Βιετνάμ Καμπότζη Ταϊλάνδη Πρώτο ταξίδι (στην Ασία) έτυχε ναύλος για το νότο. Βιετνάμ - Καμπότζη και ολίγον από Ταϊλάνδη.

[FRIDA08]

Πήγαμε με το Tulico Train, το budget για το Victoria ανέβαινε πολύ. Πάντως το handspan τα αξίζει τα παραπάνω χρήματα που δίνεις σε σχέση με τις παροχές.

 

[KLEOPATRA]

Πω πω η τελευταια φωτο με τα τρενα παει ανετα για φωτογραφικο διαγωνισμο!!!!

 

[FRIDA08]

Ημέρα 4η
Sa Pa

Το χτύπημα του υπαλλήλου του σιδηροδρόμου στην πόρτα του κουπέ τάραξε απότομα τον ύπνο μας. Το ρολόι έδειχνε 05:30 και μισή περίπου ώρα αργότερα φτάναμε στο σταθμό του Lao Cai , 25 χιλιόμετρα νότια της Κίνας. Ο ήλιος έκανε την εμφάνισή του πίσω από τα βουνά και εμείς πήραμε τα πράγματά μας και μαζί με ένα σωρό άλλο κόσμο κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο του σταθμού. Εκεί μας περίμενε ένα μίνι βαν και σχεδόν 1 ώρα μετά, μέσα από μία πολύ όμορφη διαδρομή , φτάσαμε στην πόλη της Σαπα.



Το μίνι βαν σταμάτησε έξω από ένα ξενοδοχείο και μας οδήγησαν στο lobby. Αφού μας κέρασαν ένα αρωματικό τσάι ήρθε ένα μικρόσωμο κοριτσάκι και μας μίλησε. Το όνομά της ήταν Chee, ανήκει στη φυλή Hmon και θα ήταν η οδηγός μας για το trekking. Αφού μας εξήγησε το πρόγραμμα των 2 επόμενων ημερών, μας οδήγησε σε ένα μαγαζί για να πάρουμε πρωινό.
Στις 09:00 ήρθε και μας πήρε , ντυμένη με την παραδοσιακή στολή της φυλής της για να ξεκινήσουμε το trekking. Περπατήσαμε περίπου μία ώρα σε δρόμο στρωμένο με άσφαλτο μέχρι την πρώτη στάση. Εκεί ήταν που σκέφτηκα: «Trekking και κουραφέξαλα. Άμα κλήσεις με πρακτορείο δεν κάνεις τίποτα αυθεντικό. Μ ’αρέσει που για το Hand span-το γραφείο- είχαν και τα καλύτερα reviews. Τσάμπα τα λεφτά για τα trekking shoes τρομάρα μου που τα κουβαλούσα και είναι και βαριά για να πάω περίπατο σε δρόμο με άσφαλτο».




(θέλει γύρισμα, δεν κατάφερα να το κάνω)

3 ώρες αργότερα, στη δεύτερη στάση τα είχα πάρει όλα πίσω και έλεγα τώρα από μέσα μου: «Ρε λες η Chee να διάβασε την απογοήτευση για την άσφαλτο στα μάτια μου και μας φέρνει από αυτά τα γκρέμια;» Αυτή τη φορά είχαμε σταματήσει στο χωριό Lao Chai. Η Chee μας μαγείρεψε ομελέτα σε ένα τύπου εστιατόριο που μαγείρευαν οι συνοδοί για το γκρουπ τους. Εκεί ήταν και ο τελικός προορισμός για πολλές άλλες γυναίκες από τις διάφορες μειονοτικές φυλές που κάθε πρωί πηγαίνανε με τα πόδια στη Σάπα (3,5 ώρες περίπου ) και ξαναγυρίζανε πάλι με τα πόδια, συνοδεύοντας τους τουρίστες. Μιλώντας τους (παραδόξως τα Αγγλικά τους ήταν λίγο καλύτερα από των άλλων Βιετναμέζων), βοηθώντας τους σε κάποια δύσκολα περάσματα, δείχνοντάς τους διάφορα ζώα και φυτά κτλ. Απώτερος σκοπός ήταν μετά τη στάση για το φαγητό να τους πουλήσουν διάφορα πράγματα που κατά κύριο λόγο φτιάχνουν μόνες τους ( πορτοφόλια, μαξιλαράκια, υφαντές ζώνες κτλ). Ο/Η κάθε οδηγός trekking παίρνει μαζί του για το σκοπό αυτό κάποιες γνωστές του γυναίκες. Στην περίπτωσή μας ήταν 3 και αγοράσαμε κάτι από όλες αφού η Chee μας είπε ότι στην ουσία αυτή είναι η δουλεία τους.





Περίπου 1 ώρα διάρκεσε το διάλειμμα για φαγητό και ξεκούραση και ξαναξεκινήσαμε. Η Chee μας ρώτησε αν θέλαμε να δούμε το σπίτι της οικογένειάς της. Δεχτήκαμε αφού σιγουρέψαμε ότι δεν θα ήταν προσβλητικό για την κουλτούρα τους (ηταν και η ώρα περίεργη). Μετά από μία μικρή παράκαμψη φτάσαμε στο σπίτι. Και ήταν σοκ. Ούτε πάτωμα, ούτε υποτυπώδεις συνθήκες υγιεινής, ούτε έπιπλα, ούτε τίποτα. Γύρω-γύρω τοίχοι από πλεγμένα μπαμπού με μία σκεπή που έμπαζε από παντού, κάποια μεγάλα δοχεία με προμήθειες (κυρίως ρύζι), ένα παράπηγμα έξω από αυτόν το χώρο με τζάκι και κάποια λίγα σκεύη για κουζίνα, 2-3 χαμηλά σκαμνάκια και ένα ψηλό τραπέζι με…….τηλεόραση!!! Αυτό πάλι με την τηλεόραση!! «Μόνο οι πάρα πολύ φτωχοί- μας εξήγησε η Chee- δεν έχουν τηλεόραση» Τι να πεις;





Οι άνθρωποι χαμογελαστοί μας κοιτούσαν με περιέργεια. Παιδάκια με λίγα και βρώμικα ρούχα έτρεχαν γύρω-γύρω. Πήρα ένα αγκαλιά. Έπιασε για μια στιγμή με περιέργεια τα μαλλιά μου και μετά κατευθείαν γκρίνιαξε για να το αφήσω κάτω. « Οι αγκαλιές, τα φιλιά και γενικότερα η διαχυτικότητα δεν είναι στην κουλτούρα μας –μας εξήγησε η Chee- όχι μόνο στα μικρά παιδιά αλλά και γενικότερα» Δώσαμε καραμέλες στα μικρά και συνεχίσαμε το δρόμο μας.



Περάσαμε από διάφορα χωριά. Τα ρούχα που φορούσαν οι γυναίκες καταδείκνυαν τη φυλή τους. Και οι άντρες; Που ήταν οι άντρες; Πέρα από μικρά αγόρια και ηλικιωμένους δεν είχαμε δει σχεδόν κανένα. «Είναι στους ορυζώνες- μας είπε η Chee- αλλά δεν δουλεύουν όσο οι γυναίκες. Στην κουλτούρα μας οι γυναίκες τα φορτώνονται όλα» .





Περάσαμε από πολλά χωριά, κάποια από τα οποία χωρίς ηλεκτρισμό. Διασχίσαμε ένα δάσος με μπαμπού, 1 μεγάλο και έναν μικρότερο καταρράκτη, πολλούς ορυζώνες, βγάλαμε 79484769 φωτογραφίες και εξαντλημένοι από τα χιλιόμετρα και την υγρασία , γύρω στις 18:30 φορτωθήκαμε σε ένα μίνι βαν που μας οδήγησε στο σπίτι που θα περνούσαμε το βράδυ. Η Chee μας έδειξε τα κατατόπια και όσο εμείς ξεβρομίζαμε, αυτή μαζί με άλλες γυναίκες, γελώντας και τραγουδώντας ετοίμαζαν το βραδινό μας.
Αφού γίναμε άνθρωποι, καθίσαμε σε ένα κοντό τραπεζάκι μαζί με τον M και την L, από την Ιρλανδία, που ήταν και αυτοί φιλοξενούμενοι στο σπίτι. Περιδρομιάσαμε τα νούντλς με μοσχάρι, τα φρούτα και τα λαχανικά και αρχίσαμε την κουβεντούλα. Το θέμα δεν είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς. Η Ιρλανδία, η Ελλάδα, η κρίση, το μέλλον του ευρώ κτλ.
Αφού οι Ιρλανδοί είχαν μισοαδειάσει τον καταψύκτη με τις μπύρες Tiger, ήρθε η Chee να μας προτείνει να πιούμε κρασί από ρύζι. Εμείς ήπιαμε από αυτό αλλά οι Ιρλανδοί είχαν βάλει στοίχημα να αδειάσουν τελείως τον καταψύκτη.
Η Chee κάθισε μαζί μας. Μας είπε για τον τόπο της , για τον λαό της. Μας είπε ότι την ‘κλέψανε’ 2 φορές για να την παντρευτούν και αυτή το έσκασε μέσα στη νύχτα και την προστάτεψαν τα πνεύματα του δάσους. Μας είπε για τους θρύλους για μια χαμένη βασίλισσα της φυλής της. Μας είπε ότι είναι τόσο κοντοί γιατί η διατροφή τους είναι πολύ φτωχή σε πρωτεΐνες και ότι η ίδια στα 21 της είναι πολύ μεγάλη για να είναι ανύπαντρη και πολλά άλλα.
Είχε σκοτεινιάσει για τα καλά. Το μόνο που ακουγότανε –εκτός από εμάς- ήταν το ποτάμι από μακριά. Οι κρύες μπύρες και το ρυζόκρασο τελείωσαν και πήγαμε για ύπνο.
Ο χώρος που μας φιλοξένησε ήταν ένα πολύ μεγάλο δωμάτιο με 10 διπλά στρώματα στο πάτωμα που το καθένα είχε την δική του κουνουπιέρα. Το εντομοκτόνο για υφάσματα και στρώματα που μας είχαν προτείνει από τα είδη Camping στην Ελλάδα αποδείχτηκε πολύ καλή ιδέα.



Tips:
1) Μην πετάξετε τα εισιτήρια του τρένου πριν βγείτε από τον σταθμό και μην τα αφήσετε μέσα στο τρένο. Κάνουν έλεγχο στη έξοδο του σταθμού και αν δεν τα έχεις είναι πρόβλημα.
2) Το trekking που επιλέξαμε εμείς ήταν intermediate και τα trekking shoes ήταν μεγάλη βοήθεια. Συνεννοηθείτε με το πρακτορείο για το επίπεδο του trekking και πάρτε τα κατάλληλα παπούτσια.
3) Για τους Βιετναμέζους η περιοχή της Σάπα θεωρείται πολύ κρύα και έτσι όλοι σε συμβουλεύουν να πάρεις πολύ χοντρά ρούχα. Για έναν Έλληνα όμως το κρύο είναι τελείως διαφορετικό. Δείτε την πρόγνωση του καιρού και μην κάνετε υπερβολές. Εμείς τσάμπα κουβαλούσαμε χοντρά ρούχα.
4) Λίγη ξηρά τροφή είναι καλό να έχετε μαζί σας στο trekking.
5) Οι ανέσεις στο home stay είναι βασικές. Κοινόχρηστη τουαλέτα, χώροι όπως τους περιέγραψα παραπάνω , μέτρια καθαριότητα. Παρόλα αυτά, η εμπειρία είναι ωράια.

