Βολιβία Χιλή Στη γη των μεγάλων ηφαιστείων

[taver]

Κεφάλαιο 37: Brasil

Πήγα στο μετρό, με σκοπό τις τελευταίες αυτές ώρες πριν νυκτώσει να κάνω μια βόλτα σε κάποια γειτονιά. Στάμπαρα από το Lonely Planet το Barrio Brasil, όπου περιγραφόταν ως κάτι σαν τα Εξάρχεια του Σαντιάγο. Πήρα το τρένο και κατέβηκα στη στάση «Ricardo Cumming» (κι αυτός ο χριστιανός, που πάει με τέτοιο όνομα

Η γειτονιά εδώ είναι γεμάτη γκράφιτι και έχει λίγα «εναλλακτικά» μαγαζιά, ωστόσο είναι μια απλή γειτονιά κατοικίας με ένα πάρκο στο κέντρο της. Για μια ακόμη φορά το Lonely Planet υπέρβαλλε… ωστόσο πέτυχα ένα Ελληνικό εστιατόριο, αλλά όμως το πέτυχα κλειστό λόγω κάποιας άδειας - τσέκαρα όμως τη σελίδα τους στο Facebook, έχουν ανοίξει ξανά.





































Προχωρώντας, έφτασα στο Barrio Concha y Toro, όπου ανάμεσα σε ιστορικά κτήρια και πλακόστρωτα σοκάκια βρίσκεται μια όμορφη πλατεία, η οποία σήμερα φιλοξενεί κι ένα παζάρι βιβλίων και χειροτεχνημάτων.























Επέστρεψα στο ξενοδοχείο για μια μικρή ανασύνταξη (ήμουν και φαρμακωμένος…), και ξεκίνησα για βραδινή έξοδο, και πάλι στη Bellavista.



Το εστιατόριο που είχα στο νου αλλά είχα αμελήσει να κάνω κράτηση, το Peumayen σερβίρει πιάτα εμπνευσμένα από τις κουζίνες των Quechua, των Mapuche και των Rapa Nui, αλλά φυσικά δε μπορούσαν να κάνουν κάτι παραπάνω από το να με διώξουν ευγενικά γιατί έχουν και λίστα αναμονής γεμάτη εκτός από τις κρατήσεις που ήταν γεμάτες για αρκετές μέρες μπροστά… Ευτυχώς, στο επόμενο εστιατόριο που δοκίμασα, το Etnico, βρήκα τραπέζι. Και τάραξα τα ψάρια της Χιλής, σε όλους τους γευστικότατους συνδυασμούς ωμού ψαριού: Chevice, Tartare, Nigiri, Sashimi, παρέα με χιλιανό κρασί, αλλά κι ένα ακόμα Pisco Sour. Το συνιστώ το εστιατόριο, παρότι πλήρωσα €65.44 .











Αλλά ήταν ακόμα νωρίς, και τελευταίο βράδυ στην πόλη. Ξεκίνησα μια βόλτα στο Barrio, και φαινόταν ότι η νύχτα προδιαγραφόταν μακρά. Τα μπαράκια είχαν αρχίσει να γεμίζουν, και οι καλλιτέχνες του δρόμου έδιναν ρέστα, όπως αυτοί οι τυμπανιστές.

Κάθισα κι εγώ λοιπόν σε ένα μαγαζί, ένα από τα άπειρα με τραπεζάκια έξω. Παράγγειλα μια μπύρα μεγάλη, και φυσικά ήρθε αυτό που αρμόζει σε τέτοιες παραγγελίες. 1 λίτρο Austral. Το οποίο απόλαυσα με αυτοσχέδιο entertainment…

Η ώρα πέρασε, και αρκετά μετά τα μεσάνυκτα ξεκίνησα να επιστρέψω προς το ξενοδοχείο. Έκανα μια στάση για ένα βρώμικο, καθώς καλό το ωμό ψάρι, αλλά χωνεύεται γρήγορα το άτιμο…, και βγήκα στη λεωφόρο Providencia, με σκοπό να καλέσω κάνα Uber να με μαζέψει. Όμως πέτυχα το νυκτερινό λεωφορείο και μπήκα μέσα, με απόλυτη ασφάλεια και καμία απολύτως ανησυχία - μάλλον το έκρυβα καλά το ότι ήμουν τουρίστας - χρησιμοποίησα τη bip! μου, και έφτασα άνετα στο ξενοδοχείο μου. Αγόρασα κι ένα μπουκάλι νερό από το mini market της γειτονιάς και πήγα σιγά σιγά για τον τελευταίο ύπνο στη Χιλή.

 

[taver]

Κεφάλαιο 38: Επιστροφή

Η επόμενη μέρα, Σάββατο 9/12/2017, ήταν χαλαρή. Με πτήση να αναχωρεί στις 12:45 και με δεδομένο ότι κοιμήθηκα κι αργά το προηγούμενο βράδυ, δεν υπήρχαν και πολλά περιθώρια. Σηκώθηκα, έφαγα πρωϊνό στο ξενοδοχείο, μάζεψα τα πράγματα, έκανα check-out, κάλεσα το Uber μου, ήρθε, και με πήγε στο αεροδρόμιο κατά τα γνωστά («μην ανησυχείς, το ξέρω ήδη, είσαι φίλος από παλιά που με πετάς ως το αεροδρόμιο χωρίς λεφτά»). Στο αεροδρόμιο ευτυχώς η ουρά στο check-in της Alitalia ήταν μικρή, παρέδωσα τη βαλίτσα μου η οποία εννοείται μόνο βρώμικα ρούχα είχα αφήσει μέσα, δεν αφήνω αναμνήσεις του ταξιδιού στα χέρια τους, όλα τα άλλα στη χειραποσκευή. Πέρασα και όλους τους ελέγχους, immigration κλπ. Μια ώρα και 20 λεπτά πριν από την πτήση, σταμάτησα να πιώ ένα καφέ και… ένα τελευταίο Pisco Sour, πριν μπω στην πτήση της επιστροφής για την Ευρώπη.



