vasnorth
Member
- Μηνύματα
- 606
- Likes
- 1.860
11. Στο Roskilde - Amalienborg Slot - Lille Havfrue
Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώς΄της κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν΄αρχινίσει...
Είναι ωραία τα παραμύθια... και σε ποιόν δεν αρέσουν άλλωστε.
Γίνονται όμως ακόμα πιό ωραία όταν έχουν ιστορίες με φιλόδοξους βασιλιάδες και όμορφες βασιλοπούλες, με τρελλές μάγισσες και γενναίους πολεμιστές αλλά και με όμορφες χορεύτριες και παράξενες γοργόνες.
Φτάνουμε πιά στο τέλος του ταξιδιού και οι μέρες που απομένουν θα είναι γεμάτες από ιστορίες και παραμύθια από τα παλιά, κάπου χίλια χρόνια πριν, ίσως και παλιότερα, ίσως όμως και πιό σύγχρονα.
Μία πόλη σχεδόν 30 χιλιόμετρα μακρυά, στα δυτικά της Κοπεγχάγης είναι το Roskilde. Ιδρύθηκε από τους Βίκινγκς πριν από χίλια και πλέον χρόνια και αποτέλεσε την πρώτη πρωτεύουσα της Δανίας.
Φτάνοντας με το τραίνο από την Κοπεγχάγη εύκολα καταλαβαίνεις ότι, παρόλο που είναι μία μικρή πόλη, πρέπει να είναι πολύ δημοφιλής ιδίως για τους ντόπιους που τους καλοκαιρινούς μήνες έρχονται εδώ για να κάνουν τον περίπατο τους, να χαρούν τη θάλασσα και να περάσουν ένα ωραίο πρωινό.
Τα κυριότερα αξιοθέατα της πόλης είναι συγκεντρωμένα γύρω από το σταθμό του τραίνου και εύκολα μπορεί κάποιος να τα δει κάνοντας ένα μικρό περίπατο. Μπροστά στο σταθμό βρίσκεται η πλατεία Hestertorvet με τα τρία χαρακτηριστικά λαγήνια ύψους 5 μέτρων τα οποία τοποθετήθηκαν εκεί το 1998 για τον εορτασμό των χιλίων χρόνων από την ίδρυση της πόλης.
Λίγο πιό πέρα από την πλατεία ξεκινά η Algade και πιό κάτω η προέκταση της η Scomagergade, οι σημαντικότεροι δρόμοι της πόλης με πολλά καταστήματα, καφετέριες και εστιατόρια. Ενώ λίγο πιό κάτω βρίσκεται ένα από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα της πόλης, ο Roskilde Domkirke, ο ιστορικός καθεδρικός ναός της πόλης που η οικοδόμηση του ξεκίνησε τον 12ο αιώνα. Ο ναός αυτός είναι πολύ μεγάλος με πολλά παρεκκλήσια, χρειάζεται εισιτήριο εισόδου για να τον επισκεφθείς και σε αυτόν τον ναό έχουν ενταφιαστεί σχεδόν 40 Δανοί βασιλιάδες και βασίλισες.
Από τον Roskilde Domkirke παίρνοντας την οδό Skolegade και σε απόσταση περίπου 800 μέτρων φτάνουμε στο πιό δημοφιλές αξιοθέατο του Roskilde, στο περίφημο μουσείο Vikingeskibsmuseet, το μουσείο πλοίων των Βίκινγκς.
Το 1962 στο βυθό της θάλασσας, εκεί που σήμερα είναι το μουσείο, βρέθηκαν πέντε καλοδιατηρημένα πλοία από την εποχή των Βίκινγκς. Αυτό συνέβη όταν, χίλια χρόνια πριν, οι κάτοικοι της περιοχής για να αποφύγουν τις εχθρικές επιθέσεις, γέμισαν με πέτρες τα πλοία τους και τα βύθισαν στο φιόρδ ώστε έτσι να αποτρέψουν τον διάπλου των εχθρικών πλοίων. Τα πλοία αυτά καθώς και πολλά αντίγραφα εκτίθενται εκεί και πολύς κόσμος έρχεται καθημερινά για να τα επισκεφθεί. Το καλοκαίρι πραγματοποιούνται και βόλτες με ένα αντίγραφο πλοίου έως το φιόρδ του Ρόσκιλε.
http://www.vikingeskibsmuseet.dk/en/
Αφού περάσαμε λίγες ώρες στην ήσυχη αυτή πόλη της Δανίας, πιό πολύ βέβαια σε ένα μεγάλο χωριό έμοιαζε, νωρίς το μεσημέρι επιστρέψαμε στην Κοπεγχάγη.