 

[babaduma]

Πολύ ωραία και ακριβής η περιγραφή σου. Περιμένουμε τη συνέχεια...

 

[renata]

υπέροχο ταξίδι αλλα και μοναδικές φωτογραφίες!!
μπράβο frida παντα τετοια στην ομορφη ασία!!

 

[FRIDA08]

Ημέρα 5η
Sa Pa

Το ραντεβού που δώσαμε με την Chee για πρωινό ήταν στις 08:30. Άνοιξα τα μάτια μου και έψαξα το κινητό μου. Το ρολόι έδειχνε 10:30. Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσω πού ήμασταν και ότι είχαμε τελείως ξεχάσει να βάλουμε ξυπνητήρι. Πήγαμε στην αυλή να βρούμε την Chee και να φάμε. Εκεί ήταν και οι Ιρλανδοί οι οποίοι, επίσης, δεν κατάφεραν να ξυπνήσουν νωρίτερα. Φάγαμε κρέπες με μέλι και μπανάνα, ήπιαμε τσάι και ξεκινήσαμε για το trekking.



Το πρόγραμμα κανονικά ήταν 5 ώρες αλλά εμείς -λόγω αργοπορίας- το συμπτύξαμε σε 2,5. Τα δρομάκια ύστερα από την βραδινή καταρρακτώδη βροχή ήταν λασπωμένα και τα ποτάμια πολύ φουσκωμένα. Περάσαμε από 2 χωριά, φτάσαμε σε έναν καταρράκτη και πίσω στο σπίτι για φαγητό.



Μαζέψαμε τα πράγματά μας,ήρθε ένα μίνι βαν και μας πήρε και 20 λεπτά αργότερα ήμασταν στην πόλη της Σάπα. Αποχαιρετήσαμε την Chee. Κάναμε μια βόλτα στην τοπική αγορά, foot massage (30’/3$) και στις 18:00 μπήκαμε στο μίνι βαν για να επιστρέψουμε στο Lao Cai από όπου στις 20:30 θα παίρναμε το βραδινό τρένο για Ανόι.
Στη αρχή στο κουπέ ήμασταν μόνοι. Αλλά 10’ πριν ξεκινήσει το τρένο μπήκαν 2 χαμογελαστοί μεσήλικες Βιετναμέζοι. Από Αγγλικά ούτε λόγος. Ούτε τα βασικά. Ούτε με την γλώσσα του σώματος καταφέραμε κάτι. Το μόνο που ξέραμε να πούμε ήταν «Χι λαπ»(η Ελλάδα στα Βιετναμέζικα). Αυτό ήταν! Σταμάτησαν να προσπαθούν να συνεννοηθούν μαζί μας και πήραν τηλέφωνο σε όλες τις επαφές από τα κινητά τους τηλέφωνα. Έλεγαν κάτι ακαταλαβίστικα και μετά Χι λαπ. Γελούσαν λίγο και πάλι από την αρχή. Χωρίς να λύσουμε την απορία αν μέχρι και οι Βιετναμέζοι γελούσαν με τα χάλια μας, μας πήρε ο ύπνος.

Tips:
1) Το τρένο είναι γενικά ασφαλές αλλά έχουν παρατηρηθεί κάποια κρούσματα κλοπών. Καλύτερα τα έγγραφα και τα χρήματά σας να τα πάρετε κάπου κοντά στο κεφάλι σας.
2) Οι ωτασπίδες είναι πολύ καλή ιδέα. Όχι μόνο για τους συνταξιδιώτες σας στο κουπέ αλλά και γιατί το τρένο κάνει αρκετή φασαρία.

