Ινδία Στην Ινδία της παραφροσύνης ζήσαμε μία περιπέτεια!!

[sif.....]

Namaste!!Γειά σας φίλοι μου!!
Μόλις τελείωσε το ταξίδι μας στην απέραντη, χαοτική, μα και όμορφη Ινδία και ανυπομονώ να μοιραστώ μαζί σας τις εμπειρίες μας.Τολμώ να πω ότι έχω να σας παρουσιάσω ένα συναρπαστικό ταξίδι με πολλές πληροφορίες,και υπέροχες δραστηριότητες,από ιδιωτική μεταφορά και ξενάγηση στο Taj Mahal, 3 υπέροχα Food tour, Bollywood Tour, ξενάγηση στην καρδιά της παραγκούπολης της Μουμπάι, μέχρι μασάζ για απόλυτη χαλάρωση,και ασφαλώς λεπτομέρειες που θα κάνουν το ταξίδι σας απίστευτα οικονομικό.

Είχα την χαρά να συνεργαστώ με πολλές εταιρείες /ξενοδοχεία τις οποίες ευχαριστώ καθώς μας παρείχαν δωρεάν τις υπηρεσίες τους με αντάλλαγμα ασφαλώς να τις προβάλω μέσα από την σελίδα μου TravelSif.
Όπως πάντα θα σας πω ειλικρινά την γνώμη μου για κάθε μία από αυτές τις εκδρομές/ξεναγήσεις και το αν αξίζει βάση του κόστους της.
Η διάρκεια του ταξιδιού μας ήταν 14 μέρες ξεκινήσαμε από την Μουμπάι στην συνέχεια πήγαμε στην Γκόα, μετά στο Δελχί για 2 μέρες εκ των οποίων η μία ήταν μονοήμερη στην Άγκρα έπειτα Τζαϊπούρ και τέλος επιστροφή στο Δελχί για 4 μέρες όπου περάσαμε και το Holi festival.

Μαζί μου σε αυτό το ταξίδι δύο φίλοι ο Μπάμπης και ο Κώστας τους οποίους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν για την διοργάνωση του ταξιδιού μας αλλά και για την παρέα σε αυτή την περιπέτεια.
Η περιπέτεια μας ξεκίνησε από την Μουμπάι όπου φτάσαμε με πτήση της Qatar και με κόστος 470€ με την επιστροφή από Δελχί.Η άφιξη μας έγινε στις 02:30 τα ξημερώματα και μέχρι να περάσουμε από τον έλεγχο της Visa, να κάνουμε συνάλλαγμα(αρκετά καλή ισοτιμία για δεδομένα αεροδρομίου) πέρασαν σχεδόν 2 ώρες με την διαδικασία να εξελίσσεται αργά. Να πω εδώ ότι η διαδικασία έκδοσης Visa γίνεται και μέσω διαδικτύου κάτι που απλουστεύει τα πράγματα όμως απαιτεί υπομονή καθώς ζητάνε πολλές πληροφορίες και το κόστος της είναι 45€, σύντομα θα ανεβάσω όλη την διαδικασία στην σελίδα μου με αναλυτικές πληροφορίες.
Φεύγοντας από τον έλεγχο ρωτήσαμε για προπληρωμένο ταξί μέσα στο αεροδρόμιο και μας ζήτησε 1500 ρούπιες για να μας πάει στην πόλη!! Ασφαλώς και μου φάνηκαν πολλά και είπαμε να καθίσουμε να φάμε κάτι και μετά θα βρίσκαμε λύση. Η πρώτη μας γεύση λοιπόν ήταν μια Dosa ,ένα γεύμα που τρώνε για πρωινό το οποίο αποτελείται από μια τραγανή ζύμη με γέμιση πατάτα και λαχανικά και ελαφρώς καυτερή γεύση.

Ρωτήσαμε λοιπόν τον σερβιτόρο που βλέπετε στην φωτογραφία πόσο πρέπει να κοστίζει ένα ταξί για το κέντρο της πόλης και μας είπε περίπου 800 ρούπιες και αν θέλαμε να προχωρήσουμε παρακάτω όπου έδειχναν και οι ταμπέλες για να βρούμε ταξί το οποίο και προπληρώσαμε με κόστος παρακαλώ μόλις 620 ρούπιες για 3 άτομα με αποσκευές!!Οπότε προσοχή καθώς εύκολα σε ξεγελά κανείς ιδιαίτερα τις πρώτες στιγμές σε μια χώρα.
Φτάσαμε λοιπόν στο Hostel που είχαμε κλείσει στη Μουμπάι το Welcome Guest house το οποίο ήταν σε καλή περιοχή πολύ φθηνό (5€ βράδυ) όμως δεν το προτείνω καθώς από θέμα καθαριότητας και φασαρίας ήταν απογοητευτικό.
Κοιμηθήκαμε κάποιες ώρες και έπειτα ετοιμαστήκαμε για την εκδρομή μας στα στούντιο ταινιών Bollywood (S.J.Studios)

που περιμέναμε με ανυπομονησία και την πραγματοποιήσαμε με την εταιρεία
http://bollywoodtours.in/
η οποία μας παρείχε και την μεταφορά.

Να πω ότι μας υποδέχτηκαν πολύ θερμά και χάρηκαν πολύ που ετοιμάζουμε ένα βίντεο για να προβάλουμε την χώρα τους κάτι που δεν σας ανέφερα και ευελπιστώ σε κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα να σας το παρουσιάσω.
Ξεκινήσαμε με τα παρασκήνια ,είδαμε τους χώρους που γυρίζονται μερικές από τις πιο πετυχημένες σειρές και μας εξήγησαν ότι υπάρχουν φορές που ένα γύρισμα κρατάει μέχρι και 12 ώρες και γενικά καταλάβαμε ότι πίσω από το όμορφο αποτέλεσμα μιας ταινίας κάποιοι έχουν δουλέψει σκληρά.

Είδαμε και ζωντανό γύρισμα από κάποιες σειρές χωρίς να κάνουμε φασαρία και με τα κινητά στο αθόρυβο για να μην χαλάσουμε την σκηνή.

Από τις ωραιότερες στιγμές τις περιήγησης μας στα στούντιο ήταν όταν δοκιμάσαμε κάποια από τα κοστούμια και ρίξαμε πολύ γέλιο...

ο Κωνσταντίνος που είναι και επαγγελματίας φωτογράφος είχε περισσότερες προσδοκίες για τα σκηνικά και δεν περίμενε το χαμό που γινόταν πίσω από τις κάμερες. Παρόλα αυτά σας προτείνω να παρακολουθήσετε κάποια ταινία Bollywood και θα καταλάβετε ότι το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και με ωραίο σενάριο που δείχνει τα προβλήματα και τις αντιθέσεις που έχει μια χώρα σαν την Ινδία.
Είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε και διάφορα είδη από χορούς Bollywood που σχεδόν πάντα περιλαμβάνει μια ταινία και ασφαλώς στο τέλος δοκιμάσαμε και τις δικές μας χορευτικές ικανότητες χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία!Δεν σας ανεβάζω βίντεο γιατί Κρητικός και μάλιστα από τον Μυλοπόταμο και να κουνιέται σε ρυθμούς Bollywood παραπάει!!

Εκτός τώρα από τις χορευτικές μας ικανότητες είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε και τις φωνητικές μας χορδές αφού ηχογραφήσαμε ένα τραγούδι και συγκεκριμένα το 'Σμαράγδια και Ρουμπίνια' του Ρόκκου το οποίο στην συνέχεια μας έστειλαν μέσω e'mail όπου διαπιστώσαμε ότι το εκτελέσαμε!

Να πω ότι ένα τέτοιο τουρ διαρκεί 5-6 ώρες και είναι ακριβό (110$ δολάρια),όμως το απόλαυσα και αν θέλετε να ζήσετε μία τέτοια εμπειρία δεν έχετε παρά να στείλετε μήνυμα στην σελίδα του Bollywood tours που σας έχω επισυνάψει παραπάνω.
Φύγαμε από τα στούντιο με ταξί που είχε προπληρώσει ο υπεύθυνος και πήγαμε να περπατήσουμε στο κέντρο της πόλης με κατεύθυνση προς την παραλία Chowpatty όπου θα τρώγαμε βλέποντας το ηλιοβασίλεμα όπως κάνουν καθημερινά χιλιάδες ντόπιοι για να ξεφύγουν από τις υψηλές θερμοκρασίες που έφταναν τους 35 βαθμούς.

Στην πορεία μας προς την παραλία είχαμε και τις πρώτες εικόνες μας από την πόλη που ήταν χαοτική όσο καμία άλλη όσα χρόνια ταξιδεύω και με αντιθέσεις που δεν περίμενα να συναντήσω στην Μουμπάι που την θεωρούσα πιο σύγχρονη πόλη.
Καθάρισμα αυτιών κανείς;;;

Την παραλία τώρα εκτός από το ηλιοβασίλεμα την προτείνω και για το φαγητό αφού υπάρχουν πολλά μαγαζάκια που πωλούν ωραίες γεύσεις σε τρομερά χαμηλές τιμές και όπως διαπιστώσαμε χωρίς παρενέργειες για το στομάχι σας.Δοκιμάσαμε ένα πιάτο το οποίο ήταν μίγμα λαχανικών με πολλά μπαχαρικά και ψωμί με βούτυρο,και φάγαμε και ένα παγωτό με αποξηραμένα φρούτα για σβήσουμε το κάψιμο!!

Πριν το ταξίδι μας είχαμε κάνει όλα τα απαραίτητα εμβόλια που μας σύστησε η Υγειονομική υπηρεσία Ηρακλείου,πίναμε καθημερινά χάπια για την Ελονοσία(Malarone) και είχαμε όλα τα απαραίτητα για στομαχικές διαταραχές όπως χάπια φυσικού άνθρακα, imodium, zantac που όπως θα διαπιστώσετε στην συνέχεια χρειάστηκαν.
Φεύγοντας από εκεί πήγαμε στον κοντινό Ινδουιστικό ναό ISKCON temple που έχει υπέροχη αρχιτεκτονική. Οι Ινδουιστές αποτελούν το 90% του πληθυσμού της Ινδίας και από την επαφή μου με τους ντόπιους κατάλαβα ότι η πλειοψηφία είναι πολύ πιστοί βλέποντας τους καθημερινά να κάνουν προσφορές στις θεότητες τους, όμως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που και βοδινό τρώνε και πίνουν,όλα αυτά κρυφά βέβαια γιατί κάτι τέτοιο μπορεί να σε οδηγήσει στο νοσοκομείο αφού έχουν γίνει ξυλοδαρμοί με αυτήν την αιτία.

Είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια "λειτουργία" με όμορφη μουσική και τραγούδι από τους πιστούς,οι οποίοι μας υποδέχτηκαν εγκάρδια και μας εξήγησαν μερικά πράγματα για την θρησκεία τους με την πιο όμορφη εκδοχή που μου είπε κάποιος ότι: Ένας είναι ο Θεός απλά κάθε θρησκεία τον ονομάζει αλλιώς.

Έτσι πέρασε η πρώτη μας μέρα στην πολύβουη Μουμπάι που παρόλο την φασαρία της και τα ατελείωτα κορναρίσματα δίνει "τροφή" στον ταξιδιώτη και εικόνες που δύσκολα τις συναντάει κάποιος.
Ξύρισμα κανείς;;Ο Κωνσταντίνος πάντως το δοκίμασε και ήταν εξαιρετικό!

Η επόμενη μέρα ήταν και αυτή ξεχωριστή καθώς είχαμε μια ξενάγηση στην καρδιά της πόλης εκεί όπου ζουν 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι σε άθλιες συνθήκες,στην μεγαλύτερη παραγκούπολη της Ασίας το Dharavi όπου αναδείχθηκε μέσα από την βραβευμένη με Όσκαρ ταινία Slumdog millionare.

Την ξενάγηση μας την κάναμε με το
http://www.mysticalmumbai.com/
το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα και για την οικονομική τιμή και γιατί θα έχετε την ευκαιρία να βγάλετε φωτογραφίες σε σημεία που εκείνοι θα σας πουν καθώς πολλές φορές οι κάτοικοι δεν θέλουν να τους φωτογραφίζουν.

Το να επισκεφθείτε το μέρος μόνοι σας είναι δύσκολο, όχι τόσο από κίνδυνο πάρα γιατί είναι χαοτικά και μιλάμε για τεράστια έκταση.
Εδώ οι άνθρωποι εργάζονται σκληρά όπως μας λέει ο νεαρός ξεναγός μας που κατοικεί στην περιοχή,δεν θέλουμε να μας βλέπουν σαν τις φαβέλες τις Βραζιλίας δεν ήμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας ούτε δούλοι.

Πράγματι ο τζίρος των εργασιών που γίνονται εδώ ανέρχεται στο 1 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως ,με πολλές επιχειρήσεις ραπτικής,κεραμικών κ.α. να έχουν τα εργαστήρια τους εδώ καθώς και μονάδες ανακύκλωσης πλαστικού,μετάλλου οργανικών αποβλήτων που κάνουν την δύσκολη δουλειά για μια πόλη που αναπτύσσετε με γοργούς ρυθμούς πάνω στις πλάτες αυτών των ανθρώπων που δουλεύουν με 5$ την ημέρα για 12 ώρες σκληρής εργασίας.

Ευτυχώς μάθαμε ότι γίνεται μια προσπάθεια από το κράτος να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων με την δημιουργία πάρκων που τα παιδιά θα μπορούν να παίζουν.
Εδώ είχε την ευκαιρία ο Κωνσταντίνος να δοκιμάσει και υπαίθριο κούρεμα το οποίο να πω ήταν εξαιρετικό με κόστος μόλις 50 ρούπιες!!Βέβαια ο Κωνσταντίνος του έδωσε 200 με αποτέλεσμα ο μικρός να μείνει με το στόμα ανοιχτό.

Να πω ότι οι άνθρωποι μας υποδέχτηκαν ζεστά κάτι που δεν περίμενα αφού είχα διαβάσει διάφορα όμως νομίζω το μυστικό σε τέτοιες καταστάσεις είναι να βγάζεις θετική ενέργεια, να χαμογελάς και να μην θέλεις να προσβάλεις τον άλλο.

Περάσαμε και από την αγορά της παραγκούπολης που έχει διαφορά μαγαζιά με τις εικόνες να φαντάζουν εξωπραγματικές με τα ποντίκια να κάνουν βόλτες και τις συνθήκες υγιεινής να είναι τραγικές.

Να πούμε ότι περάσαμε από τόσο στενά δρομάκια βλέποντας τα σπίτια αυτών των ανθρώπων που δεν έχουν τουαλέτα πάρα χρησιμοποιούν κοινόχρηστες και τρεχούμενο νερό μερικές ώρες την ημέρα,όμως δεν μύριζε άσχημα όσο φανταζόμουν.
Όλα αυτά τα απόβλητα πέφτουν στο ποτάμι που περνάει από την παραγκούπολη και όπως μας είπαν το νερό φιλτράρεται και χρησιμοποιείται για πότισμα.
Τελειώνοντας την περιήγηση μας περάσαμε και από το σημείο που φτιάχνουν τα κεραμικά όπου έμενε και ο ξεναγός μας και είδαμε όλη την διαδικασία παραγωγής τους η οποία διαφέρει με αυτή που κάνουμε εδώ στην Κρήτη στο ότι για το ψήσιμο των σκευών χρησιμοποιούν κομμάτια ύφασμα από τις βιοτεχνίες τις περιοχής που αγοράζουν πολύ φθηνά γιατί το ύφασμα έχει σταθερή θερμοκρασία καύσης σε αντίθεση με το ξύλο.

Φύγαμε από την παραγκούπολη έχοντας πάρει μάθημα ζωής για το πως μπορεί ο άνθρωπος να επιβιώσει κάτω από τέτοιες συνθήκες μα και έχοντας μια ακόμη απόδειξη που θέλει τους πλούσιους να χτίζουν περιουσίες σε βάρος των φτωχών.
Στην συνέχεια από εκεί πήραμε ταξί για το μεγαλύτερο υπαίθριο πλυντήριο του κόσμου που βρίσκεται στην πόλη.Να πω ότι το ταξί είναι πολύ φθηνό όμως προσοχή μην σας ξεγελάσουν καθώς υπάρχουν πολλοί που θα σας ζητήσουν μεγάλα ποσά μόλις δουν ότι είστε τουρίστες.Είχα κατεβάσει τους χάρτες (με λειτουργία εκτός δικτύου) της κάθε πόλης στο κινητό έβλεπα την απόσταση που έπρεπε να διανύουμε και ήξερα περίπου πόσο πάει η τιμή,για παράδειγμα για 4-5 χιλιόμετρα δίναμε 100 ρούπιες και για 8-10 χιλιόμετρα μόλις 150 με παζάρι ασφαλώς ,δηλαδή 1-2 ευρώ.
Φτάσαμε στο πλυντήριο στο οποίο μας ζήτησαν είσοδο 300 ρούπιες για να μπούμε κάτι που δεν ισχύει ασφαλώς και όπως μας είπε ο τύπος ήταν απόφαση των υπαλλήλων για να έχουν κάποιο κέρδος από τις επισκέψεις.

Το ρίξαμε στις 200 ρούπιες και πληρώσαμε με το σκεπτικό ότι θα βοηθήσουμε, και μας παρέλαβε ένας πιτσιρικάς που δουλεύει εκεί και σπουδάζει ταυτόχρονα για να μας εξηγήσει κάποια πράγματα.

Εδώ πλένονται όλα τα ρούχα της πόλης όπως μας είπε ξενοδοχεία ,επιχειρήσεις και απλοι πολίτες είναι πελάτες εδώ.Πλέον βέβαια υπάρχουν και ηλεκτρικά πλυντήρια στο χώρο αλλά γίνεται και το χειρονακτικό πλύσιμο που είναι πιο οικονομικό.

Στον ίδιο χώρο όμως εσωτερικά έρχονται και τα σεντόνια από νοσοκομεία όπου τα βράζουν μέσα σε φάρμακο για να καθαρίσουν καθώς έχουν αίματα.
Προσφέρουν και υπηρεσίες σιδερώματος με ηλεκτρονικό αλλά και παραδοσιακό σίδερο με τα κάρβουνα!!

Πληροφοριακά να ξέρετε ότι και σε 5 αστέρων ξενοδοχείο να μείνετε εδώ θα πλένονται τα σεντόνια και οι πετσέτες τους οπότε αν είστε ευαίσθητοι με την καθαριότητα κρατάτε μαζί σας ή καλύτερα μην ταξιδέψετε εδώ.
Φύγαμε με πορεία τον εμπορικό δρόμο Mohammed για να κάνουμε τις πρώτες αγορές και για φάμε κάτι στο δρόμο.Δοκιμάσαμε ένα εξαιρετικό πιάτο με κόστος μόλις 0,25 λεπτά του ευρώ που φτιάχνεται με τις τραγανές μπάλες ζύμης (puri) και ήταν έργο τέχνης,με πάνω από 10 διαφορετικά υλικά από πάνω και φτιαγμένο με μαεστρία.