Από το κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό πήραμε το λεωφορείο 1Α με κατεύθυνση τη συνοικία Frederikstaden για να επισκεφθούμε το Amalienborg Slot. Το παλάτι αυτό αποτελείται από τέσσερα σχεδόν πανομοιότυπα κτήρια γύρω από μία οκταγωνική πλατεία και αποτελεί την επίσημη κατοικία της βασιλικής οικογένειας.
Ολοκληρώθηκε το 1760 όταν ήταν βασιλιάς ο Φρειδερίκος Ε΄και από το 1794, όταν κάηκε το παλιό παλάτι του Christiansborg, η άστεγη βασιλική οικογένεια αναγκάστηκε να μετακομίσει εκεί.
Οι επισκέπτες μπορούν να δουν μία πτέρυγα από το τεράστιο αυτό οικοδόμημα και έχει πολύ ενδιαφέρον μία επίσκεψη, η οποία και ξεφεύγει από τα συνηθισμένα παλάτια, γιατί μπορείς να δεις εκθέματα από προσωπικά αντικείμενα που υπήρχαν στα βασιλικά διαμερίσματα, τα οποία χρησιμοποίησαν οι παλαιότερες έως και οι πιό πρόσφατες γενιές βασιλιάδων.
το γραφείο του βασιλιά Φρειδερίκου Θ' πατέρα της σημερινής βασίλισσας Μαργαρίτας.
ο βασιλιάς Φρειδερίκος Θ' με την βασίλισσα Ίνγκριντ και τις τρεις κόρες του
φωτογραφία από τα βαφτίσια των εγγονών της βασίλισσας
Γύρω στο μεσημέρι στην πλατεία ανάμεσα στα τέσσερα κτήρια γίνεται και η καθιερωμένη αλλαγή φρουράς από τους Λιβγκάρεν. Η οποία είναι και διαφορετική αν εκείνη την ημέρα βρίσκεται η βασίλισσα ή ο πρίγκηπας - διάδοχος.
Στο μέσον της πλατείας ξεχωρίζει το έφιππο άγαλμα του Φρειδερίκου Ε΄ το οποίο χρειάστηκε σχεδόν 30 χρόνια για να ολοκληρωθεί και λέγεται ότι το άγαλμα στοίχισε όσο όλο το παλάτι μαζί.
Πριν όμως φύγει κάποιος από το Amalienborg αξίζει να περάσει και από το Amaliehaven, το όμορφο πάρκο που υπάρχει μπροστά στο παλάτι από τη μεριά της θάλασσας.
Φεύγοντας από το παλάτι του Amalienborg αξίζει και μία επίσκεψη στις τρεις εκκλησίες που βρίσκονται πολύ κοντά στην περιοχή.
Η σπουδαιότερη από όλες είναι η Marmorkirken, η Μαρμάρινη εκκλησία. Η μπαρόκ αυτή εκκλησία ξεκίνησε να κτίζεται το 1749 όταν ο βασιλιάς Φρειδερίκος Ε΄ θέλοντας να γιορτάσει τα 300 χρόνια της δυναστείας του κατασκεύασε τη νέα συνοικία Frederikstaden με επίκεντρο αυτό το ναό. Ο ναός αυτός υπολογιζόταν ότι θα κατασκευαζόταν από νορβηγικό μάρμαρο, τα υπέρογκα έξοδα όμως σταμάτησαν την κατασκευή του και ολοκληρώθηκε ένα αιώνα αργότερα από μάρμαρο της Δανίας. Η εκκλησία αυτή ξεχωρίζει για τον τρούλο της που είναι από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης.
Δίπλα στη Marmorkirken από τη μεριά της Bredgade υπάρχει και η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία, η Alexander Newsky Kirke, που ήταν δώρο από το τσάρο Αλέξανδρο Γ’ στην Δανία για τον γάμο του με δανή πριγκίπισσα και ξεχωρίζει από τους χαρακτηριστικούς χρυσούς ρώσικους τρούλους.
