Π.Γ.Δ.Μ. Π.Γ.Δ.Μ.-Ένας τόπος γεμάτος αντιθέσεις

[sezar7]

Tέλεια...αναμένω τις εξελίξεις
Κι εγώ ήθελα να ανέβω αλλά δεν υπήρχε χρόνος.

δεν εχει και κατι που να αξιζει να δεις

 

[underwater]

δεν εχει και κατι που να αξιζει να δεις

Δεν ξέρω πώς είναι συνήθως, αλλά εμείς λόγω καιρού πετύχαμε ένα πολύ ατμοσφαιρικό τοπίο με χιόνια και ομίχλη, όπου βγάλαμε και τις καλύτερες φωτός του ταξιδιού.

 

[sezar7]

γενικα τα σκοπια-ισως επειδη πηγαινοέρχομαι πολύ συχνά μου φαίνονται παρακμή-

 

[underwater]

γενικα τα σκοπια-ισως επειδη πηγαινοέρχομαι πολύ συχνά μου φαίνονται παρακμή-

Κοίτα, εξαρτάται από το πώς ορίζεις την παρακμή (για τον καθένα είναι κάτι το διαφορετικό).
Από εκεί και πέρα σίγουρα η πόλη δεν έχει τη λάμψη και την πολυτέλεια που θα βρεις σε άλλες, όμως δεν πας γι' αυτό.

 

[babaduma]

Κοίτα, εξαρτάται από το πώς ορίζεις την παρακμή (για τον καθένα είναι κάτι το διαφορετικό).
Από εκεί και πέρα σίγουρα η πόλη δεν έχει τη λάμψη και την πολυτέλεια που θα βρεις σε άλλες, όμως δεν πας γι' αυτό.

Διαβάζω την (πολύ καλή) ιστορία σου με πραγματικό ενδιαφέρον. Προσπαθώ να βρω έναν καλό λόγο (πέραν των προφανών που ανέφερες κι εσύ στην αρχή: κοντινό-οικονομικό ταξίδι) για να ξανα-πάω στα Σκόπια (μετά από σχεδόν 30 χρόνια! ) αλλά δυσκολεύομαι. Πέραν της υστερίας και προσπάθειας του κράτους για τεκμηρίωση των ανιστόρητων ισχυρισμών για καταγωγή τους από τους αρχαίους Μακεδόνες με ο,τιδήποτε (κιτς ή όχι) θα παρέπεμπε άμεσα ή έμμεσα σ' αυτούς, δεν βλέπω νά'χουν αλλάξει και πολλά από τότε.

 

[underwater]

Διαβάζω την (πολύ καλή) ιστορία σου με πραγματικό ενδιαφέρον. Προσπαθώ να βρω έναν καλό λόγο (πέραν των προφανών που ανέφερες κι εσύ στην αρχή: κοντινό-οικονομικό ταξίδι) για να ξανα-πάω στα Σκόπια (μετά από σχεδόν 30 χρόνια! ) αλλά δυσκολεύομαι. Πέραν της υστερίας και προσπάθειας του κράτους για τεκμηρίωση των ανιστόρητων ισχυρισμών για καταγωγή τους από τους αρχαίους Μακεδόνες με ο,τιδήποτε (κιτς ή όχι) θα παρέπεμπε άμεσα ή έμμεσα σ' αυτούς, δεν βλέπω νά'χουν αλλάξει και πολλά από τότε.

Το πιστεύω αυτό. Γενικώς η περιήγησή μου (στην Παλιά Πόλη κατά βάση) με έκανε να αναλογιστώ πολλές φορές ότι κουβαλούσε αέρα άλλων δεκαετιών και να σκεφτώ ότι πιθανότατα να μην έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές τα τελευταία (πολλά!) χρόνια. Οπότε ναι, ένας άνθρωπος που έχει ξαναπάει εκεί ενδεχομένως να μην εντυπωσιαστεί και τόσο.
Τέτοβο είχες πάει; Θα αναφερθώ στη συνέχεια σε αυτό, βρήκα την πόλη αρκετά πιο ενδιαφέρουσα από τα Σκόπια.

 

[karfitsa]

Ειχα διαβασει αυτο το αρθρο πριν λιγο καιρο,για το στολισμο των Σκοπιων....
Spiegel: τα Σκόπια είναι η ευρωπαϊκή πρωτεύουσα του κιτς....
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=539385

 

[babaduma]

Τέτοβο είχες πάει; Θα αναφερθώ στη συνέχεια σε αυτό, βρήκα την πόλη αρκετά πιο ενδιαφέρουσα από τα Σκόπια.

Όχι, δεν πήγα. Αναμένω μ' ενδιαφέρον τη συνέχεια.

 

[Nick365]

Πολύ όμορφη ιστορία, θέλω πολύ να τα επισκεφτώ στο μέλλον

 

[underwater]

Ειχα διαβασει αυτο το αρθρο πριν λιγο καιρο,για το στολισμο των Σκοπιων....
Spiegel: τα Σκόπια είναι η ευρωπαϊκή πρωτεύουσα του κιτς....
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=539385

Το είχα διαβάσει κι εγώ αυτό και η αλήθεια είναι ότι περίμενα κάτι αρκετά διαφορετικό (προς το χειρότερο) από αυτό που συνάντησα. Για παράδειγμα πουθενά δεν είδα φωτισμούς σαν αυτόν της φωτογραφίας. Αντίθετα όλα τα "επίσημα" κτίρια ήταν φωταγωγημένα με στυλ αντίστοιχο δυτικό ευρωπαϊκών πόλεων.

Κιτσαριστά αγάλματα υπάρχουν άφθονα, αλλά και πολλα ενδιαφέροντα (έχω παραθέσει φωτός και των μεν και των δε). Από εκεί και πέρα τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της πόλης για μένα βρίσκονται στις μουσουλμανικές και όχι στις σλάβικες συνοικίες.

 

[sezar7]

Διαβάζω την (πολύ καλή) ιστορία σου με πραγματικό ενδιαφέρον. Προσπαθώ να βρω έναν καλό λόγο (πέραν των προφανών που ανέφερες κι εσύ στην αρχή: κοντινό-οικονομικό ταξίδι) για να ξανα-πάω στα Σκόπια (μετά από σχεδόν 30 χρόνια! ) αλλά δυσκολεύομαι. Πέραν της υστερίας και προσπάθειας του κράτους για τεκμηρίωση των ανιστόρητων ισχυρισμών για καταγωγή τους από τους αρχαίους Μακεδόνες με ο,τιδήποτε (κιτς ή όχι) θα παρέπεμπε άμεσα ή έμμεσα σ' αυτούς, δεν βλέπω νά'χουν αλλάξει και πολλά από τότε.

Διαβάζω την (πολύ καλή) ιστορία σου με πραγματικό ενδιαφέρον. Προσπαθώ να βρω έναν καλό λόγο (πέραν των προφανών που ανέφερες κι εσύ στην αρχή: κοντινό-οικονομικό ταξίδι) για να ξανα-πάω στα Σκόπια (μετά από σχεδόν 30 χρόνια! ) αλλά δυσκολεύομαι. Πέραν της υστερίας και προσπάθειας του κράτους για τεκμηρίωση των ανιστόρητων ισχυρισμών για καταγωγή τους από τους αρχαίους Μακεδόνες με ο,τιδήποτε (κιτς ή όχι) θα παρέπεμπε άμεσα ή έμμεσα σ' αυτούς, δεν βλέπω νά'χουν αλλάξει και πολλά από τότε.

τι αλαξε σε 30 χρονια περιπου?- ενας πεζοδρομος πισω απο το εμπορικο κεντρο στο κεντρο κ το Holiday Inn -αγαλματα- καποια διασκεδαση πηγε στην Παλιά Πόλη -αν και εδω και 25 χρονια εξακολουθουν να πανε μετα σε μπαρ της κακιας ωρας κατω απο το γηπεδο-στο μαρακανα κ αλλα-κ το κυριοτερο συρρίκνωση μεγάλη προς το κέντρο οι αλβανοί έχουν κυριαρχήσει στα προάστια με διαφορους τρόπους-αυτα αλαξανε-ασε το τετοβο αλλη πικρα

