Κίνα Σήκωσε Τα Κόκκινα Φανάρια!!!

[Gaea]

Gaea, αχ... βρε δεν κατάλαβες. Θα του πεις ότι ξέρεις κινέζικα. Στον τελικό προορισμό που θα ανακαλύψει βέβαια την αλήθεια (αφού το ταξί θα σας έχει φτάσει στην εσωτερική Μογγολία αντί για το ξενοδοχείο) , θα είναι ήδη πολύ αργα , και εσύ θα έχεις πετύχει τον στόχο σου.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα έλεγε ο φίλος μου Νικολό.

χαχαχα καλά στόκος τελείως...
αλλά δεν θα προλάβω να φτάσω, θα με θάψει λίγο πριν μπούμε Μογγολία. εκεί κάτω από το τείχος θα βρείτε τα κοκαλάκια μου....
Άσε που αν του κάνω κάτι τέτοιο θα με χωρίσει σίγουρα και μετά τέρμα τα ταξίδια, και δεν τολμώ διότι αυτός είναι ο χρυσός χορηγός....

 

[taxidiara]

Jimp , μέχρι να γυρίσεις θα έχω ποστάρει -τουλάχιστον- 5 κεφάλαια. Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος.

Yeah, right..

 

[jimp]

Jimp , μέχρι να γυρίσεις θα έχω ποστάρει -τουλάχιστον- 5 κεφάλαια. Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος.

Γύρισα, έφυγα, ξαναγύρισα. Έχω φύγει μα θα ξαναγυρίσω(λογικά). Μα εσύ ούτε φωνή ούτε ακρόαση...
Και είχες υποσχεθεί να τελειώσεις την ιστορία πριν βγει το 13.

 

[Βαγγέλης]

Στα πρώτα κεφάλαια, έβλεπα τα σχόλια που έκραζαν τη dim γιά το κάθε πότε γράφει τα κεφάλαια μίας ιστορίας και έλεγα ότι υπερβάλλουν. Τώρα όμως κατάλαβα..........
Ελπίζω dim να είσαι σε κάποιο αντίστοιχο ταξιδάκι και να περνάς καλά, με λιγότερη ταλαιπωρία....

 

[kalspiros]

με λιγότερη ταλαιπωρία....

Ενταξει, οτι καθυστερησε ανεπιτρεπτα, στο δινω. Αλλά να της ριχνεις και τετοιες καταρες, θεωρω πως δεν της αξιζει. Μια καποια επιεικεια;

 

[Βαγγέλης]

Χμμ.... με παρεξήγησες. Λιγότερη ταλαιπωρία εννοούσα π.χ. αν ξαναμπεί σε Κινέζικο ΚΤΕΛ να είναι γεμάτο και να ταξιδεύει όρθια και όχι καθήμενη με κίνδυνο να της φύγει από τα νεφρά η πολυαγαπημένη της πετρούλα. Ή ας πούμε αυτός ο απίστευτος εξαναγκασμός, κάθε βράδυ να πρέπει να ξαπλώνει σε κάποιο κρεβάτι; Χάθηκαν τόσα παγκάκια, πεζούλια, πεζοδρόμια, κορφοβούνια κ.λ.π.
Άσε που μία φορά την ημέρα συναντάει και κάποιον που μιλάει σπαστά Αγγλικά. Πως να "ξεφύγεις" έτσι;
Όχι, όχι δε με πείθεις. Εξακολουθώ να της εύχομαι, λιγότερη ταλαιπωρία!

 

[skoumpi]

Είπα να ποστάρω μπας και σε παρακινήσω να στρωθείς και να γράψεις δυο τρεις γραμμούλες ακόμη από την ιστορία που περιμένουμε όλοι εδώ και χρόνια (Φεβρουάριος του '12 -Δεκέμβριος του '13)

 

[dim kyr]