Βέβαια αυτό ήταν για ορεκτικό και κάτσαμε και σε ένα μουσουλμανικό μαγαζί να φάμε και λίγο κρέας δοκιμάζοντας αρνί σε σάλτσα και ρύζι Biriyani που ήταν γευστικότατο και έβγαζε φωτιές από τα μπαχαρικά.
Σε κάθε εστιατόριο θα σας φέρουν νερό σε ποτήρι ή κανάτα όμως σας συμβουλεύω να μην το πιείτε εννοείται και να προτιμάτε εμφιαλωμένο μόνο και να βλέπετε προσεκτικά στο πώμα το σφράγισμα του μπουκαλιού γιατί υπάρχει περίπτωση να είναι ξαναγεμισμένο.

Περάσαμε έπειτα από το σιδηροδρομικό σταθμό της Victoria ο οποίος είναι γοτθικής αρχιτεκτονικής και είναι υπέροχος.

Βρίσκεται στο κομμάτι που αρχίζουν να φτιάχνουν τα πράγματα όσον αφορά τα κτίρια έως τον εμπορικό δρόμο Colaba causeway που έχει πολυτελή καταστήματα,το όμορφο ξενοδοχείο Taj Palace και ασφαλώς την πύλη της Ινδίας όπου κάτσαμε να θαυμάσουμε για αρκετή ώρα κάνοντας τον απολογισμό μας και για την σημερινή ημέρα του ταξιδιού μας.

Έτσι ολοκληρώθηκε και η δεύτερη μέρα και θέλω εδώ να σας δώσω μια μοναδική συμβουλή. Επειδή το να βρεις ίντερνετ εδώ είναι πολύ δύσκολο, εκτός από τα ξενοδοχεία που μέναμε και ακριβά μαγαζιά τύπου Starbucks,είχε παραγγείλει ο Κωνσταντίνος ένα τηλέφωνο μέσω διαδικτύου της εταιρείας Trabug .
http://www.trabug.com/
Κόστος 35€ για 14 ημέρες για ένα smartphone με Ινδικό νούμερο το οποίο μας περίμενε στο πρώτο ξενοδοχείο και το παραδώσαμε στο τελευταίο όπου ήρθαν και το πήραν και μας παρείχε 1 giga ίντερνετ την ημέρα.Κάνοντας το κινητό Hot spot είχαμε σύνδεση στα κινητά μας και μιλούσαμε και οι 3 με τους δικούς μας μέσω viber και είχαμε και απεριόριστα τηλέφωνα σε Ινδικά τηλέφωνα που μας χρησίμευε για να μιλάμε με τους ανθρώπους που συνεργαστήκαμε για τις ξεναγήσεις μας.Εσωτερικά τώρα το κινητό είχε πληροφορίες για όλα τα αξιοθέατα και μάλιστα με ηχητική ξενάγηση, είχε υπηρεσία συναλλάγματος όπου παραγγέλνεις χρήματα και στα φέρνουν με την καλύτερη ισοτιμία (1€ = 80 ρούπιες ενώ έβρισκες 1€ =75 με 77) και κόστος μόλις 200 ρούπιες ότι πόσο και αν αλλάξεις.
Η επόμενη μέρα είχε εκδρομή στο Elephanta island,αφού πήραμε για πρωινό μερικά samosa(τηγανιτά πιτάκια με γέμιση βραστής πατάτας,αρακά, κρεμμύδια,και τέλος φακές ή κομμάτια κρέας ) τα οποία λάτρεψα αν και καυτερά με κόστος μόλις 25 ρούπιες(0,20€) το καθένα.

Το καραβάκι για το νησί θα το πάρετε δίπλα από την πύλη της Ινδίας κοστίζει 200 ρούπιες μετ'επιστροφής και έχει συχνά δρομολόγια.
Φτάνοντας στο νησί έπειτα από περίπου 1 ώρα και περπατήσαμε περίπου ένα χιλιόμετρο για να φτάσουμε στις σπηλιές που ήταν και ο λόγος της επίσκεψης μας.

Πρώτα περάσαμε από πολλά μαγαζάκια που πωλούν αναμνηστικά και πολλά είδη σε τρομερά καλές τιμές που ασφαλώς εκμεταλλευτήκαμε.
Το εισιτήριο για τις σπηλιές κόστιζε 500 ρούπιες όμως τα άξιζε κατά την γνώμη μου γιατί ειδικά η πρώτη σπηλιά/Ινδουιστικός ναός που ξεχωρίζει έχει υπέροχα γλυπτά και είναι αρκετά καλοσυντηρημένα.

Αποτελούν μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco ασφαλώς και αξίζει να αφιερώσετε κάποιες ώρες για να τις επισκεφθείτε.

Είναι αφιερωμένες κυρίως στην Ινδουιστική θεότητα Σίβα με πιο εντυπωσιακό γλυπτό από βασάλτη το μεγάλο μονόλιθο Trimurti Sadashiva (τρία πρόσωπα του Σίβα)

Τον Ναταράγια (Lord of Dance)

Και τον Yogishava (θεός της γιόγκα)

Οι υπόλοιπες σπηλιές δεν είναι σε τόσο καλή κατάσταση όμως περάσαμε να τις δούμε και έπειτα καθίσαμε για μια παγωμένη μπύρα σε καφετέρια που βρίσκεται δίπλα στην έξοδο για να δροσιστούμε.

Αφού χαλαρώσαμε πήραμε το καραβάκι για την επιστροφή στη πόλη όπου μας περίμεναν για το πρώτο μας Food Tour
με την Amaze tours
http://www.amazetours.in/
το οποίο ήταν εκπληκτικό,κράτησε 4 ώρες και αξίζει πραγματικά γιατί θα φάτε χωρίς κίνδυνο σε σημεία που τρώνε οι ντόπιοι και θα δείτε και την πόλη καθώς περπατήσαμε πολύ και πήραμε και το τρένο!!
Ο ξεναγός μας εκπληκτικός με ωραία αίσθηση χιούμορ και όρεξη για συζήτηση,ήταν εκείνος που μου έλυσε τις απορίες για τις κάστες δηλαδή την κοινωνική κατάταξη βάση της Ινδουιστικής θρησκείας λέγοντας μου ότι αυτά ισχύουν πλέον μόνο στα χωριά,στις πόλεις το χρήμα κανονίζει την κοινωνική σου θέση όπως παντού άλλωστε.

Φάγαμε 8 διαφορετικά πιάτα όλα πολύ γευστικά από Indian Burger

μέχρι το αγαπημένο μου ρόφημα Lassi (μείγμα γιαούρτι, γάλα, μπαχαρικά)
σε γλυκιά εκδοχή βέβαια γιατί υπάρχει και το αλμυρό.

Στην πορεία μας τώρα πετύχαμε και ένα παραδοσιακό Ινδικό γάμο με το γαμπρό να περιμένει την νύφη πάνω σε ένα άσπρο άλογο και όλοι να είναι ντυμένοι με πολυτελείς φορεσιές.

Περάσαμε και από την παραλία Chowpatty που σας είπα ότι έχει καλά μαγαζιά για φαγητό και μιας και περιλαμβάνεται στο tour φάγαμε ξανά εκεί χωρίς να τελειώσουμε τα πιάτα μας αφού είχαμε σκάσει.Εκεί φάγαμε δύο πιάτα Dosa που είχαμε ξαναφάει

και μια άλλη εκδοχή με τα τραγανά μπαλάκια τα puri σε ένα γεύμα με γλυκό και πικάντικο να αναμειγνύονται όμορφα.

Πήραμε το τρένο για να μεταφερθούμε σε άλλη περιοχή και εκεί μας εξήγησε ο ξεναγός μας ότι καθημερινά χρησιμοποιεί το τρένο για να έρθει στην πόλη για την δουλειά του και κρέμεται στην κυριολεξία έξω από αυτό κρατώντας με τα ακροδάχτυλα επί 45 λεπτά γιατί όπως λέει δεν έχει άλλη επιλογή αφού πάντα το πρωί είναι γεμάτο και αν περιμένει το επόμενο θα είναι ακόμα χειρότερα.Εξου και ο λόγος που καθημερινά σκοτώνονται περίπου 10 άνθρωποι στο σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας.
Εμείς πάντως δεν ήμασταν σε ώρα αιχμής οπότε ήμασταν άνετοι και το εισιτήριο που κόστιζε μόλις 5 ρούπιες για 3 στάσεις!!

Διασχίσαμε όλη την παραλιακή οδό με τα πόδια σε μια όμορφη διαδρομή 4 χιλιομέτρων και καταλήξαμε μετά από τόσες γεύσεις να τελειώσουμε το γεύμα μας με το καλύτερο παγωτό που φάγαμε σε όλο το ταξίδι.

Αφού τον ευχαριστήσαμε για την όμορφη εμπειρία αλλά και κουβέντα που κάναμε τον αποχαιρετήσαμε και πήραμε ταξί για το ξενοδοχείο με τις εικόνες που περνούσαν από μπροστά μας να ήταν μοναδικές.

Πρώτα όμως περάσαμε από την αγορά λαχανικών που υπήρχε εκεί κοντά για να πάρουμε μια γεύση ,με τους ανθρώπους να μας χαμογελούν, να θέλουν να φωτογραφηθούν μαζί μας και γενικά υπήρχε πολύ όμορφη ατμόσφαιρα όχι όμως και μυρωδιές!!

Έτσι τελείωσαν οι πρώτες μέρες του ταξιδιού μας στην πολύβουη Μουμπάι καθώς την επόμενη θα φεύγαμε για Γκόα να συνέλθουμε από την φασαρία και να απολαύσουμε τις παραλίες!Η συνέχεια της ιστορίας σε άλλο post...μείνετε συντονισμένοι σας έχω πολλές εκπλήξεις!!!

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[sif.....]

