Σρι Λάνκα Σρι-Λάνκα: Αναζητώντας εσπρέσο στη χώρα του τσαγιού.

[NTINA]

Η φωτιά σιγοκαίει
κι εσύ ρίχνεις λάδιMr baba

coccobill περιμένω τη συνάντηση με τις γατούλες

 

[coccobill]

Οι γατουλες ειναι οι Τιγρεις-Ταμιλ και δεν ηταν καθολου ησυχοι εκεινη την περιοδο, οπως αρχικα νομιζαμε.

Η Σρι-Λανκα, ναι, ειναι μια φτωχη χωρα αλλα μια ομορφη, φτωχη χωρα με ωραιους ανθρωπους. Στις επαρχιες δε βλεπεις τις χαωδεις, κοινωνικες διαφορες που μπορει να σε λυγισουν η να σε θυμωσουν. Επειδη αυτο το ταξιδι εγινε και με τους δυο τροπους (γκρουπαρισμενοι και μη ), μπορω να πω πως ειναι πολυ ευκολο να το κανεις μονος σου, σε συνεννοηση με τοπικο πρακτορειο και προετοιμασια απο το σπιτι. Με την επιλογη του γκρουπ, θα μεινεις σε τετραστερα ξενοδοχεια, θα κινηθεις με ανεση και σιγουρια, θα φας εκει που δεν τρωνε οι ντοπιοι και θα 'χεις το κεφαλι σου ησυχο αλλα ισως δεν παρεις μυρωδια απο το νησι το ιδιο, κατι που για μενα ειναι σαν ταξιδι- καρτ ποσταλ. Δεν το μεμφομαι, μην παρεξηγηθω, αλλα δεν το προτιμω.

 

[coccobill]

Κι επειδη εμεις δεν εχουμε καμερα, δανειζομαι βιντεακι για να δειτε τις σπηλιες.

 

[coccobill]

Η επομενη μερα ειχε πρωινο νωρις. Μεγαλο ξενοδοχειακο συγκροτημα, λεμε, θα βρουμε εσπρεσσιερα και θα ξυπνησουμε μια χαρα. Αμ, δε! Για καφε ειχε μονο ενα νερουλο αποσταγμα και φυσικα τσαι. Κοιταμε λαγνα την Τ. που ειχε μυριαδες φακελακια με νες στο σακιδιο της, στην μπανανα της, στην τσεπη του παντελονιου της- παντου. Τι ωραιες οι φοβιες για συνδρομο στερησης- φτανουν για ολους.

Μεχρι να ετοιμαστουν οι υπολοιποι, πηγαινουμε προς τη λιμνη και σ'ενα μονοπατι πετυχαινουμε τον Den να μιλαει μ'εναν υπαλληλο, μαλλον εντονα." Τι εγινε, αρχηγε, ολα ετοιμα;","Ναι, μας τα ετοιμασαν οι Τιγρεις.. εγινε εκρηξη σε στρατιωτικο οχημα και οι δρομοι προς τα βορεια θα ειναι μανταρα.Θα δουμε πως θα φτασουμε". Οπα, καλη αρχη. Σημερα εχει κανονιστει επισκεψη στο βορειοτερο κομματι της διαδρομης μας και μας ζωνουν τα φιδια. Και τωρα που το σκεφτομαι, βρε Den, που το'μαθες εσυ πουρνο- πουρνο μες στην ερημια; Και χθες δεν μας εξηγουσες πως εισαι Ταμιλ κι ο ιδιος; Βρε, λες... Επικινδυνη η ελλειψη καφεινης τελικα- βλεπεις εχθρους και συνωμoσιες οταν δεν ανοιγει καλα το ματι σου.

