Μάλτα Σαράντα βαθμοί, λιώνει το κορμί στης Μάλτας το νησί!

[Klair]

Απλώς είναι μια περιοχή με πολύ βαβούρα και ένας φίλος μας, που μένει στη Μάλτα, μας είχε πει τότε που είχαμε πάει, οτι το Σεντ Τζούλιαν είναι κάτι σαν τα Μάλια της Κρήτης και το Κάβο της Κέρκυρας. Πολλούς άγγλους και διασκέδαση μέχρι τελικής πτώσεως με όλα τα συναφή επακόλουθα.

Η περιοχή έχει όντως βαβούρα, αλλά ο πολύς χαμός γίνεται σε συγκεκριμένο σημείο. Στην Paceville Piazza και στον Triq San Gorg (St. George’s Road) που βρίσκονται τα μεγάλα clubs συνωστίζονται οι νεαροί και οι νεαρές για τη διασκέδασή τους. Δύο φορές διασχίσαμε αυτόν τον δρόμο, αργά το βράδυ, και δεν είδαμε θαμώνες σε ντελίριο ή έκτροπα. Έτυχε; Δεν το γνωρίζω! Πάντως στην άκρη της πλατείας υπήρχε παρουσία αστυνομικής δύναμης, προφανώς για αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων. Ίσως παλαιότερα να γίνονταν έκτροπα και πλέον να έχουν περιοριστεί ή εξαλειφθεί λόγω συνεχούς αστυνόμευσης.

Όλη η υπόλοιπη πόλη έχει πολλά μπαράκια, καφέ και εστιατόρια με πολύ κόσμο και δε διαφέρει σε τίποτα από οποιοδήποτε άλλο τουριστικό μέρος σε καλοκαιρινή περίοδο. Εμείς κυκλοφορήσαμε βράδυ με τα πόδια σε πολλούς δρόμους με κόσμο και δε νιώσαμε πουθενά κίνδυνο ή ανασφάλεια. Ήταν σαν να βρισκόμασταν σε ένα μεγάλο υπαίθριο πάρτι.

Πήγαμε εκεί μόνο μία μέρα, απόγευμα σχετικά, για ένα δίωρο και δεν μου άρεσε αυτό που είδα. Πολλά εμπορικά και μεγάλη οικοδομική ανάπτυξη, μέσα στην οποία χάνονταν κάθε γραφικότητα.

Το St. Julian’s πράγματι δεν είναι γραφικό. Είναι μια ταχέως αναπτυσσόμενη πόλη με ουρανοξύστες, εμπορικά, καζίνο και ξενοδοχεία. Γι’ αυτό, αν πρόσεξες στο πρώτο κεφάλαιο, το χαρακτήρισα εντός εισαγωγικών, εννοείται, σαν το Μανχάταν της Μάλτας. Έχει κάποια «χαριτωμένα» σημεία τα οποία περιγράφω μέσα στην ιστορία.

 

[Sassenach77]

Το St. Julian’s πράγματι δεν είναι γραφικό. Είναι μια ταχέως αναπτυσσόμενη πόλη με ουρανοξύστες, εμπορικά, καζίνο και ξενοδοχεία. Γι’ αυτό, αν πρόσεξες στο πρώτο κεφάλαιο, το χαρακτήρισα εντός εισαγωγικών, εννοείται, σαν το Μανχάταν της Μάλτας. Έχει κάποια «χαριτωμένα» σημεία τα οποία περιγράφω μέσα στην ιστορία.

Ναι ναι, το πρόσεξα! Όπως και την ιστορική αναφορά της περιοχής! Αυτά μου αρέσουν άλλωστε....

Αν εξαιρέσω την ιστορία σου για τη Βουλγαρία, που είναι μια χώρα που βλέπω με διαφορετική σκοπιά, η παρούσα ιστορία σου είναι η πρώτη που διαβάζω ενώ έχω πάει ήδη στο προορισμό. Θα την διαβάσω σαν αναπόληση χωρίς να ψάχνω ενδιαφέροντα και σε συνδυασμό με την αφήγηση σου είμαι σίγουρη οτι θα την απολαύσω!

 

[Klair]

Sliema
Κυριακή 3 Ιουνίου 2022

Το πρωί ένιωθα πολύ ταλαιπωρημένη. Από τη μια ήταν η συσσωρευμένη κούραση από το περπάτημα τόσων ημερών και από την άλλη η ίωση που επέμενε και με είχε αφήσει σχεδόν άυπνη. Εναπόθεσα τις ελπίδες μου για ανάκαμψη στο πλούσιο πρωινό που κατέφθασε στο δωμάτιο. Πήρα και δύο depon αναμένοντας την επίδρασή τους.

