Σρι Λάνκα Σρι-Λάνκα: Αναζητώντας εσπρέσο στη χώρα του τσαγιού.

[ioanna karagianni]

Απολαυστική η αφήγηση από cocobill , καλά συγγραφείς είστε όλοι όσοι γράφετε εδώ; Αλλά το γκαντέμιασες φίλτατη maιra1, και συνέχεια δεν έχει!

αχ ναι εμείς περιμένουμε και η φίλη coccobill σφυρίζει αδιάφορα, τελικά άλλος έχει το όνομα και άλλη την χάρη

 

[coccobill]

Το τελευταιο πρωινο στην Kandy παιρνουμε την Τ. και πηγαινουμε στους βοτανικους κηπους Peradeniya για βολτα στο μεγαλυτερο κηπο του νησιου και καφεδακι αποχαιρετισμου (ναι, το γνωστο νερομπουρμπουλι- τι νομιζατε? ). Η εισοδος ειχε 600 ρουπιες και στο ταμειο υπαρχουν εικονογραφημενοι οδηγοι με προτεινομενες βολτες. "Ε, οχι και να αγορασουμε οδηγο για μια βολτα σε κηπο", λεει η Τ.," εγω ετσι κι αλλιως το μπαομπαμπ θελω κυριως να δω- τεραστιο ειναι, σιγα μη δεν το βρουμε". Τεραστια ομως ειναι και η εκταση των κηπων: θερμοκηπια με ορχιδεες, κηποι μπαχαρικων, φοινικοσκεπαστοι δρομοι φαρδιοι σα λεωφοροι, μονοπατια σκιασμενα απο μπαμπου, πρασινες πλαγιες που τις κουτρουβαλανε Σριλανκεζακια χαχανιζοντας- μπαομπαμπ πουθενα! Λες και ψαχναμε για μαιντανο και ανηθο.. Πνιγουμε την απογοητευση μας σε ενα φλυτζανι καφε ( καφε, λεμε τωρα.. ισως καποτε -πολυ παλια- να περασαν ενας δυο κοκκοι απο δω μεσα ), φιλιομαστε ντουμπλεξ και παμε να βρουμε τον οδηγο μας που μας περιμενει στην εξοδο για να κατευθυνθουμε δυτικα. Οι δυο μας πια.

Στο δρομο για την Berwala, τελευταιο τοπο διαμονης μας, περναμε απο καταπρασινες φυτειες τσαγιου, σταματαμε σε χωριουδακια για φαγητο και τεντωμα και σε καμποσες ωρες βγαινουμε στον κεντρικο παραλιακο δρομο που συνδεει το Κολομπο με τις νοτιες επαρχιες. Ο οδηγος μας ολες αυτες τις ωρες εχει παρει ορκο σιωπης. Κουβεντα δεν του πηραμε του ατιμου! Του πηραμε ομως τα αυτια γιατι ξυπνησε ο αθλιοτερος εαυτος μας κι εβαλε στοχο τις εμβληματικες μορφες του γκρουπ που μας συστηθηκαν ως τρισεγγονα του Φιλεα Φογκ και αποδειχτηκαν απευθειας απογονοι του Βαρονου Μινχαουζεν! Κι εκει που η ποταπη μας φυση οργιαζει, στρατιωτικα οχηματα γκαζωμενα μας κοβουν τη φορα με κατευθυνση αντιθετη της δικιας μας. Σε ενα απο τα χωρια που ειχαμε σταματησει εσκασε βομβα σε λεωφορειο, μαθαμε το βραδυ... παλι στο τσακ!

Η ωρα εχει παει εξι- εφτα, ψιλονυχτωνει και ρωτωντας φτανουμε σε μια πυλη που μαλλον ειναι του ξενοδοχειου μας. Ο οδηγος βαζει το αυτοκινητο μεσα, φοινικες, νερα λουλουδια, το ξενοδοχειο ομως που ειναι?. και η ρεσεψιον? με τα αηδονια θα συνεννοηθουμε? "Οχι, κυριε λαλιστατε οδηγε μας, μη φευγεις. Παρε κανενα τηλεφωνο να δουμε αν ηρθαμε στο προσχεδιασμενο μερος διοτι ωραια η φυσις αλλα υπνοσακο δε φεραμε." Εικοσι με τριαντα λεπτα και καμποσα τηλεφωνηματα αργοτερα εμφανιζεται η... ρεσεψιονιστ? η υπευθυνη ? η μαγειρισσα ? θα σας γελασω...ομως μας δειχνει το σωστο μονοπατι προς το ξενοδοχειο και σε λιγα λεπτα ειμαστε στο οχι και τοσο ευρυχωρο και οχι τιποτα ιδιαιτερο δωματιο μας.

Ο- μονιμως ανακαλυπτων κατι θετικο- συνταξιδιωτης μου ανοιγει την μπαλκονοπορτα κι αναφωνει θριαμβευτικα: "Κοιτα, το δωματιο ειναι πανω στην παραλια- ακους τα κυματα?" Μπρρρ.. αυτο γιατι δεν το ειχα σκεφτει? Τα κυματα του ωκεανου ασπριζουν πανω στην αμμο κι ενας ετεροχρονισμενος πανικος μου παιρνει οσο χρωμα ειχα κανει εκεινες τις ημερες. Ναι, ασπρισα, εννοω. Πανι. Λευκο. Καταλευκο. Εχω μια χρονοκαθυστερηση στις αντιδρασεις μου, το παραδεχομαι. Οσο δεν τρομαξα με το τσουναμι στο Κραμπι εκεινες τις ημερες, τοσο φοβηθηκα εδω βλεποντας τον Ινδικο. "Ελα, βρε χαζο, τι καλυτερος τροπος να το αντιμετωπισεις? Αντε ντυσου, γδυσου, κανε ο,τι θες τελος παντων και παμε να περπατησουμε στην αμμουδια". Στην αμμουδια,ε? γιατι κανενα λοφακι δεν εχει? καμμια κορυφογραμμουλα να δουμε και τη θεα απο ψηλα? Να κοψω τις βλακειες? καλα, ομως λοφακι θα μου βρεις, ετσι? Αλλιως δεν κατεβαινω!

 

[coccobill]

Η συνεχεια αφιερωνεται στο φιλο adiaforo που μου θυμισε τις εκκρεμοτητες μου και στη φιλτατη ioanna που προσπαθει με καπνο να κρυψει τις δικες της.

 

[ioanna karagianni]

Άντε λοιπόν με λίγη γκρίνια όλα γίνονται. Πολύ ωραία τα λες καλή μου, και τώρα πρόσεχε ε;;; μην αναστήσουμε μέχρι την επόμενη συνέχεια

 

[GTS]

Τέλεια ιστορία και με πολύ ωραίο χιούμορ. Δυο πράγματα περιμένω, το ξεβράκωμα των Μινχάουζεν και να δω αν το νησί έχει ωραίες παραλίες.

 

[coccobill]

Τέλεια ιστορία και με πολύ ωραίο χιούμορ. Δυο πράγματα περιμένω, το ξεβράκωμα των Μινχάουζεν και να δω αν το νησί έχει ωραίες παραλίες.

Τους Μινχαουζεν τους αφησαμε πισω μας ευτυχως. Καθε βραδυ στο ξενοδοχειο ηταν πολυταξιδεμενοι, ακουραστοι, χιμαρωδεις στις διηγησεις τους και ατρομητοι. Το πρωι παλι ειχαν το περιπετειωδες πνευμα που επιδεικνυουν τα μελη του ΚΑΠΗ της Μυρτιδιωτισσας στις εξορμησεις τους στη Σουβαλα. Ισως να τους ελειπε κι αυτων ο καφες.. τι να πω?
Το νησι εχει ωραιες παραλιες αλλα τα σημαδια της καταστροφης του 04 ηταν ορατα ακομα και δυο χρονια μετα. Εμεις τις ειδαμε χωρις πολυ κοσμο, ο τουρισμος στα παραλια ηταν πεσμενος και οσο κατεβαιναμε νοτιοτερα τοσο εφτιαχναν απο αποψη βυθου. Ακομα ωραιοτερες πρεπει να ειναι οι ανατολικες που ομως εκεινη την περιοδο δεν ηταν επισκεψιμες.

 

[coccobill]

Το πρωι με βρισκει πιο ψυχραιμη και μετα το πρωινο βγαινουμε απο την πισω (η μπροστινη?) μερια του ξενοδοχειου που βλεπει στη θαλασσα. Με το που ξεμυτισαμε ερχονται λεφουσια οι ντοπιοι για να μας πουλησουν παρεο, χαιμαλια για το λαιμο, ξυλινα μπιχλιμπιδια, ντιβανοκασελες, ο,τι να'ναι. Ολοι εχουν να πουλησουν και μια σπαραξικαρδια ιστορια απο το Δεκεμβρη του 04, απολυτα αληθινη η απολυτα πετσινη δε θα μαθουμε προφανως.. Ομως προθεση να αγορασουμε την προικα μας απο κει δεν εχουμε, τσιγαρα να μοιραστουμε δεν εχουμε, μας κατατασσουν σχετικα γρηγορα στους ασυμφορους και μας αφηνουν να διαλεξουμε ενα ησυχο μερος για την πετσετα μας.

Η παραλια ειναι μεγαλη και αμμουδερη, χωρις ξαπλωστρες κι ομπρελες αλλα η θαλασσα ειναι ανακατεμενη. Θολη- ξεθολη ομως η μερα σημερα εχει σαυρινγκ. Ενας νεαρος μικροπωλητης μας ρωταει αν θελουμε ξυλογλυπτες μασκες ζωγραφισμενες στο χερι. Δε θελουμε. Τσιγαρο εχουμε? Δεν εχουμε. Καθεται στην αμμο διπλα μας και πιανουμε κουβεντα για το ποσο εχει επηρρεαστει η τοπικη κοινωνια απο την πτωση του τουρισμου στα παραλια, για τα ποσα που εφτασαν στη χωρα μετα την καταστροφη αλλα οχι και στους ιδιους και αλλα τετοια γνωριμα κι ευχαριστα. Μεχρι το μεσημερι εχουμε γνωρισει τους περισσοτερους σκουροχρωμους θαμωνες της παραλιας κι αφου δεν παιρνουμε τιποτα αλλο, αγοραζουμε αναναδες κομμενους και ζουμερους μεχρι να σκασουμε."Το βραδυ να ερθετε στην Kandeviharaya, εξω απο το ναο εχτισαν το μεγαλυτερο (μα φυσικα! ) Βουδα που εχετε δει! Σημερα τελειωσαν τα τελευταια μερεμετια και θα ειμαστε ολοι εκει".Μα, ναι. Σημερα ειναι poya day- πανσεληνος που σημαινει αργια επισημη, αφιερωμενη σε επισκεψεις ναων.

Αργα το απογευμα βγαινουμε στον κεντρικο παραλιακο δρομο,προς αναζητηση του ναου. Πεζοδρομια δεν υπαρχουν οποτε παμε τοιχο-τοιχο γιατι οι γκαζοκιλερς δεν ειναι λιγοι κι εγω παρεο φλουο δεν εχω. Και πως θα τον βρουμε αυτον το ναο, ειπαμε? "Καλα, κουτη εισαι? Το ναο με το μεγαλυτερο Βουδα δε θα βρουμε? Θα μας οδηγησει η χαρη του η ο ογκος του! τι απιστη.." Τελικα μας οδηγουν οι ντοπιοι που κατευθυνονται σε αυτον κρατωντας λουλουδατες προσφορες. Ο ναος χτιστηκε το 1734 και το καινουριο του αγαλμα ισως ειναι οντως το ψηλοτερο καθιστου Βουδα στον κοσμο- καπου γυρω στα 48 μετρα, αν θυμαμαι καλα. Παγκοι με φρουτα και λουλουδια εχουν στηθει λιγο πριν την εισοδο και ο ναος ειναι στολισμενος πατοκορφα με λαμπιονια. Χαζευουμε τα φρεσκο, τον κοσμο που πηγαινοερχεται και κυριως τα πιτσιρικια που εχουν μαζευτει μπροστα απο την καντινα με τα παγωτα. Κανουμε να πλησιασουμε, μας κοιτανε, ξεκαρδιζονται στα γελια κι αρχισουν να τρεχουν. Μετα απο βαθια περισυλλογη -τριων δευτερολεπτων- για τη συμβατοτητα του παγωτου με τα δυτικα μας στομαχια, βρισκομαστε με ενα χωνακι στο χερι ο καθενας και τα πιτσιρικια απεναντι μας να εχουν ξελιγωθει στα γελια. Τι διαολο? μηπως ξερουν κατι για το παγωτο που θα ανακαλυψουμε γρηγορα κι εμεις? Μπα, ειναι μαλλον που ειμαστε οι μοναδικοι ξενοι στο πανηγυρι τους κι ισως τους φαινομαστε γελοια ασπρουλιαρηδες για τα δεδομενα τους.

Λεμε να επιστρεψουμε και να ψαξουμε για κανενα εστιατοριο οταν βλεπουμε ενα καταφωτο διωροφο κτιριο με κοσμο καλοντυμενο να μπαινει. Ωραια, το βρηκαμε αμεσως. Ο φρουρος ομως στην εισοδο μας πληροφορει πως ειναι ιδιωτικο το πανηγυρι: "Παντρευεται ο ταδε την κορη του δεινα, πολυ ωραιος γαμος". Α, ωραια να τους ευχηθουμε κι εμεις τοτε. Μπα, δεν γινεται, στη Σρι Λανκα ειμαστε- οχι σε κανα χωριο της Κρητης, αλλα εθιμα εδω, κριμα.. "Ναι, κριμα..κι εσεις απο που ειστε?", "Παντρεμενοι?", "Παιδια εχετε? ", "Οχι?..γιατι? μηπως εχεις προβλημα? " κοιταει εμενα. "Μηπως δεν εχεις δουλεια? " κοιταει τον αλλον."Α, εχεις.. και ποσα βγαζεις? το μηνα η το χρονο? " Ερωτησεις με ταχυτητα βαλλιστικου πυραυλου. Πρωτα τα πιτσιρικια, μετα αυτος ε.. δεν ειναι η διακριτικοτητα το δυνατοτερο σημειο αυτου του λαου..

Μετα απο ωρα η μονη επιλογη για φαγητο φαινεται να ειναι το ξενοδοχειο μας. Οχι, ομως.. δε θα μας σερβιρουν μπυρα αποψε γιατι ειναι poya day ειπαμε. Στο διπλανο τραπεζι παντως εφεραν κρασι χωμενο μεσα σε μια χαρτοσακουλα υστερα απο την αγριεμενη αντιδραση των πελατων που ηθελαν ντε και καλα να πιουν. Ε, ας μη μαλλιοτραβηχτουμε για μια μπυρα, την πινουμε σε κανα μπαρακι στην παραλια. Και ξεκιναμε για τη δευτερη ζιγκζαγκοειδη βολτα στην παραλια. Ζιγκζαγκοειδης ειναι η βολτα που κανουν δυο ατομα πιασμενα χερι-χερι με το ενα να τραβαει προς την ακροθαλασσια και το αλλο κατα τους φοινικες. Εαν δεν καμφθουν οι αντιστασεις ενος απο τους δυο, τοτε η γρηγορη ανευρεση μπαρακίου κρινεται απαραιτητη αλλιως το θεαμα η καλυτερα το νουμερο ειναι εξασφαλισμενο. Οκ, το παραδεχομαι.. φοβομουν ξαφνικα- πολυ- μολις επεφτε η νυχτα. Με το που εβλεπα τα κυματα να αφριζουν στα βαθια ηθελα να ανεβω στους φοινικες. Και φυσικα μπαρακι δε βρηκα κανενα να μου αρεσει..ολα ειχαν τα τραπεζακια τους πανω στην αμμο με θεα τη θαλασσα. Χαθηκε να βαλεις κανα δυο καρεκλες με θεα στην ενδοχωρα? Τι εχουν δηλαδη οι ακαλυπτοι?

 

[dim kyr]

Οχι, ομως.. δε θα μας σερβιρουν μπυρα αποψε γιατι ειναι poya day ειπαμε. Στο διπλανο τραπεζι παντως εφεραν κρασι χωμενο μεσα σε μια χαρτοσακουλα υστερα απο την αγριεμενη αντιδραση των πελατων που ηθελαν ντε και καλα να πιουν. Ε, ας μη μαλλιοτραβηχτουμε για μια μπυρα,........

Απο κάτι τέτοιες συγκαταβατικές συμπεριφορές , άτομα σαν εσένα χαλάνε την πιάτσα. Φτού σου!
Να μαλλιοτραβηχτείς κυρά μου, γιατί να μην μαλλιοτραβηχτείς?

 

[coccobill]

Απο κάτι τέτοιες συγκαταβατικές συμπεριφορές , άτομα σαν εσένα χαλάνε την πιάτσα. Φτού σου!
Να μαλλιοτραβηχτείς κυρά μου, γιατί να μην μαλλιοτραβηχτείς?

Το παραδεχομαι.. ανηκουστη εξαρση θρησκευτικης ευβλαβειας. Ηταν μεμονωμενο το περιστατικο ομως, καλε κυρια, μη με χαρακτηριζετε απο αυτο..

 

[ioanna karagianni]

Κοριτσάρα μου είσαι καλά; και δεύτερη συνέχεια της ιστορίας σου σε χρονικό διάστημα λιγότερο του ενός μήνα; Τι να υποθέσω; να ανησυχήσω; ασπιρίνη να πάρεις, ξάπλωσε και αύριο θα έρθω να σου κάνω και μια εντριβή.

 

[coccobill]

Ο LP περιγραφει το Galle στη νοτια ακτη του νησιου ως την πιο hip πολη που σε λιγα χρονια καποιοι θα λενε "α, επρεπε να την εβλεπες προτου την ανακαλυψουν ολοι.." και σε λιγο σ'αυτους τους καποιους θα ανηκουμε κι εμεις. Το προηγουμενο βραδυ στο δρομο για το ναο προσπαθησαμε να ανακαλυψουμε το σταθμο του τραινου με διαλογους καθυστερημενων. Εμεις : -"Beruwala station?", αυτοι: -"Aluthgama station", να επιμενουμε εμεις: -"Μα οχι, Berwala station" τιποτα αυτοι. Κατσε να δοκιμασουμε το αλλο -"Bentota station?", -"Aluthgama station" ξανα αυτοι, βρε κολλημα.. ασε δεν ξερουν η θελουν να μας πουλησουν κανα ταξι, θα ρωτησουμε αλλους. Μερικους αλλους αργοτερα, το παιρνουμε αποφαση- δεν μπορει να ειναι συνεννοημενοι, λες να μην εχει σταθμο τραινου εδω κοντα η να μη λειτουργει? Η Aluthgama, οπως ξεστραβωθηκαμε αργοτερα,
ειναι η διπλανη πολη, μας χωριζει ενα γεφυρακι αλλα που να τρεχουμε μες στη νυχτα.. το βρισκουμε το πρωι. Η αληθεια ειναι πως απο τη μερα που χωρισαμε με τους του γκρουποι ρυθμοι μας θυμιζαν μαλλον τους τυπους που πετανε φελλους στη διαφημιση του Jack Daniel's: ταχυτητα, οργανωση και λοιπες ταξιδιωτικες αρετες ειχαν παει περιπατο.

Πρωι-πρωι λοιπον ειμαστε στο σταθμο και με το εξωφρενικο ποσο των 94ων ρουπιων βγαζουμε δυο εισητηρια για το Galle (η ισοτιμια ηταν 1 προς 139). Θα φτασουμε κατα τις δεκα, δεκα και μιση. Στην πλατφορμα μας πλησιαζει ενας μεσηλικας, περιποιημενος και κοστουματος και μας πιανει την κουβεντα. "Μμμ, στο Galle αυτες τις ημερες με τις εκρηξεις δεν ανοιγουν τις πυλες της πολης πριν τις δωδεκα. Δουλευω στην ταδε υπηρεσια εκει και μας εστειλαν την οδηγια την προηγουμενη βδομαδα." Ωστε ειναι πρωινοι τυποι οι δικοι σας βομβιστες, γιατι σε εμας στην Ελλαδα δουλευουν με ευελικτο ωραριο. Περιμενουμε να μας προτεινει την εναλλακτικη του- μια βολτα με το τουκ-τουκ του κουμπαρου του, ας πουμε, η επισκεψη στην αντικερι της συνυφαδας του αλλα αυτος μας καλημεριζει και φευγει. Σε δυο- τρια λεπτα ενας νεαρος περπαταει διπλα μας, μουρμουριζει ενα "don't believe him" μεσα απο τα δοντια του και φευγει χωρις να μας κοιταξει.

Το ξυλινο τραινο μπαινει στην πλατφορμα κι εμεις στο βαγονι μας. Η διαδρομη ειναι παραλληλη της ακτογραμμης κι εγκαρσια των οικισμων. Περναμε μεσα απο τις αυλες των σπιτιων τους, τα πιτσιρικια παιζουν διπλα στις ραγες, οι μαμαδες τους περιμενουν να περασει το τραινο για να πανε να μαζεψουν τα ρουχα απο το ποταμι, πλακα εχει. Στο σταθμο της Hikkaduwa εχουν στησει το τραινο που παρεσυρε το τσουναμι κι αυτο δεν εχει πλακα. Η οροφη του και τα πλαινα τοιχωματα ειναι σα να επεσε απο μεγαλο υψομετρο κι οσο κατεβαινουμε πιο νοτια οι εικονες της καταστροφης ειναι πιο εντονες. Πανυψηλοι φοινικες πεσμενοι στην παραλια, τσιγκινες στεγες μαζι με μπαζα και ογκωδη επιπλα πεταμενα διπλα σε παραγκες και τα πιτσιρικια παντου, να παιζουν κυνηγι θησαυρου και να ξετρυπωνουν μεσα απο τα χαλασματα.

Στο σταθμο του Galle τσεκαρουμε τα δρομολογια της επιστροφης ενω καμια εικοσαρια τουκτουκτζηδες αγωνιζονται ποιος θα μας πρωτοπαρει. Η πυλη της πολης στο μεταξυ φαινεται στα 300-500 μερα και τους πειθουμε πως δεν πασχουμε απο εγκεφαλικη παραλυση και πως μπορουμε να περπατησουμε ως εκει. Ασε που ειναι και ανοιχτη, παρα τις προειδοποιησεις του φαρσερ της πλατφορμας. Το οχυρο ειναι χτισμενο σε ενα κομματι γης που μπαινει στη θαλασσα κι εκει παραμενει η παλια πολη - η καινουρια ειναι ανευ ενδιαφεροντος. Εχετε επισκεφθει ποτε ενα μερος που να νιωθετε τη χαρα της ελαφροτητας στον αερα? Η εχετε παιξει εκεινο το παιχνιδι :"αν ητανε τι θα'τανε"? λοιπον αν το galle ητανε τραγουδι θα'τανε αυτο:

Στο Galle προσαραξαν Πορτογαλοι το 1505, τους αρεσε και εχτισαν ενα φρουριο με προμαχωνες και ψηλα τειχη αλλα το 1640 ηρθαν οι Ολλανδοι, τους αρεσε κι αυτων (το χωριο-οχι το φρουριο), κι ετσι το γκρεμισαν (το φρουριο- οχι το χωριο) και το ξαναφτιαξαν απο την αρχη. Για καμμια 200ρια χρονια ηταν το βασικο λιμανι του νησιου μεχρι να φτιαξουν οι Βρεταννοι μεγαλυτερο στο Colombo. Περπαταμε πανω στα χορταριασμενα τειχη του φρουριου και χαζευουμε τον ωκεανο, τα ψαροπουλια και τις μεγαλες σαυρες που λιαζονται. Κατω απο τον καταλευκο φαρο μια παρεα αγοριων πιτσιλιεται στη μικρη παραλια και τα μεγαλυτερα κανουν βουτιες απο τα βραχια. Η πολη εχει λευκα μονωροφα η διωροφα κτιρια κι εναν αερα ραστωνης. Περπαταμε χωρις σχεδιο και βρισκουμε την εκκλησια των Ρεφορμιστων που το πατωμα της αποτελειται απο ταφοπλακες (!) και το Historical Mansion- μια ανακαινισμενη ολλανδικη κατοικια με εσωτερικη αυλη και εκθεματα- εμπορευματα. Πορσελανες, κοσμηματα και παλια αντικειμενα καθημερινης χρησης, ολα προς πωληση. Συνεχιζουμε τη βολτα χωρις να εχουμε συναντησει τουριστες, τουκτουκτζηδες η πλανοδιους, σα να εχει ασυλια αυτο το μερος.

Ο ηλιος καιει ομως και απο μια σκιερη βεραντα ακουγεται μουσικη. Το Galle Fort Hotel ειναι ενα απο τα ομορφοτερα και πιο φροντισμενα boutique ξενοδοχεια που εχω δει και για μενα το πιο αγαπημενο. Οχι αδικα.. υστερα απο δεκα ημερες βασανιστηριων με θλιβερα υποκαταστατα , μπαινουμε σε ενα εξαιρετικου σχεδιασμου, σκουροχρωμο μπαρ που μυριζει καφε!! Καθομαστε στην εξωτερικη βεραντα με τα ξυλινα ανοιχτοχρωμα στορια και με βαθια συγκινηση παραγγελνουμε δυο εσπρεσσο και κατι να τσιμπησουμε. Σαφως ο ακριβοτερος λογαριασμος που πληρωσαμε στο νησι για παραγγελια πολυ μοκροτερη των οσων συνηθιζαμε αλλα και διπλασιος να ηταν παλι θα το αξιζε. Μην το ξεχειλωνω ομως αλλο, αν θελετε ριξτε μια ματια:
Boutique Hotels Sri Lanka | Galle Fort Hotel in Sri Lanka

 

[coccobill]

Κοριτσάρα μου είσαι καλά; και δεύτερη συνέχεια της ιστορίας σου σε χρονικό διάστημα λιγότερο του ενός μήνα; Τι να υποθέσω; να ανησυχήσω; ασπιρίνη να πάρεις, ξάπλωσε και αύριο θα έρθω να σου κάνω και μια εντριβή.

Ξαπλωσα, πηρα ασπιρινη, εκανα ο,τι μου ειπες αλλα εσυ πουθενα.. Λοιπον το βραδυ θα ειμαι εδω μετα τις οχτω..περιμενω- αλλιως θα εχει και αλλο κεφαλαιο..!