Βιετνάμ Καμπότζη Ταϊλάνδη Πρώτο ταξίδι (στην Ασία) έτυχε ναύλος για το νότο. Βιετνάμ - Καμπότζη και ολίγον από Ταϊλάνδη.

[FRIDA08]

Απρίλιος 2010. Ο Ι, η Μ, ο Β και η Φ είμαστε καθισμένοι σε ένα παλαδάρ στο Τρινιδάδ της Κούβας και περιμένουμε το φαγητό να σερβιριστεί. Δίπλα μας κάθεται ένα ζευγάρι ώριμης ηλικίας από τη Γαλλία. Μας ρωτάνε από πού είμαστε• τους λέμε «Από Ελλάδα». «Ααα, ωραία», λένε. (Τότε ακόμα έλεγαν Α, ωραία, γιατί τώρα είναι άλλες οι αντιδράσεις). «Εσείς;»
«Από Γαλλία» μας λένε αυτοί και ξεκινάμε μια κουβεντούλα για ταξίδια. «Και το επόμενο ταξίδι σας πού θα είναι», μας ρωτάνε. Τους είπαμε ότι δεν ξέραμε ακόμα. Εκείνη την ώρα ήρθαν τα φαγητά τους, τους ευχηθήκαμε καλή όρεξη και συνεχίσαμε την κουβέντα μεταξύ μας. Λέγαμε διάφορους προορισμούς και κάποια στιγμή, ένας από τους 4 μας – δεν θυμάμαι ποιος- είπε «Βιετνάμ»! Οι Γάλλοι διέκοψαν για λίγο το φαγητό τους, γύρισαν προς το μέρος μας και είπαν: «Βιετνάμ να πάτε. Βιετνάμ. Και αν μπορείτε να πάτε στο Βορρά, στη Σάπα και μετά στην Καμπότζη». «ΟΚ» τους είπαμε «Βιετνάμ, τότε»
Έτσι τον Ιούλιο του2011, ο Β και η Φ αυτή τη φορά ξεκινούσαμε το ταξίδι μας για το Βιετνάμ και την Καμπότζη.
Σύντομα η συνέχεια…

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 26

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 26

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[makisg]

μπράβο σου Φριντα,περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[ELGEO2]

ινδοκινα θελωωωωωωωωωωω....
ινδοκινα for ever...
περιμενουμε την αφηγηση με ενδιαφερον και ....vite ...

 

[FRIDA08]