Σχεδόν απέναντι συναντάμε και τον ρωμαιοκαθολικό ναό της Κοπεγχάγης, την Sankt Ansgars Kirke. Στην περιοχή αυτή λοιπόν βρίσκονται τρεις σπουδαίες εκκλησίες, τριών διαφορετικών δογμάτων, σχεδόν δίπλα η μία στην άλλη.
η Marmorkirken
η Sankt Ansgars Kirke
Είχε φτάσει πια απόγευμα όταν τελειώσαμε το φαγητό μας και επειδή ήταν ακόμα ο ήλιος ψηλά αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τον περίπατο μας σε ένα μέρος που κανονικά έπρεπε να το επισκεφθούμε από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε στην πόλη. Δεν είναι άλλο από το σύμβολο της Κοπεγχάγης, το διάσημο αγαλματάκι της Μικρής Γοργόνας.
Γιά να βρεθεί όμως κάποιος στην περιοχή που βρίσκεται το αγαλματάκι, στην είσοδο του λιμανιού της Κοπεγχάγης, θα χρειαστεί λίγο παρα πάνω κόπο και αρκετό περπάτημα. Έτσι από την πλατεία Kongens Nytorv πήραμε πάλι το λεωφορείο 1Α με κατεύθυνση βόρεια της πόλης και αφού διασχίσαμε την Bredgade, την οδό που περάσαμε για τα ανάκτορα του Amalienborg, φτάσαμε στην οδό Grønningen και κατεβήκαμε στη στάση μπροστά από το Kastellet. Το φρούριο αυτό σε σχήμα πεντάκτινου αστεριού φτιάχτηκε το 1626 γιά να προστατεύει την πόλη από εχθρικές επιθέσεις, περιβάλλεται από μιά βαθειά τάφρο ενώ σήμερα χρησιμοποιείται από τον στρατό.
Περπατώντας περιμετρικά του φρουρίου περνάμε από την Churchill parken, ένα ωραίο πάρκο κάτω από τα τείχη του Kastellet στο οποίο βρίσκονται πολλά και ενδιαφέροντα αξιοθέατα. Εκεί συναντάμε το Frihedsmuseet(το μουσείο Ελευθερίας) το οποίο είναι αφιερωμένο στην αντίσταση των Δανών κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Λίγο πιό πάνω υπάρχει και η κομψή γοτθική εκκλησία του St Alban’s, η οποία φτιάχτηκε για τις ανάγκες εκκλησιασμού της αγγλικανικής κοινότητας της πόλης.
Δίπλα στην εκκλησία όμως βρίσκεται και ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία της Κοπεγχάγης που αντικρίζοντας το σε εντυπωσιάζει με τον όγκο του, η επιβλητική Gefion Springvandet.
Η κρήνη αυτή έχει στην κορυφή της το άγαλμα της θεάς Γκέφιον, μίας θεάς της σκανδιναβικής μυθολογίας και ένας ωραίος θρύλος την ακολουθεί. Ο μύθος λέει ότι ο βασιλιάς της Σουηδίας υποσχέθηκε στη θεά να της δώσει τόση γη όση θα μπορούσε να οργώσει μέσα σε μία νύχτα.
Εκείνη τότε μεταμόρφωσε τους τέσσερις γιούς της σε βόδια και αφού τους έζεψε στο αλέτρι κατόρθωσε πριν ξημερώσει να οργώσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της Σουηδίας. Το σήκωσε και το πέταξε στη θάλασσα και έτσι δημιουργήθηκε το νησί Σγιέλαν, το μεγαλύτερο από τα νησιά της Δανίας.
Η κρήνη αυτή με τους μικρούς κλιμακωτούς καταρράκτες δημιουργούν ένα εντυπωσιακό μνημείο, ελκυστικό για τα πιτσιρίκια που αρέσκονται να παίζουν στα νερά της και πολλές φορές κλέβει τις εντυπώσεις και από το ίδιο το γλυπτό της Μικρής Γοργόνας. Είναι από τα πιό εκφραστικά μνημεία που έχω συναντήσει, παρατηρώντας το αισθάνεσαι τον κόπο και τον ιδρώτα από τα βόδια και νομίζεις ότι βγαίνει καπνός από τα ρουθούνια τους.
Παίρνοντας τον παραλιακό δρόμο περιμετρικά του Kastellet και μετά από ένα τέταρτο περίπου φτάσαμε επιτέλους στο σημείο που βρίσκεται η Μικρή Γοργόνα , η Den Lille Havfrue.
Βλέποντας το για πρώτη φορά να στέκει εκεί πάνω στο βράχο, μπροστά στο λιμάνι της Κοπεγχάγης, ξαφνιάζεσαι από το πόσο μικρό είναι αυτό το άγαλμα. Πράγματι ενώ το έχεις δει σε τόσες φωτογραφίες, γνωρίζεις ότι είναι το σύμβολο της Κοπεγχάγης και ενώ περιμένεις να αντικρίσεις ένα κανονικών διαστάσεων άγαλμα τελικά μένεις με την απορία μέσα σου να αναρωτιέσαι - ''αυτή είναι η Μικρή Γοργόνα που γίνεται τόσος θόρυβος? ''
Η ιστορία της δημιουργίας αυτού του μικρού γλυπτού ξεκινά στις αρχές του 20ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1909 και μοιάζει με ένα καλογραμμένο παραμύθι.
Ο γνωστός Carl Jacobsen, ο ιδρυτής της ζυθοποιίας Carlsberg και της περίφημης Γλυπτοθήκης, συγκινημένος και γοητευμένος συνάμα από την παράσταση μπαλέτου της Μικρής Γοργόνας παρήγγειλε στον γλύπτη Edvard Eriksen να φτιάξει το γλυπτό της παραμυθένιας αυτής μορφής για να στολίσει το λιμάνι της Κοπεγχάγης.
Την κατασκευή αλλά και την συνέχεια του περίφημου αυτού γλυπτού την ακολουθεί και μία ιστορία αντάξια του μύθου της. Ο γλύπτης ήθελε να χρησιμοποιήσει ως μοντέλο την ίδια την μπαλαρίνα Elen Price που είχε χορέψει στην περίφημη παράσταση. Όταν αργότερα όμως εκείνη έμαθε ότι το μικρό αυτό άγαλμα πρόκειται να τοποθετηθεί στο λιμάνι, αρνήθηκε να συνεχίσει να ποζάρει και χρησιμοποιήθηκε μόνο το πρόσωπο της. Για το σώμα της Γοργόνας ο γλύπτης βασίστηκε στο σώμα της γυναίκας του, της Eline Eriksen.
Το μικρό αυτό γλυπτό τοποθετήθηκε το 1913 στην είσοδο του λιμανιού και ενώ επέζησε από πολέμους και δύσκολες εποχές, ταλαιπωρήθηκε παρα πολύ στις μέρες μας. Έπεσε θύμα βανδαλισμού αρκετές φορές, άλλοτε της έκοβαν το χέρι και άλλοτε το κεφάλι, με πιό πρόσφατο το 1998 όπου κάποιος άλλος της έκοψε πάλι με πριόνι το κεφάλι. Η είδηση έγινε αμέσως θέμα σε όλο τον κόσμο και μετά από άκαρπες έρευνες τριών ημερών το κομμένο κεφάλι βρέθηκε μέσα σ’ ένα κουτί έξω από ένα τηλεοπτικό σταθμό της Κοπεγχάγης.
Καθήσαμε αρκετή ώρα στα παγκάκια μπροστά στο μικρό αυτό άγαλμα και παρατηρούσαμε τον κόσμο που συνωστιζόταν στα βράχια για να βγάλει μία φωτογραφία μαζί της. Μείναμε όμως γοητευμένοι και από τη θέα των πλοίων που πηγαινοέρχονταν στο λιμάνι, αλλά και από τον ήλιο που χάθηκε πίσω από τις επάλξεις του κάστρου.
οι Δανοί αγαπούν πολύ και τα σκυλιά
Τελικά άξιζε ο κόπος και το περπάτημα που κάναμε για να φτάσουμε έως εδώ στην άκρη της πόλης για να δούμε από κοντά αυτό το μικρό σύμβολο. Η Μικρή Γοργόνα μας αντάμειψε με το παραπάνω!
Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώς΄της κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν΄αρχινίσει...
Είναι ωραία τα παραμύθια... και σε ποιόν δεν αρέσουν άλλωστε.
Γίνονται όμως ακόμα πιό ωραία όταν έχουν ιστορίες με φιλόδοξους βασιλιάδες και όμορφες βασιλοπούλες, με τρελλές μάγισσες και γενναίους πολεμιστές αλλά και με όμορφες χορεύτριες και παράξενες γοργόνες.
Φτάνουμε πιά στο τέλος του ταξιδιού και οι μέρες που απομένουν θα είναι γεμάτες από ιστορίες και παραμύθια από τα παλιά, κάπου χίλια χρόνια πριν, ίσως και παλιότερα, ίσως όμως και πιό σύγχρονα.
Μία πόλη σχεδόν 30 χιλιόμετρα μακρυά, στα δυτικά της Κοπεγχάγης είναι το Roskilde. Ιδρύθηκε από τους Βίκινγκς πριν από χίλια και πλέον χρόνια και αποτέλεσε την πρώτη πρωτεύουσα της Δανίας.
Φτάνοντας με το τραίνο από την Κοπεγχάγη εύκολα καταλαβαίνεις ότι, παρόλο που είναι μία μικρή πόλη, πρέπει να είναι πολύ δημοφιλής ιδίως για τους ντόπιους που τους καλοκαιρινούς μήνες έρχονται εδώ για να κάνουν τον περίπατο τους, να χαρούν τη θάλασσα και να περάσουν ένα ωραίο πρωινό.
Τα κυριότερα αξιοθέατα της πόλης είναι συγκεντρωμένα γύρω από το σταθμό του τραίνου και εύκολα μπορεί κάποιος να τα δει κάνοντας ένα μικρό περίπατο. Μπροστά στο σταθμό βρίσκεται η πλατεία Hestertorvet με τα τρία χαρακτηριστικά λαγήνια ύψους 5 μέτρων τα οποία τοποθετήθηκαν εκεί το 1998 για τον εορτασμό των χιλίων χρόνων από την ίδρυση της πόλης.
Λίγο πιό πέρα από την πλατεία ξεκινά η Algade και πιό κάτω η προέκταση της η Scomagergade, οι σημαντικότεροι δρόμοι της πόλης με πολλά καταστήματα, καφετέριες και εστιατόρια. Ενώ λίγο πιό κάτω βρίσκεται ένα από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα της πόλης, ο Roskilde Domkirke, ο ιστορικός καθεδρικός ναός της πόλης που η οικοδόμηση του ξεκίνησε τον 12ο αιώνα. Ο ναός αυτός είναι πολύ μεγάλος με πολλά παρεκκλήσια, χρειάζεται εισιτήριο εισόδου για να τον επισκεφθείς και σε αυτόν τον ναό έχουν ενταφιαστεί σχεδόν 40 Δανοί βασιλιάδες και βασίλισες.
Από τον Roskilde Domkirke παίρνοντας την οδό Skolegade και σε απόσταση περίπου 800 μέτρων φτάνουμε στο πιό δημοφιλές αξιοθέατο του Roskilde, στο περίφημο μουσείο Vikingeskibsmuseet, το μουσείο πλοίων των Βίκινγκς.
Το 1962 στο βυθό της θάλασσας, εκεί που σήμερα είναι το μουσείο, βρέθηκαν πέντε καλοδιατηρημένα πλοία από την εποχή των Βίκινγκς. Αυτό συνέβη όταν, χίλια χρόνια πριν, οι κάτοικοι της περιοχής για να αποφύγουν τις εχθρικές επιθέσεις, γέμισαν με πέτρες τα πλοία τους και τα βύθισαν στο φιόρδ ώστε έτσι να αποτρέψουν τον διάπλου των εχθρικών πλοίων. Τα πλοία αυτά καθώς και πολλά αντίγραφα εκτίθενται εκεί και πολύς κόσμος έρχεται καθημερινά για να τα επισκεφθεί. Το καλοκαίρι πραγματοποιούνται και βόλτες με ένα αντίγραφο πλοίου έως το φιόρδ του Ρόσκιλε.
http://www.vikingeskibsmuseet.dk/en/
Αφού περάσαμε λίγες ώρες στην ήσυχη αυτή πόλη της Δανίας, πιό πολύ βέβαια σε ένα μεγάλο χωριό έμοιαζε, νωρίς το μεσημέρι επιστρέψαμε στην Κοπεγχάγη.