Μπατιρηδες και ωραίοι


Τι έγινε στην Τράπεζα?
-Τι θέλεις να γίνει? Πρέπει να βρούμε Bank of China μόνο. Οι ιδιωτικές απαγορεύεται
απο το κράτος να κανουν συνάλλαγμα ευρω και να διατηρούν στα αποθεματικά τους το
συγκεκριμένο νόμισμα. Μόνο η κρατική για να μπορούν ελέγχουν την ισοτιμία μάλλον.
-Ε! ωραία. ας πάμε στην Bank of China τότε. Ποιό το πρόβλημα?
- Σώπαααα... πως δεν το σκέφτηκα ο λοβοτομημένος? Μωρέ λες να μην ρώτησα που έχει
υποκατάστημα?
-Ρώτησες?
-Φυσικά ρώτησα.
-Και αυτοί σου απάντησαν?
-Οχι, μου έδωσαν αυτόγραφο του Τσάκι Τσαν. Φυσικά μου απάντησαν.
-Με έσκασες, τι σου είπαν?
-Οτι λυπούμεθα, αλλά η πόλη ΔΕΝ διαθέτει.
-Ο Χριστός και Απόστολος! Και τώρα τι θα κάνουμε? Πεινάω, θέλω μπύρα, και πρέπει
να πληρώσουμε και τον γύφτουλα τον μουγγό για το δωμάτιο. Θυμάσαι πως μας κοίταζε
το πρωί και μας έκανε νοήματα να του δώσουμε χρήματα?
-Πάμε και σε άλλη τράπεζα. Μπορεί κάτι να γίνει.... Σήκω, πάμε τουρ στα πιστωτικά
ιδρυματα της πολης.

Δρομο παίρνουν, δρόμο αφήνουν, λιώσαν 3 ζευγάρια παπούτσια και ως εκ θαύματος την
ώρα που έκλεινε μια τράπεζα μια υπάλληλος τους γράφει στα κινέζικα φυσικά, το όνομα
μιας τράπεζας που -ίσως- θα τους έκανε συνάλλαγμα.

Για να καταλάβεις την τύχη βουνό που είχαν Χαραλαμπε, ακού τι έγινε παρακάτω.
Η Dim κράταγε το πολύτιμο χαρτάκι με τα ιδεογράμματα -γραμμένα με μαρκαδόρο
παρακαλώ- και το χάζευε. Και τότε, τελείως ξαφνικά , μπροστά στα μάτια της, αυτά
μετατράπηκαν σε μια μουτζούρα.
-Γκιούλι, Γκιούλι.... περίμενε...
-Βιάσου.. πρέπει να προλάβουμε την τελευταία μας ελπίδα ανοιχτή.
-Γκιούλι.... έχουμε ένα μικρό πρόβλημα, τίποτα ασήμαντο βέβαια.
-Θα μου πεις μετά, βιάσου τώρα...
-Γκιούλι, το χαρτάκι...
-Πρόσεχέ το σαν τα μάτια σου και προχώρα...
-Γκιούλι.. τα κλιματιστικά...
Ο Γκιούλιβερ σταμάτησε απότομα και την κοίταξε
-ΤΙ τα κλιματιστικά? , Τι έγινε πάλι γμτ?
-Δεν φταίω εγώ... να μωρέ, εσταξε νερό απο ψηλά , έπεσε στο χαρτάκι και έσβησε το
μελάνι. Ατυχές το ξέρω, αλλά αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν ε? Δεν συμβαίνουν?
Γκιούλί μου? Ε? Γκιουλάκι μου? κλαψούριζε η Dim
-Δηλαδή... θες να πεις ότι... Κάτσε για να συνέλθω πρώτα. Για δωστο μου εδώ. Ιιιιιι!
Κακούργα! Τι ήθελες και το κράταγες? Δεν μπορούσες να το βάλεις στην τσέπη σου?
-Το διάβαζα.
-Τι διαβαζες μωρε, τι διάβαζες? Ξέρεις κινέζικα?
-Προσπαθούσα να μάθω. Ποτέ δεν είναι αργά για νέες γνώσεις, μην θυμώνεις και μην
προσβάλλεις την δίψα μου για μάθηση.
-Ειρωνεύεσαι κιόλας ε? Μείνε τότε νηστική σήμερα, άπιωτη και κοιμήσου και στα
παγκάκια το βράδυ. Αι σιχτιρ!
-Ακου να δεις τι θα κάνουμε. Σου είπαν απο την πρώτη Τράπεζα, -θυμάσαι? την
Τράπεζα, όχι το κατάστημα της κινητής τηλεφωνιάς που μπήκαμε μετά πάνω στην
απελπισία μας και ρωτάγαμε σαν μουρλοί για συνάλλαγμα και αυτοί μας έδιναν
καρτοκινητό- ότι το κοντινότερο υποκατάστημα είναι στην Jishou, άρα αύριο θα
ξυπνήσουμε πρωί πρωί θα πάρουμε το λεωφορείο και θα πάμε. Τι λες? Καλή ιδέα?
-Στην Jishou?
-Ναι.
-70-80 χιλιόμετρα απο εδώ?
-Ναι
-Με τον κατσικόδρομο?
-Ναι μπράβο!
-Που μας έφυγε η ψυχή απο την τρομάρα?
-Ναι καλέ! Το θυμάσαι? Χα χα..πολύ πλάκα...
-Με ΚΤΕΛ?
-Εμ τι? Με κάρο?
-Μάλιστα. Κατ΄'αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι δεν φταίς εσύ. Ως γνωστόν την ευθυνη για το
λάθος δεν την έχει ο τρελλάρας, αλλά ο υποτιθέμενος μυαλωμένος που ακούει αυτά που
του λέει ο τρελάρας, και στην συγκεκριμένη περίπτωση εγώ. Αρα καλά να πάθω.
-Συμφωνώ.
-Μην μιλάς.
-Αφού εγ..
-Μην μιλάς λέμε. Συνεχίζω. Αυριο πάμε στην σκατοjishou. Πρωί πρωί. Εχουμε 10 ευρώ
σε γιουαν. Μάλλον μας φτάνουν για σήμερα. Θα βάλουμε στην άκρη για τα εισιτήρια
και ότι περισσέψει θα το πιούμε για να ξεχάσουμε. Στο hostel θα προσπαθήσουμε να
αποφύγουμε τον μουγγό. Καλά θα ήταν να του εξηγούσαμε ότι θα πληρωθεί αύριο, αλλά
δεν ομιλεί Αγγλικά. Μάλλον θα πρέπει να την βγάλουμε έξω σήμερα μέχρι αργά το
βράδυ. Και ο Θεός να βάλει το χέρι του, γιατί κάτι μου λέει ότι ο Βούδας μας έχει
εγκαταλείψει..
-Βρε κουτό... βρε κουτό, υπάρχει και ο Αλλαχ ως 3η εναλλακτική, το ξέχασες? χα χα
χα... Πάμε για κανά μπυρόνι?
-Οπως προείπα.... δεν φταίς εσύ.... Μα τον Δια! Δεν φταίς εσύ.....