Ημέρα 1η-2η
Θεσσαλονίκη- Κωνσταντινούπολη- Μπανγκόκ- Ανόι

Το ρολόι έδειχνε 12:25 όταν απογειωθήκαμε από το αεροδρόμιο «Μακεδονία» με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Οι τούρκικες μας εξέπληξαν ευχάριστα. Για πτήση λιγότερο από μία ώρα το φαγητό ήταν εντυπωσιακά πολύ (οικονομική θέση), το σέρβις πολύ καλό, η πτήση on time. Σε μια ωρίτσα ήμασταν στην Πόλη.
Η αναμονή για την επόμενη πτήση ήταν 6 ώρες, ήταν και μεσημεράκι και ήμασταν στο κατάλληλο μέρος για φαγητό. Πήραμε το μετρό από το αεροδρόμιο, κατεβήκαμε στο κέντρο, φάγαμε και γυρίσαμε στο αεροδρόμιο για να πάρουμε την πτήση για Μπανγκόκ.
Η ανακοίνωση ότι η πτήση θα είχε μιάμιση ώρα καθυστέρηση μας έκανε να αγχωθούμε για την πτήση από ΒΚΚ για Ανόι, αλλά και να ξοδέψουμε μερικά ευρώ στις χαζομάρες των Duty free. Η ώρα πέρασε, επιβιβαστήκαμε και τελικά απογειωθήκαμε με 2 ώρες καθυστέρηση. Πέραν τούτου όμως οι τούρκικες μας ξαναεντυπωσίασαν με το service, το φαγητό και το comfort kit που έδωσαν, το personal entertainment program (δεν είμαι σίγουρη ότι λέγεται έτσι) και την ευγένεια των αεροσυνοδών. Ταινιούλα, ύπνος, ʽΒρες τις διαφορέςʼ και προσγειωνόμαστε στη ΒΚΚ.
Τρέχουμε για να πάρουμε τις αποσκευές και βούρ στον γκισέ της Quatar να τσεκάρουμε για Ανόι ( γιατί στο μεταξύ από τις 4 ώρες που ήταν στο πρόγραμμα ανάμεσα στις πτήσεις, είχαν απομείνει λιγότερο από 2).
Η πτήση για Ανόι είχε και αυτή καθυστέρηση 30 λεπτά αλλά κάλυψε τη διαφορά στη διαδρομή. Η Quatar δεν στάθηκε αντάξια των προσδοκιών μας. Το αεροπλάνο ήταν εξόφθαλμα βρώμικο, το service κακό και το φαγητό κακό και λίγο.
Στις 14:00 ήμασταν στο Ανόι. Η τροπική ζέστη και υγρασία ήταν ιδιαίτερα αισθητή και η ουρά μιας ώρας και 20 λεπτών για τη Βίζα δεν ήταν και το καλύτερο καλωσόρισμα. Το πολύχρωμο αυτοκόλλητο της Βίζας κολλήθηκε στο διαβατήριό μας, σφραγίστηκε και βγήκαμε να πάρουμε τις βαλίτσες μας, για τις οποίες κάποια στιγμή ανησυχήσαμε ότι μπορεί -μετά από τόση ώρα αναμονής- και να μην τις βρίσκαμε. Τελικά όλα ΟΚ.
Πήγαμε σε έναν γκισέ που έγραφε “Tourist information” αλλά τελικά αυτό που κάνανε ήταν να κλείνουνε ξενοδοχεία και ταξί. Εμείς είχαμε κλείσει ξενοδοχείο από το Internet , τους δείξαμε την κράτηση και μας ζήτησαν 30$ για ταξί μέχρι εκεί. Μας φάνηκαν πολλά σε σχέση με τα 12 που έλεγε το LP και όσα είχαμε διαβάσει. Βγήκαμε έξω και ρωτήσαμε για λεωφορείο. Καταλάβαμε εξ αρχής ότι τα Αγγλικά των Βιετναμέζων δεν ήταν το δυνατό τους σημείο και η γλώσσα του σώματος έκανε το θαύμα της.
Μπήκαμε στο λεωφορείο αφού πρώτα μας έδωσαν ένα χαρτάκι με νούμερο που αντιστοιχούσε στη βαλίτσα μας. Πληρώσαμε 2$ το άτομο και μετά από μία ώρα ήμασταν στο κέντρο του Ανόι, στο Old Quarter. Από εκεί πήραμε ταξί για να μας πάει 2 δρόμους πιο κάτω που ήταν το ξενοδοχείο μας με 5$ ( Μάλλον κακό deal, αλλά ήμασταν πολύ κουρασμένοι για να ψάχνουμε).
Τσεκάρουμε στο ξενοδοχείο και βγαίνουμε για μια βολτίτσα. Στη διαδρομή από αεροδρόμιο είχαμε ψυλλιαστεί ότι οι Βιετναμέζοι έχουν σχέση πάθους με το κορνάρισμα, αλλά τώρα το επιβεβαιώναμε. Κορνάρουν αναίτια και ασταμάτητα. Συνέχεια. Από κάποιο σημείο και μετά ακούγεται σαν μουσική στα αυτιά σου. Και δεν είναι το μόνο στοιχείο που κάνει ενδιαφέρουσα την κυκλοφοριακή τους αγωγή. Για συμμόρφωση με τα φανάρια ούτε λόγος, κουβαλάνε απίστευτα φορτία και άτομα πάνω στα μηχανάκια, σταματάν όπου θέλουν, μπαίνουν σε μονόδρομους και ακολουθούν ο καθένας τον δικό του ΚΟΚ ( στον Νότο είναι καλύτερα τα πράγματα).



