makislog
Member
- Μηνύματα
- 44
- Likes
- 158
Πρώτο ταξίδι μόνος και ένα από τα πρώτα μου γενικότερα! Μια απόφαση της στιγμής που με δίδαξε πολλά για τα επόμενα ταξίδια μου!
Βήμα 1: Εκεί που κάθομαι Παρασκευή βράδυ σπίτι και δεν διαβάζω για την ηλεκτρονική εξεταστική, λέω μωρέ δεν κοιτάζω κανένα εισιτήριο να πάω πουθενά να χαλαρώσω; Και τσουπ, Δευτέρα με Παρασκευή Κατάνια μετ' επιστροφής με λιγότερο από 50 ευρώ (με την αεροπορική της καρδιάς μας, εννοείται). Εντάξει, μετά έπεσαν οι τιμές, αλλά είπαμε, πρώτο ταξίδι μόνος.
Βήμα 2: Έχοντας κλείσει τα εισιτήρια, έρχεται η ώρα της διαμονής. Και προτού να διαβάσω πληροφορίες στο φόρουμ, κλείνω bed and breakfast με 100 ευρώ στην Κατάνια. Ναι, 4 βράδια Κατάνια. Χωρίς να με έχουν βάλει τιμωρία ή κάτι τέτοιο! Είπαμε, πρώτο ταξίδι μόνος!
Ημέρα 1η
Το ταξίδι ξεκίνησε πολύ καλά, έχοντας θέα από το αεροπλάνο την Αίτνα να καπνίζει!
Αφού προσγειωθήκαμε, παίρνω το Alibus μου με €4 και κατευθύνομαι προς το ξενοδοχείο. Το ξενοδοχείο λοιπόν έλεγε 1,8 χιλιόμετρα από το κέντρο. Αυτό που δεν μπορούσα να φανταστώ ήταν ότι ήταν 1,8 χιλιόμετρα από τα ανώτερα όρια του κέντρου! Τι σήμαινε αυτό; Ότι για να φτάσω στην Piazza del Duomo, στα υπεραστικά λεωφορεία και στα τρένα ήθελα μισή ώρα περπάτημα (και άλλο τόσο να γυρίσω, φυσικά). Είπαμε, πρώτο ταξίδι μόνος! Περπατώνας λοιπόν στην Κατάνια διαπίστωσα αυτό που όλοι εδώ μέσα λένε, ότι πρόκειται για μια πολύ βρώμικη πόλη 2 ταχυτήτων. Από τη μία η Via Etnea με την Piazza del Duomo...
και τα όλο ζωντάνια και χρώμα στενάκια της...
και από την άλλη μια πόλη μέσα στη βρώμα και την εγκατάλειψη...
η οποία όμως έκρυβε και ορισμένες ευχάριστες εκπλήξεις!
Τη Via Etnea πρέπει να την περπατήσετε ξανά και ξανά. Να μπείτε σε όλα τα στενά της να ανεβείτε σκάλες, να κατεβείτε σκάλες και όταν αρχίσει να σας μυρίζει και να βλέπετε σκουπίδια, αλλάξτε δρόμο για να ανακαλύψετε κάτι καινούριο! Δυστυχώς τα αξιοθέατά της δεν τα είδα από μέσα. Λίγο η πρόχειρη οργάνωση μου, λίγο που είχα κουραστεί από το περπάτημα των ημερών, τα άφησα για ένα επόμενο ταξίδι! Η εικόνα που αποκόμισα πάντως ήταν ότι πρόκειται για μια πόλη-μουσείο, όπως όλη η Ιταλία απ' ό,τι έχω καταλάβει, που δεν ξέρεις τι είναι αξιοθέατο και τι ένα απλό κτίσμα.
Ημέρα 2
Ξεκινάω το μισάωρο περπάτημά μου για τον σταθμό των τρένων με προορισμό την Ταορμίνα. Όπως γράφουν και οι λοιποί συμφορουμίτες, με λεωφορείο είναι πιο καλά να πας, γιατί σε ανεβάζει ως πάνω. Αυτό βέβαια προϋποθέτει να ξέρεις Ιταλικά για να συνεννοηθείς... Εγώ εν πάση περιπτώσει πήγα με τρένο (μπορεί να πήγα και με τραίνο, δεν ξέρω) και μετά ακριβώς απ' έξω από τον σταθμό πήρα το λεωφορείο, το οποίο περνάει όποτε γουστάρει, και με ανέβασε.