Αχ... Γκιούλι.. αχ Γκιούλι... Αν ήξερες τι πανηγύρι θα στηνόταν για πάρτυ σου στην
Κεντρική Κρατική Τράπεζα της πόλης την επόμενη ημέρα και τι σου επιφύλλασε η
μοίρα, δεν θα τα έλεγες αυτά... Θα πήγαινες και μπουσουλώντας ακόμα....

 

[go2dbeach]

Dim kyr, βρίσκεσαι στην πεντάδα των πιο αγαπημένων μου πόστερ!

 

[dim kyr]

Εκτός απο κολακευμενη αισθάνομαι και απορημένη: Βρε go2, αφού ΔΕΝ εχω ούτε παραλίες , ούτε κοκοφοίνικες!!! Μονο κάτι κατσάβραχα και κάτι σαβουροκαταστάσεις!
Για εξηγήσου... Αλλαξοπίστησες?

 

[go2dbeach]

Αυτό ακριβώς εννοώ, οτι διαβάζω και θα διάβαζα για οποιοδήποτε μέρος κι αν εγραφες κι ας μην έχει παραλίες. Είσαι απολαυστική!
Κάθε φορά που μας αφηγείσαι τις περιπέτειές σου μπορώ να πω οτι ζηλεύω τον τρόπο που γράφεις

 

[dim kyr]

Ενα αστερι γεννιέται......

Πρωί πρωί που ξύπνησαν -φρόντισαν οι ντουντουκατζήδες γι αυτό- έφυγαν κρυφα σαν
τους κλέφτες απο το δωμάτιο για να μην τους πάρει χαμπάρι ο μουγγός και αρχίζει και
τους λεει να πληρώσουν το δωμάτιο.
Βέβαια μια έννοια την είχαν μην τυχόν όταν επιστρέψουν βρουν τα πράγματά τους στο δρόμο ή ακόμα χειρότερα ακουμπισμένα σε ένα πάγκο στην είσοδο έξω απο το ας πούμε χόστελ, να τα πουλάει ο μουγγός προς 10 γιουαν το κομμάτι, αλλά ήταν ένα ρίσκο που έπρεπε να πάρουν.

