Μάλτα Στη Μάλτα, χειμωνιάτικα!

[Grerena]

Από καιρό σκεφτόμουν τη Μάλτα σαν ταξιδιωτικό προορισμό. Είναι ένα μικρό νησιωτικό κράτος στη μέση της Μεσογείου. Είναι τόσο μικρό που θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί αν αξίζει να αφιερώσει μέρες για αυτό και πόσες; Γιατί να πάει κάποιος στη Μάλτα;
Πολλοί είναι οι λόγοι. Μπορώ να απαριθμήσω μερικούς …
-Για τα μεγαλιθικά μνημεία της
-Για την ατμόσφαιρα των ιπποτών της
-Για την αρχιτεκτονική των μεσαιωνικών πόλεών της
-Για τις παραλίες της
-Για τους εντυπωσιακούς βραχώδεις σχηματισμούς της

Η ΙΔΕΑ ΚΑΙ Η ΑΦΟΡΜΗ
Η «έρευνα» που είχα κάνει για το νησί κατέληξε ότι χρειαζόμουν 5-6 ημέρες για να τα δω όλα. Και τόσες μέρες δεν έχω διαθέσιμες συνήθως… … το καλοκαίρι.
Τότε θα μπορούσα να … μην πάω καλοκαίρι. Αυτόματα έτσι “διαγράφεται” ο 4ος (από τους παραπάνω) λόγος.
Πάλι όμως χρειάζομαι τέσσερις μερούλες.
Την Άνοιξη του ‘17 ένα σημαντικό γεγονός έλαβε χώρα. Γκρεμίστηκε το Azure Window. Ο πλέον διάσημος βραχώδης σχηματισμός, μια τεράστια καμάρα μέσα στη θάλασσα, εμβληματικό σημείο για το νησί γκρεμίστηκε. Θλιβερό γεγονός. Χωρίς όμως το Γαλάζιο παράθυρο, που εξαφανίστηκε δυστυχώς, αυτόματα εξαφανίστηκε και ο 5ος λόγος για μένα.
Και πάλι όμως χρειάζομαι τρεις μερούλες.

Η ryan είχε από καιρό βάλει δρομολόγια για το νησί, αλλά περίμενα τo κατάλληλο timing και την κατάλληλη παρέα. Χρειάζομαι και ένα “διάλειμμα” μέσα στο χειμώνα. Έλα όμως που με τα οικονομικά δρομολόγια της ryan δεν «έβγαινε» καθαρό τριήμερο; Μήπως όμως χωράει η Μάλτα και σε λιγότερο; Μήπως επειδή είναι χειμώνας; Μήπως επειδή θα κάνω καλή οργάνωση; Μήπως επειδή θα τα “στριμώξω” λίγο;
Πέρυσι την ίδια εποχή περίπου επισκέφτηκα τη Σικελία, μέσα στο καταχείμωνο. Πήγα «κουμπωμένη» και γύρισα ενθουσιασμένη. Είχε κάνει τέλειο καιρό, είχα κινηθεί πολύ άνετα, είχα δει πολλά όμορφα και είχα περάσει τέλεια.
Γιατί να μη συμβεί το ίδιο και με τη Μάλτα;

Δεν έχουν γραφτεί πολλές ιστορίες στο Forum για τη Μάλτα. Και αυτές που έχουν γραφτεί είναι οι περισσότερες καλοκαιρινές. Και για να είμαι ειλικρινής για μένα έδρασαν και λίγο αποτρεπτικά στο να αποφασίσω να πάω και ανέβαλα συνεχώς ένα ταξίδι προς τη Μάλτα, καλοκαίρι. Σχεδόν σε όλες τις ιστορίες διέκρινα μια μικρή έως μεγάλη δυσφορία του συγγραφέα όσον αφορά την πολυκοσμία που συνάντησε είτε αφορούσε παραλίες, είτε ουρές, είτε γεμάτα λεωφορεία και ενώ ήθελα να επισκεφτώ αυτή τη χώρα … το απέφευγα.
Ναι, ναι. Είχα πειστεί ότι τελικά η καλύτερη ιδέα είναι να πάω χειμώνα. Γιατί όχι; Κόσμο δεν θα έχει και οι αποστάσεις είναι πολύ μικρές. Στο κάτω κάτω και μόνο τη Βαλέτα να δω θα αξίζει. Αλλά κάτι μου λέει ότι θα προλάβω και άλλα …
Η απόφαση πάρθηκε.

Στη Mάλτα λοιπόν...

Με τις γνωστές φίλες της Μπολόνια ("Η Μπολόνια και οι … άλλες!") κλείσαμε για μέσα στο Φλεβάρη ένα τρίνυχτο! Πως λέμε τριήμερο με δυο βράδια; Εμείς κλείσαμε τρίνυχτο με δυο μέρες! Θα φτάναμε Σάββατο αργά τη νύχτα και θα επιστρέφαμε Τρίτη σχετικά νωρίς. Δεν πειράζει. Μια χαρά είναι η Μάλτα για δυο μέρες. Στην ουσία ήταν δυο μέρες και … 2 ώρες! Εμείς ένα ξέσκασμα θέλαμε μόνο. Ένα διάλειμμα μέσα στο χειμώνα.

Τα εισιτήρια τα κλείσαμε στα τέλη του Νοέμβρη με 55€ το καθένα (συμπεριλαμβανομένης μιας μόνο βαλίτσας και για τις τρεις μας), για τις ημερομηνίες 22 – 25 Φεβρουαρίου. Θα μπορούσαμε να βρούμε και οικονομικότερα αν … το καθυστερούσαμε λίγο ακόμα, αφού οι τιμές μέσα στο Δεκέμβριο έπεσαν κάτω των 55€.

ΤΟ ΚΑΤΑΛΥΜΑ
Είμαστε νομίζω αρκετά τυχερές με το θέμα του καταλύματος. Βρήκαμε πάρα πολύ καλή τιμή σε ένα διαμέρισμα μέσα στη Βαλέτα και μάλιστα πάνω στην πολύ κεντρική Old Theater street!!!
Για να είμαι ειλικρινής το κατάλυμα αυτό παρ'όλη την καλή τιμή του, δύσκολα θα το έκλεινα εγώ. Εγώ κοιτούσα εκεί που κοιτούν όλοι “λόγω τιμής” δηλ. στη Sliema. Η Βαλέτα έχει με τη Sliema τη σχέση που έχει και η Βενετία με το Mestre. Όλοι θέλουν να μείνουν εντός των «τειχών», αλλά οι περισσότεροι τελικά μένουν στη γειτονική πόλη και πηγαινοέρχονται.
Όταν όμως μαζευτήκαμε σπίτι μου ένα βράδυ με τη μια φίλη για να ψάξουμε μαζί για να βρούμε κατάλυμα, εκείνη εντόπισε ένα μέσα στη Βαλέτα και μου λέει: «μια χαρά φαίνεται αυτό».
«Ναι, της λέω αλλά δεν έχει κριτικές. Είναι καινούριο»
«Ε και;»
«Πάμε στα τυφλά. Αν είναι χάλια δεν το ξέρουμε»
«Ε και;», μου ξαναλέει….
Σωστά …. ε και; Στα ταξίδια που αναλαμβάνω εγώ να οργανώσω και έχω την ευθύνη με νοιάζει το κατάλυμα να έχει καλές κριτικές και θέλω να είναι καλό, γιατί πολύ απλά δεν θέλω να έχω γκρίνιες από την υπόλοιπη παρέα. Τώρα όμως δεν θα έπρεπε να με νοιάζει και πολύ. Αν το κατάλυμα δεν είναι καλό … δεν θα φάω εγώ τη γκρίνια, αλλά θα είμαι εγώ αυτή που θα γκρινιάζω, οπότε όλα καλά.
Αστειεύομαι φυσικά. Η αλήθεια είναι ότι γκρινιάρηδες συνήθως είναι οι άντρες και εμείς άντρα δεν θα είχαμε στην παρέα, οπότε όλα καλά. (εξαιρούνται όσοι διαβάζουν το παρόν). Εξάλλου, πόσο χάλια να είναι το διαμέρισμα; Στις φωτογραφίες μια χαρά φαίνεται.
«Εντάξει. Το κλείνουμε με δωρεάν ακύρωση και στο μεταξύ θα γραφτούν και κριτικές μέχρι να φτάσει η ώρα να πάμε».
Τέλεια. Πάει και το κατάλυμα το κλείσαμε. 220€ για τις τρεις για τρία βράδια. 73€ έκαστη. Μια χαρά!