Αν πάτε καλοκαίρι, η παραλία της Ταορμίνα είναι πολύ καλή και αξίζει να αφιερώσετε το πρωινό σας, σύμφωνα με την Ιταλίδα ξενοδόχο. Εγώ δεν πήγα βέβαια, οπότε θα περιγράψω την "ορεινή" Ταορμίνα.
Από εκεί που σας αφήνει το λεωφορείο κινείστε ανηφορικά μέχρι να δείτε πολιτισμό. Αν αφιερώσετε ένα τέταρτο να περπατήσετε πάνω κάτω, θα προσανατολιστείτε πολύ εύκολα και δεν θα σας φαίνεται τόσο χαοτική όσο δείχνει στην αρχή. Εγώ έφαγα πολύ χρόνο να βρω στο google maps τα αξιοθέατα, αλλά για εσάς έχω αυτό!
Συνοπτικά θα σας πω ότι το αρχαίο θέατρο κατά τη γνώμη μου αξίζει μόνο για τη θέα. Δεν έχει τίποτα διαφορετικό από τα δικά μας αρχαία θέατρα (δικό μας ήταν άλλωστε) συν ότι κάνει 12 ευρώ το εισιτήριο.
Αυτό που αξίζει βέβαια είναι η θέα, που είναι μαγευτική παρά τη συννεφιά.
Στο σημείο αυτό θα βρείτε αρκετά φτηνά τουριστικά, συν ένα μαγαζάκι που έχει ωραίες κατασκευές από σκόνη της Αίτνας και είναι το πιο οικονομικό από όσα είδα. Fan fact: Η σκόνη αυτή δεν είναι και κάτι τόσο πολύτιμο. Στην Ταορμίνα τη σκουπίζουν εκνευρισμένοι και την πετάνε! Αλλά είπαμε, τουριστικά!
Αυτό που μου άρεσε αρκετά ήταν η Villa Comunale, η οποία είναι ένας δωρεάν κήπος με πέτρινα κτίσματα και πολύ ωραία θέα της παραλίας της Ταορμίνας.
Στην Ταορμίνα θα δείτε αρκετούς ναούς, μουσεία, μαγαζιά και χρώματα κατά μήκος του κεντρικού δρόμου και στα στενά...
όπως επίσης και σπιτάκια με κάπως ιδιόμορφη αρχιτεκτονική.
Αν αυτά σας ξύπνησαν την ανάγκη να περπατήσετε κάθε στενό της Ταορμίνας, καλό είναι να ξεκινήσετε δίαιτα από τώρα!
Ιδιαίτερη ομορφιά έχει η εκκλησία της Madonna della Rocca, μια εκκλησία χτισμένη μέσα σε βράχο, στην οποία για να φτάσετε πρέπει να ανεβείτε πάνω από 500 σκαλιά και να επικαλεστείτε τόσο την ίδια τη Madonna όσο και τον Jesus, όχι πάντα με τον ενδεδειγμένο τρόπο.
Σίγουρα το να ανεβείτε 500 σκαλιά δεν ακούγεται και πολύ θελκτικό και σίγουρα μην το κάνετε μόνοι σας γιατί είναι εξαντλητικό και δεν θα σας βρει κανείς αν σας συμβεί τίποτα, αλλά αξίζει όχι μόνο για τη θέα (στην πρώτη φωτογραφία στο βάθος βλέπετε το Teatro Greco)...
αλλά και γιατί αυτά τα σκαλιά αποτελούν τη λεγόμενη Via Crucis, με 14 απεικονίσεις από τη Σταύρωση! Not so fun fact: Μου ξέφυγε μία και δεν τη φωτογράφισα
Αν είστε ή γεννηθήκατε κουρασμένοι και έχετε αμάξι, υπάρχει και δρόμος για την εκκλησία και μετά κατεβαίνετε τη Via Crucis. Απλά θα είναι σαν να βλέπετε τη Σταύρωση σε στυλ Memento.
Φαγητό δεν έφαγα εκεί, όμως δοκίμασα εκπληκτικό canolo (πληθυντικός canoli) στο Pasticceria Gelateria D'Amore. Για νερό και μπύρες και still νερό (το άλλο βγάζει μπουρμπουλήθρες) προτείνω να πάτε σε ψιλικατζίδικο, γιατί τα μαγαζιά είναι αρκετά ακριβά.
Τελευταίο λεωφορείο στις 8 (τσεκάρετε μόνοι σας, εννοείτε). Αν τυχόν το χάσετε, παίρνετε κάποιο από τα λεωφορεία που περνάνε από τον σταθμό του τρένου και προσεύχεστε να έχει τρένο για Κατάνια την ώρα που θα φτάσετε! Όπως καταλάβατε, την πάτησα!
