Ηνωμένο Βασίλειο Σκωτία με ολίγο από Λονδίνο

[leprechaun]

Ευχαριστώ για τις πληροφορίες, η Σκωτία είναι το ταξίδι των ονείρων μου!να ρωτήσω κ κάτι ακόμα,ένα 8ήμερο στη Σκωτία με επαρχία,χάιλαντς κλπ. πόσο κοστίζει περίπου (μαζί με εισιτήρια,ξενοδοχεία)? ξέρω ότι αυτό είναι πολύ σχετικό,αλλά έτσι να έχω μια ιδέα πάνω κάτω..είναι όντως όλα τόσο ακριβά?ευχαριστώ εκ των προτέρων κ αναμένω τη συνέχεια!

 

[vasilaki]

Ευχαριστώ για τις πληροφορίες, η Σκωτία είναι το ταξίδι των ονείρων μου!να ρωτήσω κ κάτι ακόμα,ένα 8ήμερο στη Σκωτία με επαρχία,χάιλαντς κλπ. πόσο κοστίζει περίπου (μαζί με εισιτήρια,ξενοδοχεία)? ξέρω ότι αυτό είναι πολύ σχετικό,αλλά έτσι να έχω μια ιδέα πάνω κάτω..είναι όντως όλα τόσο ακριβά?ευχαριστώ εκ των προτέρων κ αναμένω τη συνέχεια!

Να το κάνεις!Είναι σίγουρα μοναδικό ταξίδι. Όσον αφορά το οικονομικό, εξαρτάται και τι ισοτιμία θα έχει τότε η λίρα με το ευρώ και που θες να ξοδέψεις τα λεφτά σου. Ενδεικτικά, να σου πώ ότι εμείς ξοδέψαμε για 10 ημέρες 1500 ευρώ το άτομο όλα μαζι και πήγαμε και Λονδίνο. Για να πάρεις μια ιδέα:
Ανά άτομο 250 ευρώ το αεροπορικό Αθήνα-Λονδίνο-Αθήνα,
40 ευρώ το τρένο Λονδίνο - Εδιμβούργο,
60 ευρώ αεροπλάνο Εδιμβούργο Λονδίνο,
Διαμονή σε Guest Houses κατά μέσο όρο στις 70 λίρες τη βραδιά το δωμάτιο με πρωινό (δηλαδή περίπου 85 ευρώ)(αν πας πιο low season λογικά θα βρεις και φτηνότερα),
δηλαδή συνολικά περίπου 800 ευρώ/άτομο για εισιτήρια και διαμονή και 700 ευρώ για τα υπόλοιπα.
Α αυτοκίνητο νοικιάσαμε για 5 μέρες από την Budget το Group A αυτοκινήτων (πχ Fiat Punto 1,2) με 147 λίρες (περίπου 180 ευρώ) αλλά τελικά μας δώσαν Peugeot 207 1,4 με τα ίδια λεφτά.
Βενζίνη κάψαμε 100 λίρες για 820 μίλια (120 ευρώ). Η αμόλυβδη ήταν γύρω στο 1,16 λίρες (1,40 ευρώ το λίτρο). Διόδια δεν έχει στη Σκωτία!
Στο φαγητό γενικά μπορείς να φας σε μια pub καλά με περίπου 30-35 λίρες το ζευγάρι. Και υπάρχει και η Pizza Hut σχεδόν παντού για ακόμα φτηνότερα. Ούτως ή άλλως αν έχεις φάει το full Scottish breakfast το πρωι, λογικά θα ξαναπεινας στις 4-5 το απόγευμα.
Εμείς όπου πήραμε 1 pint (568 ml) μπύρα στη Σκωτία την πληρώσαμε 2,5- 3 λίρες δηλαδή 3,5- 4 ευρώ (ακόμα και στο Bank Hotel στο Royal Mile).
Απο εκεί και πέρα εξαρτάται και σε πόσα αξιοθέατα που πληρώνεις θες να πας. Ελπίζω να σε κάλυψα!

