Katerina2006
Member
Περιεχόμενα
Ήρθε λοιπόν και η δική μου ώρα να γράψω την ιστοριούλα μου…καθόλου πρωτότυπη απ’ ό,τι έχω καταλάβει, αφού η Ρώμη είναι από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς από τους συν-forum-ίτες και όχι άδικα άλλωστε, όπως είχα την τύχη να διαπιστώσω και η ίδια! Οι πληροφορίες που έλαβα από το forum πάρα πολλές, πολλές περισσότερες απ’ όσες στην πραγματικότητα χρειάστηκα, καθώς το ταξιδάκι μόλις τετραήμερο ήταν, πολύτιμες ωστόσο, όπως αποδείχτηκε.
Η προεργασία:
Α) ο προορισμός: Το ψάξιμο ξεκίνησε κανένα δίμηνο πριν, όταν είχε αρχίσει η γνωστή φαγούρα που πιάνει εμένα και τον άντρα μου (αρραβωνιαστικός τότε) όταν έχουμε καιρό να ταξιδέψουμε. Στο εξωτερικό είχαμε πάει τελευταία φορά το Μάιο, στη Βουδαπέστη, και το καλοκαίρι στην Ελλάδα, Πάρο και Σαντορίνη. Επομένως, το Σεπτέμβριο, αφού είχε περάσει σχεδόν ενάμισης μήνας (!!!) από το τελευταίο μας ταξίδι, ο σύζυγος είχε αρχίσει διακριτικά να ψάχνει για προορισμούς… Στη Ρώμη καταλήξαμε εύκολα, καθώς η Ryanair το έχει κάνει απίστευτα εύκολο το ταξίδι από Θεσσαλονίκη (εύκολο λέγοντας, αναφέρομαι στο οικονομικό σκέλος). Αξίζει να αναφέρω ότι όταν ήμουν μικρή, τρεις πόλεις είχα όνειρο να επισκεφτώ, το Παρίσι, το Λονδίνο και τη Ρώμη. Έχοντας επισκεφτεί από δύο φορές το Παρίσι και το Λονδίνο, νομίζω δικαιωματικά η Ρώμη είχε τη σειρά της ώστε να κλείσω (λέμε τώρα…) ως ταξιδιώτης! Αν και για να είμαι δίκαια, πρέπει να πάω και δεύτερη φορά, σωστά;
Β) η εταιρία: Εισιτήρια λοιπόν με Ryanair κλεισμένα προς το τέλος Σεπτεμβρίου, μόνο με χειραποσκευή για δύο άτομα, μετ’ επιστροφής, € 91,00 περίπου για 12-16 Δεκεμβρίου. Την εποχή εκείνη τα οικονομικά μας ήταν δύσκολα, γι αυτό και κλείσαμε μόνο τέσσερα βράδια. Μέσα στον Οκτώβριο βελτιώθηκαν αρκετά και μετανιώσαμε που δεν κλείσαμε ένα βράδυ ακόμα, αλλά τι να κάνεις…; Και αρχίζει η αναζήτηση ξενοδοχείου… Μετά από έρευνα στο forum και στα διάφορά sites, καταλήγαμε λόγω τιμής, μάλλον σε ξενοδοχείο κοντά στο Termini, όπως είπα όταν κλείσαμε ήμασταν αρκετά στενά οικονομικώς. Όλλως απροσμένως όμως, στέλνει το booking στο e-mail του συζύγου προσφορές σε ξενοδοχεία και για Ρώμη, μεταξύ των οποίων και για το ξενοδοχείο μας, το οποίο βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης, κοντά στο Πάνθεον. Κλείνουμε τα 4 βράδια με περίπου € 45,00 τη βραδιά.
Γ) τα απρόοπτα!: Κανένα εικοσαήμερο πριν να έρθει η μέρα να πετάξουμε, λαμβάνει ο σύζυγος (επισήμως πια!) ένα e-mail από τη Ryanair που μας πληροφορεί ότι αλλάζουν τα δεδομένα της πτήσης μας! Σοκ πριν να δούμε το e-mail, αλλά τελικά, ευτυχώς μικρό το κακό, μας μεταθέτουν την πτήση προς Ρώμη κάποιες ώρες μετά. Ήταν να φτάσουμε στις 4.00 περίπου και τελικά θα φτάναμε στις 6.30. Μας χάλασε λιγάκι που θα χάναμε το απόγευμά μας, αλλά δεν το κάναμε θέμα. Η αλήθεια είναι όταν πετάς με Ryanair μ’ αυτήν την τιμή δε μπορείς να το παίζεις και θιγμένος, όχι ότι δεν έχω αντιμετωπίσει προβλήματα καθυστέρησης/ματαίωσης και με άλλες «σοβαρές» εταιρίες, αλλά ας μη χαλιόμαστε, Ρώμη θα πάμε!
Η άφιξη:
Α) Ciampino – Ρώμη και πίσω: Την τελευταία βδομάδα ψαχνόμαστε για το πώς θα πάμε από το αεροδρόμιο στην πόλη, παρεμπιπτόντως, ευχαριστώ τα μέλη του forum για τις αναλυτικότατες πληροφορίες, καταλήγουμε να κλείσουμε μέσω on-line στην Terravision. € 8,00 για δύο άτομα πήγαινε-έλα. Καταλήξαμε στην Terravision κι όχι στην Cotral που ήταν φτηνότερη γιατί το site της τελευταίας μας φάνηκε αδύνατο να το χειριστούμε, καθώς κανένας μας δεν μιλάει ιταλικά. Επίσης γιατί για on-line κλείσιμο πλήρωνες € 4,00 το άτομο, ενώ από το γκισέ € 6,00 απ’ ό,τι είχα διαβάσει (site ή forum, δε θυμάμαι καλά…). Δεν ισχύει κάτι τέτοιο, το ίδιο κοστίζει το εισιτήριο και με τους δύο τρόπους, όπως διαπιστώσαμε όταν φτάσαμε.
Το αεροπλάνο μας έφτανε στο αεροδρόμιο Ciampino 17.40. Υπήρχε δρομολόγιο της Terravision ακριβώς εκείνη την ώρα, αλλά εμείς είχαμε κλείσει το επόμενο δρομολόγιο δια παν ενδεχόμενο, δηλαδή στις 18.30. Η πτήση έφτασε νωρίτερα, στις 17.25, εφόσον δεν είχαμε βαλίτσες πάμε στην έξοδο απευθείας και βρίσκουμε το σταντ της Terravision. Πάμε να παραλάβουμε τις κάρτες επιβίβασης όπως έλεγε πάνω στο εισιτήριό μας, αλλά η κοπέλα μας λέει ότι δεν χρειάζεται κάτι άλλο. Την ρωτάμε αν μπορούμε να πάρουμε το προηγούμενο, αυτό δηλαδή που έφευγε σε ένα τέταρτο, και μας λέει ότι γίνεται εφόσον υπάρχουν κενές θέσεις. Ενθουσιασμένοι λοιπόν που ίσως φτάσουμε πιο νωρίς απ’ όσο έχουμε υπολογίσει πάμε στη στάση… Μαζί με μας αρκετοί ακόμα Έλληνες που είχαν εκτυπωμένα εισιτήρια μέσω internet και αρκετοί με εισιτήρια που εξέδωσαν εκείνη τη στιγμή. Και περιμένουμε το λεωφορείο…
Β) τα απρόοπτα ( ; ) 2: Φτάνει η ώρα της άφιξης…περνάνε 5 λεπτά, περνάνε 10 λεπτά, περνάνε 15 λεπτά τίποτα… Όλα τα υπόλοιπα λεωφορεία έχουν περάσει και παραλάβει κόσμο, της Cotral, κάποια shuttle, το αστικό για Anagnina, εμείς τίποτα! Περιμένουμε μέσα στο κρύο! Πάει 6.00, πάει 6.05, να σου, φαίνεται το λεωφορείο από μακρυά! Χαρά όλοι οι φιλόδοξοι επιβάτες!!! Σταματάει, αφήνει κόσμο και φεύγει! Λέμε, θα γυρίσει μάλλον και θα ξαναέρθει, δε μπορεί! Τελικά ήρθε στις 6.30 – στην ώρα του δηλαδή!!! Ανεβαίνουμε σπρωχνόμενοι γιατί εν τω μεταξύ είχε μαζευτεί πολύς κόσμος, δε δείχνουμε καν εισιτήρια γιατί γινόταν ο κακός χαμός, κάποιοι Ιταλοί μαλώνανε με τον οδηγό αλλά χωρίς εμείς να καταλαβαίνουμε τι λέγανε και χωρίς ποτέ να μάθουμε γιατί τελικά άργησε το λεωφορείο! Η αλήθεια είναι πάντως ότι δεν χαλαστήκαμε καθόλου με το ζήτημα, γιατί εμείς στην ώρα μας φύγαμε (!!!), ωστόσο χάρηκα ιδιαιτέρως που για την επιστροφή είχα κλείσει αναχώρηση τρεις ώρες πριν την πτήση! Ώρα άφιξης στο σταθμό Termini ήταν στις 19.10, αλλά λόγω κίνησης κάναμε σχεδόν μια ώρα.
Μπορεί όλες αυτές οι πληροφορίες να κουράζουν κάποιους αλλά νομίζω ότι θα είναι χρήσιμες για όποιον πάει πρώτη φορά στην πόλη και δεν μιλάει ιταλικά. Το μόνο παράπονο που μου έμεινε σχετικά με τη Ρώμη ήταν οι μετακινήσεις, καθόλου φιλική πόλη προς τους τουρίστες σ’ αυτόν τον τομέα και ιδίως ως προς αυτούς που δεν μιλάνε ιταλικά. Εξηγούμαι περαιτέρω:
Ρώμη:
Α) αστική συγκοινωνία – απρόοπτα 3:
Κατεβαίνουμε από το λεωφορείο της Terravision και ψάχνουμε να βρούμε το λεωφορείο 40 ή 64, όπως μας έχουν συμβουλεύσει από το ξενοδοχείο για να φτάσουμε στην στάση Largo Torre Argentina. Πρώτο μέλημα να βρούμε τη στάση των λεωφορείων. Άπειρα λεωφορεία μπροστά στο Termini αλλά κανένα από αυτά που θέλουμε. Και ψάξε και ψάξε και τίποτα!!! Επειδή η μαμά μου όταν ήμουν μικρή μου έλεγε «ρωτώντας πας στην Πόλη», ψάχνω κανένα νεαρό άτομο που πιθανολογώ ότι θα μιλάει αγγλικά. Ένα ευγενικό παιδί που δε μιλούσε καλά αγγλικά, αλλά αρκετά για να μας δώσει να καταλάβουμε, μας λέει ότι υπάρχει και άλλη στάση πιο πάνω από κει που ψάχναμε όπου είναι σταθμευμένα άλλα λεωφορεία. Βρίσκουμε τη στάση του 40, όπου μάλιστα περιμένει λεωφορείο, και ξεκινά η αναζήτηση της έκδοσης εισιτηρίου. Θα βγάζαμε μόνο ένα εισιτήριο, γιατί είχαμε σκοπό να αγοράσουμε για τις λοιπές 3 ημέρες τη Roma Pass. Τo ευγενικό παραπάνω παιδί μας έδωσε να καταλάβουμε ότι υπήρχε κοντά κάτι σαν περίπτερο όπου μάλλον θα είχε εισιτήρια, βρίσκουμε λοιπόν το «περίπτερο» και ζητάμε δύο εισητήρια. Η κυρία, επίσης ευγενική, χωρίς όμως να μιλάει καθόλου αγγλικά, μας υπέδειξε μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων. Πάμε εκεί λοιπόν βάζουμε τις αγγλικές οδηγίες για να καταλαβαίνουμε. Βάζουμε στο μηχάνημα € 3,00 για δύο εισιτήρια αλλά…μηδέν εισιτήριο! Προσπαθούμε να δούμε μήπως κάτι δεν κάναμε σωστά ή έστω να ακυρώσουμε την ενέργεια για να πάρουμε τα λεφτά μας πίσω, αλλά τίποτα! «Δε μπορεί, λέω, κάτι κάναμε λάθος» και περιμένουμε να δούμε τον επόμενο πελάτη να βγάζει εισιτήριο. Έρχεται μια κυρία η οποία κάνει ό,τι κι εμείς και της τρώει και τα δικά της λεφτά… Το μηχάνημα ήταν χαλασμένο! Φαντάζομαι πόσα λεφτά έβγαλε ο αντίστοιχος ΟΑΣΘ της Ρώμης εκείνο το βράδυ! Βγάζουμε επιτέλους εισιτήριο και ανεβαίνουμε στο λεωφορείο. Και διαπιστώνουμε το απίθανο: Δεν υπήρχε πουθενά στο λεωφορείο ο γνωστός χάρτης της διαδρομής ώστε να βλέπουμε τις στάσεις, δεν υπήρχε η γνωστή μαγνητοφωνημένη ανακοίνωση των στάσεων, ο οδηγός δεν ανακοίνωνε επίσης τις στάσεις (όπως έκαναν παλιά οι δικοί μας εισπράκτορες…), αλλά και οι στάσεις στο δρόμο ήταν τόσο ψηλές ώστε μέσα από το λεωφορείο δε μπορούσες να δεις το όνομά τους!!! Την πατήσαμε, σκεφτόμαστε, Μπολόνια θα φτάσουμε! Βγάζουμε το χάρτη και προσπαθούμε να προσανατολιστούμε εν κινήσει για το πού θα σταματήσουμε. Επομένως ούτε λόγος για να απολαύσουμε την, ομολογουμένως, απίστευτη διαδρομή! Τελικώς πήραμε χαμπάρι τη στάση μας αφού την περάσαμε και σταματήσαμε στην επόμενη, ευτυχώς ήταν ευθεία και δε μπερδευτήκαμε για να γυρίσουμε. Φτάνουμε στη Largo Torre Argentina και αρχίζουμε να ψάχνουμε το ξενοδοχείο.
Το ξενοδοχείο:
Arenula λεγόταν το ξενοδοχείο, από τον ομώνυμο δρόμο. Βρισκόταν σε ένα στενό κάθετα στη via Arenula. Ζοριστήκαμε λίγο να εντοπίσουμε το στενό, ήμασταν και ταλαιπωρημένοι από τις πολύωρες αναζητήσεις (είχε φτάσει 21.00 μέχρι να μπούμε στο ξενοδοχείο). Το ξενοδοχείο ήταν ένα προφανώς παλιό σπίτι, με αγάλματα στη σκάλα, αναγεννησιακό (όσο ορθός είναι ο όρος). Το δωμάτιό μας ήταν μεγάλο, με πολύ βασική διακόσμηση (το μόνο που δε μου άρεσε), το μπάνιο ήταν μεγάλο και μου έκανε πολύ καλή εντύπωση ότι είχε πολλά από «πραγματάκια» που παρέχουν τα ξενοδοχεία, σαπουνάκια, αφρόλουτρο, οδοντόκρεμα και οδοντόβουρτσα, ξυριστικά, σκουφάκι για το μπάνιο και χαρτομάντηλα. Γενικώς, μείναμε απολύτως ευχαριστημένοι από το ξενοδοχείο και το συστήνουμε ανεπιφύλακτα, καθώς από πλευράς τοποθεσίας και καθαριότητας ήταν άριστο, οι καθαρίστριες αλλάζανε πετσέτες κάθε μέρα.
Η προεργασία:
Α) ο προορισμός: Το ψάξιμο ξεκίνησε κανένα δίμηνο πριν, όταν είχε αρχίσει η γνωστή φαγούρα που πιάνει εμένα και τον άντρα μου (αρραβωνιαστικός τότε) όταν έχουμε καιρό να ταξιδέψουμε. Στο εξωτερικό είχαμε πάει τελευταία φορά το Μάιο, στη Βουδαπέστη, και το καλοκαίρι στην Ελλάδα, Πάρο και Σαντορίνη. Επομένως, το Σεπτέμβριο, αφού είχε περάσει σχεδόν ενάμισης μήνας (!!!) από το τελευταίο μας ταξίδι, ο σύζυγος είχε αρχίσει διακριτικά να ψάχνει για προορισμούς… Στη Ρώμη καταλήξαμε εύκολα, καθώς η Ryanair το έχει κάνει απίστευτα εύκολο το ταξίδι από Θεσσαλονίκη (εύκολο λέγοντας, αναφέρομαι στο οικονομικό σκέλος). Αξίζει να αναφέρω ότι όταν ήμουν μικρή, τρεις πόλεις είχα όνειρο να επισκεφτώ, το Παρίσι, το Λονδίνο και τη Ρώμη. Έχοντας επισκεφτεί από δύο φορές το Παρίσι και το Λονδίνο, νομίζω δικαιωματικά η Ρώμη είχε τη σειρά της ώστε να κλείσω (λέμε τώρα…) ως ταξιδιώτης! Αν και για να είμαι δίκαια, πρέπει να πάω και δεύτερη φορά, σωστά;
Β) η εταιρία: Εισιτήρια λοιπόν με Ryanair κλεισμένα προς το τέλος Σεπτεμβρίου, μόνο με χειραποσκευή για δύο άτομα, μετ’ επιστροφής, € 91,00 περίπου για 12-16 Δεκεμβρίου. Την εποχή εκείνη τα οικονομικά μας ήταν δύσκολα, γι αυτό και κλείσαμε μόνο τέσσερα βράδια. Μέσα στον Οκτώβριο βελτιώθηκαν αρκετά και μετανιώσαμε που δεν κλείσαμε ένα βράδυ ακόμα, αλλά τι να κάνεις…; Και αρχίζει η αναζήτηση ξενοδοχείου… Μετά από έρευνα στο forum και στα διάφορά sites, καταλήγαμε λόγω τιμής, μάλλον σε ξενοδοχείο κοντά στο Termini, όπως είπα όταν κλείσαμε ήμασταν αρκετά στενά οικονομικώς. Όλλως απροσμένως όμως, στέλνει το booking στο e-mail του συζύγου προσφορές σε ξενοδοχεία και για Ρώμη, μεταξύ των οποίων και για το ξενοδοχείο μας, το οποίο βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης, κοντά στο Πάνθεον. Κλείνουμε τα 4 βράδια με περίπου € 45,00 τη βραδιά.
Γ) τα απρόοπτα!: Κανένα εικοσαήμερο πριν να έρθει η μέρα να πετάξουμε, λαμβάνει ο σύζυγος (επισήμως πια!) ένα e-mail από τη Ryanair που μας πληροφορεί ότι αλλάζουν τα δεδομένα της πτήσης μας! Σοκ πριν να δούμε το e-mail, αλλά τελικά, ευτυχώς μικρό το κακό, μας μεταθέτουν την πτήση προς Ρώμη κάποιες ώρες μετά. Ήταν να φτάσουμε στις 4.00 περίπου και τελικά θα φτάναμε στις 6.30. Μας χάλασε λιγάκι που θα χάναμε το απόγευμά μας, αλλά δεν το κάναμε θέμα. Η αλήθεια είναι όταν πετάς με Ryanair μ’ αυτήν την τιμή δε μπορείς να το παίζεις και θιγμένος, όχι ότι δεν έχω αντιμετωπίσει προβλήματα καθυστέρησης/ματαίωσης και με άλλες «σοβαρές» εταιρίες, αλλά ας μη χαλιόμαστε, Ρώμη θα πάμε!
