Αργεντινή Βραζιλία Ουρουγουάη Στη γη των μεγάλων ποταμών

[taver]

Museu de Rochas e Minerais (Γεωλογικό μουσείο) - Avenida Pasteur

Θέα από Morro da Urca

Θέα από Pão de Açucar

Ο Ήλιος δύει πίσω από το Corcovado...

Θέα προς Copacabana από Pão de Açucar

Λιμανάκι Gloria & Κέντρο πόλης από Pão de Açucar:

Λόφοι και φαβέλες νότιας ζώνης:

Τα φώτα ανάβουν στην Urca:

Flamengo, city center & Santos Dumont airport:

Botafogo, Flamengo, Gloria, city center & beyond panorama:

 

[GTS]

Γιατί δε τις βάζεις σε ένα ποστ τις φωτό?

 

[taver]

Γιατί δε τις βάζεις σε ένα ποστ τις φωτό?

Διότι επιτρέπεται μόνο ένα συνημμένο τη φορά.

 

[ευαγγελια]

Μας πεθανες πρωινιατικα!:killme::killme::killme::killme:
για προχωρα να δουμε θα το αντεξουμε??

 

[Dorotija]

κώστα θες να σου ενώσω τα ποστ να είναι οι φωτο μαζεμένες???

 

[ευαγγελια]

ναι, ναι θελει , θελει!!! Αντε γιατι στραβωθηκαμε!!!

 

[XRISTOS71]

ναι, ναι θελει , θελει!!! Αντε γιατι στραβωθηκαμε!!!

Απο την πολύ δουλειά ??? στραβώθηκες ευαγγελία

 

[taver]

κώστα θες να σου ενώσω τα ποστ να είναι οι φωτο μαζεμένες???

Ναι, φυσικά. Αλλά θα πρέπει να το ξανακάνεις και με τις επόμενες - μήπως μια και καλή?

 

[renata]

Αν γινόταν και λίγο μεγαλύτερες...αλλα πρέπει να τις ανεβάζει σε κανένα imageshack..

 

[taver]

Αν γινόταν και λίγο μεγαλύτερες...αλλα πρέπει να τις ανεβάζει σε κανένα imageshack..

Όταν είναι όλες έτοιμες θα τις ανεβάσω σε full resolution στο flickr (στο link στην υπογραφή μου)...

 

[renata]

Όταν είναι όλες έτοιμες θα τις ανεβάσω σε full resolution στο flickr (στο link στην υπογραφή μου)...

Nαι τις έχω δεί και τελικά ειναι οτι καλύτερο!!
συγκεντρωμένες και αρχειοθετημένες ..δεν υπάρχει και όριο!!

 

[taver]

Ρϊο - Οι περιπέτειες της πρώτης βραδιάς

Μετά την κάθοδο, το λάθος επαναλαμβάνεται. Παίρνω το πρώτο ταξί που βρίσκω, χωρίς να διαπραγματευτώ την τιμή.
- "Που πάτε?", με ρωτάει.
- "Ipanema plaza hotel", απαντάω.
- "45 Reais (=20 ευρώ), είναι καλά?"
Κανονικά θα έπρεπε να τον είχα διαολοστείλει, ή έστω παζαρέψει, το παλιοκοράκι που περίμενε το θύμα να βγει από το τελεφερίκ. Αλλά κάπου είμαι μπερδεμένος, κάπου πεινασμένος, και κάπου jet-lag-ιασμένος, και χωρίς να το συνειδητοποιήσω το μέγεθος της κλοπής, του απαντάω "ΟΚ".

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο, αποφασίζω να μην ανέβω ακόμη στο δωμάτιο. Ας κάνω μια μικρή βόλτα στην παραλία της Ipanema, να τη δω πως είναι το βράδυ. Άλλωστε τώρα δεν υπάρχει ο καυτός ήλιος να με εμποδίζει…. Το καρπούζι αποδεικνύεται μάπα. Η παραλία το βράδυ είναι έρημη, με μόνο κάτι περιθωριακά στοιχεία να κυκλοφορούν (χωρίς όμως να δείχνει επικίνδυνη). Ακόμη και τα beach bars, έχουν ξηλώσει τα κιόσκια τους και τα έχουν μαζέψει….

