Τουρκία Στα βάθη της Ανατολής...9 ημέρες...3620 χιλιόμετρα

[KLEOPATRA]

παντως ωραιο προγραμμα σας εκαναν ..με πρακτορειο δεν ειπες οτι πηγατε ή δεν θυμαμαι καλα?

 

[KIKI]

ωραια ιστορια και ωραιο οδοιπορικό !!!
Μου δινεις ιδεες για μελλοντικο ταξιδι ....

 

[Giristroula]

παντως ωραιο προγραμμα σας εκαναν ..με πρακτορειο δεν ειπες οτι πηγατε ή δεν θυμαμαι καλα?

Ναι με πρακτορείο!

 

[Giristroula]

Μετά το μαγευτικό τοπίο με τους καταρράκτες, συνεχίσαμε για το αρχαίο θέατρο της Ασπένδου, που βρίσκεται καμιά 20αριά χιλ από την Αττάλεια. Μείναμε αρκετή ώρα και ξεναγηθήκαμε στο χώρο. Θεωρείται ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα αρχαία ελληνικά θέατρα στον κόσμο και αποτελεί πρότυπο για πολλά άλλα. Καταρχήν είναι τεράστιο...έχει διάμετρο 96 μ. και χωρητικότητα καθισμάτων 7.000 θεατών. Χτίστηκε το 155 μ. Χ, από Έλληνα αρχιτέκτονα με δωρεές δύο πλούσιων Ασπένδιων εμπόρων της εποχής. Το κοίλο είναι κατασκευασμένο αμφιθεατρικά και χωρίζεται σε 3 διαζώματα, τα κάτω, το μεσαίο και το άνω, στο οποίο υπάρχουν θολωτές καμάρες. Να φανταστείτε οτι αν ανεβεί κανείς το άνω κοίλο, φαίνεται από τη σκηνή σα ψείρα. Τόση απόσταση...Επίσης αρκετά μεγάλη είναι η σκηνή, η πρόσοψή της φτάνει τα 14 μ. και ήταν διακοσμημένη με πολλά και όμορφα αγάλματα, που τώρα δεν υπάρχουν εκεί. Κατά τη βυζαντινή περίοδο το θέατρο είχε μεταβληθεί σε καραβάν σεράϊ, αργότερα όμως, μετά την κατάληψη της περιοχής από Σελτζούκους, αποτελούσε σελτζουκικό ανάκτορο. Μέχρι πρόσφατα στο χώρο αυτό παρουσιάζονταν διάφορα καλοκαιρινά φεστιβάλ, λόγω όμως φθορών που σημειώθηκαν έχουν διακοπεί τέτοιες εκδηλώσεις και συνεχίζονται σε παρακείμενο κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο.

Συνεχίσαμε την περιήγηση μας κατευθυνόμενοι στον αρχαιολογικό χώρο της Πέργης, στον οποίο-ντροπή που το λέω και το έκανα κιόλας-δεν θέλησε να μπει κανείς, ίσως γιατί είχαμε κουραστεί με τα πολλά αξιοθέατα, δε ξέρω γιατί...είδαμε έξω από τον περιφραγμένο χώρο κάτι πέτρες και κάποιους στύλους και αυτό ήταν!Όλο μας το ενδιαφέρον μονοπώλησε μία τουρκάλα που πουλούσε κοσμήματα σε εξευτελιστικές τιμές και πέσαμε με τα μούτρα στα παζάρια και στις δοκιμές. Πάντως η απόφαση ήταν ομόφωνη, έστω και ένας να ήθελε να μπει η ξενάγηση θα γινόταν κανονικά.Και τώρα ακόμη που το σκέφτομαι, ντρέπομαι, αλλά αφού μας βγήκε έτσι εκείνη την ώρα...
Πληροφοριακά τώρα, για σας που θα πάτε ως εκεί και θα μπείτε...η Πέργη είναι αρχαία ελληνική πόλη και σήμερα σώζονται τα ερείπιά της. Ξεχωρίζουν τα τείχη της Ακρόπολης, μία πύλη θριάμβου, το μεγαλοπρεπές θέατρο, το στάδιο και πολλοί ναοί.
Αφού αγοράσαμε τα δώρα μας από την τουρκάλα με τα κοσμήματα, αναχωρήσαμε για την παλιά πόλη της Αττάλειας, που γειτνιάζει με τη νέα πόλη. Εντύπωση μου προκάλεσαν πάλι οι τεράστιοι δρόμοι με τις νησίδες στο μέσον, γεμάτες γκαζόν, λουλούδια και δένδρα. Μεγάλα και μικρά πάρκα και άλση δίνουν μία πολύχρωμία στην πόλη. Περάσαμε από το αρχαιολογικό μουσείο, το οποίο είναι πολύ καλό, αλλά δεν ήταν στο πρόγραμμα μας και παρκάραμε στο πάρκιγκ που βρίσκεται κοντά την πλατεία με το άγαλμα του Κεμάλ Αττατούρκ.