Η άφιξη:
Α) Ciampino – Ρώμη και πίσω: Την τελευταία βδομάδα ψαχνόμαστε για το πώς θα πάμε από το αεροδρόμιο στην πόλη, παρεμπιπτόντως, ευχαριστώ τα μέλη του forum για τις αναλυτικότατες πληροφορίες, καταλήγουμε να κλείσουμε μέσω on-line στην Terravision. € 8,00 για δύο άτομα πήγαινε-έλα. Καταλήξαμε στην Terravision κι όχι στην Cotral που ήταν φτηνότερη γιατί το site της τελευταίας μας φάνηκε αδύνατο να το χειριστούμε, καθώς κανένας μας δεν μιλάει ιταλικά. Επίσης γιατί για on-line κλείσιμο πλήρωνες € 4,00 το άτομο, ενώ από το γκισέ € 6,00 απ’ ό,τι είχα διαβάσει (site ή forum, δε θυμάμαι καλά…). Δεν ισχύει κάτι τέτοιο, το ίδιο κοστίζει το εισιτήριο και με τους δύο τρόπους, όπως διαπιστώσαμε όταν φτάσαμε.
Το αεροπλάνο μας έφτανε στο αεροδρόμιο Ciampino 17.40. Υπήρχε δρομολόγιο της Terravision ακριβώς εκείνη την ώρα, αλλά εμείς είχαμε κλείσει το επόμενο δρομολόγιο δια παν ενδεχόμενο, δηλαδή στις 18.30. Η πτήση έφτασε νωρίτερα, στις 17.25, εφόσον δεν είχαμε βαλίτσες πάμε στην έξοδο απευθείας και βρίσκουμε το σταντ της Terravision. Πάμε να παραλάβουμε τις κάρτες επιβίβασης όπως έλεγε πάνω στο εισιτήριό μας, αλλά η κοπέλα μας λέει ότι δεν χρειάζεται κάτι άλλο. Την ρωτάμε αν μπορούμε να πάρουμε το προηγούμενο, αυτό δηλαδή που έφευγε σε ένα τέταρτο, και μας λέει ότι γίνεται εφόσον υπάρχουν κενές θέσεις. Ενθουσιασμένοι λοιπόν που ίσως φτάσουμε πιο νωρίς απ’ όσο έχουμε υπολογίσει πάμε στη στάση… Μαζί με μας αρκετοί ακόμα Έλληνες που είχαν εκτυπωμένα εισιτήρια μέσω internet και αρκετοί με εισιτήρια που εξέδωσαν εκείνη τη στιγμή. Και περιμένουμε το λεωφορείο…
Β) τα απρόοπτα ( ; ) 2: Φτάνει η ώρα της άφιξης…περνάνε 5 λεπτά, περνάνε 10 λεπτά, περνάνε 15 λεπτά τίποτα… Όλα τα υπόλοιπα λεωφορεία έχουν περάσει και παραλάβει κόσμο, της Cotral, κάποια shuttle, το αστικό για Anagnina, εμείς τίποτα! Περιμένουμε μέσα στο κρύο! Πάει 6.00, πάει 6.05, να σου, φαίνεται το λεωφορείο από μακρυά! Χαρά όλοι οι φιλόδοξοι επιβάτες!!! Σταματάει, αφήνει κόσμο και φεύγει! Λέμε, θα γυρίσει μάλλον και θα ξαναέρθει, δε μπορεί! Τελικά ήρθε στις 6.30 – στην ώρα του δηλαδή!!! Ανεβαίνουμε σπρωχνόμενοι γιατί εν τω μεταξύ είχε μαζευτεί πολύς κόσμος, δε δείχνουμε καν εισιτήρια γιατί γινόταν ο κακός χαμός, κάποιοι