οικογένειά της και τέσσερις άλλοι Εβραίοι κρύβονταν στο ''Achterhuis'' (πίσω σπίτι ή καταφύγιο) κατά τη διάρκεια του β ' Παγκοσμίου Πολέμου από τις ναζιστικές διώξεις για δύο χρόνια μέχρι την ανακάλυψη των καταφευγόντων και την αποστολή τους στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ένα άγαλμα μνημείο της Άννας Φράνκ βρίσκεται έξω από την εκκλησία στην Westermarkt.

Το Μουσείο Άννας Φράνκ από την απέναντι πλευρά του καναλιού

Το κτίριο ανήκει σε συγκρότημα δύο οικοδομών, που όπως και το διπλανό κτίριο, οικοδομήθηκαν το 1635. H πρόσοψη του πίσω κτιρίου που έβλεπε στο κανάλι, ανακαινίστηκε το 1740, όταν το πίσω μέρος του παραρτήματος κατεδαφίστηκε. Είχε χρησιμοποιηθεί ως κατοικία και από άλλους επιφανείς πολίτες του Άμστερνταμ. Από το 1940 κατοικήθηκε από τον Όττο Φράνκ και την οικογένειά του. Η ιστορία της κόρης του Άννας και του ημερολογίου της είναι το κυρίαρχο στοιχείο της συγκεκριμένης οικίας. Την είσοδο του καταφυγίου (Achterhuis), όπου κρυβόταν η ίδια συγγραφέας του ημερολογίου, η οικογένειά της και τα τέσσερα φιλικά πρόσωπα, βρίσκονταν στο πίσω μέρος του σπιτιού, πίσω από μια περιστρεφόμενη βιβλιοθήκη.

Το Μουσείο άνοιξε στις 3 Μαΐου του 1960. Στους χώρους του μουσείου, εκτός της βιογραφικής έκθεσης με την ζωή της οικογένειας της Άννας Φρανκ και της εμπόλεμης περιόδου που έζησε, λειτουργεί εκθεσιακός χώρος όπου επισημαίνονται οι μορφές διώξεων και διακρίσεων που συναντώνται στην κοινωνία. Είναι από τα πιο δημοφιλή μουσεία και κάθε χρόνο δέχεται πάνω από ένα εκατομμύριο επισκέπτες.

Το εισιτήριο εισόδου είναι 9€ και η ουρά που περίμενε ήταν μεγάλη. Δεν ξέρω αν αξίζει το εν λόγω μουσείο αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είναι λίγοι αυτοί που το αποκαλούν υπερεκτιμημένο και βαρετό!

Ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και υπέροχος. Ένα άγχος το είχα για τον καιρό αλλά σταθήκαμε τυχεροί ειδικά αυτή τη μέρα που θα βολτάρουμε στην πιο αγαπητή και γραφική γειτονιά του Άμστερνταμ, το Jordaan. Βρισκόμαστε στην άκρη του Jordaan, στο κανάλι Prinsengracht κι από δω θα αρχίσουμε τη διαδρομή μας σ’ αυτή την ξεχωριστή και ατμοσφαιρική γειτονιά.

Westerkerk

Και αυτή η περιοχή δεν είναι μικρή. Τα όρια της είναι μεταξύ Brouwersgracht, ακριβώς δυτικά από τον Κεντρικό σταθμό του Άμστερνταμ μέχρι Leidsegracht και από την Lijnbaansgracht μέχρι το κεντρικό κανάλι Prinsengracht. Εμείς κινηθήκαμε σε ένα μικρό κομμάτι γύρω από την Prinsengracht, ανάμεσα στα μικρά κανάλια Bloemgracht και Egelantiersgracht και γύρω από την Noordermarkt.
Η Jordaan (Γιορντάαν) είναι πιθανώς η πιο διάσημη γειτονιά στην Ολλανδία. Έχει έναν άλλον αέρα, είναι πιο φινετσάτη, πιο γραφική, με μικρά κανάλια, και πιο ήσυχη από το πολύβουο κέντρο.

Περπατώντας την, ήταν δύσκολο να κατανοήσουμε πως αυτή η φίνα συνοικία ήταν κάποτε μια περιοχή με φτώχια, στα πρόθυρα της κατεδάφισης. Κατασκευάστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα και αρχικά ονομάστηκε Nieuwe Werck (νέα εργασία), επειδή φιλοξενούσε την εργατική τάξη δηλαδή τεχνίτες, ξυλουργούς και τέκτονες που δούλευαν για να επεκτείνουν τα όρια της πόλης. Η γειτονιά ήταν παραδοσιακά ένα προπύργιο των αριστερών, με μια θυελλώδη ιστορία με ταραχές και απεργίες. Από τον 19ο αιώνα, ο πληθυσμός είχε αυξηθεί και οι συνθήκες διαβίωσης είχαν επιδεινωθεί σοβαρά. Υπήρξε έλλειψη του πόσιμου νερού, τα κανάλια ήταν βρώμικα γεμάτα σκουπιδοτενεκέδες και οι οικογένειες ζούσαν στριμωγμένες στα μικροσκοπικά εγκαταλελειμμένα καταλύματα. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, υπήρξαν ακόμη και σκέψεις για την κατεδάφιση όλης της συνοικίας.

Αλλά ευτυχώς, τη δεκαετία του 1960 δημιουργήθηκαν οι νόμοι για τη διατήρηση των ιστορικών μνημείων κι έτσι η γειτονιά του Jordaan σώθηκε. Τα σπίτια έχουν ανακαινιστεί, τα σάπια κανάλια φτιάχτηκαν και οι φημισμένες αυλές (hofjes) μπήκαν σε ένα καθεστώς διατήρησης. Η Jordaan έχει έναν μεγάλο αριθμό από hofjes. Τα hofjes, οι εσωτερικές αυλές της Jordaan όπως και αυτές του Haarlem χτίστηκαν από πλούσιους ανθρώπους για τις ηλικιωμένες γυναίκες, ως ένα είδος ελεημοσύνης. Από τη δεκαετία του 1970 οι περισσότερες από αυτές τις αυλές ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, όπως και το υπόλοιπο της γειτονιάς. Από τότε, πολλά έχουν ανακαινιστεί και τώρα κατοικούνται κυρίως από καλλιτέχνες, φοιτητές αλλά και ορισμένα ηλικιωμένα άτομα. Μάλιστα το καλοκαίρι μερικές από αυτές τις αυλές ανοίγουν τις Κυριακές κατά τη διάρκεια των δωρεάν συναυλιών, γνωστές ως hofjesconcerten. Αυτή είναι η ιστορία της Jordaan.

Η αναπαλαίωση λοιπόν εδώ και δεκαετίες προσέλκυσε περισσότερες γκαλερί τέχνης, πολυάριθμα hip στέκια και μοντέρνα εστιατόρια αλλά και παραδοσιακά καφέ καφέ. Έχει γίνει μια από τις πιο ακριβές τοποθεσίες στην Ολλανδία αλλά αναμφισβήτητα υπάρχει ακόμα μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα εδώ! Έχει έναν συνδυασμό ντεμοντέ με καινούριο!

Η βόλτα ήταν ξεκούραστη και χαλαρή. Τα σκιερά μονοπάτια δίπλα και ανάμεσα στα κανάλια Bloemgracht και Egelantiersgracht ήταν από τις ομορφότερες και πιο γραφικές εικόνες σε όλο το Άμστερνταμ και είναι η περιοχή που κάπως ξεχώρισα σε σχέση με το πανομοιότυπο στυλ της υπόλοιπης πόλης.
Ίσως να φταίει η αύρα της ίδιας της γειτονιάς.

Οι περισσότερο δρόμοι στην περιοχή έχουν ακόμα τα ονόματα λουλουδιών και δέντρων ενώ πολλά σπίτια έχουν μια πέτρινη επιγραφή στην πρόσοψή τους που εμφανίζει το επάγγελμα της οικογένειας που κατοικεί. Για παράδειγμα, ένα γουρούνι δείχνει το επάγγελμα του κρεοπώλη ή ένα ψαλίδι σημαίνει ράφτης, και είναι λαξευμένα σε πέτρα πάνω από την είσοδο. Αγαπημένο μου θέμα στο Jordaan και γενικά σε όλο το Άμστερνταμ, οι είσοδοι των διαμερισμάτων!

Αληθινό πουλί στο πεζοδρόμιο!

Τσαχπίνα Jordanese κάτοικος!

Tweede Egelantiersdwarsstraat

Μετά από αρκετή ώρα στους δρόμους, είχε έρθει η ώρα του καφέ. Στην πλατεία Noordermarkt με την εκκλησία Noorderkerk, στη γωνία με την Westerstraat βρίσκεται ένα από τα πιο γνωστά καφέ της πόλης το Winkel 43.

Εκείνη τη στιγμή είχε την περισσότερη ζέστη από όλες τις μέρες. Η θερμοκρασία έφτασε τους 20 βαθμούς και η μακρυμάνικη μπλούζα που φορούσα με έκανε να ανάψω. Ο Rose πιο τυχερός φορούσε ελαφρύ πουκάμισο. Εννοείται καθίσαμε στα τραπεζάκια έξω. Δίπλα μας κάθισε ένα ζευγάρι ελλήνων που συναντήθηκε με τη φίλη τους που μένει μόνιμα στο Άμστερνταμ και την οποία ακούσαμε να λέει πως είναι ο πιο ζεστός Μάρτιος που έχει ζήσει στα όσα χρόνια μένει στην Ολλανδία.

Μπύρα εγώ, καφέ ο Rose και η ώρα πέρασε σαν νερό. Πολύ ωραία η χαλάρωση στο καφέ αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος. Από την πλατεία Noordermarkt, χαθήκαμε σε κάποια στενά του Jordaan μέχρι να βγούμε στην Willemsstraat και στο κανάλι Lijnbaansgracht και από κει στη στάση Nw. Willemsstraat του τραμ 3.

Με το τραμ 3 από Nw. Willemsstraat κατεβήκαμε 1 στάση μετά στην Marnixplein, κι από κει πήραμε το τραμ 10 μέχρι την Hoogte Kadijk. Φτάσαμε στην άλλη άκρη του Άμστερνταμ για μια ξακουστή μπυραρία-αξιοθέατο που δεν είναι άλλη από την Brouwerij 't IJ.

Εντωμεταξύ ο καιρός ξαφνικά άρχισε να χαλάει. Ο ουρανός μαύρισε και βγήκε ψύχρα. Αυτό βέβαια δεν μου άρεσε καθόλου γιατί είχαμε μια εκκρεμότητα. Μια εκδρομή στους ανεμόμυλους Zaanse Schans έξω από το Άμστερνταμ. Πριν από αυτό όμως μιας και ήμασταν σ’ αυτή τη γειτονιά είπαμε να πιούμε άλλη μια μπυρίτσα στην φημισμένη μπυραρία δίπλα από τον καλοδιατηρημένο μύλο.

Το 1985 ο Kasper Peterson αναζήτησε ένα κτίριο να στεγάσει τη ζυθοποιεία του, και έπεσε πάνω στο Funen, ένα παλιό σπίτι δημοτικών λουτρών σε αχρηστία. Ήταν το τέλειο κτίριο για μια ζυθοποιία. Ως μπόνους, είχε τον De Gooyer , τον ανεμόμυλο του 1814 που αποτελεί το ψηλότερο ξύλινο ελαιοτριβείο στην Ολλανδία. Το κτίριο των πρώην λουτρών και ο μύλος δίπλα από την πόρτα είναι άσχετα μεταξύ τους παρά την αντίληψη και την εικόνα ότι αποτελούν ενιαίο κτίσμα, όμως έγινε το απόλυτο ορόσημο για τη ζυθοποιεία.

Το Brouwerij 't IJ, είναι το μεγαλύτερο και γνωστότερο ζυθοποιείο του Άμστερνταμ, αγαπημένο στέκι ντόπιων και τουριστών, κι εδώ και χρόνια είναι σταθερά στο top 2 του Trpadvisor στην κατηγορία νυχτερινή ζωή, κάτι που δεν στέκει όμως από τη στιγμή που κάθε μέρα είναι ανοιχτό μέχρι τις 20:00! Για ποια νυχτερινή ζωή μιλάμε!

Εξαιρετική η μπύρα το τυρί και το αποξηραμένο καπνιστό λουκάνικο που τη συνοδέψαμε και πολύ καλές οι τιμές. Αυτή η απογευματινή ανάπαυλα μας ξεκούρασε και μας έδωσε δυνάμεις για την εκδρομή που θα ακολουθούσε.

Με το τραμ 10 από την Hoogte Kadijk, πήγαμε μέχρι τη στάση Weesperplein. Δεν δοκιμάζουμε μια φορά και το μετρό του Άμστερνταμ? Ήταν η πιο γρήγορη λύση για να πάμε μέχρι τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Μέσα στον Amsterdam Centraal, από το εκδοτήριο κόψαμε 2 εισιτήρια με επιστροφή για το Zaanse Schans προς 10€ το ένα. Χωρίς να έχουμε δει δρομολόγια, ήμασταν τυχεροί και προλάβαμε στο τσακ το 391 που κάνει τη διαδρομή μέχρι το Zaanse Schans. Σε 25 λεπτά περίπου ήμασταν εκεί!

Συνεχίζεται...

 

[katkats]

Ανεβήκαμε στο λεωφορείο 316 το οποίο μετά το Volendam τερματίζει στο Edam. Θέλαμε να δούμε και το Edam αλλά σε καμία περίπτωση δεν προλαβαίναμε γιατί το ημερήσιο Tour θα κατέληγε στο Zaanse Schans. Έτσι θέλαμε τουλάχιστον. Πάντως τα χωριά είναι τόσο κοντά μεταξύ τους που αν έχεις αυτοκίνητο μπορείς να τα δεις όλα και με άνεση χρόνου. Στο Edam λοιπόν δεν πήγαμε και κατεβήκαμε στο κέντρο του Volendam.

Κοιτώντας τις φωτογραφίες σου από Volendam, κρίμα που δεν κατεβήκατε Edam. Μπορεί να σου άρεσε πιο πολύ. Τουλάχιστον είναι πιο γραφικό, αν και αρκετά τουριστικό.

 

[oanna mpourletou]

εισαι ο σωτηρας μου και ας γινομα κουραστκη λεγοντας στο και πρηζοντας τον ανδρα μου οχι θα παμε οπως λεει ο γιαννης προτεινε μου ενα αλλο ξενοδοχεο απο το δικο σου αλλα κοντα για να κανω τις ιδιες διαδρομε εκτος απο ακολουθος ειμαι και αυθαδης sorry

το ταξειδι ειναι 15 με 18 μαρτη

τα θελω ολα ετοιμα γιατι δεν το εχω αφενος κα αφετερου εμαι σκληρα εργαζομενη /δικαιολογια/ευγνωμων για τις ιστοριες σου και τις ωρες που αφιερωνεις για εμας

 

[giannismits]

Κοιτώντας τις φωτογραφίες σου από Volendam, κρίμα που δεν κατεβήκατε Edam. Μπορεί να σου άρεσε πιο πολύ. Τουλάχιστον είναι πιο γραφικό, αν και αρκετά τουριστικό.

Η βλακεία ήταν πως όταν χάσαμε το τρένο για Zaanse Schans έπρεπε να επιστρέψουμε πίσω και να πάμε Edam γιατί υπήρχε χρόνος. Ένα 2ωρο το είχαμε τουλάχιστον μέχρι να βραδιάσει. Γενικά έπρεπε να βγει τελείως το Volendam.

τα θελω ολα ετοιμα γιατι δεν το εχω αφενος κα αφετερου εμαι σκληρα εργαζομενη /δικαιολογια/ευγνωμων για τις ιστοριες σου και τις ωρες που αφιερωνεις για εμας

Τα θες όλα έτοιμα και τα πήρες όλα έτοιμα μια χαρά. Δεν μπορώ να βοηθήσω παραπάνω. Για ξενοδοχείο που ρωτάς έχει εδώ μέσα συζητήσεις για διαμονή στο Άμστερνταμ. Δεν ξέρω κάποιο άλλο. Στο booking να ψάξεις και να ανοίξεις το χάρτη, θα δεις σε ποια περιοχή θες και τι τιμές παίζουν.

 

[oanna mpourletou]

ευχαριστω τα μεγιστα

 

[taver]

εισαι ο σωτηρας μου και ας γινομα κουραστκη λεγοντας στο και πρηζοντας τον ανδρα μου οχι θα παμε οπως λεει ο γιαννης προτεινε μου ενα αλλο ξενοδοχεο απο το δικο σου αλλα κοντα για να κανω τις ιδιες διαδρομε εκτος απο ακολουθος ειμαι και αυθαδης sorry

Ούτε ο Γιάννης ούτε κανένας στον κόσμο αυτό δεν έχει γούστα, budget, ενδιαφέροντα, δυνάμεις που να ταιριάζουν 100% απόλυτα με τα δικά σου. Πρέπει να ασχοληθείς μόνη σου, γιατί αφενός χάνεις τη μισή εμπειρία, αφετέρου με κάποια που θα δεις θα απογοητευτείς ή θα κουραστείς και θα χάσεις άλλα που ενδεχομένως θα σε ενθουσίαζαν.