Επιστροφή Κατάνια το βράδυ, λοιπόν, και έξω από τον σταθμό των τρένων πέφτω πάνω σε αυτό.
Άνθρωπος είμαι, λύγισα.
Και καλά έκανα!
Fun fact: Τη δεύτερη φορά που ψώνισα από εκεί ο Ιταλός ήταν λίγο στραβωμένος που μιλούσα αγγλικά και όχι ιταλικά, και δεν ήταν και πολύ πρόθυμος να συνεννοηθεί! Ευτυχώς ένας άνθρωπος μιλούσε κάποια αγγλικά και όταν του είπα ότι είμαι από την Ελλάδα με βοήθησε να παραγγείλω! Φεύγοντας λοιπόν από την καντίνα, ακούω μια φωνή από τον απρόθυμο Ιταλό καντινιέρη να λέει (στα ιταλικά πάντα) "Νόμιζα ότι ήσουν Άγγλος!". Χαιρέτησα και απομακρύνθηκα. Αυτά (και το μισάωρο περπάτημα για το ξενοδοχείο ενώ είσαι ήδη κομμάτια) είναι που μένουν!
Ημέρα 3η
Τρώω το θλιβερό πρωινό μου και ξεκινάω για Συρακούσες με σκοπό να πάω στην Ορτυγία.
Η Ορτυγία είναι ένα νησάκι που συνδέεται με γέφυρα με τις Συρακούσες. Στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνεις πότε μεταβαίνεις από το ένα στο άλλο! Όπως μου είπε και ένας άλλος Ιταλός δείχνοντας με το δεξί του χέρι, "εδώ είσαι Ορτυγία" και δείχνοντας με το αριστερό "εδώ είσαι Συρακούσες"
Κλασικά έφαγα όλη την ώρα να ψάχνω Google maps, αλλά για εσάς έχω αυτό. Απλά ακολουθήστε τη διαδρομή!
Η Ορτυγία είναι ένα φανταστικό νησάκι που ξεκίνησε πολύ δυναμικά με αυτό εδώ που το ξετρύπωσα τυχαία και μην παραλείψετε να πάτε! 7 ευρώ το σάντουιτς και φτάνει για δύο! Να δείτε οπωσδήποτε τη διαδικασία παρασκευής!!
Η Ορτυγία όπως σας είπα είναι υπέροχη, αλλά θέλει προετοιμασία για να μπορέσετε να δείτε κάποια πράγματα που είναι ανοιχτά σε συγκεκριμένες ώρες, π.χ. οι κατακόμβες στον Άγιο Φίλιππο (ας με συγχωρέσει ο Άγιος αν θυμάμαι λάθος το όνομά του). Θα χρειαστείτε μία γεμάτη ημέρα σίγουρα, ώστε να προλάβετε να δείτε και κάποια αξιοθέατα στις Συρακούσες (π.χ. το αυτί του Διονύσου).
Όσον αφορά την επιστροφή, υπάρχει μια μικρή παραπληροφόρηση, γιατί Ιταλία... Υπάρχει λεωφορειακή γραμμή ανεξάρτητη από τη σιδηροδρομική γραμμή και ο ένας δεν δίνει πληροφορία για τον άλλον...
Pro tip: Δείτε ιστοσελίδες που εκδίδουν εισιτήρια ηλεκτρονικά για να πληροφορηθείτε για τα δρομολόγια. Αν υπάρχει εκεί, πιθανότατα ισχύει! Και κάπως έτσι επέστρεψα το βράδυ (με το λεωφορείο της σιδηροδρομικής εταιρείας - μην το ψάχνετε) και όχι από το απόγευμα (με το άλλο λεωφορείο της άλλης εταιρείας).
Επίσης, για καλή μου τύχη στην επιστροφή από Ορτυγία συνάντησα έναν Άγγλο μερακλή και μίλησα με έναν άνθρωπο ο οποίος ήταν λάτρης του φαγητού, όπως και εγώ! Μου είπε λοιπόν ότι στη Via Napoli, κατά τις 8 το βράδυ και μέχρι τις 5 το πρωί βγάζουν φρέσκα canoli και arancini με τα οποία προμηθεύουν όλη την Κατάνια. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να πάω, αλλά είμαι σίγουρος ότι κάποιος από εσάς θα το κάνει και θα μας πει. Ακόμη έχω την εικόνα του Άγγλου να το περιγράφει και να ξερογλείφεται! Μου πρότεινε για φούρνο (panificio) αυτό εδώ, που δυστυχώς είχαν τελειώσει τα canoli όταν πήγα, και για φαγητό το Il Borgo di Federico, στο οποίο αν και πήγα μάλλον έκανα λάθος επιλογή γευμάτων!