 

[underwater]

3η Ημέρα-Κι άλλη περιήγηση στα Σκόπια

Η 3η μέρα στα Σκόπια ήταν και η πιο χαλαρή (από την πολύ χαλαρότητα μάλλον μου πήρε και τόσο καιρό να γράψω τη συνέχεια της ιστορίας ). Το πρωινό μας ξεκίνησε με αναζήτηση ταχυδρομείου, για να επιδοθώ στο αγαπημένο μου Postcrossing! Με λύπη διαπιστώσαμε ότι το κεντρικό ταχυδρομικό κτίριο της πόλης δεν προσφέρει τη δυνατότητα να αγοράσει κανείς γραμματόσημα και μας παρέπεμψαν κάπου αλλού, αλλά τα αγγλικά τους δεν μας επέτρεψαν να καταλάβουμε πού! Εκεί που κοιταζόμασταν προβληματισμένοι, ένας ευγενέστατος ηλικιωμένος κύριος μας είπε ότι θα μας έδειχνε εκείνος το δρόμο. Εν τέλει, όπως ανέφερα και σε προηγούμενο σημείο, δεν μας είπε απλά πού ήταν το ταχυδρομείο, αλλά περπάτησε μαζί μας για 10’ περίπου μέχρι να φτάσουμε σε αυτό, μας οδήγησε μέσα και μάλιστα είπε σε μια κυρία που εργαζόταν εκεί τι ακριβώς θέλαμε. Χαρακτηριστικό της ευγένειας και της φιλόξενης διάθεσης αυτού του λαού. Ξέρετε, ακούω πολύ συχνά για το πόσο ευγενικοί και φιλικοί είναι οι Σέρβοι. Προσωπικά θεώρησα τους κατοίκους της Π.Γ.Δ.Μ. (τόσο Σλαβαμακεδόνες, όσο και μουσουλμάνους) πολύ πιο ζεστούς και φιλόξενους (χωρίς αυτό να αναιρεί τη γενικώς καλή γνώμη που έχω για τους Σέρβους). Και δεδομένου ότι οι μεν είναι γνωστοί φιλέλληνες, οι δε πάλι όχι, το παραπάνω γίνεται ακόμα πιο σημαντικό για μένα.

Αφού έστειλα τις καρτούλες μου, αρχίσαμε πάλι το περπάτημα, με στόχο να καταλήξουμε στην Παλιά Πόλη. Σε κάποιο σημείο (κοντά στην Πλατεία Μακεδονίας) υπάρχει μια απομίμηση (ή μήπως να πω κακέκτυπο; ) της Αψίδας του Θριάμβου. Γενικώς οι αρχιτεκτονικές επιρροές σε αυτή την πόλη είναι αναρίθμητες!




Περνώντας στην Παλιά Πόλη αρχίσαμε να περπατάμε μέσα στα σοκάκια, με στόχο να καταλήξουμε στο Bit Pazar, το μεγαλύτερο παζάρι της πόλης. Τα δρομάκια της μουσουλμανικής πλευράς των Σκοπίων είναι ένα ταξίδι στο χρόνο και μια αστείρευτη πηγή φωτογραφικής έμπνευσης. Αμέτρητα μικρά φτωχικά μαγαζάκια παντού, από καταστήματα, μέχρι ραφτάδικα, μπαρμπέρικα και ούτω καθεξής.












Σε κάποια φάση μας κίνησε την περιέργεια το μαγαζάκι ενός Αλβανόφωνου κυρίου που έφτιαχνε ξυλόγλυπτα. Προσηλωμένος στην (πολύ αξιόλογη) δουλειά του, αλλά παρ’ όλα αυτά ευγενέστατος και καλοδεχτικός. Μπήκαμε στο μαγαζάκι του όπου μας έπιασε κουβέντα με τα φτωχά αγγλικά του, ενώ ήταν σαφές ότι δεν είχε ως στόχο την όποια προώθηση ή πώληση, απλά του άρεσε να μιλά με ξένους και χαιρόταν να βλέπει άτομα να ενδιαφέρονται για την τέχνη του. Σε λίγη ώρα μπήκε στο μαγαζί και ένας νεαρός (από το Μαυροβούνιο αυτός), ο οποίος μιλούσε καλά αγγλικά και μας έδωσε περισσότερες πληροφορίες για τον καλλιτέχνη κύριο. Μάθαμε ότι αναλαμβάνει διάφορες δουλειές (από ξυλόγλυπτα τέμπλα εκκλησιών μέχρι διακοσμητικά για το σπίτι, προικιά και πολλά άλλα) και ότι ανά φάσεις ταξιδεύει σε διάφορες γειτονικές χώρες για δουλειά. Μας είπε μάλιστα ότι κάποια στιγμή είχε βρεθεί στην Κρήτη. Από τα ξεχωριστά άτομα που γνωρίσαμε σε αυτό το ταξίδι!




Μία ενδιαφέρουσα εκκλησία στην Παλιά Πόλη είναι και αυτή του Ιερού Σωτήρος, χτισμένη μεταξύ 17ου-18ου αιώνα, η οποία φημίζεται για τον εσωτερικό διάκοσμό της, τον οποίο όμως δεν μπορέσαμε να δούμε εκείνη την ημέρα. Αλλά ακόμα και στον εξωτερικό χώρο δημιουργείται μια αίσθηση γαλήνης, ενώ ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι υπάρχει οπτική πρόσβαση σε γειτονικά τζαμιά. Οι αναμείξεις δεν σταματούν σε αυτή τη χώρα! Στην εκκλησία αυτή είναι και ο τάφος του Golce Delcev, ήρωα της απελευθέρωσης από τους Οθωμανούς, ο οποίος διαβάζω ότι γεννήθηκε και πέθανε στην Ελλάδα.






Μετά από κάμποσο περπάτημα φτάσαμε και στο Bit Pazar. Θα μπορούσα να το αποκαλέσω έναν «αχταρμά» των αισθήσεων. Αμέτρητα ετερόκλητα αντικείμενα (από αλβανικά σουβενίρ μέχρι τουρκικά φλιτζανάκια του καφέ), διαφορετικές μουσικές (από σλάβικα και αλβανικά ποπ-τρας-σκυλέ σουξέ, μέχρι κάποια υπέροχα πονεμένα παραδοσιακά τούρκικα τραγούδια), διαφόρων ειδών φρούτα, λαχανικά, τυριά, κρέατα, λιχουδιές, απίστευτες μυρωδιές από τα κοντινά ψητοπωλεία και ούτω καθεξής. Πολύ εντύπωση μου έκαναν κάποιες ξυλόγλυπτες μωρουδιακές κούνιες, στις οποίες υπήρχαν σκαλισμένες ευχές στα αραβικά. Οι μαγαζάτορες σε γενικές γραμμές πιο κλειστοί από άλλους που έχω δει σε πιο τουριστικά παζάρια σε ταξίδια μου. Κάποιοι ζητούσαν ευγενικά να μην φωτογραφίσουμε εκείνους και το εμπόρευμά τους. Σε γενικές γραμμές ήταν βέβαια ευγενείς. Το παζάρι είχε πολύ ενδιαφέρον, ήταν ιδιαίτερα αυθεντικό, αλλά παράλληλα καθρέφτιζε τη φτώχεια και την παρακμή που επικρατούν σε αρκετά σημεία αυτής της χώρας.


















Πολύ κοντά στο παζάρι βρίσκεται το Allaja τζαμί, το οποίο είναι αρκετά ενδιαφέρον αισθητικά, αλλά δεν έχω καταφέρει να βρω ιδιαίτερες πληροφορίες για αυτό.






Εν συνεχεία κατευθυνθήκαμε προς τον Πύργο του Ρολογιού (Sahat Kula), κτίριο του 16ου αιώνα το οποίο κτίστηκε επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μου φάνηκε πολύ κακοδιατηρημένο και δεν μου έκανε καμία εντύπωση, μολονότι θεωρείται από τα πιο ξακουστά αξιοθέατα των Σκοπίων. Τριγύρω του υπάρχουν αρκετά τζαμιά, με κυρίαρχο αυτό του Σουλτάν Μουράτ. Μάλιστα βρεθήκαμε εκεί την ώρα της μεσημεριανής προσευχής, με τις φωνές των μουεζίνηδων να δημιουργούν τη μελαγχολική τους χορωδία.