Από το κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό πήραμε το λεωφορείο 1Α με κατεύθυνση τη συνοικία Frederikstaden για να επισκεφθούμε το Amalienborg Slot. Το παλάτι αυτό αποτελείται από τέσσερα σχεδόν πανομοιότυπα κτήρια γύρω από μία οκταγωνική πλατεία και αποτελεί την επίσημη κατοικία της βασιλικής οικογένειας.
Ολοκληρώθηκε το 1760 όταν ήταν βασιλιάς ο Φρειδερίκος Ε΄και από το 1794, όταν κάηκε το παλιό παλάτι του Christiansborg, η άστεγη βασιλική οικογένεια αναγκάστηκε να μετακομίσει εκεί.
Οι επισκέπτες μπορούν να δουν μία πτέρυγα από το τεράστιο αυτό οικοδόμημα και έχει πολύ ενδιαφέρον μία επίσκεψη, η οποία και ξεφεύγει από τα συνηθισμένα παλάτια, γιατί μπορείς να δεις εκθέματα από προσωπικά αντικείμενα που υπήρχαν στα βασιλικά διαμερίσματα, τα οποία χρησιμοποίησαν οι παλαιότερες έως και οι πιό πρόσφατες γενιές βασιλιάδων.
το γραφείο του βασιλιά Φρειδερίκου Θ' πατέρα της σημερινής βασίλισσας Μαργαρίτας.
ο βασιλιάς Φρειδερίκος Θ' με την βασίλισσα Ίνγκριντ και τις τρεις κόρες του
φωτογραφία από τα βαφτίσια των εγγονών της βασίλισσας
Γύρω στο μεσημέρι στην πλατεία ανάμεσα στα τέσσερα κτήρια γίνεται και η καθιερωμένη αλλαγή φρουράς από τους Λιβγκάρεν. Η οποία είναι και διαφορετική αν εκείνη την ημέρα βρίσκεται η βασίλισσα ή ο πρίγκηπας - διάδοχος.
Στο μέσον της πλατείας ξεχωρίζει το έφιππο άγαλμα του Φρειδερίκου Ε΄ το οποίο χρειάστηκε σχεδόν 30 χρόνια για να ολοκληρωθεί και λέγεται ότι το άγαλμα στοίχισε όσο όλο το παλάτι μαζί.
Πριν όμως φύγει κάποιος από το Amalienborg αξίζει να περάσει και από το Amaliehaven, το όμορφο πάρκο που υπάρχει μπροστά στο παλάτι από τη μεριά της θάλασσας.
Φεύγοντας από το παλάτι του Amalienborg αξίζει και μία επίσκεψη στις τρεις εκκλησίες που βρίσκονται πολύ κοντά στην περιοχή.
Η σπουδαιότερη από όλες είναι η Marmorkirken, η Μαρμάρινη εκκλησία. Η μπαρόκ αυτή εκκλησία ξεκίνησε να κτίζεται το 1749 όταν ο βασιλιάς Φρειδερίκος Ε΄ θέλοντας να γιορτάσει τα 300 χρόνια της δυναστείας του κατασκεύασε τη νέα συνοικία Frederikstaden με επίκεντρο αυτό το ναό. Ο ναός αυτός υπολογιζόταν ότι θα κατασκευαζόταν από νορβηγικό μάρμαρο, τα υπέρογκα έξοδα όμως σταμάτησαν την κατασκευή του και ολοκληρώθηκε ένα αιώνα αργότερα από μάρμαρο της Δανίας. Η εκκλησία αυτή ξεχωρίζει για τον τρούλο της που είναι από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης.
Δίπλα στη Marmorkirken από τη μεριά της Bredgade υπάρχει και η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία, η Alexander Newsky Kirke, που ήταν δώρο από το τσάρο Αλέξανδρο Γ’ στην Δανία για τον γάμο του με δανή πριγκίπισσα και ξεχωρίζει από τους χαρακτηριστικούς χρυσούς ρώσικους τρούλους.