Βέβαια μέχρι να φτάσει η ώρα της δωρεάν ακύρωσης όλο και έψαχνα για καμιά κριτική που θα μου άνοιγε λίγο τα μάτια αλλά μπα! Κανένας δεν είχε κλείσει νωρίτερα και κανένας δεν είχε γράψει τίποτα. Τι στο καλό; Τι κακό έχει το διαμέρισμα που όλοι το βλέπουν και το αποφεύγουν και δεν μπορώ να το δω εγώ; Μήπως είναι κακόφημη γειτονιά; Μήπως είναι ερημιά τα βράδια; Μήπως είναι άκυρη εποχή και μέσα στο χειμώνα δεν πάει κανείς στη Μάλτα;

Μια βδομάδα πριν την ημερομηνία λήξης της δωρεάν ακύρωσης … ουπς! μια κριτική ανέβηκε. Μπαίνω με αδημονία να διαβάσω και … τζίφος. Κουβέντα δεν είχε γράψει ο θαμών. Μόνο βαθμό έβαλε: Και αυτός ήταν ένα πολύ κακό 6άρι! Δεν το λες και μια χαρά.
«Δεν θα του αλλάξανε σεντόνια, μου λέει η φίλη. Επτά μέρες διανυκτέρευσε με οικογένεια Δεν θα ήταν ευχαριστημένος έτσι και αλλιώς. Μια χαρά θα είναι το διαμέρισμα».
Παράλληλα έστελνα μήνυμα στον ιδιοκτήτη ενημερώνοντας τον ότι θα φτάσουμε αργά το βράδυ. Ήθελα και να τον προετοιμάσω και για την περίπτωση της καθυστέρησης. Δεν μου έστελνε e-mail επιβεβαίωσης και πολύ ανησυχούσα. Τρεις μέρες που δεν μου απαντούσε με ζώνανε τα φίδια. Σκεφτόμουν ότι θα πάμε τρεις γυναίκες μόνες μέσα στη νύχτα σε μια έρημη πόλη και αν δεν είναι κανείς εκεί τι θα κάναμε; Όσο έφτιαχνα σενάρια με το μυαλό μου εγώ και ο γρύλος μου παράλληλα βρισκόταν σε εξέλιξη το “έργο” της μιας από τις δυο φιλενάδες μου με τίτλο: «Δεν ξέρω αν θα ‘ρθω τελικά» Πολλά προβλήματα της τελευταίας στιγμής που είχαν σχέση με υγεία και δουλειά είχαν προστεθεί στον ορίζοντα της φίλης μου και εμπόδιζαν παράλληλα και μένα να ετοιμαστώ πρακτικά και ψυχολογικά κάτι που θα έπρεπε να είχα ήδη κάνει.
Αμάν, ένα ταξιδάκι αναψυχής – διάλειμμα ήθελα να κάνω και αντί να έχω χαρά … με είχε κυριεύσει το άγχος.

Η ΠΑΡΕΑ
Μόλις πέρασε η προθεσμία της δωρεάν ακύρωσης του καταλύματος μου ανακοινώνει και η δεύτερη φίλη ότι έχει πρόβλημα και εκείνη. Την πόναγε η μέση της.
«Δεν σου είπα να προσέχεις πιο πολύ πριν το ταξίδι;»
«Να μου λες νωρίτερα τα … ταξιδιωτικά tips»
«Δεν είναι ταξιδιωτικό tip αυτό! Κοινή λογική είναι! Προσέχουμε να μην αρρωστήσουμε πριν το ταξίδι!»
Ωχ! Σκεφτόμουν. Μόνη μου θα πάω στη Μάλτα;
Στην ανάγκη… Μπορεί να είχε έρθει η στιγμή να ζήσω και την εμπειρία του solo ταξίδι.
Τους το δήλωσα λοιπόν με σαφήνεια: «Εγώ και μόνη μου θα πάω»
«Επειδή το ξέρω ότι θα το κάνεις και δεν μπορώ να σε αφήσω μόνη σου, να ξέρεις ότι πλακώθηκα στα φάρμακα και θα ‘ρθω».

Τρεις μέρες ακριβώς πριν το ταξίδι η άλλη φίλη (αυτή που είχε διαλέξει και το κατάλυμα) μας ανακοίνωσε οριστικά ότι δεν θα ακολουθήσει. Με πληρωμένο κατάλυμα για τρεις, αλλά και πληρωμένο εισιτήριο για τον προϊστορικό τάφο “Ħal Saflieni Hypogeum ” άρχισα να ψάχνω για πιθανή αντικαταστάτρια.
“Έριξα τα δίχτυα μου” σε τρεις φίλες, υποψήφιες για να έρθουν. Και οι τρεις ήθελαν να έρθουν αλλά τα κωλύματα ήταν πολλά. Ήταν βλέπετε και τελευταία στιγμή. Τετάρτη πρωί να προτείνεις σε φίλη ταξίδι με αναχώρηση Σάββατο βράδυ; Δύσκολο. Και εκεί που ήμουν έτοιμη να κάνω πρόταση σε συμφορουμίτισσες …. τελειώσανε τα εισιτήρια τα αεροπορικά. Μα όλοι πάνε Μάλτα μέσα στο χειμώνα;

Αν κρίνω από το γεμάτο αεροπλάνο του πηγαιμού…

Η μέση της φίλης μου…«ίσιωσε» και έτσι θα είχα παρέα. Θα είμαστε μόνο δύο φίλες.
Δυο φίλες, για δυο μέρες (και …2 ώρες) στη Μάλτα, χειμωνιάτικα.

........................... post ................................. .........................................................................................

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[giannismits]

Πολύ καλά έκανες και πήγες Χειμώνα αφού το προτιμούσες και ήθελες μια μίνι εξόρμηση. Είμαι από τους λίγους που δεν ανέφερα καμία ταλαιπωρία και η πολυκοσμία του καλοκαιριού δεν στάθηκε εμπόδιο σε κάτι. Αν και θεωρώ τη Μάλτα παντός καιρού και εποχής, και πάλι θα επέλεγα να πάω καλοκαίρι ή άνοιξη. Όμως έχω περιέργεια να μας δείξεις και να μας αφηγηθείς τη χειμωνιάτικη Μάλτα

 

[giannoula]

Το ιδιο διαστημα πηγαμε και μεις απο Θεσσαλονικη ομως.. Δεν ενιωσα πουθενα οτι δεν ειχε κοσμο αντιθετως απλα ισως να εφταιγε οτι ηταν και περιοδος καρναβαλιου και γινοταν χαμος. Εκει μαθαμε και για τα πρωτα κρουσματα της Ιταλιας.. ευτυχως που προλαβαμε να παμε στο τσακ μια εβδομαδα αργοτερα αποκλειεται να πηγαιναμε

 

[thanos75]

Μάλτα...και εγώ πήγα καλοκαίρι και ήταν μια χαρά , αλλά νομίζω είναι παντός καιρού και πάσης εποχής όπως σωστά είπε ο Γιάννης πιο πάνω. Και μπράβο που προλάβατε πριν ξεκινήσει η λαίλαπα του κορωνοιου. Όσο για τη φίλη με τη μέση, έχω ένα προαίσθημα πως"ο,τι αρχίζει με πόνο, τελειωνει ωραίο" (αντίθετα από το στίχο του παλιού λαϊκού άσματος του Γαβαλα ). Ελπίζω να μου το επιβεβαιώσει και ή συνέχεια του story.
Υ.Γ. Τσεκαροντας την περίπτωση Airbnb στη Μάλτα, ανακάλυψα ότι γενικά υπάρχει θεματάκι στο νησί. Τελικά μείναμε σέ ξενοδοχείο στη Βαλεττα και διόλου δεν το μετάνιωσα