Γκόα: Ο εξωτικός παράδεισος της Ινδίας
Η πτήση για Γκόα από Μουμπάι είχε κλειστεί διαδικτυακά με την Spice Jet με κόστος 29€ και αν και φοβόμαστε για πολύωρη καθυστέρηση είχε μόλις μισή ώρα.
Φτάνοντας τώρα στο αεροδρόμιο Dabolim στην Γκόα πήραμε ταξί για την πόλη Vasco da Gama δίπλα στο αεροδρόμιο μόλις 8 χιλιόμετρα και πήγαμε κοντά στην ψαραγορά όπου είχα συνενοηθεί με κάποιον για να νοικιάσουμε μηχανάκια και να φύγουμε για νότια στην παραλία Patnem δίπλα στην Palolem.Τον πήρα τηλέφωνο εκείνος τα είχε δώσει όλα σαν σωστός επαγγελματίας και ψάξαμε για κανένα μισάωρο δεξιά και αριστερά μέχρι που βρήκαμε δύο Honda Activa με κόστος 350 ρούπιες την ημέρα όταν για να πάρουμε ταξί να μας πάνε στην παραλία που θα μέναμε θέλανε 2500 ρούπιες την διαδρομή που ήταν βέβαια 65 χιλιόμετρα.
Πήραμε τα μηχανάκια συμπληρώνοντας τα απαραίτητα χαρτιά,γεμίσαμε βενζίνη με κόστος 250 ρούπιες ,και με σύμμαχο το Gps του κινητού που για ακόμη ένα ταξίδι στάθηκε σωτήριο πήραμε τους δρόμους.

Η αλήθεια είναι ότι είδαμε πράγματα και θαύματα στους δρόμους με φορτηγό να έρχεται κατά πάνω μας το οποίο τελευταία στιγμή απέφυγα, αγελάδες τις οποίες έπρεπε να αποφύγεις, προειδοποιτικές ταμπέλες για συχνά ατυχήματα που σου έφτιαχναν την διάθεση,μια μετωπική σύγκρουση ενός Ι.Χ. με ένα φορτηγό όμως τέλος καλό όλα καλά φτάσαμε στο διαμέρισμα που θα μας φιλοξενούσε στην παραλία Patnem που βρίσκεται δίπλα στην τουριστική Palolem που σας συμβουλεύω να αποφύγετε.
Ήταν απίστευτο και σας προτείνω αν θελήσετε να μείνετε να επικοινωνήσετε με τον ιδιοκτήτη δωρεάν μέσω της εφαρμογής What's app(00917507322799) που χρησιμοποιούν όλοι στην Ινδία ή μέσω Facebook
https://www.facebook.com/Forestholidayhomes/

Εκείνο που λάτρεψα σε αυτό το διαμέρισμα ήταν ότι από την πίσω πόρτα έβγαινες στην παραλία(Colombo beach)δίπλα ακριβώς στην Patnem και ήταν μόνο για εμάς!!

Έπειτα από το χάος την Μουμπάι εδώ ήταν πραγματικά παράδεισος με το νερό να έχει ιδανική θερμοκρασία και με το ηλιοβασίλεμα να είναι μαγικό!!

Εδώ ήταν που δικαιώθηκα για την επιλογή μου αφού αρχικά είχα σκεφτεί να πάμε βόρεια στην παραλία Anjuna που υπάρχει έντονη νυχτερινή ζωή και κατακλύζετε από Backpackers όμως μετά από την βαβούρα της Μουμπάι δεν θέλαμε να ακούμε πάρα μόνο το κύμα της θάλασσας.
Δείτε το βίντεο στο κανάλι μου για να πάρετε μια γεύση...

Έπειτα από την χαλάρωση το μόνο που θέλαμε ήταν ένα καλό γεύμα.Ακριβώς δίπλα στο διαμέρισμα υπήρχε ένα εστιατόριο όπου καθίσαμε για φαγητό με διαφορά θαλασσινά όπως καβούρια, καλαμάρι,γαρίδες (τα οποία δεν ήταν όπως τα περιμέναμε)και διάφορα συνοδευτικά και ασφαλώς πολύ ντόπια μπύρα Kingfisher!!Και πληρώσαμε το τεράστιο πόσο για τα δεδομένα της χώρας των 7€ ο καθένας!Είπαμε να το ρίξουμε έξω μια φορά και εμείς!!!
Το βραδάκι ήπιαμε και ένα ποτό σε ένα μπαρ στην παραλία με ζωντανή μουσική που δεν έλεγε και πολλά και πήγαμε για ύπνο.
Το πρωί φάγαμε αγγλικό πρωινό (ο θεός να το κάνει )στο ίδιο εστιατόριο...που είναι το μπέικον????

και έπειτα πήγανε μια βόλτα στην παραλία την οποία διασχίσαμε όλη βλέποντας πολλούς να κάνουν μαθήματα γιόγκα και διαλογισμού.
Τι ηρεμία θεέ μου!!!

Εμείς αρκεστήκαμε στην βόλτα μας σε μια παραλία με έντονη βλάστηση που δεν φαντάζεσαι ότι υπάρχει τέτοιο μέρος στην Ινδία.

Η Γκόα αποτελεί προορισμό για διακοπές που συνδυάζονται με σεμινάρια γιόγκα.
Έπειτα εγώ πήγα για ένα μασάζ στο
http://www.swaasthahomespa.com/
το οποίο βρίσκεται πάνω στην παραλία.

Το προσωπικό ήταν εξαιρετικό με ειδίκευση στο αγιουβερδικό μασάζ που είναι θεραπευτικό.Εγώ επέλεξα ένα Aroma Therapy(1500 ρούπιες) για να ξεχάσω τις μυρωδιές της Μουμπάι!!
Σας προτείνω να δοκιμάσετε έστω μια φορά μασάζ στην χώρα σε τιμές όχι βέβαια σαν την Ταϋλάνδη όμως με εξίσου καλή ποιότητα.Να πω βέβαια ότι εδώ τα μασάζ τα κάνει άντρας σε άντρα και αντίστοιχα γυναίκα σε γυναίκα και είναι κάπως όμως εντάξει προσπαθούσα να μην το σκέφτομαι.
Στη συνέχεια αποχαιρετήσαμε τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος με τον οποίο συζητήσαμε λίγη ώρα και φύγαμε για την παραλία Agonda και το επόμενο ξενοδοχείο αυτή την φορά που θα μας φιλοξενούσε το Mariposa Beach Grove
https://www.mariposabeachgrove.com/
το οποίο έχει σπιτάκια πάνω στην παραλία και ήταν και αυτό καταπληκτικό.Το συγκεκριμένο κατάλυμα όπως και το προηγούμενο θα το βρείτε και στο Booking όμως είναι καλύτερα να τους στείλετε μήνυμα στην σελίδα τους μήπως σας κάνουν καλύτερη τιμή καθώς γλιτώνουν το ποσοστό που τους κρατάει η Booking.

Και εδώ μας υποδέχτηκαν εγκάρδια με ένα χυμό για καλοσώρισμα και μας έδωσαν το καλύτερο σπίτι του ξενοδοχείου ακριβώς μπροστά στην παραλία η οποία και αυτή ήταν ήσυχη με καταπράσινο τοπίο.

Να πω βέβαια ότι εδώ δεν έχουν σαν τα νερά της Κρήτης που είναι διάφανα όμως εντάξει μην τα θέλουμε και όλα!!

Αφού απολαύσαμε το μπάνιο μας είπαμε να πάμε για φαγητό σε κάποιο εστιατόριο εκτός παραλίας που ήταν πιο ακριβά και λιγότερο καλή η ποιότητα του φαγητού.Έτσι βρεθήκαμε στο Fatima corner όχι σε μεγάλη απόσταση με το μηχανάκι και φάγαμε εξαιρετικά και σε καλές τιμές.Προσωπικά έφαγα τα καβούρια που τόσο λαχταρούσα όπως τα ήθελα με κόστος μόλις 400 ρούπιες.

Τα παιδιά πήραν ψάρι που ήταν αρκετά καλό όμως με πολλά μπαχαρικά που τελικά καλύπτουν την γεύση του ψαριού όπως είπαν!!!
Μετά πήραμε τα μηχανάκια για να πάμε στην κοντινή παραλία Palolem περίπου 9 χιλιόμετρα όπου διαπιστώσαμε αυτό που σας είπα παραπάνω για να την αποφύγετε.Όμορφη εξίσου όμως γεμάτη ξύλινες βάρκες που πηγαίνουν τους τουρίστες στα κοντινά νησάκια για μπάνιο και για να δουν το ηλιοβασίλεμα μέσα από την θάλασσα,αλλά και πολλούς τουρίστες.

Αφού καθίσαμε για το ηλιοβασίλεμα το οποίο ήταν όμορφο όχι όμως τόσο λαμπερό αφού το νέφος που υπάρχει στην ατμόσφαιρα και το συναντήσαμε σε όλη την χώρα κάλυπτε το χρώμα του ήλιου.

Να πω ότι η Γκόα είναι άλλος κόσμος συγκριτικά με τις άλλες πόλεις,εδώ είναι πεντακάθαρα, προσεγμένα και μάλιστα όπως μας ειπαν σε κάποιες παραλίες απαγορεύεται να πηγαίνουν Ινδοί καθώς όπως καταλαβαίνετε παρενοχλούν τις τουρίστριες.
Έτσι πέρασε και αυτή η μέρα που για μένα ήταν σημαντική καθώς ήταν τα γενέθλια της αγαπημένης μου και έπειτα από 13 χρόνια του ήμαστε μαζί ήταν πρώτη φορά που έλειπα έτσι φρόντισα να της κάνω μια μικρή έκπληξη με ένα βίντεο όπου τραγουδάμε μαζί με το προσωπικό του ξενοδοχείου το τραγούδι των γενεθλίων.

