vasnorth
Member
- Μηνύματα
- 606
- Likes
- 1.862
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Gamla Stan
- στο Djurgården
- στο Drottningholm
- Στο Αρχιπέλαγος - Περίπατοι στην πόλη
- Αναχώρηση για την Κοπεγχάγη
- Γύρω από την Kongens Nytorv
- Διασχίζοντας την Strøget μέχρι την Rådhuspladsen και το Δημαρχείο
- Tivoli - Rosenborg Slot - Nyhavn
- Εκδρομή στο Malmö - Christianshavn
- Στο Roskilde - Amalienborg Slot - Lille Havfrue
- Στο Frederiksberg - τελευταίοι περίπατοι - επίλογος
1. προετοιμασία
Πλησίαζε καλοκαίρι και το που θα περνάγαμε το μεγαλύτερο μέρος από τις διακοπές μας μονοπωλούσε τις συζητήσεις με την παρέα. Πέσανε πολλοί προορισμοί στο τραπέζι, άλλοι ενδιαφέροντες και άλλοι λιγότερο, τους περισσότερους όμως τους είχαμε επισκεφθεί.
'Εμένα όμως από καιρό με "έτρωγε" ένα ταξίδι στα βόρεια, σε μέρη που δεν είχαμε ξαναβρεθεί.
'Ετσι σχεδόν ομόφωνα πάρθηκε η απόφαση, είχα βάλει βλέπετε τα δυνατά μου για να τους πείσω, ότι εκείνο το καλοκαίρι, πριν από λίγα χρόνια, θα το περνάγαμε τελικά στις δύο από τις πιό χαρακτηριστικές πρωτεύουσες της σκανδιναβίας, στη Στοκχόλμη αρχικά και μετά στην Κοπεγχάγη.
Η πρώτη πέρα από τις πιό κοινές εκφράσεις θαυμασμού, έχει κερδίσει και τον τίτλο ''φως του βορρά'' ή ακόμα το καλύτερο, ''Βενετία του βορρά'', λόγω των αμέτρητων νησιών που συνθέτουν την πόλη της Στοκχόλμης με αποτέλεσμα αναγκαστικά το υδάτινο στοιχείο να έχει σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα των Σουηδών, όπως άλλωστε και το όνομα της σημαίνει ''πόλη ανάμεσα σε γέφυρες''.
Αλήθεια όμως πόσες ευρωπαϊκές πόλεις διεκδικούν τον επίζηλο αυτό τίτλο χωρίς όμως καμμία να πλησιάζει με την αυθεντική. Ευτυχώς δηλαδή γιατί αυτή η μοναδικότητα κάνει την κάθε πόλη ξεχωριστή και ιδιαίτερη στα μάτια του κάθε επισκέπτη. Ενώ την άλλη, την μικρή γειτόνισα της, την αποκαλούν ''παραμυθένια'' (ίσως πέρα από τη γραφικότητα της να πήρε τον τίτλο και λόγω του μεγάλου παραμυθά Χανς Κρίστιαν 'Αντερσεν) αλλά και ''πόλη με τους πιό ευτυχισμένους κατοίκους''! Τίτλο που θα το ήθελαν και πολλές πρωτεύουσες του ευρωπαϊκού νότου.
Έτσι από εκείνη τη στιγμή άρχισαν και οι προετοιμασίες για το ταξίδι αυτό και παρόλο που είχαμε μπροστά μας σχεδόν δύο μήνες μέχρι τη μέρα της αναχώρησης , θέλαμε να έχουμε ρυθμίσει έγκαιρα και την παραμικρή λεπτομέρεια.
Κάπου εκεί όμως άρχισαν και τα δύσκολα. Ενώ είχαμε βρεί οικονομικά εισιτήρια με τη Lufthansa μέσω Φρανκφούρτης και με πολύ βολικές ανταποκρίσεις, ο κουμπάρος μου επειδή είχε μικρό παιδί και φοβόταν την ταλαιπωρία από τυχόν καθυστερήσεις για την αλλαγή των πτήσεων ή και πιθανή απώλεια αποσκευής (λες και στις απευθείας πτήσεις δεν χάνονται ) επέμενε να επιλέξουμε την απευθείας λύση της Scandinavian που ήταν λίγο πιό ακριβή από αυτή της Lufthansa .
Απόφαση όμως που στην πορεία της ιστορίας αποδείχτηκε τελικά πολύ ατυχής.
Έμενε πλέον η αναζήτηση των ξενοδοχείων για τις δύο αυτές πόλεις.