(σημ. Στα φτηνα δωμάτια της Κίνας , συνήθως προπληρώνεις)

Αφού έγιναν μαλλιά κουβάρια και τσακώθηκαν με έναν ιδιοκτήτη τρίκυκλου που τους
πήγε στον σταθμό (φοβερή σκηνή!) μπήκαν στο λεωφορείο για την Jishou.

Η τύχη τους χαμογέλασε και στην διαδρομή πήρε το μάτι τους το λογότυπο της Bank of china.
Τρέχωντας, (μην ξεχνάς Χαράλαμπε, δεν είχαν χρήματα για ταξί) πατήσαν καμμιά
10αρια κινέζους στο γεμάτο λεωφορείο και ορμήξαν στον οδηγό για να τους κατεβάσει.

Καλά για αρχή. Το υποκατάστημα ήταν τεράστιο, αποστειρωμένο, μοντέρνο, βουβό,
καθαρό, με ατελείωτα μαρμάρινα πατώματα που γυαλίζαν και δυτικότροπο.
Πάνε στηνρεσεψιόν και μια κινέζα με ελλειπή προσόντα στην αγγλική προσπαθεί να τους
βοηθήσει. Οι κινέζοι και ειδικά οι κρατικοί υπάλληλοι είναι η επιτομή του
γραφειοκράτη-τυπολάτρη. Τα χαρτονομίσματα που θέλει ο τουρίστας να αλλάξει πρέπει
να είναι σε αρίστη κατάσταση διαφορετικά δεν γίνονται δεκτά. Αντίθετα η Τράπεζα έχει
κάθε δικαίωμα να σου δώσει πατσαβούρια γιουάν για αντάλλαγμα.

Αφού ο Γκιούλι συμπλήρωνε την χαρτούρα, η Dim χάζευε τριγύρω. Και αντιλαμβάνεται έναν τύπο με κουστούμι που φαινόταν υπάλληλος της Τράπεζας αφού μπαινόβγαινε στα γραφεία και
στα γκισέ να τους κοιτά έντονα. Τους παρακολουθούσε, πήγαινε μίλαγε στους
σεκιούριτι, έπαιρνε τηλέφωνα, τους ξανακοίταγε, πήγαινε στο γραφείο του διευθυντή,
γύριζε, τους ξανακοίταγε.... Περίεργα πράγματα.....

Αφού κάθονται στα καθίσματα και περίμεναν την σειρά τους, εντελώς ξαφνικά η Dim
αντιλαμβάνεται ότι ο τύπος έχει έρθει με μια επαγγελματική φωτογραφική μηχανή και
τους τραβάει κρυφά φωτογραφίες!!! Ωχ!! Ωχ ωχ ωχ! Δεν είναι ωραία πράγματα αυτά.
Μωρε τι γίνεται εδώ?
Η σειρά του Γκιούλι έρχεται. Πλησιάζει στο γκισέ και ταυτόχρονα ο φωτογράφος
πηγαίνει σε μια υπάλληλο , κάτι της λέει κι αυτή προσεγγίζει με γοργά βήματα τον
Γκιούλι. Η Ντιμ παρακολουθεί με περιεργεια. Η υπάλληλος κάτι λέει στον Γκιούλι,
αυτός της χαμογελά και..... αρχίζει και παίρνει πόζες!! Ο φωτογράφος διώχνει κάτι
κινέζους που στέκονταν δίπλα απο τον Γκιούλι και αρχίζει και του κάνει νοήματα τι
στάσεις να πάρει.
Η Ντιμ απορεί. Πλησιάζει κι αυτή με απορία και ρωτά τι διάολο συμβαίνει.
Και τότε -ταυτόχρονα- ο φωτογράφος της κάνει νόημα να του αδειάσει την
γωνιά απο το πλάνο και ο Γκιούλι της λέει -Κάνε πέρα κυρά μου!!! Δεν βλέπεις ότι μόλις
έγινα το μοντέλο της Τράπεζας για την διαφημιστική της καμπάνια? Εσένα δεν σε
θέλουν. Κάνε λοιπόν στην άκρη γιατί μας χαλάς το πλάνο με την μουτσούνα σου!!!
Αντε... ξεκουβάλα λέμε. Τράβα στον Μπίθουλα και μην με ξαναενοχλήσεις. Αποτελώ
παρελθόν πια για σένα........ Ξέχασέ με!

Και αφού τα λέει αυτά, της γυρίζει την πλάτη και με άνεση επαγγελματία και ψεύτικο
χαμόγελο συνεχίζει να ποζάρει μπροστά στον φακό σαν φωτομοντέλο με τον
φωτογράφο και τους υπαλλήλους της Τραπέζης να του κάνουν νοήματα επιδοκιμαστικά
και να χτυπούν παλαμάκια γοητευμένοι!!
Ποιός είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε?

Καραξεφτιλισμένη με κουρελιασμένη αξιοπρέπεια λόγω απόρριψης, σέρνει τα βήματά
της εκτός της Τραπέζης αισθανόμενη τον χλευασμό όλων των παρευρισκομένων και τα
απαξιωτικά τους βλέμματα να την ακολουθούν , ενώ ταυτόχρονα σκέφτεται δικηγόρους,
μεσσαιωνικά βασανιστήρια, φάλαγγες, ανασκολοπισμούς, δηλητήρια και εγκλήματα
τιμής. Τι ξεφτίλα ήταν κι αυτή? Μα τους κάνει ΑΥΤΟΣ και δεν τους κάνω ΕΓΩ? Κάτσε
να βγει έξω και τα λέμε...

Τελικά η υπάλληλος είχε ρωτήσει τον λεγάμενο, αν δίνει την συγκαταθεσή του για
μερικές φωτογραφίες. Αυτός όταν την ρώτησε γιατί, του είπε χασκογελώντας ντροπαλά
"επειδή σε αγαπήσαμε!!!!". Και όταν αυτός επέμενε να μάθει τον πραγματικό λόγο, του
απάντησε ότι θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν για μοντέλο στην διαφημιστική καμπάνια
της Τράπεζας.

Οταν τα διηγήθηκε αυτά ο Γκιούλι στην Ντίμ στο λεωφορείο του γυρισμού για την
Fenghuang , αυτή με την σειρά της, έσταξε δηλητήριο.
-Καλά όλα αυτά κύριε Κλούνει μου, αλλά δεν μπορούσες να τους αποσπάσεις κανένα
γιουάν? Τσάμπα τους στήθηκες ? Kαι τροτέζα να ήσουν , κάτι θα είχες βγάλει. Εστω μια
χούφτα ρύζι. Πφφφφ......Κορόιδο σε πιάσαν οι κινέζοι.
-Αυτόγραφα μετα τις 6. Ευχαριστώ, ήταν η απάντηση του -ψωνισμένου πια- Ελληνα.
-Δεν μας παρατάς? ήταν η ευγενική απάντηση της συμβίας του, συνοδευόμενη απο την
κατάλληλη χειρονομία.
-Α! Και κάτι άλλο! ανταποκρίθηκε ο Γκιούλι με ύφος ανώτερο ακόμα κι από αυτό του
αρχηγού των Τζεντάι. Οταν με το καλό -και ΑΝ- γυρίσουμε Ελλάδα, ψάξε βρες κι έναν
καλό δικηγόρο που ειδικεύεται στα διαζύγια. Μάλλον θα τον χρειαστείς.

Και με αυτά και με τα άλλα απο εκείνη την ημέρα ο -ωραίος ως Ελλην- Γκιούλι δεν
πάταγε στα εδάφη της Κίνας, μίλαγε για ατζέντη, γιγαντοαφίσες, Χόλυγουντ και τα
σχετικά, ενώ η συμβία του προσπαθούσε να τον προσγειώσει, (ανώμαλα κατά
προτίμηση).

Τουλάχιστον όμως τώρα είχαν χρήματα και έτσι μετά απο 4-5 ημέρες παραμονής στην
πόλη, ένα μουντό πρωί σηκώθηκαν να πάρουν το ΚΤΕΛ για να εφορμήσουν στα
απομακρυσμένα μειονοτικά χωριά της Κίνας..... Ηταν η σειρά της Ντιμ αυτή την φορά
να στρέψει την προσοχή πάνω της. Εστω και με την μορφή ασθένειας.....