Στη συνέχεια καθίσαμε στο μπαλκόνι στο σπιτάκι μας και ακούγαμε την θάλασσα μέχρι να έρθει η ώρα να χαλαρώσουμε στο κρεβάτι μας.
Την επόμενη μέρα φάγαμε πρωινό στο ξενοδοχείο και τρέξαμε στην παραλία στην οποία αφήσαμε το "στίγμα" μας γράφοντας ένα τεράστιο ΚΡΉΤΗ τραβώντας τα βλέμματα των λιγοστών περαστικών που μας ρωτούσαν ποια γλώσσα είναι καταλήγοντας να τους δείχνουμε φωτογραφίες και παθαίνουν την πλάκα τους βεβαίως!!!

Δεν θέλαμε να χάσουμε στιγμή από το μπάνιο μας αφού σήμερα το απόγευμα θα παίρναμε το δρόμο της επιστροφής για το αεροδρόμιο όπου το βράδυ στις 22:00 θα πετούσαμε για Δελχί αυτή την φορά με την εταιρεία Indigo και κόστος 46€.
Στις 12:30 φύγαμε απο το ξενοδοχείο αφού θέλαμε να κάνουμε την διαδρομή μέχρι το αεροδρόμιο με χαμηλή ταχύτητα και κάνοντας στάσεις για φωτογραφίες και για να πιούμε τίποτα στα μισά της απόστασης ώστε να μειώσουμε την κούραση της οδήγησης κάτω από υψηλές θερμοκρασίες.
Μερικές από τις εικόνες που αντικρύσαμε ήταν μοναδικές από αυτές που με γεμίζουν και με κάνουν να απολαμβάνω την διαφορετικότητα του κάθε τόπου.

Οι στάσεις για φωτογραφίες έκαναν τη διαδρομή πιο ευχάριστη και αυτή την φορά δεν αντιμετωπίσαμε κανένα κίνδυνο.Προτείνω βέβαια την επιλογή της οδήγησης μόνο σε κάποιον με σχετική εμπειρία και την επιλογή του αυτοκινήτου δεν την θεωρώ καλή αφού θα συναντήσετε πολλά φορτηγά που δεν θα μπορείτε να προσπεράστε στους στενούς δρόμους, τουλάχιστον όχι χωρίς κίνδυνο οπότε μόνο μηχανάκι.

Φτάσαμε στις 16:00 ακριβώς στο σημείο που παραλάβαμε τα μηχανάκια τα επιστρέψαμε και πήγαμε για φαγητό σε κάποιο κοντινό μαγαζί με ωραίο φαγητό σε πολύ καλές τιμές αφού δεν ήταν τουριστικό.
Έπειτα σκέφτηκα να ρωτήσουμε αν υπάρχει η επιλογή του λεωφορείου για το αεροδρόμιο για να γλιτώσουμε τις 300 ρούπιες που δώσαμε όταν ήρθαμε και έτυχε εκείνη την στιγμή να βρίσκεται ακριβώς απέναντι το σωστό λεωφορείο το οποίο πήραμε με μόλις 10 ρούπιες καθένας και την ζήσαμε και αυτήν την εμπειρία.

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο όπου μας εντυπωσίασε ότι γίνεται έλεγχος και πριν την είσοδο σας στο χώρο του αεροδρομίου.Το αεροδρόμιο ήταν μικρό όμως καθαρό και για καλή μας τύχη η πτήση μας ήταν στην ώρα της χωρίς καμία καθυστέρηση.
Στο Δελχί θα φτάναμε στις 00:40 όπου θα μας περίμενε ταξί για να μας πάει στο ξενοδοχείο που θα μέναμε τις επόμενες μέρες.Να πω ότι ο πιο οικονομικός τρόπος για να πάτε στην πόλη είναι το μετρό με μόλις 60 ρούπιες όμως ήταν βράδυ και τελειώνει την λειτουργία του στις 23:30 και ξεκίνα στις 04:45.
Η συνέχεια για τις επόμενες μέρες του ταξιδιού μας στο Δελχί σε επόμενο post!

 

[paefstra]

Μηπως γινεται να χωρισεις την ιστορια σε κεφαλαια; ειναι πολυ ενδιαφερουσα αλλα καπως κουραστικο να την παρακολουθησω σε ενα μεγαλο ποστ.

 

[sif.....]

Μηπως γινεται να χωρισεις την ιστορια σε κεφαλαια; ειναι πολυ ενδιαφερουσα αλλα καπως κουραστικο να την παρακολουθησω σε ενα μεγαλο ποστ.

Έχεις δίκιο με συγχωρείς όμως δεν γνωρίζω πως γίνεται!!Θα χωρίσω τις πόλεις σε διαφορετικό post για να είναι λίγο καλύτερα.

 

[skoumpi]

Καλωσόρισες... Σε παρακολουθουσα και από το facebook αλλά από εδώ θα απολαύσω την ιστορία σου πιο άνετα!!!

 

[sif.....]

Δελχί στην πρωτεύουσα που μας τρέλανε!

Φτάσαμε λοιπόν στο αεροδρόμιο στις 00:40 μας παρέλαβε το ταξί που είχε κανονίσει ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου που θα μας φιλοξενούσε με κόστος 600 ρούπιες, τιμή ακριβή όμως το προχωρημένο της ώρας δεν μας επέτρεπε να πάρουμε το μετρό που κοστίζει μόλις 60 ρούπιες.
Φτάσαμε λοιπόν στο Backpackers heaven Hostel για να μιλήσουμε με τον υπεύθυνο όπου μας εξήγησε ότι η εταιρεία του διαχειρίζεται 3 ξενοδοχεία τα οποία υπάρχουν στον παρακάτω σύνδεσμο
http://www.hotelnewking.com/
και εμάς μας πήγαν στο Hindustan Hostel το οποίο βρισκόταν κοντά και ήταν απαράδεκτο από θέμα καθαριότητας ενώ το Backpackers heaven ήταν καλύτερο όμως δεν υπήρχε διαθεσιμότητα.

Όσον αφορά την τοποθεσία βρισκόταν κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό και ήταν σε καλό σημείο όμως η εμπειρία μας από εκεί ήταν άσχημη καθώς τα σεντόνια ήταν λερωμένα, οι πετσέτες το ίδιο, και το πάπλωμα δεν το συζητώ!!
Ξεπεράσαμε αυτό το πρόβλημα και μόλις ξημέρωσε βγήκαμε για την πρώτη βόλτα μας με κατεύθυνση το τζαμί Masjid χωρίς όμως να μπούμε καθώς μας ζήτησαν 300 ρούπιες εισιτήριο για φωτογραφίες και αν κρατούσες ακόμα και κινητό μαζί σου έπρεπε να κόψεις εισιτήριο και σου έκαναν και σωματικό έλεγχο για να το διαπιστώσουν.Έτσι είπαμε θα πάμε άλλη φορά και αφού αφήσουμε τα κινητά και τις κάμερες στο ξενοδοχείο ή να τα κρατάει ένας όλα περιμένοντας έξω ώστε να μην πληρώσουμε.
Από εκεί πήραμε ποδήλατο ταξί για την εμπειρία όμως το μετανιώσαμε σύντομα βλέποντας τον άνθρωπο να ζορίζεται να μας μεταφέρει...έτσι ο Κωνσταντίνος κατέβηκε και έσπρωχνε στις ανηφόρες και του δώσαμε και κάτι παραπάνω για τον κόπο του.

Έτσι φτάσαμε στο Κόκκινο φρούριο που δεν είχα σκοπό να μπούμε καθώς είχα διαβάσει ότι δεν αξίζει και τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν αλήθεια. Ειδικά αν έχετε στο πρόγραμμα σας το φρούριο της Άγκρα και της Τζαϊπούρ δεν χρειάζεται κατά την γνώμη μου να το επισκεφθείτε και να πληρώσετε το ακριβό εισιτήριο 500 ρούπιες.

Φτιαγμένο από κόκκινο ψαμμόλιθο είναι πολύ επιβλητικό εξωτερικά με τείχη ύψους 21 μέτρων και 2,4 χιλιόμετρα μήκος όμως εσωτερικά δεν με εντυπωσίασε αφού σχεδόν παντού γίνονται εργασίες συντήρησης και βλέπαμε τους χώρους μόνο εξωτερικά.

Τα ιδιωτικά διαμερίσματα σε μορφή περιπτέρων, ενώνονται μεταξύ τους με ένα σύστημα από κανάλια με νερό, γνωστά και ως Nahr-i-Behisht, το ρυάκι του Παράδεισου τα οποία είχαν σκοπό να δροσίζουν το χώρο.

Αντιπροσωπεύει το ζενίθ της τέχνης Mughal που με τον αυτοκράτορα Shah Jahan αναπτύχθηκε όσο ποτέ.

Συνεχίσαμε με επίσκεψη στο μνημείο του Μαχάτμα Γκάντι που βρίσκεται αρκετά κοντά αφού φάγαμε κάτι απλό στο δρόμο επιλέγοντας ένα από τα μαγαζιά που είχαν πολύ κόσμο που έτρωγε, και με κόστος μόλις 20 ρούπιες.

Η επίσκεψη στο μνημείο του ιστορικού ηγέτη της χώρας που έγινε σύμβολο της ειρηνικής διαμαρτυρίας και κατάφερε να οδηγήσει στην ανεξαρτησία την χώρα του διώχνοντας τους Άγγλους αποικιοκράτες.Δυστυχώς βέβαια ένα χρόνο μετά δολοφονήθηκε από ένα ομοθρησκό του εξαιτίας της διαχείρισης του στα θέματα της Μουσουλμανικής μειονότητας και θέλοντας να βοηθήσει στο να ζουν ισότιμα όλοι ανεξαρτήτως θρησκείας.