 

[Grerena]

Πολύ καλά έκανες και πήγες Χειμώνα αφού το προτιμούσες και ήθελες μια μίνι εξόρμηση. Είμαι από τους λίγους που δεν ανέφερα καμία ταλαιπωρία και η πολυκοσμία του καλοκαιριού δεν στάθηκε εμπόδιο σε κάτι. Αν και θεωρώ τη Μάλτα παντός καιρού και εποχής, και πάλι θα επέλεγα να πάω καλοκαίρι ή άνοιξη. Όμως έχω περιέργεια να μας δείξεις και να μας αφηγηθείς τη χειμωνιάτικη Μάλτα

Πράγματι είσαι από τους λίγους που δεν ανέφερες κάποια ταλαιπωρία, αλλά νομίζω ότι ήσουν και λίγο τυχερούλης. Η βόλτα στο Κομίνο θα μπορούσε και να ήταν μεγάλη ταλαιπωρία. Συμφωνώ βεβαίως ότι η Μάλτα είναι παντός καιρού και εποχής. Εγώ σίγουρα όταν θα ξαναπάω Μάλτα θα είναι Άνοιξη ή Φθινόπωρο, για να χαρώ και τη θάλασσα και για να καλύψω εκείνο το 5νθήμερο που είπα στην αρχή.

Το ιδιο διαστημα πηγαμε και μεις απο Θεσσαλονικη ομως.. Δεν ενιωσα πουθενα οτι δεν ειχε κοσμο αντιθετως απλα ισως να εφταιγε οτι ηταν και περιοδος καρναβαλιου και γινοταν χαμος. Εκει μαθαμε και για τα πρωτα κρουσματα της Ιταλιας.. ευτυχως που προλαβαμε να παμε στο τσακ μια εβδομαδα αργοτερα αποκλειεται να πηγαιναμε

Πραγματικά πήγαμε στο τσακ. Πιο οριακά δεν γινόταν. Και κάθε άλλο παρά ήσυχα ήταν όπως πίστευα (έτσι έλεγαν όλοι) και ναι ... λόγω του Καρναβαλιού. Μου το πρόδωσες.... !
Σκεφτόμουν μάλιστα να βάλω τίτλο: «Το τελευταίο Καρναβάλι» ή «η τελευταία έξοδος», αλλά μετά σκέφτηκα ότι παραείναι απαισιόδοξο και το άλλαξα.
Τώρα βλέπω τις φωτογραφίες του «χαμού» και πανικοβάλλομαι.
Κρίμα που δεν σε πήρα χαμπάρι. Θα πίναμε κανένα καφεδάκι μαζί στη Βαλέτα.

Μάλτα...και εγώ πήγα καλοκαίρι και ήταν μια χαρά , αλλά νομίζω είναι παντός καιρού και πάσης εποχής όπως σωστά είπε ο Γιάννης πιο πάνω. Και μπράβο που προλάβατε πριν ξεκινήσει η λαίλαπα του κορωνοιου. Όσο για τη φίλη με τη μέση, έχω ένα προαίσθημα πως"ο,τι αρχίζει με πόνο, τελειωνει ωραίο" (αντίθετα από το στίχο του παλιού λαϊκού άσματος του Γαβαλα ). Ελπίζω να μου το επιβεβαιώσει και ή συνέχεια του story.
Υ.Γ. Τσεκαροντας την περίπτωση Airbnb στη Μάλτα, ανακάλυψα ότι γενικά υπάρχει θεματάκι στο νησί. Τελικά μείναμε σέ ξενοδοχείο στη Βαλεττα και διόλου δεν το μετάνιωσα

Ευτυχώς που προλάβαμε!!! Είχα κάνει και αγώνα για να πετύχω τις ημερομηνίες του Φλεβάρη, αφού οι φίλες μου θέλανε Μάρτιο. Όσο για τη φίλη με τη μέση ... όλα καλά. Η Μάλτα της έκανε καλό.
Σχετικά με τη διαμονή νομίζω ότι Χειμώνα καλύτερα είναι να μείνει κάποιος στη Βαλέτα. Το καλοκαίρι παντού είναι ωραία. Ύστερα από την έρευνα που έκανα θα έλεγα ότι κάλλιστα θα μπορούσα να μείνω και στο Γκόζο. Βρήκα κάτι αγροτόσπιτα στο booking εξαιρετικά και σε πολύ καλή τιμή (πριν από την πανδημία).

 

[Grerena]

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΙ Η “ΕΡΗΜΗ” ΒΑΛΕΤΑ
Το πλάνο των δυο ημερών (και … 2 ωρών) το είχαμε φτιάξει πολύ νωρίτερα από τα «θα ‘ρθω δεν θα ‘ρθω» των τελευταίων 10 ημερών. Τώρα θα μου πείτε τι πλάνο να φτιάξεις για δυο μέρες (και …2 ώρες), τόσο μικρή που είναι η Μάλτα. Κι όμως! Χρειαζόταν μια καλή οργάνωση και πρωινά ξυπνήματα και σύμμαχο τον (έλπιζα) καλό καιρό για να προλάβουμε όλα όσα είχαμε στο μυαλό μας. Η μέρα είναι μικρή και επειδή η νύχτα θα ήταν πολύ έρημη απ’ ότι έλεγε και το forum, θα έπρεπε να τα προλάβουμε όλα μέσα στη μέρα.

Αυτή η ερημιά της Βαλέτα πολύ με “χάλαγε”. Οι πληροφορίες μου έλεγαν ότι το χειμώνα το βράδυ η πόλη ερημώνει. Μετά τις 7:00 δεν κινείται τίποτα. Ακόμα και ο ξενοδόχος (που μετά από τρεις μέρες εδέησε να μου απαντήσει) μου είπε ότι στις 11:30 το βράδυ που θα φτάσουμε δεν υπάρχει τίποτα ανοιχτό στην περιοχή αν θέλαμε να τσιμπήσουμε κάτι. «Να φροντίσετε να φάτε κάτι στο αεροδρόμιο», μας είπε χαρακτηριστικά. Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι μπορεί να έκανα λάθος με τη διαμονή, πως έπρεπε να κλείσουμε εκεί που κλείνουν όλοι.
Τώρα, ότι έγινε έγινε.
Το δε μίνι πρόγραμμα των δύο και … κάτι ημερών καταστρώθηκε ως εξής:
Η πρώτη ημέρα θα γέμιζε με τα μεγαλιθικά το πρωί, με το χωριό Marsaxlokk το μεσημέρι, με τη Vittoriosa το απόγευμα και την έρημη Βαλέτα το βράδυ και η δεύτερη ημέρα θα γέμιζε με Βαλέτα το πρωί, με Mdina & Ραμπάτ το απόγευμα και με έρημη Βαλέτα το βράδυ.
Όλα έγιναν με βάση το πρόγραμμα με εξαίρεση την … έρημη Βαλέτα.
Αλλά θα εξηγήσω τι σημαίνει αυτό όταν φτάσει η ώρα…

Έφτασε το Σάββατο το απόγευμα. Φτάσαμε στο αεροδρόμιο γύρω στις 8:00 το βράδυ. Στην ώρα μας φύγαμε από το Βενιζέλος και στην ώρα μας φτάσαμε στο Luqa της Μάλτα. Στις 23:15 είμαστε ήδη μπροστά στην πιάτσα των ταξί, με το βαλιτσάκι μας στο χέρι. Το λεωφορείο το απορρίψαμε αμέσως αφού το google έλεγε ότι με αυτό θα κάναμε πάνω από μια ώρα, με το νυχτερινό δρομολόγιο που θα πήγαινε πρώτα Sliema και μετά Βαλέτα.
Δεν πειράζει και το ταξί καλό είναι.
Η διαδικασία όμως ήταν πολύ “Μαλτέζικη”. Μέσα στο αεροδρόμιο υπήρχε γραφείο των ταξί, στο οποίο πλήρωνες προκαταβολικά τη διαδρομή που ήθελες (και όχι στον ταξιτζή). Ωραία πράγματα, νοικοκυρεμένα. Ούτε πόσα άτομα είστε, ούτε πόσες βαλίτσες έχετε, ούτε αν μπορώ να πάρω διπλόκουρσα, ούτε τίποτα. Η διαδρομή για Βαλέτα ήταν fix 17€.
Το «σπίτι» μας ήταν μεν μέσα στη Βαλέτα, αλλά σε σημείο που μπορούσε να πλησιάσει αυτοκίνητο στα 20μ. Γρήγορα φτάσαμε.

