Αρμενία Γεωργία Σα βγεις στον πηγαιμο για τα βαφτισια

[arny]

Το αλλο πρωι ξεκιναμε με ηλιολουστη μερα για Svaneti και σταματαω σ'ενα βενζιναδικο να φουλαρω. Εκει συνεβει ενα μικρο περιστατικο, μια μικρη ταξιδιωτικη στιγμη, αλλα που σε κανει να την θυμασαι για παντα! Καθως γεμιζα, η κοπελα ρωτουσε μιλωντας ρωσικα εναν κυριο για τον σωστο δρομο που πρεπει να παρουμε. Αφου την εξηγησε, με νοηματα με ειπε να τον ακολουθησω πισω απο το φορτιγακι του. Πριν ξεκινησουμε ανοιγει την πορτα απο το φορτιγακι και μας προσφερει ενα τσουρεκι και ενα σακουλακι κριτσινια για τον δρομο, τα οποια τα εκανε διανομη στα γυρω χωρια.
Απεναντι ειναι μια σταση με 2-3 ατομα που περιμενουν λεωφορειο. Καθως βγαινω στον δρομο να φυγω, βλεπω απο τον καθρεπτη εναν μεσηλικα αντρα να τρεχει πισω απο την μηχανη, απο την σταση προς εμας. Σταματω να μας προλαβει, και με καπως αρνητικο προαισθημα τον παρακολουθω να μας πλησιαζει. To προαισθημα μου εγινε ακομη ποιο αρνητικο οταν παρατηρησα να εχει το ενα του χερι πισω απο την πλατη. Εκεινη την στιγμη απλωνει το χερι του προς την καρντασινα. Και τι κρατουσε? Ενα λουλουδι! Αυτος ο αγνωστος μεσηλικας αντρας αφησε την σταση του λεωφορειου και ετρεξε πισω απο την μηχανη και με ενα αγνο χαμογελο προσφερε στο κοριτσι ενα λουλουδι! Ετσι απλα, ετσι ανθρωπινα! Ηθελε μονο να προσφερει ενα λουλουδι!
Σ΄αυτο το σημειο θα δανειστω μια εκφραση ενος φιλου μοτοταξιδευτη.

"Ένα κερασμένο τσάι, μια φιλοξενία, δυό κουβέντες στον ξένο τόπο είναι το ΜΕΓΙΣΤΟ ταξίδι."

Ποσο δικιο εχει.
Ετσι σαστισμενοι λοιπον απο το περιστατικο συνεχισαμε το ταξιδι. Επειδη μ'επιασε η παρλα και δεν σταματαω με τις περιγραφες, ας αφησω στη συνεχεια τις εικονες να μιλησουν απο μονες τους.

Svaneti Καυκασος 24 Ιουνιου.

 

[arny]

Mετα απο ενα δυημερο στα βουνα του Καυκασου, επιστροφη για τελευταια μερα στην Τιφλιδα.

 

[Vegerazaros]

Στην Τιφλιδα καποια στιγμη συναντηθηκα με τεσσερις μοτοσυκλετιστες απο Κυπρο οι οποιοι κανανε το ιδιο ταξιδι.

Λοιπόν Ο κοσμος ειναι μικρός και το Ιντερνετ τον κανει πιοοο μικρόοοο... τις τελευταιες μερες παρακολουθώ την ιστορια σου...μου αρεσει..αλλα σημερα ....κοκάλωσααα!! αν τον εναν απο τους κυπριους τον λενε Αχιλλεα Α. ή αν ηταν αυτες οι 4 Μοτο....ειναι φιλοι μου !!!Αν οχι..τοτε πολλοι Κυπριοι εκαναν τον δρομο σας!!

 

[arny]

Οι μερες πλεον ειχαν περασει και η παραμονη μας στη Γεωργια τελειωσε. Αλλωστε ηταν ωρα και νιωθαμε την επιθυμια να γνωρισουμε νεους τοπους και νεα μερη. Ξανα λοιπον στο δρομο, νοτια αυτη τη φορα. Βγαινοντας απο την πρωτευουσα, και μετα απο 75 χλμ. περιπου δεν αργησαμε να βρεθουμε σε νεα συνορα. Ελεγχος των εγγραφων, και σε λιγοτερο απο 15 λεπτα ειχαμε καθαρισει. Βασικα περισσοτερο χρονο φαγαμε με τις ερωτισεις των φιλικοτατων συνοριακων για το ποσο τρεχει η μηχανη, ποσο κοστιζει, και για το ταξιδι μας, παρα για τα τυπικα. Κανουμε και μια ασφαλεια για την μηχανη των 20 ευρω και...!

Στα συνορα ο νεαρος που μας εκανε την ασφαλεια μας εξηγησε οτι τα ορια ταχυτητας που ισχυουν στη χωρα ειναι 90χλμ/ωρα στην εθνικη, 60χλμ/ωρα σε κατοικημενη περιοχη, και οτι παντου υπαρχουν ρανταρ.
Μπα! σκεφτηκα χαζομαρες με λεει. Στη Γεωργια τα ιδια λεγανε, εδω θα ειναι χειροτεροι.
Ξεκινωντας, και μετα απο μερικα χλμ. ο δρομος αρχισε να γινεται ορεινος, με στροφιλικια, θεοσκοτεινα τουνελ, και φυσικα πολλες νταλικες. Η οργιωδης βλαστιση των ορεων Αragats εδινε μια πολυ ευχαριστη νοτα στο ταξιδι μας. Κατα ενα περιεργο τροπο ενιωθα μεγαλυτερη ασφαλεια σ' αυτους τους δρομους προσπερνοντας τις νταλικες με σχετικη ευκολια. Μαλλον ειχα συνηθισει πλεον την οδηγικη τους κουλτουρα.
Στις πολεις και τα χωρια που περνουσαμε η φτωχια και η εγγαταληψη ηταν εμφανης. Τεραστια εργοστασια που αλλωτε επι ΕΣΣΔ δινανε ζωη στις πολεις, τωρα στεκονταν εγγατελειμενα και σκουριασμενα απομειναρια μιας αλλης εποχης που δεν ξερω αν ηταν καλυτερη η χειροτερη γι'αυτους τους ανθρωπους. Εντυπωση με εκαναν τα νεκροταφεια που τα ειχαν σε υψωματα κατα μηκος του δρομου.
Βγαινοντας απο το βουνο το τοπιο αρχισε ν'αλαζει. Πανεμορφα καταπρασινα λειβαδια ανοιχτικαν μπροστα μας κανοντας την οδηγηση ακομα ποιο ευχαριστη, καθως η επιβλητικη θεα του Αραρατ μας συντροφευε στο υπολοιπο της διαδρομης. Ευχαριστη εκπληξη ηταν επισης και οι οδηγοι που τηρουσανε τα ορια ταχυτητας. Εξαιρεση καποια θηριωδη τζιπ πολλων δεκαδων χιλιαδων ευρω με φιμε τζαμια, που μαλλον δεν υσχιουν οι ιδιοι κανονες γι' αυτα.

Πλησιαζουμε πλεον στην πρωτευουσα και η κινηση αρχιζει να μεγαλωνει.

Το Υερεβαν δεν εχει καμια σχεση με την υπολοιπη χωρα. Καθαρο, διατηρημενα νεοκλασικα κτιρια, ομορφη τεραστια πλατεια με το κτιριο της οπερας να δεσποζει στο κεντρο, γενικα δινει μια εικονα νεοπλουτισμου.
Φυσικα τα πολλα πανακριβα αυτοκινητα, τα καζινο και τα στριπτιτζαδικα δεν αποτελουν εξαιρεση στην ολη εικονα της πολης.

Απο ψηλα! Στο βαθος η οπερα και το Αραρατ.

 

[arny]

Για την εισοδο μας στην Τουρκια υπηρχαν δυο επιλογες. Η μια ηταν μεσω Ιραν, κατι που δεν κατεστη δυνατον λογω πρεσβειας. Ακομα περιμενω απαντηση για τη βιζα! Η αλλη επιλογη να ξαναγυρισω Γεωργια μεσω του βορειοδυτικου συνοριακου περασματος, και απο 'κει Μπατουμι και Τουρκια. Απο Αρμενια δεν υπαρχει τροπος εισοδου στην Τουρκια διοτι τα συνορα ειναι κλειστα απο την Τουρκικη πλευρα λογω των εχθρικων σχεσεων των δυο κρατων.
Ετσι ξεκινησα απο Υερεβαν και περνωντας τις πολεις Gyumri και Βavra κατεληξα στα Αρμενο-Γεωργιανα συνορα. Σε ολη την διαδρομη το τοπιο ειχε αλαξει και απο καταπρασινα λειβαδια οδηγουσα τωρα σε ξερα και αγονα ορεινα περασματα, με την θερμοκρασια να φλερταρει τους 33-35 βαθμους. Ευκολο περασμα των συνορων και συνεχισα για Μπατουμι.
Λιγο εξω απο την πολη Νinotsminda σ'ενα αστυνομικο μπλοκο που σταματησαμε να ρωτησουμε για τον δρομο, μας πληροφορησαν οτι δεν χρειαζεται να παμε μεχρι Μπατουμι για να μπουμε Τουρκια, αλλα υπηρχε ενα ορεινο συνοριακο περασμα που λειτουργουσε μεχρι τις 9 το βραδυ μετα την πολη Αkhaltsikhe. Ηταν κατι που δεν το ειχα υποψην μου απο πριν, και ετσι γλιτωσαμε 130χλμ.
Συνεχισα λοιπον να οδηγω μεχρι το Akhalkalaki, απο 'κει εφτασα Αkhaltsikhe, πηρα τα βουνα και τα λαγκαδια, και μετα την πολη Vale, ξαφνικα στη μεση του πουθενα, συνορα.

Η διαδρομη απο Akhalkalaki μεχρι το Αkhaltsikhe στην οποια τυχαια βρεθηκαμε, εμελλε να ειναι απο τις ομορφοτερες του ταξιδιου. Η καινουρια στριφτερη ασφαλτος σε συνδιασμο με την οργιωδη βλαστηση, συνεθεταν ενα σκηνικο "χαρμα οφθαλμων"!
Βεβαια η ταχυτητα παρεμεινε χαμηλη, γιατι οπως ειπαμε οι γεωργιανοι την οδηγηση στο αντιθετο ρευμα την εχουν ως εθνικο σπορ.

Στο περασμα στην Τουρκια ειμουνα σιγουρος οτι αμεσως θα βρισκομασταν σε μεγαλους δρομους οπως αυτους του Ευξεινου Ποντου και τα χιλιομετρα θα εβγαιναν ευκολοτερα. Λαθος εκτιμηση!
Αμεσως μετα τα συνορα ο δρομος μας ανεβασε σε ακομα μεγαλυτερο υψομετρο πανω στα βουνα. Σε μεγαλα κομματια υπηρχε μονο χαλικι που μ'εκανε να οδηγω με ακομα χαμηλοτερες ταχυτητες. Η νυχτα μας βρηκε στο βουνο ενω η θερμοκρασια απο τους 35 βαθμους την μερα στην Αρμενια, τωρα ειχε πεσει κατω απο 10 βαθμους. Σε συνδιασμο και με την χαμηλη ορατοτητα λογω σκοταδιου, συνεχισα τον δρομο μου οδηγωντας απο 40 μεχρι 60 χλμ./ωρα το πολυ μεσα στην απολυτη ερημια.

Μετα απο 400 περιπου χλμ. και 10 ωρες απο την στιγμη που ξεκινησαμε απο το Υερεβαν, ειμαστε σε ενα μικρο μοτελ στην πολη Αrdahan στη βορειοανανατολικη Τουρκια, παγωμενοι και πτωματα απο την κουραση, πινοντας ζεστο τσαγακι προσπαθωντας να συνελθουμε.

 

[arny]

Την αλλη μερα το πρωι αναζωογονημενοι και με υψηλο ηθικο οπως και σε ολη τη διαρκεια του ταξιδιου, φορτωνουμε τα μπαγαζια εξω απο το μοτελ με καμια εικοσαρια ντοπιους μαζεμενους γυρω μας να μας κοιτανε σαν εξωγιηνους.
Κατευθηνομαι προς Kars ενω ο δρομος εχει ανοιξει επιτρεποντας μου να κινουμαι ποιο σβελτα. Αφου περασα και το Erzurum το τοπιο αρχισε να αλαζει σε ποιο ξερο και ερημικο κανοντας απιστευτη ζεστη.
Ενας νεος κοσμος, αυτος των αχανων εκτασεων της κεντρικης Ανατολιας απλωνωνταν πλεον μπροστα μας!

 

[arny]

Η νυχτα μας βρηκε ξανα στο δρομο και ετσι επρεπε να βρουμε καπου να μεινουμε. Μπαινοντας στο Sivas (Σεβαστεια) δεν δυσκολευτηκα να βρω ξενοδοχειο. Μολις τακτοποιηθηκα στο δωματιο χτυπαει το τηλεφωνο απο την ρεσεψιον λεγοντας μου αν μπορω να κατεβω λιγο κατω. Κατεβαινοντας παρατηρω καποιον μπροστα στη μηχανη. Τον πλησιαζω και τον ρωταω αν θελει κατι. Τελικα ηταν ο ιδιοκτητης του ξενοδοχειου ενας ευγενεστατος ανθρωπος και μοτοσυκλετιστης ο ιδιος. Κατοχος μιας ταξιδιωτικης μοτοσυκλετας ειχε ταξιδεψει για διακοπες στην Χαλκιδικη.
Αφου κατσαμε για λιγη ωρα και τα ειπαμε για το ταξιδι πινοντας τσαι, τον αποχαιρετησα να παω να ξεκουραστω. Εκεινη την στιγμη λεει κατι στην γλωσσα του στον ρεσεψιονιστ και βγαζει και μου δινει πισω τα μισα χρηματα που πληρωσα για το δωματιο. Αυτο θα πει μοτοσυκλετιστικο πνευμα!

Το πρωι χαλαρος και ξεκουραστος οδηγουσα με πορεια προς την "χωρα των ομορφων αλογων" οπως αποκαλουνε την Καππαδοκια. Περασα το Kayser (Καισαρεια) με στοχο την κοιλαδα Goreme οπου και θα μεναμε. Πλησιαζοντας αντικριζα ενα σουρεαλιστικο τοπιο. Το εδαφος εμοιαζε σεληνιακο με αμετρητους ηφαιστιογενεις βραχους, και τις "καμιναδες των νεραιδων" να ορθονονται μπροστα μας!

 

[Gin Tonic]

Ε ναι ρε.
Σαν την Χαλκιδική δεν έχει... (φλέγον ζήτημα στο travel stories)

Σοβαρά τώρα. Έκανες πραγματικά φανταστικό και πολύ πλούσιο σε εικόνες ταξίδι. Σε διαβάζω με ενδιαφέρον.

 

[arny]

Γενικα το Goreme πολυ τουριστικο με τους περισσοτερους επισκεπτες να ειναι απο Κινα. Με φανηκε οτι υπηρχαν περισσοτεροι Κινεζοι παρα Τουρκοι στο μερος. Το βραδυ πηγαμε σ'ενα μπαρακι να δουμε το Ελλαδα-Κοστα Ρικα, και ενω ειχα την εντυπωση οτι αν βαζαμε γκολ μονο εγω θα πανηγυριζα, τελικα οι Τουρκοι αποδιχτικαν φανατικοι υποστηρικτες τις Εθνικης μας! Οι Κινεζοι πανηγυριζαν οποτε εμπαινε γκολ ανεξαρτητα ποια ομαδα το εβαζε.

Στο guest house που μειναμε το δωματιο ηταν σκαμενο μεσα στον βραχο και με prive βεραντα με θεα!

 

[arny]

Tελευταιος σταθμος η Πολη! Θα την επισκεπτομουν για πρωτη φορα και ηθελα να αφιερωσω λιγο χρονο για παρτη της. Τα 700 χλμ. βγηκανε ευκολα στον τουρκικο αυτοκινητοδρομο, αν και πριν την πολη τα "χρειαστηκα" λιγο, οταν εβλεπα τους οδηγους να πηγαινουν με τελικες, κολλητα προφυλακτηρα με προφυλακτηρα. Αναγκαστικα ακολουθησα γρηγορο ρυθμο για να μην περασει κανεις απο πανω μου.

Διασχιζοντας την γεφυρα του Βοσπορου.

Για την Κωνσταντινουπολη δεν θα αναλωθω σε περιγραφες και πολλες φωτο. Αλλωστε υπαρχουν αρκετα ταξιδιωτικα που δινουν λεπτομερεις πληροφοριες για την πολη. Οι επομενες μερες περασανε με...

...βολτες στα αξιοθεατα,

...βαρκαδες,

...και στιγμες χαλαρωσης, μπας και ξεμουδιασουν λιγο τα κωλομερια μετα απο τοσες μερες πανω στη σελα.

 

[arny]

Το ταξιδι τελειωσε λοιπον. Ευξεινος Ποντος, Τιφλιδα, η γειτονια που εμενα, Καυκασος, βαφτισια, πικνικ, Αρμενια, Καππαδοκια, Πολη. . . . .
Περασανε σχεδον 2 μηνες και ακομα προσπαθω να συνθεσω το παζλ απο εικονες και στιγμες μεσα στο μυαλο μου. Ανθρωποι φιλοξενοι που με υποδεχτηκαν εγκαρδια κανοντας μου να μη νιωσω ουτε στιγμη οτι ειμαι ενας ξενος. Νιωθω τυχερος που εζησα εστω και λιγο απο τις ζωες τους.
Το ταξιδι σ'αυτους τους τοπους δεν ειναι κατι το ιδιαιτερο η επικινδυνο. Αρκει βεβαια να πηγαινεις σεμνα και ταπεινα.

Σ' αυτο το σημειο θα ηθελα να πω δυο λογια για το αφανη προσωπο αυτου του ταξιδιωτικου, την συνεπιβατιδα. Η προηγουμενη εμπειρια της απο μηχανες ηταν κανα δυο εκδρομες των 300 χλμ. στη Χαλκιδικη. Ομολογω οτι αγχωνομουν λιγο για το πως θα τα παει αν και εγω δεν ειχα παρομοια εμπειρια σε δικαβαλο τοσο μεγαλο ταξιδι.
Σε ολη την διαρκεια του ταξιδιου δεν παραπονεθηκε πουθενα και για τιποτα! Ακομα και οταν η κουραση μας ειχε καταβαλει, ακομα και οταν βρεθηκαμε νυχτα στα βουνα της Τουρκιας στην απολυτη ερημια να τρεμουμε απο το κρυο, δεν λιγοψυχισε. Απλα ανεμενε σιωπιλα την ωρα που θα φταναμε σε καποιο καταλυμα να ξεκουραστουμε. Ειχε ενα θεμα με τα "τρομακτικα βουνα" οπως τα αποκαλουσε, αλλα αυτο αντιμετωπιστηκε με μπολικη καζουρα απο μερους μου!
Στο δρομο ηταν τα δευτερα ζευγαρια ματια που προσεχανε οτι θα διεφευγε εμενα. Χαρακτηριστικο παραδειγμα οταν ειδε απο τον καθρεφτη ενα ταξι που πηγε να με προσπερασει, την ωρα που εκοβα αριστερα για να αποφυγω μια αγελαδα που ηταν ξαπλωμενη στην μεση του δρομου.
Η πραματεια μας καθε πρωι ηταν τακτοποιημενη μεσα στα σαμαρια και πραγματικα δεν ασχοληθηκα ουτε μια μερα μ' αυτο το θεμα. Οτι λερωνοταν, πλενονταν το ιδιο βραδυ.
H σημαντικοτερη βοηθεια ομως ηταν τα ρωσσικα που μιλουσε και μπορουσαμε να συνεννοηθουμε, ειδικα στα μπλοκα και στα συνορα.
Απο τα 6.500 χλμ. συνολικα του ταξιδιου, καθισε στη σελα τα 4.300 χλμ. Σταθηκε "παλικαρι", και ενα μεγαλο μερος της ομαλης καταληξης του ταξιδιου οφειλεται σ'αυτην.

Απο μ' ενα τον Κωστα, και την Λελα, ενα μεγαλο ευχαριστω για τα καλα σας λογια, και σας ευχομαστε να πραγματοποιησετε ολα τα ταξιδιωτικα σας ονειρα, ειτε μονοι, ειτε με παρεα η ακομα και με το ετερον ημισυ σας!

 

[katkats]

Ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας την ιστορία αυτού του ξεχωριστού ταξιδιού.
Ο επίλογός σου όλα τα λεφτά!