Περιεχόμενα
Κανονίσαμε η κατάδυση να γίνει σε μία από τις επόμενες μέρες και κλείσαμε σε ένα μικρό γραφείο εκδρομών μια ημερήσια εκδρομή (tourA) για την επόμενη μέρα με κόστος 950 πέσος το άτομο. Η επόμενη μέρα φθάνει και η εκδρομή ξεκινάει με έναν πρωινό καυτό ήλιο και εμείς πλακωνόμαστε στα αντηλιακά, αν και το κάψιμο δεν το αποφύγαμε τελικά. Και εδώ ξεκινάει η μαγεία. Αρχικά μας πηγαίνουν στην Καγιανγκαν, μια φανταστική λίμνη ανάμεσα σε κάτι βουνά, που θεωρείται η καθαρότερη λίμνη της χώρας. Ηφαιστειογενείς βράχοι να ξεπροβάλλουν μέσα από τη θάλασσα και πάνω τους να φιλοξενούν δέντρα και φυτά, μικρά νησάκια με φανταστικές παραλίες γεμάτες κοκοφοίνικες, κρυφές παραλίες που περνάς μέσα από κάτι τρύπες στους βράχους και ένα σωρό άλλα! Τύφλα να χει η Ταϊλάνδη, οι Φιλιππίνες είναι ανώτερη σε ομορφιά τοπίου, αλλά λίγο ακριβότερη σε τιμές. Κάναμε snorkelingσε κοραλλιογενείς υφάλους όπου βλέπαμε χιλιάδες ψάρια σε ό,τι χρώματα μπορείτε να φανταστείτε και πολλά, πάρα πολλά κοράλλια. Τις επόμενες μέρες τις περνούσαμε κάνοντας ημερήσιες εκδρομές σε γειτονικά νησάκια (υπάρχουν έξι ημερήσιες εκδρομές, οι πέντε πρώτες είναι νησιά και παραλίες και η έκτη είναι σαφάρι στα βόρεια του νησιού όπου βλέπεις άγρια ζώα που κυνηγάνε τη νύχτα) με κόστος 1.200 - 1.400 πέσος (20 - 25 ευρώ το άτομο συμπεριλαμβανομένου πολύ καλού φαγητού -ψάρια ψητά, καλαμάρια, χοιρινό πανσέτα, σαλάτες και φρούτα). Κανά δυο μέρες που έβρεχε αποφασίσαμε να μην πάμε εκδρομή και ξυπνήσαμε κατά τις 8 το πρωί, πήραμε ένα tricycle taxi (με 20 πέσος το άτομο δηλαδή 30 λεπτά του ευρώ μας πήγαινε από το ξενοδοχείο στο κέντρο του Coron, μια διαδρομή 5 -6 χλμ.) και πήγαμε στην ψαραγορά. Διαλέξαμε 2 τεράστια πολύχρωμα ψάρια, πληρώσαμε σχεδόν 1,5-2,5 ευρώ το κιλό και τα δώσαμε σε μια ταβέρνα να μας τα φυλάξει, ώστε να μας τα ψήσει μεσημέρι με 150 πέσος το κιλό. Τα βράδια μας τα περνούσαμε σε συμπαθητικά καφέ δίπλα στη θάλασσα πίνοντας φρέσκους χυμούς μάνγκο ή ανανά.
