Στη Λέρο και την Κάλυμνο!

[dimosf]

Αναμνήσεις από βόλτες παλιές!

Μέσα στη νύχτα ξύπνησα 1-2 φορές από τη ζέστη και την υγρασία. Το πρωί όμως το είχε γυρίσει στο βοριά. Αν και κρύα η θάλασσα κάναμε μπάνιο. Μετά το πρωινό και πριν φύγουμε για γύρα πήγα με τα πόδια μέχρι

​

τον εντυπωσιακό Πύργο Μπελένη, που στεγάζει σήμερα το Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο της Λέρου. Το μουσείο ήταν κλειστό αλλά εμένα με ενδιέφερε περισσότερο το κτίριο. Έτσι, αν και δεν μπήκα στην αυλή, τα κάγκελα δεν με εμπόδισαν να βγάλω κάποιες ωραίες φωτογραφίες. Πέρασα και από ένα ζαχαροπλαστείο να ρωτήσω για τα ντόπια γλυκά

​

και δοκίμασα την πατσαβουρόπιτα, που είναι γλυκό με φύλλο χωρίς γέμιση. Γύρισα στο δωμάτιο και ξεκινήσαμε τη βόλτα στη Γούρνα και τον κόλπο της.

​

Πρώτα πήγαμε μέχρι τον Άγιο Ισίδωρο, το εκκλησάκι που είναι χτισμένο σε ένα βράχο μέσα στη θάλασσα, ο οποίος ενώνεται με τη στεριά με ένα στενό τσιμεντένιο διάδρομο.

Βγήκαμε πάλι στο δρόμο και μπήκαμε πάλι στο δρόμο για τη Γούρνα.

​

Η περιοχή έχει πολλά περιβόλια και βλέπει στα δυτικά του νησιού με μια ωραία παραλία με σειρά ευκαλύπτων κατά μήκος της. Από εκεί ο δρόμος μπαίνει στο εσωτερικό του νησιού στον οικισμό Δρυμώνας και αφού περάσει από το χωριό Μύλοι φτάνει στο Λακκί.

​

Πριν όμως φτάσουμε στο λιμάνι του νησιού είδα πάνω στο δρόμο μια καταπληκτική παλιά εκκλησία και σταμάτησα για της σχετική επίσκεψη. Δυστυχώς κλειστή! Έτσι περιορίστηκα στην εξωτερική φωτογράφιση. Ρώτησα έναν παππού που πήγαινε να πετάξει τα σκουπίδια του και έμαθα πως είναι ο Άγιος Θεολόγος. Είναι πολύ παλιά εκκλησία.

​

Στο υπέρθυρο έχει μια επιγραφή που ανάμεσα σε αυτά που μπόρεσα να διαβάσω είναι «ΕΠΗΣΚΕ ΔΙ ΕΞ Π Β Σ Π 20 1880». Αν καταλαβαίνω σωστά επισκευάστηκε το 1880 δι εξόδων κάποιου ή κάποιων με τα παραπάνω αρχικά.

 

[dimosf]

Στο νοσοκομείο στρίψαμε δεξιά για να πάμε να βρούμε

​

το Μοναστήρι της Κυράς των Αγγέλων και την εκκλησία του Αγίου Πέτρου πλάϊ του. Η σήμανση σχεδόν ανύπαρκτη και σύντομα ο άσφαλτος έδωσε τη θέση του σε ένα χωματόδρομο που σε πολλά σημεία ήταν κακός. Μιας και πηγαίναμε χωρίς να είμαστε σίγουροι για την κατεύθυνση, σταματήσαμε μια κυρία με ένα μηχανάκι να ρωτήσουμε. Αυτή μας είπε πως πάμε καλά και μας έδωσε πρόσθετες πληροφορίες, μεταξύ των οποίων πως το μοναστήρι είναι κλειστό αλλά ο Άγιος Πέτρος ανοικτός. Κάτι οι οδηγίες, κάτι το ένστικτο, τελικά φτάσαμε. Βρήκαμε άλλη μια παρέα ξένων εκεί.

​

Η εκκλησία του Αγίου Πέτρου είναι παμπάλαια, από τις παλιότερες στο νησί, με τετράγωνη κάτοψη και το πιο περίεργο τέμπλο που έχω δει ποτέ. Σε όλες τις εκκλησίες το τέμπλο είναι παράλληλο με τον δυτικό (συνήθως) τοίχο της εκκλησίας.