Η πλατεία αυτή αποτελεί ένα μπαλκόνι από το οποίο θαυμάζεις από ψηλά την παλιά πόλη της Αττάλειας και το γραφικό παλιό λιμάνι.

Περπατήσαμε τη νέα πόλη μέχρι να προσεγγίσουμε την παλιά. Χαζέψαμε τον κόσμο που κινούνταν στους δρόμους, το τραμ που περνούσε, τα ανθισμένα δένδρα στα πεζοδρόμια, τους πολλούς πάγκους με φρεσκοστημένους χυμούς, ιδίως χυμούς πορτοκαλιών , αφού είπαμε εκεί τα πορτακάλια αφθονούν. Πήραμε ένα δροσερό χυμό που εκείνη την ώρα ήταν ο,τι χρειαζόμασταν για να ξεδιψάσουμε.

Λίγο πριν φτάσουμε στην πύλη Αδριανού περπατήσαμε ένα δρόμο γεμάτο φοίνικες και να μπροστά μας η πύλη.

Συνεχίσαμε και μπήκαμε πλέον θριαμβευτικά στην παλιά πόλη. Πρώτη μας στάση ένα μουσείο που παλιότερα ήταν εκκλησία. Στο αύλειο χώρο θαυμάσαμε κάτι ψηφιδωτά στα πατώματα και προχωρήσαμε.

Το μουσείο χωριζόταν σε δύο κτίρια. Στο πρώτο που ήταν και η εκκλησία, χαζέψαμε στις προθήκες διάφορα σκεύη και στο γυναικωνίτη φωτογραφίες από παλιά επαγγέλματα,

Στο άλλο κτίριο, που ήταν σαν λαογραφικό μουσείο, διάφορα κέρινα ομοιώματα, αναπαριστούσαν σκηνές από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα περιποιημένα σοκάκια με τα παραδοσιακά σπίτια, που αλλού μου θύμιζαν Ξάνθη, αλλού Βέροια.

Σε πολλά σημεία συνατήσαμε τουριστικά μαγαζιά που πουλούσαν σουβενίρ, μπαχαρικά, ναργιλέδες, μπλουζάκια-γνήσιες μαϊμούδες με 15-20 ευρώ.

Κατά διαστήματα η μελωδική φωνή...από τα τζαμιά μας καλούσε για προσευχή, αλλά δεν ενδώσαμε! Αντίθετα, κάναμε στάση για να δοκιμάσουμε ένα κεμπάμπ και να πιούμε Ayran (σαν ξυνόγαλα, πρόκειται για ποτό που αποτελείται απόγάλα, γιαούρτι και αλάτι και είναι ευεργετικό για το καλοκαίρι, διότι συγκρατεί τον ιδρώτα, μη φανταστείτε οτι είναι και λύσσα).
Συνεχίσαμε τις βολτίτσες, αφού πήραμε δυνάμεις, από το γεύμα μας και κατεβήκαμε στο λιμάνι, που έσφυζε από ζωή, ήταν γεμάτο τουριστικές ταβέρνες και σκάφη.

Ο δρόμος για την επιστροφή ήταν λίγο δύσκολος, γιατί ήταν ανηφορικός, αλλά εμείς δε μασάμε τίποτα. Γυρίσαμε απογευματάκι πια στο ραντεβού και πήραμε το δρόμο του γυρισμού στο ξενοδοχείο. Στα σχέδια ήταν να ξανακατεβούμε πάλι το βράδυ για ποτό στην παλιά πόλη, γι'αυτό κάναμε μία βουτιά στην πισίνα και ξεκουραστήκαμε λιγουλάκι και μετά κατεβήκαμε για το δείπνο. Όσο περνούσε όμως η ώρα οι δυνάμεις έπεφταν, βαρυστομαχιάσαμε κι από το πολύ φαϊ, ήταν αρκετά μακριά το ξενοδοχείο, οπότε εγκαταλείψαμε την ιδέα να ξανακατεβούμε και την αράξαμε στην πισίνα του ξενοδοχείου, πίνοντας μπύρες, χαζεύοντας το φεγγάρι και τη θάλασσα που ήταν από κάτω και κουβεντιάζοντας...και κυρίως κλαίγοντας που οι μέρες της εκδρομής έφταναν στο τέλος...
Εσείς το πήρατε χαμπάρι οτι η επόμενη θα ήταν η όγδοη μέρα;;