 

[FRIDA08]

Υπάρχουν μέλη στο forum -κατά τη γνώμη μου πολλά- που έχουν χάρισμα στο γράψιμο. Συντάσσουν ολόκληρα κατεβατά, τα "ανεβάζουν" αμέσως και δεν χορταίνεις να τα διαβάζεις. Εγώ σίγουρα δεν ανήκω σε αυτά. Έχει περίπου 20 μέρες που γράφω, σβήνω, διορθώνω και ξαναδιορθώνω την ιστορία μέχρι να φτάσω στο κείμενο και τις εικόνες που θα "ανεβάσω". Και μου δίνει μεγάλη χαρά ότι σας αρέσει.
Ευχαριστώ πολύ.

 

[soudianos]

Υπάρχουν μέλη στο forum -κατά τη γνώμη μου πολλά- που έχουν χάρισμα στο γράψιμο. Συντάσσουν ολόκληρα κατεβατά, τα "ανεβάζουν" αμέσως και δεν χορταίνεις να τα διαβάζεις. Εγώ σίγουρα δεν ανήκω σε αυτά. Έχει περίπου 20 μέρες που γράφω, σβήνω, διορθώνω και ξαναδιορθώνω την ιστορία μέχρι να φτάσω στο κείμενο και τις εικόνες που θα "ανεβάσω". Και μου δίνει μεγάλη χαρά ότι σας αρέσει.
Ευχαριστώ πολύ.

Tούτο που έγραψες: "Το ρολόι έδειχνε 05:30 και μισή περίπου ώρα αργότερα φτάναμε στο σταθμό του Lao Cai , 25 χιλιόμετρα νότια της Κίνας"

είναι ότι καλύτερο... οι λεπτομέρειες. Να ξέρουμε και που βρισκόμαστε

 

[xenos]

FRIDA08 πολυ καλογραμμενη και κατανοητη η ιστορια σου.
Sapa δεν εχω παει ακομα και σε ευχαριστω για τις πληροφοριες και ολο το στορι που εγραψες.

Εχει ξενωνες η περιοχη?

 

[FRIDA08]

FRIDA08 πολυ καλογραμμενη και κατανοητη η ιστορια σου.
Sapa δεν εχω παει ακομα και σε ευχαριστω για τις πληροφοριες και ολο το στορι που εγραψες.

Εχει ξενωνες η περιοχη?

Σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
Δυστυχώς το θέμα με τους ξενώνες δεν το έψαξα πολύ γιατί από την αρχή είχαμε αποφασίσει να κάνουμε homestay. Ξενοδοχεία έχει πολλά και για όλα τα βαλάντια.
Επίσης μπορείς να στείλεις mail στο Hand span και να τους ρωτήσεις. Είναι πολύ εξυπηρετικοί. Προς το παρόν ρίξε μια ματιά σε ένα από τα καλύτερα -ίσως το καλύτερο- της περιοχής.

Sapa Resort | Sapa Hotels | Tour in Sapa | Hotels in Sapa | Sapa Tours

 

[KIKI]

Υπάρχουν μέλη στο forum -κατά τη γνώμη μου πολλά- που έχουν χάρισμα στο γράψιμο. Συντάσσουν ολόκληρα κατεβατά, τα "ανεβάζουν" αμέσως και δεν χορταίνεις να τα διαβάζεις. Εγώ σίγουρα δεν ανήκω σε αυτά. Έχει περίπου 20 μέρες που γράφω, σβήνω, διορθώνω και ξαναδιορθώνω την ιστορία μέχρι να φτάσω στο κείμενο και τις εικόνες που θα "ανεβάσω". Και μου δίνει μεγάλη χαρά ότι σας αρέσει.
Ευχαριστώ πολύ.