Σε εκείνο το σημείο της πόλης η φτώχεια ήταν εμφανής. Τα δρομάκια σε πολύ κακή κατάσταση (οι λακούβες ήταν ακόμα γεμάτες νερό από τη βροχή που είχε σταματήσει το προηγούμενο πρωί), τα σπίτια με πολύ σημαντικές φθορές, γενικότερα επρόκειτο για μια περιοχή όπου η μαγεία του παλιομοδίτικου και του νοσταλγικού έδινε τη θέση της σε μια στενάχωρη διάθεση για τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων εκεί, μερικές εκατοντάδες μέτρα από τα μεγαλοπρεπή κτίρια στις όχθες του Βαρδάρη.







Σιγά-σιγά προχωρήσαμε προς το ποτάμι και το σλάβικο κομμάτι της πόλης, προσεγγίζοντας κάποιες γειτονιές με δημόσια κτίρια από την εποχή του καθεστώτος, τα οποία, παρά το μέγεθός τους, δεν είχαν την μεγαλοπρέπεια των καινούριων. Επειδή μας είχε φάει το κρύο πήγαμε για (αδιάφορα) ροφήματα σε μία (επίσης αδιάφορη) καφετέρια του Vero Center, όπου όμως καταφέραμε να ζεσταθούμε και να χαλαρώσουμε. Εκεί έφερα και την ιδέα: «Ψήνεσαι να ανεβούμε σε ένα άσχετο κόκκινο λεωφορείο να κάνουμε βόλτα στην πόλη;». Η παραπάνω είναι μια τακτική που συνηθίζω σε μέρη όπου υπάρχουν διώροφα λεωφορεία, όπως το Λονδίνο. Πληρώνεις ένα απλό αστικό εισιτήριο και χαζολογάς με θέα τα κτίρια, τα φώτα και την κίνηση της πόλης. Ο Γ. συμφώνησε, έτσι, καθώς σιγά-σιγά έπεφτε το σκοτάδι, μπήκαμε σε ένα τυχαίο λεωφορείο, κάτσαμε μπροστά-μπροστά στον πάνω όροφο και μιλούσαμε χαζεύοντας. Δεν άργησε η ώρα που βγήκαμε από την πόλη και αρχίσαμε να διασχίζουμε κάποια προάστια (τα οποία έμοιαζαν με χωριά), μέχρι που φτάσαμε στο τέρμα του λεωφορείου, σε μια περιοχή με το όνομα Drachevo. Δεν μπορέσαμε να δούμε και πολλά, εμένα μου έφερε κάπως στο μυαλό τις περιοχές στα Μεσόγεια της Αττικής. Μέχρι να επιστρέψουμε στο κέντρο των Σκοπίων ήταν ήδη αρκετά αργά το απόγευμα (προς βραδάκι), οπότε πήγαμε για φαγητό. Εκείνη τη φορά δεν προτιμήσαμε κάποιο παραδοσιακό μαγαζί, αλλά ένα μεξικάνικο. Πρόκειται για το «Amigos» στη λεωφόρο Μακεδονίας, το οποίο νομίζω ότι είναι το μοναδικό της πόλης. Σίγουρα δεν ήταν από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει, μέτριο θα το χαρακτήριζα, αλλά δεν μετανιώνω κιόλας που το επισκέφτηκα. Περάσαμε μια όμορφη βραδιά, φάγαμε το καταπέτασμα και πληρώσαμε 30 euro και οι δύο μαζί με ποτά, σίγουρα το φθηνότερο μεξικάνικο που έχω πάει.

Στη συνέχεια δωμάτιο και ύπνος. Την επόμενη μέρα είχαμε κανονίσει να πάμε την ημερήσια μας στο Τέτοβο. Οι εμπειρίες μας εκεί αποδείχτηκαν οι καλύτερες του ταξιδιού.