 

[ΕΡΣΗ]

Δε σε παρεξηγούμε που δεν μπήκες στην Πέργη! Αλίμονο! Εγώ επιμένω οτι μετά από αυτό το ταξίδι θα χρειαζόσασταν μια κούρα στην Ελβετία!

 

[KLEOPATRA]

Αυτο παντως για τις μερες των εκδρομων-διακοπων που οδευουν προς το τελος ...ειναι μεγαλο μανικι...μεγαλη πικρα οντως.Εγω κανω και τη μεγαλη βλακεια να συλλογιζομαι απο 3 μερες πριν το τελος και ετσι χανω την ομορφια των στιγμων που ζω.

 

[Giristroula]

Όγδοη μέρα

Και αυτή η μέρα είχε στο πρόγραμμα πολλά χιλιόμετρα...ουσιαστικά θα κάναμε όλα τα νότια παράλια, περνώντας κοντά από τις δαντελωτές ακτές. Για να τα καταλάβετε: η Αττάλεια είναι περίπου μεταξύ Ρόδου και Κύπρου και φτάσαμε ως το Bodrum, που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την Κω.
Ξυπνήσαμε, πήραμε το πρωϊνό μας, φορτώσαμε τις βαλίτσες μας και ξεκινήσαμε...Η διαδρομή μας πότε ήταν πολύ κοντά στη θάλασσα και πότε λίγο πιο ψηλά. Το βλέμμα μας περιπλανήθηκε σε πολλές μικρές πόλεις, παραλίες, μικρά νησάκια, στην ήρεμη θάλασσα, παρέα με τα καϊκια και τους ψαράδες. Γενικά η διαδρομή ήταν πολύ ευχάριστη. Πρώτη γνωστή πόλη που περάσαμε ήταν η Φοινίκη. Κατόπιν κάναμε την πρώτη μας στάση στα Μύρα (Demre), που είναι γνωστά λόγω του Αγ. Νικολάου. Σκοπός μας να επισκεφτούμε το ναό όπου διατηρούνται σε καλή κατάσταση κάποιες τοιχογραφίες. Ο Αγ. Νικόλαος γεννήθηκε στα Πάταρα της Λυκίας τον 3ο μ.Χ αι.από πλούσιους γονείς και πήρε επιμελημένη μόρφωση. Σε μικρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμησε μεγάλη περιουσία. Από νωρίς αφιερώθηκε στα θεία, κυρίως μετά τη μετάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο. Χειροτονήθηκε ιερέας στα Πάταρα. Κατόπιν αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο και έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Έτρεφε μεγάλη αγάπη για τους φτωχούς και τους αδύναμους, για τους οποίους αφιέρωσε και τη μεγάλη περιουσία του. Ίδρυσε στην αρχιεπισκοπή νοσοκομείο, πτωχοκομείο, ξενώνα και γενικά έκανε μεγάλο φιλανθρωπικό έργο.Υπέμεινε πολλά βασανιστήρια, διώξεις, φυλακίσεις. Μετά την κατάπαυση των διωγμών, ανέλαβε και πάλι το ποιμαντικό του έργο στα Μύρα. Τα θαύματα που έκανε εν ζωή, αλλά μετά την κοίμησή του ήταν αναρίθμητα. Πέθανε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου , οπότε και τιμάμε τη μνήμη του. Μετά την κοίμησή του ονομάστηκε Μυροβλήτης, διότι τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο.Τα λείψανά του παρέμειναν στα Μύρα έως και τον 11ο αι., οπότε το 1087 κάποιοι ναύτες τα αφαίρεσαν και τα μετέφεραν στην Ιταλία και συγκεκριμένα στην πόλη Μπάρι, τοποθετώντας τα στην εκκλησία του Αγ. Στεφάνου. Με εξαιρετική λαμπρότητα και δόξα τιμάται από τους Ρώσους. Πραγματικά εκεί που βρίσκεται ο τάφος του, περιμέναμε αρκετή ώρα για να πλησιάσουμε και να προσκυνήσουμε, διότι είχαν κατακλύσει το χώρο πάρα πολλοί Ρώσοι, που κάθονταν αρκετή ώρα και προσεύχονταν με κατάνυξη.