Στο δρομο, παραδοξως, παρα τα αρκετα στρατιωτικα οχηματα, προβλημα δε βρηκαμε κανενα. Φτανουμε στην Anuradhapura, την πρωτη πρωτευουσα του νησιου που παρεμεινε πρωτευουσα του απο το 380π.Χ για χιλια χρονια. Ο Βουδισμος εφτασε στο νησι γυρω στο δευτερο με τριτο αιωνα π.Χ. και αφησε δεκαδες μνημεια στην πολη αυτη. Μια ψηλη, ολολευκη στουπα 55 μετρων στεκεται περιτοιχισμενη απο πετρινους ελεφαντες. Το μονοπατι συνεχιζει μες στα δεντρα ( με εκατονταδες μαιμουδες και τα μικρα τους ) για το μπρουτζινο παλατι που στην ακμη του, λεγεται πως ειχε εννεα οροφους. Τωρα σωζονται περιπου 1600 κολωνες σπαρμενες στο πρασινο. Το ιεροτερο αξιοθεατο ειναι το Sri Maha Bodhi, το ιερο δεντρο του Βουδισμου. Η πριγκιπησσα Sangamitta εφερε εδω ενα φυντανακι το 288π.Χ, απο το αρχικο Bodhi Tree, το δεντρο κατω απο το οποιο εφτασε ο Βουδας στη φωτιση. Θεωρειται το παλαιοτερο, ιστορικο δεντρο του κοσμου γιατι υπηρχαν παντοτε φρουροι που το φροντιζαν, ακομα και στα χρονια της Ινδικης κατοχης. Ειναι απο δικο του φυντανι, λενε, που μεγαλωσε ξανα το Bodhi Tree που βρισκεται τωρα στη BodhGaya, αρκετα μπερδεμενη ιστορια μαλλον...

Στο μεταξυ οι χθεσινοι, ατρομητοι συνοδοιποροι μας γκρινιαζουν για τη ζεστη, για τα ερειπια που ειναι πολυ παλια (!) κι εχουν δει και καλυτερα και ψαχνουν κανα κιοσκι με ισκιο και χυμους. Εμεις παλι, περπαταμε αναμεσα σε στουπες, περιτεχνες λιμνες και σκαλιστα απομειναρια ναων και αναβουμε καντηλακια. Σκεφτομαι τα μοναστηρια με τους χιλιαδες μοναχους Μαχαγιανα η Θεραβαδα που θα περπατουσαν καποτε εδω και θα διοργανωναν συζητητικους αγωνες. Οταν γυρισω, να διαβασω το οδοιπορικο του Faxian τον τεταρτο αιωνα. Οι μαιμουδες βρισκουν ενα πεσμενο βαρελι. παιρνουν φορα και πηδανε πανω του για να εκσφενδονιστουν μεσα σ'ενα καγκελοφραχτο συντριβανι. Η Βουδιστικη μου κατανυξη παει περιπατο...

 

[coccobill]

Κι αλλο ενα βιντεακι με.. εξαιρετικα Αγγλικα, για να δειτε πως θα συνεννοειστε.

 

[babaduma]

Αν και δε γνωρίζω τη συνέχεια και την εξέλιξη της ιστορίας, υποθέτω ότι δεν αντιμετωπίσατε πρόβλημα ούτε με τους Ταμίλ αλλά ούτε και στους ελέγχους στα διάφορα μπλόκα που (ίσως) συναντήσατε. Εμείς είχαμε συναντήσει αρκετά, πολυβολεία στη μέση του δρόμου (ακόμη και περιφερειακά του Colombo) αλλά, ενώ τα άλλα οχήματα τα σταματούσαν για έλεγχο, το δικό μας βανάκι περνούσε κατά προτεραιότητα χωρίς έλεγχο, μια-δυο φορές μόνο έριξαν μια ματιά μέσα και... ελεύθεροι. Ο λόγος? Είχαμε το καλύτερο διαβατήριο του κόσμου για την περιοχή: το χρώμα μας!

 

[coccobill]

Οχι, προβλημα με ελεγχους δεν αντιμετωπισαμε, ουτε με το πουλμαν οταν γυρναγαμε, ουτε οταν ειμαστε μονοι μας... Και τις επιθεσεις των επομενων ημερων τις γλυτωναμε παντα στο τσακ. Ετσι θα μπορουσαν να τιτλοφορουνται ολα τα ταξιδια σχεδον που εχω κανει: "στο τσακ!"

 

[coccobill]

Λιγο εξω απο την Anuradhapura βρισκεται ο Samadhi Buddha- ενα πετρινο αγαλμα του τεταρτου αιωνα στη σταση διαλογισμου. Θεωρειται το καλυτερο ισως του νησιου. Ο Den μας λεει πως κοιτωντας το απ'το αριστερο πλαι, τα χειλη του σχηματιζουν ελαφρυ μειδιαμα ενω απ'το δεξι η εκφραση του ειναι θλιμμενη χωρις ομως αυτη η διαφορα- συμβολο πνευματικης ισορροπιας να ειναι εμφανης οσο το κοιτας ανφας. Το γυρνοβολαμε με γκριματσες απιστων, κοιτωντας καχυποπτα τον Den, για να διαπιστωσουμε εντελει πως εχει δικιο. Λεγεται πως οσο ο Νεχρου ηταν φυλακισμενος απο τους Βρεταννους, διατηρουσε την αυτοκυριαρχια του διαλογιζομενος με μια φωτογραφια αυτου του αγαλματος. Καλου- κακου ας το τραβηξουμε... δεν ξερεις ποτε θα χρειαστει...

Στο δρομο της επιστροφης η πλειοψηφεια θελει βολτα με ελεφαντα. Η Λ. δεν εχει ξαναρθει Σρι-Λανκα, ο Den ειναι μυγιαγγιχτος με θεματα αξιοπιστιας -μην προτεινει κατι συγκεκριμενο και υπαρξει υπονοια μιζας- κι ετσι παμε ψαχνοντας. Μεχρι να αποφασισω αν θελω να ανεβω στο παχυδερμο, οι αλλοι εχουν ηδη ανεβει στα δικα τους κι εχουν ξεκινησει για βολτα στο χωριο και στο δασος. Ελεφαντας δεν εχει μεινει αλλα το αφεντικο θυμαται πως εχει αφησει μια θηλυκια πισω στην καλυβα.. μη χασουμε τα πελατακια. Μας στελνει μεσα απο ενα πυκνο μονοπατι στη (φροντισμενη) καλυβα-γραφειο της επιχειρησης και βρισκομαστε μπροστα σε μια μεγαλη λιμνη, αθεατη απο το δρομο. Σελωνουμε το ζωντανο, φορτωνομαστε μπανανες για το δελεαρ και ακολουθαμε το μονοπατι διπλα στο νερο. Σε λιγο και μεσα στο νερο γιατι η ελεφαντινα μας ειδε μπροστα της τους μικρους καταρρακτες και χαρηκε! Οταν αποφασιζει να βγει, ο ηλιος εχει δυσει και η λιμνη στα δεξια μας εχει αποκτησει ενα πηχτο, ροζ χρωμα σαν κρεμα φραουλα. Δε φημιζομαι ουτε για το ρομαντισμο, ουτε για το λυρισμο μου αλλα ο ουρανος εχει μοβισει, δροσισε ξαφνικα κι ενα αερακι απ'το δασος γεμιζει την ατμοσφαιρα με διαφανα σχεδον μικρολουλουδα που μας χαλανε τις φωτογραφιες αλλα μας φτιαχνουν τις εικονες που δε θα χωρεσουν ποτε σε χαρτι η οθονες.

 

[Giristroula]

Πολύ όμορφη η εικόνα κατά τη δύση του ηλίου!Αυτή η ώρα...είναι η ώρα μου!Πώς σε πήγε ο ελέφαντας;Το περπάτημά του έχει καμία σχέση με του αλόγου ή της καμήλας;

 

[coccobill]

Θα σε γελασω.. ουτε σε γαιδουρι δεν ειχα ξανανεβει.

 

[babaduma]

Θα σε γελασω.. ουτε σε γαιδουρι δεν ειχα ξανανεβει.

Πάντως, καμμία σχέση η ανάβαση στον ελέφαντα με αυτή της καμήλας. Με άλογο δεν ξέρω.

 

[coccobill]

Το επομενο πρωινο, στο μονοπατι για το εστιατοριο πεφτουμε πανω σ'εναν οχι πολυ μακρινο ξαδελφο του δρακου του Κομοντο. Μικροτερο, σαφως, γυρω στους 70-80 ποντους και πιο φοβιτσιαρικο απ'το συγγενη του, ευτυχως. Ελπιζουμε η μαμα του να μην κοβει βολτες το βραδυ, οταν βολταρουμε κι εμεις στα σκοτεινα μονοπατια προς τη λιμνη. Στο εστιατοριο βρισκουμε την Τ. με τα μαγικα της φακελακια και σε λιγο φευγουμε για Polonnaruwa.

Στο δρομο χαζευουμε γυναικες καθε ηλικιας που πλενουν η πλενονται στα ποταμια. Οι νεες ειναι λιγοτερο ντροπαλες και μας χαμογελανε. Ο Den εχει αρχισει να μας λεει την ιστορια της περιοχης, εμπλουτισμενη με ενα καρο μυθολογικες αναφορες- δυο μερες τωρα εχουμε ακουσει τρομερα παραμυθια με πριγκιπησσες και καταραμενους μαγους. Η Λ. προσπαθει να μεταφρασει κανοντας σχολια και συχνα λεγοντας: "Ε, καπως το'πε τωρα το ταδε τοπωνυμιο η το ονομα του βασιλια... το ξεχασα κιολας.. σαμπως εσεις δε θα το ξεχασετε..;" Ε, μα δεν ειναι ονοματα αυτα που εχουν! Εξω απ' το παραθυρο οι δρομοι των μικρων πολεων που περναμε ειναι γεματοι με υπερπολυχρωμα λεωφορεια, φορτηγα και τρικυκλα που θα μπορουσαν να ειναι εξωφυλλα των Grateful Dead η του Hendrix την εποχη της ψυχεδελειας.

Στην Polonnaruwa δεν βρισκουμε τοσους ξενους οσο στην Anuradhapura και στο αρχαιολογικο μουσειο ειμαστε μονοι μας. Καθε αιθουσα ειναι αφιερωμενη στα μερη της βασιλικης πρωτευουσας και μακετες δειχνουν πως ηταν τα μοναστηρια, τα Ινδουιστικα μνημεια και η ακροπολη μια χιλιετια, περιπου, πισω. Βγαινουμε να δουμε τι απεμεινε απ'την αρχαια πολη που το 82 προστεθηκε στη λιστα Μνημειων Παγκοσμιας Κληρονομιας. Βρισκεται και αυτη διπλα σε μια τεχνητη λιμνη και σε εναν πολυ μεγαλο ορθογωνιο κηπο ειναι τα ερειπια ναων και παλατιων. Βορεια του παλατιου ειναι το Quadrangle, ενα συμπλεγμα περιτεχνων ναων με πιο καλοδιατηρημενο το Thuparama Gedige στο οποιο σωζεται και η σκεπη. Περπαταμε για ωρες διπλα σε υπερυψωμενους βωμους οπου ακομα και τα σκαλοπατια ειναι κεντημενα με παραστασεις, μεσα σε ναισκους με Ινδουιστικες επιρροες, κρυμμενους πανω σε λοφακια με τρελη βλαστηση και νιωθουμε σα να παιρνουμε μερος σε κυνηγι θησαυρου. Να κατσουμε διπλα στη μικρη λιμνη με τα νουφαρα και τους λωτους για λιγο η να αφησουμε τη λαιμαργια του επισκεπτη να μας στειλει πισω απο εκεινο το λοφακι; Και οι αλλοι; Που ειναι οι αλλοι- σε ποση ωρα ειπαμε οτι θα φευγαμε;

Οι αλλοι ειναι παλι σ'ενα κιοσκι με αναψυκτικα και δε λενε να το κουνησουν. "Α, πηγατε κι εκει; Ωραια ηταν; Μωρε, λιοπυρι.. ειδαμε αυτα εδω κι ειπαμε τα ιδια θα'ναι και πιο περα. Αλλωστε εμεις απο ναους χορτασαμε στη Λατινικη Αμερικη...εσεις, που δεν τα'χετε δει, καλα κανετε..." Μενουμε να κοιταμε με υφος αγνης ηλιθιοτητας. Εχει αντιστοιχους ναους στο Περου η την Αργεντινη; Εφτασε ο Βουδισμος στη Λατ. Αμερικη; Και το αποκρυπτουν οι συνωμοτες;

Επιμενουν να μην κουνηθουν οι περισσοτεροι και με αλλους πεντε-εξι βγαινουμε απ'τα τειχη της πολης. Διασπαρτα μνημεια με πιο διασημο το Gal Vihara στο βορειο κομματι: Τρια ( η τεσσερα; ) αγαλματα του Βουδα σκαλισμενα σε γρανιτη. Ο Den, που δε βρισκει αλλον προχειρο να πει μια ακομη ιστορια, ερχεται διπλα μου. "Το ορθιο αγαλμα ειναι 7 μετρα και απεικονιζει το μαθητη του, τον Ananda. Ειναι ακομα ζωντανος (γι'αυτο και ορθιος ) αλλα βαθια θλιμμενος γιατι ο δασκαλος του διπλα, το ξαπλα αγαλμα 14ων μετρων, εχει αναχωρησει για τη νιρβανα". Το βιβλιο που κρατω εχει αλλη αποψη απο αυτη του Den αλλα που να τον στεναχωρω τωρα. Ασε που με παραμυθια τη θυμασαι πιο ευκολα την ιστορια...