Σχεδόν απέναντι συναντάμε και τον ρωμαιοκαθολικό ναό της Κοπεγχάγης, την Sankt Ansgars Kirke. Στην περιοχή αυτή λοιπόν βρίσκονται τρεις σπουδαίες εκκλησίες, τριών διαφορετικών δογμάτων, σχεδόν δίπλα η μία στην άλλη.
η Marmorkirken
η Sankt Ansgars Kirke
Είχε φτάσει πια απόγευμα όταν τελειώσαμε το φαγητό μας και επειδή ήταν ακόμα ο ήλιος ψηλά αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τον περίπατο μας σε ένα μέρος που κανονικά έπρεπε να το επισκεφθούμε από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε στην πόλη. Δεν είναι άλλο από το σύμβολο της Κοπεγχάγης, το διάσημο αγαλματάκι της Μικρής Γοργόνας.
Γιά να βρεθεί όμως κάποιος στην περιοχή που βρίσκεται το αγαλματάκι, στην είσοδο του λιμανιού της Κοπεγχάγης, θα χρειαστεί λίγο παρα πάνω κόπο και αρκετό περπάτημα. Έτσι από την πλατεία Kongens Nytorv πήραμε πάλι το λεωφορείο 1Α με κατεύθυνση βόρεια της πόλης και αφού διασχίσαμε την Bredgade, την οδό που περάσαμε για τα ανάκτορα του Amalienborg, φτάσαμε στην οδό Grønningen και κατεβήκαμε στη στάση μπροστά από το Kastellet. Το φρούριο αυτό σε σχήμα πεντάκτινου αστεριού φτιάχτηκε το 1626 γιά να προστατεύει την πόλη από εχθρικές επιθέσεις, περιβάλλεται από μιά βαθειά τάφρο ενώ σήμερα χρησιμοποιείται από τον στρατό.
Περπατώντας περιμετρικά του φρουρίου περνάμε από την Churchill parken, ένα ωραίο πάρκο κάτω από τα τείχη του Kastellet στο οποίο βρίσκονται πολλά και ενδιαφέροντα αξιοθέατα. Εκεί συναντάμε το Frihedsmuseet(το μουσείο Ελευθερίας) το οποίο είναι αφιερωμένο στην αντίσταση των Δανών κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Λίγο πιό πάνω υπάρχει και η κομψή γοτθική εκκλησία του St Alban’s, η οποία φτιάχτηκε για τις ανάγκες εκκλησιασμού της αγγλικανικής κοινότητας της πόλης.
Δίπλα στην εκκλησία όμως βρίσκεται και ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία της Κοπεγχάγης που αντικρίζοντας το σε εντυπωσιάζει με τον όγκο του, η επιβλητική Gefion Springvandet.
Η κρήνη αυτή έχει στην κορυφή της το άγαλμα της θεάς Γκέφιον, μίας θεάς της σκανδιναβικής μυθολογίας και ένας ωραίος θρύλος την ακολουθεί. Ο μύθος λέει ότι ο βασιλιάς της Σουηδίας υποσχέθηκε στη θεά να της δώσει τόση γη όση θα μπορούσε να οργώσει μέσα σε μία νύχτα.
Εκείνη τότε μεταμόρφωσε τους τέσσερις γιούς της σε βόδια και αφού τους έζεψε στο αλέτρι κατόρθωσε πριν ξημερώσει να οργώσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της Σουηδίας. Το σήκωσε και το πέταξε στη θάλασσα και έτσι δημιουργήθηκε το νησί Σγιέλαν, το μεγαλύτερο από τα νησιά της Δανίας.
Η κρήνη αυτή με τους μικρούς κλιμακωτούς καταρράκτες δημιουργούν ένα εντυπωσιακό μνημείο, ελκυστικό για τα πιτσιρίκια που αρέσκονται να παίζουν στα νερά της και πολλές φορές κλέβει τις εντυπώσεις και από το ίδιο το γλυπτό της Μικρής Γοργόνας. Είναι από τα πιό εκφραστικά μνημεία που έχω συναντήσει, παρατηρώντας το αισθάνεσαι τον κόπο και τον ιδρώτα από τα βόδια και νομίζεις ότι βγαίνει καπνός από τα ρουθούνια τους.