Ιταλοί μαλώνανε με τον οδηγό αλλά χωρίς εμείς να καταλαβαίνουμε τι λέγανε και χωρίς ποτέ να μάθουμε γιατί τελικά άργησε το λεωφορείο! Η αλήθεια είναι πάντως ότι δεν χαλαστήκαμε καθόλου με το ζήτημα, γιατί εμείς στην ώρα μας φύγαμε (!!!), ωστόσο χάρηκα ιδιαιτέρως που για την επιστροφή είχα κλείσει αναχώρηση τρεις ώρες πριν την πτήση! Ώρα άφιξης στο σταθμό Termini ήταν στις 19.10, αλλά λόγω κίνησης κάναμε σχεδόν μια ώρα.
Μπορεί όλες αυτές οι πληροφορίες να κουράζουν κάποιους αλλά νομίζω ότι θα είναι χρήσιμες για όποιον πάει πρώτη φορά στην πόλη και δεν μιλάει ιταλικά. Το μόνο παράπονο που μου έμεινε σχετικά με τη Ρώμη ήταν οι μετακινήσεις, καθόλου φιλική πόλη προς τους τουρίστες σ’ αυτόν τον τομέα και ιδίως ως προς αυτούς που δεν μιλάνε ιταλικά. Εξηγούμαι περαιτέρω:
Ρώμη:
Α) αστική συγκοινωνία – απρόοπτα 3:
Κατεβαίνουμε από το λεωφορείο της Terravision και ψάχνουμε να βρούμε το λεωφορείο 40 ή 64, όπως μας έχουν συμβουλεύσει από το ξενοδοχείο για να φτάσουμε στην στάση Largo Torre Argentina. Πρώτο μέλημα να βρούμε τη στάση των λεωφορείων. Άπειρα λεωφορεία μπροστά στο Termini αλλά κανένα από αυτά που θέλουμε. Και ψάξε και ψάξε και τίποτα!!! Επειδή η μαμά μου όταν ήμουν μικρή μου έλεγε «ρωτώντας πας στην Πόλη», ψάχνω κανένα νεαρό άτομο που πιθανολογώ ότι θα μιλάει αγγλικά. Ένα ευγενικό παιδί που δε μιλούσε καλά αγγλικά, αλλά αρκετά για να μας δώσει να καταλάβουμε, μας λέει ότι υπάρχει και άλλη στάση πιο πάνω από κει που ψάχναμε όπου είναι σταθμευμένα άλλα λεωφορεία. Βρίσκουμε τη στάση του 40, όπου μάλιστα περιμένει λεωφορείο, και ξεκινά η αναζήτηση της έκδοσης εισιτηρίου. Θα βγάζαμε μόνο ένα εισιτήριο, γιατί είχαμε σκοπό να αγοράσουμε για τις λοιπές 3 ημέρες τη Roma Pass. Τo ευγενικό παραπάνω παιδί μας έδωσε να καταλάβουμε ότι υπήρχε κοντά κάτι σαν περίπτερο όπου μάλλον θα είχε εισιτήρια, βρίσκουμε λοιπόν το «περίπτερο» και ζητάμε δύο εισητήρια. Η κυρία, επίσης ευγενική, χωρίς όμως να μιλάει καθόλου αγγλικά, μας υπέδειξε μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων. Πάμε εκεί λοιπόν βάζουμε τις αγγλικές οδηγίες για να καταλαβαίνουμε. Βάζουμε στο μηχάνημα € 3,00 για δύο εισιτήρια αλλά…μηδέν εισιτήριο! Προσπαθούμε να δούμε μήπως κάτι δεν κάναμε σωστά ή έστω να ακυρώσουμε την ενέργεια για να πάρουμε τα λεφτά μας πίσω, αλλά τίποτα! «Δε μπορεί, λέω, κάτι κάναμε λάθος» και περιμένουμε να δούμε τον επόμενο πελάτη να βγάζει εισιτήριο. Έρχεται μια κυρία η οποία κάνει ό,τι κι εμείς και της τρώει και τα δικά της λεφτά… Το μηχάνημα ήταν χαλασμένο! Φαντάζομαι πόσα λεφτά έβγαλε ο αντίστοιχος ΟΑΣΘ της Ρώμης εκείνο το βράδυ! Βγάζουμε επιτέλους εισιτήριο και ανεβαίνουμε στο λεωφορείο. Και διαπιστώνουμε το απίθανο: Δεν υπήρχε πουθενά στο λεωφορείο ο γνωστός χάρτης της διαδρομής ώστε να βλέπουμε τις στάσεις, δεν υπήρχε η γνωστή μαγνητοφωνημένη ανακοίνωση των στάσεων, ο οδηγός δεν ανακοίνωνε επίσης τις στάσεις (όπως έκαναν παλιά οι δικοί μας εισπράκτορες…), αλλά και οι στάσεις στο δρόμο ήταν τόσο ψηλές ώστε μέσα από το λεωφορείο δε μπορούσες να δεις το όνομά τους!!! Την πατήσαμε, σκεφτόμαστε, Μπολόνια θα φτάσουμε! Βγάζουμε το χάρτη και προσπαθούμε να προσανατολιστούμε εν κινήσει για το πού θα σταματήσουμε. Επομένως ούτε λόγος για να απολαύσουμε την, ομολογουμένως, απίστευτη διαδρομή! Τελικώς πήραμε χαμπάρι τη στάση μας αφού την περάσαμε και σταματήσαμε στην επόμενη, ευτυχώς ήταν ευθεία και δε μπερδευτήκαμε για να γυρίσουμε. Φτάνουμε στη Largo Torre Argentina και αρχίζουμε να ψάχνουμε το ξενοδοχείο.
Το ξενοδοχείο:
Arenula λεγόταν το ξενοδοχείο, από τον ομώνυμο δρόμο. Βρισκόταν σε ένα στενό κάθετα στη via Arenula. Ζοριστήκαμε λίγο να εντοπίσουμε το στενό, ήμασταν και ταλαιπωρημένοι από τις πολύωρες αναζητήσεις (είχε φτάσει 21.00 μέχρι να μπούμε στο ξενοδοχείο). Το ξενοδοχείο ήταν ένα προφανώς παλιό σπίτι, με αγάλματα στη σκάλα, αναγεννησιακό (όσο ορθός είναι ο όρος). Το δωμάτιό μας ήταν μεγάλο, με πολύ βασική διακόσμηση (το μόνο που δε μου άρεσε), το μπάνιο ήταν μεγάλο και μου έκανε πολύ καλή εντύπωση ότι είχε πολλά από «πραγματάκια» που παρέχουν τα ξενοδοχεία, σαπουνάκια, αφρόλουτρο, οδοντόκρεμα και οδοντόβουρτσα, ξυριστικά, σκουφάκι για το μπάνιο και χαρτομάντηλα. Γενικώς, μείναμε απολύτως ευχαριστημένοι από το ξενοδοχείο και το συστήνουμε ανεπιφύλακτα, καθώς από πλευράς τοποθεσίας και καθαριότητας ήταν άριστο, οι καθαρίστριες αλλάζανε πετσέτες κάθε μέρα.
Attachments
Last edited by a moderator:
Περιμένω και την τελευταία μέρα..