Πήγαμε μια βόλτα μέχρι τη λίμνη Hoan Kiem, αγοράσαμε εισιτήρια για το Water puppet theater για 2 μέρες μετά (3$/ άτομο) και φάγαμε σε ένα Ιταλικό ( ο Θεός να το κάνει) που μας σύστησαν από το ξενοδοχείο. Εξουθενωμένοι γυρίσαμε μέσα από τους δαιδαλώδεις δρόμους του Old Quarter στο ξενοδοχείο

Tips:
1) Το Visa approval letter το είχαμε κανονίσει μέσω Internet από Ελλάδα και δώσαμε 14 $/ άτομο . Για την υπόλοιπη διαδικασία στο αεροδρόμιο δώσαμε άλλα 25$/ άτομο.
2) Το ξενοδοχείο που κλείσαμε ήταν το Sunshine Suites Hotel (23$/ βραδιά). Κεντρικό, καθαρό, πολύ εξυπηρετικό προσωπικό, το πρωινό μέτριο αλλά το value for money πολύ καλό
www.sunshinesuites.com.vn

 

[babaduma]

...στον Νότο είναι καλύτερα τα πράγματα...

Δε θα τό'λεγα! Δοκίμασες να διασχίσεις την παραλιακή της Σαϊγκόν? Αδύνατον. Στα μικρότερα μέρη, είναι η αλήθεια, όπου βέβαια υπάρχουν και λιγότερα τροχοφόρα, τα προβλήματα είναι λίγα.

Όσο για το ταξί από αεροδρόμιο προς ξενοδοχείο, ναι, πολλά πληρώσατε. Κανονικά δε θά'πρεπε ούτε 20$ να δώσετε. Αλλά, υπό τις δεδομένες συνθήκες, μικρό το κακό...

 

[taver]

Δε θα τό'λεγα! Δοκίμασες να διασχίσεις την παραλιακή της Σαϊγκόν? Αδύνατον.

Από το στόμα μου το πήρες.... (και ΝΑΙ, τη ΔΙΕΣΧΙΣΑ)

 

[FRIDA08]

Δε θα τό'λεγα! Δοκίμασες να διασχίσεις την παραλιακή της Σαϊγκόν? Αδύνατον. Στα μικρότερα μέρη, είναι η αλήθεια, όπου βέβαια υπάρχουν και λιγότερα τροχοφόρα, τα προβλήματα είναι λίγα.)

Ναι δοκιμάσαμε και όντως είναι ένα χάος. Σε γενικές γραμμές όμως τα πράγματα μας φάνηκαν καλύτερα όσον αφορά την κυκλοφοριακή αγωγή στο νότο.

Όσο για το ταξί από αεροδρόμιο προς ξενοδοχείο, ναι, πολλά πληρώσατε. Κανονικά δε θά'πρεπε ούτε 20$ να δώσετε. Αλλά, υπό τις δεδομένες συνθήκες, μικρό το κακό...

τελικά δεν πήγαμε με ταξί γιατί μας φάνηκαν και εμάς πολλά. και χρησιμοποιήσαμε το λεωφορείο.

τους δείξαμε την κράτηση και μας ζήτησαν 30$ για ταξί μέχρι εκεί. Μας φάνηκαν πολλά σε σχέση με τα 12 που έλεγε το LP και όσα είχαμε διαβάσει. Βγήκαμε έξω και ρωτήσαμε για λεωφορείο.