 

[leprechaun]

Με κάλυψες και με το παραπάνω!δεν είχα ιδέα για το πόσο μπορεί να κοστίσει,τώρα ευτυχώς κατατοπίστηκα..και ανακουφίστηκα μπορώ να πω γιατι περίμενα να κοστίσει πολύ-πολύ περισσότερο..!κ σκεφτόμουν κ γω να συνδυάσω Λονδίνο!σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου!

 

[vasilaki]

4η Ημέρα-St. Andrews, Perth

Τρίτη 27/7
Αποχαιρετούμε το όμορφο guest house μας στο Εδιμβούργο και με ένα ταξί πηγαίνουμε στο αεροδρόμιο για να παραλάβουμε το αυτοκίνητο μας από την Budget. Είχα κλείσει το Group A με 147 λίρες για πέντε ημέρες. Τελικά, ήμασταν τυχεροί και μας έδωσαν ένα καινούριο Peugeot 207 1,4 με τα ίδια χρήματα. Ξεκινάμε δειλά δειλά την περιπέτεια της οδήγησης από την αριστερή πλευρά του δρόμου. Τα μάτια μου έπαιζαν σαν φλιπεράκι από όλες τις πλευρές. Για την πρώτη ημέρα, είχα προγραμματίσει να κάνουμε λίγα χιλιόμετρα για να εξοικειωθεί ο Σ. με το αμάξι και να μην αγχωθούμε. Ευτυχώς, αποδείχθηκε πολύ ευπροσάρμοστος! Συνήθισε σχεδόν αμέσως και το να έχει τις ταχύτητες από αριστερά και τα διαβόητα roundabouts (σαν μίνι στρογγυλές πλατείες φανταστείτε). Έμπαινε στην κυκλική πορεία και έβρισκε την κατεύθυνση μας με θαυμαστή ακρίβεια. Τελικά είχε δίκιο δεν χρειαζόμασταν GPS. Ούτως ή άλλως οι δρόμοι είναι πολύ καλοί , η σήμανση εξαιρετική (σε πάρα πολλά σημεία, είχε πινακίδες που έλεγε «Οδηγείτε αριστερά" σε διάφορες γλώσσες, ή στο οδόστρωμα είχε βέλη που σε κατεύθυναν στη σωστή λωρίδα σε περίπτωση που είχες ξεχαστεί) και εμείς τουλάχιστον δεν νιώσαμε ότι οδηγούν επικίνδυνα . Πολύ περισσότερο φοβάμαι στην Εθνική Κορίνθου-Πατρών. Εφιστώ την προσοχή σας όμως ότι στα roundabouts έχουν προτεραιότητα όσοι ήδη κινούνται σε αυτά και όχι όσοι μπαίνουν (το αντίθετο από εμάς). Από ότι διάβασα σε όλη την Ευρώπη ισχύει αυτό, μόνο στην Ελλάδα πρωτοτυπούμε. Μια φορά ο Σ. ξεχάστηκε και μπήκε καρφί στο roundabout-καταλάβαμε ότι κάτι κάναμε λάθος από τις άπειρες κόρνες που ακούσαμε:roll:-ευτυχώς δεν είχαμε ατύχημα. Εννοείται ότι τηρούσαμε ευλαβικά τα όρια ταχύτητας.
Πρώτη μας στάση το St. Andrews. Η πανέμορφη σκωτσέζικη εξοχή έχει αρχίσει να ξετυλίγεται σαν σκηνικό από ταινία γύρω μας. Δεν είχαμε απομακρυνθεί ούτε μισή ώρα ακόμα από την πρωτεύουσα και απέραντες εκτάσεις με πράσινο (επίπεδα λιβάδια με τούφες από βαθυπράσινα δέντρα εδώ κι εκεί) και ανέμελα προβατάκια και αγελάδες απλώνονταν όσο έπιανε το μάτι μας. Το δικό μου έπιανε βέβαια περισσότερα- ο Σ. έπρεπε να κοιτάει και το δρόμο.

Σταματήσαμε στο Ecology Centre της Loch Kinghorn και πετύχαμε ντόπια παιδάκια που έκαναν μάθημα κανό. Ξεκινήσαμε να ανέβουμε σε ένα σημείο που είχε θέα αλλά στα μισά αλλάξαμε γνώμη και γυρίσαμε για να μην βγούμε εκτός προγράμματος. Σκοπεύαμε να πάρουμε τον παραλιακό δρόμο και να περάσουμε από όμορφα χωριουδάκια του East Neuk όπως το Crail, αλλά μάλλον κάπου μπερδευτήκαμε στην πορεία και δεν το καταφέραμε. Anyway, κατά τις 11:30 είχαμε φτάσει στην πατρίδα του γκολφ, την πρώην εκκλησιαστική πρωτεύουσα της Σκωτίας, την πόλη με το παλαιότερο Πανεπιστήμιο της Σκωτίας (1413). Μια πανέμορφη, γεμάτη ζωή πόλη. Λογικό επειδή έχει πολλούς φοιτητές (7.200) και πολύ τουρισμό για γκολφ, ειδικά κατά τη διάρκεια του Open Championship κάθε καλοκαίρι. Δυσκολευτήκαμε κάπως να παρκάρουμε αλλά τελικά τα καταφέραμε. Τοποθετήσαμε την καρτούλα μας από το παρκόμετρο και ξεκινήσαμε να περιπλανηθούμε. Μπήκαμε σε ένα υπέροχο καταπράσινο κήπο περιτριγυρισμένο από επιβλητικά κτίρια και μαντέψτε! – ήταν χώρος του Πανεπιστημίου. Κάποιο κτίριο ήταν η Βιβλιοθήκη, άλλο η σχολή Ψυχολογίας, άλλο η σχολή Βιολογίας κ.λ.π.. Το ομολογώ – ζήλεψα τους φοιτητές του St. Andrews όσο δεν παίρνει. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, είναι οι πιο ικανοποιημένοι φοιτητές στη Μ. Βρεταννία. Ρίξτε μια ματιά στο site του και θα καταλάβετε. Πώς λέμε Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου-καμία σχέση!
Περπατώντας φτάσαμε στα μεγαλοπρεπή ερείπια του καθεδρικού ναού, πάνω από την παραλία του St. Andrews. Είχε βγάλει έναν υπέροχο ήλιο. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι τα απομεινάρια ενός καθεδρικού με τις στήλες του νεκροταφείου στο καταπράσινο προαύλιο του θα μου ενέπνεε τόσο δέος. Και από κάτω ακριβώς η παραλία όπου οικογένειες με τα παιδάκια τους, ζευγαράκια, παρέες είχαν βγει για να χαρούν τον ήλιο. Περπατήσαμε λίγο στον δρόμο πάνω από την παραλία, είδαμε μερικά ακόμα εντυπωσιακότατα κτίρια που ανήκαν στο Πανεπιστήμιο και επιστρέψαμε προς το κέντρο του St. Andrews. Όλως περιέργως, φάγαμε μια εκπληκτική πίτσα μαργαρίτα ( με 5-6 λίρες) σε ένα μικρό μαγαζάκι, δίπλα εκεί που παρκάραμε, κάτι γαλλικό είχε σαν όνομα αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς.
Ξεκινήσαμε για το Dundee με τελικό προορισμό το Perth. Στο Dundee, τελικά δεν σταματήσαμε, το είδαμε από απέναντι και δεν μας εντυπωσίασε, μας φάνηκε πολύ «βιομηχανικό» και γκρίζο και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε για το Perth, the “Fair City”, την Ωραία Πόλη, χτισμένη στις κατάφυτες όχθες του ποταμού Tay. Περάσαμε πάνω από τη μία γέφυρα του ποταμού και βρήκαμε εύκολα το Dunallan Guest House (http://www.dunallan.co.uk) , που είχα κλείσει μέσω Internet για τη βραδιά. Το δωμάτιο ήταν απλά καταπληκτικό. Πολύ μεγάλο, πεντακάθαρο, με king size κρεβάτι, ρομαντική διακόσμηση στην κάθε λεπτομέρεια, μυρωδάτα, απαλά σεντόνια-πετσέτες, πολλά είδη καφέ, τσαγιού και βουτημάτων αν ήθελες να κάτσεις στις άνετες πολυθρόνες και να πιεις τον καφέ σου στο δωμάτιο, χαζεύοντας από τα μεγάλα παράθυρα..απλά τέλειο. Και μόνο 60 λίρες με πρωινό. Ακόμα και ο Σ. ενθουσιάστηκε που δεν τον νοιάζει καθόλου που θα μείνουμε. Έχω βάλει και photo για να καταλάβετε.

Αφού θαυμάσαμε το δωμάτιο, φύγαμε για να γνωρίσουμε το Perth. Εκείνο που μου άρεσε περισσότερο ήταν ο ποταμός Tay, με τις κατάπρασινες όχθες του. Δεν έχω ξαναδεί ποταμό με τόσο βαθύ γαλάζιο χρώμα, σαν να βλέπεις μια λωρίδα ωκεανού να διασχίζει την πόλη. Περπατήσαμε στο δρόμο κατά μήκος του, επισκεφτήκαμε ένα από τα δύο πάρκα, περιηγηθήκαμε στο πεντακάθαρο κέντρο της πόλης (2-3 δρόμοι είναι μη φανταστείτε). Η αλήθεια είναι ότι από την πολυκοσμία του St. Andrews, το Perth μας φάνηκε πάααρα πολύ ήσυχο και ήταν γύρω στις 19:30-20:00 το βράδυ.

Εν τω μεταξύ, με είχε πιάσει ένας φοβερός πονοκέφαλος οπότε αποφασίσαμε να γυρίσουμε νωρίς στο ωραίο μας δωμάτιο και να ανακτήσουμε δυνάμεις για αύριο.

 

[Soctama]

Απίστευτο ταξίδι..Περιμένω την συνέχεια..!! Άψογη η περιγραφή σου..!

 

[vasilaki]

Με κάλυψες και με το παραπάνω!δεν είχα ιδέα για το πόσο μπορεί να κοστίσει,τώρα ευτυχώς κατατοπίστηκα..και ανακουφίστηκα μπορώ να πω γιατι περίμενα να κοστίσει πολύ-πολύ περισσότερο..!κ σκεφτόμουν κ γω να συνδυάσω Λονδίνο!σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου!

Να είσαι καλά. Ότι θες εδώ είμαι.

 

[Eftichia]

χαιρομαι που βοηθησα και εγω στην οργανωση του ταξιδιου σου!!
αλλωστε η χαρα του να μοιραζομαι τις εμπειριες των ταξιδιων μου ειναι μεγαλη !!!
καλα μας ταξιδια!!!!και περιμενω να διαβασω για τα μερη που εγω δεν πηγα, στην σκωτια.

 

[vasilaki]

5η Ημέρα-Glamis Castle, Dunnottar Castle, Aberdeen, Keith

Τετάρτη 28/7
9:30 ώρα είχαμε ήδη πάρει το δρόμο για το Glamis Castle , την προγονική κατοικία των Earls of Strathmore. Περνώντας την πύλη και ακολουθώντας το δρόμο ανάμεσα στο καταπράσινο γρασίδι, το είδαμε ξαφνικά να ξεπροβάλλει στο βάθος, πανέμορφο και επιβλητικό, σαν το παλάτι του παραμυθιού, με το βαθύ ροζ-κεραμιδί χρώμα του και τους γκρι πυργίσκους του. Εδώ, η μητέρα της νυν βασίλισσας Ελισσάβετ είχε περάσει την παιδική της ηλικία, μέρος του μήνα του μέλιτος της και γέννησε το δεύτερο παιδί της, την Πριγκίπισσα Μαργαρίτα. Αφού παρακολουθήσαμε την εξαιρετική ξενάγηση, κάναμε μια βόλτα στους παραδεισένιους κήπους γύρω από το κάστρο και φωτογραφίσαμε τις αγελάδες που έβοσκαν αμέριμνες δίπλα του. Πολύ θα μου άρεσε να μπορούσαμε να κάτσουμε για ένα πικ-νικ εκεί, κάτω από τον ακριβοθώρητο ήλιο της Σκωτίας, αλλά είχαμε ήδη αφιερώσει 2 ώρες και το πρόγραμμα που είχα κάνει ήταν υπερβολικά φιλόδοξο, όπως πάντα.
Ήλιο είπα ε; Γράψε λάθος.Μέσα σε 5 λεπτά από την ώρα που ξεκινήσαμε για την επόμενη στάση, άνοιξαν οι ουρανοί και έβρεχε τόσο πυκνά που δεν έβλεπες απέναντι. Καταφέραμε και φτάσαμε στο Stonehaven, μια παραθαλάσσια πόλη κοντά στο Aberdeen, που έχει μια υπαίθρια πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων- την οποία βέβαια δεν καταφέραμε να εντοπίσουμε- και από όπου ξεκινάει ο δρόμος που ανεβαίνει στο Dunnottar. Λόγω βροχής και μικρών κατολισθήσεων ο συγκεκριμένος δρόμος είχε κλείσει αλλά η ευγενέστατη κοπέλα στο τουριστικό γραφείο, μας υπέδειξε την εναλλακτική διαδρομή. Σε μερικά λεπτά είχαμε φτάσει…
Προσπαθώ να βρω λόγια για να σας περιγράψω την υποβλητικότητα και την άγρια ομορφιά της εικόνας που αντικρύσαμε. Φανταστείτε έναν απόκρημνο, χορταριασμένο βράχο, μέσα στην θάλασσα, γεμάτο με φωλιές από θαλασσοπούλια, ο οποίος ενώνεται με την στεριά με μια λεπτή λωρίδα γης και πάνω του ένα ερειπωμένο μεν αλλά δραματικά εντυπωσιακό και απόρθητο κάστρο, να ατενίζει προκλητικά τους επίδοξους κατακτητές του.
Θυμάστε που σας είπα ότι τα Scottish Crown Jewels ή Honours of Scotland είναι παλιότερα από τα Αγγλικά; Ε λοιπόν σε αυτό το κάστρο, μια μικρή φρουρά 70 αντρών τα υπερασπίστηκε και αντιστάθηκε επί 8 μήνες στα στρατεύματα του Oliver Cromwell, που ήθελαν να τα καταστρέψουν, αφού είχαν ήδη καταστρέψει τα αντίστοιχα Αγγλικά. Ωστόσο, Μέχρι να έρθει το βαρύ πυροβολικό οπότε και αναγκάστηκαν να παραδοθούν, είχαν ήδη φυγαδεύσει κρυφά τα Crown Jewels, τα οποία παρέμειναν κρυμμένα στην Kinneff Church για 11 χρόνια μέχρι την αποκατάσταση της μοναρχίας οπότε και επιστράφηκαν στο Edinburgh Castle.
H άνοδος και η κάθοδος ήταν ομολογουμένως κουραστική και λίγο επίφοβη αφού γλιστρούσαν τα πάντα λόγω της προηγούμενης βροχής αλλά άξιζε τον κόπο. Όμως ακόμα και να μην έχετε χρόνο ή διάθεση να μπείτε στο κάστρο (η είσοδος κοστίζει 5 λίρες), πραγματικά αξίζει να περάσετε από μακριά για να θαυμάσετε την τοποθεσία και τις μοναδικές εικόνες. Θα με θυμηθείτε…εμένα μου το είχε προτείνει μια φίλη μου και την ευχαριστώ θερμότατα.
