Ισπανία Σαλαμάνκα. Το Παλαιό Πανεπιστήμιο και μια ελληνική επιγραφή.

[soudianos]

Η είσοδος για το παλιό πανεπιστήμιο, μόλις που διακρίνεται πίσω από την κεντρική κολόνα. Υπήρχε ένα απλό τραπέζι κι ένα άτομο που έκοβε τα εισιτήρια.. Δεν είχαν ούτε θυρίδα, κι ούτε γραφείο, για να μην γίνεται παρέμβαση στην αρχιτεκτονική του κτιρίου. Πλήρωσα τέσσερα ευρώ για το δικό μου, και τα άλλα δυο άτομα που με συνόδευαν δήλωσαν φοιτητές (το ένα με ελληνική ταυτότητα)και μπήκαν τζάμπα. Με εντυπωσίασε η προθυμία, η φιλικότητα, και η καλή διάθεση για εξυπηρέτηση των Ισπανών σε όλο το εννιάμερο ταξίδι. Στην έκδοση εισιτηρίων για τα μουσεία έκοβαν ότι τους έλεγες χωρίς να ελέγχουν, είτε ήταν στις μικρές πόλεις, είτε στα μεγάλα μουσεία της Μαδρίτης.

Περάσαμε την είσοδο και βρεθήκαμε σε μια τετράγωνη ανοικτή αυλή περιτριγυρισμένη όλη από ένα διώροφο κτίριο, με τοξοειδής στοές και κολόνες. Ήταν ο χώρος του διαλλείματος των φοιτητών.



Οι αίθουσες διδασκαλίας ήταν όπως τότε στην εποχή τους. Είχαν τα θρανία, την έδρα, τα έπιπλα και τα χαλιά στο έδαφος και στους τοίχους. Πάνω στην είσοδο κάθε αίθουσας ήταν σκαλισμένο με γράμματα το αντικείμενο διδασκαλίας. –Φιλοσοφία, Θεολογία κλπ-. Δυο τρία βήματα μετά που έμπαινες είχε διαχωριστικό κι απαγορευόταν να συνεχίσεις, όμως μπορούσες να τη δεις όλη. Η παλαιότητα του χώρου και των επίπλων ήταν εμφανής. Μια είχε ταλαιπωρημένα δερμάτινα καθίσματα, μια άλλη, η πιο εντυπωσιακή, όπου τα καθίσματα ήταν από ξύλινους πάγκους, και κάθε πάγκος ήταν κορμός από ένα ολόκληρο δένδρο, άγαρμπα πελεκημένο με τα μέσα της εποχής εκείνης. Βλέπετε στην εικόνα τους ρόζους και τα κοιλώματα πάνω τους.



Εδώ, μαζί με άλλα μεγάλα ονόματα των ισπανικών γραμμάτων, φοίτησε και ο Θερβάντες που μέσω του ήρωα του «φοιτητή Καράσκο» εξυμνεί πολλές φορές το πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκας στον Δον Κιχώτη . Μια μικρότερη αίθουσα ήταν πιο σύγχρονη και φαινόταν ότι χρησιμοποιείται σήμερα σε σεμινάρια. Η ποιο εντυπωσιακή ήταν μια τεράστια αίθουσα πνιγμένη στο πορφυρό χρώμα από τα καθίσματα μέχρι την επιβλητική έδρα υπερυψωμένη σε τρία επίπεδα, με έξη καθίσματα στην κορυφή απ’ όπου πίσω τους υψωνόταν ένας πορφυροκίτρινος βελούδινος χιτώνας κι έφτανε μέχρι την οροφή. .
Μια εσωτερική παλιά σκάλα περίτεχνα σκαλισμένη με το πνεύμα της εποχής οδηγούσε στον επάνω όροφο. Η κύρια αίθουσα εδώ ήταν η βιβλιοθήκη. Δυο μέτρα μετά την είσοδο υπήρχε ένα σιδερένιο κιγκλίδωμα που απέτρεπε στον επισκέπτη να προχωρήσει, όμως ήταν αρκετή η παρατήρηση όλου του χώρου του οποίου οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι από ράφια με παλαιά βιβλία. Υπήρχαν επίσης ξύλινοι πάγκοι μελέτης, δερμάτινα καθίσματα και παλιοί υδρόγειοι σφαίρες. Εδώ βρίσκονται 2774 χειρόγραφα και 62.000 τόμοι τυπωμένοι πριν τον 19ο αιώνα. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στην εικόνα του εντύπου του πανεπιστημίου.
φωτό από την βιβλιοθήκη

 

[ANEL]

Αντώνη πολύ ωραία η ιστορία σου και οι φωτογραφίες σε παίρνουν μαζί τους για ταξίδι στο χρόνο!!