 

[pattyyy]

Πολύ ωραία η περιγραφή σου, γεμάτη χρήσιμες πληροφορίες! Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[FRIDA08]

Ημέρα 3η
Ανόι

Το ξύπνημα μετά από τον 9ωρο ύπνο ήταν πολύ ευχάριστο. Ούτε τζετ λακ καταλάβαμε, ούτε τίποτα με την κούραση που είχαμε. Πρωινό και έξω στους δρόμους του Ανόι για να το εξερευνήσουμε. Από τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου μας πρότειναν να μας καλέσουν ταξί για το ναό της Λογοτεχνίας, αλλά προτιμήσαμε να ανακατευτούμε με τον κόσμο και να βρούμε μόνοι μας την άκρη. Και καλώς πράξαμε.
Στα 50 μέτρα από το ξενοδοχείο ένας τύπος με παπάκι μας πρότεινε να μας πάει όπου θέλαμε. «Και οι δύο;» του δείχνουμε. “Yes-yes” λέει αυτός. Του είπαμε τον προορισμό μας και μετά “how much?”. Έβγαλε από την τσέπη του ένα νόμισμα των 100.000 ντόνκ και είπε «Βερι κι» Κοιταχτήκαμε με τον Β και καταλάβαμε ότι εννοούσε “Very cheap”.
Εμείς του αντιπροτείναμε ένα νόμισμα των 50.000 ντόνκ. Ο τύπος ανένδοτος. Κατέβαινε μέχρι τα 70.000 (3$), αλλά μόλις κάναμε ότι φεύγουμε ενέδωσε. Ανεβήκαμε και οι 2 στη σέλα. 5 λεπτά και 250 μανιακά κορναρίσματα αργότερα ήμασταν έξω από τον Ναό της Λογοτεχνίας που είναι αφιερωμένος στον Κομφούκιο.
Στην αρχή νομίσαμε ότι ήταν ιδέα μας. Αλλά σιγά σιγά όλο και περισσότερες φωτογραφίες μας βγάζανε. Μετά άρχισαν να έρχονται και να μου ζητάνε να βγούνε μαζί μου φωτογραφία. Δεν υπήρχε κανείς γύρω που να μιλάει αγγλικά και έτσι έβγαινα φωτογραφίες με τους χαμογελαστούς Βιετναμέζους και Βιετναμέζες με ένα χαμόγελο απορίας ….Why???? Με τον Β είχαμε φτάσει στο συμπέρασμα ότι μάλλον έμοιαζα με κάποια επώνυμη, ώσπου ένα γλυκύτατο κοριτσάκι ήρθε δίπλα μου και μου είπε: “Photo?” “Do you speak English?” είπα με χαρά. “ Little” απάντησε. Και στη ερώτηση γιατί θέλετε να βγείτε φωτογραφία μαζί μου, απάντησε γλυκά: “The hair- the hair”. Το μυστήριο λύθηκε. Τα μαλλιά μου ήταν κοντά και πολύ-πολύ σγουρά (σαν αφάνα σκεφτείτε) σε αντίθεση με τα δικά τους που είναι ολόισια. Τις επόμενες μέρες το συνήθισα και μου άρεσε κιόλας. Ειδικά όταν έπαιρνα αγκαλιά μικρά παιδάκια και κατευθείαν έπιαναν απορημένα τα μαλλιά μου (πολύ γλυκές στιγμές). Με ή χωρίς τους θαυμαστές της καθόλου περιποιημένης μου κόμης λοιπόν, περιηγηθήκαμε στο εσωτερικό του Ναού , που ήταν το πρώτο πανεπιστήμιο της χώρας και τους καλοφροντισμένους κήπους.



Έξω από τον Ναό περίμεναν αρκετά μηχανάκια και πλέον είχαμε μάθει το κόλπο. Πήραμε ένα και πήγαμε στην παγόδα του ενός στύλου. Από εκεί πάλι μηχανάκια (2 αυτή τη φορά) και συμφωνήσαμε να κάνουμε μία βόλτα για μία ώρα και να δούμε το Ανόι. Είχε φτάσει το μεσημέρι, η υγρασία ήταν σε πρωτόγνωρα για εμάς επίπεδα και τα μηχανάκια ήταν ότι πρέπει για βόλτα στην πόλη. Πήγαμε από την Ακρόπολη, το Lenin Park, μέσα από τοπικές αγορές και καταλήξαμε στην λίμνη Hoan Kiem.