Από το Κορόν στο Ελ Νίντο
Την πιο δυνατή εμπειρία στο ταξίδι μας την ζήσαμε πηγαίνοντας από Κορόν στο νησί Παλάουν και συγκεκριμένα στο ψαροχώρι Ελ Νίντο, που βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του νησιού. Η ξαδέρφη μου που είχε ζήσει στη Μανίλα μας είχε πει πως η διαδρομή αυτή είναι πολύ επικίνδυνη και πως πολύ συχνά συμβαίνουν ατυχήματα στα πλοία. Παρ’ όλα αυτά άλλη λύση δεν βρίσκαμε, αφού το Ελ Νίντο δεν διαθέτει αεροδρόμιο και το πιο κοντινό αεροδρόμιο ήταν 8-10 ώρες με λεωφορείο από την πρωτεύουσα του νησιού, Πουέρτο Πρινσέσσα. Ανάμεσα στα δύο επιλέξαμε τη λύση του καραβιού, που αποδείχτηκε μία από τις συναρπαστικότερες εμπειρίες της ζωής μας! Φτάνουμε στο λιμάνι και μας ζητάνε να ανέβουμε σε ένα μια σκούνα, μια ξύλινα ψάροβαρκα, ισορροπώντας πάνω σε ένα μαδέρι! «Τι μ’ αυτό θα ταξιδέψουμε 7 ώρες;» ρωτάω τον υπεύθυνο; «Μην ανησυχείς, δεν είναι η πρώτη φορά» μου απαντάει. Με την καρδιά σφιγμένη μπαίνουμε παραπατώντας σχεδόν, καθότι η σκούνα κουνιόταν σαν καρυδότσουφλο, και ξεκινάμε. Περνάμε δίπλα από όμορφα νησάκια με παρθένες παραλίες, συναντάμε άλλα ψαράδικα, χαζεύουμε, μιλάμε λίγο με τους άλλους τουρίστες και γενικώς περνάει η ώρα. Ελα όμως που ο καιρός αρχίζει να αγριεύει και σηκώνονται κάτι κύματα, και μπαίνουν νερά στη βάρκα και όλοι μας στάζουμε από πάνω μέχρι κάτω. Και σαν να μην έφτανε αυτό χαλάει η μηχανή και μένουμε μεσοπέλαγα να παρασυρόμαστε από τα κύματα και η βάρκα να κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό της! Μετά από κανά μισάωρο η βλάβη επισκευάζεται και το ταξίδι συνεχίζεται, ώσπου αντικρίζουμε το πανέμορφο ψαροχώρι Ελ Νίντο. Κρυμμένο σε ένα κλειστό κόλπο ανάμεσα σε σχεδόν κάθετους ηφαιστειογενείς βράχους, το Ελ Νίντο έμοιαζε με κάτι απόκοσμο, σχεδόν μαγικό. Εδώ το τοπίο ήταν ακόμη ωραιότερο, όμως αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η ενδοχώρα. Νοικιάσαμε ένα μηχανάκι για μία μέρα (αρκετά ακριβό 700 πέσος τη μέρα) και κινηθήκαμε προς τα βόρεια. Στη διαδρομή μας περάσαμε από ορυζώνες όπου οι αγρότες οργώνουν τη γη με τα βόδια, σταματήσαμε σε χωριά όπου δύσκολα φτάνει τουρίστας και μιλήσαμε με τους ντόπιους. Μας λέγανε για τη ζωή τους, για το ότι δεν έχουν ρεύμα και νερό στα σπίτια, για τη δουλειά τους και για την κυβέρνηση που δεν τους βοηθάει. Δίναμε στα παιδιά μπισκότα και τα παίρνανε με το ζόρι από ντροπή, κι αφού πρώτα έπαιρναν τη συγκατάθεση του γονέα. Ωραίος λαός, περήφανος, χαμογελαστός και με σεβασμό προς τον τουρίστα. Τίποτα προσποιητό, τίποτα επιτηδευμένο. Κι εδώ κάναμε πολλές εκδρομές σε διπλανά νησάκια, όμως η ωραιότερη παραλία ήταν η dagmayστα βόρεια του νησιού, μια τεράστια παραλία όλο φοίνικες και υπέροχα ρηχά νερά.
Οι μέρες πέρασαν γρήγορα, επιστροφή πίσω στη Θεσσαλονίκη, όμως το μυαλό είναι ακόμη εκεί! Φιλιππίνες, θα ξανάρθουμε, να μας περιμένετε σύντομα!
Χρήσιμες συμβουλές για όσους σκοπεύουν να ταξιδέψουν στις Φιλιππίνες:
Ολοι σχεδόν οι Φιλιππινέζοι μιλούν άριστα αγγλικά, καθώς τα διδάσκονται από μικρά παιδιά στο σχολείο.
Η πρωτεύουσα των Φιλιππινών Μανίλα είναι μια βρώμικη τερατούπολη με φοβερό κυκλοφοριακό και ατμοσφαιρική μόλυνση. Δεν αξίζει να μείνετε παραπάνω από 2 μέρες.
Το πιο συνηθισμένα φαγητά είναι φρέσκο ψάρι, γαρίδες, κοτόπουλο και χοιρινό που το συνοδεύουν με ψητά λαχανικά και ρύζι (πολύ ωραιότερο το τηγανιτό ρύζι με κομματάκια λαχανικών). Δεν χρησιμοποιούν καυτερό. Υπολογίστε για ένα πιάτο φαγητό γύρω στα 250 πέσος, 4 ευρώ και κάτι (όχι ιδιαίτερο φθηνό, καθότι οι μερίδες είναι μικρές).
Δεν χρειάζεται να κάνετε εμβόλια. Αν προσέχετε λίγο και δεν τρώτε φαγητά από τον δρόμο, δεν θα πάθετε τίποτα.
Μην ξεχάσετε να έχετε μαζί σας μάσκα και αναπνευστήρα (καθότι εκεί τις νοικιάζουν 150 πέσος) και ειδικά παπουτσάκια για τη θάλασσα, για να αποφύγετε τραυματισμούς από τα κοράλλια.
Είναι πολύ ασφαλής προορισμός. Δεν θα σας πλησιάσουν ζητιάνοι, είναι περήφανος λαός. Δεν φωνάζουν, είναι Χριστιανοί καθολικοί και σπάνια θα προσπαθήσουν να σας εξαπατήσουν χρεώνοντας σας παραπάνω για κάτι. Κυκλοφορείτε πολύ άνετα και τη νύχτα, ακόμη και οι γυναίκες.
Είναι ιδανικός προορισμός για το χειμώνα, που είναι η ξηρή περίοδος και οι βροχές είναι περιορισμένες (δύσκολο να τις αποφύγετε τελείως). Το καλοκαίρι βρέχει ασταμάτητα.
Οι Φιλιππίνες είναι ο παράδεισος των δυτών, εξαιτίας του εκπληκτικού βυθού.
Τα δύο νησιά που σας ανέφερα Κορόν (ονομάζεταια και Μπουσουάγκα) και Παλάουαν είναι ενδεικτικά, καθώς οι Φιλιππίνες αποτελούνται από 7.000 νησιά. Εμείς τα επιλέξαμε αυτά μετά από έρευνα στο ίντερνετ, αλλά δυστυχώς δεν ξέρω αν είναι τα ωραιότερα! Πάντως περάσαμε υπέροχα και στα δύο. Στο Εν Νίντο (Παλάουν) έχουν ρεύμα μόνο το βράδυ, αλλά αυτό δεν μας απασχόλησε καθόλου! Την υψηλή σεζόν που πήγαμε δεν υπήρχαν και πολλοί τουρίστες, τα μέρη είναι ακόμη πρωτόγονα και δεν έχουν αλλιωθεί από τον τουρισμό.
Τα ξενοδοχεία είναι ακριβούτσικα, εξαιτίας του ότι τα καλά είναι λίγα. Εμείς μείναμε στο στο Coron στο 4στερο coronwestown με 65 ευρώ τη βραδιά χωρίς πρωινό και στο El Nido στο orangepearl με 45 ευρώ τη βραδιά με πρωινό. Και στα δύο υπήρχε εξτρά χρέωση φόρων 10-12%. Δυστυχώς η αναζήτηση στο bookingκαι στο agodaέβγαζε μόλις 5-7 ξενοδοχεία για τη σεζόν των Χριστουγέννων και καταλήξαμε στα δύο παραπάνω. Υπάρχουν και φθηνότερα, που απευθύνονται κυρίως σε backpackers και είναι μέσα στις πόλεις με τη φασαρία από τα μηχανάκια. Νομίζω ότι θα βρείτε διαθέσιμα δωμάτια ακόμη και την υψηλή σεζόν, χωρίς να έχετε κάνει προκράτηση.
Από το Κορόν στο Ελ Νίντο
Την πιο δυνατή εμπειρία στο ταξίδι μας την ζήσαμε πηγαίνοντας από Κορόν στο νησί Παλάουν και συγκεκριμένα στο ψαροχώρι Ελ Νίντο, που βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του νησιού. Η ξαδέρφη μου που είχε ζήσει στη Μανίλα μας είχε πει πως η διαδρομή αυτή είναι πολύ επικίνδυνη και πως πολύ συχνά συμβαίνουν ατυχήματα στα πλοία. Παρ’ όλα αυτά άλλη λύση δεν βρίσκαμε, αφού το Ελ Νίντο δεν διαθέτει αεροδρόμιο και το πιο κοντινό αεροδρόμιο ήταν 8-10 ώρες με λεωφορείο από την πρωτεύουσα του νησιού, Πουέρτο Πρινσέσσα. Ανάμεσα στα δύο επιλέξαμε τη λύση του καραβιού, που αποδείχτηκε μία από τις συναρπαστικότερες εμπειρίες της ζωής μας! Φτάνουμε στο λιμάνι και μας ζητάνε να ανέβουμε σε ένα μια σκούνα, μια ξύλινα ψάροβαρκα, ισορροπώντας πάνω σε ένα μαδέρι! «Τι μ’ αυτό θα ταξιδέψουμε 7 ώρες;» ρωτάω τον υπεύθυνο; «Μην ανησυχείς, δεν είναι η πρώτη φορά» μου απαντάει. Με την καρδιά σφιγμένη μπαίνουμε παραπατώντας σχεδόν, καθότι η σκούνα κουνιόταν σαν καρυδότσουφλο, και ξεκινάμε. Περνάμε δίπλα από όμορφα νησάκια με παρθένες παραλίες, συναντάμε άλλα ψαράδικα, χαζεύουμε, μιλάμε λίγο με τους άλλους τουρίστες και γενικώς περνάει η ώρα. Ελα όμως που ο καιρός αρχίζει να αγριεύει και σηκώνονται κάτι κύματα, και μπαίνουν νερά στη βάρκα και όλοι μας στάζουμε από πάνω μέχρι κάτω. Και σαν να μην έφτανε αυτό χαλάει η μηχανή και μένουμε μεσοπέλαγα να παρασυρόμαστε από τα κύματα και η βάρκα να κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό της! Μετά από κανά μισάωρο η βλάβη επισκευάζεται και το ταξίδι συνεχίζεται, ώσπου αντικρίζουμε το πανέμορφο ψαροχώρι Ελ Νίντο. Κρυμμένο σε ένα κλειστό κόλπο ανάμεσα σε σχεδόν κάθετους ηφαιστειογενείς βράχους, το Ελ Νίντο έμοιαζε με κάτι απόκοσμο, σχεδόν μαγικό. Εδώ το τοπίο ήταν ακόμη ωραιότερο, όμως αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η ενδοχώρα. Νοικιάσαμε ένα μηχανάκι για μία μέρα (αρκετά ακριβό 700 πέσος τη μέρα) και κινηθήκαμε προς τα βόρεια. Στη διαδρομή μας περάσαμε από ορυζώνες όπου οι αγρότες οργώνουν τη γη με τα βόδια, σταματήσαμε σε χωριά όπου δύσκολα φτάνει τουρίστας και μιλήσαμε με τους ντόπιους. Μας λέγανε για τη ζωή τους, για το ότι δεν έχουν ρεύμα και νερό στα σπίτια, για τη δουλειά τους και για την κυβέρνηση που δεν τους βοηθάει. Δίναμε στα παιδιά μπισκότα και τα παίρνανε με το ζόρι από ντροπή, κι αφού πρώτα έπαιρναν τη συγκατάθεση του γονέα. Ωραίος λαός, περήφανος, χαμογελαστός και με σεβασμό προς τον τουρίστα. Τίποτα προσποιητό, τίποτα επιτηδευμένο. Κι εδώ κάναμε πολλές εκδρομές σε διπλανά νησάκια, όμως η ωραιότερη παραλία ήταν η dagmayστα βόρεια του νησιού, μια τεράστια παραλία όλο φοίνικες και υπέροχα ρηχά νερά.
Οι μέρες πέρασαν γρήγορα, επιστροφή πίσω στη Θεσσαλονίκη, όμως το μυαλό είναι ακόμη εκεί! Φιλιππίνες, θα ξανάρθουμε, να μας περιμένετε σύντομα!
Χρήσιμες συμβουλές για όσους σκοπεύουν να ταξιδέψουν στις Φιλιππίνες:
Ολοι σχεδόν οι Φιλιππινέζοι μιλούν άριστα αγγλικά, καθώς τα διδάσκονται από μικρά παιδιά στο σχολείο.
Η πρωτεύουσα των Φιλιππινών Μανίλα είναι μια βρώμικη τερατούπολη με φοβερό κυκλοφοριακό και ατμοσφαιρική μόλυνση. Δεν αξίζει να μείνετε παραπάνω από 2 μέρες.
Το πιο συνηθισμένα φαγητά είναι φρέσκο ψάρι, γαρίδες, κοτόπουλο και χοιρινό που το συνοδεύουν με ψητά λαχανικά και ρύζι (πολύ ωραιότερο το τηγανιτό ρύζι με κομματάκια λαχανικών). Δεν χρησιμοποιούν καυτερό. Υπολογίστε για ένα πιάτο φαγητό γύρω στα 250 πέσος, 4 ευρώ και κάτι (όχι ιδιαίτερο φθηνό, καθότι οι μερίδες είναι μικρές).
Δεν χρειάζεται να κάνετε εμβόλια. Αν προσέχετε λίγο και δεν τρώτε φαγητά από τον δρόμο, δεν θα πάθετε τίποτα.
Μην ξεχάσετε να έχετε μαζί σας μάσκα και αναπνευστήρα (καθότι εκεί τις νοικιάζουν 150 πέσος) και ειδικά παπουτσάκια για τη θάλασσα, για να αποφύγετε τραυματισμούς από τα κοράλλια.
Είναι πολύ ασφαλής προορισμός. Δεν θα σας πλησιάσουν ζητιάνοι, είναι περήφανος λαός. Δεν φωνάζουν, είναι Χριστιανοί καθολικοί και σπάνια θα προσπαθήσουν να σας εξαπατήσουν χρεώνοντας σας παραπάνω για κάτι. Κυκλοφορείτε πολύ άνετα και τη νύχτα, ακόμη και οι γυναίκες.
Είναι ιδανικός προορισμός για το χειμώνα, που είναι η ξηρή περίοδος και οι βροχές είναι περιορισμένες (δύσκολο να τις αποφύγετε τελείως). Το καλοκαίρι βρέχει ασταμάτητα.
Οι Φιλιππίνες είναι ο παράδεισος των δυτών, εξαιτίας του εκπληκτικού βυθού.
Τα δύο νησιά που σας ανέφερα Κορόν (ονομάζεταια και Μπουσουάγκα) και Παλάουαν είναι ενδεικτικά, καθώς οι Φιλιππίνες αποτελούνται από 7.000 νησιά. Εμείς τα επιλέξαμε αυτά μετά από έρευνα στο ίντερνετ, αλλά δυστυχώς δεν ξέρω αν είναι τα ωραιότερα! Πάντως περάσαμε υπέροχα και στα δύο. Στο Εν Νίντο (Παλάουν) έχουν ρεύμα μόνο το βράδυ, αλλά αυτό δεν μας απασχόλησε καθόλου! Την υψηλή σεζόν που πήγαμε δεν υπήρχαν και πολλοί τουρίστες, τα μέρη είναι ακόμη πρωτόγονα και δεν έχουν αλλιωθεί από τον τουρισμό.
Τα ξενοδοχεία είναι ακριβούτσικα, εξαιτίας του ότι τα καλά είναι λίγα. Εμείς μείναμε στο στο Coron στο 4στερο coronwestown με 65 ευρώ τη βραδιά χωρίς πρωινό και στο El Nido στο orangepearl με 45 ευρώ τη βραδιά με πρωινό. Και στα δύο υπήρχε εξτρά χρέωση φόρων 10-12%. Δυστυχώς η αναζήτηση στο bookingκαι στο agodaέβγαζε μόλις 5-7 ξενοδοχεία για τη σεζόν των Χριστουγέννων και καταλήξαμε στα δύο παραπάνω. Υπάρχουν και φθηνότερα, που απευθύνονται κυρίως σε backpackers και είναι μέσα στις πόλεις με τη φασαρία από τα μηχανάκια. Νομίζω ότι θα βρείτε διαθέσιμα δωμάτια ακόμη και την υψηλή σεζόν, χωρίς να έχετε κάνει προκράτηση.
αφού το πάθαμε κι εμείς! Καλά που δε χάλασε η banca μας μεσοπέλαγα 