Για τους τυροφάγους του φόρουμ, πάλι εκ στόματος Άγγλου (ο οποίος παρεμπιπτόντως ζούσε 2 χρόνια στην Κατάνια), δοκιμάστε caccio cavallo, chilli pistaccio, prima sale και ricotta al forno. Κλασικά δεν πήρα τίποτα από αυτά. Περιμένω να μου πείτε εσείς!
Μιας και μιλάμε για φαγητό, στην Κατάνια αξίζει σίγουρα να δοκιμάσετε χωνάκι θαλασσινών στο Scirocco.
Φτάνοντας εξαντλημένος στην Κατάνια, είδα αυτό το εκπληκτικό σιντριβάνι κοντά στον σταθμό και έφαγα άλλο ένα σάντουιτς από την καντίνα, το οποίο έκαψα αφού έπρεπε να περπατήσω άλλη μισή ώρα για το ξενοδοχείο.
Ημέρα 4η
Για τη μέρα αυτή παίχτηκε το δίλημμα Αίτνα ή Νότο, και κατέληξα στο Νότο. Ο λόγος είναι ότι η Αίτνα αν δεν την ανέβεις δεν αξίζει. Οπότε την άφησα για το επόμενο ταξίδι. Η επιλογή του Νότο όμως ανέδειξε το μέγα λάθος μου να κλείσω διαμονή όλες τις μέρες στην Κατάνια. Γιατί; Επειδή το τελευταίο λεωφορείο για να γυρίσω ήταν στις 4 το απόγευμα, και Νότο έφτασα στις 12.30 το μεσημέρι. Σε 3.30 ώρες τι να προλάβεις; Αν και η Ιταλίδα ξενοδόχος δεν έχει σε πολύ εκτίμηση το Νότο, προσωπικά μου άρεσε πολύ και δυστυχώς δεν πρόλαβα να το απολαύσω γιατί αναλώθηκα σε βλακείες!
Εδώ μια φωτογραφία από τον Καθεδρικό...
και από το απέναντι κτήριο που δεν κατάλαβα τι είναι αλλά είναι σίγουρα αξιοθέατο!
Στο Νότο έχει πολλά να δεις
και πολλά να περπατήσεις...
μεταξύ των οποίων και το Palazzo Castelluccio, το οποίο ίσως δεν αξίζει τα 12 ευρώ, αλλά είναι όμορφο.
Εδώ έμαθα και την καταπληκτική πληροφορία ότι παλιά ο τουρισμός της Σικελίας ήταν άνθρωποι που έρχονταν με βάρκες να δουν την Αίτνα να καπνίζει!
Στις 4 είχα επιστροφή όπως σας είπα, και δεν μπόρεσα να πάω Ραγκούσα και Μόντικα. Γύρισα όμως λίγο ακόμη την Κατάνια, όπως έκανα και την επόμενη ημέρα!
Κάπου εδώ έφτασε η ώρα της επιστροφής. Παρά τη μικρή περιπέτεια με το PLF που ξέχασα να συμπληρώσω επέστρεψα στην ώρα μου παίρνοντας μαζί μου αυτές τις τελευταίες φωτογραφίες της Κατάνιας και μια πρησμένη τσάντα που οριακά πέρασε τον έλεγχο της Ryan!
Ηθικά διδάγματα
1. Η Σικελία χρειάζεται αμάξι, γιατί οι συγκοινωνίες είναι κακές και η συνεννόηση ακόμα χειρότερη.
2. Μην κλείσετε ξενοδοχείο με πρωινό. Οι φούρνοι τους είναι ό,τι καλύτερο
3. Οπωσδήποτε να κλείνετε διαμονή στο μέρος που πρόκειται να επισκεφθείτε. Κερδίζετε χρόνο, χρήμα και κυρίως δυνάμεις!
Bonus για τους αμετανόητους που θέλουν συγκοινωνία, εδώ θα βρείτε τα δρομολόγια των λεωφορείων δύο εταιρειών (4 φώτο) από και προς Συρακούσες. Η αφετηρία των υπεραστικών λεωφορείων στην Κατάνια είναι εδώ. Υπάρχει επίσης και το Alibus, που μάλλον είναι αστικές συγκοινωνίες και η Trenitalia που είναι τα τρένα, αλλά έχει και λεωφορεία, και ο κεντρικός σταθμός είναι εδώ.
Υ.Σ. Η εξεταστική πήγε πένα. Αλήθεια!
Βήμα 1: Εκεί που κάθομαι Παρασκευή βράδυ σπίτι και δεν διαβάζω για την ηλεκτρονική εξεταστική, λέω μωρέ δεν κοιτάζω κανένα εισιτήριο να πάω πουθενά να χαλαρώσω; Και τσουπ, Δευτέρα με Παρασκευή Κατάνια μετ' επιστροφής με λιγότερο από 50 ευρώ (με την αεροπορική της καρδιάς μας, εννοείται). Εντάξει, μετά έπεσαν οι τιμές, αλλά είπαμε, πρώτο ταξίδι μόνος.
Βήμα 2: Έχοντας κλείσει τα εισιτήρια, έρχεται η ώρα της διαμονής. Και προτού να διαβάσω πληροφορίες στο φόρουμ, κλείνω bed and breakfast με 100 ευρώ στην Κατάνια. Ναι, 4 βράδια Κατάνια. Χωρίς να με έχουν βάλει τιμωρία ή κάτι τέτοιο! Είπαμε, πρώτο ταξίδι μόνος!
Ημέρα 1η
Το ταξίδι ξεκίνησε πολύ καλά, έχοντας θέα από το αεροπλάνο την Αίτνα να καπνίζει!
Αφού προσγειωθήκαμε, παίρνω το Alibus μου με €4 και κατευθύνομαι προς το ξενοδοχείο. Το ξενοδοχείο λοιπόν έλεγε 1,8 χιλιόμετρα από το κέντρο. Αυτό που δεν μπορούσα να φανταστώ ήταν ότι ήταν 1,8 χιλιόμετρα από τα ανώτερα όρια του κέντρου! Τι σήμαινε αυτό; Ότι για να φτάσω στην Piazza del Duomo, στα υπεραστικά λεωφορεία και στα τρένα ήθελα μισή ώρα περπάτημα (και άλλο τόσο να γυρίσω, φυσικά). Είπαμε, πρώτο ταξίδι μόνος! Περπατώνας λοιπόν στην Κατάνια διαπίστωσα αυτό που όλοι εδώ μέσα λένε, ότι πρόκειται για μια πολύ βρώμικη πόλη 2 ταχυτήτων. Από τη μία η Via Etnea με την Piazza del Duomo...
η οποία όμως έκρυβε και ορισμένες ευχάριστες εκπλήξεις!
Τη Via Etnea πρέπει να την περπατήσετε ξανά και ξανά. Να μπείτε σε όλα τα στενά της να ανεβείτε σκάλες, να κατεβείτε σκάλες και όταν αρχίσει να σας μυρίζει και να βλέπετε σκουπίδια, αλλάξτε δρόμο για να ανακαλύψετε κάτι καινούριο! Δυστυχώς τα αξιοθέατά της δεν τα είδα από μέσα. Λίγο η πρόχειρη οργάνωση μου, λίγο που είχα κουραστεί από το περπάτημα των ημερών, τα άφησα για ένα επόμενο ταξίδι! Η εικόνα που αποκόμισα πάντως ήταν ότι πρόκειται για μια πόλη-μουσείο, όπως όλη η Ιταλία απ' ό,τι έχω καταλάβει, που δεν ξέρεις τι είναι αξιοθέατο και τι ένα απλό κτίσμα.
Ημέρα 2
Ξεκινάω το μισάωρο περπάτημά μου για τον σταθμό των τρένων με προορισμό την Ταορμίνα. Όπως γράφουν και οι λοιποί συμφορουμίτες, με λεωφορείο είναι πιο καλά να πας, γιατί σε ανεβάζει ως πάνω. Αυτό βέβαια προϋποθέτει να ξέρεις Ιταλικά για να συνεννοηθείς... Εγώ εν πάση περιπτώσει πήγα με τρένο (μπορεί να πήγα και με τραίνο, δεν ξέρω) και μετά ακριβώς απ' έξω από τον σταθμό πήρα το λεωφορείο, το οποίο περνάει όποτε γουστάρει, και με ανέβασε.
Αν πάτε καλοκαίρι, η παραλία της Ταορμίνα είναι πολύ καλή και αξίζει να αφιερώσετε το πρωινό σας, σύμφωνα με την Ιταλίδα ξενοδόχο. Εγώ δεν πήγα βέβαια, οπότε θα περιγράψω την "ορεινή" Ταορμίνα.
Από εκεί που σας αφήνει το λεωφορείο κινείστε ανηφορικά μέχρι να δείτε πολιτισμό. Αν αφιερώσετε ένα τέταρτο να περπατήσετε πάνω κάτω, θα προσανατολιστείτε πολύ εύκολα και δεν θα σας φαίνεται τόσο χαοτική όσο δείχνει στην αρχή. Εγώ έφαγα πολύ χρόνο να βρω στο google maps τα αξιοθέατα, αλλά για εσάς έχω αυτό!
Συνοπτικά θα σας πω ότι το αρχαίο θέατρο κατά τη γνώμη μου αξίζει μόνο για τη θέα. Δεν έχει τίποτα διαφορετικό από τα δικά μας αρχαία θέατρα (δικό μας ήταν άλλωστε) συν ότι κάνει 12 ευρώ το εισιτήριο.
Αυτό που αξίζει βέβαια είναι η θέα, που είναι μαγευτική παρά τη συννεφιά.
Στο σημείο αυτό θα βρείτε αρκετά φτηνά τουριστικά, συν ένα μαγαζάκι που έχει ωραίες κατασκευές από σκόνη της Αίτνας και είναι το πιο οικονομικό από όσα είδα. Fan fact: Η σκόνη αυτή δεν είναι και κάτι τόσο πολύτιμο. Στην Ταορμίνα τη σκουπίζουν εκνευρισμένοι και την πετάνε! Αλλά είπαμε, τουριστικά!
Αυτό που μου άρεσε αρκετά ήταν η Villa Comunale, η οποία είναι ένας δωρεάν κήπος με πέτρινα κτίσματα και πολύ ωραία θέα της παραλίας της Ταορμίνας.
Στην Ταορμίνα θα δείτε αρκετούς ναούς, μουσεία, μαγαζιά και χρώματα κατά μήκος του κεντρικού δρόμου και στα στενά...
όπως επίσης και σπιτάκια με κάπως ιδιόμορφη αρχιτεκτονική.
Αν αυτά σας ξύπνησαν την ανάγκη να περπατήσετε κάθε στενό της Ταορμίνας, καλό είναι να ξεκινήσετε δίαιτα από τώρα!
Ιδιαίτερη ομορφιά έχει η εκκλησία της Madonna della Rocca, μια εκκλησία χτισμένη μέσα σε βράχο, στην οποία για να φτάσετε πρέπει να ανεβείτε πάνω από 500 σκαλιά και να επικαλεστείτε τόσο την ίδια τη Madonna όσο και τον Jesus, όχι πάντα με τον ενδεδειγμένο τρόπο.
Σίγουρα το να ανεβείτε 500 σκαλιά δεν ακούγεται και πολύ θελκτικό και σίγουρα μην το κάνετε μόνοι σας γιατί είναι εξαντλητικό και δεν θα σας βρει κανείς αν σας συμβεί τίποτα, αλλά αξίζει όχι μόνο για τη θέα (στην πρώτη φωτογραφία στο βάθος βλέπετε το Teatro Greco)...
αλλά και γιατί αυτά τα σκαλιά αποτελούν τη λεγόμενη Via Crucis, με 14 απεικονίσεις από τη Σταύρωση! Not so fun fact: Μου ξέφυγε μία και δεν τη φωτογράφισα
Αν είστε ή γεννηθήκατε κουρασμένοι και έχετε αμάξι, υπάρχει και δρόμος για την εκκλησία και μετά κατεβαίνετε τη Via Crucis. Απλά θα είναι σαν να βλέπετε τη Σταύρωση σε στυλ Memento.
Φαγητό δεν έφαγα εκεί, όμως δοκίμασα εκπληκτικό canolo (πληθυντικός canoli) στο Pasticceria Gelateria D'Amore. Για νερό και μπύρες και still νερό (το άλλο βγάζει μπουρμπουλήθρες) προτείνω να πάτε σε ψιλικατζίδικο, γιατί τα μαγαζιά είναι αρκετά ακριβά.
Τελευταίο λεωφορείο στις 8 (τσεκάρετε μόνοι σας, εννοείτε). Αν τυχόν το χάσετε, παίρνετε κάποιο από τα λεωφορεία που περνάνε από τον σταθμό του τρένου και προσεύχεστε να έχει τρένο για Κατάνια την ώρα που θα φτάσετε! Όπως καταλάβατε, την πάτησα!
Επιστροφή Κατάνια το βράδυ, λοιπόν, και έξω από τον σταθμό των τρένων πέφτω πάνω σε αυτό.
Άνθρωπος είμαι, λύγισα.
Και καλά έκανα!
Fun fact: Τη δεύτερη φορά που ψώνισα από εκεί ο Ιταλός ήταν λίγο στραβωμένος που μιλούσα αγγλικά και όχι ιταλικά, και δεν ήταν και πολύ πρόθυμος να συνεννοηθεί! Ευτυχώς ένας άνθρωπος μιλούσε κάποια αγγλικά και όταν του είπα ότι είμαι από την Ελλάδα με βοήθησε να παραγγείλω! Φεύγοντας λοιπόν από την καντίνα, ακούω μια φωνή από τον απρόθυμο Ιταλό καντινιέρη να λέει (στα ιταλικά πάντα) "Νόμιζα ότι ήσουν Άγγλος!". Χαιρέτησα και απομακρύνθηκα. Αυτά (και το μισάωρο περπάτημα για το ξενοδοχείο ενώ είσαι ήδη κομμάτια) είναι που μένουν!
Ημέρα 3η
Τρώω το θλιβερό πρωινό μου και ξεκινάω για Συρακούσες με σκοπό να πάω στην Ορτυγία.
Η Ορτυγία είναι ένα νησάκι που συνδέεται με γέφυρα με τις Συρακούσες. Στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνεις πότε μεταβαίνεις από το ένα στο άλλο! Όπως μου είπε και ένας άλλος Ιταλός δείχνοντας με το δεξί του χέρι, "εδώ είσαι Ορτυγία" και δείχνοντας με το αριστερό "εδώ είσαι Συρακούσες"
Κλασικά έφαγα όλη την ώρα να ψάχνω Google maps, αλλά για εσάς έχω αυτό. Απλά ακολουθήστε τη διαδρομή!
Η Ορτυγία είναι ένα φανταστικό νησάκι που ξεκίνησε πολύ δυναμικά με αυτό εδώ που το ξετρύπωσα τυχαία και μην παραλείψετε να πάτε! 7 ευρώ το σάντουιτς και φτάνει για δύο! Να δείτε οπωσδήποτε τη διαδικασία παρασκευής!!
Η Ορτυγία όπως σας είπα είναι υπέροχη, αλλά θέλει προετοιμασία για να μπορέσετε να δείτε κάποια πράγματα που είναι ανοιχτά σε συγκεκριμένες ώρες, π.χ. οι κατακόμβες στον Άγιο Φίλιππο (ας με συγχωρέσει ο Άγιος αν θυμάμαι λάθος το όνομά του). Θα χρειαστείτε μία γεμάτη ημέρα σίγουρα, ώστε να προλάβετε να δείτε και κάποια αξιοθέατα στις Συρακούσες (π.χ. το αυτί του Διονύσου).
Όσον αφορά την επιστροφή, υπάρχει μια μικρή παραπληροφόρηση, γιατί Ιταλία... Υπάρχει λεωφορειακή γραμμή ανεξάρτητη από τη σιδηροδρομική γραμμή και ο ένας δεν δίνει πληροφορία για τον άλλον...
Pro tip: Δείτε ιστοσελίδες που εκδίδουν εισιτήρια ηλεκτρονικά για να πληροφορηθείτε για τα δρομολόγια. Αν υπάρχει εκεί, πιθανότατα ισχύει! Και κάπως έτσι επέστρεψα το βράδυ (με το λεωφορείο της σιδηροδρομικής εταιρείας - μην το ψάχνετε) και όχι από το απόγευμα (με το άλλο λεωφορείο της άλλης εταιρείας).
Επίσης, για καλή μου τύχη στην επιστροφή από Ορτυγία συνάντησα έναν Άγγλο μερακλή και μίλησα με έναν άνθρωπο ο οποίος ήταν λάτρης του φαγητού, όπως και εγώ! Μου είπε λοιπόν ότι στη Via Napoli, κατά τις 8 το βράδυ και μέχρι τις 5 το πρωί βγάζουν φρέσκα canoli και arancini με τα οποία προμηθεύουν όλη την Κατάνια. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να πάω, αλλά είμαι σίγουρος ότι κάποιος από εσάς θα το κάνει και θα μας πει. Ακόμη έχω την εικόνα του Άγγλου να το περιγράφει και να ξερογλείφεται! Μου πρότεινε για φούρνο (panificio) αυτό εδώ, που δυστυχώς είχαν τελειώσει τα canoli όταν πήγα, και για φαγητό το Il Borgo di Federico, στο οποίο αν και πήγα μάλλον έκανα λάθος επιλογή γευμάτων!
Για τους τυροφάγους του φόρουμ, πάλι εκ στόματος Άγγλου (ο οποίος παρεμπιπτόντως ζούσε 2 χρόνια στην Κατάνια), δοκιμάστε caccio cavallo, chilli pistaccio, prima sale και ricotta al forno. Κλασικά δεν πήρα τίποτα από αυτά. Περιμένω να μου πείτε εσείς!
Μιας και μιλάμε για φαγητό, στην Κατάνια αξίζει σίγουρα να δοκιμάσετε χωνάκι θαλασσινών στο Scirocco.
Φτάνοντας εξαντλημένος στην Κατάνια, είδα αυτό το εκπληκτικό σιντριβάνι κοντά στον σταθμό και έφαγα άλλο ένα σάντουιτς από την καντίνα, το οποίο έκαψα αφού έπρεπε να περπατήσω άλλη μισή ώρα για το ξενοδοχείο.
Ημέρα 4η
Για τη μέρα αυτή παίχτηκε το δίλημμα Αίτνα ή Νότο, και κατέληξα στο Νότο. Ο λόγος είναι ότι η Αίτνα αν δεν την ανέβεις δεν αξίζει. Οπότε την άφησα για το επόμενο ταξίδι. Η επιλογή του Νότο όμως ανέδειξε το μέγα λάθος μου να κλείσω διαμονή όλες τις μέρες στην Κατάνια. Γιατί; Επειδή το τελευταίο λεωφορείο για να γυρίσω ήταν στις 4 το απόγευμα, και Νότο έφτασα στις 12.30 το μεσημέρι. Σε 3.30 ώρες τι να προλάβεις; Αν και η Ιταλίδα ξενοδόχος δεν έχει σε πολύ εκτίμηση το Νότο, προσωπικά μου άρεσε πολύ και δυστυχώς δεν πρόλαβα να το απολαύσω γιατί αναλώθηκα σε βλακείες!
Εδώ μια φωτογραφία από τον Καθεδρικό...
και από το απέναντι κτήριο που δεν κατάλαβα τι είναι αλλά είναι σίγουρα αξιοθέατο!
Στο Νότο έχει πολλά να δεις
μεταξύ των οποίων και το Palazzo Castelluccio, το οποίο ίσως δεν αξίζει τα 12 ευρώ, αλλά είναι όμορφο.
Στις 4 είχα επιστροφή όπως σας είπα, και δεν μπόρεσα να πάω Ραγκούσα και Μόντικα. Γύρισα όμως λίγο ακόμη την Κατάνια, όπως έκανα και την επόμενη ημέρα!
Κάπου εδώ έφτασε η ώρα της επιστροφής. Παρά τη μικρή περιπέτεια με το PLF που ξέχασα να συμπληρώσω επέστρεψα στην ώρα μου παίρνοντας μαζί μου αυτές τις τελευταίες φωτογραφίες της Κατάνιας και μια πρησμένη τσάντα που οριακά πέρασε τον έλεγχο της Ryan!
Ηθικά διδάγματα
1. Η Σικελία χρειάζεται αμάξι, γιατί οι συγκοινωνίες είναι κακές και η συνεννόηση ακόμα χειρότερη.
2. Μην κλείσετε ξενοδοχείο με πρωινό. Οι φούρνοι τους είναι ό,τι καλύτερο
3. Οπωσδήποτε να κλείνετε διαμονή στο μέρος που πρόκειται να επισκεφθείτε. Κερδίζετε χρόνο, χρήμα και κυρίως δυνάμεις!
Bonus για τους αμετανόητους που θέλουν συγκοινωνία, εδώ θα βρείτε τα δρομολόγια των λεωφορείων δύο εταιρειών (4 φώτο) από και προς Συρακούσες. Η αφετηρία των υπεραστικών λεωφορείων στην Κατάνια είναι εδώ. Υπάρχει επίσης και το Alibus, που μάλλον είναι αστικές συγκοινωνίες και η Trenitalia που είναι τα τρένα, αλλά έχει και λεωφορεία, και ο κεντρικός σταθμός είναι εδώ.
Υ.Σ. Η εξεταστική πήγε πένα. Αλήθεια!
Last edited:
