MarieAries
Member
- Μηνύματα
- 231
- Likes
- 1.578
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δυτική Αφρική
Κι εμάς δε μας άρεσε. Φύγαμε άρων άρων για Σους. Πετύχαμε και κλειστή την αγορά τους, οπότε δεν ήταν και για πολλά πολλά ούτως ή άλλως.
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Αύγουστο 2020 !
Τυνησία Ρωμαϊκά Μνημεία, Οάσεις και παζάρια
- Thread starter travelbreak
- Ημερομηνία δημιουργίας
duty_free
Member
- Μηνύματα
- 963
- Likes
- 3.817
εχω ψιλοπρόσφατη την Τυνιδα και ο,τι βλεπω για την Τυνησια, με σκουντάει. οι δε φωτος, υπεργαμάτες· θυμήθηκα δε ενα μαλλον μπωντλαιρικό:
τα μόνα καλά αποσπάσματα ενός βιβλίου * είναι οι εξηγήσεις που απαλείφθηκαν.
* μιας ιστορίας, θα μπορουσε να πει καποιος, αλλά το στορυ τούτο φαινεται μεστότατο!
Εύγε!
τα μόνα καλά αποσπάσματα ενός βιβλίου * είναι οι εξηγήσεις που απαλείφθηκαν.
* μιας ιστορίας, θα μπορουσε να πει καποιος, αλλά το στορυ τούτο φαινεται μεστότατο!
Εύγε!
travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.861
- Likes
- 16.112
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Σχεδόν πάντα οι ιστορίες μου είναι προσαρμογή από το ημερολόγιο που κρατώ ανελλιπώς στο ταξίδι. Έτσι όλα μένουν, ακόμα και οι εξηγήσεις. Ελάχιστες, τελείως προσωπικές στιγμές αφαιρούνται.
Ευχαριστώ που με ένα ιδιαίτερο τρόπο έδειξες το ενδιαφέρον σου για την ιστορία.
travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.861
- Likes
- 16.112
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Σφαξ, Ελ Τζεμ, Μοναστίρ και Σουσα.
Στη Σούσα το ξενοδοχείο κόστιζε 29 ευρώ τη βραδιά. Hotel Soussana, Avenue Taieb Mhiri, Σούσα, 4001.
Στην Τυνησία τα δέντρα που πιο πολύ βλέπουμε είναι οι ελιές. Έχουν τεράστιες εκτάσεις καλυμμένες με αυτό το δέντρο. Δεν είναι τόσο νέα τα φυτά. Πολλά φαίνονται να είναι 50 ετών και παραπάνω. Έχει βέβαια και νέες καλλιέργειες. Όμως εντύπωση μου προκαλεί η μεγάλη απόσταση που έχουν μεταξύ τους τα δέντρα. Μερικές φορές αυτή η απόσταση φτάνει και τα 15 μέτρα. Είναι σε τέλειες σειρές φυτεμένες και η μεγάλη απόσταση ίσως να οφείλεται στο ότι το έδαφος δεν είναι τόσο εύφορο. Ίσως πάλι να είναι για να τις μαζεύουν μεγάλα μηχανήματα. Αυτή την εποχή τουλάχιστον, όλα τα χωράφια τα οποία βλέπουμε είναι φρεζαρισμένα και δεν έχουν καθόλου χόρτα. Σε μερικά έχουν μείνει τα χόρτα μόνο κοντά στη ρίζα της ελιάς.
Ένα άλλο φρούτο που έχουν πολύ εδώ είναι το πορτοκάλι, αλλά πορτοκαλιές δεν έχουμε δει. Και φυσικά το φρούτο που είναι πιο πολύ διαδεδομένο είναι οι χουρμάδες. Είναι πολύ φθηνοί εδώ. Στην λαϊκή έχω δει με 2 ή 3 δηνάρια το κιλό, δηλαδή κάτω από ένα ευρώ. Εγώ αγόρασα 3 κιλά περίπου με 10 δηνάρια γιατί πήρα από τους πολύ καλούς. Εάν όμως δεν πας στη λαϊκή αλλά σε κατάστημα, μπορεί να τους βρεις και 7 ή 8 δηνάρια το κιλό. Και ένα άλλο που προκαλεί εντύπωση στη χώρα είναι υπαίθριοι βενζινάδες. Έχουν πολύ πλάκα με τα μπουκάλια και τα μπιτόνια αραδιασμένα στην άκρη των δρόμων. Πριν από λίγες μέρες είχα αναφερθεί σε αυτό το θέμα. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν πολλά βενζινάδικα, ειδικά στους εθνικούς δρόμους δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου. Αλλά και στους επαρχιακούς δρόμους μπορεί να οδηγήσεις πάνω από 50 χλμ και να μην βρεις καθόλου βενζινάδικο.
Στην πόλη Σφαξ πήραμε το πρωινό μας και αποφασίσαμε να κάνουμε μία βόλτα για να δούμε και να φωτογραφίσουμε κυρίως την αγορά που βρίσκεται μέσα στο φρούριο της πόλης. Πήγαμε εκεί με τα πόδια και για δυόμισι ώρες τριγυρνούσαμε στην πόλη και στην Μεδίνα. Εάν εξαιρέσουμε το κάστρο, η αγορά δεν έλεγε πολλά γιατί απευθυνόταν μόνο σε ντόπιους και ίσως γι αυτό τα μαγαζιά ήταν πολύ πρόχειρα οργανωμένα. Πήγαμε και στο μεγάλο τζαμί μέσα στο φρούριο, το οποίο ήταν χωμένο μέσα στα μαγαζιά και δεν μπορούσαμε όχι μόνο να το φωτογραφίσουμε αλλά ούτε και να το δούμε καλά καλά. Όμως το να πάει κάποιος στην πόλη και να τριγυρίσει δύο-τρεις ώρες, κάτι έχει να δει. Γιατί στους δρόμους που οδηγήσαμε είδαμε άλλες πόλεις, μικρότερες συνήθως, στις οποίες πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα ενδιαφέρον. Στο Σφαξ πάντως τα σκουπίδια είναι ένα μεγάλο πρόβλημα.
Ακολουθούν φωτογραφίες από την πόλη. Προσπάθησα να βάλω όσο καλύτερες μπορούσα, για να υποστηρίξω την άποψή μου ότι κάτι έχει να δεις. Όχι να θαυμάσεις.
Φύγαμε από το Σφαξ και εκεί που πήγαμε σίγουρα είδαμε πιο ενδιαφέροντα μέρη. Αρχικά πήγαμε να δούμε σε απόσταση 75 περίπου χιλιομέτρων το Ελ Τζεμ, El Jem, που είναι ένα ρωμαϊκό κτίριο πολύ καλά διατηρημένο και μοιάζει με το Κολοσσαίο. Λόγω Κυριακής είχε πάρα πολλούς επισκέπτες, κυρίως νέους ανθρώπους. Ίσως μαθητές και φοιτητές. Είναι πολύ αξιόλογο μνημείο. Το κακό που έχει είναι ότι δεν υπάρχει πάρκινγκ για τα αυτοκίνητα. Απορώ τι γίνεται το καλοκαίρι που έχει πολύ περισσότερο κόσμο. Πολλοί θεωρούν το El Jem το πιο ενδιαφέρον ρωμαϊκό αξιοθέατο της χώρας. Θα συμφωνούσα αν δε με ενθουσίαζαν οι τεράστιες ρωμαϊκές πόλεις, όπως ήταν η Dougga.
Τα χαρακτηριστικά της χώρας στην ύπαιθρο είναι τα σκουπίδια, οι ελιές και οι φραγκοσυκιές (3 σε 1):
Ακολούθως πήγαμε στην πόλη Μοναστήρ, που είναι παραλιακή και τα ενδιαφέροντα που έχει είναι το κάστρο (η κάσμπα), το φρούριο, το μεγάλο τζαμί που είδαμε απέξω και δεν μας προκάλεσε εντύπωση όπως το μαυσωλείο Mausoleum of Habib Bourguiba. Ήταν πολύ όμορφο και ευτυχώς μπορέσαμε και μπήκαμε μέσα. Έξω από το κάστρο στο οποίο κάναμε βόλτα σχεδόν μία ώρα είναι η τουριστική περιοχή της πόλης με πολλά μαγαζιά και ξενοδοχεία. Αυτή την εποχή και τα μαγαζιά δεν έχουν κόσμο και τα ξενοδοχεία είναι σχεδόν άδεια. Το Monastir είναι μία πόλη που άνετα θα μπορούσες να μείνεις μία ολόκληρη μέρα, αφού έχει πράγματα να δεις άλλα και άλλα σημεία για να κάνεις βόλτα.
Η ώρα είχε προχωρήσει και έπρεπε να πάμε στη Σούσα όπου θα μέναμε το βράδυ. Απέχει από το Μοναστήρι λιγότερο από 40 λεπτά με το αυτοκίνητο ή 30 χλμ. Το ξενοδοχείο βρισκόταν κοντά στη θάλασσα, γύρω στα 200 μέτρα σε μία κεντρική περιοχή που έχει όμως κυρίως ξενοδοχεία και μαγαζιά για τουρίστες και όχι κοντά στο κάστρο και στα άλλα μνημεία της πόλης. Αυτά απείχαν περίπου 2 χλμ από το μέρος διαμονής μας. Στη ρεσεψιόν ήταν ένας μεσήλικας κύριος πολύ ευγενικός. Μίλαγε και αγγλικά αλλά έχουν μάθει μερικές φράσεις αυτοί στα ξενοδοχεία και στα μαγαζιά και αν θες κάτι άλλο μάλλον δε θα τα καταφέρεις να βρεις άκρη. Για παράδειγμα μου λέει ότι το πάρκιν απείχε από το ξενοδοχείο σαράντα μέτρα προς την κατεύθυνση που μου έδειξε. Δεν ήξερε όμως να μου πει ότι έπρεπε να στρίψω στον πρώτο δρόμο. Με κάποια καθυστέρηση βρήκαμε την γκαραζόπορτα.
Να σημειώσω πάλι ότι σε όλα τα ξενοδοχεία που είχα κλείσει είχαμε χώρο πάρκινγκ για το αυτοκίνητο.
Μόλις τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο βγήκαμε μία βόλτα να δούμε την περιοχή μας. Είδαμε κυρίως μεγάλα ξενοδοχεία και τη θάλασσα. Κάναμε λοιπόν μία βόλτα κοντά στη θάλασσα και στα ξενοδοχεία.
Ένα χαρακτηριστικό στην Τυνησία είναι τα πολλά σκουπίδια. Βέβαια υπάρχει δικαιολογία του αέρα και της άμμου που βρίσκεται παντού. Όμως το ίδιο παντού βρίσκονται και πεταμένες σακούλες, συνήθως μπλε χρώματος. Και αυτές τις σακούλες τις βρίσκεις όχι μόνο στις πόλεις και στα χωριά αλλά σε οποιοδήποτε σημείο του δρόμου. Βλέπεις γενικώς σκουπίδια, πλαστικά μπουκάλια και γυάλινα και ό,τι άλλο θέλεις. Ίσως το πιο καθαρό μέρος που αντικρίσαμε να ήταν το Μοναστήρι και η Σούσα.
Εάν εξαιρέσουμε το Βορρά βλέπεις παντού πολλά τζαμιά και μιναρέδες στις πόλεις. Οι μιναρέδες όντως είναι όμορφοι, όμως τόσα πολλά τζαμιά όσα είδαμε στο Νότο δεν έχουμε δει σε άλλη μουσουλμανική χώρα. Νομίζω όμως ότι στην Τυνησία οι άνθρωποι δεν είναι τόσο θρήσκοι και αυτό φαίνεται από το ότι τα τζαμιά έχουν ελάχιστους προσκυνητές και προσευχόμενους. Σπανίως βλέπαμε ανθρώπους να τρέχουν για να προλάβουν την ώρα της προσευχής και σε καμία περίπτωση δεν είδαμε κάποιον οπουδήποτε να στρώνει το χαλάκι του για να προσευχηθεί, εκτός από το αεροδρόμιο.
Οι διαδρομές της ημέρας:
Στη Σούσα το ξενοδοχείο κόστιζε 29 ευρώ τη βραδιά. Hotel Soussana, Avenue Taieb Mhiri, Σούσα, 4001.
Στην Τυνησία τα δέντρα που πιο πολύ βλέπουμε είναι οι ελιές. Έχουν τεράστιες εκτάσεις καλυμμένες με αυτό το δέντρο. Δεν είναι τόσο νέα τα φυτά. Πολλά φαίνονται να είναι 50 ετών και παραπάνω. Έχει βέβαια και νέες καλλιέργειες. Όμως εντύπωση μου προκαλεί η μεγάλη απόσταση που έχουν μεταξύ τους τα δέντρα. Μερικές φορές αυτή η απόσταση φτάνει και τα 15 μέτρα. Είναι σε τέλειες σειρές φυτεμένες και η μεγάλη απόσταση ίσως να οφείλεται στο ότι το έδαφος δεν είναι τόσο εύφορο. Ίσως πάλι να είναι για να τις μαζεύουν μεγάλα μηχανήματα. Αυτή την εποχή τουλάχιστον, όλα τα χωράφια τα οποία βλέπουμε είναι φρεζαρισμένα και δεν έχουν καθόλου χόρτα. Σε μερικά έχουν μείνει τα χόρτα μόνο κοντά στη ρίζα της ελιάς.
Ένα άλλο φρούτο που έχουν πολύ εδώ είναι το πορτοκάλι, αλλά πορτοκαλιές δεν έχουμε δει. Και φυσικά το φρούτο που είναι πιο πολύ διαδεδομένο είναι οι χουρμάδες. Είναι πολύ φθηνοί εδώ. Στην λαϊκή έχω δει με 2 ή 3 δηνάρια το κιλό, δηλαδή κάτω από ένα ευρώ. Εγώ αγόρασα 3 κιλά περίπου με 10 δηνάρια γιατί πήρα από τους πολύ καλούς. Εάν όμως δεν πας στη λαϊκή αλλά σε κατάστημα, μπορεί να τους βρεις και 7 ή 8 δηνάρια το κιλό. Και ένα άλλο που προκαλεί εντύπωση στη χώρα είναι υπαίθριοι βενζινάδες. Έχουν πολύ πλάκα με τα μπουκάλια και τα μπιτόνια αραδιασμένα στην άκρη των δρόμων. Πριν από λίγες μέρες είχα αναφερθεί σε αυτό το θέμα. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν πολλά βενζινάδικα, ειδικά στους εθνικούς δρόμους δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου. Αλλά και στους επαρχιακούς δρόμους μπορεί να οδηγήσεις πάνω από 50 χλμ και να μην βρεις καθόλου βενζινάδικο.