Για τη σημερινή μέρα υπήρχαν δύο σκέψεις. Η πρώτη ήταν να παραμείνουμε στο Gozo παίρνοντας το λεωφορείο για τη Ramla Bay, την καλύτερη παραλία του νησιού με την κόκκινη άμμο. Μάλιστα, συχνά, αναφέρεται τοπικά ως «Ramla il-Ħamra», η Κόκκινη Αμμουδιά. Ο κόλπος Ramla με την όμορφη αμμώδη παραλία βρίσκεται στα βόρεια του νησιού. Πάνω από τον κόλπο, λέγεται, ότι υπάρχει η Σπηλιά της Καλυψούς όπου έζησε ο Οδυσσέας μαζί με τη νύμφη για επτά (7) ολόκληρα χρόνια. Θα ήταν ωραία η αίσθηση να βουτήξουμε και να κολυμπήσουμε στα ίδια νερά που δροσιζόταν ο πολυμήχανος βασιλιάς παρέα με την Καλυψώ.

Η δεύτερη σκέψη ήταν να αναχωρήσουμε, αμέσως μετά το πρωινό, από το Gozo για τη Μάλτα και να επισκεφθούμε τη Sliema την οποία είχαμε περπατήσει μόνο βράδυ, και μάλιστα μόνο στο παραλιακό της μέτωπο χωρίς να εισχωρήσουμε βαθύτερα στο εσωτερικό της. Στη λίστα μου είχα σημειωμένες κάποιες όμορφες γειτονιές, στα ενδότερα της περιοχής, στις οποίες υπάρχουν όμορφοι δρόμοι με παραδοσιακά σπίτια με κλειστά μπαλκόνια, αλλά και σημαντικοί ναοί με υπέροχη αρχιτεκτονική. Sliema, λοιπόν, δεν είναι μόνο τα πάμπολλα ξενοδοχεία και τα αμέτρητα καφέ και εστιατόρια της παραλιακής, αλλά και οι κρυμμένες γειτονιές με τις βουκαμβίλιες και τα σπίτια των ντόπιων, καθώς και οι εκκλησιές με την ιστορία τους και την αρχοντιά τους.

Τελικά, αποφασίσαμε ομόφωνα να εγκαταλείψουμε άμεσα το Gozo και να επιστρέψουμε το συντομότερο στη Μάλτα. Πολύ θα θέλαμε να ρίξουμε μια βουτιά στη Ramla Bay και να δούμε ακόμη μια όμορφη παραλία, αλλά υλοποιώντας αυτό το σενάριο θα προέκυπταν άλυτα προβλήματα. Το βασικότερο εξ αυτών θα ήταν η αδυναμία να πλυθούμε και να διώξουμε από πάνω μας αντηλιακά και αλάτια μετά τη θαλασσα, αφού θα είχαμε κάνει ήδη check out από το δωμάτιο. Βέβαια, επιλέγοντας να επιστρέψουμε στη Μάλτα δεν ήταν όλα ρόδινα και εύκολα, αφού είχαμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της φύλαξης των αποσκευών μας. Δε γινόταν να τριγυρνάνε στο νησί σέρνοντας τη βαλίτσα και κουβαλώντας τα βαριά σακίδια στις πλάτες μας. Αυτό όμως το «πρόβλημα» είχε πανεύκολη λύση, αφού με μια αναζήτηση στο διαδίκτυο βρήκαμε ότι πολύ κοντά στους Upper Barrakka Gardens υπήρχαν ντουλάπια φύλαξης αποσκευών. Θα αφήναμε εκεί τις αποσκευές μας και θα ήμασταν ελεύθεροι και ωραίοι για τις τελευταίες βόλτες μας στις γειτονιές της όμορφης Μάλτας.

Έτσι, αποχαιρετήσαμε την πολύ φιλόξενη σπιτονοικοκυρά μας και ξεκινήσαμε για τον σταθμό των λεωφορείων της Victoria. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά του οχήματος ρώτησα τον σύζυγο αν είχε κέρματα για την έκδοση των εισιτηρίων. Τότε, ο λεπτοκαμωμένος με το μακρύ μαλλί οδηγός γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος μας και ρώτησε: -«Έλληνες είστε ρε παιδιά;». -«Έλληνες είμαστε» του απαντήσαμε με μια φωνή. -«Περάστε μέσα. Κερασμένα τα εισιτήρια» μας είπε με ένα πλατύ χαμόγελο. Όπως ήταν φυσικό πιάσαμε την κουβέντα μαζί του και μάθαμε ότι ο πολύ ευχάριστος αυτός τύπος ήρθε πριν έντεκα (11) χρόνια με έναν φίλο του για διακοπές στη Μάλτα και δε γύρισε ποτέ πίσω στην Ελλάδα. Έμεινε στο νησί, τώρα εργάζεται οδηγός λεωφορείων στο Gozo και δε θέλει με τίποτα και ποτέ να επιστρέψει πίσω στην πατρίδα μας. Μάλιστα, μας είπε ότι τα πρώτα χρόνια ερχόταν για διακοπές στην Ελλάδα, αλλά τα τελευταία επτά (7) χρόνια δεν έχει ξαναπατήσει το πόδι του στη χώρα μας. Είναι απόλυτα ικανοποιημένος με τη ζωή του στο νησί, έχει συνηθίσει τις καιρικές συνθήκες και η ζέστη δεν τον ενοχλεί, πλέον, καθόλου. Αποχαιρετιστήκαμε εγκάρδια στο Λιμάνι και προχωρήσαμε προς την αποβάθρα για να επιβιβαστούμε στο ferry που θα μας οδηγούσε μετά από μια (1) ώρα, περίπου, στη Μάλτα.