Έσπρωξα και τα τελευταία μετρητά αγοράζοντας μερικά νερά για την πτήση, και επιβιβάστηκα στο EI-ISB, το ίδιο ακριβώς Boeing 777 της Alitalia με το οποίο είχα έρθει στη Χιλή, για την πτήση AZ689 της Alitalia με προορισμό τη Ρώμη. Αυτή τη φορά είχα θέση μπροστά (bulkhead), χωρίς κάποιο κάθισμα μπροστά μου, στο 32Η. Δεν το συνιστώ γιατί η θέση στη σειρά αυτή στενεύει λίγο για να χωρέσουν τραπεζάκια κλπ. στο μπράτσο του καθίσματος, αλλά και γιατί είναι δημοφιλής σειρά για κάποιο λόγο, με τις πιθανότητες η θέση δίπλα σου να είναι κενή να είναι ιδιαίτερα μικρές. Έτσι, οι 14 και κάτι ώρες της πτήσης κύλισαν δύσκολα, με ελάχιστο ύπνο, εξ’ επαφής με ένα εύσωμο τύπο στο διπλανό κάθισμα, με την ποιότητα του ήχου από το μονοφωνικό IFE να μη μου επιτρέπει καν να ακούσω τι λένε στις ταινίες, και φτάνοντας να είμαι πιασμένος ολόκληρος…

Φτάνοντας στη Ρώμη, παρέλαβα τη βαλίτσα μου σώα και αβλαβή. Στις 7 το πρωί είχα περάσει όλες τις διαδικασίες και είχα ήδη αλλάξει terminal, για να διαπιστώσω ότι το check-in για την πτήση της Aegean των 10:40 θα ανοίξει στις 08:10. Ως τότε, πρέπει να περιμένω, και δε μπορώ να περάσω και τον έλεγχο και να πάω στο lounge να αράξω σε ένα καναπέ, όπως θα ήθελα. Βρήκα ένα μαγαζάκι, έφαγα για πρωϊνό ένα σάντουιτς, ένα χυμό κι ένα ιταλικό καφέ για €14.70, και περίμενα, περίμενα, περίμενα. Επιτέλους, όταν άνοιξε το check-in, παρέδωσα τη βαλίτσα μου, πέρασα τον έλεγχο, πήγα στο lounge, και έκανα ότι πέρναγε από το χέρι μου για να μην κοιμηθώ, γιατί αν κοιμόμουν πάει η πτήση.

Η επιβίβαση για την A3651 που την Κυριακή 10/12/2017 εκτελέστηκε από το Α320 με πινακίδα SX-DGZ έγινε ομαλότατα. Βρήκα εύκολα και το κάθισμά μου στο 5D. Αυτό θυμάμαι μόνο, και ότι τριγύρω μου σε όλες τις κατευθύνσεις, δίπλα, μπροστά, πίσω, και απέναντι από το διάδρομο είχα μωράκια, που μάλλον πρέπει να κλαίγανε σε συγχορδία. Δε με ένοιαξε τίποτα όμως. Ξύπνησα με το ταρακούνημα της προσγείωσης. Στο Ελ. Βενιζέλος παρέλαβα την αποσκευή μου, και το αποχαιρέτησα. Όχι για πολύ δηλαδή, πέντε μέρες μετά πάλι εκεί ήμουνα, για άλλο ταξίδι σε άλλα μέρη.

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές ιστορίες - Κ. και Νότια Αμερική

 

[Sassenach77]

Αυτή τη φορά, το Starbucks-όνομά μου, George, το γράψανε έτσι:

Είσαι απίστευτος
Το δικό μου πάντως σήμερα το έγραψαν σωστά

ένα τελευταίο Pisco Sour, πριν μπω στην πτήση της επιστροφής για την Ευρώπη.

Σκέτο Pisco ήπιες;;;

 

[x7777]

Σημειώνω εδώ ότι τα εισιτήρια για πτήσεις εσωτερικού στη Χιλή με τη LATAM δεν πρέπει να τα κλείνουμε από τα γνωστά sites/ψαχτήρια κλπ, αλλά από το site της LATAM, επιλέγοντας ως χώρα τη Χιλή, γλώσσα τα Ισπανικά και νόμισμα τα Χιλιανά Πέσος. Οι τιμές έτσι είναι σχεδόν μισές… και ειδικά για το νησί του Πάσχα, αυτό το κόλπο κάνει μεγάλη διαφορά.

Είναι δυνατόν η πτήση στην αγγλική έκδοση να κοστίζει 2000ε τα 2 άτομα και στην χιλιανή να κοστίζει 350000 πέσος δηλαδή 450ε τα δύο άτομα ?

 

[Yorgos]

Είναι δυνατόν η πτήση στην αγγλική έκδοση να κοστίζει 2000ε τα 2 άτομα και στην χιλιανή να κοστίζει 350000 πέσος δηλαδή 450ε τα δύο άτομα ?

Ναι, το έχουμε γράψει χιλιάδες φορές. Όταν έγραψα εδώ κάτι αντίστοιχο για τις πτήσεις στο νησί του Πάσχα πριν από χρόνια, χλευαστηκα από τον γνωστό ξινιλα της καρδιάς μας. Ισχύει και για τις εσωτερικές πτήσεις του Περού, αλλά σε μικρότερο βαθμό.