Ένας πολύ προσεγμένος χώρος που θα χρειαστεί να βγάλετε τα παπούτσια σας και να τα αφήσετε σε ένα χώρο για φύλαξη με μικρό αντίτιμο.
Με εντυπωσίασε η καθαριότητα του χώρου και ο σεβασμός που έδειχναν οι επισκέπτες αποδίδοντας φόρο τιμής σε ένα τόσο ξεχωριστό άνθρωπο.

Ο δολοφόνος του αν και πολλοί πρότειναν να μην εκτελεστεί γιατί έτσι θα ήθελε και ο ίδιος ο Μαχάτμα Γκάντι, όμως μια μέρα μετά εκτελέστηκε η θανατική ποινή.
Φύγαμε από το μνημείο αυτή την φορά με τουκ τουκ το οποίο και θα γινόταν ο αγαπημένος μας τρόπος μετακίνησης για τις επόμενες μέρες.

Πήγαμε για φαγητό σε ένα από τα δύο περίφημα εστιατόρια της πόλης το Al Jawahar που συναγωνίζεται επάξια το διπλανό του Karim και κατά την γνώμη μου είναι καλύτερο αφού δοκιμάσαμε και τα δύο.Βρίσκεται κοντά στο τζαμί Masjid πάνω στο δρόμο και του Karim δίπλα μέσα σε ένα στενό δρομάκι.

Δοκιμάσαμε τα περίφημα κεμπάπ που φημίζεται το μαγαζί μαζί με υπέροχα nan που βλέπετε όλη την διαδικασία που τα ζυμώνουν και τα ψήνουν σε απίστευτες ταχύτητες.

Ο κόσμος κάνει ουρές για να βρει τραπέζι και η ζήτηση είναι τεράστια.Βέβαια οι τιμές είναι υψηλές για τα δεδομένα της χώρας όμως η ποιότητα του φαγητού είναι καλή και αξίζει να έρθετε έστω και μια φορά.
Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην πόλη με βόλτα στα μαγαζιά και συγκεκριμένα στον πιο εμπορικό δρόμο το main bazaar road με πολλά μαγαζιά αγοράζοντας ρούχα και διάφορα αναμνηστικά.
Πριν πάμε στο ξενοδοχείο έπειτα από ώρες περιπλάνησης είπαμε να φάμε κάτι σε ένα μαγαζί που έψηνε στα κάρβουνα και εκεί έγινε το κακό...καθώς ο Μπάμπης το βράδυ έκανε συνέχεια εμετό και δυστυχώς ήταν πολύ εξασθενημένος για να μας ακολουθήσει στην εκδρομή μας στην Άγκρα,την οποία φροντίσαμε βέβαια να επισκεφτεί κάποια άλλη μέρα.
Την εκδρομή μας πραγματοποιήσαμε με την εταιρεία Taj Travel services
http://www.tajtravelservices.com/
η οποία σας παρέχει την μετακίνηση από το Δελχί με αυτοκίνητο μέσω του αυτοκινητόδρομου Yamuna express και σε 3 ώρες ήμασταν στο προορισμό μας έχοντας ξεκινήσει στις 06:00 το πρωί.
Εκτός από την μεταφορά παρέχεται και ιδιωτική ξενάγηση και στο υπέροχο Ταζ Μαχάλ αλλά και στο φρούριο της Άγκρα.
Τα εισιτήρια των μνημείων δεν περιλαμβάνονται στην τιμή.
Η είσοδος στο Taj Mahal κοστίζει 1000 ρούπιες και πραγματικά είναι από τα μνημεία που με μάγεψαν.Μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco και ένα από τα αρχιτεκτονικά θαύματα του κόσμου.

Κατασκευάστηκε από τον Mughal αυτοκράτορα Shah Jahan στην μνήμη της τρίτης του συζύγου, Mumtaz Mahal, ως δείγμα απόλυτης αγάπης του, συντετριμμένος από τον θάνατό της κατά την διάρκεια του τοκετού του 14ου παιδιού τους.

Πρώτα περάσαμε την όμορφη είσοδο από κόκκινο ψαμμόλιθο η οποία ήταν εντυπωσιακή.

Είχαμε περίπου δύο ώρες στην διάθεση μας για να βγάλουμε τις φωτογραφίες μας και να απολαύσουμε το Μαυσωλείο που τολμώ να πω ότι εσωτερικά δεν ήταν όπως το περίμενα.Αρχικά να πω ότι θα βάλετε προστατευτικά στα παπούτσια σας για να μπείτε και απαγορεύεται η φωτογράφιση στο εσωτερικό. Ο εσωτερικός χώρος του αποτελεί οκταγωνικό θάλαμο με ανάγλυφες διακοσμήσεις, στο κέντρο του οποίου βρίσκονται τα δύο κενοτάφια του Σάχη και της αγαπημένης του Μαχάλ που περιβάλλονται από διάτρητο μαρμάρινο κιγκλίδωμα (οι πραγματικοί βέβαια τάφοι τους βρίσκονται στον κήπο) .

Δεξιά του Μαυσωλείου έχει ανεγερθεί τζαμί και αριστερά κτίριο ομοιόμορφο με το τζαμί, λεγόμενο τζαβάμπ, που διατηρεί την αισθητική αρχιτεκτονική ισορροπία.

Τα βλέμματα όμως κλέβει το Μαυσωλείο το οποίο είναι φτιαγμένο από λευκό μάρμαρο το οποίο λάμπει στο φως του ήλιου και καθώς ο ήλιος πέφτει αλλάζει και η απόχρωση του.
Στην συνέχεια πήγαμε στο φρούριο της Άγκρα (2,5 χλμ από το Ταζ Μαχάλ) το οποίο ήταν εντυπωσιακό και μάθαμε υπέροχες πληροφορίες μέσα από την ξενάγηση που κράτησε περίπου μια ώρα. Το εισιτήριο κοστίζει 500 ρούπιες και εδώ τα άξιζε και με το παραπάνω.
Το μεγαλύτερο μέρος του οχυρού χρησιμοποιείται σήμερα από τον Ινδικό στρατό κι είναι κλειστό για το κοινό. Οι επισκέπτες έχουν πρόσβαση μόνο σε ένα τμήμα του περίπου το 20% .

Διαθέτει τέσσερις εισόδους ,δύο όμως απο αυτές θεωρούνται σημαντικότερες ,αυτές είναι η «Πύλη Δελχί» και η «Πύλη Λαχώρη».
Η Πύλη Δελχί είναι η δυτική πύλη και βλέπει προς την πόλη. Θεωρείται η μεγαλύτερη από τις τέσσερις πύλες του οχυρού και εντυπωσιακό δείγμα τέχνης της εποχής του Mughal αυτοκράτορα Akbar. Η Πύλη Λαχώρη είναι επίσης γνωστή ως Πύλη Amar Singh.

Σε κάποια από τα δωμάτια του φρουρίου, συναντάμε Ισλαμικές διακοσμητικές φιγούρες, που απεικονίζουν εικόνες ζωντανών οργανισμών, όπως δράκους, ελέφαντες και πουλιά, αντί για τα συνήθη καλλιγραφικά μοτίβα που επιβάλει η Ισλαμική τέχνη.

Ένας από τους ομορφότερους χώρους του φρουρίου είναι ένας οκταγωνικός πύργος , είναι το Musamman Burj ή Shah-burj, ο οποίος χτίστηκε από τον αυτοκράτορα Shah Jahan, για την αγαπημένη του σύζυγο. Προσφέρει εκπληκτική θέα στου ποταμό Γιαμούνα και στο Taj Mahal.

Είναι και αυτό Μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από την Unesco και θεωρείται ένα εντυπωσιακό μίγμα Ινδουιστικής και Ισλαμικής αρχιτεκτονικής.

Φύγαμε από το φρούριο όντας εντυπωσιασμένοι αλλά και πεινασμένοι...και ο ξεναγός μας, μας πήγε για φαγητό στο καλύτερο εστιατόριο που φάγαμε σε όλο το ταξίδι με εξαιρετικό σέρβις, ορεκτικά τα οποία έρχονται και στα ψήνουν μπροστά σου σε μια μικρή ψησταριά πάνω στο τραπέζι αλλά και μπουφέ που μπορείς να φας όσο θέλεις καθώς η τιμή είναι σταθερή.(780 ρούπιες)χωρίς τα ποτά όμως το άξιζε πραγματικά.

Η συζήτηση μας μαζί του μας έδωσε και όμορφες πληροφορίες και γνωρίσαμε ότι υπάρχει και αυτή η πλευρά της Ινδίας με παιδιά νέα στην ηλικία με ωραίες επιχειρηματικές ιδέες και όραμα αλλά και όνειρα για κάτι μεγαλύτερο.

Αφού τελειώσαμε το εξαίσιο γεύμα μας αποχαιρετήσαμε τον φίλο μας Σαμ με τις καλύτερες ευχές και πήραμε το δρόμο της επιστροφής που κράτησε 3,5 ώρες μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο και να διαπιστώσουμε με μεγάλη χαρά ότι ο φίλος μας ο Μπάμπης ήταν καλύτερα με το στομάχι του και τα χάπια του φυσικού άνθρακα είχαν κάνει σπουδαία δουλειά.
Έτσι βγήκαμε στην αγορά για μια βόλτα,πήγαμε στο ξενοδοχείο που θα μέναμε όταν θα επιστρέφαμε στο Δελχί το City Empire DX για να αφήσουμε για φύλαξη τα σακίδια αφού αύριο είχαμε πτήση για την Τζαϊπούρ και δεν θέλαμε να έχουμε όλα τα πράγματα μαζί μας κάτι που αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή.
Η συνέχεια της ιστορίας για τις μέρες στην Τζαϊπούρ σε επόμενο post.