​

Εδώ το τέμπλο δεν ήταν ευθύ αλλά σχημάτιζε μια αμβλεία γωνία με την κορυφή της στη θέση που είναι η ωραία πύλη (!!!!!). Έβγαλα φωτογραφίες την εκκλησία μέσα και έξω και γυρίσαμε στο Λακκί όπου αγοράσαμε τα εισιτήρια για το καταμαράν που την επομένη θα μας πήγαινε στην Κάλυμνο

​

και μετά κατεβήκαμε στο Παντέλι για το Λεριό, αυτή τη φορά, γαριδάκι, λίγο μεγαλύτερο από το Συμιακό, εξίσου νόστιμο και πιο φτηνό.

Γυρίσαμε στο δωμάτιο για άραγμα και χαλάρωση. Μετά τις έξι ξεκινήσαμε για μια βόλτα μέχρι το Κάστρο.

 

[dimosf]

Οι πληροφορίες που είχα και λέγανε πως έκλεινε στις 8 ήταν λάθος και έκλεινε στις 7.

​

Κάναμε μια στάση για φωτογραφίες στους 6 μύλους που στέκουν στην κορυφογραμμή πάνω από το Παντέλι στο δρόμο για το Κάστρο

​

και μπήκα σ’ αυτό την ώρα που ετοιμάζονταν να κλείσουν την εκκλησία της Παναγιάς.

​

Ίσα που έριξα μια ματιά, έβγαλα δύο φωτογραφίες,

​

είδα λίγο τη θέα από τις πολεμίστρες μπροστά της και βγήκα.

​

Που χρόνος για περιήγηση σε ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα κάστρα του Αιγαίου.

​

Απ’ έξω όμως είχαμε άφθονο χρόνο να θαυμάσουμε τη θέα και το ωραίο ηλιοβασίλεμα. Εν τω μεταξύ από νωρίς τ’ απόγευμα ο αέρας είχε δυναμώσει και εκεί πάνω έκανε ψοφόκρυο.

​

Έκανα άλλη μια στάση στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία δίπλα στο Κάστρο με την τορπίλη στη μάντρα της αυλής του να θυμηθώ τα νιάτα μου που αρκετές φορές στις εξόδους μου, είχα ανέβει εκεί πάνω να θαυμάσω τη θέα.

Κατεβήκαμε στον Πλάτανο αλλά δεν βρήκαμε πουθενά να σταματήσουμε.

​

Στην Αγία Μαρίνα πήγαμε μέχρι το λιμάνι και τους παλιούς αλευρόμυλους

​

κάναμε και μια βόλτα και γυρίσαμε στο δωμάτιο. Αργότερα παραγγείλαμε σουβλάκια για βραδινό και έτσι κάτσαμε μέσα.

 

[dimosf]

Αναχώρηση!

Ξημέρωσε η μέρα της αναχώρησης με ένα βοριαδάκι αρκετά τσουχτερό και έτσι δεν πήγαμε για μπάνιο. Μαζέψαμε και αφού πληρώσαμε φύγαμε γύρω στις 12.00. Πρώτα πήραμε το δρόμο προς τα ανατολικά.

​

Εκεί που τελειώνουν τα Άλιντα έχει μια σειρά από μικρούς κόλπους με αμμουδιές, άλλες οργανωμένες και άλλες όχι.

​

Σταματήσαμε πρώτα στο εκκλησάκι Παναγιές με τη μικρή παραλία από κάτω. Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και συνεχίσαμε μέχρι το τέλος του δρόμου

​

στη διπλή παραλία Δύο Λισκάρια. Από εκεί και πέρα στις επόμενες παραλίες πας ή με τα πόδια ή με καραβάκι.

Γυρίσαμε και μέσα από την Αγία Μαρίνα και τον Πλάτανο φτάσαμε στο Λακκί. Είχαμε δύο ώρες μέχρι να φύγουμε. Κάτσαμε στο λιμάνι και φάγαμε ένα ντάκο, εγώ ήπια και μια ζεστή σοκολάτα για το λαιμό μου και στις 14.00 φτάσαμε στο λιμάνι.

​

Παραδώσαμε το αυτοκίνητο και στις 14.25 έφτασε το καταμαράν που θα μας πήγαινε στην Κάλυμνο.