Γνωρίζοντας φυσικά ότι γενικά οι σκανδιναβικές χώρες φημίζονται πέραν των άλλων και για το ακριβό επίπεδο ζωής, η απόφαση για το που τελικά θα μείνουμε αποδείχτηκε σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. ‘Ηταν και αρκετές οι μέρες που θα μέναμε στις δύο αυτές πόλεις , συνολικά δώδεκα νύχτες.
Η επιλογή που είχαμε ήταν να καταλήξουμε σε περιοχή έξω από το κέντρο της πόλης, όπου εκεί συνδυάζαμε αξιοπρεπές ξενοδοχείο με σχετικά εύκολη πρόσβαση στο κέντρο (περίπου 15’ με το τραίνο) και αναλογικά σε συμπαθητική τιμή.
Κάπως έτσι εκείνη τη Δευτέρα, στα τέλη του Ιουλίου, ξεκίναγε το ταξίδι μας αρχικά για την αρχοντική Στοκχόλμη και μετά για την ρομαντική Κοπεγχάγη
Ατυχώς η αναχώρηση και γενικά το ταξίδι μέχρι τη Στοκχόλμη δεν ήταν ότι καλύτερο.
Αρχικά, φτάνοντας στην αίθουσα αναχωρήσεων, πληροφορηθήκαμε ότι ''λόγω τεχνικών προβλημάτων'' θα είχε καθυστέρηση η πτήση γύρω στις έξι ώρες, αλλά όμως και την ίδια την Scandinavian σίγουρα δεν θα μπορούσες να την κατατάξεις ανάμεσα στις καλύτερες εταιρείες.
Μία επιεικώς απαράδεκτη εταιρεία , περισσότερο στην χειρότερη low cost φέρνει (συγκρίνοντας για παράδειγμα με την Pegasus ή την Easyjet είναι κατά πολύ πίσω) με ανύπαρκτο service, γερασμένα αεροσκάφη και πλήρωμα αρκετών Μαίων (πήγαινε σετ με τα αεροσκάφη) αλλά και κάπου αρκετά αγενές. Ούτε ένα χαμόγελο από κάποιο μέλος του πληρώματος. Ίσως μεταξύ όλων αυτών που πλήρωνες έξτρα κατά τη διάρκεια της πτήσης, περιλαμβανόταν και η τυπική ευγένεια!!!
Σκέφτομαι μήπως ήμουν αυστηρός στην κρίση μου για την εταιρεία, αλλά και στις τρεις πτήσεις που είχαμε, αντιμετωπίσαμε σχεδόν την ίδια απαράδεκτη κατάσταση.
Έτσι μετά από ένα αδιάφορο και βαρετό ταξίδι τριών ωρών και κάτι, φτάσαμε επιτέλους αργά το βράδυ στη Στοκχόλμη και συγκεκριμένα στο κεντρικό αεροδρόμιο της πόλης, στο Arlanda.
Από εκεί με τον προαστιακό (τον Upptaget) και με μία αλλαγή τραίνων φτάσαμε αργά τη νύχτα αρκετά κουρασμένοι στον προορισμό μας.
Το ξενοδοχείο όπως είπα και πριν βρισκόταν αρκετά έξω από την πόλη, αλλά σε πολύ κοντινή απόσταση υπήρχε σταθμός του προαστιακού όπου σε 15 λεπτά βρισκόσουν άνετα στο κέντρο της πόλης.
Το ξενοδοχείο ήταν το Rica Talk, μιάς μεγάλης Σουηδικής αλυσίδας με πολλά ξενοδοχεία σε όλη τη χώρα, η οποία εξαγοράστηκε όμως από άλλη αλυσίδα και πλέον ονομάζεται Scandic Talk. Είναι ένα πολύ μοντέρνο ξενοδοχείο με πολύ ευρύχωρα δωμάτια και με αρκετά λιτή διακόσμηση.
Το προάστιο που μέναμε ήταν μία καταπράσινη περιοχή, πολύ ήσυχη και πολύ γραφική και λεγόταν Älvsjö (το γράφω σουηδικά γιατί όσο και να το ακούγαμε από τα μεγάφωνα στο τραίνο, όσο και να προσπαθήσαμε να το προφέρουμε ποτέ δεν καταφέραμε να το πούμε σωστά. Αλήθεια τι δύσκολη γλώσσα τα σουηδικά αλλά ακόμη περισσότερο τα δανικά!), δίπλα δε στο ξενοδοχείο υπήρχε και το μεγαλύτερο συνεδριακό κέντρο της Στοκχόλμης.
http://www.scandichotels.com/Hotels/Sweden/Stockholm/Scandic-Talk/#.VXbcWFKncrV
Έτσι αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια και μετά από ένα ελαφρύ δείπνο στο ξενοδοχείο, πέσαμε αμέσως για ύπνο γιατί από αύριο μας περίμενε ένας μεγάλος περίπατος για την πρώτη εξερεύνηση της Στοκχόλμης.
Πλησίαζε καλοκαίρι και το που θα περνάγαμε το μεγαλύτερο μέρος από τις διακοπές μας μονοπωλούσε τις συζητήσεις με την παρέα. Πέσανε πολλοί προορισμοί στο τραπέζι, άλλοι ενδιαφέροντες και άλλοι λιγότερο, τους περισσότερους όμως τους είχαμε επισκεφθεί.
'Εμένα όμως από καιρό με "έτρωγε" ένα ταξίδι στα βόρεια, σε μέρη που δεν είχαμε ξαναβρεθεί.
'Ετσι σχεδόν ομόφωνα πάρθηκε η απόφαση, είχα βάλει βλέπετε τα δυνατά μου για να τους πείσω, ότι εκείνο το καλοκαίρι, πριν από λίγα χρόνια, θα το περνάγαμε τελικά στις δύο από τις πιό χαρακτηριστικές πρωτεύουσες της σκανδιναβίας, στη Στοκχόλμη αρχικά και μετά στην Κοπεγχάγη.
Η πρώτη πέρα από τις πιό κοινές εκφράσεις θαυμασμού, έχει κερδίσει και τον τίτλο ''φως του βορρά'' ή ακόμα το καλύτερο, ''Βενετία του βορρά'', λόγω των αμέτρητων νησιών που συνθέτουν την πόλη της Στοκχόλμης με αποτέλεσμα αναγκαστικά το υδάτινο στοιχείο να έχει σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα των Σουηδών, όπως άλλωστε και το όνομα της σημαίνει ''πόλη ανάμεσα σε γέφυρες''.
Αλήθεια όμως πόσες ευρωπαϊκές πόλεις διεκδικούν τον επίζηλο αυτό τίτλο χωρίς όμως καμμία να πλησιάζει με την αυθεντική. Ευτυχώς δηλαδή γιατί αυτή η μοναδικότητα κάνει την κάθε πόλη ξεχωριστή και ιδιαίτερη στα μάτια του κάθε επισκέπτη. Ενώ την άλλη, την μικρή γειτόνισα της, την αποκαλούν ''παραμυθένια'' (ίσως πέρα από τη γραφικότητα της να πήρε τον τίτλο και λόγω του μεγάλου παραμυθά Χανς Κρίστιαν 'Αντερσεν) αλλά και ''πόλη με τους πιό ευτυχισμένους κατοίκους''! Τίτλο που θα το ήθελαν και πολλές πρωτεύουσες του ευρωπαϊκού νότου.
Έτσι από εκείνη τη στιγμή άρχισαν και οι προετοιμασίες για το ταξίδι αυτό και παρόλο που είχαμε μπροστά μας σχεδόν δύο μήνες μέχρι τη μέρα της αναχώρησης , θέλαμε να έχουμε ρυθμίσει έγκαιρα και την παραμικρή λεπτομέρεια.
Κάπου εκεί όμως άρχισαν και τα δύσκολα. Ενώ είχαμε βρεί οικονομικά εισιτήρια με τη Lufthansa μέσω Φρανκφούρτης και με πολύ βολικές ανταποκρίσεις, ο κουμπάρος μου επειδή είχε μικρό παιδί και φοβόταν την ταλαιπωρία από τυχόν καθυστερήσεις για την αλλαγή των πτήσεων ή και πιθανή απώλεια αποσκευής (λες και στις απευθείας πτήσεις δεν χάνονται ) επέμενε να επιλέξουμε την απευθείας λύση της Scandinavian που ήταν λίγο πιό ακριβή από αυτή της Lufthansa .
Απόφαση όμως που στην πορεία της ιστορίας αποδείχτηκε τελικά πολύ ατυχής.
Έμενε πλέον η αναζήτηση των ξενοδοχείων για τις δύο αυτές πόλεις.
Γνωρίζοντας φυσικά ότι γενικά οι σκανδιναβικές χώρες φημίζονται πέραν των άλλων και για το ακριβό επίπεδο ζωής, η απόφαση για το που τελικά θα μείνουμε αποδείχτηκε σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. ‘Ηταν και αρκετές οι μέρες που θα μέναμε στις δύο αυτές πόλεις , συνολικά δώδεκα νύχτες.
