tania
Member
- Μηνύματα
- 203
- Likes
- 179
- Επόμενο Ταξίδι
- δεν ξέρω!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Το επόμενο ταξίδι
Είχαμε στη διάθεσή μας με την Αγγελική 3 ημέρες μόνο αλλά μου το είχε πει ξεκάθαρα: Λίγος ξελίγος ο χρόνος θέλω να πάμε σε κάποιο νησί. Έχω μπουχτίσει στην Αμερική 3 χρόνια. Θέλω κάτι να μυρίζει Ελλάδα.
Την μυρίσαμε την Ελλάδα στην Σαντορίνη, δε μπορώ να πω, αλλά τα είδα όλα από το περπάτημα. Δεν φαντάζεστε ΠΟΣΟ περπάτημα. Αφού σε κάποια φάση είπα "Θα τα τινάξω πάνω στο άνθος της ηλικίας μου".
Πήραμε το αεροπλανάκι λοιπόν από Θεσσαλονίκη και τζουπ, σε μία ωρίτσα ήμασταν στη Σαντορίνη. Κλείσαμε με την Aegean και πήγαιν 'έλα μας κόστισε κάτι λιγότερο από 300 ευρώ. Άλλα τόσα χάλασα στο νησί. Φτάσαμε στο νησί και το πρώτο μούδιασμα το φάγαμε από την εταιρία ανοικιάσεως αυτοκινήτων που ήθελε για μία ημέρα 70 ευρώ για ένα κονσερβοκούτι. Τελικά βρήκαμε με 40 ευρώ, αλλά τοχρειαζόμασταν μόνο την τελευταία μέρα που θα επιστρέφαμε στο αεροδρόμιο, οπότε και το νοικιάσαμε. Να ξέρετε ότι το νησί έχει πολύ καλές συγκοινωνίες γενικά. Κάθε μισή ώρα έχει λεοφωρείο για παντού, από παντού. Αλλά ενώ ισχύει αυτό σε όλο το υπόλοιπο νησί, οι Σαντορινιοί έχουν βάλει συγκοινωνία στο αεροδρόμιο μόλις τέσσερις φορές τη μέρα. Ντόοοοοοινγκ!!! Ευτυχώς προλάβαμε το τελευταίο και φύγαμε για τα Φυρά, όπου ήταν και το ξενοδοχείο μας.
Όσο όμορφο φαινόταν εξωτερικά - είχε καθαρό νησιώτικο χρώμα με βουκαμβίλιες - τόσο βρώμικο ήταν μέσα. Ευχήθηκα να μην κολλήσουμε τίποτα, φρεσκαριστήκαμε λίγο και βγήκαμε βόλτα. Τα Φυρά είναι πολύ ωραία, καθαρά νησιώτικόυ τύπου με πέτρινα σοκάκια, ένα σωρό μαγαζιά, πολλα ζαχαροπλαστεία (τα γλυκά είναι τόσο δελεαστικά που θέλεις να χωθείς πίσω από το ψυγείο με ένα κουταλάκι και να δοκιμάζεις από όλα) και πολλά κοσμηματοπωλεία. Αφού λέω "κακώς ήρθα με την Αγγελική, με τον άντρα μου έπρεπε να έρθω".
Επειδή ήταν βράδυ δεν μπορέσαμε να αντιληφθούμε το μεγαλείο της καλντέρας και του ηφαιστείου. Το μόνο που μπορούσαμε να δούμε ήταν τα φώτα των Φυρών και των άλλων χωριών που κρέμονται πάνω από το βράχο. Φάγαμε κάτι και γυρίσαμε στο δωμάτιο. Την επόμενη ημέρα είχαμε κλείσει εκδρομούλα στο ηφαίστειο και στη Θηρασιά (νησάκι απέναντι από την Σαντορίνη, απομεινάρι και αυτό των εκρήξεων). Και η επόμενη μέρα ήταν αυτή που μου έκοψε την ανάσα. Μεταφορικά, αφού το θέαμα της καλντέρας είναι κάτι που σε ξεπερνά, αλλά και κυριολεκτικά, αφού περπάτησα για τα υπόλοιπα δέκα χρόνια της ζωής μου. Θα επανέλθω με την συνέχεια αλλά και με φωτογραφίες την Παρασκευή. Προς το παρόν πάω να κοιμηθώ γιατί αύριο φεύγω για μια εκδρομούλα στην Ήπειρο. Και επειδή σκοπεύω να κάνω rafting, αν δεν πνιγώ μέσα στον Άραχθο θα είμαι εδώ και θα τα πούμε. Έχω ξεκινήσει τις προσευχές πάντως.
Την μυρίσαμε την Ελλάδα στην Σαντορίνη, δε μπορώ να πω, αλλά τα είδα όλα από το περπάτημα. Δεν φαντάζεστε ΠΟΣΟ περπάτημα. Αφού σε κάποια φάση είπα "Θα τα τινάξω πάνω στο άνθος της ηλικίας μου".
Πήραμε το αεροπλανάκι λοιπόν από Θεσσαλονίκη και τζουπ, σε μία ωρίτσα ήμασταν στη Σαντορίνη. Κλείσαμε με την Aegean και πήγαιν 'έλα μας κόστισε κάτι λιγότερο από 300 ευρώ. Άλλα τόσα χάλασα στο νησί. Φτάσαμε στο νησί και το πρώτο μούδιασμα το φάγαμε από την εταιρία ανοικιάσεως αυτοκινήτων που ήθελε για μία ημέρα 70 ευρώ για ένα κονσερβοκούτι. Τελικά βρήκαμε με 40 ευρώ, αλλά τοχρειαζόμασταν μόνο την τελευταία μέρα που θα επιστρέφαμε στο αεροδρόμιο, οπότε και το νοικιάσαμε. Να ξέρετε ότι το νησί έχει πολύ καλές συγκοινωνίες γενικά. Κάθε μισή ώρα έχει λεοφωρείο για παντού, από παντού. Αλλά ενώ ισχύει αυτό σε όλο το υπόλοιπο νησί, οι Σαντορινιοί έχουν βάλει συγκοινωνία στο αεροδρόμιο μόλις τέσσερις φορές τη μέρα. Ντόοοοοοινγκ!!! Ευτυχώς προλάβαμε το τελευταίο και φύγαμε για τα Φυρά, όπου ήταν και το ξενοδοχείο μας.
Όσο όμορφο φαινόταν εξωτερικά - είχε καθαρό νησιώτικο χρώμα με βουκαμβίλιες - τόσο βρώμικο ήταν μέσα. Ευχήθηκα να μην κολλήσουμε τίποτα, φρεσκαριστήκαμε λίγο και βγήκαμε βόλτα. Τα Φυρά είναι πολύ ωραία, καθαρά νησιώτικόυ τύπου με πέτρινα σοκάκια, ένα σωρό μαγαζιά, πολλα ζαχαροπλαστεία (τα γλυκά είναι τόσο δελεαστικά που θέλεις να χωθείς πίσω από το ψυγείο με ένα κουταλάκι και να δοκιμάζεις από όλα) και πολλά κοσμηματοπωλεία. Αφού λέω "κακώς ήρθα με την Αγγελική, με τον άντρα μου έπρεπε να έρθω".
Επειδή ήταν βράδυ δεν μπορέσαμε να αντιληφθούμε το μεγαλείο της καλντέρας και του ηφαιστείου. Το μόνο που μπορούσαμε να δούμε ήταν τα φώτα των Φυρών και των άλλων χωριών που κρέμονται πάνω από το βράχο. Φάγαμε κάτι και γυρίσαμε στο δωμάτιο. Την επόμενη ημέρα είχαμε κλείσει εκδρομούλα στο ηφαίστειο και στη Θηρασιά (νησάκι απέναντι από την Σαντορίνη, απομεινάρι και αυτό των εκρήξεων). Και η επόμενη μέρα ήταν αυτή που μου έκοψε την ανάσα. Μεταφορικά, αφού το θέαμα της καλντέρας είναι κάτι που σε ξεπερνά, αλλά και κυριολεκτικά, αφού περπάτησα για τα υπόλοιπα δέκα χρόνια της ζωής μου. Θα επανέλθω με την συνέχεια αλλά και με φωτογραφίες την Παρασκευή. Προς το παρόν πάω να κοιμηθώ γιατί αύριο φεύγω για μια εκδρομούλα στην Ήπειρο. Και επειδή σκοπεύω να κάνω rafting, αν δεν πνιγώ μέσα στον Άραχθο θα είμαι εδώ και θα τα πούμε. Έχω ξεκινήσει τις προσευχές πάντως.
Attachments
-
31,9 KB Προβολές: 217