Καλή συνέχεια στο νησί των σφουγγαράδων!

Η ΜΠΡΑΤΣΕΡΑ (ή Ο ΧΑΒΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΥΖΟΥ):

​

(το ταξίδι συνεχίζεται)​

Από το http://disaki.blogspot.gr/2014/11/blog-post.html

 

[hydronetta]

Δήμο το έχω γράψει παλιότερα, θα το ξαναγράψω για τους νεώτερους. 'Εχεις τη σημαντικότερη συμβολή στο φόρουμ για ιστορίες που αφορούν την Ελλάδα μας (κι όχι μόνο) και συνεχίσεις με συνέπεια, διακριτικότητα και σεμνότητα. Τα κείμενά σου πάντα επιμελημένα και με όμορφες φωτογραφίες. Το like δεν είναι αρκετό.

 

[dimosf]

Ευχαριστώ "γουρουνάκι"! Έχω καλούς δασκάλους εδώ μέσα (π.χ. hydronetta, Yorgos και κάποιοι/ες άλλοι/ες).
Από την άλλη η χώρα μας αξίζει πολλά αρκεί να τη δούμε με ανοικτά μάτια και μυαλά!

 

[dimosf]

2. Ιστορίες για σφουγγάρια!

​

Σφουγγαράδικες ιστορίες στον Αργινώντα!

Στις 14.30 φύγαμε και παρά το σχετικό κύμα πήγαινε με μεγάλη ταχύτητα και χωρίς να κουνά σοβαρά. 50 λεπτά μετά φτάσαμε στο λιμάνι της Καλύμνου, την Πόθια και αποβιβαστήκαμε. Παραλάβαμε το αυτοκίνητο, και πήραμε το δρόμο προς τα βόρεια μέχρι το Καμάρι, όπου ήταν το δωμάτιό που είχαμε κλείσει.

​

Από το μπαλκόνι βλέπουμε την Τέλενδο απέναντι και δεξιά τις Μυρτιές. Η Σοφία ξάπλωσε και εγώ ασχολήθηκα με τα γνωστά. Υπολογιστή και διάβασμα. Στις 18.30 φύγαμε προς τα βόρεια. Πρώτα κατεβήκαμε στο λιμανάκι του Μελίτσαχα.

​

Εκεί 3 πιτσιρίκια έβγαζαν τα αγκάθια από τους αχινούς που είχαν βγάλει για να πουλήσουν τα καύκαλά τους(!!!).(http://fototsepi.blogspot.gr/2014/10/blog-post_11.html)

Συνεχίσαμε μέχρι την αρχή του χωριού Μυρτιές αλλά εκεί έπρεπε να γυρίσουμε και να ανέβουμε από τον άλλο δρόμο μιας και από εκεί που φτάσαμε και μετά ήταν μονόδρομος και θα τον περνάγαμε στην επιστροφή. Περάσαμε πάνω από τις Μυρτιές και το Μασούρι,

​

σταματήσαμε πολλές φορές να θαυμάσουμε το ηλιοβασίλεμα πίσω από την Τέλενδο και να το φωτογραφίσουμε βεβαίως και στρίβοντας πήραμε νοτιοανατολική κατεύθυνση σε ένα μικρό «φιόρδ» μέχρι τον Αργινώντα.

​

Κάτσαμε σε μια ταβέρνα να φάμε. Μόνο εμείς είμασταν εκείνη την ώρα, ενώ στο διπλανό τραπέζι καθόταν ο ιδιοκτήτης με τον πατέρα του, παλιό βουτηχτή, που μας είπε ένα σωρό ιστορίες από τα παλιά.

Στο γυρισμό περάσαμε μέσα από τα πολύ τουριστικά Μασούρι και Μυρτιές, σταματήσαμε σε ένα μαγαζί για ψώνια και φτάσαμε νωρίς στο δωμάτιο.

​

Κάτσαμε στο μπαλκόνι διαβάζοντας και χαζεύοντας τη φωτισμένη Τέλενδο απέναντι.

Καλώς σε βρήκαμε νησί των σφουγγαράδων!!

 

[dimosf]

Η Κυρά της Κάλυμνος και οι «άνθρωποι-αράχνες»!