Το ταξί μας άφησε πίσω από το θέατρο Manoel, σχεδόν στην είσοδο του ναού Αγίου Παύλου και πάνω στη διασταύρωση της Old street Theater και Old Mint Street. Το σημείο που κατεβήκαμε και οι γύρω δρόμοι είχαν μία όψη του τύπου «μετά το πάρτυ». Είχε κόσμο, στο τέλος του δρόμου έβλεπα φώτα από τα ολάνοιχτα μαγαζιά και μπόλικο χαρτοπόλεμο και κάτω. Περίεργο. Δεν φαινόταν και πολύ έρημα.

Ρωτάω τον ταξιτζή:
«Είχε καρναβάλι σήμερα;»
“Yes. All week”
“All week?”
“Yes. All week”
Περίεργο μου φάνηκε αυτό το "all week" αλλά σημασία έχει ότι έχει κόσμο και κίνηση.
«Να αφήσουμε τα πράγματα και να βγούμε»
«Κάτσε να βρούμε το διαμέρισμα πρώτα», μου λέει η συνταξιδιώτισσα.
Στο τηλέφωνο ο Νικολό (ο σπιτονοικοκύρης) μου είπε να περιμένω … στα σκαλιά της εκκλησίας και θα έρθει σε 5 λεπτά, για να μας οδηγήσει στο διαμέρισμα. Σε 5 λεπτά όντως ένας πολύ Μαλτέζος τύπος (πολύ μελαχρινός και στρογγυλοπρόσωπος) ήρθε να μας συναντήσει. Μας οδήγησε στο διαμέρισμα. Μόνο που δεν μπήκαμε ακόμα μέσα γιατί είχε φέρει μαζί του το λάθος κλειδί!!! Τι να κάναμε; Θα περιμέναμε λίγο ακόμα.

Μετά από άλλα 10 λεπτά μπήκαμε στο σπίτι. Η φίλη μου μάλλον ψιλοστράβωσε αρχικά με το που το είδε. Ήταν ένα σπίτι όπως είναι αυτά των καστρουπόλεων. Δυο μικρά δωμάτια, λίγο παλιά έπιπλα, με ένα μπάνιο λαβύρινθο, στο οποίο κατά τόπους ήταν χαμηλοτάβανο (χα, χα) και με τα μειονεκτήματα που άφησε η συγκατοίκηση με τους Άγγλους: Ξεχωριστή βρύση για το ζεστό – κρύο και ασύμβατο με μας ρεύμα (αυτό το τελευταίο το ξέραμε).



Είχε μια μεγάλη κουζίνα, η οποία δεν μας χρειάστηκε τελικά (με οικογένεια εδώ θα ήταν απλά τέλεια). Εμένα μου άρεσε πολύ. Το διαμέρισμα «έβλεπε» θάλασσα. Και το κεντρικό δωμάτιο και η κουζίνα κοιτούσαν προς το νησί Μανοέλ και τη Sliema.



Η κουζίνα μάλιστα είχε και το χαρακτηριστικό παράθυρο της Μάλτα. Αυτό το ξύλινο κλειστό μπαλκόνι. Η αλήθεια είναι ότι το διαμέρισμα είχε κάποια θεματάκια αλλά εμένα το μπαλκονάκι αυτό και η θέα στη θάλασσα τα “έσβηνε” όλα.

Μερικές ημερήσιες φωτογραφίες, με τη θέα από τα παραθύρια μας, που δείχνουν αυτό που προσπαθώ να περιγράψω…

Λίγο πριν φύγει ο Νικολό τον ρωτήσαμε και αυτόν τα περί Καρναβαλιού. Θέλαμε να διασταυρώσουμε την πληροφορία του ταξιτζή (την οποία κατά βάθος αμφισβητήσαμε).
“Yes” μας είπε και αυτός. “It has Carnival parade all week”

Το Καρναβάλι της Βαλέτα δεν το είχα προβλέψει. Λίγες ημέρες πριν το ταξίδι συνειδητοποίησα ότι μάλλον θα πέφταμε στις απόκριες των Καθολικών. Σκέφτηκα ότι τυχερές είμαστε που θα πετυχαίναμε και μια γιορτή.
Μόνο που έπεσα λίγο έξω. Δεν ήταν ακριβώς Καρναβάλι. Ήταν μέρες Καρναβαλιού. Οι Μαλτέζοι το Καρναβάλι το γιορτάζουν επί 5 συνεχείς ημέρες. Μέρες που είναι γεμάτο διαγωνισμούς, παρελάσεις, πάρτυ και πολλές άλλες εκδηλώσεις, οι οποίες ξεκινούν από το πρωί και κρατούν μέχρι αργά.

Η γιορτή του Καρναβαλιού στη Μάλτα κρατάει από τον 15ο αι. Η έλευση των ιπποτών το 1535 ενίσχυσε πιο πολύ τη σημασία της γιορτής με εκδηλώσεις, παιχνίδια και επίδειξη δεξιοτήτων από τους συμμετέχοντες ιππότες. Ακόμα και εκείνη την εποχή οι εκδηλώσεις είχαν μια υπερβολή, όπου οι ιππότες μεταμφιεσμένοι συμμετείχαν σε μεγάλα συμπόσια που κατέληγαν συχνά σε ... φιλονικίες μεθυσμένων ιπποτών.
Το καρναβάλι άντεξε και μετά τους ιππότες, κατά τη διάρκεια της βρετανικής κυριαρχίας, για να φτάσει σήμερα να έχει ιστορία 6 αιώνων. Το Καρναβάλι της Μάλτας έχει αναπτύξει ένα ευρύτατο φάσμα εκδηλώσεων και αποτελεί μια γιορτή βαθιά ριζωμένη στην καρδιά των Μαλτέζων, κάτι που διαπιστώσαμε τις επόμενες δύο και ... ημέρες.

Οι Μαλτέζικες απόκριες μας έκαναν παρέα όλο το τριήμερο. Από εκεί που φοβόμουν πως θα τα βγάλουμε πέρα με την ερημιά της Βαλέτα είχαμε το αντίθετο πρόβλημα. Είχαμε συνέχεια ένα βουητό στα αυτιά μας από τη έντονη μουσική που ηχούσε σ’ αυτά, μέρα και νύχτα.
Κάθε άλλο παρά έρημη ήταν η Βαλέτα το βράδυ. Και το βράδυ και το πρωί και το μεσημέρι και όλες τις ώρες ήταν μια Βαλέτα πολύ μα πολύ ζωηρή.
Το διαμέρισμά μας απείχε μόλις 200μ. από την πλατεία του Αγίου Γεωργίου, η οποία ήταν και το κέντρο των εκδηλώσεων.