 

[Borealis]

Μετά από συμβούλιο στη δουλειά καταλήξαμε κάπου και νομίζω είμαστε κοντά.

Οι Βασιλείς (αφιερώνουν -στο λαό-) αυτό το επιστημονικό ίδρυμα, (χάριν) στο όνομα της βασιλείας τους (ή στο όνομα του βασιλικού τους οίκου).

 

[soudianos]

Μετά από συμβούλιο στη δουλειά καταλήξαμε κάπου και νομίζω είμαστε κοντά.

Οι Βασιλείς (αφιερώνουν -στο λαό-) αυτό το επιστημονικό ίδρυμα, (χάριν) στο όνομα της βασιλείας τους (ή στο όνομα του βασιλικού τους οίκου).

αυτό ταιριάζει περισσότερο. βρήκαμε το ρήμα

 

[soudianos]

Οι σχολές του σημερινού πανεπιστημίου είναι σκορπισμένες σε διάφορα μέρη της παλιάς πόλης.
Κοντά στο παλιό Π. βρίσκονται δυο καθεδρικοί ναοί, ο παλιός και ο καινούργιος κολλητά. Από την κυρία είσοδο βρισκόμαστε στον καινούργιο και μέσα του υπάρχει κιγκλίδωμα απ΄ όπου με εισιτήριο μπαίνουμε στον παλιό που λειτουργεί σαν μουσείο. (ταλαιπωρηθήκαμε πολύ μέχρι να το καταλάβουμε γιατί τον ψάχναμε απ’ έξω)
Η παλαιότητα του στο κτίριο είναι εμφανής , και υπάρχουν πολλοί τάφοι και λάρνακες, καρδιναλίων και κοσμικών.
Άλλο κτίριο σπουδαίο στην πόλη είναι το Casa de las Conchas. Κτίστηκε στα τέλη του 15ου αιώνα, και είναι ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα κοσμικού κτιρίου της εποχής εκείνης. Έχει σχήμα κυβικό και στην εξωτερική του τοιχοποιία είναι τοποθετημένα κογχύλια, απ΄ όπου και τ’ όνομα του. Σήμερα, από την κύρια είσοδο του μπαίνεις σε εστιατόριο, κι από μια πλευρική σε μπαρ.
Την Plaza Mayor της Σαλαμάνκας την θεωρούν την ωραιότερη της Ισπανίας. Χρονολογείται τον 18ο αιώνα και είναι διακοσμημένη με την τεχνοτροπία του Μπαρόκ. Στη μια πλευρά της πλατείας ξεχωρίζει το δημαρχείο κι αυτό σε Μπαρόκ. Απ’ εδώ ξεκινούν οι εμπορικοί δρόμοι της πόλης, άνετοι πεζόδρομοι με μαγαζιά ρουχισμού κλπ, κι από την άλλη πλευρά, τα εστιατόρια, μπαρ και καφέ. Πίσω από την μια μικρή πλευρά του τετραγώνου της πλατείας βρίσκεται μια κλειστή ψαραγορά. Τα ψάρια είχαν πολύ καλές τιμές γιατί τα φέρνουν από το Πόρτο.
Δυτικά από την πόλη περνά ο ποταμός Tormes, όπου παράλληλα στην όχθη του υπάρχει μια τεράστια περιοχή για περίπατο, αθλοπαιδιές, ποδηλασία κ.α. Εκεί υπάρχει μεταξύ των άλλων και μια Ρωμαϊκή γέφυρα
Άλλος ναός που μου έκανε εντύπωση ήταν ο μικρός ναός του Αγ. Μάρκου. Είναι Ρωμανικού ρυθμού τελείως στρογγυλός και μέσα του υπάρχουν μόνο μερικές απαραίτητες για τη λειτουργία εικόνες. Όλοι οι τοίχοι είναι γυμνοί με ελάχιστα υπολείμματα αγιογραφιών, που σημαίνει ότι κάποτε ήταν όλος ζωγραφισμένος.
Γύρω από την παλιά πόλη βρίσκεται η νέα. Είναι αυτή που με εντυπωσίασε περισσότερο και ταυτόχρονα με απογοήτευσε συγκρίνοντας την με τις δικές μας.
Δρόμοι καθαροί, ελεύθερα, και φαρδιά πεζοδρόμια, σηματοδότες που λειτουργούσαν άψογα, σταχτοδοχεία στους δρόμους, μια πόλη που σε σεβόταν και ζητούσε το ίδιο κι από σένα. Εντυπωσιακός είναι και ο σταθμός των τραίνων με το αρχιτεκτονικό του ρυθμό. Παρόλο το μεγάλο του μέγεθος, είναι ζεστός και φιλικός, μ’ ένα ωραιότατο χώρο για καφέ κι ένα άλλο για φαγητό. Ακόμη έχει μερικά εμπορικά καταστήματα κι ένα μεγάλο γραφείο τουρισμού για πληροφορίες.
Η διαδρομή για τη Μαδρίτη είναι 2,5 ώρες με το τραίνο και κοστίζει 20 ευρώ. Για τη Λισαβόνα διαρκεί 8 ώρες με εισιτήριο 50 ευρώ. Σαλαμάνκα-Πόρτο με λεωφορείο είναι 6 ώρες και 35 ευρώ, και Πόρτο – Λισαβόνα με τραίνο 3 ώρες και 20 ευρώ.
Όπως πάντα συμβαίνει το είδος των ανθρώπων που κυκλοφορούν στους κεντρικούς δρόμους μια μικρής πόλης διαφέρει απ’ αυτό της πρωτεύουσας. Έτσι κι εδώ η μετανάστευση… και το έγχρωμο… που συναντήσαμε στη Μαδρίτη, δεν φαίνεται καθόλου. Πάντως, σε κάθε εκκλησία υπήρχε κι ένας ζητιάνος στα σκαλάκια της.
Ο αρωματικός καφές negro solo, αντικαθιστούσε ικανοποιητικά τον ελληνικό, αν και του έλειπε κάτι ακόμα. Στα καφενεδάκια μακράν του κέντρου, είδα ελληνικές συνήθειες, όπως η εφημερίδα σε ξύλινο πλαίσιο για τους θαμώνες που δεν ήταν μόνο άνδρες, η πράσινη τσόχα σε τραπεζάκι για χαρτάκι, τσιγαράκι επιτρεπόταν και είχαν ένα δυο κουλοχέρηδες.
Οι Ισπανοί γνωρίζουν καλά το τουριστικό προϊόν κι έχουν περισσότερη εμπειρία απ’ εμάς. Για όποιον λόγο… κι αν το κάνουν, αν το να μη μιλούν αγγλικά ενοχλεί κάποιους τουρίστες, νομίζω ότι δεν τους ενοχλεί και μάλιστα το επικροτούν όταν ακόμη και η πινακίδα “super market” είναι κι αυτή γραμμένη στα Ισπανικά. Ζητείται απ’ αυτόν να εξερευνήσει το κάθετι (κι αυτό είναι η έννοια του ταξιδιού) κι όχι να του προσφέρονται έτοιμα στο πιάτο όπως στα χωριά μας, π.χ. ακόμα και στα Σφακιά όπου είναι γεμάτα με αγγλόφωνες επιγραφές.
Δε ξέρω όμως τώρα τι γίνεται στα παραλιακά τουριστικά θέρετρα της χώρας όπου στα λιμάνια της έχω πάει παλαιότερα.-