Στην πόλη Σφαξ πήραμε το πρωινό μας και αποφασίσαμε να κάνουμε μία βόλτα για να δούμε και να φωτογραφίσουμε κυρίως την αγορά που βρίσκεται μέσα στο φρούριο της πόλης. Πήγαμε εκεί με τα πόδια και για δυόμισι ώρες τριγυρνούσαμε στην πόλη και στην Μεδίνα. Εάν εξαιρέσουμε το κάστρο, η αγορά δεν έλεγε πολλά γιατί απευθυνόταν μόνο σε ντόπιους και ίσως γι αυτό τα μαγαζιά ήταν πολύ πρόχειρα οργανωμένα. Πήγαμε και στο μεγάλο τζαμί μέσα στο φρούριο, το οποίο ήταν χωμένο μέσα στα μαγαζιά και δεν μπορούσαμε όχι μόνο να το φωτογραφίσουμε αλλά ούτε και να το δούμε καλά καλά. Όμως το να πάει κάποιος στην πόλη και να τριγυρίσει δύο-τρεις ώρες, κάτι έχει να δει. Γιατί στους δρόμους που οδηγήσαμε είδαμε άλλες πόλεις, μικρότερες συνήθως, στις οποίες πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα ενδιαφέρον. Στο Σφαξ πάντως τα σκουπίδια είναι ένα μεγάλο πρόβλημα.
Ακολουθούν φωτογραφίες από την πόλη. Προσπάθησα να βάλω όσο καλύτερες μπορούσα, για να υποστηρίξω την άποψή μου ότι κάτι έχει να δεις. Όχι να θαυμάσεις.
Φύγαμε από το Σφαξ και εκεί που πήγαμε σίγουρα είδαμε πιο ενδιαφέροντα μέρη. Αρχικά πήγαμε να δούμε σε απόσταση 75 περίπου χιλιομέτρων το Ελ Τζεμ, El Jem, που είναι ένα ρωμαϊκό κτίριο πολύ καλά διατηρημένο και μοιάζει με το Κολοσσαίο. Λόγω Κυριακής είχε πάρα πολλούς επισκέπτες, κυρίως νέους ανθρώπους. Ίσως μαθητές και φοιτητές. Είναι πολύ αξιόλογο μνημείο. Το κακό που έχει είναι ότι δεν υπάρχει πάρκινγκ για τα αυτοκίνητα. Απορώ τι γίνεται το καλοκαίρι που έχει πολύ περισσότερο κόσμο. Πολλοί θεωρούν το El Jem το πιο ενδιαφέρον ρωμαϊκό αξιοθέατο της χώρας. Θα συμφωνούσα αν δε με ενθουσίαζαν οι τεράστιες ρωμαϊκές πόλεις, όπως ήταν η Dougga.
Τα χαρακτηριστικά της χώρας στην ύπαιθρο είναι τα σκουπίδια, οι ελιές και οι φραγκοσυκιές (3 σε 1):
Ακολούθως πήγαμε στην πόλη Μοναστήρ, που είναι παραλιακή και τα ενδιαφέροντα που έχει είναι το κάστρο (η κάσμπα), το φρούριο, το μεγάλο τζαμί που είδαμε απέξω και δεν μας προκάλεσε εντύπωση όπως το μαυσωλείο Mausoleum of Habib Bourguiba. Ήταν πολύ όμορφο και ευτυχώς μπορέσαμε και μπήκαμε μέσα. Έξω από το κάστρο στο οποίο κάναμε βόλτα σχεδόν μία ώρα είναι η τουριστική περιοχή της πόλης με πολλά μαγαζιά και ξενοδοχεία. Αυτή την εποχή και τα μαγαζιά δεν έχουν κόσμο και τα ξενοδοχεία είναι σχεδόν άδεια. Το Monastir είναι μία πόλη που άνετα θα μπορούσες να μείνεις μία ολόκληρη μέρα, αφού έχει πράγματα να δεις άλλα και άλλα σημεία για να κάνεις βόλτα.
Η ώρα είχε προχωρήσει και έπρεπε να πάμε στη Σούσα όπου θα μέναμε το βράδυ. Απέχει από το Μοναστήρι λιγότερο από 40 λεπτά με το αυτοκίνητο ή 30 χλμ. Το ξενοδοχείο βρισκόταν κοντά στη θάλασσα, γύρω στα 200 μέτρα σε μία κεντρική περιοχή που έχει όμως κυρίως ξενοδοχεία και μαγαζιά για τουρίστες και όχι κοντά στο κάστρο και στα άλλα μνημεία της πόλης. Αυτά απείχαν περίπου 2 χλμ από το μέρος διαμονής μας. Στη ρεσεψιόν ήταν ένας μεσήλικας κύριος πολύ ευγενικός. Μίλαγε και αγγλικά αλλά έχουν μάθει μερικές φράσεις αυτοί στα ξενοδοχεία και στα μαγαζιά και αν θες κάτι άλλο μάλλον δε θα τα καταφέρεις να βρεις άκρη. Για παράδειγμα μου λέει ότι το πάρκιν απείχε από το ξενοδοχείο σαράντα μέτρα προς την κατεύθυνση που μου έδειξε. Δεν ήξερε όμως να μου πει ότι έπρεπε να στρίψω στον πρώτο δρόμο. Με κάποια καθυστέρηση βρήκαμε την γκαραζόπορτα.
Να σημειώσω πάλι ότι σε όλα τα ξενοδοχεία που είχα κλείσει είχαμε χώρο πάρκινγκ για το αυτοκίνητο.
Μόλις τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο βγήκαμε μία βόλτα να δούμε την περιοχή μας. Είδαμε κυρίως μεγάλα ξενοδοχεία και τη θάλασσα. Κάναμε λοιπόν μία βόλτα κοντά στη θάλασσα και στα ξενοδοχεία.
Ένα χαρακτηριστικό στην Τυνησία είναι τα πολλά σκουπίδια. Βέβαια υπάρχει δικαιολογία του αέρα και της άμμου που βρίσκεται παντού. Όμως το ίδιο παντού βρίσκονται και πεταμένες σακούλες, συνήθως μπλε χρώματος. Και αυτές τις σακούλες τις βρίσκεις όχι μόνο στις πόλεις και στα χωριά αλλά σε οποιοδήποτε σημείο του δρόμου. Βλέπεις γενικώς σκουπίδια, πλαστικά μπουκάλια και γυάλινα και ό,τι άλλο θέλεις. Ίσως το πιο καθαρό μέρος που αντικρίσαμε να ήταν το Μοναστήρι και η Σούσα.
Εάν εξαιρέσουμε το Βορρά βλέπεις παντού πολλά τζαμιά και μιναρέδες στις πόλεις. Οι μιναρέδες όντως είναι όμορφοι, όμως τόσα πολλά τζαμιά όσα είδαμε στο Νότο δεν έχουμε δει σε άλλη μουσουλμανική χώρα. Νομίζω όμως ότι στην Τυνησία οι άνθρωποι δεν είναι τόσο θρήσκοι και αυτό φαίνεται από το ότι τα τζαμιά έχουν ελάχιστους προσκυνητές και προσευχόμενους. Σπανίως βλέπαμε ανθρώπους να τρέχουν για να προλάβουν την ώρα της προσευχής και σε καμία περίπτωση δεν είδαμε κάποιον οπουδήποτε να στρώνει το χαλάκι του για να προσευχηθεί, εκτός από το αεροδρόμιο.
Οι διαδρομές της ημέρας:
Attachments
travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.861
- Likes
- 16.112
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Σούσα, Χαμμαμέτ και επιστροφή.
Έφτασε και η τελευταία μέρα του ταξιδιού μας. Επειδή η πτήση ήταν αρκετά αργά, δηλαδή στις επτά το απόγευμα, είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας μέχρι τότε. Πήραμε πρωινό, αρκετά καλό, στο ξενοδοχείο στις 7:00 και πήγαμε να πάρουμε το αυτοκίνητο. Η αλήθεια είναι ότι πρώτη φορά συνάντησα ξενοδοχεία να δίνουν πρωινό από τις 6:30 ή 7:00. Συνήθως αρχίζουν μετά τις 8:00 και μερικά ακόμα και μετά τις 9:00. Έχουν υπάρξει φυσικά και εξαιρέσεις, αλλά λίγες.
Έτσι είχαμε στη διάθεσή μας όλη τη μέρα από τις 8:00 το πρωί μέχρι τις 4 ή 5 που θα πηγαίναμε στο αεροδρόμιο. Το πρωί στην πόλη Σούσα λοιπόν πήραμε το αυτοκίνητο με τα πράγματά μας και παρκάραμε λίγο πιο κάτω από το ξενοδοχείο να δούμε την παραλία και να την φωτογραφίσουμε με το φως του ήλιου. Ο καιρός φυσικά ήταν καλός, αλλά είχε και πολλά σύννεφα με λίγο κρύο, αφού ήταν πρωί ακόμα. Δεν μείναμε πολύ στην παραλία, η οποία σίγουρα το καλοκαίρι θα φαίνεται πολύ όμορφη. Είναι μία τεράστια αμμουδιά με μήκος περίπου 1,5 χιλιόμετρο. Η πόλη θα έχει και άλλες παραλίες αλλά εμείς επισκεφτήκαμε μόνο αυτήν και λίγο παρακάτω αργότερα και μία άλλη, πιο μικρή όμως.
Πήραμε το αυτοκίνητο ξανά και το παρκάραμε στο τέλος αυτής της παραλίας σε ένα ήσυχο μέρος για να είμαστε σίγουροι για τη νομιμότητα του παρκαρίσματος και ξεκινήσαμε από εκεί με τα πόδια για να δούμε το κέντρο της πόλης και τα μνημεία της. Αρχικά ανεβήκαμε πάνω προς το φρούριο, όπου γινόταν ένας χαμός από τα κίτρινα βαν τα οποία μεταφέρουν τον κόσμο από την επαρχία στην πόλη το πρωί.
Δεν μπήκαμε αμέσως μέσα στο φρούριο και στην Μεδίνα, αλλά είπαμε να κάνουμε μία προσπάθεια μήπως και το μουσείο ήταν ανοιχτό. Δυστυχώς το είδαμε απέξω, αλλά ήταν κλειστό γιατί ήταν Δευτέρα, και βέβαια είναι κλειστά τα μουσεία. Δίπλα στο μουσείο ήταν η Κάσμπα, ένα μικρό προπύργιο θα μπορούσα να πω, αλλά και αυτή ήταν κλειστή.
Έτσι από μία είσοδο του φρουρίου μπήκαμε μέσα στην αγορά και αρχίσαμε τις βόλτες στα σουκ. Δεν είμαστε και φανατικοί των αγορών, αλλά οι τιμές ήταν προκλητικά χαμηλές. Ούτε παζάρια δεν κάναμε και πήραμε διάφορα μικρά πραγματάκια.
Ψάχναμε να βρούμε το κάστρο της πόλης, το Ribat of Sousse. Το βρήκαμε σχετικά εύκολα, πληρώσαμε το εισιτήριό μας και μπήκαμε. Ανεβήκαμε επάνω στα τείχη και είχαμε θέα ολόκληρη την πόλη.
Επειδή είχα αλλάξει σχετικά πολλά ευρώ (ουσιαστικά τράβηξα δηνάρια με τη Revolut) αποφάσισα να προσπαθήσω να αλλάξω μερικά δηνάρια σε ευρώ. Ευτυχώς σε ένα μαγαζί που ψωνίσαμε, δέχτηκε και του έδωσα 30 ευρώ και μου έδωσε 100 δηνάρια. Έτσι ήταν όλα μία χαρά. Όμως προς το τέλος της ημέρας είχα αγχωθεί λίγο γιατί δεν ήξερα πόσα θα είναι τα εισιτήρια, αν θέλαμε να μπούμε σε έναν αρχαιολογικό χώρο. Ακόμα και για το κόστος διοδίων είχα πρόβλημα αν και ήξερα ότι τα διόδια είναι πολύ φθηνά της τάξης του ενός δηναρίου για κάθε περίπου 40 χιλιόμετρα. Δηλαδή χονδρικά ένα ευρώ για κάθε 100 χλμ. Είπα ξανά ότι έχουν καλούς δρόμους και διόδια πληρώνεις σε δρόμο που έχει δύο ή τρεις λωρίδες κυκλοφορίας και ανώτατο όριο ταχύτητας τα 110 χιλιόμετρα ανά ώρα, που λίγοι το τηρούν. Μπαίνοντας σε αυτό το δρόμο παίρνεις μία απόδειξη για το σημείο και την ώρα που μπήκες και βγαίνοντας δίνεις αυτή την απόδειξη και σου λένε πόσα χρωστάς. Το περισσότερο που πληρώσαμε σε διαδρομή ήταν 4 δηνάρια δηλαδή λίγο πάνω από το 1 ευρώ.
Τελικά πήραμε ένα σωρό μικρά σουβενίρ και έχουμε γεμίσει τις βαλίτσες με μικρά πράγματα. Δεν είναι και τόσο όμορφα γιατί δεν δίνουμε και τα περίσσια λεφτά. Όμως είναι συμπαθητικά και είναι ωραίο να μπορείς να αγοράζεις πολλά πράγματα από μία χώρα. Ας μην είναι και η καλύτερη ποιότητα. Μου έκανε εντύπωση ότι στο μαγαζί που πήραμε το πρωί τα σουβενίρ και μας άλλαξε και τα 100 δηνάρια, μου είπε ο άνθρωπος ότι παρακάτω μην ψωνίσουμε ασήμι ή χρυσό γιατί είναι ψεύτικα. Εμείς βέβαια έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε κανένα τέτοιο σκοπό.
Κάναμε βόλτα στην πόλη και σε μία πλατεία που είχε ένα άγαλμα με έναν ιππέα που δεν ήταν άλλος από τον γνωστό μας Habib Bourguiba.
Περίπου στις 10:30 πήγαμε να πάρουμε το αυτοκίνητο για να φύγουμε και να πάμε στον επόμενο προορισμό μας, ο οποίος ήταν η τουριστική πόλη Hammamet. Φτάσαμε περίπου στις 12:00 και παρκάραμε του αυτοκινήτου δίπλα στο φρούριο της πόλης. Προηγουμένως είχαμε περάσει από κάποιες παραλίες για να τις φωτογραφίσουμε και η Ντίνα είχε δει κάπου ότι υπάρχει ένας αρχαιολογικός χώρος εκεί κοντά πριν την πόλη. Περάσαμε να τον δούμε και το όνομά του ήταν Pupput. Δεν άξιζε και πολύ. Είχε μερικά ψηφιδωτά που δεν ήταν καλά διατηρημένα. Φάγαμε και λίγο κρύο να κάνουμε τη βόλτα μας και είδαμε τον υποδεέστερο από τους αρχαιολογικούς χώρους σε αυτή τη χώρα.
Η Hammamet έχει τεράστια ξενοδοχεία και είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από την πόλη Σφαξ. Το ίδιο καλά ήταν και στη Σούσα που είναι καθαρή πόλη. Στη Χαμμαμέτ πήγαμε στην Κάσμπα, ένα μικρό κάστρο, που δώσαμε ορισμένα από τα τελευταία μας χρήματα, με είσοδο φυσικά 8 δηνάρια. Δεν άξιζε και τόσο πολύ. Όμως πιστεύαμε ότι επειδή θα ανεβαίναμε ψηλά στα τείχη θα είχαμε μία καλή θέα της πόλης στο κομμάτι που είναι περίκλειστη από το φρούριο, αλλά και εξωτερικά. Δεν πειράζει όμως γιατί έτσι κι αλλιώς θέλαμε να το δούμε. Το ζήτημα είναι ότι και στο εσωτερικό του είχε τεράστια δέντρα και δεν μπορούσες να φωτογραφήσεις καλά καλά και την ίδια την Κάσμπα.
Κάναμε τις βόλτες μας μέσα και έξω από το φρούριο της Χαμμαμέτ. Μας άρεσε πάρα πολύ κυρίως στο εσωτερικό του φρουρίου. Συγκεκριμένα τα στενά δρομάκια με τα σπίτια που ήταν πανέμορφα. Πολύ όμορφο ήταν το άσπρο χρώμα των τοίχων και το μπλε στις πόρτες και στα παράθυρα. Και εκεί φυσικά οι καταστηματάρχες πάντα σε φωνάζουν για να ψωνίσεις κάτι από τα μαγαζιά τους. Εμείς πλέον δεν είχαμε χρήματα, αλλά ήδη είχαμε ψωνίσει και αρκετά πράγματα. Το καλό ήταν ότι όταν είσαι αποφασισμένος να μην αγοράσεις, το καταλαβαίνουν πολύ εύκολα.
Ένα άλλο που συνέβη, και είχε ξανασυμβεί άλλες δύο φορές στην Τύνιδα, και το έχω αναφέρει, είναι το εξής κόλπο που κάνουν για να σε πάρουν μαζί τους στο μαγαζί: πρώτα έρχονται δίπλα σου και σου λένε: Γεια σου, τι κάνεις, με θυμάσαι; Αυτά βέβαια στα αγγλικά. Του λες εσύ: όχι. Και σου λένε μετά: Α εγώ δουλεύω στο ξενοδοχείο που μένετε, απλά δεν με θυμάσαι γιατί εκεί φοράω τη στολή της δουλειάς μου. Αυτό μας το έκαναν τρεις φορές και το κάνουν είτε απλά για να σου πιάσουν κουβέντα, όπως τις δύο πρώτες φορές στην Τύνιδα, χωρίς κάποιο οικονομικό όφελος, αλλά μόνο για να μας μιλήσουν. Στη Χαμμαμέτ το έκανε γιατί είχε ένα μαγαζί. Τέλος πάντων, το μάθαμε και αυτό το κόλπο.
Στα τουριστικά μέρη της χώρας οι περισσότεροι μαγαζάτορες ξέρουν μερικές ελληνικές λέξεις. Στην αρχή κλασικά σε ρωτάνε από πού είσαι, και σου λένε μόλις τους πεις ότι είσαι Έλληνας: Καλημέρα, Καλησπέρα και γελάνε. Νομίζουν ότι επειδή μιλάνε δύο λέξεις ελληνικές εσύ θα πας να ψωνίσεις. Σίγουρα πιάνει πολλές φορές.
Στις 2:30 το μεσημέρι είχαμε ολοκληρώσει τη βόλτα μας και πήγαμε στο αυτοκίνητο, για να το καθαρίσουμε λίγο, για να μη μας πουν όταν το γυρίσουμε πίσω ότι είναι πολύ λερωμένο και μας χρεώσουν. Μας έχει συμβεί στο παρελθόν σε 2-3 περιπτώσεις. Και στην Αυστραλία ήταν πολύ οδυνηρό αφού πήραν από την πιστωτική κάρτα 300 δολάρια!!!
Ξεκινήσαμε στις τρεις για να πάμε στο αεροδρόμιο, που η πτήση μας ήταν στις επτά. Το αεροδρόμιο της Τύνιδας είναι σχετικά μικρό και καταλαβαίναμε ότι και μία ώρα πριν την πτήση εάν φτάσεις θα την προλάβεις. Εμείς για λόγους ασφαλείας κανονίσαμε να φτάσουμε πολύ νωρίτερα. Φτάσαμε από τις 4:30. Μέχρι να φτάσουμε όμως αγχωθήκαμε λίγο γιατί 15 χιλιόμετρα πριν την είσοδο στην πόλη, το Google έδειχνε την κίνηση στο δρόμο μας κατακόκκινη, δηλαδή είχε πολύ αργή κυκλοφορία των οχημάτων. Πάνω από μισή ώρα πηγαίναμε με πολύ αργή ταχύτητα. Η αιτία ήταν πρώτον ότι γίνονταν κάποια έργα στους δρόμους και δεύτερον είχε γίνει ένα μικρό ατύχημα και το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε μεγάλη καθυστέρηση. Η Ντίνα φοβήθηκε πάρα πολύ, αλλά εγώ ήμουν ήσυχος, γιατί έβλεπα στο χάρτη του Google ότι η κίνηση τελείωνε απότομα και από κόκκινο γινόταν μπλε. Άρα υπήρχε κάποιο συμβάν στο δρόμο προς το αεροδρόμιο και θα το προσπερνούσαμε αργά ή γρήγορα.
Όλα καλά με την παράδοση του αυτοκινήτου. Μου είχαν μείνει μονάχα τρία δηνάρια και τα έδωσα σε μία καθαρίστρια στις τουαλέτες και η γυναίκα με ευχαρίστησε.
Η σημερινή μας διαδρομή:
Η Επιστροφή με τις δύο πτήσεις της ΙΤΑ Airlines ήταν μία χαρά. Απλά φτάσαμε πολύ αργά στην Αθήνα γιατί είχε και μισή ώρα καθυστέρηση και τελικά βρεθήκαμε στο σπίτι κάπου στις 3:30 τα ξημερώματα.
Συμπερασματικά, ήταν ένα γεμάτο και όμορφο ταξίδι, που άξιζε και τα λεφτά του. Όλη αυτή την ιστορία που ζήσαμε πραγματικά δεν την περιμέναμε. Ήταν υπέροχο να βλέπουμε τόσο ενδιαφέροντα πράγματα. Όμως και το να γυρνάς με το αυτοκίνητο εδώ και εκεί ήταν κάτι πολύ ευχάριστο. Βέβαια η μετακίνηση είχε και τα προβλήματά της μέσα στις πόλεις, μικρές και μεγάλες, όταν είχε κίνηση. Διότι τότε οι άραβες δεν αστειεύονται: προσπαθούν να σου πάρουν τη θέση. Σε αυτούς ισχύει: όποιος μπει πρώτος αυτός έχει προτεραιότητα. Ευτυχώς αυτό δεν το εφαρμόζουν πάντα, ειδικά στις κυκλικές διασταυρώσεις.
Να πω τώρα λίγο και για τα οικονομικά του ταξιδιού μας. Οι λεπτομέρειες είναι όπως τις είχα πει στην αρχή της ιστορίας μου. Τα ξενοδοχεία τα πλήρωσα όλα επί τόπου με τοπικό νόμισμα, εκτός από το πρώτο στην Τύνιδα που το πλήρωσα με την κάρτα Revolut. Αθροίζοντας τα έξοδα βγαίνουν 1.550 ευρώ και για τους δύο, που σημαίνει ότι σε αυτό το ποσό μέσα είναι και σουβενίρ αξίας περίπου 100 ευρώ. Επομένως αυτό το ταξίδι σίγουρα δεν πήγε παραπάνω από 780 ευρώ στον καθένα. Για 9 διανυκτερεύσεις, δηλαδή 10 ημερών ταξίδι σε μία τέτοια χώρα και με τις συνθήκες που το κάναμε, θεωρώ ότι είναι πολύ καλά τα χρήματα. Τα πρακτορεία στην Ελλάδα τόσο περίπου σου ζητάνε για να σου κάνουν αυτό το ταξίδι, το οποίο όμως θα είναι 7-8 ημερών. Και φυσικά θα έχεις και κάποια άλλα προσωπικά έξοδα. Οπότε πιστεύω ότι εμάς μας ήρθε αρκετά φθηνότερα. Και ποιοτικά ήταν πολύ καλύτερο ως ταξίδι. Να σημειωθεί επίσης ότι σίγουρα είδαμε πολύ περισσότερα σημεία ενδιαφέροντος. Και εννοείται ότι καθόμασταν όσο εμείς θέλαμε.
Και στα επόμενα.
Έφτασε και η τελευταία μέρα του ταξιδιού μας. Επειδή η πτήση ήταν αρκετά αργά, δηλαδή στις επτά το απόγευμα, είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας μέχρι τότε. Πήραμε πρωινό, αρκετά καλό, στο ξενοδοχείο στις 7:00 και πήγαμε να πάρουμε το αυτοκίνητο. Η αλήθεια είναι ότι πρώτη φορά συνάντησα ξενοδοχεία να δίνουν πρωινό από τις 6:30 ή 7:00. Συνήθως αρχίζουν μετά τις 8:00 και μερικά ακόμα και μετά τις 9:00. Έχουν υπάρξει φυσικά και εξαιρέσεις, αλλά λίγες.
Έτσι είχαμε στη διάθεσή μας όλη τη μέρα από τις 8:00 το πρωί μέχρι τις 4 ή 5 που θα πηγαίναμε στο αεροδρόμιο. Το πρωί στην πόλη Σούσα λοιπόν πήραμε το αυτοκίνητο με τα πράγματά μας και παρκάραμε λίγο πιο κάτω από το ξενοδοχείο να δούμε την παραλία και να την φωτογραφίσουμε με το φως του ήλιου. Ο καιρός φυσικά ήταν καλός, αλλά είχε και πολλά σύννεφα με λίγο κρύο, αφού ήταν πρωί ακόμα. Δεν μείναμε πολύ στην παραλία, η οποία σίγουρα το καλοκαίρι θα φαίνεται πολύ όμορφη. Είναι μία τεράστια αμμουδιά με μήκος περίπου 1,5 χιλιόμετρο. Η πόλη θα έχει και άλλες παραλίες αλλά εμείς επισκεφτήκαμε μόνο αυτήν και λίγο παρακάτω αργότερα και μία άλλη, πιο μικρή όμως.
Πήραμε το αυτοκίνητο ξανά και το παρκάραμε στο τέλος αυτής της παραλίας σε ένα ήσυχο μέρος για να είμαστε σίγουροι για τη νομιμότητα του παρκαρίσματος και ξεκινήσαμε από εκεί με τα πόδια για να δούμε το κέντρο της πόλης και τα μνημεία της. Αρχικά ανεβήκαμε πάνω προς το φρούριο, όπου γινόταν ένας χαμός από τα κίτρινα βαν τα οποία μεταφέρουν τον κόσμο από την επαρχία στην πόλη το πρωί.
Δεν μπήκαμε αμέσως μέσα στο φρούριο και στην Μεδίνα, αλλά είπαμε να κάνουμε μία προσπάθεια μήπως και το μουσείο ήταν ανοιχτό. Δυστυχώς το είδαμε απέξω, αλλά ήταν κλειστό γιατί ήταν Δευτέρα, και βέβαια είναι κλειστά τα μουσεία. Δίπλα στο μουσείο ήταν η Κάσμπα, ένα μικρό προπύργιο θα μπορούσα να πω, αλλά και αυτή ήταν κλειστή.
Έτσι από μία είσοδο του φρουρίου μπήκαμε μέσα στην αγορά και αρχίσαμε τις βόλτες στα σουκ. Δεν είμαστε και φανατικοί των αγορών, αλλά οι τιμές ήταν προκλητικά χαμηλές. Ούτε παζάρια δεν κάναμε και πήραμε διάφορα μικρά πραγματάκια.
Ψάχναμε να βρούμε το κάστρο της πόλης, το Ribat of Sousse. Το βρήκαμε σχετικά εύκολα, πληρώσαμε το εισιτήριό μας και μπήκαμε. Ανεβήκαμε επάνω στα τείχη και είχαμε θέα ολόκληρη την πόλη.
Επειδή είχα αλλάξει σχετικά πολλά ευρώ (ουσιαστικά τράβηξα δηνάρια με τη Revolut) αποφάσισα να προσπαθήσω να αλλάξω μερικά δηνάρια σε ευρώ. Ευτυχώς σε ένα μαγαζί που ψωνίσαμε, δέχτηκε και του έδωσα 30 ευρώ και μου έδωσε 100 δηνάρια. Έτσι ήταν όλα μία χαρά. Όμως προς το τέλος της ημέρας είχα αγχωθεί λίγο γιατί δεν ήξερα πόσα θα είναι τα εισιτήρια, αν θέλαμε να μπούμε σε έναν αρχαιολογικό χώρο. Ακόμα και για το κόστος διοδίων είχα πρόβλημα αν και ήξερα ότι τα διόδια είναι πολύ φθηνά της τάξης του ενός δηναρίου για κάθε περίπου 40 χιλιόμετρα. Δηλαδή χονδρικά ένα ευρώ για κάθε 100 χλμ. Είπα ξανά ότι έχουν καλούς δρόμους και διόδια πληρώνεις σε δρόμο που έχει δύο ή τρεις λωρίδες κυκλοφορίας και ανώτατο όριο ταχύτητας τα 110 χιλιόμετρα ανά ώρα, που λίγοι το τηρούν. Μπαίνοντας σε αυτό το δρόμο παίρνεις μία απόδειξη για το σημείο και την ώρα που μπήκες και βγαίνοντας δίνεις αυτή την απόδειξη και σου λένε πόσα χρωστάς. Το περισσότερο που πληρώσαμε σε διαδρομή ήταν 4 δηνάρια δηλαδή λίγο πάνω από το 1 ευρώ.
Τελικά πήραμε ένα σωρό μικρά σουβενίρ και έχουμε γεμίσει τις βαλίτσες με μικρά πράγματα. Δεν είναι και τόσο όμορφα γιατί δεν δίνουμε και τα περίσσια λεφτά. Όμως είναι συμπαθητικά και είναι ωραίο να μπορείς να αγοράζεις πολλά πράγματα από μία χώρα. Ας μην είναι και η καλύτερη ποιότητα. Μου έκανε εντύπωση ότι στο μαγαζί που πήραμε το πρωί τα σουβενίρ και μας άλλαξε και τα 100 δηνάρια, μου είπε ο άνθρωπος ότι παρακάτω μην ψωνίσουμε ασήμι ή χρυσό γιατί είναι ψεύτικα. Εμείς βέβαια έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε κανένα τέτοιο σκοπό.
Κάναμε βόλτα στην πόλη και σε μία πλατεία που είχε ένα άγαλμα με έναν ιππέα που δεν ήταν άλλος από τον γνωστό μας Habib Bourguiba.
Περίπου στις 10:30 πήγαμε να πάρουμε το αυτοκίνητο για να φύγουμε και να πάμε στον επόμενο προορισμό μας, ο οποίος ήταν η τουριστική πόλη Hammamet. Φτάσαμε περίπου στις 12:00 και παρκάραμε του αυτοκινήτου δίπλα στο φρούριο της πόλης. Προηγουμένως είχαμε περάσει από κάποιες παραλίες για να τις φωτογραφίσουμε και η Ντίνα είχε δει κάπου ότι υπάρχει ένας αρχαιολογικός χώρος εκεί κοντά πριν την πόλη. Περάσαμε να τον δούμε και το όνομά του ήταν Pupput. Δεν άξιζε και πολύ. Είχε μερικά ψηφιδωτά που δεν ήταν καλά διατηρημένα. Φάγαμε και λίγο κρύο να κάνουμε τη βόλτα μας και είδαμε τον υποδεέστερο από τους αρχαιολογικούς χώρους σε αυτή τη χώρα.
Η Hammamet έχει τεράστια ξενοδοχεία και είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από την πόλη Σφαξ. Το ίδιο καλά ήταν και στη Σούσα που είναι καθαρή πόλη. Στη Χαμμαμέτ πήγαμε στην Κάσμπα, ένα μικρό κάστρο, που δώσαμε ορισμένα από τα τελευταία μας χρήματα, με είσοδο φυσικά 8 δηνάρια. Δεν άξιζε και τόσο πολύ. Όμως πιστεύαμε ότι επειδή θα ανεβαίναμε ψηλά στα τείχη θα είχαμε μία καλή θέα της πόλης στο κομμάτι που είναι περίκλειστη από το φρούριο, αλλά και εξωτερικά. Δεν πειράζει όμως γιατί έτσι κι αλλιώς θέλαμε να το δούμε. Το ζήτημα είναι ότι και στο εσωτερικό του είχε τεράστια δέντρα και δεν μπορούσες να φωτογραφήσεις καλά καλά και την ίδια την Κάσμπα.
Κάναμε τις βόλτες μας μέσα και έξω από το φρούριο της Χαμμαμέτ. Μας άρεσε πάρα πολύ κυρίως στο εσωτερικό του φρουρίου. Συγκεκριμένα τα στενά δρομάκια με τα σπίτια που ήταν πανέμορφα. Πολύ όμορφο ήταν το άσπρο χρώμα των τοίχων και το μπλε στις πόρτες και στα παράθυρα. Και εκεί φυσικά οι καταστηματάρχες πάντα σε φωνάζουν για να ψωνίσεις κάτι από τα μαγαζιά τους. Εμείς πλέον δεν είχαμε χρήματα, αλλά ήδη είχαμε ψωνίσει και αρκετά πράγματα. Το καλό ήταν ότι όταν είσαι αποφασισμένος να μην αγοράσεις, το καταλαβαίνουν πολύ εύκολα.
Ένα άλλο που συνέβη, και είχε ξανασυμβεί άλλες δύο φορές στην Τύνιδα, και το έχω αναφέρει, είναι το εξής κόλπο που κάνουν για να σε πάρουν μαζί τους στο μαγαζί: πρώτα έρχονται δίπλα σου και σου λένε: Γεια σου, τι κάνεις, με θυμάσαι; Αυτά βέβαια στα αγγλικά. Του λες εσύ: όχι. Και σου λένε μετά: Α εγώ δουλεύω στο ξενοδοχείο που μένετε, απλά δεν με θυμάσαι γιατί εκεί φοράω τη στολή της δουλειάς μου. Αυτό μας το έκαναν τρεις φορές και το κάνουν είτε απλά για να σου πιάσουν κουβέντα, όπως τις δύο πρώτες φορές στην Τύνιδα, χωρίς κάποιο οικονομικό όφελος, αλλά μόνο για να μας μιλήσουν. Στη Χαμμαμέτ το έκανε γιατί είχε ένα μαγαζί. Τέλος πάντων, το μάθαμε και αυτό το κόλπο.
Στα τουριστικά μέρη της χώρας οι περισσότεροι μαγαζάτορες ξέρουν μερικές ελληνικές λέξεις. Στην αρχή κλασικά σε ρωτάνε από πού είσαι, και σου λένε μόλις τους πεις ότι είσαι Έλληνας: Καλημέρα, Καλησπέρα και γελάνε. Νομίζουν ότι επειδή μιλάνε δύο λέξεις ελληνικές εσύ θα πας να ψωνίσεις. Σίγουρα πιάνει πολλές φορές.
Στις 2:30 το μεσημέρι είχαμε ολοκληρώσει τη βόλτα μας και πήγαμε στο αυτοκίνητο, για να το καθαρίσουμε λίγο, για να μη μας πουν όταν το γυρίσουμε πίσω ότι είναι πολύ λερωμένο και μας χρεώσουν. Μας έχει συμβεί στο παρελθόν σε 2-3 περιπτώσεις. Και στην Αυστραλία ήταν πολύ οδυνηρό αφού πήραν από την πιστωτική κάρτα 300 δολάρια!!!
Ξεκινήσαμε στις τρεις για να πάμε στο αεροδρόμιο, που η πτήση μας ήταν στις επτά. Το αεροδρόμιο της Τύνιδας είναι σχετικά μικρό και καταλαβαίναμε ότι και μία ώρα πριν την πτήση εάν φτάσεις θα την προλάβεις. Εμείς για λόγους ασφαλείας κανονίσαμε να φτάσουμε πολύ νωρίτερα. Φτάσαμε από τις 4:30. Μέχρι να φτάσουμε όμως αγχωθήκαμε λίγο γιατί 15 χιλιόμετρα πριν την είσοδο στην πόλη, το Google έδειχνε την κίνηση στο δρόμο μας κατακόκκινη, δηλαδή είχε πολύ αργή κυκλοφορία των οχημάτων. Πάνω από μισή ώρα πηγαίναμε με πολύ αργή ταχύτητα. Η αιτία ήταν πρώτον ότι γίνονταν κάποια έργα στους δρόμους και δεύτερον είχε γίνει ένα μικρό ατύχημα και το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε μεγάλη καθυστέρηση. Η Ντίνα φοβήθηκε πάρα πολύ, αλλά εγώ ήμουν ήσυχος, γιατί έβλεπα στο χάρτη του Google ότι η κίνηση τελείωνε απότομα και από κόκκινο γινόταν μπλε. Άρα υπήρχε κάποιο συμβάν στο δρόμο προς το αεροδρόμιο και θα το προσπερνούσαμε αργά ή γρήγορα.
Όλα καλά με την παράδοση του αυτοκινήτου. Μου είχαν μείνει μονάχα τρία δηνάρια και τα έδωσα σε μία καθαρίστρια στις τουαλέτες και η γυναίκα με ευχαρίστησε.
Η σημερινή μας διαδρομή:
Η Επιστροφή με τις δύο πτήσεις της ΙΤΑ Airlines ήταν μία χαρά. Απλά φτάσαμε πολύ αργά στην Αθήνα γιατί είχε και μισή ώρα καθυστέρηση και τελικά βρεθήκαμε στο σπίτι κάπου στις 3:30 τα ξημερώματα.
Συμπερασματικά, ήταν ένα γεμάτο και όμορφο ταξίδι, που άξιζε και τα λεφτά του. Όλη αυτή την ιστορία που ζήσαμε πραγματικά δεν την περιμέναμε. Ήταν υπέροχο να βλέπουμε τόσο ενδιαφέροντα πράγματα. Όμως και το να γυρνάς με το αυτοκίνητο εδώ και εκεί ήταν κάτι πολύ ευχάριστο. Βέβαια η μετακίνηση είχε και τα προβλήματά της μέσα στις πόλεις, μικρές και μεγάλες, όταν είχε κίνηση. Διότι τότε οι άραβες δεν αστειεύονται: προσπαθούν να σου πάρουν τη θέση. Σε αυτούς ισχύει: όποιος μπει πρώτος αυτός έχει προτεραιότητα. Ευτυχώς αυτό δεν το εφαρμόζουν πάντα, ειδικά στις κυκλικές διασταυρώσεις.
Να πω τώρα λίγο και για τα οικονομικά του ταξιδιού μας. Οι λεπτομέρειες είναι όπως τις είχα πει στην αρχή της ιστορίας μου. Τα ξενοδοχεία τα πλήρωσα όλα επί τόπου με τοπικό νόμισμα, εκτός από το πρώτο στην Τύνιδα που το πλήρωσα με την κάρτα Revolut. Αθροίζοντας τα έξοδα βγαίνουν 1.550 ευρώ και για τους δύο, που σημαίνει ότι σε αυτό το ποσό μέσα είναι και σουβενίρ αξίας περίπου 100 ευρώ. Επομένως αυτό το ταξίδι σίγουρα δεν πήγε παραπάνω από 780 ευρώ στον καθένα. Για 9 διανυκτερεύσεις, δηλαδή 10 ημερών ταξίδι σε μία τέτοια χώρα και με τις συνθήκες που το κάναμε, θεωρώ ότι είναι πολύ καλά τα χρήματα. Τα πρακτορεία στην Ελλάδα τόσο περίπου σου ζητάνε για να σου κάνουν αυτό το ταξίδι, το οποίο όμως θα είναι 7-8 ημερών. Και φυσικά θα έχεις και κάποια άλλα προσωπικά έξοδα. Οπότε πιστεύω ότι εμάς μας ήρθε αρκετά φθηνότερα. Και ποιοτικά ήταν πολύ καλύτερο ως ταξίδι. Να σημειωθεί επίσης ότι σίγουρα είδαμε πολύ περισσότερα σημεία ενδιαφέροντος. Και εννοείται ότι καθόμασταν όσο εμείς θέλαμε.
Και στα επόμενα.
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.651
- Likes
- 51.417
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Ωραίος, περιγραφικός και αναλυτικός όπως πάντα, με ιστορίες - οδηγούς! Και στα επόμενα λοιπόν! 
travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.861
- Likes
- 16.112
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Ευχαριστώ @psilos3 για τα καλά σου λόγια. Ήθελα να γράφαμε ακόμα εδώ, όταν θα πάρεις σύνταξη σαν κι εμένα, να δω αν θα καθόσουν καθόλου στη Θεσσαλονίκη.Ωραίος, περιγραφικός και αναλυτικός όπως πάντα, με ιστορίες - οδηγούς! Και στα επόμενα λοιπόν!
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.651
- Likes
- 51.417
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
depy!!!
Member
- Μηνύματα
- 793
- Likes
- 2.154
- Επόμενο Ταξίδι
- Μαλαισία - Βόρνεο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Με βανάκι στη Νορβηγία
Κοιτα συμπτωση. Παω Τυνησια το Πασχα και εχω ηδη κλεισει το συγκεκριμενο δωματιο. Δεν μπορω να πω οτι θα με ενοχληςει να περναω μεςα απο το σπιτι της. Εχω μεινει πολλες φορες σε "ιδιωτικο δωματιο σε κατοικια" που εχω βρει στο airbnb.
travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.861
- Likes
- 16.112
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Καλά να περάσετε. Δώσε στην κυρία χαιρετίσματα, δεν το λέω ειρωνικά.
Να προσέξεις λίγο πως θα βρεις το σπίτι της, γιατί είναι χωμένο σε ένα στενό. Θεωρώ πως βρίσκεται σε καλή θέση, για να πας στα πιο ενδιαφέροντα μέρη της πόλης.
katkats
Moderator
- Μηνύματα
- 10.029
- Likes
- 13.056
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ν. Αμερική
Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Αφρική
travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.861
- Likes
- 16.112
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Τώρα τέλειωσα το βίντεο και ανεβάζω μερικά. Μην κοιμηθείτε με τη μουσική. Δυστυχώς υπάρχουν και πνευματικά δικαιώματα.
Εκπομπές Travelstories
Τελευταίες δημοσιεύσεις
-
-
-
-
-
-
-
Καζακστάν Κιργιστάν Κάτω εκεί στ' απέραντα, στ' απέραντα λιβάδια ....- Τελ. μήνυμα: travelbreak
-
-