Φτάνοντας στη Βαλέτα κατευθυνθήκαμε αμέσως στο Barrakka Lift για την άνοδό μας στην πόλη. Είναι δυνατόν να βρεθούμε στους Upper Barrakka Gardens και να μην απολαύσουμε τη θέα προς τις τρεις πόλεις και το Μεγάλο Λιμάνι; Όχι βέβαια! Μάλιστα, πετύχαμε τον απόπλου του τεράστιου ιστιοφόρου για το οποίο έχει γίνει αρκετός λόγος σε προηγούμενα posts της ιστορίας.

Στη συνέχεια περπατήσαμε καμιά τετρακοσαριά (400) μέτρα φτάνοντας στη St. Lucia΄s Street (Triq Santa Lucia) στον αριθμό 15a όπου βρίσκεται το Stow Your Bags-Luggage Storage για να αφήσουμε τις αποσκευές μας. Βάζω το link για κάθε ενδιαφερόμενο:

Luggage Storage in Valletta, Malta Left Luggage | Stow Your Bags

Απελευθερωμένοι από τα βάρη μας συνεχίσαμε να ακολουθούμε την κατηφορική St. Lucia΄s Street. Έρημα, στενά και απολύτως γραφικά δρομάκια μας χάρισαν, για ακόμα μια φορά, μεσαιωνικές εικόνες και στιγμιότυπα βγαλμένα από παραμύθια με Ιππότες και Πριγκίπισσες.

Καταλήγοντας στην Boat Street οδηγηθήκαμε στον σταθμό των ferries για τη Sliema.

Η Boat Street​

H Boat Street​

Υπήρχαν κάμποσοι ακόμα επιβάτες που περίμεναν το πλοίο. Η γύρω περιοχή, όμως, ήταν ήσυχη και το Porticello Restaurant, που δεσπόζει στο μικρό λιμανάκι με το ολόλευκο χρώμα του, δεν είχε ανοίξει ακόμα.

Sliema Ferry και Porticello Restaurant​

Sliema Ferry και Porticello Restaurant​

Sliema Ferry​

Μπήκαμε στο ferry και ξανοιχτήκαμε στο Marsamxett Harbour έχοντας ανεμπόδιστη θέα προς το νησάκι Manoel με το ομώνυμο Φρούριο,

To Manoel Island​

προς το Fort Tigné της Sliema,

To Fort Tigné ​

αλλά και προς τη Βαλέτα.

Η Βαλέτα​

Η Βαλέτα​

Η Βαλέτα​

Το νησί Manoel είναι ένας χαμηλός, μάλλον επίπεδος λόφος, σε σχήμα φύλλου. Βρίσκεται στη μέση του λιμανιού Marsamxett, με τον κολπίσκο Lazzaretto στα νότια και τον κολπίσκο Sliema στα βόρεια. Συνδέεται με την ηπειρωτική Μάλτα με μια γέφυρα και πάνω του είναι χτισμένο το μεγαλοπρεπές Fort Manoel από τους Knights Hospitaller για να προστατεύσει τους βόρειους προμαχώνες της Βαλέτας από την επίθεση του εχθρού. Αρχικά, στο Manoel Island χτίστηκε ένα νοσοκομείο καραντίνας, γνωστό ως Lazzaretto, σε μια προσπάθεια να ελεγχθεί η περιοδική εισροή πανώλης και χολέρας από τα εισερχόμενα πλοία.

Το Fort Manoel χρονολογείται από τον 18ο αιώνα και ήταν μια κυψέλη στρατιωτικής δραστηριότητας για περισσότερα από 200 χρόνια. Το όνομα του νησιού και του Φρουρίου οφείλεται στον Antonio Manoel de Vilhena. Αφού χρησιμοποιήθηκε για την προστασία της ακτογραμμής της Μάλτας, το οικοδόμημα καταλήφθηκε από τον Βρετανικό Στρατό το 1800 και παρέμεινε υπό τη δικαιοδοσία του, αν και με πολλές διαφορετικές λειτουργίες, μέχρι την Ανεξαρτησία το 1964. Το Φρούριο χρησιμοποιήθηκε, επίσης, ως νοσοκομείο και ως βάση του Ναυτικού κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι τοπικές φήμες και η λαογραφία, εξιστορούν πως το Fort Manoel είναι στοιχειωμένο, αφού πολλοί άνθρωποι έχουν παρατηρήσει μια οπτασία την οποία μάλιστα έχουν ονομάσει Μαύρο Ιππότη. Εμφανίζεται σε ανυποψίαστους επισκέπτες φορώντας την πλήρη πανοπλία του και τα διακριτικά του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη. Εικάζεται ότι είναι η απόκοσμη φιγούρα του Μεγάλου Μαγίστρου Vilhena. Αν είχαμε τον απαιτούμενο χρόνο σίγουρα θα επισκεπτόμασταν το νησί και το Φρούριο ελπίζοντας να συναντήσουμε και εμείς τον Μαύρο Ιππότη με την αστραφτερή πανοπλία του και τα ένδοξα μυστικά του.