Σήμερα κατεβήκαμε στην Πόθια, όπως λένε οι ντόπιοι την πόλη της Καλύμνου. Αφήσαμε το αυτοκίνητο κοντά στο Δημαρχείο και πήγαμε πρώτα στο Ναυτικό και Λαογραφικό Μουσείο. Πρόκειται για δύο μουσεία που συστεγάζονται. Το Ναυτικό δεν είχε ανοίξει εκείνη τη μέρα και έτσι είπαμε να πάμε την επομένη. Ξεκινήσαμε να βρούμε το αρχαιολογικό, που ήταν πολύ μακριά.

Το κτίριο του Μουσείου είναι σύγχρονο με δύο αίθουσες στο ισόγειο και μία στον όροφο. Καλύπτει τις χρονικές περιόδους από τη Νεολιθική ως και την Υστεροβυζαντινή εποχή.

​

Το ενημερωτικό φυλλάδιο του Μουσείου με την εικόνα του αγάλματος του Ασκληπιού​

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα γλυπτά της κλασικής, ελληνιστικής και πρωτορωμαϊκής εποχής, με σημαντικότερα τον υπερμεγέθη μαρμάρινο Ασκληπιό και τα χάλκινα,

​

Φωτογραφία από το ίντερνετ​

όπως την υπέροχη «Κυρά της Καλύμνου» αλλά και τα υπόλοιπα, όλα ένα κι ένα! Δυστυχώς απαγορεύεται η φωτογράφιση (γιατί άραγε από τη στιγμή που όλα είναι δημοσιευμένα.

​

Από το Μουσείο και

​

μέσα από τα στενάκια κατεβήκαμε στο αυτοκίνητο,

​

κάναμε μια βόλτα στο λιμάνι και την αγορά, ψωνίσαμε κάποια πράγματα από το σούπερ μάρκετ και ξεκινήσαμε για τον Βαθύ.

​

Μια στάση πρώτα στην άκρη της Πόθιας, πάνω από το καρνάγιο για φωτογραφίες και μετά συνεχίζουμε στο εξαιρετικά άνυδρο τοπίο της νοτιοανατολικής Καλύμνου. Απέναντι η Κως, άλλα ξερονήσια και

​

σε λίγο η Ψέριμος και στο βάθος η Τουρκία.

 

[dimosf]

​

Είμαστε πια πάνω από το «φιόρδ». Το στενόμακρο κόλπο που στο μυχό του είναι ο Βαθύς (εξ ου και το όνομα). Ένας γραφικός οικισμός με το λιμανάκι της Ρίνας

​

και με πολλές Παλαιοχριστιανικές θέσεις.

​

Πολύ τουριστικό πια με ένα σωρό τουριστικά σκάφη που φέρνουν τουρίστες για λίγη ώρα και να φύγουν πάλι.

​

Έχει και ένα μικρό καρνάγιο. Εκεί κάτσαμε για μαριδάκι

​

και Μιρμιζέλι (η τοπικό σαλάτα, κάτι μεταξύ χωριάτικης και ντάκου με κοπανιστή).

Πίσω από τον Βαθύ απλώνεται μια στενόμακρη κοιλάδα, ουσιαστικά ο μόνος κάμπος του νησιού,

​

με κτήματα που περιβάλλονται από ασπρισμένες μάντρες.

​

Μέσα από τις μάντρες υπάρχουν σπίτια και ξωκλήσια, μερικά πολύ παλιά και με τοιχογραφίες. Η Κάλυμνος παράγει υπέροχα, μεγάλα και πεντανόστιμα μανταρίνια.

​

Φεύγοντας περάσαμε μέσα από την κοιλάδα με τις μανταρινιές. Ο δρόμος ανηφορίζει προς τα βορειοδυτικά, διασχίζει το εσωτερικό του νησιού, πάει προς τα ανατολικά και μετά προς τα δυτικά μέχρι που φτάνει στον Αργινώντα. Από εκεί ο δρόμος πάει προς τα βορειοδυτικά και κινείται πάνω από τη θάλασσα.