παρακολουθώ την ιστορια σου με πολύ ενδιαφερον !
Μου αρεσουν αυτα που γραφεις και όπως τα γραφεις

 

[FRIDA08]

Ημέρα 6η
Ανόι

Το τρένο μπήκε στο σταθμό του Ανόι στις 05:00. Πήραμε ταξί και πήγαμε στο ξενοδοχείο με την ελπίδα να είναι ανοιχτό. Δεν ήταν και πήγαμε στο διπλανό καφέ για να πάρουμε πρωινό. Στις 07:00 το ξενοδοχείο άνοιξε, αφήσαμε τα πράγματά μας και βγήκαμε κατευθείαν έξω για να πάμε στο μαυσωλείο του Χο Τσι Μινχ που είναι ανοιχτό μόνο από τις 07:30 μέχρι τις 10:30 κάθε μέρα.
Ήμασταν από τους πρώτους που φτάσαμε και αυτό ήταν καλό. Η ενδυμασία μας όμως δεν ήταν κατάλληλη και αυτό ήταν κακό. Τα έλεγε το LP αλλά εμείς μέσα στη νύστα δεν τα διαβάσαμε πριν φύγουμε από το ξενοδοχείο. «Οι ώμοι σου πρέπει να είναι καλυμμένοι» είπε η υπάλληλος απευθυνόμενη σε εμένα «Και το παντελόνι σου μακρύ» απευθυνόμενη στον Β. «Ή θα βάλετε άλλα ρούχα ή θα αγοράσετε πασμίνες για να ευπρεπιστείτε». Το κόστος ήταν μικρό (1,5$/τεμ) και διαλέξαμε το δεύτερο. Το πόσο ευπρεπής βέβαια ήταν ο Β τυλιγμένος με την εμπριμέ πασμίνα σε μπλε τόνους που είχε διαλέξει ήταν άλλο θέμα! Με αυτό το απερίγραπτο look που μας προκαλούσε γέλια, στηθήκαμε στην ουρά για να μπούμε στο μαυσωλείο. Μπήκαμε, είδαμε τον Uncle Ho και βγήκαμε έξω. Η ουρά τώρα είχε τουλάχιστον 10 φορές περισσότερο κόσμο από την ώρα που φτάσαμε και η ζέστη είχε αρχίσει να γίνεται ανυπόφορη. Στον τεράστιο προαύλιο χώρο του μαυσωλείου συγκινημένοι Βιετναμέζοι βγαίνανε οικογενειακές φωτογραφίες.
Μετά πήγαμε να επισκεφτούμε ένα από τα σπίτια του Χο Τσι Μινχ. Η υγρασία ήταν αισθητά αυξημένη και σε συνδυασμό με την κούραση που είχαμε μας οδήγησε πίσω στο ξενοδοχείο. Το δωμάτιό μας ήταν έτοιμο στις 10:30 και ο 2ωρος ύπνος … βάλσαμο.
Αναζωογονημένοι πια βγήκαμε πάλι και πήγαμε στη φυλακή που οι αμερικάνοι ονόμασαν ειρωνικά Ανόι Χιλτον. Κάναμε βόλτα γύρω από τη λίμνη Hoan Kiem και φάγαμε σε ένα πολύ ωραίο εστιατόριο που έβλεπε σε αυτή (όνομα δεν θυμάμαι)





Το βραδάκι πήγαμε στο Water Puppet Theater . Είχαμε κλείσει τα εισιτήρια 2 μέρες πριν( 3? για τον καθένα). Ήταν μια διαφορετική και πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Βολτίτσα στη βραδινή αγορά, που ήταν μάλλον σαν κακόγουστο παζάρι και πίσω στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για την επόμενη μέρα και ένα από τα highlight του ταξιδιού. Το Halong Bay.



Tips:
1) Καλό είναι τα εισιτήρια για το Water Puppet Theater να τα κλείσετε 2-3 μέρες νωρίτερα για να έχετε καλές θέσεις. Είναι πιθανόν να βρείτε θέσεις και για την ίδια μέρα αλλά μάλλον θα είναι ψηλά.