Φαγητό σε ένα όμορφο εστιατόριο με εσωτερική αυλή και πίσω στο ξενοδοχείο. Όταν είδαμε τον καιρό στο Internet καταλάβαμε γιατί όλοι έλεγαν “Very oooo” (Very hot)δηλαδή. Η υγρασία ήταν στο 92%!!!!! Και η θερμοκρασία στους 32 βαθμούς.



Ετοιμαστήκαμε και πήγαμε στο γραφείο που κλείσαμε την εκδρομή στη Sapa. Εκεί μας πρόσφεραν ένα ποτό και μαζί με έναν υπεύθυνο από το γραφείο και ένα νεαρό ζευγάρι χαμογελαστούς Ασιάτες μπήκαμε σε ένα μίνι βαν και πήγαμε στο σταθμό για να πάρουμε το νυχτερινό τρένο για Sapa.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός στο Ανόι ήταν εμπειρία. Τρένα να κορνάρουν και κόσμος να φεύγει δεξιά και αριστερά από τις γραμμές, εκκωφαντικός θόρυβος και πολύς καπνός από τις μηχανές, τρένα που ξεκινούσαν ενώ ακόμα ανέβαινε κόσμος και πολλά άλλα.



Μπήκαμε στο κουπέ μας και γνωριστήκαμε με τον F και την G που είναι από την Σιγκαπούρη. Μιλήσαμε για την Ελλάδα, την Σιγκαπούρη, την κρίση , το Σκοπιανό και φυσικά τα ταξίδια. Μας είπαν ότι το όνειρό τους είναι να πάνε στη Ρώμη. Η ώρα πέρασε και κάποια στιγμή έπρεπε να πέσουμε για ύπνο και αυτό κάναμε.
Την επόμενη ημέρα μας περίμενε 9ωρο trekking στη Σάπα.

Tips:
1) Για τη βόλτα μίας ώρας με τα μηχανάκια πληρώσαμε 5$ ο καθένας, αλλά μπορούσαμε και καλύτερα.
2) Το γραφείο που κάναμε την εκδρομή στη Σάπα, αλλά και όλες τις άλλες εκδρομές είναι το Hand span Welcome to Handspan Travel Indochina . Το γραφείο ήταν πολύ εντάξει σε όλα (άψογη οργάνωση, καλοί ξεναγοί και καταλύματα, πλούσια και ποιοτικά γεύματα και συνεπής τήρηση των συμφωνηθέντων.
3) Το κόστος της εκδρομής ήταν 164$ / άτομο , όλα μέσα ( τρένα, homestay, οδηγός για το trekking μόνο για τους 2 μας, φαγητά) εκτός από ποτά.

 

[soudianos]

κατατοπιστικότατη ενημέρωση. 164 μονοήμερη το άτομο!!!
για να δούμε αν αξίζει...

 

[FRIDA08]

κατατοπιστικότατη ενημέρωση. 164 μονοήμερη το άτομο!!!
για να δούμε αν αξίζει...

Ήταν 2 μέρες- τρεις νύχτες. Δύο βράδια στο τρένο ένα πηγαίνοντας, ένα γυρνώντας και ένα βράδυ homestay.

 

[babaduma]

κατατοπιστικότατη ενημέρωση. 164 μονοήμερη το άτομο!!!
για να δούμε αν αξίζει...

Το Handspan είναι ακριβούτσικο πρακτορείο αλλά ένα από τα καλύτερα. Επίσης, αν ταξίδεψαν με το Victoria train, αυτό δεν έχει καμμία σχέση με τα άλλα τραίνα της γραμμής. Είναι πολυτελές και πολύ ακριβότερο. Αν θυμάμαι καλά, όταν το χρησιμοποιήσαμε εμείς πριν από 5 χρόνια, είχαμε πληρώσει 40-κάτι δολλάρια για μονή διαδρομή. Οπότε, αν βάλεις και τις λοιπές παροχές του πρακτορείου συν το κέρδος του, δεν ακούγεται και τόσο εξωφρενική η τιμή.