Λίγο αργότερα βρισκόμασταν στη γρανιτένια πόλη, το Aberdeen, όπου σταματήσαμε για φαγητό. Ως πόλη, μου φάνηκε εντυπωσιακή και ζωντανή (άλλωστε είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Σκωτίας) αλλά κάπως αυστηρή και ψυχρή- ίσως να ήταν το πανταχού παρόν γκρίζο του γρανίτη σε συνδυασμό με τον καιρό που είχε αρχίσει πάλι να χαλάει. Πηγαίνοντας να πάρουμε το αυτοκίνητο από το πάρκινγκ, ρίξαμε πολύ γέλιο. Ένα μικρό γλαρόπουλο, περνούσε με τη σειρά από όλα τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και έτρωγε τα σκοτωμένα μυγάκια και λοιπά έντομα από τους προφυλακτήρες τους. Αυτό θα πει εφευρετικότητα!
Πήραμε τον Α96, με κατεύθυνση το Keith, μια μικρή κωμόπολη στη μέση της διαδρομής μεταξύ Aberdeen και Inverness, και στην αρχή των διαδρομών Whisky Trail, Castle trail, Coastal trail and Victorian Heritage Trail. Γενικά, ενώ δεν έχει πολλά αξιοθέατα το ίδιο, το Keith αποτελεί μια καλή βάση για εξορμήσεις στη βορειοανατολική πλευρά της Σκωτίας, στο Inverness, το Moray Bay και το εθνικό πάρκο των Cairngorns .
Θα μέναμε στο Craihurst Guest House (www.craighurst-guesthouse.co.uk), μια καταπληκτική μονοκατοικία εδουαρδιανού στυλ, με ένα τεράστιο κήπο, δίπλα στο ποτάμι Isla, που χωρίζει το Keith σε Παλιά και Νέα Πόλη και στο αποστακτήριο Strathisla. Ανεβαίνοντας την πεντακάθαρη και δενδρόφυτη Seafield Avenue και βλέποντας όλες τις μονοκατοικίες με τους φροντισμένους κήπους τους και μια τεράστια παιδική χαρά, ένιωσα μια πρωτόγνωρη ηρεμία να με πλημμυρίζει. Μέρος για να ζεις! Το δωμάτιο μας ήταν το Castle Room, οπότε εκτός του ότι ήταν πεντακάθαρο και άνετο, είχε σκούρο ξύλο, βαριές βελουτέ καφέ κουρτίνες, ένα ξύλινο κρεβάτι με ουρανό, σιδερένιο, περίτεχνο φωτιστικό, τζάκι, ένα έμβλημα στον τοίχο-οι ιδιοκτήτες, μια νεαρή οικογένεια Ολλανδών, είχαν προσέξει κάθε λεπτομέρεια για να σε κάνουν να νιώσεις σαν υψηλός φιλοξενούμενος και όχι πελάτης. Η τιμή του 80 λίρες (γύρω στα 100 ευρώ). Θα πρέπει να είναι τα χρήματα που έδωσα με τη μεγαλύτερη χαρά για δωμάτιο. Φανταστείτε πόσο θα σου χρέωναν κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα…μην αρχίσω τη γκρίνια δεν θα σταματήσω ποτέ.
Κάναμε την βόλτα μας στους δρόμους του, είδαμε τα 2 memorial της πόλης στους νεκρούς των δυο παγκοσμίων πολέμων καθώς και σε έναν ευεργέτη του Keith και απορήσαμε (ο Σ. άφρισε από το θυμό του) όταν είδαμε ένα ντόπιο νεαρό να πετάει αδιάφορα το μπουκάλι από το αναψυκτικό που είχε μόλις πιει στους πεντακάθαρους δρόμους της όμορφης πόλης του. Τι να πεις;
Καθίσαμε για μια μπύρα (που έγιναν τελικά δύο) στην μικρή pub του ξενοδοχείου Ugie House Hotel και για να καταστρώσουμε το πλάνο της επόμενης ημέρας που ακόμα ήταν υπό συζήτηση. Το βασικό ερώτημα ήταν να πάμε στο Isle of Skye ή όχι; Ο καιρός ήταν καλός και ο μπάρμαν μας το πρότεινε τόσο ένθερμα που ο Σ. επέμενε ότι ήθελε να πάμε ακόμα και αν χρειαζόταν να είμαστε στο δρόμο όλη την ημέρα. Άλλο που δεν ήθελα κι εγώ! Λικνιστήκαμε λίγο ακόμα καθιστοί στους ήχους των τραγουδιών που επέλεγαν οι ντόπιοι στο τζουκ-μποξ και επιστρέψαμε στο κάστρο μας (Castle Room δεν είπαμε, ντε για ύπνο.

 

[Eftichia]

πολυ ομορφη μερα ,τοσο ωραια μερη ....αυτα που μας περιεγραψες!!!
σαν να βλεπω τις υπεροχες εικονες ......ποσο θα θελα να ειμαι στη σκωτια!!!!!!!!
περιμενω τη συνεχεια.

 

[leprechaun]

Ιούλιο μήνα που πήγατε τι καιρό είχατε γενικά?έχει κρύο?κ γω για ιουλιο το σκεφτομαι (έχω καιρό ακόμα μπροστά μου όπως βλέπεις).Τι ρούχα δηλ.να πάρει κάποιος τέτοια εποχή εκεί?φαντάσου να φτιάχνεις καλακαιριάτικα βαλίτσες κ να στιβάζεις μπότες κ μπουφάν αντί για σορτς κ κοντομάνικα,χαχα!αλλά ποιος νοιάζεται..

 

[vasilaki]

Ιούλιο μήνα που πήγατε τι καιρό είχατε γενικά?έχει κρύο?κ γω για ιουλιο το σκεφτομαι (έχω καιρό ακόμα μπροστά μου όπως βλέπεις).Τι ρούχα δηλ.να πάρει κάποιος τέτοια εποχή εκεί?φαντάσου να φτιάχνεις καλακαιριάτικα βαλίτσες κ να στιβάζεις μπότες κ μπουφάν αντί για σορτς κ κοντομάνικα,χαχα!αλλά ποιος νοιάζεται..

Ο καιρός στη Σκωτία είναι απρόβλεπτος. Οσες μέρες είμασταν εκεί ήταν μεταξύ 14-21 βαθμών. Όταν είχε ήλιο βέβαια για κάποιο λόγο είχε ζέστη, ήθελες κοντομάνικο κι ας έλεγε το θερμόμετρο 20 βαθμούς. Όταν δεν είχε ήλιο όμως, τουρτούριζα.
Γενικά ο καιρός εναλλάσσεται απίστευτα γρήγορα. Μπορεί τη μια να έχει ήλιο, μετά να βρέχει καταρρακτωδώς, και μετά από 5 λεπτα να έχει βγει πάλι ήλιος και να έχει στεγνώσει τα πάντα, όπως συνέβη στην ημέρα που μόλις περιέγραψα. Επομένως, πρώτον ομπρέλα και δεύτερον ντύσιμο σε στρώσεις.
Τι εννοώ, ένα λεπτό μπλουζάκι από μέσα, ένα πιο χοντρό απέξω (πχ φούτερ) και ένα μπουφάν από πάνω. Και ανάλογα με τις εναλλαγές του καιρού βάζεις και βγάζεις. Συνέχεια έτσι είμασταν.
Εγώ δεν το χειρίστηκα σωστά και είχα πάρει πολλά λεπτά μακρυμάνικα, κοντομάνικα και μόνο δυο φούτερ και 2 αντιανεμικά μπουφανάκια. Όπως καταλαβαίνεις αναγκάστηκα να πάω να αγοράσω άλλα τρια φούτερ από έκει. Ενω υπήρχαν φάσεις που φόραγα και το αντιανεμικό του Σ. από πάνω γιατί κρύωνα. Εξαρτάται βέβαια και πόσο κρυουλιάρης είσαι σαν άτομο. Οι ντόπιοι κυκλοφορούσαν συνέχεια με κοντομάνικα και σορτς.

 

[vasilaki]

πολυ ομορφη μερα ,τοσο ωραια μερη ....αυτα που μας περιεγραψες!!!
σαν να βλεπω τις υπεροχες εικονες ......ποσο θα θελα να ειμαι στη σκωτια!!!!!!!!
περιμενω τη συνεχεια.

Αχ και εγώ θα ήθελα να είμαι στην Σκωτία. Χαλαρα μπορούσαμε να ζήσουμε εκει αυτό έλεγα με τον Σ. Ειδικά όταν γυρίσαμε και πέσαμε σε καύσωνα "πάμε πίσω τώρα...λέγαμε".