 

[hydronetta]

Δύο πράγματα που δεν γνώριζα:
ότι η Κάλυμνος εκτός από σφουγγαράδες (που μάλλον θα έχουν εκλείψει) παράγει μανταρίνια
ότι υπάρχει τόσο όμορφο άγαλμα (η κυρά της Καλύμνου) που αν ήταν σε βρεττανικό μουσείο θα είχε πέσει Η διαφήμιση (είναι όλο χάλκινο

 

[fotast]

Για μια ακόμη φορά σε ευχαριστούμε. Όπως είπε και ο hydronetta είσαι από τους λίγους που γράφεις συστηματικά για την Ελλάδα και μας γνωρίζεις άγνωστες πλευρές της.
Μια παρατήρηση μόνον(καλοπροαίρετα φυσικά).Αν θέλεις ανέφερε στις ιστορίες σου ονομαστικά πληροφορίες για ταβέρνες/εστιατόρια που σου άρεσαν όπως και καταλύματα/ξενοδοχεία που έμεινες ικανοποιημένος.Βοηθούν αν προέρχονται από έναν αξιόπιστο συμφορουμίτη.

 

[dimosf]

Δύο πράγματα που δεν γνώριζα:
ότι η Κάλυμνος εκτός από σφουγγαράδες (που μάλλον θα έχουν εκλείψει) παράγει μανταρίνια
ότι υπάρχει τόσο όμορφο άγαλμα (η κυρά της Καλύμνου) που αν ήταν σε βρεττανικό μουσείο θα είχε πέσει Η διαφήμιση (είναι όλο χάλκινο

Δεν έχουν εκλείψει και τόσο πολύ. Απλά δεν είναι πια η κύρια πηγή πλούτου. Από ότι μας είπαν ντόπιοι έχει εκλείψει η ασθένεια που θέρισε πριν μερικές δεκαετίες τα σφουγγάρια της Μεσογείου και η θάλασσα έχει επανέλθει. Από την άλλη οι Βορειοαφρικανικές χώρες έχουν απαγορέψει στα ξένα καΐκια να βγάζουν σφουγγάρια στα νερά τους, κάτι που μείωσε δραματικά την παραγωγή. Η παραγωγή των μανταρινιών είναι σε κακά χάλια. Δεν ασχολούνται πια. Και είναι από αυτά που λέμε τύπου Χιώτικα αλλά πολύ μεγάλα και φοβερά νόστιμα.
Το άγαλμα είναι όλο χάλκινο και πραγματικά υπέροχο σε φυσικό μέγεθος και ίσως και λίγο μεγαλύτερο. Εγώ έβαλα φωτο από ίντερνετ γιατί απαγορεύονταν η φωτογράφηση. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψή μας ο διευθυντής του μουσείου με κάποιους άλλους υπαλλήλους ξεναγούσαν μια κυρία, που απ' ότι καταλάβαμε πρέπει να ήταν στέλεχος του Υπουργείου και έκανε επιθεώρηση. Τους έβαλε χέρι για την απαγόρευση λέγοντας: Τόσο καιρό έχουν δημοσιευτεί γιατί έχετε ακόμα την απαγόρευση; Τι φοβάστε;
Αθάνατη ελληνική γραφειοκρατία! Οι αποφάσεις πέρνονται στο λεπτό αλλά η άρση τους μπορεί να πάρει χρόνια!!!!

Αν θέλεις ανέφερε στις ιστορίες σου ονομαστικά πληροφορίες για ταβέρνες/εστιατόρια που σου άρεσαν όπως και καταλύματα/ξενοδοχεία που έμεινες ικανοποιημένος.Βοηθούν αν προέρχονται από έναν αξιόπιστο συμφορουμίτη.

Εμείς γενικά είμαστε low budget ταξιδιώτες. Τουαλέτα νάχει και να είναι καθαρο. Τίποτα άλλο. Αν δεν έχουμε αυτοκίνητο θέλουμε και όσο γίνεται πιο κεντρικό.
Στο ταξίδι αυτό που έγινε το δεύτερο 15ήμερο του Σεπτεμβρίου του 2014 κλείσαμε ενοικιαζόμενα με 25,00 Ε την βραδια χωρίς πρωινό.
Στα Άλιντα της Λέρου στο Studios Papafotis, δίπλα στη θάλασσα και στο Καμάρι της Καλύμνου (μακριά από θάλασσα) στο Studios Aeolos. Και τα δύο από το Booking.com Μέσω αυτών κλείσαμε και τα αυτοκίνητα με 25,00 Ε τη μέρα. Όσον αφορά το φαΐ γενικά φάγαμε παντού καλά και καθόμασταν όπου μας γυάλιζε. Σε δύο που πήγαμε με συστάσεις ήταν καλά αλλά όχι και τόσο. Ένστικτο!