dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.066
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Το τσίρκο Μεντράνο τώρα και στην Κίνα.
-Μην με χτυπήσεις, μην με χτυπήσεις..... ψέλισε η Dim στον κύρη της...
Δεν το γνώριζα η γυναίκα.... ποτέ μου δεν θα σου έλεγα ψέματα.
-Επιβαρύνεις την θέση σου, μην μιλάς. Χριστέ μου!!!! Τι'ν τούτο το πράμα? Εχω μείνει
άφωνος!
-Η χειροδικία να ξέρεις πάντως είναι λόγος διαζυγίου..
-Μην μιλάς λέμε!!
-Αφού σου λ..
-Σουτ! Ασε μου λίγο χρόνο να συνελθω απο το σοκ. Εχε χάρη που δεν είμαι βίαος
άνθρωπος και ακολουθώ τις επιταγές του Μαχάτμα Γκάντι, διαφορετικά.... Και πως
τρέχουνε έτσι σαν τα κατσίκια οι κινέζες? σταμάτησέ τες, κουτσός άνθρωπος είμαι και
κατά πως τα βλέπω τα πράγματα μάλλον θα παραμείνω έτσι για κανα τετράμηνο....
Πανάθεμά σε. Τυφλώθηκα με τόσο λαμπιόνι. Αμ η κινεζοπόπ? Μου πήρε τα αυτιά..
Προς τι το σοκ? Πολύ απλά, οι φίλοι μας περίμεναν να αντικρύσουν μια ήρεμη πόλη, με
ιστορία πάνω απο 1300 χρόνια, με τα τείχη της, με τις πολεμίστρες της, δίπλα απο το
ποτάμι, με τα αρχαία κτίσματα, και αυτό που είδαν ήταν ναι μεν αρχιτεκτονικά όλα τα
παραπάνω, αλλά "εξωραισμένα" με ένα καρακιτσάτο τρόπο που σχετιζόταν με την
διακόσμηση όλων αυτών των πραγματικά υπέροχων δημιουργημάτων με λαμπιόνια,
φωτάκια, μπαλόνια, φωτοσωλήνες, νεον, και κάθε λογής πολύχρωμης σύγχρονης
κινεζιάς , ντυμένης ηχητικά με ηλεκτρονική σινική ποπ μουσική, και κόοοοοοοοσμο.
Απίστευτα πολύ κόσμο, πλαισιωμένου απο τσίκνα και κάπνα απο τις γαστριμαρικές
πανδαισίες της πόλης. Το όλο θέαμα -χωρίς ίχνος υπερβολής- ξεπερνούσε σε κιτς ακόμα
και τον βασιλιά του ακαλαίσθητου Λας Βέγκας, και τούτο γιατί πολύ απλά αυτός ο
αρχιτεκτονικός πλούτος προστατευμένος απο την Ουνέσκο, είχε βιαστεί αισθητικά με
τρόπο άκομψο , βίαιο και ολοκληρωτικό.
Ευτυχώς όμως, για τους επίδοξους και μελλοντικούς επισκέπτες της πόλης, (και αυτό είναι το πραγματικά παράδοξο της όλης υπόθεσης), αυτό γινόταν αντιληπτό μόνο το βράδυ και μάλιστα αν καθόσουν 2 ημέρες, με ένα μαγικό τρόπο θα το θεωρούσες ακόμα και γοητευτικό, μην πούμε και .... όμορφο.
Οι λόγοι δεν μπορούν να εξηγηθούν. Πρέπει να παει κάποιος για να το κατανοήσει. Σε 1
μόλις ημέρα το σοκ θα το έχεις ξεπεράσει. Την 2η θα το βρεις συμπαθητικό. Την 3η θα
σου αρέσει και μετά την 4η δεν θα θέλεις να φύγεις. Τι να πούμε? Αγνωστη η ανθρώπινη
ψυχολόγία....
Μια απλή εξήγηση που μπορεί να δοθεί, για τα παραπάνω είναι ότι επειδή η πόλη είναι
ακόμη αλώβητη απο δυτικό τουρισμό, αλλά αντίθετα είναι μαστ για ντόπιους, έχει
δημιουργηθεί μια αυθεντική κινεζική ντίσνευλαντ χωρίς ξένες επιρροές, που ακολουθεί
τα σινικά πρότυπα και ως εκ τούτου ο επισκεπτης που την βλέπει , αναγκαστικά
ενσωματώνεται στον τοπικό τρόπο διασκέδασης, και έτσι αυτό που προκύπτει είναι μια
μίξη αλλόκοτα γοητευτική, αμακιγιάριστη, με γνήσιες στιγμές, κάτι που δεν μπορεί να
συμβεί εκ των πραγμάτων σε πόλεις όπω πχ η Σαγκάη ή το Πεκίνο.
Επιπροσθέτως, επειδή η πόλη είναι αρχιτεκτονικά μηχανή στον χρόνο αλλά και επειδή όσους
μοντερνισμούς κι αν έχουν προσθέσει οι σύγχρονοι κάτοικοί της , δεν παύει να διατηρεί
τα παραδοσιακά της στοιχεία, έχει δημιουργθεί ένα ενδιαφέρον αμάλγαμα που
καταφέρνει και συνδυαζει το παλιό και το νέο και ο θεατής βρίσκεται να παρακολουθει
ένα αρχαίο μεν θεατρικό έργο αλλά με μοντέρνους νεωτερισμούς.
Αυτά βέβαια για να τα ανακαλύψεις και να τα αισθανθεις, απαιτείται κάποιος χρόνος
παραμονής στην πόλη, και φυσικά το σοκ που παθαίνεις όταν πρωτοαντικρίζεις το
τσίρκο μεντράνο δεν είναι και λίγο.
Αυτή φυσικά είναι μια καθόλα υποκειμενική αιτιολόγηση/άποψη και ο επισκέπτης
μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Γεγονός αντικειμενικό όμως είναι ότι ο
φοίνικας -το γνωστό πτηνό που αναγεννάται απο τις στάχτες τους όπως είναι το όνομα
της πόλης- αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις στο τέλος, γιατί αν μη τι άλλο, ποιός
δυτικής κουλτούρας τουρίστας δεν θέλει να δει μια πόλη με παραδοσιακές καταβολές
μασκαρεμένη και εμβαπτισμένη σε σύγχρονα κινεζικά στολίδια αλλά απαλλαγμένη απο
ξένες επιρροές? Θανατηφόρος συνδυασμός πράγματι.
Η παλιά πόλη περικλύεται απο διπλά τείχη, με πολεμίστρες , και καστράκια και η πύλη
της είναι το λιγότερο εντυπωσιακή. Διατρέχεται απο ποταμι και το ωραιότερο όλων είναι
ότι είναι κατοικήσημη και εντός των τειχών. Πολλά χόστελ (σχεδόν όλα) έχουν
μπαλκόνι που ίππταται στην κυριολεξία πάνω απο τα νερά του ποταμού, είναι ξύλινα και
παμπάλαια, ατμοσφαιρικά και .....κινεζοκρατούμενα. Ολες τις ώρες της ημέρας, πλήθη
κόσμου σουλατσάρουν στα στενά πέτρινα σοκάκια, χαζεύοντας τα μαγαζάκια με τα
σουβενίρ και αγοράζουν πικάντικες καραμέλες πιπερόριζας, για τις οποίες ειναι διάσημη
σε ολόκληρη την κίνα η πόλη. Μπάρ άφθονα, νεαρόκοσμος, καντάδες κάτω απο τις
πύλες-γέφυρες , μαγαζάκια δίπλα απο το ποτάμι και μικροπωλητες συνθέτουν αυτο το
καλειδοσκόπιο που λειτουργεί σαν πολύχρωμη σβούρα που σε συνεπαίρνει στο
εσωτερικό της και με δυσκολία δεν καταφέρνει να σε εντυπωσιάζει σε κάθε σου βήμα, σε
κάθε σου λεπτό.
-Μην με χτυπήσεις, μην με χτυπήσεις..... ψέλισε η Dim στον κύρη της...
Δεν το γνώριζα η γυναίκα.... ποτέ μου δεν θα σου έλεγα ψέματα.
-Επιβαρύνεις την θέση σου, μην μιλάς. Χριστέ μου!!!! Τι'ν τούτο το πράμα? Εχω μείνει
άφωνος!
-Η χειροδικία να ξέρεις πάντως είναι λόγος διαζυγίου..
-Μην μιλάς λέμε!!
-Αφού σου λ..
-Σουτ! Ασε μου λίγο χρόνο να συνελθω απο το σοκ. Εχε χάρη που δεν είμαι βίαος
άνθρωπος και ακολουθώ τις επιταγές του Μαχάτμα Γκάντι, διαφορετικά.... Και πως
τρέχουνε έτσι σαν τα κατσίκια οι κινέζες? σταμάτησέ τες, κουτσός άνθρωπος είμαι και
κατά πως τα βλέπω τα πράγματα μάλλον θα παραμείνω έτσι για κανα τετράμηνο....
Πανάθεμά σε. Τυφλώθηκα με τόσο λαμπιόνι. Αμ η κινεζοπόπ? Μου πήρε τα αυτιά..
Προς τι το σοκ? Πολύ απλά, οι φίλοι μας περίμεναν να αντικρύσουν μια ήρεμη πόλη, με
ιστορία πάνω απο 1300 χρόνια, με τα τείχη της, με τις πολεμίστρες της, δίπλα απο το
ποτάμι, με τα αρχαία κτίσματα, και αυτό που είδαν ήταν ναι μεν αρχιτεκτονικά όλα τα
παραπάνω, αλλά "εξωραισμένα" με ένα καρακιτσάτο τρόπο που σχετιζόταν με την
διακόσμηση όλων αυτών των πραγματικά υπέροχων δημιουργημάτων με λαμπιόνια,
φωτάκια, μπαλόνια, φωτοσωλήνες, νεον, και κάθε λογής πολύχρωμης σύγχρονης
κινεζιάς , ντυμένης ηχητικά με ηλεκτρονική σινική ποπ μουσική, και κόοοοοοοοσμο.
Απίστευτα πολύ κόσμο, πλαισιωμένου απο τσίκνα και κάπνα απο τις γαστριμαρικές
πανδαισίες της πόλης. Το όλο θέαμα -χωρίς ίχνος υπερβολής- ξεπερνούσε σε κιτς ακόμα
και τον βασιλιά του ακαλαίσθητου Λας Βέγκας, και τούτο γιατί πολύ απλά αυτός ο
αρχιτεκτονικός πλούτος προστατευμένος απο την Ουνέσκο, είχε βιαστεί αισθητικά με
τρόπο άκομψο , βίαιο και ολοκληρωτικό.
Ευτυχώς όμως, για τους επίδοξους και μελλοντικούς επισκέπτες της πόλης, (και αυτό είναι το πραγματικά παράδοξο της όλης υπόθεσης), αυτό γινόταν αντιληπτό μόνο το βράδυ και μάλιστα αν καθόσουν 2 ημέρες, με ένα μαγικό τρόπο θα το θεωρούσες ακόμα και γοητευτικό, μην πούμε και .... όμορφο.
Οι λόγοι δεν μπορούν να εξηγηθούν. Πρέπει να παει κάποιος για να το κατανοήσει. Σε 1
μόλις ημέρα το σοκ θα το έχεις ξεπεράσει. Την 2η θα το βρεις συμπαθητικό. Την 3η θα
σου αρέσει και μετά την 4η δεν θα θέλεις να φύγεις. Τι να πούμε? Αγνωστη η ανθρώπινη
ψυχολόγία....
Μια απλή εξήγηση που μπορεί να δοθεί, για τα παραπάνω είναι ότι επειδή η πόλη είναι
ακόμη αλώβητη απο δυτικό τουρισμό, αλλά αντίθετα είναι μαστ για ντόπιους, έχει
δημιουργηθεί μια αυθεντική κινεζική ντίσνευλαντ χωρίς ξένες επιρροές, που ακολουθεί
τα σινικά πρότυπα και ως εκ τούτου ο επισκεπτης που την βλέπει , αναγκαστικά
ενσωματώνεται στον τοπικό τρόπο διασκέδασης, και έτσι αυτό που προκύπτει είναι μια
μίξη αλλόκοτα γοητευτική, αμακιγιάριστη, με γνήσιες στιγμές, κάτι που δεν μπορεί να
συμβεί εκ των πραγμάτων σε πόλεις όπω πχ η Σαγκάη ή το Πεκίνο.
Επιπροσθέτως, επειδή η πόλη είναι αρχιτεκτονικά μηχανή στον χρόνο αλλά και επειδή όσους
μοντερνισμούς κι αν έχουν προσθέσει οι σύγχρονοι κάτοικοί της , δεν παύει να διατηρεί
τα παραδοσιακά της στοιχεία, έχει δημιουργθεί ένα ενδιαφέρον αμάλγαμα που
καταφέρνει και συνδυαζει το παλιό και το νέο και ο θεατής βρίσκεται να παρακολουθει
ένα αρχαίο μεν θεατρικό έργο αλλά με μοντέρνους νεωτερισμούς.
Αυτά βέβαια για να τα ανακαλύψεις και να τα αισθανθεις, απαιτείται κάποιος χρόνος
παραμονής στην πόλη, και φυσικά το σοκ που παθαίνεις όταν πρωτοαντικρίζεις το
τσίρκο μεντράνο δεν είναι και λίγο.
Αυτή φυσικά είναι μια καθόλα υποκειμενική αιτιολόγηση/άποψη και ο επισκέπτης
μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Γεγονός αντικειμενικό όμως είναι ότι ο
φοίνικας -το γνωστό πτηνό που αναγεννάται απο τις στάχτες τους όπως είναι το όνομα
της πόλης- αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις στο τέλος, γιατί αν μη τι άλλο, ποιός
δυτικής κουλτούρας τουρίστας δεν θέλει να δει μια πόλη με παραδοσιακές καταβολές
μασκαρεμένη και εμβαπτισμένη σε σύγχρονα κινεζικά στολίδια αλλά απαλλαγμένη απο
ξένες επιρροές? Θανατηφόρος συνδυασμός πράγματι.
Η παλιά πόλη περικλύεται απο διπλά τείχη, με πολεμίστρες , και καστράκια και η πύλη
της είναι το λιγότερο εντυπωσιακή. Διατρέχεται απο ποταμι και το ωραιότερο όλων είναι
ότι είναι κατοικήσημη και εντός των τειχών. Πολλά χόστελ (σχεδόν όλα) έχουν
μπαλκόνι που ίππταται στην κυριολεξία πάνω απο τα νερά του ποταμού, είναι ξύλινα και
παμπάλαια, ατμοσφαιρικά και .....κινεζοκρατούμενα. Ολες τις ώρες της ημέρας, πλήθη
κόσμου σουλατσάρουν στα στενά πέτρινα σοκάκια, χαζεύοντας τα μαγαζάκια με τα
σουβενίρ και αγοράζουν πικάντικες καραμέλες πιπερόριζας, για τις οποίες ειναι διάσημη
σε ολόκληρη την κίνα η πόλη. Μπάρ άφθονα, νεαρόκοσμος, καντάδες κάτω απο τις
πύλες-γέφυρες , μαγαζάκια δίπλα απο το ποτάμι και μικροπωλητες συνθέτουν αυτο το
καλειδοσκόπιο που λειτουργεί σαν πολύχρωμη σβούρα που σε συνεπαίρνει στο
εσωτερικό της και με δυσκολία δεν καταφέρνει να σε εντυπωσιάζει σε κάθε σου βήμα, σε
κάθε σου λεπτό.