Κένυα Ρουάντα Τανζανία Ρουάντα, Κένυα, Τανζανία... live!

[malysa]

Την ιστορία δεν την έχω διαβάσει ακόμα, αλλά τα φιλαράκια εδώ τα καλύτερα μου έχουν πει

Για τις 200 φωτο...... δεν έχω λόγια πολλά.... απλά ΜΑΓΙΚΕΣ

 

[Menia21]

Ζωντανή αφήγηση και τέλειες φώτο! Τι άλλο να θέλει κάποιος?

 

[micmic]

Λίγο καθυστερημένες οι απαντήσεις:

Το Kigali πρέπει να έχει και πολύ έντονο ανάγλυφο, έ?

Λόφους εννοείς; Καλά, όλη η Ρουάντα λόφοι είναι, το Kigali θα ήταν εξαίρεση; Πάνω-κάτω, πάνω-κάτω... πλάκα έχει.

Εγώ είχα χωθεί σε ένα rain forest (είναι παρόμοια ονομασία για το tropical forest? δεν ξέρω) και η αίσθηση είναι πρωτόγνωρη

Είναι από τα πράγματα που δε μπορούσα να τα φανταστώ από τα ντοκιμαντέρ που έβλεπα. Η αίσθηση που έχεις εκεί μέσα δεν περιγράφεται! Τις σαβάνες και το bush τα φανταζόμουν λίγο-πολύ μέσα από το πώς τα έβλεπα στην τηλεόραση, αλλά το τροπικό δάσος δεν αποδίδεται.

Μιας και είναι επίκαιρο το θέμα:
Εγώ- Obruni
LULLU- Farenzi
εσύ τι είσαι??

Δεν ξέρω ακόμα... προς το παρόν το ψάχνω για να κάνω το αντίστροφο απ'αυτό που έκανε ο Michael Jackson: Θέλω να γίνω μαύρος

Θέλω να ρωτήσω κάτι για την Ρουάντα που δεν μπορώ να καταλάβω: Η χώρα έχει περίπου το μέγεθος της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας μαζί. Η πρωτεύουσά της, το Kigali, έχει πληθυσμό περίπου 950.000. όλες οι υπόλοιπες πόλεις είναι αρκετά μικρότερες. Πως στο καλό χωράει 10.000.000 κατοίκους????

Είναι επειδή όλη η χώρα είναι γόνιμη και καλλιεργημένη. Οπότε υπάρχει κόσμος παντού. Μόνο στα εθνικά πάρκα δεν υπάρχουν κάτοικοι, αλλά κι αυτά τα έχουν ζώσει γύρω-γύρω. Δεν βλέπεις στριμωγμένο κόσμο έξω από τις πόλεις, αλλά βλέπεις συνέχεια ανθρώπους: Περπατάνε, δουλεύουν στα χωράφια, κάθονται...

Προσπαθώ να το προφέρω διαβάζοντάς το, πότε βάζω τόνο στο πρώτο u πότε στη λήγουσα, όπως και να έχει για τους ντόπιους είστε αξιοπερίεργοι.

Γι'αυτό θέλω να γίνω μαύρος Στην παραλήγουσα τονίζεται πάντως.

Μακάρι, βέβαια, να εύρισκα εύκολα και κάποιον γνωστό μου πρόθυμο να με ακολουθήσει σε κάτι τέτοιο, καθώς όταν το συζητάω κουνάνε το κεφάλι αριστερά - δεξιά με νόημα... "πάει το έχασε αυτή..."

Εγώ με το που πήγα πρώτη φορά Αφρική, η σκέψη που έκανα ήταν "τί μαλάκας που ήμουν τόσα χρόνια που δεν πήγαινα μόνος μου και περίμενα να βρω παρέα που να θέλει Αφρική"

Τα ηχητικά και οσφρητικά ντοκουμέντα λείπανε μόνο!!!

Για τα οσφρητικά δε μπορώ να κάνω κάτι... Για τα ηχητικά κάτι μπορεί να γίνει όμως. Έχω ηχογραφήσεις από τις Αφρικανικές νύχτες, ίσως ανεβάσω κανένα mp3.

 

[GTS]

Η πρώτη ιστορία που θα διαβάσω μόλις βρω λίγο χρόνο. Οι φωτό καταπληκτικές, είδα ότι κάνατε camping...θεωρώ τον ύπνο στην αφρικανική φύση, μέσα στα πάρκα χωρίς καμία περίφραξη ή άλλη προφύλαξη, την ωραιότερη ταξιδιωτική εμπειρία της ζωής μου. Δε θα ξεχάσω πότε μα ποτέ και τον ύπνο στο ποταμόπλοιο στον Okavango, με ανοικτά παράθυρα και τους ιπποπόταμους απ'έξω να σκούζουν...

 

[meli]

Kι εγω μολις βρω χρονο θελω να την διαβασω όλη,αλλα χωρις να με διακοψουνε,γιατι προβλεπεται απολαυστικη!!

 

[GTS]

Επειδή ξεκίνησα το διάβασμα, πρώτη ερώτηση: πόσο στοίχισε το gorilla permit? Και ίσχυσε για 2 επισκέψεις όπως διαβάζω?

 

[GTS]

Το πρωϊνό ξύπνημα και ο καφές στην αφρικανική φύση είναι φανταστικά. Μακάρι να μπορούσα να ξυπνάω έτσι κάθε πρωΐ.

Κι εγώ το ίδιο νιώθω....ανεπανάληπτες στιγμές, όπως και αυτές που μετά το δείπνο καθόμασταν όλοι με μια μπύρα γύρω από τη φωτιά συζητώντας χαμηλόφωνα και ακούγοντας τους ήχους της φύσης που ξυπνούσε.

Το να έχεις οδηγό σε κάποιο πολιτιστικό ταξίδι μπορεί να είναι πολύ καλό, αλλά καταλήγω ότι στα game drives πρέπει να οδηγάει κανείς μόνος του.

Εδώ έχω μία επιφύλαξη....δε ξέρω για τον δικό σας οδηγό, αλλά ο δικός μας ο Bibi ήταν εκτός φανταστικός και ένας life saver. Θεωρώ πολύ επικίνδυνο για έναν ξένο στα μέρη αυτά να οδηγεί μόνος του, το συζητήσαμε και αυτό και μας είπαν πως πολύ τουρίστες έμπαιναν σε μπελάδες οδηγώντας μόνοι τους. Εκτός λοιπόν αν είσαι πολύ έμπειρος στην off road οδήγηση, γνωρίζεις να αντιμετωπίσεις μια μηχανική ή άλλη βλάβη στο αυτοκίνητο με ασφάλεια και ξέρεις πως να αντιμετωπίσεις ένα φοβισμένο αλλά επιθετικό ζώο, όπως μας έτυχε εμάς με τους ελέφαντες και τη σχετική τους επίθεση, καλύτερα να αφήνεις τη δουλειά σε έναν επαγγελματία. Εκτός αυτού ο Bibi ήταν και εξαιρετικός ιχνηλάτης....άσε που οδηγώντας, χάνεις πολλά πράγματα έχοντας στραμμένη τη προσοχή σου στην οδήγηση.

 

[micmic]

Επειδή ξεκίνησα το διάβασμα, πρώτη ερώτηση: πόσο στοίχισε το gorilla permit? Και ίσχυσε για 2 επισκέψεις όπως διαβάζω?

$500 το άτομο την κάθε φορά. Δηλαδή $2000 για δύο άτομα από δύο φορές. Ακριβά, αλλά η τιμή είναι φιξ σε Ουγκάντα και Ρουάντα.

Εδώ έχω μία επιφύλαξη....δε ξέρω για τον δικό σας οδηγό, αλλά ο δικός μας ο Bibi ήταν εκτός φανταστικός και ένας life saver. Θεωρώ πολύ επικίνδυνο για έναν ξένο στα μέρη αυτά να οδηγεί μόνος του, το συζητήσαμε και αυτό και μας είπαν πως πολύ τουρίστες έμπαιναν σε μπελάδες οδηγώντας μόνοι τους. Εκτός λοιπόν αν είσαι πολύ έμπειρος στην off road οδήγηση, γνωρίζεις να αντιμετωπίσεις μια μηχανική ή άλλη βλάβη στο αυτοκίνητο με ασφάλεια και ξέρεις πως να αντιμετωπίσεις ένα φοβισμένο αλλά επιθετικό ζώο, όπως μας έτυχε εμάς με τους ελέφαντες και τη σχετική τους επίθεση, καλύτερα να αφήνεις τη δουλειά σε έναν επαγγελματία. Εκτός αυτού ο Bibi ήταν και εξαιρετικός ιχνηλάτης....άσε που οδηγώντας, χάνεις πολλά πράγματα έχοντας στραμμένη τη προσοχή σου στην οδήγηση.

Είναι όλα πολύ σχετικά... σίγουρα δε θα βρεις ΚΑΝΕΝΑΝ επαγγελματία οδηγό να σου πει πως είναι προτιμότερο να οδηγάς μόνος σου. Λογικό, αφού έτσι βγάζει το ψωμί του. Ειδικά για την Μποτσουάνα, διάβασα αρκετά trip reports για επαγγελματίες οδηγούς που ήταν ως και "εχθρικοί" προς τους self-drivers. Εγώ πάντως τα έχω δοκιμάσει όλα: Game drives σε τζιπ με 6-8 άτομα, game drives με δικό μας οδηγό και διαμονή σε lodges, game drives και camping με δικό μας οδηγό, και τέλος self-drive. Τα μέχρι στιγμής συμπεράσματά μου είναι τα εξής:

- Με οδηγό έχεις φυσικά περισσότερες πιθανότητες να εντοπίσεις κάποιο ζώο. Ακόμα περισσότερες πιθανότητες έχεις σε ένα τζιπ με 6-7 ζευγάρια μάτια να ψάχνουν και τον οδηγό να συνεννοείται με οδηγούς άλλων τζιπ. Αλλά οι αυξημένες πιθανότητες υπάρχουν μόνο επειδή υπάρχουν περισσότερα μάτια. Μετά από πολλά game drives μαθαίνεις να ερμηνεύεις κάποια πράγματα: Τις κραυγές συναγερμού κάποιων ζώων, τα σημεία που είναι πιθανότερο να εμφανιστεί το κάθε τι κτλ. Αλλά εδώ που τα λέμε, το να δεις κάποια ζώα όπως λεοπάρδαλη και άγρια σκυλιά είναι καθαρά θέμα τύχης. Ύστερα υπάρχει και το θέμα της ποιότητας της θέασης: Δεν είναι και πολύ χρήσιμο να έχεις οδηγό που να εντοπίζει λεοπάρδαλη πάνω σε δέντρο στα 300 μέτρα αν δεν υπάρχει δρόμος προς τα εκεί, επειδή από τέτοια απόσταση καλύτερα να την δεις σε φωτογραφία. Τις καλύτερες θεάσεις, τις πιο κοντινές δηλαδή, θα τις εντοπίσεις άνετα και μόνος σου. Έπειτα, η αίσθηση του να είσαι ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ (ή μόνο με την παρέα σου τέλος πάντων) σε κάποια θέαση, είναι φανταστική.

- Από φωτογραφικής πλευράς, το να έχεις οδηγό δεν είναι και το καλύτερο. Όταν μοιράζεσαι το τζιπ με αγνώστους ίσως να είναι και τραγικά τα πράγματα. Κάποιοι θέλουν να βλέπουν τους βαβουΐνους μια ώρα, άλλοι τους βαριούνται και θέλουν να ψάξουν για λιοντάρια. Άλλοι θέλουν να φωτογραφίζουν πουλιά, για άλλους τα πουλιά είναι σα να μην υπάρχουν. Αλλά και δικό σου όχημα και οδηγό να έχεις, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα: Π.χ. βλέπεις ένα πουλί και λες στον οδηγό να σταματήσει. Μέχρι να επεξεργαστεί ο εγκέφαλός του την εντολή (μια που μπορεί να είναι αφηρημένος) είναι πολύ πιθανόν να το έχεις περάσει το πουλί. Ή να σταματήσει απότομα και να πετάξει. Ή να του λες συνέχεια "Μπροστά, δεν το βγάζω καλά από δω. ΟΧΙ τόσο μπροστά, τώρα είναι ένα κλαδί μπροστά στο πρόσωπο του κλίπσπρινγκερ. Πήγαινε λίγο πίσω. Φτάνει. ΦΤΑΝΕΙ. ΦΤΑΝΕΙ ΕΙΠΑ". Και ο καλύτερος οδηγός του κόσμου δεν είναι δυνατόν να έχει το οπτικό σου πεδίο και να αντιδρά όπως εσύ.

- Στο κάμπινγκ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, ειδικά αν είναι private camping site. Εκεί αν είσαι μόνος σου μπορείς να κάνεις ότι γουστάρεις. Μπορείς να κυκλοφορείς γυμνός, μπορείς να μείνεις νηστικός χωρίς να σκέφτεσαι αν θα φάει ο οδηγός, μπορείς να κάνεις μια βόλτα χωρίς να έχεις την αίσθηση ότι ο οδηγός ανησυχεί συνέχεια για σένα.

- Οι οδηγοί νιώθουν μια τεράστια ευθύνη για τους πελάτες τους, και καλά κάνουν. Αλλά εμείς δεν την θέλουμε και δεν την χρειαζόμαστε πλέον αυτή την προστασία. Ο οδηγός δε θα σε πάει από μια διαδρομή στην οποία θα σκεφτεί ότι υπάρχει μια στις δέκα να κολλήσει το αυτοκίνητο. Εγώ θα ζύγιζα τις πιθανότητες και πιθανόν να πήγαινα. Ο οδηγός θα σκεφτεί ότι μπορεί να κάνεις καμμιά βλακεία ή να φοβηθείς και δεν θα πλησιάσει πολύ κάποιο ζώο που εγώ θα πλησίαζα. Ο οδηγός δεν ξέρει πόσο φοβάσαι, τί γνώσεις έχεις, τί εμπειρία έχεις. Ο οδηγός μας στη Ρουάντα, που κατά τα άλλα ήταν εξαίρετος, φοβόταν να μας αφήσει να περπατήσουμε μόνοι μας σε ένα πεζοπορικό μονοπάτι σε δάσος που δεν υπήρχαν μεγάλα ζώα, επειδή λέει υπήρχε κίνδυνος να πάθουμε κάτι, π.χ. να μας... δαγκώσει φίδι! Δηλαδή πάνω-κάτω σα να μη σε αφήνουν να περπατήσεις στο Φαράγγι της Σαμαριάς για να μη σε δαγκώσει φίδι. Εμείς πήγαμε βέβαια, αλλά μετά από λίγο γυρίσαμε σκεφτόμενοι το άγχος του. Δεν τα θέλω αυτά, μου τη σπάνε.

- Φυσικά ο οδηγός μπορεί να φανεί χρήσιμος αν υπάρχει πρόβλημα με το αυτοκίνητο, αλλά το πρόβλημα πρέπει να είναι μικρό και ο ίδιος πολύ καλός μηχανικός για να το λύσει μόνος του. Κατά τα άλλα, αν κολλήσεις ή πάθεις σοβαρότερη βλάβη σε σημείο χωρίς σήμα κινητού (και χωρίς δορυφορικό τηλέφωνο), είτε με οδηγό είτε χωρίς θα κάνεις το ίδιο: Θα περιμένεις να περάσει κάποιος άλλος για να σε τραβήξει ή για να σε πάει σε σημείο που θα ζητήσεις βοήθεια. Εμείς κολλήσαμε δυο φορές στην Κένυα, και ξεκολλήσαμε τη μία σκάβοντας και την άλλη με τη βοήθεια περαστικού. Αν μέναμε από βενζίνη στο Mara, όπως κινδυνέψαμε, τότε απλά θα ανοίγαμε τη σκηνή μας στο σημείο που βρισκόμασταν και θα μέναμε εκεί το βράδυ. Την άλλη μέρα ή θα παίρναμε τηλέφωνο στους rangers, ή, αν δεν είχαμε σήμα, θα περιμέναμε να περάσει κάποιο αυτοκίνητο. Υπάρχουν περιπτώσεις ατόμων που κόλλησαν σε πολύ απομακρυσμένα σημεία, και αφού μετά από 3 μέρες δεν είχε έρθει κανείς, αναγκάστηκαν να περπατήσουν 30-40 χιλιόμετρα μέχρι να βρουν βοήθεια. Αυτό σε περιοχές με λιοντάρια, ελέφαντες κτλ. Δεν είναι και τίποτα το φοβερό, οι ντόπιοι το κάνουν επί αιώνες και τα ατυχήματα είναι σπάνια. Τα ζώα αποφεύγουν τους ανθρώπους, και θα επιτεθούν συνήθως μόνο αν τα αιφνιδιάσεις. Αν μπεις στο SA 4x4 Community Forum θα δεις ότι το self-drive και το κάμπινγκ είναι ο αποκλειστικός τρόπος σαφάρι για όλους τους Νοτιοαφρικάνους που επισκέπτονται εκτός από τα πάρκα της χώρας τους και τις γειτονικές Ζιμπάμπουε, Ναμίμπια, Μποτσουάνα. Φυσικά συμβαίνουν και ατυχήματα, ειδικά την περίοδο των βροχών είναι πολύ πιθανόν να κολλήσεις ή να βρεθείς μέσα σε καμμιά λίμνη και να πρέπει να περιμένεις κανα εξάμηνο για να ανασύρεις το αυτοκίνητό σου. Αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των συμβάντων αποκαθίστανται με τη βοήθεια άλλων ταξιδιωτών ή συνεργείων που υπάρχουν σε κοντινές περιοχές και ειδικεύονται στις "ανασύρσεις". Ειδικά όταν έχεις νοικιάσει, η εταιρία ενοικίασης θα είναι σίγουρα πολύ έμπειρη σ'αυτά τα θέματα. Εδώ δεν μιλάμε για Avin, Budget κτλ, αλλά για τοπικές εταιρίες π.χ. Maunselfdrive, Bushlore κτλ, για τις οποίες το να προσφέρουν σέρβις μέσα στα εθνικά πάρκα είναι συνηθισμένο.

- Ότι και να λέμε, το να παίρνεις αποφάσεις μόνος σου είναι άααααλλη αίσθηση!Έγραψα ήδη ότι πιθανόν η λάθος απόφαση να έχει και σοβαρές συνέπειες, ειδικά όταν έχεις ένα σφιχτό πρόγραμμα και δεν θες να χάσεις πτήσεις, κρατήσεις κτλ. Αλλά γι'αυτό ακριβώς η ανεξαρτησία είναι τόσο γοητευτική

 

[micmic]

Αυτό το βίντεο δείχνει πώς συμπεριφέρονται δυο έμπειροι campers όταν μπαίνει ένας ελέφαντας στο campsite τους. Πλάκα έχουν και τα σχόλια των πανάσχετων από κάτω, που είναι σίγουροι ότι μετά σκότωσαν τον ελέφαντα επειδή πλησίασε τους ανθρώπους

 

[GTS]

Απίστευτο βίντεο. Εμάς απλά μας έτυχε να περάσουν πολύ κοντά ελέφαντες ένα πρωϊ, αλλά όχι μέσα στο καμπ και κάποιες νύχτες στη περίμετρο. Απίστευτοι οι τύποι, παροιμιώδης η ψυχραιμία τους.

Δε διαφωνώ με τα παραπάνω που λες φίλε micmic, απλά ας μη πιστέψουν μερικοί επιπόλαιοι ότι είναι αέρα-πατέρα η δουλειά. Αν δε σεβαστείς τη σαβάνα, τη ζούγκλα, το βυθό, γενικά τη Φύση, δε θα σε σεβαστεί ούτε αυτή. Το self drive σε αχανή πάρκα όπως π.χ. στη Μποτσουάνα όπου τα τζιπ είναι ελάχιστα (καμία σχέση με Τανζανία-Κένυα), απαιτεί ωριμότητα και πολύ εμπειρία. Αλήθεια, πόσοι ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν έναν θυμωμένο ελέφαντα που τρέχει κατά πάνω σου?

 

[Aria_C]

απίστευτο βίντεο. απίστευτα σχόλια!!!
Το αγαπημένο μου: "Completely irresponsible to allow an elephant to get this close to camp"!!!
Παρακαλούνται οι κ.κ. κατασκηνωτές να δείχνουν υπευθυνότητα και την επόμενη φορά που θα δουν ελέφαντα να έρχεται, να χτίσουν ένα φράγμα, να σκάψουν μία τάφρο.. κάτι τέλος πάντων!

 

[gyristroula]

Καταπληκτικό το βιντεάκι,το ίδιο και η ιστορία σου!