Αφού τελειώσαμε το προσκύνημα, χαζέψαμε στα μαγαζάκια, ήπιαμε καφέ και συνεχίσαμε την πορεία μας.
Περάσαμε από τις πόλεις Kas, Fethiye, Dalaman, Mugla, Yatagan, Milas, Bodrum. Δεν κάναμε κάποια στάση για ξενάγηση, παρά μόνο για βασικές ανάγκες. Κανονικά θα μέναμε στο Bodrum, αλλά επειδή είναι πάρα πολύ τουριστικό μέρος και η διαμονή μας θα ήταν μόνο μία βραδιά, δεν βρίσκαμε διαθέσιμο ξενοδοχείο. Θα μέναμε τελικά σε ένα χωριό, καμιά 20αριά χιλ. πιο πέρα. Οπότε ήταν συμφωνημένο πως το βράδυ μετά το δείπνο, θα κατεβάιναμε για βόλτα στο Bodrum. Έλα ντε όμως που όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει...Λίγο πριν φτάσουμε στο Bodrum ξεκινάει ένα μποτιλιάρισμα άνευ προηγουμένου...πηγαίναμε με την πρώτη και κινούμασταν ελάχιστα. Να μην σας τα πολυλογώ, μέχρι να φτάσουμε στο Turgutreis, όπου βρισκόταν και το ξενοδοχείο μας, μας έσπασαν τα νεύρα, κοντέψαμε να κατουρηθούμε, κάναμε πάρα πολύ ώρα, εγώ ήμουν σίγουρη οτι περάσαμε έξω από το ξενοδοχείο και φύγαμε, διότι που στο καλό ήταν στο τέλος του πουθενά;;;Τελικά φτάσαμε 2-3 ώρες αργότερα από το προγραμματισμένο, με νεύρα τσατάλια και πείνα φοβερή, ευτυχώς είχαμε ειδοποιήσει να μας κρατήσουν το φαγητό λίγο πιο αργά και όταν φτάσαμε επιτέλους καθίσαμε κατευθείαν για το δείπνο, πήραμε τα δωμάτια μας και ούτε λόγος να ξανακατεβαίναμε στο Bodrum. Θα κάναμε 2 ώρες να κατεβούμε και 2 να ανεβούμε και είμασταν και ψόφιοι. Φάγαμε με την ησυχία μας γύρω από την πισίνα, προσπαθήσαμε να χαλαρώσουμε και ξεραθήκαμε...στον ύπνο!

 

[Giristroula]

Ένατη μέρα

Τελευταία μέρα... αλλά δεν έκλαιγα πολύ, γιατί η εκδρομή ήταν τόσο γεμάτη, είχα μαζέψει τόσο όμορφες εικόνες και εμπειρίες και ήμουν χαρούμενη.
Ξυπνήσαμε πιο ξεκούραστοι και τα νεύρα μας είχανε περάσει πια...Κατεβήκαμε για πρωϊνό δίπλα στην πισίνα και απολαύσαμε το όμορφο περιβάλλον.

Πήραμε πάλι τις βαλίτσες και ξεκινήσαμε το δρόμο του γυρισμού.Ευτυχώς το πρωϊ δεν είχε τόση κίνηση και δεν ταλαιπωρηθήκαμε. Δυστυχώς όμως δεν είχαμε χρόνο να κατεβούμε να δούμε το Μπόντρουμ από κοντά, το απόγευμα έπρεπε να είμαστε στο Αϊβαλί για το πλοίο της επιστροφής και θέλαμε να είμαστε πιο κοντά. Έτσι το είδαμε από μακριά, υποσχόμενοι στον εαυτό μας πως θα πηγαίναμε ξανά. Μόνο κάποιες φωτογραφίες τράβηξα από το λεωφορείο.

Γυρίσαμε πίσω ως το Milas και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς τη Σμύρνη, όπου φτάσαμε μετά από 4 ώρες. Πλέον είμασταν κοντά στο Αϊβαλί και έτσι κάναμε μία 3ωρη στάση για φαγητό και ψώνια στη Σμύρνη. Στις 3 το μεσημέρι αναχωρήσαμε και μετά από 2,5 ώρες είμασταν στο Αιβαλί. Κατευθείαν πήγαμε στο τελωνείο και στο τσακ... 6 παρά κάτι μπήκαμε στο πλοίο και αμέσως έλυσε η άγκυρα...Πίσω στα πάτρια εδάφη...

 

[pigi_dikaiou]

Eνα πλουσιο σε εμπειριες και γνωσεις οδοιπορικο!!!
Ευχαριστω πολυ!!!

 

[KLEOPATRA]

Σου ευχομαι παντα τετοια και καλυτερα!!!
Πραγματικα ηταν μια καταπληκτικη εκδρομη και η Τουρκια εχει ομορφιες που δεν φανταζομουν!!!
Πολλες εικονες μου ανασυρουν μνημες απο τα σχολικα μου αναγνωσματα και απο συγγραφεις που εγραψαν για τις χαμενες πατριδες ,μου φερνουν μια γλυκια νοσταλγια ...πολλες εικονες μοιαζουν με Γιαννενα ή με Θεσσαλονικη .....πολλες εκφρασεις επισης που υπαρχουν ακομα στη δικη μας γλωσσα ....παντως νιωθω μια οικειοτητα με τους γειτονες μας.

 

[mfish]

Η γειτονα χωρα μου αφησε τις καλυτερες εντυπωσεις και μεγαλο απωθημενο να την εξερευνησω πληρως...

Η τελευταια μερα ειναι παντα η πιο ασχημη , εχεις και τον επιπλεον εκνευρισμο επειδη ξερεις οτι τελειωνει το ταξιδι....Σου ευχομαι να ξαναπερασεις απο αυτα τα υπεροχα μερη...Ιδιως τη καππαδοκια!!!

 

[Giristroula]

Πραγματικά ήταν ένα υπέροχο ταξίδι που με μάγεψε! Ενθουσιάστηκαν ακόμη και αυτοί που δεν είναι ιδιαίτερα θερμοί με τη γείτονα χώρα. Η Τουρκία κρύβει πολλές ομορφιές και οι άνθρωποί της, οι απλοί άνθρωποι όπως εμείς είναι καλόκαρδοι, ευγενικοί και καλοδεκτικοί μαζί μας!
Εκείνο που ένιωσα και που νομίζω οτι σηματοδοτεί την επιτυχία του ταξιδιού είναι οτι για αρκετές μερες μετά την επιστροφή μας, ενώ το σώμα μου ήταν στην Ελάδα το πνεύμα μου ακόμη ήταν στην Καππαδοκία. Μετά από 3 μέρες ξεκούρασης και χαλάρωσης, επέστρεψα τη δουλειά και όταν άκουγα διάφορα...από μίζερους είτε για ο,τι συνέβαινε γύρω μας, είτε για τη δουλειά, εγω ούτε που έδινα σημασία, από το ένα αυτί μπαίνανε και από το άλλο βγαίνανε...ήμουν αλλού, πάει και τελείωσε. Αναπολούσα τα όσα κάναμε, τις δραστηριότητες, τα τοπία που είδαμε, το χαβαλέ, τις πλάκες, τις ατέλειωτες ώρες στο λεωφορείο, την όμορφη μουσική που μας έκανε παρέα στις διαδρομές, το αερόστατο, το περπάτημα, τα πάντα. Στο οτι περάσαμε τέλεια βοήθησε και η παρέα, το γεγονός οτι ταιριάξαμε τόσοι άνθρωποι μαζί και δεν είχαμε σοβαρές διαφωνίες αναφορικά με τη ροή του προγράμματος. Αφού να φανταστείτε... τόσο είχαμε δέσει από τότε, που κανά μήνα αφότου γυρίσαμε κανονίσαμε σχεδόν με τους περισσότερους και βγήκαμε ένα βραδάκι για φαγητό και το κυρίαρχο θέμα μας ήταν το μοναδικό αυτό ταξίδι.
Ακόμη και τώρα που σας διηγήθηκα την ιστορία έζησα βήμα βήμα ξανά αυτή την περιπλάνηση στα βάθη της Ανατολής και σας ευχαριστώ που μου κάνατε παρέα και μοιραστήκαμε τις εμπειρίες. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα αυτό το ταξίδι! Και να σας πώ και το μυστικό...τώρα που σφίγγουν τα οικονομικά μας...είναι και πολύ οικονομική επιλογή!