 

[babaduma]

Μια παρατήρηση - αν μου επιτρέπεις - για τα βίντεο που τραβάς, επειδή το βλέπεις και επαγγελματικά το πράγμα: Όταν θέλεις να δείξεις κάτι -π.χ. το δωμάτιο στο ξενοδοχείο σας στην Γκόα: η κάμερα - νομίζω - πρέπει να δείχνει το δωμάτιο και όχι εσένα, διότι αυτός που το παρακολουθεί δεν βλέπει το δωμάτιο αλλά τη φάτσα σου και - άρα - δεν παίρνει εικόνα αυτού που προωθείς. Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα βίντεο: η κάμερα πρέπει να δείχνει το θέμα - εκτός κι αν το θέμα είναι αυτός που κρατά την κάμερα...

 

[sif.....]

Μια παρατήρηση - αν μου επιτρέπεις - για τα βίντεο που τραβάς, επειδή το βλέπεις και επαγγελματικά το πράγμα: Όταν θέλεις να δείξεις κάτι -π.χ. το δωμάτιο στο ξενοδοχείο σας στην Γκόα: η κάμερα - νομίζω - πρέπει να δείχνει το δωμάτιο και όχι εσένα, διότι αυτός που το παρακολουθεί δεν βλέπει το δωμάτιο αλλά τη φάτσα σου και - άρα - δεν παίρνει εικόνα αυτού που προωθείς. Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα βίντεο: η κάμερα πρέπει να δείχνει το θέμα - εκτός κι αν το θέμα είναι αυτός που κρατά την κάμερα...

Ξέρεις τα βίντεο που τραβάω είναι αυθόρμητα και δεν είναι επαγγελματικά όπως λες, σκοπός είναι να αποτυπώσω τα συναισθήματα της στιγμής και να δώσω εικόνα του που βρίσκομαι,έχουμε επαγγελματικά πλάνα όπου με αυτά θα φτιάξουμε ένα ταξιδιωτικό βίντεο το οποίο όπως αναφέρω θα προσπαθήσω να το έχω έτοιμο σε εύλογο χρονικό διάστημα.Σκοπός δεν είναι η προβολή η δική μου αλλά να μεταδώσω το πάθος μου για τα ταξίδια και με λυπεί πραγματικά που δεν σου άρεσε.

 

[babaduma]

με λυπεί πραγματικά που δεν σου άρεσε.

Δεν είπα ότι δεν μου άρεσε. Αυτό που είπα είναι ότι ενώ μου λες ότι θα μου δείξεις το δωμάτιο, απλά δεν μου το δείχνεις. Λυπάμαι που δεν το κατάλαβες. Το συναίσθημα που θες να δείξεις μια χαρά φαίνεται. Το δωμάτιο δεν φαίνεται και μένω με την απορία!

 

[sif.....]

Δεν είπα ότι δεν μου άρεσε. Αυτό που είπα είναι ότι ενώ μου λες ότι θα μου δείξεις το δωμάτιο, απλά δεν μου το δείχνεις. Λυπάμαι που δεν το κατάλαβες. Το συναίσθημα που θες να δείξεις μια χαρά φαίνεται. Το δωμάτιο δεν φαίνεται και μένω με την απορία!

Μα έχω επισυνάψει τον σύνδεσμο όπου μπορείς να μπεις να δεις φωτογραφίες του δωματίου... εκείνη την στιγμή ήμουν τόσο ενθουσιασμένος που το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να βουτήξω στην θάλασσα.Έχοντας οδηγήσει τόση ώρα με κίνδυνο της ζωής μου ανυπομονούσα...καταλαβαίνεις.Πάντως αν συνεχίσεις να βλέπεις τα βίντεο μου την 'μούρη' μου θα βλέπεις δεν την γλιτώνεις με τίποτα!!!Και για να μην σε αφήσω με την απορία ορίστε δύο φωτογραφίες από το διαμέρισμα.

 

[sif.....]

Τζαϊπούρ: η ροζ πόλη που μας εντυπωσίασε!!
Η πτήση από Δελχί για Τζαϊπούρ έγινε μέσω της Air India και όπως πάντα την είχαμε κλείσει διαδικτυακά με κόστος 23 ευρώ και για καλή μας τύχη και αυτή ήταν στην ώρα της.
Φτάσαμε και πήραμε τουκ τουκ για το διαμέρισμα που θα μέναμε το οποίο ήταν υπερπολυτελές και βρισκόταν στη πιο ακριβή περιοχή της Τζαϊπούρ εκεί όπου κατοικούν οι πλούσιοι όπως καταλάβαμε αμέσως.

Πρόκειται για το Palm 34 και ο ιδιοκτήτης του, γιατρός στο επάγγελμα, ήταν ο πιο γλυκός άνθρωπος που γνωρίσαμε με ευχάριστη διάθεση και ωραίο χιούμορ.
Αφήσαμε τα πράγματα μας κάναμε ένα μπάνιο και φύγαμε για να δούμε μερικά από τα αξιοθέατα της πόλης.
Δώσαμε 300 ρούπιες σε ένα τουκ τουκ με πολλά παζάρια για να μας πάει στο Jal Mahal γνωστό ως Water Palace.

Πρόκειται για ένα Rajput -Mughal αρχιτεκτονικής παλάτι στο κέντρο της τεχνητής λίμνης Man Sagar. Οι τέσσερις από τους πέντε ορόφους του παλατιού είναι βυθισμένοι μέσα στο νερό.
Αν και δεν είναι επισκέψιμο αξίζει μα περάσετε για να το δείτε.
Έπειτα συνεχίσαμε για το Hawa Mahal ή το παλάτι των Ανέμων.
Χτισμένο το 1799 από τον Maharaja Sawai Singh, ως μέρος του City Palace και προέκταση της Zennana (αίθουσα των γυναικών). Είναι κατασκευασμένο από κόκκινο και ροζ ψαμμίτη κι αποτελείται από πέντε ορόφους. Στο σύνολό τους διαθέτουν περίπου 950 παράθυρα, τα οποία έχουν θέα στην καρδιά του επιχειρηματικού κέντρου της πόλης.

Η πρόσοψή του έχει την μορφή του στέμματος του Θεού Κρίσνα κι ήταν φτιαγμένη έτσι ώστε να επιτρέπει στις γυναίκες του παλατιού να παρατηρούν την καθημερινή ζωή στον δρόμο χωρίς να είναι ορατές από εκεί, μιας και βρίσκονταν πίσω από ένα σκαλιστό πλέγμα που τις προστάτευε από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Υπάρχει δυνατότητα να το επισκεφθείτε και από μέσα με κόστος 200 ρούπιες όμως δεν νομίζω ότι αξίζει οπότε περιπλανηθήκαμε στα μαγαζιά εκεί κοντά.Οι εικόνες που αντικρύσαμε στην Τζαϊπούρ μας είχαν εντυπωσιάσει καθώς πρόκειται για μια πόλη περιποιημένη με όμορφα κτίρια και με λιγότερη φασαρία από το Δελχί και την Μουμπάι.

Προσωπικά μου άρεσε πολύ που έβλεπα ανθρώπους με τις παραδοσιακές φορεσιές τους και γυναίκες και άντρες που έδιναν ένα ωραίο χρώμα στην πόλη.

Στην αγορά είδαμε να πωλούνται και τα χρώματα σε σκόνη για το Holi festival που πλησίαζε και ανυπομονούσαμε να ζήσουμε.

Περάσαμε και από το σταθμό των λεωφορείων για να κλείσουμε εισιτήρια για βραδινό λεωφορείο που χρειαζόμασταν για την επόμενη μέρα για την επιστροφή μας στο Δελχί,όμως μας ζήτησαν 900 ρούπιες και το αφήσαμε για να το ψάξουμε καλύτερα.
Στις 18:30 είχαμε ραντεβού για ένα ακόμα Food Tour με την εταιρεία nomadic Tours
https://www.nomadictoursindia.com/
και αυτό ήταν καλό καθώς φάγαμε 12 διαφορετικές γεύσεις.

Ουσιαστικά βέβαια το τουρ σε πήγαινε σε ένα δρόμο και όχι σε διαφορετικά σημεία της πόλης όμως όλες οι γεύσεις ήταν νόστιμες και διαφορετικές από εκείνες που είχαμε δοκιμάσει.

Ένα από τα πιάτα που ξεχώρισα ήταν τα momos τα οποία έχουν καταγωγή από Θιβέτ και Νεπάλ.Ουσιαστικά πρόκειται για πουγκιά από φρέσκια ζύμη γεμιστά με λαχανικά τα οποία συνοδεύονται με μια καυτερή κόκκινη σάλτσα και μια γλυκιά για όσους δεν θέλουν τις καυτερές γεύσεις.

Το καλύτερο πιάτο με διαφορά ήταν το Panner tikka δηλαδή ένα σουβλάκι με κομμάτια φυτικό τυρί μαριναρισμένα σε μπαχαρικά το οποίο έτρωγες και νόμιζες ότι ήταν κρέας, ουσιαστικά αποτελεί την χορτοφαγική λύση για το γνωστό πιάτο chicken tikka.

Το γεύμα τελείωσε με παγωτό (Kulfi) το οποίο είναι φτιαγμένο από γάλα και έχει ξηρούς καρπούς και αποξηραμένα φρούτα.

