Κίνα Ραντεβού στο Πεκίνο

[Fenaki1981]

Αργεις, αργεις...αντε τοσο ελευθερο χρονο εχεις.... Γραψε κ την συνεχεια...
Πες κ στην Γ να γινει συνφορουμιτισσα για να διαβασει κι αυτη την ιστορια σας...

 

[kitsos!]

Αργεις, αργεις...αντε τοσο ελευθερο χρονο εχεις.... Γραψε κ την συνεχεια...
Πες κ στην Γ να γινει συνφορουμιτισσα για να διαβασει κι αυτη την ιστορια σας...

Έχει χάρη που μ' έχει πιάσει η μέση μου κι είμαι όλη μέρα στο κρεβάτι με το laptop αγκαλιά!! Αλλιώς.... ούτε σε 3 χρόνια δε την έγραφα την ιστορία!!

 

[kitsos!]

Την άλλη μέρα το πρωί ξυπνήσαμε, πήραμε ένα πεντανόστιμο κινέζικο πρωινό ισότιμο 5αστερου ξενοδοχείου, πήραμε και προμήθειες σε ταπεράκια για όλη τη μέρα γιατί άφραγκες ήμασταν και ποτέ δε ξέρεις τί σου επιφυλάσσει η μοίρα (ειδικά με τη γκαντεμιά που μας δέρνει εμάς...)
Για σήμερα είχαμε στο πρόγραμμα να πάμε σε μια καστροπολιτεία ονόματι Wang Family Courtyard που ήταν 1 ώρα απόσταση με λεωφορείο.. Λεωφορείο;;;; Ωχ Παναγίτσα μου πάλι.... Φτάνουμε στα ΚΤΕΛ του Pingyao βγάζουμε εισιτήρια και ψάχνουμε το λεωφορείο μας.. Μας βλέπουν κάτι Κινέζοι που ψαχνόμαστε κι έρχονται οι γλυκούληδες να μας βοηθήσουν!!

Ελέγχουν το εισητήριο και μας δείχνουν το λεωφορείο μας.
-Σιεν σιεν!! τους λέμε (ευχαριστώ)

Μας πιάνουν από το χερί και μας πάνε ακριβώς μπροστά στο λεωφορείο..
-Σιεν σιεν!! πάλι εμείς.. και στεκόμαστε απ'έξω.

Μας ξαναπιάνουν από το χέρι αυτοί και μας βάζουν μέσα στο λεωφορείο στις θέσεις μας!!
-Εντάξει βρε καλέ μου, το καταλάβαμε!! Μ' αυτό το λεωφορείο φεύγουμε κι αυτές είναι οι θέσεις μας, είπαμε σιεν σιεν!! Άσε μας τώρα να κατεβούμε γιατί το λεωφορείο φεύγει σε 20 λεπτά και θα βράσουμε εδώ πέρα, μέσα στο λιοπύρι!!!

Κατεβαίνουμε λοιπόν ξανά από το λεωφορείο κι έρχεται ξανά ο ίδιος και μας χώνει μέσα στις θέσεις μας!!!
Τί να κάνουμε κι εμείς, είδαμε κι απόειδαμε, μείναμε 20 λεπτά μαντρωμένες μέσα στο λεωφορείο κι όταν ήρθε η ώρα να φύγει φορτώθηκαν κι οι υπόλοιποι και ξεκινήσαμε..

Το Wang Family Courtyard ήταν πανέμορφο και πολύ καλοδιατηρημένο!! Σε μετέφερε σε άλλη εποχή.. Κι επίσης μ' άρεσε ακόμα περισσότερο γιατί ήταν στην επαρχία στη μέση του πουθενά, κι όχι μια διατηρημένη καστροπολιτεία στη μέση μιας σύγχρονης πόλης.






Αφού περιηγηθήκαμε εκεί με τις ώρες επιστρέψαμε στο Pingyao κι είχαμε να σκοτώσουμε 6 ωρίτσες μέχρι να φύγουμε με το νυχτερινό τρένο για Πεκίνο που έφευγε στις 22:15.
Στο Pingyao όπως και στη Σιάν οποιαδήποτε στιγμή κάνεις βόλτα στα πάρκα ή στις πλατείες βλέπεις κόσμο να κάνει γυμναστική, διατάσεις, Yoga, πολεμικές τέχνες και γυναίκες που έχουν ηχεία με μουσική και κάνουν χορογραφίες!! Ήταν κάτι που μ' άρεσε πάρα πολύ..



Κάτι άλλο που μ' άρεσε απίστευτα στο Pingyao ήταν το Street food. Νομίζω δοκίμασα απ' όλα!!!



Κάναμε λοιπόν πάλι βόλτες στα μαγαζάκια αλλά χωρίς καμία ελπίδα για ψώνια, κάναμε γυμναστική και χορέψαμε με τους ντόπιους στα πάρκα, φάγαμε πεντανόστιμο street food, είδαμε και κινέζικο γάμο (!!)



και καταλήξαμε για τί άλλο;;; Για μπύρες(!) μέχρι το τελευταίο yuan!! Η μάλλον για να είμαι ειλικρινής κρατήσαμε 20 yuan για το ταξί μέχρι το σιδηροδρομικό σταθμό. Όταν είχαμε έρθει μας είχε πάρει 15 yuan το ταξί, οπότε τώρα είπαμε να είμαστε άνετες και κρατήσαμε 20!! Ανετίλα σας λέω..

Πάμε λοιπόν στο ξενοδοχείο παίρνουμε τα πράγματά μας κι επειδή δε βρίσκαμε ταξί λέμε στο ξενοδοχείο αν μπορούν να μας μεταφέρουν.
-Ναι, μας λένε, βέβαια!! Έχουμε κάτι ιδιωτικά τρενάκια (σαν το τρενάκι που έκανε κάποτε βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης σκεφτείτε) που γεμίζουν με 8 άτομα και σας μεταφέρουμε με 3yuan έκαστως!!
-Δε προλαβαίνουμε να γεμίσει!! Πρέπει να φύγουμε!! Αν το κλείσουμε μόνο για μας πόσο πάει;;
-20 yuan!!
-Εντάξει πάμε!!! Λεφτά δεν έχουμε;;; Ακριβώς 20 έχουμε κι εμείς!!!

Σκάμε στα γέλια, φορτώνουμε τα πράγματα (βαλίτσες, βαλιτσάκια, σακούλες, ψάθινα τριγωνικά καπέλα κι ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε) κι επιβιβαζόμαστε. Στη διαδρομή να τραγουδάμε ή μάλλον να ξελαριγγιαζόμαστε και να δείχνουμε σε όλους πόσο ωραία περνάμε και πόσο ευτυχισμένες είμαστε!!!

-Γ!! λέω, κράτα λίγο την τσάντα μου να βγάλω τα εισιτήρια να τα έχω έτοιμα στα χέρια γιατί που να τα ψάχνω εκεί με όλη αυτή την πραμάτια!!!
Τα βγάζω από το πορτοφόλι και μένω παγωτό!!!!

-Γ!!! Τί ώρα είναι;;;
-22:07!! απαντάει ανέμελα ακόμα.
-Γ!!! Χάσαμε το τρένο!!!
-Τί λες ρε Κίτσο;; Αφού είναι 22:07 και το τρένο φεύγει 22:15!! Μπερδεύεσαι..
-Το τρένο έφευγε 21:45... Το χάσαμε!!
-Ε καλά πώς;;; Αφού από χθες λέμε ότι φεύγαμε 22:15!!!
-Ναι.. έτσι θυμόμουν...
-Τί εννοείς;;; Ότι δε το τσεκάραμε;;;
-Όχι!! Πριν 4 μέρες που βγάλαμε τα εισιτήρια στη Luoyang θυμόμουνα ότι φεύγαμε στις 22:15. Οπότε αφού το θυμόμουνα φεύγαμε 22:15!!

Παύση.... Η Γ ακόμα δεν το έχει συνειδητοποιήσει και την βγάζω από τις σκέψεις της ενώ ο οδηγός μας μόλις έχει σταματήσει στο σταθμό και κατεβάζει τα πράγματά μας..

-Γ!!! Δεν έχουμε λεφτά!! Δεν έχουμε εισιτήρια για Πεκίνο!! Δεν έχουμε ξενοδοχείο κι είναι 22:15 το βράδυ!!!
Η Γ που δεν τα είχε συνηδητοποιήσει όλα αυτά μέχρι τώρα μοιάζει να τρώει απανωτά χαστούκια....

-Δε το πιστεύω!!!! Ρε Κίτσο!!! Σωστά!! Δεν έχουμε λεφτά!! Δεν έχουμε εισητήρια!! Δεν έχουμε ξενοδοχείο!!! Δεν έχουμε λεφτά!!! Κίτσο!!! ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΛΕΦΤΑ!!!!

Υστερία.....


(συνεχίζεται...)

 

[LULLU]

ΕΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ πανω στο καλυτερο................

 

[kitsos!]

ΕΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ πανω στο καλυτερο................

E να έχετε και λίγο αγωνία!!!

 

[georgiaP]

Έλα κι έχω φάει τα νύχια μου από την αγωνία!

 

[kitsos!]

Αφού ο καημένος ο οδηγός μας άκουσε τα βρισίδια του από τη Γ ενώ ξεφόρτωνε περιχαρής τα μπαγάζια μας (πού να ήξερε ο άνθρωπος.. και τί έφταιγε δηλαδή αυτός) αλλά κι η Γ έπρεπε κάπου να ξεσπάσει!! Και σύμφωνα με τη Γ όλοι όσοι ζούσαν σ' εκείνη την πόλη που δε μπορούσαμε να βγάλουμε λεφτά έφταιγαν!! Απλή λογική!!
Αφού την άφησα λοιπόν κανα μισάωρο να χτυπηθεί, να φωνάξει, να ουρλιάξει μπας και ηρεμήσει για να δούμε τί θα κάνουμε... η Γ δεν ηρεμούσε!!!

Ε δε γίνεται λέω, έχει πάει και 11 το βράδυ.. κάτι πρέπει να κάνουμε!!! Θα πάρω τα ηνία στα χέρια μου!!! Την αφήνω που λέτε στα σκαλοπάτια του σταθμού με μια ντουζίνα βαλίτσες γύρω της, παίρνω το πιο αλαφιασμένο βλέμμα μου (όχι ότι ήταν και δύσκολο εδώ που τα λέμε!!) και μπαίνω μέσα στο σταθμό κρατώντας τα εισιτήρια.. Βρίσκω τον πρώτο σεκιουριτά κι αρχίζω να του εξηγώ κακήν κακώς τί μας συνέβη και να του κουνάω τα εισιτήρια!!! Το βλέμμα μου και οι κινήσεις μου πρέπει να ήταν όλο απόγνωση γιατί ο σεκιουριτάς θορηβήθηκε κατευθείαν παρόλο που δε κατάλαβε γρι απ' όσα του είπα!!
Με παίρνει λοιπόν από το χέρι και με πάει μέσα σε ένα γραφείο και μου κάνει νόημα να μιλήσω.. Δωσ του εγώ να εξηγώ και να λέω τον πόνο και να έχω 4 Κινέζους μπροστά μου να με κοιτάζουν σα χάνοι μ ' ανοιχτό το στόμα!!!

Εκνευρίζομαι εγώ και τα βάζω και μαζί τους!! Αφού δε με καταλαβαίνουν τί με βάζουν και μιλάω;; Με πιάνουν σαν μαριονέτα και με πάνε μπροστά από ένα γκισέ και μου λένε να περιμένω.. Περιμένω... περιμένω.. κι έχουν περάσει 25 λεπτά!! Εκεί που ετοιμάζομαι για δεύτερο ματσ ακούω ξαφνικά

-Yes, please!
Αχ αχ αχ τί ακούν τα τσαχπίνικα αυτάκια μου;; Αγγλικά ήταν αυτά;; Αποκλείεται.. Σε πόσο τραγική κατάσταση μπορεί να βρίσκομαι που ακούω στο Pingyao αγγλικά;;

-Yes, please!
Δε μπορεί, δε μπορει!! Ακούω αγγλικά!! Δε με γελούν τ' αυτάκια μου...

Γυρνάω και βλέπω μια Κινέζα να κάθεται στο γκισέ που μου είπαν να περιμένω και να μου μιλάει ΑΓΓΛΙΚΑ!! Υπάρχει Θεός τελικά!!!
Μου εξηγεί λοιπόν ότι είναι η μοναδική εργαζόμενη εκεί που γνωρίζει αγγλικά, πως μόλις είχε σχολάσει και της τηλεφώνησαν να έρθει γιατί συνέβαινε κάτι σοβαρό!!! Πόση κ***φαρδία;;;;

Της εξηγώ λοιπόν τί έχει συμβεί, ότι έχουμε ευρώ, έχουμε και κάρτες αλλά δεν έχουμε φράγκο από yuan κι ούτε μπορούμε να κάνουμε πουθενά εδώ και 2 μέρες κι ότι χάσαμε το τρένο.. Και τότε γίνεται το εξής μαγικό......

Παίρνει τα εισητήρια μας που ήταν πάλι soft sleepers, τα ακυρώνει και μας βγάζει για την επόμενη το βράδυ τρένο για Πεκίνο σε θέσεις hard seat. Kι επειδή τα soft sleepers ήταν πιο ακριβά από τα hard seat μας επιστρέφει και τη χρηματική διαφορά πίσω!!!!!!!!!! Ήθελα να τη φιλήσω!!!

Όταν έπιασα τα yuan στα χέρια μου ήμουνα τόσο εκστασιασμένη λες και μόλις είχα ανακαλύψει τον τροχό!! Την χιλιοευχαριστώ και βγαίνω έξω ενθουσιασμένη με τα καινούρια εισιτήρια και τα ΛΕΦΤΑ στα χέρια μ' ένα χαμόγελο τόσο μεγάλο που κόντευε να μου σκίσει το πρόσωπο!!! Και βρίσκω τη Γ ακόμα να κοπανιέται, να βρίζει και να φωνάζει σ' όποιον Κινέζο περνούσε από μπροστά της και την κοιτούσε περίεργα..

-Γ!! Γ!! Κοίτα κοίτα!!! Μας έβγαλα καινούρια εισιτήρια για αύριο και έχουμε και λεφτά!!!
Η Γ στα χαμένα...
-Καλά πώς;; Αφού...
-Άσε το πως τώρα.. Σημασία έχει ότι σωθήκαμε!! Τώρα μένει μόνο να βρούμε κάπου να μείνουμε...


Αλλά η ώρα είχε πάει ήδη 00:30 κι ήταν μια δύσκολη ώρα για το Pingyao...

(συνεχίζεται...)

 

[Fenaki1981]

Ολα τα λεφτα....σαν να βλεπω μπροστα μου την Γ να κοπανιεται... Κ ειναι τσο γλυκια οταν εκνευριζεται... Κ εσυ ομως...τερας ψυχραιμιας...η ψυχουλα σου το ηξερε.... Ακριβως την στιγμη που με ενημερωσες κ εμενα κ αρχισε να τρεμει κ η δικη μου ψυχη...θυμασαι ε;;;

 

[kitsos!]

Ολα τα λεφτα....σαν να βλεπω μπροστα μου την Γ να κοπανιεται... Κ ειναι τσο γλυκια οταν εκνευριζεται... Κ εσυ ομως...τερας ψυχραιμιας...η ψυχουλα σου το ηξερε.... Ακριβως την στιγμη που με ενημερωσες κ εμενα κ αρχισε να τρεμει κ η δικη μου ψυχη...θυμασαι ε;;;

Θυμάμαι θυμάμαι!! Κάτσε και θα τα θυμηθείς κι εσύ καλύτερα σε λίγο... Σου 'ρχεται!!!

 

[kitsos!]

Επικοινωνώ που λέτε με την αδερφούλα μου (την @Fenaki1981) για τα γενόμενα για να μας βοηθήσει να βρούμε κατάλυμα!!
Πόσες φορές με έχει σώσει... δε λέγεται!! Βασικά τώρα που το σκέφτομαι κάθε φορά αυτή με σώζει!! Σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα αν βρεθείτε ποτέ σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης!! Να και το κινητό της: 6947..... Βέβαια η καημένη αγχώνεται πολύ και στεναχωριέται συνήθως πιο πολύ ακόμα κι από μένα.. ενώ εγώ "Βούδας".. Nirvana κατάσταση ότι κι αν συμβαίνει!! Αλλά τί να κάνει η γλυκούλα.. μία μ' έχει!! Κι είμαι και τρισχαριτωμένη η άτιμη!!!

Να επιστρέψουμε στα δικά μας όμως... της λέω ότι έχουμε 12ευρώ σε yuan για να περάσουμε 24ώρες!! Ότι πιο φτηνό οπότε!! Μας κλείνει από το booking ένα με 5ευρώ και μας στέλνει τη διεύθυνση.. Ξέρετε εγώ με την τεχνολογία.. καμία επαφή!! Η γιαγιά μου πιο πολλά ξέρει!! Οπότε μ' αυτά τα έξυπνα κινητά δεν έχουμε συστηθεί ακόμα.. της Γ είχε κλείσει από μπαταρία.. οπότε τί άλλο μας έμενε;;; @Fenaki1981!! Εγγύηση!! (Καλά ε;; τρελή διαφήμιση σου 'χω κάνει.. χαλάλι!!)

Βγαίνουμε λοιπόν στο κατόπι και ψάχνουμε για ταξί, του δείχνουμε το "ξενοδοχείο" και τη διεύθυνση και το κοιτάζει με το βλέμμα της αγελάδας.. Το ξέρεις του λέμε;; Ναι ναι αυτός... Φορτωνόμαστε και ξεκινάμε.. Στρίβουμε από δω στρίβουμε από κει...

-Ρε Γ που σκ**ά είμαστε;;
-Δε ξέρω ρε Κίτσο!! Είναι περασμένη κι η ώρα, έσβησαν κι όλα τα φαναράκια από τους δρόμους και δεν αναγνωρίζω τίποτα!!
- Τί να αναγνωρίσεις;; Εδώ είναι πίσσα σκοτάδι!!

Συνεχίζει ο οδηγός να οδηγεί και κάθε φορά που φτάναμε σε διασταύρωση διαλογιζότανε κανά 5λεπτο για το προς τα πού να πάει!!
-Driver;; Ξέρεις που πάμε ή όχι;;
Νοήματα αυτός..
-Αν δε ξέρεις πάρε κανα τηλ και ρώτα!!

Παίρνει όντως κάπου τηλέφωνο και μετά από λίγο τσούπ εμφανίζεται από το πουθενά άλλο ένα ταξί μπροστά μας και ακολουθούμε την πορεία του..
Συνεχίζουμε να κάνουμε κύκλους, παίρνει ο Driver ξανά τηλ τσουπ μετά από λίγο άλλο ένα ταξί από πίσω μας να μας ακολουθεί..
Κι άλλο τηλεφώνημα κι άλλο ταξί!!

Να πάμε κομβόι τώρα 4 ταξί μέσα στους θεοσκότεινους κι έρημους δρόμους του Pingyao 1:30 η ώρα το βράδυ και τη μία να μας κλείνουν το δρόμο, την άλλη να κάνουμε όλοι μαζί αναστροφή και κάθε τρεις και λίγο ο οδηγός μας να τηλεφωνεί!!

-Γ!! Καθόλου δε μ' αρέσει αυτό που γίνεται!! Μας έχουν περικυκλώσει και δε ξέρουμε και πού είμαστε!!! (περίεργο)
-Ναι!! Το βλέπω!! Τί θα κάνουμε;; Έχω χ***εί πάνω μου!!
-Κι εγώ!! Αλλά πρέπει να φανούμε ψύχραιμες και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας!!
-Τί εννοείς.....;;

Κι αρχίζω που λέτε να φωνάζω μέσα στο ταξί (με την απαραίτητη νοηματική πάντα) και να του λέω ότι έχουμε μισή ώρα μέσα στο ταξί, κι ότι μας κάνει κύκλους και δε ξέρει που πάμε.. Και τί είναι όλα αυτά τα ταξί γύρω μας... Μ' ακούει κι η Γ κι αρχίζει κι αυτή!! Να προσπαθεί να μιλήσει ο άνθρωπος και να μη μπορεί να αρθρώσει κουβέντα!!

Σταματάει λοιπόν ξαφνικά και μας κάνει νόημα να κατεβούμε στη μέση του πουθενά!! Κατεβαίνουμε εμείς και συνεχίζουμε να φωνάζουμε.. Βλέπω με την άκρη του ματιού μου ότι κατεβαίνουν και οι υπόλοιποι οδηγοί.. Ώπα ώπα λέω.. Η Γ εν τω μεταξύ είχε πάρει φόρα κι έδινε γκάζια.. Ώπα ώπα λέω, κόψε!! Έχουμε παρέα!! Και σαν να μην έφτανε αυτό σκάει από ένα στενό κι άλλος ένας Κινέζος.. Γίναμε!!! σκέφτομαι..

Κάθομαι τώρα σε μια γωνιά, παρακολουθώ το σκηνικό, καταλαγιάζει τους τόνους κι η Γ κι αρχίζει να 'ρχεται προς το μέρος μου και παρακολουθούμε τη συζήτηση των Κινέζων που μια κοιτούσαν εμάς μια μιλούσαν πάλι μεταξύ τους..

Και τότε... γυρίζει αυτός ο τελευταίος και μας λέει σε άπταιστα αγγλικά ότι είναι του ξενοδοχείου που κλείσαμε κι ότι ήρθε να μας πάρει γιατί ο taxi driver δε το έβρισκε!!! Εντάξει.. χάσαμε 10 χρόνια από τη ζωή μας, πήραμε μια βαθειά ανάσα που δε θα χάναμε κανένα νεφρό τελικά κι αρχίσαμε να τον ακολουθούμε..

Η Γ μπροστά μαζί του να τα λένε εγώ από πίσω να ακολουθώ χωρίς όμως να έχω πειστεί ακόμα απόλυτα.. Να λέει αυτός ότι είναι καινούριο το "ξενοδοχείο" και γι' αυτό δε το ξέρουν κι εγώ να πλάθω σενάρια τύπου χόστελ.. Στην αρχή παρακολουθούσα τη διαδρομή που κάναμε αλλά μετά χάθηκα.. Περπατούσαμε κανα τέταρτο και είχαμε στρίψει 47 φορές!! Κι εκεί που λέω κάτι δε πάει καλά..

Φτάσαμε μας λέει!! Βλέπω εγώ μια φωτισμένη είσοδο.. "Και πού γράφει το όνομα του ξενοδοχείου;;" πήγα να το παίξω έξυπνη!! Εδώ μου λέει και βλέπω μια επιγραφή στα κινέζικα!!! Τώρα μάλιστα.. το διασταύρωσα!!
Τέλος πάντων μπαίνουμε μέσα στον προαύλιο χώρο όπου ήτανε θεοσκότεινος, παρατημένος, χωρίς ίχνος ανθρώπινης φιγούρας, με κάτι γεωργικά εργαλεία και σε μια γωνιά ένα κατεστραμμένο παιδικό ποδηλατάκι!! Ε συγνώμη.. αν δεν είναι αυτό σκηνικό για θρίλερ τί είναι;;;;

Παίρνω βαθειά ανάσα και περπατάμε προς τα εκεί που μας δείχνει.. γυρίζει αυτός πίσω, κλείνει την είσοδο, κατεβάζει το ξύλινο δοκάρι στην πόρτα κι αρχίζει να καρφώνει!!!!
Αυτό ήταν!!! Κοιτιόμαστε με τη Γ κι ήθελα να ουρλιάξω!!!!

-Τί κάνουμε;;;;; μου λέει!
Πάω πέφτω πάνω του εγώ..
-Excuse me!! Could you please open the door?? I think that I forgot something!!
Μου ανοίγει, βγαίνω έξω παίρνω άλλη μια ανάσα και του λέω
-Fine!! I don't want to close these door!!

Ευτυχώς για όλους μας το δέχτηκε...
Κάνουμε το Check in, προπληρώνουμε το δωμάτιο 5 ευρώ και μας ζητάει για εγγύηση άλλα 10!!!
-Δεν έχουμε!!! Έχουμε μόνο 12!!

Του τα δίνουμε όλα και πάμε στο δωμάτιο!
Δωμάτιο..... τρόπος του λέγειν!!! Η τουαλέτα είχε υπολείμματα από τον προηγούμενο, για κρεβάτι είχε μια τσιμεντένια επιφάνεια με ένα σεντόνι πάνω, από τους τοίχους έλειπαν σοβάδες και για πόρτα είχε μια καλαμωτή!!!! Δηλαδή μπορούσε να μπει ο οποιοσδήποτε!! Σοκ!!!

Στην αρχή φυλούσαμε τσίλιες, αλλά μετά από λίγο με την κούραση που είχαμε, παραδοθήκαμε στην αγκαλιά του Μορφέα...

(συνεχίζεται....)

 

[LULLU]

και γ ,,τις περιπετειες..

 

[alice~]

Παντως παρα τις δυσκολιες περασατε μια απιθανη περιπετεια, δεν πιστευω να εχετε παραπονο