Η επιλογή που είχαμε ήταν να καταλήξουμε σε περιοχή έξω από το κέντρο της πόλης, όπου εκεί συνδυάζαμε αξιοπρεπές ξενοδοχείο με σχετικά εύκολη πρόσβαση στο κέντρο (περίπου 15’ με το τραίνο) και αναλογικά σε συμπαθητική τιμή.
Κάπως έτσι εκείνη τη Δευτέρα, στα τέλη του Ιουλίου, ξεκίναγε το ταξίδι μας αρχικά για την αρχοντική Στοκχόλμη και μετά για την ρομαντική Κοπεγχάγη
Ατυχώς η αναχώρηση και γενικά το ταξίδι μέχρι τη Στοκχόλμη δεν ήταν ότι καλύτερο.
Αρχικά, φτάνοντας στην αίθουσα αναχωρήσεων, πληροφορηθήκαμε ότι ''λόγω τεχνικών προβλημάτων'' θα είχε καθυστέρηση η πτήση γύρω στις έξι ώρες, αλλά όμως και την ίδια την Scandinavian σίγουρα δεν θα μπορούσες να την κατατάξεις ανάμεσα στις καλύτερες εταιρείες.
Μία επιεικώς απαράδεκτη εταιρεία , περισσότερο στην χειρότερη low cost φέρνει (συγκρίνοντας για παράδειγμα με την Pegasus ή την Easyjet είναι κατά πολύ πίσω) με ανύπαρκτο service, γερασμένα αεροσκάφη και πλήρωμα αρκετών Μαίων (πήγαινε σετ με τα αεροσκάφη) αλλά και κάπου αρκετά αγενές. Ούτε ένα χαμόγελο από κάποιο μέλος του πληρώματος. Ίσως μεταξύ όλων αυτών που πλήρωνες έξτρα κατά τη διάρκεια της πτήσης, περιλαμβανόταν και η τυπική ευγένεια!!!
Σκέφτομαι μήπως ήμουν αυστηρός στην κρίση μου για την εταιρεία, αλλά και στις τρεις πτήσεις που είχαμε, αντιμετωπίσαμε σχεδόν την ίδια απαράδεκτη κατάσταση.
Έτσι μετά από ένα αδιάφορο και βαρετό ταξίδι τριών ωρών και κάτι, φτάσαμε επιτέλους αργά το βράδυ στη Στοκχόλμη και συγκεκριμένα στο κεντρικό αεροδρόμιο της πόλης, στο Arlanda.
Από εκεί με τον προαστιακό (τον Upptaget) και με μία αλλαγή τραίνων φτάσαμε αργά τη νύχτα αρκετά κουρασμένοι στον προορισμό μας.
Το ξενοδοχείο όπως είπα και πριν βρισκόταν αρκετά έξω από την πόλη, αλλά σε πολύ κοντινή απόσταση υπήρχε σταθμός του προαστιακού όπου σε 15 λεπτά βρισκόσουν άνετα στο κέντρο της πόλης.
Το ξενοδοχείο ήταν το Rica Talk, μιάς μεγάλης Σουηδικής αλυσίδας με πολλά ξενοδοχεία σε όλη τη χώρα, η οποία εξαγοράστηκε όμως από άλλη αλυσίδα και πλέον ονομάζεται Scandic Talk. Είναι ένα πολύ μοντέρνο ξενοδοχείο με πολύ ευρύχωρα δωμάτια και με αρκετά λιτή διακόσμηση.
Το προάστιο που μέναμε ήταν μία καταπράσινη περιοχή, πολύ ήσυχη και πολύ γραφική και λεγόταν Älvsjö (το γράφω σουηδικά γιατί όσο και να το ακούγαμε από τα μεγάφωνα στο τραίνο, όσο και να προσπαθήσαμε να το προφέρουμε ποτέ δεν καταφέραμε να το πούμε σωστά. Αλήθεια τι δύσκολη γλώσσα τα σουηδικά αλλά ακόμη περισσότερο τα δανικά!), δίπλα δε στο ξενοδοχείο υπήρχε και το μεγαλύτερο συνεδριακό κέντρο της Στοκχόλμης.
http://www.scandichotels.com/Hotels/Sweden/Stockholm/Scandic-Talk/#.VXbcWFKncrV
Έτσι αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια και μετά από ένα ελαφρύ δείπνο στο ξενοδοχείο, πέσαμε αμέσως για ύπνο γιατί από αύριο μας περίμενε ένας μεγάλος περίπατος για την πρώτη εξερεύνηση της Στοκχόλμης.