Πρόκειται για ένα γλύκισμα που εχει προέλευση του από την αυτοκρατορία των Mughal τον 16 αιώνα.
Ο ξεναγός του τουρ μας ήταν και αυτός που μας έδωσε την λύση για το βραδινό λεωφορείο που χρειαζόμασταν για την επόμενη μέρα.Έκλεισε για εμάς τα εισιτήρια διαδικτυακά με κόστος για κρεβάτι σε λεωφορείο 550 ρούπιες και του τα πληρώσαμε σε μετρητά καθώς τις δικές μας κάρτες δεν τις δεχόταν χωρίς να ξέρω το γιατί.Αφού τον ευχαριστήσαμε καλέσαμε ταξί για το διαμέρισμα μας μέσω της εφαρμογής Ola που είναι πολύ διαδεδομένη στην χώρα και ουσιαστικά πρόκειται για προπληρωμένο ταξί και πολλές φορές είδαμε ότι συμφέρει καλύτερα από το τουκ τουκ.
Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε και φάγαμε πρωινό με τον οικοδεσπότη μας ο οποίος όπως κατάλαβα θέλει να έχει άμεση επαφή με τους πελάτες του, όπως μας είπε, να συζητάει μαζί τους να ανταλλάσσει απόψεις και να γνωρίζει νέες κουλτούρες και πολιτισμούς.

Και εμείς βέβαια μάθαμε πολλά από εκείνον και μιας και ήταν της θρησκείας Σιχ δεν έχασα την ευκαιρία να μάθω πολλά από εκείνον για αυτή την θρησκεία που μου κέντρισε το ενδιαφέρον όσο καιρό μελετούσα για το ταξίδι μου.

Έπειτα τον αποχαιρετήσαμε και πήραμε τουκ τουκ για το σημαντικότερο αξιοθέατο της Τζαϊπούρ το φρούριο Amber αφού συμφωνήσαμε με τον οδηγό να μας περιμένει για 2 ώρες και να μας πάει πίσω με κόστος 500 ρούπιες.Ίσως να μπορούσαμε να πετύχουμε και καλύτερη συμφωνία όμως όντας 3 άτομα δεν έβγαινε και μεγάλο το κόστος.

Όσον αφορά το φρούριο τώρα θεωρώ ότι ήταν το καλύτερο που είδαμε στην χώρα συγκριτικά με είναι της Άγκρα και του Δελχί.Το εισιτήριο κοστίζει 500 ρούπιες και μπορείτε να ανεβείτε μέχρι εκεί στην πλάτη ενός ελέφαντα μέχρι τις 11:00 με κόστος 900 ρούπιες το ζευγάρι.Εμείς πήγαμε στις 12:00 οπότε δεν προλάβαμε όμως και με τα πόδια η ανάβαση έγινε πολύ εύκολα.
Για να ταιριάζουμε στο όλο σκηνικό αγοράσαμε και ένα τουρμπάνι που φορούσαν οι Μαχαραγιάδες με μόλις 150 ρούπιες όταν στο κέντρο της Τζαϊπούρ μας ζήτησαν 700!!!

Το Amber fort είναι ένα τεράστιο και εντυπωσιακό σύμπλεγμα φρούριου - παλατιού, το οποίο κατασκευάστηκε με μια μίξη Ινδουιστικής - Μουσουλμανικής και Rajput αρχιτεκτονικής, στο λόφο πάνω από την λίμνη Maota και αποτελείται απο το διαμέρισμα των γυναικών, το φρούριο, την αυλή, το ναό και το παλάτι.

Το Amer Fort μαζί με το Jaigarh Fort (το οποίο βρίσκεται στην κορυφή του «Λόφου των Αετών» - Cheel ka Teela) θεωρούνται ως ενιαίο σύμπλεγμα φρουρίων, καθώς είναι συνδεδεμένα με ένα υπόγειο πέρασμα, το οποίο στο παρελθόν, σε περίπτωση κινδύνου, χρησίμευε για την διαφυγή της βασιλικής οικογένειας από το Amer Fort στο πιο ασφαλές Jaigarh Fort.

Οι εσωτερικοί χώροι του παλατιού αποτελούν αριστουργήματα ζωγραφικής και γλυπτικής τέχνης.

Η περιήγηση σας στο φρούριο θα κρατήσει τουλάχιστον δύο ώρες και αν θέλετε υπάρχουν ξεναγοί που μπορείτε με κάποιο αντίτιμο να σας παρέχουν χρήσιμες πληροφορίες.

Η Τζαϊπούρ θεωρείται το "Παρίσι της Ινδίας" κάτι που κατά την γνώμη μου δεν έχει καμία βάση όμως αν θεωρήσουμε ότι αυτό ισχύει,εδώ βρίσκεται το σήμα κατατεθέν της σαν τον πύργο του Άιφελ.

Εδώ ήταν που προσπάθησα μέσω του Κωνσταντίνου να πάρω μερικά μαθήματα φωτογραφίας όμως τελικά κατέληξα ότι προτιμώ το κινητό μου καθώς και πανάκριβη είναι μια τέτοια φωτογραφική και η ιδέα του να την κουβαλάω σε όλο το ταξίδι με κουράζει.

Απολαύσαμε το μνημείο αλλά και την θέα από εκεί ψηλά και αφού πέρασαν δύο ώρες πήραμε το δρόμο της επιστροφής για να συναντήσουμε τον οδηγό μας που μας περίμενε.

Φεύγοντας του ζητήσαμε να σταματήσουμε για φωτογραφίες στις καμήλες που υπάρχουν πάνω στο δρόμο για να ανέβει ο Μπάμπης και ο Κωνσταντίνος που δεν είχαν ανάλογη εμπειρία.

Να πω ότι η Τζαϊπούρ άξιζε για να μείνουμε παραπάνω καθώς υπήρχε η δυνατότητα να κάναμε εκδρομή στην έρημο με καμήλες και διαμονή σε σκηνές κάτι που θα ήταν μοναδική εμπειρία, όμως λόγω του Holi festival έπρεπε να γυρίσουμε στο Δελχί.
Φτάνοντας στο κέντρο της πόλης σταθήκαμε τυχεροί αφού συναντήσαμε στο δρόμο ελέφαντες, αυτούς που χρησιμοποιούνται για την ανάβαση στο φρούριο και δεν χάσαμε την ευκαιρία για μια φωτογραφία μαζί τους.

Περάσαμε και μια βόλτα από το παλάτι της πόλης χωρίς όμως να μπούμε μέσα καθώς δεν νομίζω ότι θα βλέπαμε κάτι διαφορετικό και θέλαμε να αφιερώσουμε χρόνο στις αγορές της πόλης.

Έτσι περιπλανηθήκαμε όλη την υπόλοιπη ημέρα και καθίσαμε για φαγητό στην Pizza Hut αφού τα παιδιά δεν άντεχαν άλλο τα μπαχαρικά και την πικάντικη γεύση τις Ινδικής κουζίνας και είπαμε να φάμε μια πίτσα.
Όταν τώρα πήγε 21:30 η ώρα αρχίσαμε να αναζητούμε το σημείο που θα έφευγε το λεωφορείο μας με την βοήθεια του gps προς το σημείο που μας έλεγε το ηλεκτρονικό εισιτήριο μας.Φτάνοντας στο σωστό δρόμο είδαμε να γίνεται πανικός από κόσμο και με δυσκολία καταφέραμε να βρούμε το σημείο.
Οι εικόνες που αντικρύσαμε ήταν απίστευτες με λεωφορεία να φεύγουν με κόσμο να τα έχει καβαλήσει στην κυριολεξία!!

Βλέποντας αυτές τις εικόνες ελπίζαμε το δικό μας λεωφορείο να μην ήταν παρόμοιο και ευτυχώς ήταν πολύ καλύτερο και νομίζω ότι ήταν από τις πιο διαφορετικές εμπειρίες που ζήσαμε!!

Έμοιαζε σαν κοιμάσαι σε κουτί όμως είχε κλιματισμό και είχε και πρίζες για να φορτίσουμε τα κινητά μας.Η δική μου ανησυχία είχε να κάνει με την οδήγηση βράδυ επί 6 ώρες σε Ινδικό δρόμο με τον φόβο ατυχήματος,όμως όλα πήγαν καλά και φτάσαμε στο προορισμό μας.
Φύγαμε στις 23:50 από την Τζαϊπούρ όμως ευτυχώς επιβιβαστήκαμε στις 22:30 αίτηση ξαπλώσαμε για να ξεκουραστούμε,φτάσαμε στις 05:00 στο Δελχί όπου μας άφησαν έξω από την στάση του μετρό Kasmir Gate.
Εκεί ο Μπάμπης έφυγε για να πάει στο σημείο που θα έπαιρνε το λεωφορείο για την Άγκρα που δεν είχε δει μαζί μας λόγω της τροφικής δηλητηρίασης που είχε και εμείς στο ξενοδοχείο μας που για καλή μας τύχη μας έδωσαν το δωμάτιο αμέσως και πήγαμε για μερικές ώρες ύπνο.
Η συνέχεια του ταξιδιού μας σε επόμενο post για τις 3 τελευταίες μέρες στο Δελχί!!

 

[Triplover]

Εμένα προσωπικά δεν με ενοχλεί καθόλου, η παραπομπή και η παρουσίαση της προσωπικής σας ιστοσελίδας. Άλλωστε όποιος έχει μπει στο κόπο να γράψει μία ιστορία, γνωρίζει καλά το χρόνο και την προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί. Συνεπώς, η όποια μικρή "διαφήμιση" για μένα είναι ευπρόσδεκτη. Ωστόσο, εξ αρχής που κάνατε λόγο για χορηγία κτλ, μου δημιουργήθηκε η μία απορία. Πόσες προβολές και γενικώς τι μετρήσιμα στοιχεία δημοσιότητας παρουσιάζει η σελίδα σας, για να σας προσφέρουν τέτοιες παροχές οι επαγγελματίες;