Μέσα σε 10’ τακτοποιηθήκαμε. «Πάμε μια ερευνητική;», λέω στη φίλη μου.
«Μπα» μου λέει. «Έχουμε πρωινό ξύπνημα.»
Με είχε συνεπάρει τόσο πολύ η Βαλέτα, που έδειχνε πιο όμορφη απ’ ότι στις φωτογραφίες, το Καρναβάλι που πετύχαμε και το ότι η πόλη έδειχνε να έχει μια ζωντάνια.
Η αλήθεια όμως ήταν ότι την επόμενη μέρα θα είχαμε πρωινό ξύπνημα. Στις 8:30 έπρεπε να είμαστε έξω από τους προϊστορικούς τάφους της πόλης Paola, αφού είχαμε ήδη στα χέρια μας το πολύ τσιμπημένο (& πληρωμένο) εισιτήριο των 35€.
Στο συγκεκριμένο αξιοθέατο δύσκολα βρίσκεις θέση ακόμα και το χειμώνα. Τα εισιτήρια τα είχα κλείσει από τις 20 του Γενάρη για τις 9:00 το πρωί της Κυριακής 23 Φεβρουαρίου, γιατί ήταν η μοναδική ώρα που είχε τρεις θέσεις μέσα στο τριήμερο, που θα είμαστε στη Μάλτα.

Βολευτήκαμε με τους αντάπτορες (ένα είχε το κατάλυμα και δύο φέραμε και εμείς), φορτίσαμε κινητά μηχανές και power bags, ρυθμίσαμε και τα ξυπνητήρια μας και κοιμηθήκαμε.
Ες αύριον τα σπουδαία…

Στις 7:00 το πρωί της Κυριακής είμαστε στο πόδι. Αν είχαμε κάνει προμήθειες από χθες θα μπορούσαμε κάλλιστα να καθίσουμε στο μπαλκονάκι μας να πιούμε τον καφέ μας βλέποντας τη θάλασσα.
Εμείς όμως απλά ετοιμαστήκαμε γρήγορα γρήγορα και φύγαμε.
Με το που βγήκαμε έξω συνειδητοποίησα που ήταν ακριβώς το διαμέρισμά μας..

... στο τέλος του κόκκινου βέλους

Και παραλία και πάνω στην Old street και 200μ. από την Grand Master’s square! Χαλάλι τα χρήματα που δώσαμε. Ήταν και πολλά! Χα, χα, χα!
Είναι φανερό ότι ήμουν ενθουσιασμένη με το κατάλυμά μας.

Στις 7:30 το πρωί είμαστε ήδη στο δρόμο ....

 

[Grerena]

ΤΑ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΨΑΡΟΧΩΡΙ
Στις 7:30 το πρωί ανεβήκαμε την Old Theatre street και στη συνέχεια στρίψαμε στην κεντρική Republic street, δρόμοι οι οποίοι ήταν πραγματικά πολύ ήσυχοι. Μάλλον πετύχαμε τη στιγμή. Δεν τους ξαναείδαμε έτσι.

Το ίδιο ίσχυε και για την Republic square και για την Pjazza Teatru Rjal ...

Άνθρωπο δεν είδαμε ούτε στο συντριβάνι του Τρίτωνα ...

Περάσαμε μπροστά απ’ όλα τα σημαντικά αξιοθέατα της Republic, χωρίς να κοντοσταθούμε, πηγαίνοντας “καρφωτές” προς τα λεωφορεία. Βγάλαμε το εισιτήριο των 12 διαδρομών και πήραμε το λεωφορείο Νο 82 και φύγαμε για την Paola.

Όλες οι πόλεις της Μάλτας γειτονεύουν μεταξύ τους. … . Η Μάλτα έχει καμιά τριανταριά πόλεις άνω των 6.000 κατοίκων και η έκταση της είναι σαν της Λευκάδας. Αυτό σημαίνει ότι οι πόλεις της όλες είναι κοντά η μία με την άλλη. Η πρωτεύουσα Βαλέτα έχει μόλις 7.000 κατοίκους και είναι η 25η σε μέγεθος πόλη του νησιού! Απέχει μόλις 7km από την 1η σε πληθυσμό πόλη της χώρας, την Birkirkara (με 21.000 κατ.) και 12km από τη 2η , τη Mosta (με 18.000 κατ.)!
Εμείς σήμερα θα πηγαίναμε στην Paola, πόλη η οποία απέχει μόλις ένα τέταρτο (και 8km) από τη Βαλέτα και είναι επίσης μεγαλύτερη από τη Βαλέτα αφού έχει 9.000 κατ. Στην Paola βρίσκεται το “Ħal Saflieni Hypogeum”.

Κατεβήκαμε σε μια στάση πάνω στον κεντρικό δρόμο της Paola, την Triq Hal Tarxien, όπου από εκεί το Hypogeum ήταν υπόθεση τριών λεπτών.
“Hypogeum?” Μας ρώτησε μια περαστική. Θέλω να τονίσω ότι εκείνη μας ρώτησε και όχι εμείς. «Ναι» της είπαμε. «Από εδώ θα πάτε» … μας είπε.
Ή μοιάζαμε σα …χαμένες ή οι Μαλτέζοι είναι πολύ φιλόξενος λαός.

Φτάσαμε στο κτίριο του Hypogeum. Κλειστό ήταν ακόμα. Στις 9:00 ακριβώς θα άνοιγε.

Τώρα εδώ που τα λέμε ... είναι αυτή είσοδος για αξιοθέατο με είσοδο 35€;

Εδώ θα έπρεπε να είναι η είσοδος... (το οποίο ήταν το πίσω μέρος) ...

Απ’ έξω οι υπάλληλοι πίνανε το καφεδάκι τους και κάνανε το πρώτο τσιγαράκι της ημέρας. Είναι νωρίς ακόμα. Κανονικά με τόσα λεφτά που δώσαμε θα έπρεπε και μας να μας κεράσουν καφεδάκι και να έχουν και κανένα lobby να καθίσουμε να το πιούμε.
"Δεν πειράζει", τους είπαμε. Θα πάμε μόνοι μας να πιούμε τον καφέ μας, να δούμε και την Paola.

Και περπατήσαμε ως την πλατεία της Paola. Και θαυμάσαμε τα όμορφα δρομάκια, τα σπίτια, τα μπαλκόνια, τις πόρτες, τις βιτρίνες, τα κουρτινάκια, τις vintage πινακίδες και όλα αυτά τα χαρακτηριστικά των σπιτιών, που απ’ ότι φαίνεται δεν είναι μόνο της Βαλέτα, αλλά όλης της Μάλτα.
Κάθε σπίτι έχει το δικό του όνομα και πολλά απ’ αυτά έχουν παράθυρα - βιτρίνες.

Απ’ ότι κατάλαβα και από άλλα που είδα αργότερα, αυτά τα όμορφα τα βλέπεις σε μεγαλύτερη συχνότητα στις άλλες πόλεις εκτός πρωτεύουσας.

Στην πλατεία της Paola, Pjazza A De Paule, ήπιαμε ένα καφεδάκι από ένα κιόσκι της και φάγαμε και ένα παστίτζι (ένα σφολιατοειδές με ρικότα) από μια pastizeria απέναντι από την Parish church της Paola.

Στις 8:50 είμαστε πίσω από την πόρτα του Hypogeum περιμένοντας να ανοίξει. Για λίγο μου πέρασε από το μυαλό μήπως έβρισκα κανέναν για να πουλήσω το εισιτήριο της τρίτης φίλης που δεν ήρθε, αλλά στις 9:00 το πρωί ποιος θα έφτανε μέχρι εδώ χωρίς εισιτήριο έχοντας την ελπίδα ότι θα βρισκόταν κάποιος με ένα εισιτήριο των 35€ περίσσευμα στο χέρι; Κανένας.
Μπαίνοντας μέσα μας υποχρέωσαν να ξεφορτωθούμε τσάντες, τσαντάκια και κινητά και να τα βάλουμε σε lock rooms. Τόσα λεφτά δώσαμε και ούτε μια φωτογραφία δεν θα μπορούμε να βγάλουμε;

Στην πρώτη φάση της επίσκεψης είδαμε ένα video, το οποίο προβλήθηκε πανοραμικά στους 4 τοίχους του ισογείου, ενημερώνοντάς μας για την ... προϊστορία και την ιστορία του νησιού και του συγκεκριμένου τάφου που βρισκόμασταν.
Σε δεύτερη φάση κατεβήκαμε στα ενδότερα του τάφου…
Το Ħal Saflieni Hypogeum είναι ένας υπόγειος προϊστορικός τόπος ταφής. Πρόκειται για ένα συγκρότημα αποτελούμενο από διασυνδεδεμένους θαλάμους, που τοποθετούνται σε τρία ξεχωριστά επίπεδα. Το πάνω επίπεδο (3600 – 3300 π.Χ.), το μεσαίο επίπεδο (3300 – 3000π.Χ.) και το κάτω επίπεδο (3000-2400π.Χ.).
Το ανώτατο επίπεδο αποτελείται από ένα μεγάλο κοίλο με θαλάμους ταφής στις πλευρές του. Μια πόρτα οδηγεί στο μεσαίο επίπεδο, που περιέχει μερικά από τα καλύτερα γνωστά χαρακτηριστικά του hypogeum, που δεν είναι άλλα από περίπλοκες τοιχογραφίες κόκκινης ώχρας και όμορφα σκαλισμένα χαρακτηριστικά που θυμίζουν αρχιτεκτονικά στοιχεία, που είναι κοινά στους σύγχρονους μεγαλιθικούς ναούς. Το βαθύτερο από τα τρία επίπεδα είναι ευρέως γνωστό ως «Holy of Holies».

Το Ħal Saflieni Hypogeum ανακαλύφθηκε το 1902 και άνοιξε για πρώτη φορά για το κοινό το 1908. Το μικροκλίμα όμως επηρεάζεται από την παρουσία επισκεπτών γι’ αυτό υπάρχει περιορισμός σε αυτές. Εξ’ ου και η δυσκολία στο να κλείσει κάποιος εισιτήρια.

Το Ħal Saflieni Hypogeum είναι εγγεγραμμένο στον κατάλογο της Παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco.

Οι φωτογραφίες αυτές είναι οι καρτ - ποστάλ που αγόρασα για σουβενίρ.

Ο χώρος είναι αρκετά σκοτεινός. Κάθε φορά που πλησιάζαμε στο σημείο που μας υποδείκνυε η συνοδός, τότε φωτιζόταν για λίγο μέχρι να τελειώσει η ξενάγηση του audio και μόλις απομακρυνόμασταν σκοτείνιαζε πάλι πίσω μας. Δεν θα έλεγα ότι ευχαριστήθηκα και πολύ την ξενάγηση. Περίμενα ότι θα έβλεπα τους θαλάμους (που είχα δει στις φωτογραφίες) από πιο κοντά. Αντίθετα όλα τα σημαντικά σημεία τα βλέπαμε από κάποια απόσταση, πάνω από «μπαλκόνια», στα οποία στριμωγμένα 10 άτομα σκύβαμε ή τεντωνόμασταν ή αλλάζαμε θέσεις κάνοντας νοήματα ο ένας στον άλλον διατηρώντας τη νεκρική σιγή. Επίσης το audio quide ήταν σε μορφή τηλεφώνου (και όχι ακουστικών) με αποτέλεσμα όταν βγήκαμε έξω το χέρι μας είχε υποστεί μια μικρή ... αγκύλωση.
Δεν λέω ότι δεν αξίζει τον κόπο η επίσκεψη. Απλά επισημαίνω μερικά πράγματα που έναν γκρινιάρη άνθρωπο (όχι εμένα) θα τον ενοχλούσαν δεδομένου και του τσιμπημένου εισιτηρίου.
Το Ħal Saflieni Hypogeum πρόκειται για μια νεκρόπολη, πολύ διαφορετική από οτιδήποτε άλλο είχα επισκεφτεί, εντυπωσιακή, μυστήρια και μοναδική και χάρηκα πολύ που με την επίσκεψή μου αυτή στη Μάλτα «κάλυψα» και αυτό το Unesco site.

Μετά από 50’ βγήκαμε έξω. Ωραία, γιατί ήταν νωρίς ακόμα.
«Φεύγουμε για Marsaxlokk»
«Όχι» μου λέει ο φύλακας άγγελος - κολλητή και συνταξιδιώτισσά μου, που ήταν και διαβασμένη.
«Στο συμβόλαιο είχες γράψει για κάτι ναούς εδώ κοντά.»
Η φίλη μου αποκαλούσε “συμβόλαιο” το … πρόγραμμα της εκδρομής. Βέβαια εγώ δεν καταλαβαίνω το λόγο αφού ποτέ δεν το υπογράψαμε, αλλά της το συγχωρώ, γιατί τελικά το ακολουθήσαμε ευλαβικά.
Ας είναι καλά, γιατί εγώ; Αν είναι δυνατόν! Ξέχασα τους ναούς Tarxien. Και είναι και Unesco. Θα έφευγα χωρίς να πάω να τους δω.

Ο αρχαιολογικός χώρος των ναών Tarxien δεν απέχει περισσότερο από 700 μ. από το "Hypogeum". Φτάσαμε αμέσως. Με 6€ είσοδο και δωρεάν audio quide από εφαρμογή που κατέβασα επί τόπου μπήκα στο χώρο. Αυτές είναι τιμές. Εδώ θα αναφέρω ότι η φίλη μου, που δεν έχει κόλλημα με τα Unesco και τους αρχαιολογικούς χώρους δε με συνόδευσε και στο χώρο και μπήκα μόνη. Περιττό να πω ότι εκείνη την ώρα στο χώρο μπήκαν και όλοι όσοι ήταν μαζί μας στο Hypogeum, των οποίων τη γνωριμία εκμεταλλεύτηκα προκειμένου να με βγάλουν και καμιά φωτογραφία με φόντο τους ναούς. Είμαι της παλιάς σχολής και μου αρέσουν οι κλασικές πόζες.

Στη Μάλτα και στο Γκόζο (το άλλο κατοικήσιμο νησί του συμπλέγματος) βρίσκονται οι πιο παλιοί ναοί του κόσμου. Οι Μεγαλιθικοί ναοί της Μάλτας είναι μια ομάδα έντεκα μεγαλιθικών μνημείων, κατανεμημένοι σε έξι συμπλέγματα. Χτίστηκαν κατά τη διάρκεια τριών διαφορετικών περιόδων, από το 5.000 π.Χ. έως το 700 π.Χ. Επτά από τους ναούς έχουν χαρακτηριστεί από την Unesco ως μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής κληρονομιάς. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και οι ναοί Tarxien.

Οι ναοί Tarxien χρονολογούνται γύρω στο 3150 π.Χ. Πρόκειται για τέσσερις ξεχωριστούς ναούς, τους οποίους συνδέει ένα κοινό προαύλιο. Ο ένας από αυτούς είναι ο πιο περίτεχνα διακοσμημένος απ’ όλους τους ναούς της Μάλτας. Ανακαλύφθηκαν τυχαία το 1914 από ντόπιους αγρότες.

Οι ναοί χτίστηκαν από αγρότες και κτηνοτρόφους, οι οποίοι λάτρευαν μια γυναικεία θεότητα, της οποίας πολλά αγάλματα έχουν βρεθεί στη Μάλτα, μερικά μάλιστα από αυτά είναι μοναδικά λόγω του μεγάλου μεγέθους τους. Είναι φτιαγμένοι από πέτρα και έχουν σχήμα μήτρας, η οποία συμβολίζει τη γονιμότητα. Είναι επίσης εντυπωσιακό ότι αυτοί οι ναοί κατασκευάστηκαν σε μια εποχή που οι αρχαίοι Μαλτέζοι δεν είχαν μεταλλικά εργαλεία, ούτε γνώριζαν τη χρήση του τροχού. Ότι έφτιαχναν το έφτιαχναν είτε με άλλες πέτρες είτε με κόκαλα ζώων. Στοιχεία δείχνουν ότι στις διάφορες ιεροτελεστίες που πραγματοποιούνταν στους ναούς περιλαμβάνονταν και θυσίες ζώων.

Υπάρχει ένας λίγο υπερυψωμένος διάδρομος που περικλείει το χώρο και επιτρέπει να δεις το μέγεθος και το σχήμα των ναών και υπάρχουν και διάδρομοι ανάμεσα στις μεγαλιθικές πέτρες που επιτρέπουν έτσι να τις δεις από πολύ κοντά.

Τελικά έχω αδυναμία και με τους αρχαιολογικούς χώρους. Αν είχα μέρες διαθέσιμες σίγουρα θα επέλεγα να δω και τους Ggantija του Gozo, που είναι οι παλαιότεροι, 5.500 ετών, αλλά και τους Hagar Qim που είναι και ο καλύτερα διατηρημένοι ναοί της Μάλτας.
Η βόλτα μου ανάμεσα στους μεγάλιθους του Tarxien κράτησε περίπου μισή ώρα.

Τώρα πράγματι σειρά είχε το χωριό Marsaxlokk, στο οποίο θα πηγαίναμε με λεωφορείο.
Εύκολο να βρούμε τη στάση. Στα 100 μ. από το Tarxien ήταν. Το δύσκολο ήταν να βρούμε λεωφορείο. Ήταν Κυριακή και είχε αραιά δρομολόγια. Ήταν πέρασμα και δεν σταματούσαν τα ... λίγα γεμάτα λεωφορεία. Κάποια σταματούσαν αλλά όταν ο οδηγός έβλεπε ότι δεν κατέβαινε κανένας … ξαναέφευγε κουνώντας το μαντήλι. Δεν θυμάμαι πόσα λεωφορεία πέρασαν όταν άρχισα να γκρινιάζω. Στο μεταξύ είχε μαζευτεί κόσμος. Είχε σχολάσει και το επόμενο group από το hypogeum. Σιγά μη σταματήσει λεωφορείο όταν βλέπει 15 άτομα στη στάση.

Η φίλη μου, άρχισε να μου λέει να παρατήσουμε το χωριό στην ησυχία του και να γυρίσουμε πίσω.
«Να σπάσουμε το συμβόλαιο;» «Να το πάρουμε με το πόδι καλύτερα. Όλα κοντά είναι εδώ άλλωστε. Πέντε χιλιομετράκια είναι. Μία ώρα περιμένουμε εδώ. Αν πηγαίναμε με τα πόδια, τώρα θα είχαμε φτάσει»
«Να πάρουμε ταξί τότε»
«Ναι, αλλά που είναι τα ταξί; Δεν περνάνε ταξί»
Πλησιάσαμε ένα Μαλτεζάκι, που περίμενε και αυτό στη στάση από ώρα. Ελία τον έλεγαν και θα ήθελε και αυτός να πάει Marsaxlokk, στο σπίτι της κοπελιάς του. Τον ρωτήσαμε πως θα πάρουμε ταξί. Η απάντηση ήταν ότι μόνο τηλεφωνικά θα μπορούσαμε να καλέσουμε.
«Οκ.» του λέμε. «Μήπως μπορείς να μας καλέσεις και να το μοιραστούμε ως το Marsaxlokk;»
«Μήπως θέλετε Uber;» μου λέει.
«Ναι» του λέμε.
Και έτσι έγινε. Σε 4 λεπτά εμφανίστηκε ένας ψηλός ξανθός με γυαλιά ray ban ίδιος ο Jamie Lannister (από το Game of Thrones) με ένα peugeot. Καταπληκτική εφαρμογή το Uber!!! Εννοώ … ότι είναι γρήγορη και οικονομική.

Επιτέλους ξεκολλήσαμε από την Paola. Σε λίγο θα φτάναμε στο διάσημο ψαροχώρι της Μάλτας, το Marsaxlokk.
Το όνομά Marsaxlokk, που προφέρεται όπως και γράφεται δηλ. Μαρσαξλόκ, είναι σύνθετη λέξη και αποτελείται από το φοινικικό Μάρσα, που σημαίνει λιμάνι και ξλοκ, που στα μαλτέζικα είναι ο σιρόκος άνεμος. Σε ελεύθερη μετάφραση δηλ. Marsaxlokk = λιμάνι του νότου.
Είναι το πιο παραδοσιακό ψαροχώρι, από τα πιο όμορφα και εδώ μένουν όλοι οι ψαράδες του νησιού. Το χωριό έχει 1000 μόνιμους κατοίκους και σχεδόν όλοι είναι ψαράδες.

Σε 10 λεπτά είμαστε στην είσοδο του χωριού. Έως την είσοδο φτάσαμε, αφού παραπέρα δεν πήγαινε το αυτοκίνητο από τον πολύ κόσμο. Ναι! Ήρθαμε σε ένα άλλο «έρημο» σημείο του νησιού. Εντάξει, ησυχία δεν περίμενα, αλλά δεν περίμενα και αυτό που αντίκρισα. Χαμός γινόταν.

Ήταν ένα τουριστικό μέρος, Κυριακή, με καλό καιρό και ... Απόκριες!!!

Το χωριό φημίζεται για το Κυριακάτικο παζάρι του, για τις πολλές παραλιακές ψαροταβέρνες του και για τις παραδοσιακές ψαρόβαρκες του λιμανιού του.
Το λιμανάκι είναι ...πολύχρωμο, αφού πολύχρωμες είναι και οι ψαρόβαρκες. "Luzzu" λέγονται και τα χρώματά τους είναι ιδιαίτερα και συμβολίζουν το καθένα από αυτά κάποιο στοιχείο της φύσης όπως γη, ουρανός, ήλιος, θάλασσα. Ένα χαρακτηριστικό που έχουν αυτά τα ψαροκάικα είναι το μάτι που έχουν ζωγραφισμένο μπροστά στην πλώρη για καλή τύχη.

Εκτός από την υπαίθρια αγορά που ήταν απλωμένη παραλιακά ήταν απλωμένη και η ψαραγορά.
Η Κυριακή παραδοσιακά ανήκε στην ψαραγορά. Μπροστά στην εκκλησία του χωριού βρίσκονταν σε εξέλιξη Καρναβαλικές εκδηλώσεις. Πετύχαμε χορούς και πανηγύρια. Οι δε παραλιακές ταβέρνες ήταν όπως είναι οι δικές μας το Πάσχα στη Μύκονο. Έπρεπε να έχεις κλείσει τραπέζι ή να περιμένεις όρθιος στην ουρά για να αδειάσει κάποιο.

Στο άγαλμα του ψαρά δεν κατάφερα να βγάλω φωτογραφία από τον πολύ κόσμο. Ουρά περίμεναν για μια φωτογραφία...

Εμείς βολτάραμε στην παραλία, χαζεύοντας τις βάρκες, χωθήκαμε ανάμεσα στους πάγκους χαζεύοντας τα σουβενίρ, ψωνίσαμε κιόλας, χαθήκαμε 2-3 φορές και μεταξύ μας, αλλά … ξαναβρεθήκαμε.

Κάναμε και προσπάθεια να βρούμε και καμιά ταβερνούλα καθώς απομακρυνθήκαμε πολύ από το κέντρο ψάχνοντας τη Skuna που είχα διαβάσει καλές κριτικές για αυτή, αλλά ούτε και αυτή είχε τραπέζι. Στο τέλος είπαμε να ξεχάσουμε τα ψαρικά. Ούτως ή άλλως δεν είμαστε και πολύ φαν. Για να είμαι ειλικρινής ήθελα για λόγους τουριστικούς να φάω το παραδοσιακό λαμπούκο, αλλά όχι και να φάω και τόση ταλαιπωρία γι’ αυτό.

Πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Πάνω στην πλατεία καθίσαμε σε μια pasteria για να φάμε το ασφαλές χειροποίητο μακαρόνι που όλοι αγαπάμε. Γεμάτο ήταν το μαγαζί μέσα και εντελώς άδειο έξω, λόγω του ότι ήταν εκείνη τη στιγμή ήταν στο τσακίρ κέφι τα δρώμενα της πλατείας υπό τον ήχο μιας εκκωφαντικής μουσικής.

Λίγο πριν το σέρβις βγήκαν και τα Βραζιλιάνικα μπαλέτα. Φορούσαν τις παραδοσιακές “στολές” τους (τα γνωστά μπικίνι) και χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς (τη γνωστή σάμπα). Φίσκα η πλατεία εκείνη την ώρα. Δεν έπεφτε καρφίτσα. Φάγαμε τις μακαρονάδες κυριολεκτικά με τυμπανοκρουσίες και θεάματα.

Τέλος με το Marsaxlokk. Ήρθε η ώρα του λεωφορείου. Μπόλικος κόσμος στη στάση. Μπόλικο και το άγχος μου.
" Έχει γούστο πάλι να κάνει μια ώρα να έρθει και να μη μας πάρει κιόλας. Μήπως να βρούμε κανένα Μαλτεζάκι πάλι; Βρε να μη κρατήσουμε το τηλέφωνο του Ελία ή μάλλον του Jamie που θα ήταν καλύτερα"
«Δεν δουλεύει έτσι το σύστημα»… με προσγειώνει η φιλενάδα μου.

Και ω! ήρθε το λεωφορείο μετά από 10’ αναμονής μόνο. Και μπήκαμε μέσα, … και καθίσαμε κι όλας! Και μάλιστα δεν μπήκανε όλοι. Ή δεν πήγαιναν Βαλέτα ή το λεωφορείο θεωρήθηκε γεμάτο.
Το μυστικό με αυτά τα λεωφορεία ήταν να … “τρουπώσεις”. Άπαξ και έμπαινες μέσα μετά “καρφί” έφτανες στον προορισμό σου. Γιατί ναι μεν ήταν σε 25 στάσεις ο προορισμός, αλλά επειδή αυτό ήταν γεμάτο κόσμο από την αρχή, δεν σταματούσε σε καμιά στάση στο δρόμο και έφτανε “σφαίρα” στον προορισμό του. Γι’ αυτό υπήρχαν τόσο διαφορετικές απόψεις στο forum για το κατά πόσο είναι αξιόπιστα τα λεωφορεία της Μάλτας. Έχει σημασία αν επιβιβάζεσαι σε αυτά από την αφετηρία (αυτά είναι τα αξιόπιστα) ή αν προσπαθείς να επιβιβαστείς σε στάση μετεπιβίβασης (αυτά δεν είναι αξιόπιστα).

Φτάσαμε Βαλέτα. Εκεί είχε ένα ζόρι. Το λεωφορείο έκανε πολύ χρόνο να διασχίσει τη Φλωριάνα (τη γειτονική πόλη της Βαλέτα), γιατί ήταν η ώρα που όλα τα άρματα του καρναβαλιού είχαν μαζευτεί για να ξεκινήσουν την παρέλαση.

Εμείς δεν είχαμε σκοπό ακόμα να πάμε στη Βαλέτα. Θέλαμε να κατεβούμε στο λιμάνι και να πάρουμε καραβάκι για τις 3 πόλεις, που βρίσκονται στην απέναντι μεριά του μεγάλου λιμανιού.

................. post ........................... ............................................................

 

[Sassenach77]

Την Άνοιξη του ‘17 ένα σημαντικό γεγονός έλαβε χώρα. Γκρεμίστηκε το Azure Window. Ο πλέον διάσημος βραχώδης σχηματισμός, μια τεράστια καμάρα μέσα στη θάλασσα, εμβληματικό σημείο για το νησί γκρεμίστηκε. Θλιβερό γεγονός. Χωρίς όμως το Γαλάζιο παράθυρο, που εξαφανίστηκε δυστυχώς, αυτόματα εξαφανίστηκε και ο 5ος λόγος για μένα.

Τον 5ο λόγο ξανα βάλτον στο πρόγραμμα, γιατί υπάρχει και το Blue Grotto, το οποίο επίσης είναι πολύ εντυπωσιακό και μπορείς μάλιστα να περάσεις κάτω απο το βράχο με αυτές τις όμορφες και πολύχρωμες μαλτέζικες βαρκούλες!

 

[Grerena]

Τον 5ο λόγο ξανα βάλτον στο πρόγραμμα, γιατί υπάρχει και το Blue Grotto, το οποίο επίσης είναι πολύ εντυπωσιακό και μπορείς μάλιστα να περάσεις κάτω απο το βράχο με αυτές τις όμορφες και πολύχρωμες μαλτέζικες βαρκούλες!

Χα,χα... Τον έβγαλα για λίγο, για να κοροϊδέψω τον εαυτό μου και για να βρω δικαιολογία για να πάω στη Μάλτα Χειμώνα.
Ήταν προ-αποφασισμένο ότι θα ξαναπάω πιο καλοκαίρι (βέβαια προτιμώ Φθινόπωρο), γιατί εκτός από το Blue Grotto που μου είπες έχω επισημάνει και κάποια άλλα όμορφα του Gozo, όπως το Wied Il-Mielaħ window (κι άλλο παράθυρο) ή ένα πολύ βαθύ κόλπο σαν φιόρδ, το Wied il-Għasri.
Η Μάλτα είναι τόσο μικρή αλλά έχει τόσα πολλά και όμορφα που θα ξαναπήγαινα και θα ξαναπήγαινα.

 

[Sassenach77]

Χα,χα... Τον έβγαλα για λίγο, για να κοροϊδέψω τον εαυτό μου και για να βρω δικαιολογία για να πάω στη Μάλτα Χειμώνα.
Ήταν προ-αποφασισμένο ότι θα ξαναπάω πιο καλοκαίρι (βέβαια προτιμώ Φθινόπωρο), γιατί εκτός από το Blue Grotto που μου είπες έχω επισημάνει και κάποια άλλα όμορφα του Gozo, όπως το Wied Il-Mielaħ window (κι άλλο παράθυρο) ή ένα πολύ βαθύ κόλπο σαν φιόρδ, το Wied il-Għasri.
Η Μάλτα είναι τόσο μικρή αλλά έχει τόσα πολλά και όμορφα που θα ξαναπήγαινα και θα ξαναπήγαινα.

Και εγώ θέλω πάρα πολύ να ξανα πάω! Κυρίως για να δω όλα τα υπόλοιπα μεγαλιθικά μνημεία που δεν είδα (πήγα μόνο στα Il-Misqa, στο Hagar Qim και στο μουσείο που έχει εκεί). Μοναδικοί αρχαιολογικοί χώροι!
Επίσης θέλω να πάω Πάσχα για να δω την αναπαράσταση των "βιβλικών σκηνών" που κάνουν στη Βιτοριόσα!

 

[giannismits]

Ούτε εγώ έχω όπως και η φίλη σου κόλλημα με τα Unesco αλλά σίγουρα έχω επισκεφτεί αυτά που βρίσκω ενδιαφέροντα και που βολεύουν οι συνθήκες. Όμως η τιμή του Ħal Saflieni Hypogeum δεν είναι απλά τσιμπημένη αλλά ακραία. Και έτσι όπως το περιέγραψες, δεν μετάνιωσα καθόλου που δεν το επισκέφτηκα. Δηλαδή και στριμωξίδι, και 50 λεπτά μόνο, και χωρίς φωτογραφίες και 35ευρώ? Ε όχι.
Από τους σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους θα προτιμούσα να επισκεφτώ το Ħaġar Qim.

Για να βρίσκεται και εδώ για όσους ενδιαφέρονται, παραθέτω την άριστη official εφαρμογή για κινητά με τα αστικά σε όλη τη Μάλτα. Εξαιρετικό εργαλείο, δεν έπεσε ούτε μια φορά έξω στα ωράρια και στους χρόνους αναχώρησης και άφιξης από διάφορες στάσεις σε όλο το νησί. Αλλά ΔΕΝ λειτουργεί off line. https://play.google.com/store/apps/details?id=com.mpt.tallinjaapp

Πάντως πολύ αγαπημένη η Μάλτα. Κι εγώ θα ήθελα πολύ να ξαναπάω.

 

[romeohellas]

πολυ ωραια περιγραφη αλλα διαφωνω για τις παραλιες που λες μονο κατι βραχακια εχει kai blue lagoon που δεν λεει και πολλα στις παραλιες βαζω 1