H Πλάζα Μαγιόρ, με μια παράσταση των φοιτητών

 

[anny]

Η Σαλαμάνκα την οποία επισκέφθηκα το καλοκαίρι που μας πέρασε, γενικά μου άρεσε πάρα πολύ.

Την Plaza Mayor τη λάτρεψα. Κυρίως φωτισμένη το βράδυ, με τα τραπεζάκια των καφέ και των εστιατορίων γεμάτα από κόσμο και τους φοιτητές καθισμένους κάτω, σε κάθε γωνιά της, να της δίνουν ιδιαίτερη ζωντάνια με τις φωνές και τα γέλια τους.

Απ'ό,τι κατάλαβα στην Plaza Mayor μάλλον είχε και free wifi, γιατί διάφορες ώρες της ημέρας υπήρχε κόσμος (κυρίως φοιτητές) με laptop που σερφάριζε.

 

[soudianos]

Η Σαλαμάνκα την οποία επισκέφθηκα το καλοκαίρι που μας πέρασε, γενικά μου άρεσε πάρα πολύ.

Την Plaza Mayor τη λάτρεψα. Κυρίως φωτισμένη το βράδυ, με τα τραπεζάκια των καφέ και των εστιατορίων γεμάτα από κόσμο και τους φοιτητές καθισμένους κάτω, σε κάθε γωνιά της, να της δίνουν ιδιαίτερη ζωντάνια με τις φωνές και τα γέλια τους.

Απ'ό,τι κατάλαβα στην Plaza Mayor μάλλον είχε και free wifi, γιατί διάφορες ώρες της ημέρας υπήρχε κόσμος (κυρίως φοιτητές) με laptop που σερφάριζε.