Το Fort Manoel​

Από την άλλη το Fort Tigné βρίσκεται στην άκρη της χερσονήσου Tigné και θεωρείται ένα από τα παλαιότερα πολυγωνικά οχυρά στον κόσμο. Κατασκευάστηκε από το Τάγμα του Αγίου Ιωάννη στα τέλη του 18ου αιώνα για να προστατεύσει την είσοδο στο λιμάνι Marsamxett από τις δυνάμεις εισβολής. Έξι (6) χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του, το Φρούριο αντιστάθηκε στις δυνάμεις του Ναπολέοντα όταν κατέλαβαν το νησί το 1798. Αργότερα ακόμη, η παρουσία βρετανικών στρατιωτικών στρατώνων στο ακρωτήριο τράβηξε την προσοχή των βομβαρδιστικών του Άξονα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Μάλτα έγινε «το πιο βομβαρδισμένο μέρος στη γη». Περιλαμβάνεται στον προσωρινό κατάλογο της Μάλτας με Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 1998, ως μέρος των οχυρώσεων των Ιπποτών γύρω από τα λιμάνια της Μάλτας.

Απολαμβάνοντας αμέριμνοι την πλεύση μας προς τη Sliema και ρουφώντας αχόρταγα κάθε διαφορετική εικόνα να ξεδιπλώνεται ολόγυρά μας είδαμε μια στήλη καπνού να ανεβαίνει προς τα πάνω και μετά από ελάχιστα δευτερόλεπτα ακούστηκε ένας δυνατός κρότος, σαν κανονιά, ενώ πάνω από τα κεφάλια μας δημιουργήθηκε ένα λευκό σχήμα με φόντο τον γαλάζιο ουρανό. Αυτό συνέβη κάμποσες φορές χωρίς να έχουμε ιδέα περί τίνος επρόκειτο. Η απορία μας θα λυνόταν, συμπτωματικά, μερικές ώρες αργότερα.

Το Marsamxett Harbour:

Το πλοίο μπήκε στον κλειστό κόλπο της Sliema και μας άφησε στην αποβάθρα. Αρχίσαμε να περπατάμε κατά μήκος της Προκυμαίας φτάνοντας στην Pjazza Sant'Anna τη μικρή, αλλά πολύ ζωντανή Πλατεία που κοσμείται από πίδακες νερού, αλλά και από το ιστορικό κτίριο Majestic Theatre στο ισόγειο του οποίου λειτουργούν σήμερα καταστήματα. Κόσμος καθόταν στα παγκάκια απολαμβάνοντας τη σκιά των δέντρων και χαζεύοντας στα κινητά τους τηλέφωνα.

Η Pjazza Sant'Anna​

Η Pjazza Sant'Anna και το Majestic Theatre​

Καθίσαμε για καφέ στο Giorgio's Cafe στο Tigné Seafront, λίγα μέτρα πριν την Pjazza Sant'Anna. Ο σύζυγος παρήγγειλε cappuccino large και εγώ club sandwich και δύο αναψυκτικά για να σβήσω τη δίψα μου. Μαζί με ένα μεγάλο μπουκάλι νερό ο λογαριασμός ήρθε στα 20,50 € τιμή λογικότατη για το μέρος και την ποιότητα των αγαθών. Όταν ξεκουραστήκαμε για τα καλά ξεκινήσαμε με στόχο να γνωρίσουμε την παλιά πόλη της Sliema με τις όμορφες γειτονιές και τις εντυπωσιακές εκκλησιές.

 

[Klair]

Sliema (παλιά πόλη)
Κυριακή 3 Ιουλίου 2022

Είχε έρθει η ώρα να γνωρίσουμε το πρώην ψαροχώρι το οποίο μετατράπηκε σε θερινό θέρετρο για τους κατοίκους του νησιού και για τους επισκέπτες κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Για να εξερευνήσουμε τον πυρήνα του χωριού και για να περπατήσουμε στους παλιούς δρόμους του αρχίσαμε να ακολουθούμε την Triq Tal-Katidral, έναν ανηφορικό δρόμο ο οποίος μας οδήγησε έξω από τη ρωμαιοκαθολική Stella Maris Parish Church (Knisja tal-Verġni Marija Kewkba tal-Baħar).