Επιστρέφω στο ξενοδοχείο, ανεβαίνω στο δωμάτιο, και … πουθενά το κινητό μου. Ψάχνομαι καλά, ψάχνομαι καλύτερα, πουθενά. Εν τω μεταξύ, το είχα σίγουρα μαζί μου, γιατί θυμάμαι στο ταξί να το χρησιμοποίησα, και να το έβαλα μετά σε συγκεκριμένη τσέπη στο παντελόνι. Αλλά τώρα δεν είναι εδώ…

Χρησιμοποιώ το κινητό του δωματίου για να το καλέσω. Δεν το ακούω να χτυπάει πουθενά… ώσπου κάποιος το σηκώνει. Συνεννόηση όμως δε γίνεται, γιατί αυτός δε μιλάει Αγγλικά, κι εγώ δε μιλάω Πορτογαλικά…. Το κλείνω και μετά από λίγο ξαναπροσπαθώ. Τα ίδια και πάλι. Κατεβαίνω στη Ρεσεψιόν, βρίσκω ένα τύπο εκεί, του λέω το και το, και λέει οκ, θα με βοηθήσει. Μόνο που το τηλέφωνο στη ρεσεψιόν δε μπορεί να καλέσει το νούμερο από Ελληνικό κινητό, θα πρέπει να έρθει μαζί μου στο δωμάτιο και να το κάνουμε από κει. Κανένα πρόβλημα, και ανεβαίνουμε πάνω…

Στο τηλέφωνο αυτή τη φορά απαντάει κάποιος που μιλάει Αγγλικά. Όπως βρήκα εγώ το ρεσεψιονίστ, είχε βρει κι εκείνος κάποιον. Τελικά όμως η συνεννόηση καταλήγει να γίνεται στα πορτογαλικά… αλλά τουλάχιστον έγινε συνεννόηση. Ο ευρών υποστήριξε ότι είχε πάει στο Αεροδρόμιο μετά που το βρήκε, και τώρα θα έδινε το τηλέφωνο σε ένα ταξί να το φέρει πίσω, αλλά θα έπρεπε να το πληρώσουμε εμείς το ταξί. Είπε και ένα ποσό στα πορτογαλικά, που δεν το κατάλαβα, αλλά ο ρεσεψιονίστ, Marcus τον έλεγαν, μου είπε ότι ζήτησαν 100 δολάρια… (είμαι σίγουρος ότι στη "μεταγλώττιση" έβγαλε κι αυτός μια προμήθεια 50% τουλάχιστον…). Τι να κάνω, δε γινόταν να περάσω τόσες μέρες χωρίς κινητό, οπότε είπα ΟΚ… Ο ταρίφας θα έφερνε το κινητό και θα το άφηνε στη Ρεσεψιόν, κι εγώ άφησα τα $100 στο Marcus για να τα πληρώσει….

Εν τω μεταξύ, η πείνα χτύπαγε κόκκινο. Και, ναι, το ξέρω ότι ΕΠΡΕΠΕ να περιμένω κι εγώ στη ρεσεψιόν, αλλά δεν άντεξα. Ούτε την πείνα, ούτε να βλέπω τα χρήματά μου να κάνουν φτερά μπροστά στα μάτια μου. Επέλεξα το κοντινότερο από τα εστιατόρια που είχα σταμπάρει, και κίνησα για κει.

Το Brasileirinho, πάνω στην πλατεία General Osório, είναι αδερφό εστιατόριο (του ίδιου ιδιοκτήτη) με το Casa da Feijoada, λίγους δρόμους πιο πέρα. Τα 2 μαζί, έχουν λέγεται την καλύτερη Feijoada της πόλης. Η Feijoada είναι το παραδοσιακά Σαββατιάτικο μεσημεριανό των Cariocas, και είναι ένα φαγητό με βάση ρύζι, μια σάλτσα από σκουρόχρωμα φασόλια, και μέσα σ' αυτά λιωμένα σχεδόν πολύ μαλακά κομμάτια από κρέας διαφόρων ειδών. Το εστιατόριο είναι παραδοσιακού τύπου αλλά καθαρό και εκσυγχρονισμένο, με μουσική στους ήχους της ντόπιας Bossa Nova. Έχει τραπεζάκια έξω στην πλατεία, αλλά η ζέστη δεν αντέχεται. Ακόμα και για μένα που το απεχθάνομαι στην Αθήνα, air-condition και πάλι air-condition!

Στην επιστροφή στο ξενοδοχείο, το κινητό μου με περιμένει στη ρεσεψιόν. Στον απολογισμό της μέρας, σκέφτομαι ότι αν πάει έτσι η δουλειά και τις επόμενες μέρες, το budget του ταξιδιού θα πάει κατά διαόλου κι ακόμη παραπέρα! Εν πάση περιπτώσει, αδειάζω τις μνήμες, φορτίζω της μπαταρίες της φωτογραφικής, και σειρά έχουν οι δικές μου μπαταρίες, με ένα σχεδόν 9ωρο ύπνο…