όχι anny to κρύο δεν επέτρεπε τέτοια, κι ούτε τραπεζάκια είχαν στην πλατεία. κι εγώ την σκέφτομαι με καλό καιρό ιδίως στην περιοχή του ποταμού θα είναι φανταστικά. οι φοιτητές εδώ παρουσιάστηκαν ξαφνικά μπροστά μας όταν βρισκόμασταν στην πλατεία, κι άρχισαν τα δικά τους...

 

[anny]

Στο πλάι της γέφυρας Romano από την απέναντι πλευρά, είχε ένα καταπράσινο χώρο, όπου μέχρι αργά (πριν τις 10 το βράδυ δε νύχτωνε τον Αύγουστο) υπήρχε κόσμος (μικροί και μεγάλοι) που έτρεχε, έκανε τη γυμναστική του, ποδήλατο, έβγαζε τα σκυλιά του βόλτα κλπ.
Αράξαμε σε ένα παγκάκι για κάμποση ώρα και εκτός από τη θέα, χαζεύαμε και τον κόσμο.

 

[apodrasi]

Όλο το Πανεπιστήμιο το γυρίσαμε κι εγώ κολλημένη στην επιγραφή!
Ερμηνεία από το translatum, ελπίζω αξιόπιστη:
The Κings (=Ferdinand and Isabella) for the University
and the University for the kings.
Οι Βασιλείς (αφιερώνουν/είναι αφιερωμένοι) στο Πανεπιστήμιο
και το Πανεπιστήμιο αφιερωμένο στους βασιλείς.

ΥΓ1. Ας το δούμε πως το πανεπιστήμιο είναι ταγμένο στο καλό του Βασιλείου.
ΥΓ2. Το "αυτή" λοιπόν πήγαινε με "τοις βασιλεύσι".

 

[ANEL]

Όλο το Πανεπιστήμιο το γυρίσαμε κι εγώ κολλημένη στην επιγραφή!
Ερμηνεία από το translatum, ελπίζω αξιόπιστη:
The Κings (=Ferdinand and Isabella) for the University
and the University for the kings.
Οι Βασιλείς (αφιερώνουν/είναι αφιερωμένοι) στο Πανεπιστήμιο
και το Πανεπιστήμιο αφιερωμένο στους βασιλείς.

ΥΓ1. Ας το δούμε πως το πανεπιστήμιο είναι ταγμένο στο καλό του Βασιλείου.
ΥΓ2. Το "αυτή" λοιπόν πήγαινε με "τοις βασιλεύσι".

δηλ.το ένα χέρι νίβει τ' άλλο??
κανείς φιλόλογος να κάνει τη σύνταξη μπας και βρούμε το νόημα δεν υπάρχει??:xmas_rolleyesκαι εγώ κολλημένη με την επιγραφή)

 

[apodrasi]

Οἱ βασιλεῖς τῇ ἐγκυκλοπαιδείᾳ, αὐτὴ τοῖς βασιλεῦσι

Τώρα δείχνει πιο απλό. Η εγκυκλοπαίδεια μεν στη δοτική αλλά το αυτή είναι στην ονομαστική (υπάρχει και το κόμμα).
Να το επιχειρήσω σαν Πολυτεχνίτισσα κι ερημοσπίτισσα?
Α' ΠΡΟΤΑΣΗ
Ρήμα: (αφιερώνουν, χαρίζουν)
Υποκείμενο: οι βασιλείς
Αντικείμενο άμεσο: (τη νέα επέκταση)
Αντικείμενο έμμεσο: τη εγκυκλοπαιδεία (στα νέα το λέμε και με εμπρόθετο προσδιορισμό δηλ στην εγκυκλοπαίδεια)
Ή
Ρήμα: (αφιερούνται)
Υποκείμενο: οι βασιλείς
Αντικείμενο: τη εγκυκλοπαιδεία
Ή
Ρήμα: (είναι)
Υποκείμενο: οι βασιλείς
Κατηγορούμενο: (αφιερωμένοι)
Προσδιορισμός(?): τη εγκυκλοπαιδεία
Β' ΠΡΟΤΑΣΗ
Ρήμα: (αφιερούται)
Υποκείμενο: αυτή (η εγκυκλοπαίδεια)
Αντικείμενο: τοις βασιλεύσι
Ή
Ρήμα: (είναι)
Υποκείμενο: αυτή (η εγκυκλοπαίδεια)
Κατηγορούμενο: (αφιερωμένη)
Προσδιορισμός(?): τοις βασιλεύσι.

Εμ που η εγκυκλοπαίδεια σήμαινε τότε πανεπιστήμιο, αυτό δεν το σχολιάσαμε.
Τι είδους site είπαμε ότι είμαστε?

 

[soudianos]

ευχαριστούμε apodrasi για την ανάλυση, περισσότερη δεν θα μπορούσε να γίνει