Η Triq Tal-Katidral​

Η Triq Tal-Katidral και η Stella Maris Parish Church (Knisja tal-Verġni Marija Kewkba tal-Baħar)​

Αυτή η ενοριακή εκκλησία είναι η μήτρα όλων των άλλων ενοριακών εκκλησιών της Sliema και της Gżira και είναι, επίσης, o παλαιότερος ενοριακός ναός. Στα μέσα του 19ου αιώνα, ο πληθυσμός της Sliema αυξήθηκε τόσο πολύ που το μικρό παρεκκλήσι που χρησιμοποιούνταν μέχρι τότε δεν επαρκούσε, πλέον, για τον αριθμό των κατοίκων. Οι κάτοικοι του μικρού οικισμού είχαν ζητήσει από τις θρησκευτικές αρχές να χτιστεί μια μεγαλύτερη εκκλησία για να καλύψει τις πνευματικές τους ανάγκες. Ο αρχιτέκτονας Giuseppe Bonavia, λοιπόν, σχεδίασε μια νέα εκκλησία.

Ο ναός στολίστηκε με διάφορα έργα τέχνης όλα αυτά τα χρόνια, με πιο αξιοσημείωτο έναν πίνακα του Giuseppe Cali, καθώς και με το τιμητικό άγαλμα της Παναγίας Stella Maris που μεταφέρθηκε στη Sliema από το Παρίσι, το 1891. Αυτό το άγαλμα μεταφέρεται κάθε χρόνο σε πομπή στους δρόμους της Sliema, την 3η Κυριακή του Αυγούστου. Η πόλη επεφύλασσε και σε εμάς μια παρόμοια τελετή για την οποία δεν είχαμε την παραμικρή ιδέα μέχρι εκείνη τη στιγμή που βρισκόμασταν μπροστά από την εκκλησία, προσπαθώντας με ένα σωρό λήψεις να την χωρέσουμε μέσα στον φωτογραφικό μας φακό.

Η Stella Maris Parish Church (Knisja tal-Verġni Marija Kewkba tal-Baħar)​

Η Stella Maris Parish Church (Knisja tal-Verġni Marija Kewkba tal-Baħar)​

Συνεχίσαμε την πορεία μας ακολουθώντας την Triq Il-Kbira που είναι η καρδιά της αστικής προστατευόμενης περιοχής της Sliema. Όλα τα όμορφα σπίτια αυτού του δρόμου αντανακλούν το μικρό χωριό που σιγά-σιγά μεγάλωνε σε πόλη γύρω από την εκκλησία της Παναγίας του Αστεριού της Θάλασσας (Stella Maris). Φτάσαμε σε ένα τριγωνικό νησί κυκλοφορίας με ένα πανύψηλο δέντρο στο κέντρο του και έναν κόκκινο τηλεφωνικό θάλαμο, απομεινάρι της αγγλικής κατοχής του νησιού. Ο κόμβος ονομάζεται Three Trees (tat-Tlett Siġriet) και πίσω από το δέντρο ορθώνεται ένα υπέροχο διώροφο αρχοντικό (Villa Degiorgio) που, τελικά, μετά από συντονισμένες και επίπονες ενέργειες κατοίκων και οργανώσεων, δεκαετούς διάρκειας, γλίτωσε την κατεδάφιση παραμένοντας στη θέση του ως υπενθύμιση του παλιού πυρήνα του χωριού της Sliema. Και μπορεί να είναι απλώς μια μικρή διασταύρωση που καλύπτεται από καθημερινή σκιά, όμως έχει γίνει ένα εμβληματικό ορόσημο τόσο για τους ντόπιους, όσο και για όποιον προσπαθεί να περιηγηθεί στους πολυάριθμους στενούς δρόμους της παλιάς Sliema όπως εμείς.

Ο κόμβος Three Trees (tat-Tlett Siġriet)​

Ο κόμβος Three Trees (tat-Tlett Siġriet) και πίσω από το δέντρο η Villa Degiorgio​

Σε μια περιοχή της Sliema που η παραδοσιακή αρχιτεκτονική είναι ακόμα ευανάγνωστη, σπίτια, βίλες και αρχοντικά στο χρώμα του μελιού συνέχιζαν να μας χαρίζουν φωτογραφικές εικόνες. Γαλάζιες πόρτες και παραθύρια, ξύλινα κλειστά μπαλκόνια στο μπλε χρώμα της βαθιάς θάλασσας έρχονταν σε πλήρη χρωματική συνύπαρξη με το μωβ και το φούξια των ολάνθιστων αναρριχητικών θάμνων.

Στα γραφικά δρομάκια δεν συναντήσαμε ίχνος τουρίστα, παρά μόνο τη γοητεία της παλιάς πόλης. Σε αντίθεση με τη φασαρία της σύγχρονης Sliema, o παλιός πυρήνας της είναι γεμάτος με θρησκευτικά κτίρια που δίνουν στην παλιά πόλη μια πολύ αυθεντική αίσθηση. Σε ένα τέτοιο οικοδόμημα πλησιάζαμε βαδίζοντας σε δρόμους που ήταν υπέρλαμπρα στολισμένοι με πανό και γιρλάντες από τη μια άκρη του δρόμου μέχρι την άλλη.

Στρίβοντας σε κάποιο στενό, στο βάθος ξεπρόβαλε ο τρούλος της Sanctuary of Our Lady of the Sacred Heart, ενώ στα αυτιά μας έφτασαν ήχοι και μουσικές γιορτής.

Η Sanctuary of Our Lady of the Sacred Heart​

Η Sanctuary of Our Lady of the Sacred Heart​

Το Ιερό της Παναγίας της Ιερής Καρδιάς ιδρύθηκε το 1877 και είναι ενοριακός ναός από το 1918. Αν κάτι αξίζει να ζήσει κάποιος στη Μάλτα είναι μια τοπική γιορτή μαζί με τους ντόπιους. Σε μια τέτοια festa είχαμε την τύχη να βρεθούμε και εμείς, χωρίς φυσικά να το γνωρίζουμε, φτάνοντας στον ναό της Παναγίας της Ιερής Καρδιάς. Αυτές οι γιορτές είναι ετήσιες και συνδέονται με τον προστάτη άγιο της εκκλησίας. Κάθε πόλη ή χωριό έχει τουλάχιστον ένα γλέντι, αλλά οι μεγαλύτερες τοποθεσίες έχουν πολλά. Και η Sliema είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Καθόλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, υπάρχουν πέντε (5) γιορτές που γιορτάζονται στη Sliema και στο γειτονικό St. Julian's με ντόπιους να συρρέουν σε καθεμία από αυτές. Είναι μια τέλεια δικαιολογία-ευκαιρία για να γιορτάσουν, να πιουν μερικά ποτά και να απολαύσουν το φαγητό της γιορτής. Ένα τέτοιο γλέντι της Μάλτας είναι, βασικά, σαν ένα πάρτι στον δρόμο. Μετά από τη λειτουργία, οι ντόπιοι βγαίνουν στους υπέρλαμπρα διακοσμημένους δρόμους για να συναναστραφούν και να διασκεδάσουν με την ψυχή τους κάτι που είδαμε να συμβαίνει με τα ίδια μας τα μάτια παρακολουθώντας για πολλή ώρα τη Festa Madonna Tas-Sacro Cuor Tas-Sliema 2022. Έτσι εξηγήθηκαν και οι εκτοξεύσεις κροτίδων από την Προκυμαία της Sliema που είχαμε δει από το καράβι λίγες ώρες πριν.

Εκείνο που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η πληθώρα νεαρών ατόμων που λάμβαναν μέρος στη γιορτή αλλά και το πάθος με το οποίο βίωναν όλη την τελετή. Η μπάντα έπαιζε ασταμάτητα και ο νεαρόκοσμος ζητωκραύγαζε και χειροκροτούσε αλαλάζοντας. Πολλές κοπέλες ήταν ανεβασμένες στους ώμους των ανδρών και με τις μουσικές υποδείξεις της μπάντας εκτελούσαν ένα τελετουργικό για το οποίο δεν μπόρεσα να βρω καμία πληροφορία.

Την καταευχαριστηθήκαμε αυτήν την απρόσμενη γιορτή και βαριεστημένα σύραμε τα βήματά μας στους δρόμους της παλιάς πόλης της Sliema. Ο χρόνος που μας απέμενε στο νησί είχε αρχίσει να μετράει αντίστροφα. Βγήκαμε στην Προκυμαία της Sliema βαδίζοντας στην ευρύχωρη πλακόστρωτη ζώνη περιπάτου της πολυσύχναστης Triq Ix-Xatt. Το βράδυ, εδώ, γίνεται χαμός, αλλά μεσημεριάτικα με τόση ζέστη ο Μεγάλος Περίπατος ήταν έρημος, αφού όλοι οι Μαλτέζοι και όχι μόνο γέμιζαν ασφυκτικά τα παραλιακά μαγαζιά με τις ομπρέλες και τις ξαπλώστρες καταναλώνοντας μπίρες και αναψυκτικά.

Φτάσαμε μέχρι τη Manoel Island bridge, τη γέφυρα που ενώνει την πόλη Gżira (γειτονάκι της Sliema) με το νησί Manoel. H Sliema και η Gżira αγγίζουν στην πραγματικότητα η μια την άλλη και δεν καταλαβαίνεις καν ότι άλλαξες πόλη. Χρόνος για επίσκεψη στο νησί δεν υπήρχε, υπήρχε όμως για μια στάση στο Fritto-Fish Street Food για να απολαύσει ο σύζυγος μια τεράστια μερίδα καλαμαράκια (9,90€) και εγώ ένα μπουκάλι παγωμένο νερό.

Στη συνέχεια πήραμε το ferry και επιστρέψαμε στη Βαλέτα.

Οι ανηφοριές μας έπεσαν κομματάκι βαριές μέχρι να φτάσουμε στο κατάστημα φύλαξης των αποσκευών μας στη St. Lucia΄s Street (Triq Santa Lucia). Ακριβώς απέναντι από το Stow Your Bags - Luggage Storage είδαμε ένα χαριτωμένο γλυκοπωλείο, το Sunday In Scotland, το οποίο είχε απλωμένα τραπεζάκια στα σκαλιά του κατηφορικού δρόμου και αποφασίσαμε να κάνουμε την τελευταία μας στάση για ένα καφεδάκι κι ένα γλυκάκι το οποίο δεν μπόρεσα να φάω ολόκληρο γιατί λιγώθηκα από την υπερβολική ζάχαρη.

Αυτό ήταν! Έφτασε η ώρα της αναχώρησης για το αεροδρόμιο. Κουβαλώντας τη βαλίτσα στα χέρια και έχοντας τα σακίδια στις πλάτες μας κατεβήκαμε τα υπόλοιπα, κάμποσα, σκαλιά της St. Lucia΄s Street καταλήγοντας στην οδό Lvant, μπροστά από την Church of St. Lucy (Knisja ta' Santa Luċija ta' Sirakuża), περιμένοντας την άφιξη του Uber για τη μεταφορά μας στο αεροδρόμιο.

Η οδός Lvant​

Περιμένοντας το ταξί έψαξα λίγες πληροφορίες για την όμορφη εκκλησία που είχα απέναντί μου και αυτά που διάβασα με εντυπωσίασαν, αφού η εκκλησία της Αγίας Λουκίας χτίστηκε το 1570, τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της κατασκευής της Βαλέτας. Οι πρώτοι Δομινικανοί που πήγαν στη Βαλέτα από τη Birgu έκαναν για πρώτη φορά τα μυστήριά τους σε αυτήν την εκκλησία πριν χτιστεί η δική τους. Το κτίριο περιλαμβάνεται στον Εθνικό Κατάλογο της Πολιτιστικής Περιουσίας των Νησιών της Μάλτας.

Η Church of St. Lucy (Knisja ta' Santa Luċija ta' Sirakuża)​

Το Uber κατέφθασε και μετά από 13 λεπτά διαδρομής κατεβήκαμε στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Μάλτας.

Φόρεσα διπλή μάσκα για να προστατέψω τους γύρω μου από την ίωση που κουβαλούσα τις τελευταίες μέρες. Φυσικά και μου είχε περάσει από το μυαλό ότι μπορεί να νοσούσα από κορωνοϊό αλλά δεν είχα μπει στη διαδικασία να κάνω τεστ. Εννοείται ότι και στα υπόλοιπα μέσα κυκλοφορίας (ταξί, καράβια, λεωφορεία) φορούσαμε μάσκες. Στο αεροδρόμιο γινόταν ο κακός χαμός από κόσμο. Στην αρχή καθίσαμε έξω, σε μια μεγάλη βεράντα, αλλά έκανε αφόρητη ζέστη και έτσι καταλήξαμε στον εσωτερικό κλιματιζόμενο χώρο.

Η πτήση με την αγαπημένη είχε καθυστέρηση, κι όσο περνούσε η ώρα τόσο περισσότερος χαμός γινόταν. Στις 23:00 ώρα Ελλάδας προσγειωθήκαμε στο Διεθνές Αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Έξω από τις αφίξεις περίμενε ο γιος μας ο οποίος είχε, φυσικά, ενημερωθεί εδώ και μέρες για την κατάσταση της υγείας μου. Ήταν πανέτοιμος να μας υποδεχτεί φορώντας μάσκα, γάντια και κρατώντας self tests στα χέρια του. Εγώ βγήκα θετική στον κορωνοϊό, ο σύζυγος όχι. Φτάνοντας στο σπίτι απομονώθηκα στην κρεβατοκάμαρα και συνέχισα να νοσώ με συνάχι και βήχα για τις επόμενες 4-5 μέρες. Μετά συνήλθα και τα tests έβγαιναν αρνητικά. Τελικά, μετά από καναδυό μέρες από την επιστροφή μας βγήκε θετικός και ο σύζυγος με μηδέν (0) συμπτώματα. Εκείνος, παρόλο που ήταν εντελώς ασυμπτωματικός, άργησε περισσότερο από εμένα να βγει αρνητικός στα tests. Ο γιος μας δεν κόλλησε ποτέ.

Αυτό ήταν το ταξίδι μας στη Μάλτα και παρόλο που έχει περάσει ένας χρόνος αφότου το πραγματοποιήσαμε ακόμη αναπολούμε τις υπέροχες ομορφιές και τις ιδιαίτερες στιγμές που ζήσαμε στο μαγικό νησί της Μεσογείου, εκεί που, μάλλον, είναι πάντα καλοκαίρι. Είδαμε πανέμορφα μέρη, τοπία που μας άφησαν με τις καλύτερες εντυπώσεις, πόλεις μαγικές με γειτονιές γεμάτες χρώματα, γραφικότητα και ιστορία. Απολαύσαμε τη μεσαιωνική αρχιτεκτονική της και χαρήκαμε κάθε στενό δρομάκι της και κάθε πολύχρωμη συνοικία της. Χαρήκαμε ηλιοβασιλέματα στις εσχατιές του νησιού και ξεχαστήκαμε στα στενά της καστροπολιτείας της οποίας η ηρεμία και οι αμαξάδες μας άφησαν τις πιο όμορφες αναμνήσεις και εικόνες. Η Μάλτα μας άρεσε πολύ γιατί μας επέτρεψε να διαβάσουμε τις σελίδες του πιο όμορφου παραμυθιού με Ιππότες, πύργους, φρούρια και παλάτια. Το μόνο που με δυσκόλεψε ακραία ήταν η ζέστη και πλέον η θερμοκρασία της Μάλτας αποτελεί για εμένα μέτρο σύγκρισης θερμοκρασιών για όλες τις χώρες του πλανήτη.

Ελπίζω να απολαύσατε την αφήγηση και να ανακαλύψατε μέσα από τις φωτογραφίες μου τις ομορφιές του νησιού. Είναι ένας προορισμός που σίγουρα μπορεί να γοητεύσει και τον πιο δύσκολο επισκέπτη αρκεί να έχει τη διάθεση και τη θέληση να τον περπατήσει και να τον ανακαλύψει. Τα δύο τελευταία κεφάλαια αυτής της ιστορίας δημοσιεύτηκαν εν πλω προς/από την Αστυπάλαια. Εύχομαι καλό καλοκαίρι και καλές διακοπές σε όλους.

 

[katkats]

@Klair δεν έχω λόγια - είσαι καταδρομέας κανονικός
Και η ιστορία σου υπερπλήρης!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[Klair]

@Klair δεν έχω λόγια - είσαι καταδρομέας κανονικός
Και η ιστορία σου υπερπλήρης!

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια αγαπητή @katkats. Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα.

 

[Sassenach77]

Πολύ ωραίο ταξίδι και πολλά μπράβο για την όμορφη ταξιδιωτική ιστορία! Η Μάλτα είναι μία χώρα που αγαπώ πολύ και μέσα απο την ιστορία σου ξανά έφερα στο νου μου όμορφες στιγμές απο τη δική μου επίσκεψη στη χώρα!

Χαίρομαι που είδες λίγο παραπάνω τη Σλιεμα και βλέποντας τις φωτογραφίες έψαχνα να βρω ένα λευκό μπαλκόνι, σαν αυτό που είχαμε εμείς στο σπίτι που μέναμε εκεί!

Σε κάποιο σημείο γράφεις ότι η βόλτα που κάνατε στη Βιτοριοσα ήταν η πιο όμορφη βόλτα που κάνατε. Το ίδιο πράγμα είχα πει και εγώ τότε! Η Βιτοριοσα είναι ότι πιο όμορφο είδα στη Μάλτα!!! Οι φωτογραφίες σου με ξανά βόλταραν στα όμορφα σημεία της

Με το καλό και στα επόμενα ταξίδια, όπου και αν είναι αυτά!

 

[Klair]

@Sassenach77 σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα όμορφα λόγια σου! Χαίρομαι που ευχαριστήθηκες την ιστορία, μα πολύ περισσότερο χαίρομαι που η ανάγνωση ξύπνησε και ξαναζωντάνεψε τις δικές σου ωραίες στιγμές από τη Μάλτα. Είναι ωραίο πράγμα να διαβάζεις ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει ένας ακόμα συνάνθρωπος-συνταξιδιώτης που ταυτίζεται με κάποιες δικές σου απόψεις-εμπειρίες (αναφέρομαι στη βόλτα στη Birgu).

Βλέποντας τα likes σου στα κεφάλαια μπήκα στον πειρασμό και ξαναδιάβασα την ιστορία, ξαναζώντας μαζί σου το ταξίδι και σε ευχαριστώ πολύ για αυτό!

Σου εύχομαι υγεία και καλά ταξίδια!

 

[annoula]

Πιστεύετε αξίζει η εκδρομή στα απέναντι νησάκια? Ρωτάω γιατι νομίζω ότι οι περισσότεροι ειχαν κακη εμπειρια ιδίως λόγω πολυκοσμίας.

 

[Klair]

Πιστεύετε αξίζει η εκδρομή στα απέναντι νησάκια? Ρωτάω γιατι νομίζω ότι οι περισσότεροι ειχαν κακη εμπειρια ιδίως λόγω πολυκοσμίας.

Κατά τη δική μου γνώμη αξίζει! Μάλιστα, εμείς κάναμε και 2 διανυκτερεύσεις για να δούμε όλα αυτά που θέλαμε. Περιγράφω αναλυτικά την εμπειρία μας στα κεφάλαια για το Gozo τα οποία μπορείτε να διαβάσετε για να αντλήσετε πληροφορίες. Πολυκοσμία είχε μόνο στη Blue Lagoon. Sorry που είμαι «λακωνική» στην απάντηση αλλά λείπω σε ταξίδι. Ευχαρίστως όταν επιστρέψω να απαντήσω σε ό,τι θέλεις αναλυτικότερα.

 

[annoula]

Ευχαριστώ! Για διανυκτερευση δεν το σκρφτομαι καθολου. Και αναρρωτιεμαι αν αξιζει η ημερησια εκδρομη. Διαβασα παντου για αποπνικτικη πολυκοσμια. Η blue lagoon δεν είναι στο Κομίνο?