Παίρνοντας τον παραλιακό δρόμο περιμετρικά του Kastellet και μετά από ένα τέταρτο περίπου φτάσαμε επιτέλους στο σημείο που βρίσκεται η Μικρή Γοργόνα , η Den Lille Havfrue.
Βλέποντας το για πρώτη φορά να στέκει εκεί πάνω στο βράχο, μπροστά στο λιμάνι της Κοπεγχάγης, ξαφνιάζεσαι από το πόσο μικρό είναι αυτό το άγαλμα. Πράγματι ενώ το έχεις δει σε τόσες φωτογραφίες, γνωρίζεις ότι είναι το σύμβολο της Κοπεγχάγης και ενώ περιμένεις να αντικρίσεις ένα κανονικών διαστάσεων άγαλμα τελικά μένεις με την απορία μέσα σου να αναρωτιέσαι - ''αυτή είναι η Μικρή Γοργόνα που γίνεται τόσος θόρυβος? ''
Η ιστορία της δημιουργίας αυτού του μικρού γλυπτού ξεκινά στις αρχές του 20ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1909 και μοιάζει με ένα καλογραμμένο παραμύθι.
Ο γνωστός Carl Jacobsen, ο ιδρυτής της ζυθοποιίας Carlsberg και της περίφημης Γλυπτοθήκης, συγκινημένος και γοητευμένος συνάμα από την παράσταση μπαλέτου της Μικρής Γοργόνας παρήγγειλε στον γλύπτη Edvard Eriksen να φτιάξει το γλυπτό της παραμυθένιας αυτής μορφής για να στολίσει το λιμάνι της Κοπεγχάγης.
Την κατασκευή αλλά και την συνέχεια του περίφημου αυτού γλυπτού την ακολουθεί και μία ιστορία αντάξια του μύθου της. Ο γλύπτης ήθελε να χρησιμοποιήσει ως μοντέλο την ίδια την μπαλαρίνα Elen Price που είχε χορέψει στην περίφημη παράσταση. Όταν αργότερα όμως εκείνη έμαθε ότι το μικρό αυτό άγαλμα πρόκειται να τοποθετηθεί στο λιμάνι, αρνήθηκε να συνεχίσει να ποζάρει και χρησιμοποιήθηκε μόνο το πρόσωπο της. Για το σώμα της Γοργόνας ο γλύπτης βασίστηκε στο σώμα της γυναίκας του, της Eline Eriksen.
Το μικρό αυτό γλυπτό τοποθετήθηκε το 1913 στην είσοδο του λιμανιού και ενώ επέζησε από πολέμους και δύσκολες εποχές, ταλαιπωρήθηκε παρα πολύ στις μέρες μας. Έπεσε θύμα βανδαλισμού αρκετές φορές, άλλοτε της έκοβαν το χέρι και άλλοτε το κεφάλι, με πιό πρόσφατο το 1998 όπου κάποιος άλλος της έκοψε πάλι με πριόνι το κεφάλι. Η είδηση έγινε αμέσως θέμα σε όλο τον κόσμο και μετά από άκαρπες έρευνες τριών ημερών το κομμένο κεφάλι βρέθηκε μέσα σ’ ένα κουτί έξω από ένα τηλεοπτικό σταθμό της Κοπεγχάγης.
Καθήσαμε αρκετή ώρα στα παγκάκια μπροστά στο μικρό αυτό άγαλμα και παρατηρούσαμε τον κόσμο που συνωστιζόταν στα βράχια για να βγάλει μία φωτογραφία μαζί της. Μείναμε όμως γοητευμένοι και από τη θέα των πλοίων που πηγαινοέρχονταν στο λιμάνι, αλλά και από τον ήλιο που χάθηκε πίσω από τις επάλξεις του κάστρου.
οι Δανοί αγαπούν πολύ και τα σκυλιά
Τελικά άξιζε ο κόπος και το περπάτημα που κάναμε για να φτάσουμε έως εδώ στην άκρη της πόλης για να δούμε από κοντά αυτό το μικρό σύμβολο. Η Μικρή Γοργόνα μας αντάμειψε με το παραπάνω!
Last edited:
