travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.861
- Likes
- 16.112
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Ταξίδι για το σαφάρι. Αρούσα.
Ξυπνήσαμε κανονικά το πρωί της Τετάρτης, όπως κάθε μέρα, μετά από ένα ωραίο ύπνο 6-7 ωρών. Πήγαμε για το πρωινό, αφού κάναμε μία μικρή βόλτα στην παραλία. Είχαμε ετοιμάσει τα πράγματά μας για την αναχώρηση προς το αεροδρόμιο της Ζανζιβάρης. Η ώρα αναχώρησης από το ξενοδοχείο ήταν 8:30 και κάπου εκείνη την ώρα φύγαμε, αφού δεν είχαμε περιθώρια καθυστερήσεων. Η πτήση μας είχε αλλάξει και είχε μεταφερθεί περίπου μιάμιση ώρα νωρίτερα δηλαδή στις 12:00 το μεσημέρι.
Το ξενοδοχείο μας:
Και η παραλία:
Τα τρία αυτοκίνητα ξεκίνησαν κανονικά. Όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που περίπου 20 χιλιόμετρα πριν την άφιξή μας στο αεροδρόμιο, το αυτοκίνητο του αρχηγού χάλασε και δεν μπορούσε να προχωρήσει. Ευτυχώς από την εταιρία γύρισαν με δύο άλλα αυτοκίνητα για να πάρουν τους επιβάτες και τα πράγματα και έτσι δεν χάσαμε του αεροπλάνο. Βέβαια τα άλλα δύο αυτοκίνητα προχώρησαν και είχαμε φτάσει εμείς νωρίτερα στο αεροδρόμιο. Συμπέρασμα: στην Αφρική δεν είναι να νοικιάσεις αυτοκίνητο. Καλύτερα να το αναλάβει τοπικό πρακτορείο με δικό του οδηγό.
Στο αεροδρόμιο η αναχώρηση έγινε κανονικά με όλη την παρέα στις 12:00 και μετά από μία ώρα είχαμε φτάσει στην Αρούσα της ηπειρωτικής Τανζανίας. Η πτήση ήταν πολύ όμορφη, αφού κάτω βλέπαμε τα δάση αλλά και ερήμους και τις σαβάνες της χώρας.
Στην Αρούσα ο αρχηγός είχε κλείσει για να μείνουμε μία βίλα για όλο το γκρουπ, αλλά εμείς θέλαμε δικό μας μπάνιο και αυτή η δυνατότητα δεν υπήρχε εκεί. Εγώ λοιπόν είχα νοικιάσει ένα μήνα πριν ωραίο δωμάτιο σε κοντινό ξενοδοχείο. Γενικά αυτή η δυνατότητα υπήρχε από πριν ξεκινήσει το ταξίδι. Δηλαδή σε όποιον δεν άρεσε το δωμάτιο μπορούσε να κλείσει αλλού και θα κανονίζαμε τις μετακινήσεις. Έτσι τα τρία τζιπ που μας παρέλαβαν πήγαν τους υπόλοιπους στην βίλα και εμάς στο μικρό ξενοδοχείο.
Μετά, χωρίς μεγάλη καθυστέρηση, όλα μαζί τα τζιπ φύγαμε για μία μικρή εκδρομή. Πρώτα πήγαμε σε ένα λόφο που φάγαμε κάτι πολύ μέτρια φαγητά. Αργότερα στο πρόγραμμα ήταν να πάμε σε μία φυτεία καφέ. Μόνο τέτοια δεν ήταν. Ή τουλάχιστον εμείς δεν την είδαμε. Ήταν ένας κήπος με διάφορα δέντρα και φυτά, μεταξύ αυτών και πολλά καφεόδενδρα. Μας έκαναν ξενάγηση (ο ιδιοκτήτης) και μας εξήγησαν διάφορα πράγματα γι αυτά τα φυτά. Πάντως είχε ενδιαφέρον που εκεί ήταν δυο οικογένειες και είχαν συνολικά τουλάχιστον 30 παιδιά, ηλικίας από δύο έως δεκαπέντε ετών. Μάθαμε ότι είναι δύο άντρες που ο καθένας τους έχει παντρευτεί από δύο γυναίκες. Τα παιδιά προέρχονται από αυτό το σύνολο των τεσσάρων γυναικών.
Αφού είδαμε και αυτό, επιστρέψαμε στα ξενοδοχεία μας περίπου στις 19:00, δηλαδή την ώρα που βράδιασε. Εγώ με την Ντίνα θέλαμε να πάμε μία βόλτα στο κέντρο της πόλης, αλλά οι ντόπιοι που ρωτήσαμε μας απέτρεψαν, θεωρώντας ότι το βράδυ είναι επικίνδυνο. Ουσιαστικά δηλαδή δεν μας άφησαν να πάμε. Και καλά έκαναν γιατί στην επιστροφή μετά από τρεις μέρες που πήγαμε μέρα μεσημέρι, καταλάβαμε ότι δεν είναι για νυχτερινή βόλτα η Αρούσα. Κάναμε εκείνο το βράδυ μία μικρή βόλτα σε κάτι μαγαζάκια τύπου Αφρικής, κοντά το μικρό ξενοδοχείο που μέναμε για περίπου 20 λεπτά. Εμένα μου άρεσε και δεν ένιωσα άβολα λόγω κάποιου κινδύνου.
Γυρίσαμε στο δωμάτιο να κάνουμε ένα μπάνιο και φάγαμε πολύ ωραίο φαγητό στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, που δεν έχει όμως πολλούς επισκέπτες να μένουν. Εδώ οι τιμές είναι πολύ φθηνές, δηλαδή το δωμάτιο το πληρώνω περίπου 25 δολάρια και το πιάτο με κρέας κάνει 4 ευρώ.
Ξυπνήσαμε κανονικά το πρωί της Τετάρτης, όπως κάθε μέρα, μετά από ένα ωραίο ύπνο 6-7 ωρών. Πήγαμε για το πρωινό, αφού κάναμε μία μικρή βόλτα στην παραλία. Είχαμε ετοιμάσει τα πράγματά μας για την αναχώρηση προς το αεροδρόμιο της Ζανζιβάρης. Η ώρα αναχώρησης από το ξενοδοχείο ήταν 8:30 και κάπου εκείνη την ώρα φύγαμε, αφού δεν είχαμε περιθώρια καθυστερήσεων. Η πτήση μας είχε αλλάξει και είχε μεταφερθεί περίπου μιάμιση ώρα νωρίτερα δηλαδή στις 12:00 το μεσημέρι.
Το ξενοδοχείο μας:
Και η παραλία:
Τα τρία αυτοκίνητα ξεκίνησαν κανονικά. Όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που περίπου 20 χιλιόμετρα πριν την άφιξή μας στο αεροδρόμιο, το αυτοκίνητο του αρχηγού χάλασε και δεν μπορούσε να προχωρήσει. Ευτυχώς από την εταιρία γύρισαν με δύο άλλα αυτοκίνητα για να πάρουν τους επιβάτες και τα πράγματα και έτσι δεν χάσαμε του αεροπλάνο. Βέβαια τα άλλα δύο αυτοκίνητα προχώρησαν και είχαμε φτάσει εμείς νωρίτερα στο αεροδρόμιο. Συμπέρασμα: στην Αφρική δεν είναι να νοικιάσεις αυτοκίνητο. Καλύτερα να το αναλάβει τοπικό πρακτορείο με δικό του οδηγό.
Στο αεροδρόμιο η αναχώρηση έγινε κανονικά με όλη την παρέα στις 12:00 και μετά από μία ώρα είχαμε φτάσει στην Αρούσα της ηπειρωτικής Τανζανίας. Η πτήση ήταν πολύ όμορφη, αφού κάτω βλέπαμε τα δάση αλλά και ερήμους και τις σαβάνες της χώρας.
Στην Αρούσα ο αρχηγός είχε κλείσει για να μείνουμε μία βίλα για όλο το γκρουπ, αλλά εμείς θέλαμε δικό μας μπάνιο και αυτή η δυνατότητα δεν υπήρχε εκεί. Εγώ λοιπόν είχα νοικιάσει ένα μήνα πριν ωραίο δωμάτιο σε κοντινό ξενοδοχείο. Γενικά αυτή η δυνατότητα υπήρχε από πριν ξεκινήσει το ταξίδι. Δηλαδή σε όποιον δεν άρεσε το δωμάτιο μπορούσε να κλείσει αλλού και θα κανονίζαμε τις μετακινήσεις. Έτσι τα τρία τζιπ που μας παρέλαβαν πήγαν τους υπόλοιπους στην βίλα και εμάς στο μικρό ξενοδοχείο.
Μετά, χωρίς μεγάλη καθυστέρηση, όλα μαζί τα τζιπ φύγαμε για μία μικρή εκδρομή. Πρώτα πήγαμε σε ένα λόφο που φάγαμε κάτι πολύ μέτρια φαγητά. Αργότερα στο πρόγραμμα ήταν να πάμε σε μία φυτεία καφέ. Μόνο τέτοια δεν ήταν. Ή τουλάχιστον εμείς δεν την είδαμε. Ήταν ένας κήπος με διάφορα δέντρα και φυτά, μεταξύ αυτών και πολλά καφεόδενδρα. Μας έκαναν ξενάγηση (ο ιδιοκτήτης) και μας εξήγησαν διάφορα πράγματα γι αυτά τα φυτά. Πάντως είχε ενδιαφέρον που εκεί ήταν δυο οικογένειες και είχαν συνολικά τουλάχιστον 30 παιδιά, ηλικίας από δύο έως δεκαπέντε ετών. Μάθαμε ότι είναι δύο άντρες που ο καθένας τους έχει παντρευτεί από δύο γυναίκες. Τα παιδιά προέρχονται από αυτό το σύνολο των τεσσάρων γυναικών.
Αφού είδαμε και αυτό, επιστρέψαμε στα ξενοδοχεία μας περίπου στις 19:00, δηλαδή την ώρα που βράδιασε. Εγώ με την Ντίνα θέλαμε να πάμε μία βόλτα στο κέντρο της πόλης, αλλά οι ντόπιοι που ρωτήσαμε μας απέτρεψαν, θεωρώντας ότι το βράδυ είναι επικίνδυνο. Ουσιαστικά δηλαδή δεν μας άφησαν να πάμε. Και καλά έκαναν γιατί στην επιστροφή μετά από τρεις μέρες που πήγαμε μέρα μεσημέρι, καταλάβαμε ότι δεν είναι για νυχτερινή βόλτα η Αρούσα. Κάναμε εκείνο το βράδυ μία μικρή βόλτα σε κάτι μαγαζάκια τύπου Αφρικής, κοντά το μικρό ξενοδοχείο που μέναμε για περίπου 20 λεπτά. Εμένα μου άρεσε και δεν ένιωσα άβολα λόγω κάποιου κινδύνου.
Γυρίσαμε στο δωμάτιο να κάνουμε ένα μπάνιο και φάγαμε πολύ ωραίο φαγητό στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, που δεν έχει όμως πολλούς επισκέπτες να μένουν. Εδώ οι τιμές είναι πολύ φθηνές, δηλαδή το δωμάτιο το πληρώνω περίπου 25 δολάρια και το πιάτο με κρέας κάνει 4 ευρώ.