giwrgos
Member
- Μηνύματα
- 270
- Likes
- 508
- Επόμενο Ταξίδι
- Περου,Περου,Περου,Περου..
Περιεχόμενα
..ολη η ιστορια μου θα μπορουσε να παρουσιαστει και χωρις λεξεις-λογια και σχολια,μονο με το τιτλο και τις χαρουμενες φατσες που χαμογελανε σουπερ....αλλα δε ξερω τι με πιασε σημερα και ειπα να ξεκινησω να αφηγηθω αυτο το πανεμορφο καλοκαιρι,γεματο περου,γεματο απο εμπειριες αξεχαστες που μεχρι να τη κανουμε απο εδω θα διηγουμαι στα παιδια και στα εγγονια μου..
Μετα τη περσινη περιπετειαρα μας στη Βενεζουελα και το αδικο-κατ εμε-διωξιμο απο την κολομβια(πολυ με τριγυριζει για φετος,για να δουμε..)η ανοιξη η φετινη μπηκε σκεφτομενοι με το χρηστο(ναι μωρε,το παιδι που μετα απο απειρες ωρες λατινοκουβεντας και ταξιδιων,ακομα το ''γεια σου'' στα ισπανικα,φανταζει μια λεξη-γριφος στα αυτια του..)να κανουμε οτι μας στερησαν περυσι,δηλαδη να παμε και να ανακαλυψουμε την εξωτικη Κολομβια και να ζησουμε στιγμες περιπετειας και ομορφιας(ποτε θα φαμε τα μουτρα μας να δουμε..)...
Βεβαια,για να μη ξεχνιομαστε,ποτε κανονισαμε να κανουμε κατι με αυτο το παιδι και μας βγηκε οπως το θελαμε???ποτε..ετσι ακριβως και τωρα αν καποιος μου λεγε τον απριλη τι θα ζουσα στους επομενους 2-3 μηνες,ΔΕΝ υπηρχε περιπτωση,και μιλαω στα ισα ουτε μια στο εκατομυριο να τον πιστεψω....
Ολα ξεκινησαν οταν μια μερα στη Λιμα το 2009,στο πρωτο μας ταξιδι εκει,γνωρισα,οπως συμβαινει συχνα,μια κοπελα,μια περουανα τοσο ομορφη που δεν υπαρχουν λεξεις να τη περιγραψω..απλα....δεν ειμουν ουτε ο πρωτος ουτε ο τελευταιος ξενος που γνωρισε μια ντοπια,συνηθιζεται πολυ και ειδικα απο την πλευρα των γυναικων,μπας και γνωρισουν κανα ευρωπαιο-αμερικανο και φυγουν απο εκει,πιστευοντας οτι θα ζησουν μια καλυτερη ζωη.....τα παραδειγματα,δεκαδες..στη περιπτωση μου,μονο ετσι δεν ηταν,καθως δεν δωσαμε καν συνεχεια στη γνωριμια μας,περα απο μερικες cusquenas,αντ αυτου ειχαμε και μηνες να μιλησουμε,μη πιστευοντας και οι δυο τι θα ακολουθουσε....απο τις κλασσικες περιπτωσεις που γνωριζονται δυο ατομα,γουσταρονται αλλα η λογικη(η ποια?????..)ανακοπτει γρηγορα τα οποια σχεδια,εστω και για μια περιπετειουλα,αλλα παντα μενει αυτο το πολυ γνωστο απωθημενο μεσα σου...
Ετσι λοιπον φτανοντας στην ανοιξη αρχισαμε την συχνοτερη επικοινωνια,την καθημερινη,αλλα παλι χωρις καμια υποψια οτι μπορουμε εμεις οι δυο καν να βρεθουμε ξανα,καθως εγω οσο τρελα και αρρωστεια να εχω με το Περου,δεν ειχα αμεσο σκοπο να ταξιδεψω εκει,οπως προειπα σκοπος και στοχος μας ηταν οι ακτες της καραιβικης,το υψομετρο της Μπογκοτα και ναιιιιιιιιιι η αγαπημενη μας Ντεπορτιβο Κουκουτα......οποτε καθε σκεψη να βρεθουμε,στην καθημερινη μας επικοινωνια πια,τελειωνε πριν ξεκινησει καν...
Η αληθεια βεβαια ειναι,καθως σαν γνησια τουμπιωτακια μιλαμε κιμπαρικα και αληθινα,ηταν οτι ειχαμε αρχισει να εχουμε αναγκη την καθημερινη μας επαφη-συνομιλια,με την βοηθεια της τεχνολογιας(πριν δυο χρονια ειμουν σε ενα ιντερνετ καφε και πατουσα-σχεδον εσπαγα-τα κουμπακια στο πληκτρολογιο,νομιζοντας οτι ετσι θα εβγαζα τα γραμματα εντονοτερα μαυρα στην οθονη..και τωρα μαθαμε και το skype..)οποτε πριν καθε κουβεντα με το χρηστο για τα πλανα μας σχετικα με το φετινο ταξιδι,εβαζα πλεον στην ακρη του μυαλου μου το ενδεχομενο για ενα νεο ταξιδι στο Περου... αν και μεταξυ μας δεν το πολυμιλουσα και πολυ,απλα γυροφερνε στο μυαλο μου...
Ετσι φτανοντας κοντα στην ημερομηνια των γενεθλιων μου(11 ιουνιου..),η Μαργαριτα μου προτεινε να με επισκεφτει,να κανει και τις διακοπες της εδω και να περασουμε μαζι τα γενεθλια μου.....μονο στη σκεψη αυτη με εκανε φωτοβολιδα και ηδη καταστρωναμε τα πλανα μας για να κανουμε πραξη αυτη την υπεροχα μαγικη σκεψη και ιδεα της...ναι,πλεον επρεπε να το παραδεχτω..ερωτευτηκα την πιθανοτητα να τη ξαναδω και να συνεχισουμε απο εκει που σταματησαμε την μικρη μας ιστορια...
Ολα φαινοντουσταν ροδινα και ωραια,ομως τι αλλο απο την ολιγωρια της ελληνικης πρεσβειας(αν και εκ των υστερων εμαθα οτι δεν ηταν σε καμια περιπτωση δικο τους σφαλμα,απεναντιας οι ανθρωποι με βοηθησανε απιστευτα,ασ ειναι καλα..)μπορουσε να μας κρατησει χωρια..??ομως το μικροβιο της ιδεας και μονο ειχε μπει και αντε βγαλτο μετα...
Μετα τη περσινη περιπετειαρα μας στη Βενεζουελα και το αδικο-κατ εμε-διωξιμο απο την κολομβια(πολυ με τριγυριζει για φετος,για να δουμε..)η ανοιξη η φετινη μπηκε σκεφτομενοι με το χρηστο(ναι μωρε,το παιδι που μετα απο απειρες ωρες λατινοκουβεντας και ταξιδιων,ακομα το ''γεια σου'' στα ισπανικα,φανταζει μια λεξη-γριφος στα αυτια του..)να κανουμε οτι μας στερησαν περυσι,δηλαδη να παμε και να ανακαλυψουμε την εξωτικη Κολομβια και να ζησουμε στιγμες περιπετειας και ομορφιας(ποτε θα φαμε τα μουτρα μας να δουμε..)...
Βεβαια,για να μη ξεχνιομαστε,ποτε κανονισαμε να κανουμε κατι με αυτο το παιδι και μας βγηκε οπως το θελαμε???ποτε..ετσι ακριβως και τωρα αν καποιος μου λεγε τον απριλη τι θα ζουσα στους επομενους 2-3 μηνες,ΔΕΝ υπηρχε περιπτωση,και μιλαω στα ισα ουτε μια στο εκατομυριο να τον πιστεψω....
Ολα ξεκινησαν οταν μια μερα στη Λιμα το 2009,στο πρωτο μας ταξιδι εκει,γνωρισα,οπως συμβαινει συχνα,μια κοπελα,μια περουανα τοσο ομορφη που δεν υπαρχουν λεξεις να τη περιγραψω..απλα....δεν ειμουν ουτε ο πρωτος ουτε ο τελευταιος ξενος που γνωρισε μια ντοπια,συνηθιζεται πολυ και ειδικα απο την πλευρα των γυναικων,μπας και γνωρισουν κανα ευρωπαιο-αμερικανο και φυγουν απο εκει,πιστευοντας οτι θα ζησουν μια καλυτερη ζωη.....τα παραδειγματα,δεκαδες..στη περιπτωση μου,μονο ετσι δεν ηταν,καθως δεν δωσαμε καν συνεχεια στη γνωριμια μας,περα απο μερικες cusquenas,αντ αυτου ειχαμε και μηνες να μιλησουμε,μη πιστευοντας και οι δυο τι θα ακολουθουσε....απο τις κλασσικες περιπτωσεις που γνωριζονται δυο ατομα,γουσταρονται αλλα η λογικη(η ποια?????..)ανακοπτει γρηγορα τα οποια σχεδια,εστω και για μια περιπετειουλα,αλλα παντα μενει αυτο το πολυ γνωστο απωθημενο μεσα σου...
Ετσι λοιπον φτανοντας στην ανοιξη αρχισαμε την συχνοτερη επικοινωνια,την καθημερινη,αλλα παλι χωρις καμια υποψια οτι μπορουμε εμεις οι δυο καν να βρεθουμε ξανα,καθως εγω οσο τρελα και αρρωστεια να εχω με το Περου,δεν ειχα αμεσο σκοπο να ταξιδεψω εκει,οπως προειπα σκοπος και στοχος μας ηταν οι ακτες της καραιβικης,το υψομετρο της Μπογκοτα και ναιιιιιιιιιι η αγαπημενη μας Ντεπορτιβο Κουκουτα......οποτε καθε σκεψη να βρεθουμε,στην καθημερινη μας επικοινωνια πια,τελειωνε πριν ξεκινησει καν...
Η αληθεια βεβαια ειναι,καθως σαν γνησια τουμπιωτακια μιλαμε κιμπαρικα και αληθινα,ηταν οτι ειχαμε αρχισει να εχουμε αναγκη την καθημερινη μας επαφη-συνομιλια,με την βοηθεια της τεχνολογιας(πριν δυο χρονια ειμουν σε ενα ιντερνετ καφε και πατουσα-σχεδον εσπαγα-τα κουμπακια στο πληκτρολογιο,νομιζοντας οτι ετσι θα εβγαζα τα γραμματα εντονοτερα μαυρα στην οθονη..και τωρα μαθαμε και το skype..)οποτε πριν καθε κουβεντα με το χρηστο για τα πλανα μας σχετικα με το φετινο ταξιδι,εβαζα πλεον στην ακρη του μυαλου μου το ενδεχομενο για ενα νεο ταξιδι στο Περου... αν και μεταξυ μας δεν το πολυμιλουσα και πολυ,απλα γυροφερνε στο μυαλο μου...
Ετσι φτανοντας κοντα στην ημερομηνια των γενεθλιων μου(11 ιουνιου..),η Μαργαριτα μου προτεινε να με επισκεφτει,να κανει και τις διακοπες της εδω και να περασουμε μαζι τα γενεθλια μου.....μονο στη σκεψη αυτη με εκανε φωτοβολιδα και ηδη καταστρωναμε τα πλανα μας για να κανουμε πραξη αυτη την υπεροχα μαγικη σκεψη και ιδεα της...ναι,πλεον επρεπε να το παραδεχτω..ερωτευτηκα την πιθανοτητα να τη ξαναδω και να συνεχισουμε απο εκει που σταματησαμε την μικρη μας ιστορια...
Ολα φαινοντουσταν ροδινα και ωραια,ομως τι αλλο απο την ολιγωρια της ελληνικης πρεσβειας(αν και εκ των υστερων εμαθα οτι δεν ηταν σε καμια περιπτωση δικο τους σφαλμα,απεναντιας οι ανθρωποι με βοηθησανε απιστευτα,ασ ειναι καλα..)μπορουσε να μας κρατησει χωρια..??ομως το μικροβιο της ιδεας και μονο ειχε μπει και αντε βγαλτο μετα...
Attachments
-
29,3 KB Προβολές: 55
Last edited by a moderator: