Κίνα Ραντεβού στο Πεκίνο

[babaduma]

@kitsos! Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις. Περιμένουμε με ανυπομονησία τη συνέχεια του saga!

 

[kitsos!]

Πήγαμε λοιπόν στο Σινικό, το θαυμάσαμε, το περπατήσαμε και πολύ ωραία περάσαμε..

Εν τω μεταξύ εντελώς τυχαία ήμασταν ολόιδια ντυμένες κι αρχίσαμε να τραγουδάμε πιασμένες χέρι χέρι ''δυο ξαδερφάκια είμαστε πολύ αγαπημένα!! Γ λένε εμένανε και Κίτσο λεν εμένα'' και δώστου να μας χειροκροτούνε και να μας τραβάνε βίντεο!! Μεγάλες στιγμές..

Γυρίσαμε στο Πεκίνο απογευματάκι και για το βράδυ είχαμε κάνει κράτηση σ΄ ένα εστιατόριο για να φάμε πάπια Πεκίνου. Μάλιστα έγραφε στον οδηγό ότι είναι από τα καλύτερα εστιατόρια κι ήταν χωμένο μέσα σε κάτι hutong. Ε, σε καλό μαγαζί θα πηγαίναμε.. σημαιοστολιστήκαμε κι εμείς να ταιριάζουμε με το περιβάλλον.. μη μας περάσουν για τίποτα παρακατιανές!! Φτάνουμε λοιπόν, αν και ζοριστήκαμε να το βρούμε και αντικρίζουμε αυτή την είσοδο...

Σοκ!!!
Περιττό να πω πως ήμασταν σαν τη μύγα μες το γάλα..
Τέλος πάντων, το ξεπεράσαμε και παραγγείλαμε.. Είχαμε κράτηση για ολόκληρο το πουλί (όπως χαρακτηριστικά το έλεγαν). Όταν λοιπόν ήταν έτοιμο μας κάλεσαν για να δούμε πως το σερβίρουν! Πάμε κι εμείς κι αρχίζει ο σεφ να το κόβει σε λεπτές φετούλες. Κι όπως το έκοβε να αφήνει τη μια πετσούλα απ' έξω, να βγάζει το ξεροψημένο, έξω κι η άλλη η πετσούλα η τραγανή, και το κόκαλο από το μπουτάκι όλο έξω κι εγώ να κλαψουρίζω!!
''Καλέ τα καλύτερα αφήνει απ'έξω!! Να κοίτα κι αυτή την πετσούλα την πέταξε!! Κι αυτό το μπουτάκι αν το πιάσεις με το χέρι έχει ακόμα κρεατάκι πάνω του..'' Κι άλλα τέτοια πολλά..

Εδώ το πουλί έτοιμο ψημένο!!

Το τραπέζι μας

Τελικά στο τέλος το μισό πουλί πήγαινε στα αποφάγια.. Παρόλα αυτά πολύ ωραία φάγαμε και για να είμαι ειλικρινής σκάσαμε.!

Τα αποφάγια..

(συνεχίζεται....)

 

[erodios]

@kitsos! Χαίρομαι που δουλεύεις και μεταμεσονύκτιες ώρες, γιατί πρέπει να καλύψεις κενό ενός μήνα
Περιμένουμε τη συνέχεια!
Υ.Γ. Δεν ξέρω τι λέει η πάπια στο ταψί, αλλά αυτές στον τοίχο είναι όλα τα λεφτά!

 

[kitsos!]

Οι δύο τελευταίες μέρες στο Πεκίνο πέρασαν ήρεμα κι ωραία.. Είχα μείνει μόνη μου γιατί η Γ πετούσε νωρίτερα για Ντουμπάι.. Οπότε τριγυρνούσα πότε στα καλοκαιρινά παλάτια, πότε στα hutong, πότε στην αγορά και στις λίμνες Houhai και Qianhai για ποδήλατο θαλάσσης.. Την τελευταία μέρα ήθελα να πάω Chuandixia ή Chengde αυθημερόν αλλά τελικά ανέβασα πυρετό και βγήκα μόνο για τα τελευταία δώρα, γύρισα στο χόστελ και ναρκώθηκα μέχρι τα ξημερώματα της άλλης μέρας που πετούσα για πίσω!!

Γενικά το ταξίδι στην Κίνα ήταν εμπειρία τόσο για μένα όσο και για τη Γ!! Ήταν το πρώτο μεγάλο ταξίδι που έκανα και παρόλα αυτά που μας έτυχαν (που δεν ήταν και λίγα...!!) δε το μετάνιωσα ούτε μια στιγμή!! Ήμουνα σίγουρη εξ΄αρχής ότι δεν υπήρχε λόγος να πάω με ταξιδιωτικό γραφείο, παρόλο που οι δικοί μου ανησυχούσαν αρχικά.. Και γενικότερα όλα αυτά που μας έτυχαν ήταν το αλατοπίπερο του ταξιδιού και αυτά που στο τέλος σου μένουν..

Η Κίνα είναι μία απίστευτη χώρα, γεμάτη συγκινήσεις, που έχει να σου προσφέρει πολλά!! Ακόμα κι ο λαός, αν δεν ζουμάρεις στο γεγονός της βρωμιάς και της φτώχειας , έχει πάρα πολλά θετικά στοιχεία!! Συνήθως όμως ο κόσμος τείνει να κοιτάζει τα αρνητικά τις περισσότερες φορές και τα επιφανειακά και χάνει την ουσία..

Εγώ είδα ένα λαό απίστευτα φιλόξενο. Ένα λαό που παρά τις δυσκολίες της καθημερινότητας και τις αντιξοότητες στις οποίες πολλές φορές ζει, σου χαρίζει το πιο όμορφο χαμόγελο απλόχερα. Ένα λαό που τον χαρακτηρίζει μια ευγένεια διαφορετική.. και που θα σε σεβαστεί!! Είναι έτοιμος και πρόθυμος να σε βοηθήσει σε ότι χρειαστείς και επικοινωνιακός!! Έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να σε καταλάβουν και να τους καταλάβεις κι εσύ!! Δεν προσπάθησαν πουθενά να μας εκμεταλλευτούν ή να μας κλέψουν και να μας κοροϊδέψουν (αν εξαιρέσουμε το Πεκίνο που είναι πρωτεύουσα και θα συναντήσεις κάθε λογής άνθρωπο).

Προσωπικά την ερωτεύτηκα τόσο την ίδια τη χώρα όσο και τους κατοίκους της.. Και γι' αυτό το λόγο 2 χρόνια μετά το πρώτο ταξίδι ξαναπήγα στην Κίνα, αλλά αυτή τη φορά πιο νότια, σε χωριά μειονοτήτων..
Κι έχω σκοπό να πάω πολλέεεεεεεεες φορές ακόμα!!

ΤΕΛΟΣ

 

[giannoula]

Δε αρχίζεις να γράφεις και για το 2ο ταξίδι που έκανες;;;; αφού έχεις fans!!

 

[kitsos!]

Δε αρχίζεις να γράφεις και για το 2ο ταξίδι που έκανες;;;; αφού έχεις fans!!

Το 2ο μάλλον θα είναι σε στυλ photo story..

 

[giannoula]

ακόμα καλύτερα! Αν και ο τρόπος που γράφεις είναι απολαυστκος!!

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ασία

 

[freeforever]

ΕΧΩ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

 

[KaterinaJ]

Άσε και το άλλο... Ειδικά εγώ που ήμουνα ξανθιά τότε με κοιτούσαν σαν τον ΕΤ!! Με σταματούσαν στο δρόμο και μου έπιαναν τα μαλλιά!!!

Τί μου θύμισες!!! Δυό κορίτσια κι εμείς Σαγκάη-Πεκίνο. Τη φίλη μου (ξανθή με σγουρό μαλλί) δεν την άφηναν σε ησυχία! Ετσι βέβαια γλύτωνα εγώ ! Εβλεπες ορδές Κινέζων επαρχιωτών να ακολουθούν τον αρχηγό που κρατούσε το σημαιάκι/λουλούδι/ομπρέλα να φωτογραφίζουν τα αξιοθέατα γύρω μας με βασικό πρόσωπο εμάς. Κι'οταν έκανε την αρχή μια θαρραλέα να ζητήσει να φωτογραφηθεί μαζί μας, τότε καταλάβαμε το Κινέζικο σουξέ μας! Οπως μας εξήγησε μιά ξεναγός είναι άνθρωποι που στην επαρχία που ζούνε δεν έχουν ξαναδεί ξανθό ή σγουρό μαλλί. Στο τέλος έφτασε να τους φωνάζει να απομακρυνθούνε για να μπορέσει να συνεχίσει την ξενάγησή της!

 

[Bahari]

Εγώ είδα ένα λαό απίστευτα φιλόξενο. Ένα λαό που τον χαρακτηρίζει μια ευγένεια διαφορετική.. και που θα σε σεβαστεί!! Είναι έτοιμος και πρόθυμος να σε βοηθήσει σε ότι χρειαστείς και επικοινωνιακός!! Έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να σε καταλάβουν και να τους καταλάβεις κι εσύ!!

Είχα διαβάσει την ιστορία σου παλιότερα, αλλά τώρα, μετά από ένα ταξίδι πέντε εβδομάδων στην Κίνα, αποφάσισα να την ξαναδιαβάσω. Αρκετές φορές κι εμείς ζήσαμε ανάλογες κωμικοτραγικές καταστάσεις, προσπαθώντας να συνεννοηθούμε με τους Κινέζους. Δεν θα σταθώ όμως σ' αυτό, αλλά θα ήθελα να σχολιάσω αυτό που έγραψες για την ευγένεια και το σεβασμό. Ε, λοιπόν, πιο αγενή λαό από τους Κινέζους δεν έχω συναντήσει στη ζωή μου!!! Δεν σέβονται τίποτα και κανέναν... Είσαι στην ουρά για να βγάλεις εισιτήρια για το μετρό στο αυτόματο μηχάνημα και την ώρα που είσαι έτοιμος να πατήσεις το κουμπί που γράφει τον προορισμό σου, πετάγεται κάποιος και "σου παίρνει" το μηχάνημα. Είσαι και πάλι στην ουρά για να βγάλεις εισιτήριο για το τρένο και αφού σου έχει βγει το λάδι για να συνεννοηθείς με τον υπάλληλο και είσαι έτοιμος να πληρώσεις, ξαφνικά εμφανίζεται ένα χέρι (κάτι σαν προέκταση του αυτιού σου) που κρατάει ένα μάτσο γιουάν και προσπαθεί να σε παραμερίσει για να βγάλει εισιτήρια (ενώ εσύ έχεις ήδη δώσει τα διαβατήρια και περιμένεις την έκδοση των εισιτηρίων). Είσαι στο ξενοδοχείο περασμένα μεσάνυχτα και δεν μπορείς να ησυχάσεις γιατί οι πόρτες ΟΛΩΝ των δωματίων είναι ανοιχτές και ενήλικες και πιτσιρίκια πηγαινοέρχονται με τα κινητά τους από το ένα δωμάτιο στο άλλο ουρλιάζοντας και ακούγοντας μουσική στη διαπασών, είτε από τα κινητά είτε από την τηλεόραση! Και παρόμοια περιστατικά είχαμε πάρα πολλά και κάθε μέρα.

Και ας πάμε στο σεβασμό... Μεγάλη κουβέντα! Σεβασμό, απέναντι σε τι; Μήπως απέναντι στην ιστορία και τον πολιτισμό τους; Εδώ πραγματικά γελάμε... Μπουκάλια πεταμένα ΜΕΣΑ στον χώρο που βρίσκεται ο Πήλινος Στρατός (εννοώ, δίπλα στους στρατιώτες), πιτσιρίκια να πίνουν το αναψυκτικό τους και να κουνάνε τα ανοικτά, γεμάτα με αναψυκτικό μπουκάλια τους ακριβώς πάνω από το χωμάτινο τοιχείο, κάτω από το οποίο βρίσκονται οι στρατιώτες. Στο Stone Forest στο Kunming (μνημείο Unesco), και ενώ, φυσικά, υπήρχαν πινακίδες που έλεγαν ότι απαγορεύεται να σκαρφαλώνεις στις πέτρες, όχι μόνο σκαρφάλωναν για να βγάλουν φωτογραφίες, αλλά πολλοί στρογγυλοκάθονταν κιόλας και κάπνιζαν και το τσιγαράκι τους! Στο μουσείο με έπιπλα διακοσίων ετών και βάλε, ο πιτσιρίκος έτρωγε μια ντομάτα και τα ζουμιά έτρεχαν πάνω στο τραπέζι Και δεν μιλάμε για μεμονωμένα περιστατικά! Πολλές φορές τους έκανα την παρατήρηση. Δεν άντεχα για παράδειγμα να βλέπω σε ένα υπέροχο μουσείο (στη Luoyang), με αξιόλογα εκθέματα, να τρώει το πιτσιρίκι το γλυκό του και να πετάει κάτω το χαρτάκι!

Τέλος πάντων... θα μπορούσα να γράψω βιβλίο με όλα αυτά που με εξόργισαν στην Κίνα. Από την άλλη δεν θα αρνηθώ ότι πολλές φορές προσπάθησαν να μας βοηθήσουν, ιδιαίτερα οι πιο νέοι που με τα κινητά τους προσπαθούσαν να βρουν αυτό που τους ζητούσαμε.

 

[Eleni_]

Ομολογώ οτι η ιστορία σου μου είχε ξεφύγει... Όμως ήταν τοσο καθηλωτική που κυριολεκτικά τη ρουφήξα μέσα σε ένα βράδυ (συμπ.των σχολίων). Ψόφησα στο γέλιο!!
Να είσαι καλά!! Αν ήδη δεν το έχεις σκεφτεί, σκέψου το σοβαρά να ασχοληθείς με τη συγγραφή!!
Εννοείται πως θα περιμένω όπως και πολλοί άλλοι εδώ φαντάζομαι την επόμενη ιστορία σου!