Προτάσεις για βιβλία

[paefstra]

Τα κράτη επίσης, είτε δεν έχουν τη βούληση, είτε δεν μπορούν, δεν έχουν καταφέρει να απαλλάξουν τις κοινωνίες από τα στερεότυπα.

Νταξει, οχι πως και το ζευγος ψυχολογων απο τα Lidl με το πονημα "ΟΛΟΙ οι αντρες δεν ακουνε και ΟΛΕΣ οι γυναικες δεν μπορουν να διαβασουν χαρτες", αλλα και τα σικουελ "Ολοι οι αντρες λενε ψεμματα ενω ολες οι γυναικες κλαινε" και "ολοι οι αντρες θελουν σεξ ενω ολες οι γυναικες αγαπη" σπανε τα στεροτυπα

Προτεινω τιτλο για το επομενο "ολοι οι αντρες ειναι γουρουνια, ολες οι γυναικες πηγαινουν γυρευοντας γιατι ειναι καριολες", να μας βοηθησουν να καταλαβουμε τα δυο ειδη εγκεφαλων.

 

[tripakias]

Στο good reads πάντως βλέπω τους ρίχνουν μεγάλο κράξιμο

Είναι τι θα διαλέξεις να κρατήσεις από το βιβλίο. Έτσι κι αλλιώς είναι αρκετά παλιό βιβλίο και κάποια πράγματα έχουν αναθεωρηθεί από την επιστήμη. Επίσης υπάρχει και το στοιχείο του χιούμορ. Νομίζω πως περισσότερο ενοχλεί πως θέτει την ισότητα στη σωστή της βάση κάτι που κυρίως όσοι δεν πιστεύουν σε αυτή είναι δύσκολο να το χωνέψουν.

 

[tripakias]

Νταξει, οχι πως και το ζευγος ψυχολογων απο τα Lidl με το πονημα "ΟΛΟΙ οι αντρες δεν ακουνε και ΟΛΕΣ οι γυναικες δεν μπορουν να διαβασουν χαρτες", αλλα και τα σικουελ "Ολοι οι αντρες λενε ψεμματα ενω ολες οι γυναικες κλαινε" και "ολοι οι αντρες θελουν σεξ ενω ολες οι γυναικες αγαπη" σπανε τα στεροτυπα

Προτεινω τιτλο για το επομενο "ολοι οι αντρες ειναι γουρουνια, ολες οι γυναικες πηγαινουν γυρευοντας γιατι ειναι καριολες", να μας βοηθησουν να καταλαβουμε τα δυο ειδη εγκεφαλων.

Το έχεις διαβάσει το βιβλίο; Γιατί δεν αναφερεται πουθενά το "όλοι"

Επίσης οι αποφάσεις ενός οποιουδήποτε ζευγαριού φαντάζομαι πως καταλαβαίνεις πως δεν μπορεί να επηρεάσει τις ζωές των ανθρώπων περισσότερο από αυτές ενός κράτους.

 

[kabamarou]

Μια μικρή κριτική στα καλύτερα βιβλία αυτοβελτίωσης που έχω διαβάσει τώρα τελευταία σαν συνέχεια σε προηγούμενο μήνυμα που είχα ανεβάσει σε αυτό το θέμα.

Η Σχολή των Θεών Elio D'Anna

Κατά την γνώμη μου αυτό το βιβλίο πρέπει να διαβαστεί οπωσδήποτε από άτομα που ψάχνονται με σχετικά βιβλία. Πολύ σε όγκο με σχεδόν 600 σελίδες μεγάλες και χωρίς κάποια καινούρια πληροφορία αλλά μεταδίδει συνεχώς ένα μήνυμα πολύ σημαντικό. Το θέμα της προσωπικής ευθύνης για όλα αυτά που συμβαίνουν στην ζωή μας. Είναι υπερβολικά απόλυτος κατά την γνώμη μου καθώς αποκλείει εντελώς την ευθύνη από οποιαδήποτε άλλη πηγή αλλά το γενικότερο μήνυμα που δίνει με επηρέασε απίστευτα και δεν πρόκειται να το ξεχάσω

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΤΩΡΑ TOLLE ECKHART

Πολύ αξιόλογο βιβλίο και αυτό που εστιάζει σε αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος. Στην μέγιστη δύναμη που προκύπτει όταν σταματήσεις να σκέφτεσαι συνεχώς το παρελθόν και το μέλλον. Είναι ένας καινούριος τρόπος αντίληψης του κόσμου που μας περιβάλλει. Το διάβασα και δεύτερη φορά για να καταλάβω κάποια σημεία και θεωρώ επίσης πως ξεφεύγει από την πραγματικότητα με ορισμένες σκέψεις που καταγράφει αλλά η γενικότερη ιδέα που θέλει να περάσει μου έμεινε για πολύ καιρό. Θα το ξαναδιάβαζα και τρίτη φορά άνετα για να μπω και πάλι περισσότερο στο trip της δύναμης του να σκέφτεσαι περισσότερο την τωρινή στιγμή που τόσο πολύ θυσιάζουμε συνέχεια στον βωμό του χθες και του αύριο.

Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ SHARMA S. ROBIN

Από τους πιο διάσημους συγγραφείς βιβλίων αυτοβελτίωσης και life coach. Για εμένα αυτό είναι το καλύτερο του βιβλίο σε σχέση με τα άλλα 2 πιο γνωστά που έχω διαβάσει( ο μοναχός..., το club των 5). Πολλά παραδείγματα από την προσωπική του ζωή που τον κορόιδεψαν και τον αμφισβήτησαν στο ξεκίνημα του και πολύ όμορφες συμβουλές που διδάσκει σε εκατομμυριούχους πελάτες του για την δημιουργία ενός προγράμματος που μπορεί να σε αλλάξει. Τις εφάρμοσα προσωπικά και με έχουν βοηθήσει

The Subtle Art Of Not Giving A F*ck, Η Ευγενής Τέχνη του να τα Γράφεις Όλα...! MANSON MARK

Διαβάζοντας τον τίτλο αλλά και τις πρώτες σελίδες από το internet ήμουν αρνητικός. Πίστευα ότι το όλο νόημα του βιβλίου είναι πεσιμιστικό και θέλει να σου περάσει την λογική του να σταματήσεις να προσπαθείς για κάποια πράγματα. Η πραγματικότητα είναι όμως πως σου λέει απλά να σταματήσεις να ανησυχείς και να πασχίζεις υπερβολικά για κάποια συγκεκριμένα θέματα. Απίστευτα παραδείγματα που σου μένουν και πρωτότυπος τρόπος γραφής σε σχέση με παρόμοια βιβλία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον και με το περιεχόμενο του forum οι εντυπώσεις του από τις 55 χώρες που έζησε μέσα σε ένα διάστημα 5 ετών. Τεράστια επιτυχία σε πωλήσεις. Το κατατάσσω σε χαμηλότερη θέση σε σχέση με τα προηγούμενα αλλά πιστεύω ότι θα αρέσει πολύ περισσότερο σε άτομα που προτιμάνε έναν πιο χύμα τρόπο γραφής και βλέπουν με μεγάλη καχυποψία σχετικές εκδόσεις

 

[tripakias]

Στο "Orban Europe's new strongman" ή "Orban Hungary's strongman" όπως είναι ο τίτλος της αρχικής έκδοσης o Paul Lendvai σκιαγραφεί την προσωπικότητα και την πολιτική πορεία του πιο αυταρχικού ηγέτη της ΕΕ την τελευταία δεκαετία+. Ένας χαμαιλέοντας όπου αρχικά ξεκίνησε την καριέρα του όντας αντισοβιετικός και απλώνοντας τα δίχτυα του στον κεντροδεξιό χώρο όπου τότε ήταν ορφανός στην Ουγγαρία. Στα μετέπειτα χρόνια και προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία στράφηκε προς το ακροδεξιό εθνικιστικό κοινό. Καλλιέργησε στη συνείδηση των πολιτών την άποψη για την ανωτερότητα της λευκής χριστιανικής φυλής και της ανάγκης να μείνει καθαρό από ξένες προσμίξεις το ουγγρικό έθνος, τονίζοντας τη μοναδικότητα και την υπερήφανη ιστορία του ουγγρικού λαού και στρεφόμενος ενάντια προς οτιδήποτε ξένο. Έφτασε στο σημείο να αποκαλέσει τους Ούγγρους Ρομά ως "μετανάστες". Ο Lendvai μέσα από έγγραφα και συνεντεύξεις ξεγυμνώνει αυτόν τον τσαρλατάνο της πολιτικής όπου έχει οδηγήσει τη χώρα του στον κατήφορο.
Η Ε.Ε. έχει υποτιμήσει τη δύναμη του και την πολιτική του η οποία βρίσκει μιμητές σε άλλες χώρες όπως η Πολωνία, η Ιταλία και η Ελλάδα. Όποιος παρακολουθεί την ελληνική πολιτική σκηνή θα διαπιστώσει τρομακτικές ομοιότητες στη στρατηγική των ηγετών των δύο χωρών.

 

[duty_free]

Σαν χθες πριν απο 30 χρόνια πέθανε ο Χρηστος Βακαλόπουλος - επιβαλλεται οχι λογω της επετειου αλλά γενικως επιβαλλεται ενας βακαλοπουλος αν δεν σας τον εχετε επιβαλλει. « Οι πτυχιούχοι» ειναι μια επιβαλλομενη αρχη. Το « Νέες Αθηναϊκές Ιστορίες» , συλλογή διηγημάτων, επισης επιβαλλ προτείνεται /ενδείκνυται.



Παραθέτω εδω, το τελευταίο διήγημα της συλλογής, το «Η Μεγάλη Περίληψη» .


Ὁ Δημήτρης, ἕνας νεαρὸς ἀρχιτέκτονας μὲ μεγάλα σχέδια γιὰ τὴν ζωή, ἐργάζεται προσωρινὰ πωλητὴς σὲ βιβλιοπωλεῖο. Ἐκεῖ συναντάει τὴν Ἔλλη, μιὰ φοιτήτρια ποὺ ὅταν βγάζῃ τὰ γυαλιά της καὶ τὸν κυττάζει κατάματα τὸν κάνει νὰ κοκκινίζῃ. Ἡ Ἔλλη γνωρίζει τὴν Βιβή, μιὰ Ἑλληνορουμάνα ποὺ κρατάει τὸ ταμεῖο τοῦ βιβλιοπωλείου κι ὅταν δὲν τὴν βλέπῃ κανεὶς γράφει ἱστορίες ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Ἕνα ἀπόγευμα, ὁ Δημήτρης ξεμοναχιάζει τὴν Βιβὴ καὶ τὴν ρωτάει τί εἴδους ἄνθρωπος εἶναι ἡ Ἔλλη. Μαθαίνει ὅτι μιὰ σκιὰ σκοτειιάζει τὸ παρελθόν της, ἕνας ἄτυχος γάμος μὲ κάποιον καθηγητή της βαραίνει πάνω της. Στενοχωρημένος ὁ Δημήτρης κλείνεται στὸν ἑαυτό του. Μόνο ὁ συγκάτοικός του Τάσος καταφέρνει νὰ ἀλλάξῃ μαζύ του δυὸ κουβέντες ἀνθρώπινες. Ὁ Τάσος, ἕνας νεαρὸς συγγραφέας ποὺ δὲν ἔχει ἔμπνευση, ἐργάζεται προσωρινὰ σερβιτόρος σὲ μπὰρ τῶν Ἐξαρχείων. Ἐκεῖ γνωρίζει τὸν Στράτο, ἕναν μεσήλικα πρακτικὸ φιλόσοφο ποὺ ὅταν πίνῃ ἀνοίγει τὴν ψυχή του. Ὁ Στράτος γνωρίζεται μὲ τὸν Δημήτρη καὶ τὸν συμβουλεύει νὰ πάῃ νὰ βρῇ τὸν καθηγητὴ καὶ νὰ μιλήσῃ μαζύ του γιὰ τὴν Ἔλλη. Στὸ μεταξὺ ἡ Βιβὴ συμβουλεύει τὴν Ἔλλη νὰ ὁμολογήσῃ ὅλη τὴν ἀλήθεια γιὰ τὸ παρελθόν της στὸν Δημήτρη. Ἡ Ἔλλη ἀκούει σκεπτικὴ αὐτὰ τὰ λόγια, ἀποκαλύπτοντας ἔτσι ὅτι δὲν ἔχει ἰδέα γιὰ τὸ ἐνδιαφέρον ποὺ τρέφει ὁ Δημήτρης. Ἡ Βιβὴ καταλαβαίνει τὴν γκάφα της κι ἀναγκάζεται νὰ τῆς πῇ ὅλη τὴν ἀλήθεια. Ἕνα βράδυ ὁ Τάσος παίρνει ἄδεια ἀπὸ τὸ μπὰρ κι ἀποφασίζει νὰ πάῃ στὸ σπίτι τῆς Ἔλλης. Τῆς λέει ὅτι εἶναι συγγραφέας, πρόκειται νὰ βγάλῃ ἕνα βιβλίο μὲ ἱστορίες καὶ θέλει νὰ πῇ μὲ δικό του τρόπο ἱστορίες ἄλλων. Ἡ Ἔλλη ὑποψιάζεται τὸν Δημήτρη καὶ παραπλανεῖ τὸν Τάσο, ἀποφεύγοντας νὰ τοῦ πῇ κάτι γιὰ τὸν γάμο της. Στὸ μεταξύ, ὁ Στράτος συναντάει τυχαῖα τὴν Ἑλληνορουμάνα στὸ μπάρ. Τὴν ἐντυπωσιάζει μὲ τὶς γνώσεις του καὶ τὴν παρακινεῖ ν’ἀνοίξῃ ἐπιτέλους σὲ κάποιον τὴν καρδιά της. Ἡ Βιβὴ τοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι γράφει ἱστορίες ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Ὁ Στράτος ἀρχίζει νὰ τὴν βλέπῃ μὲ ἄλλο μάτι καὶ τῆς ζητάει νὰ πᾶνε σπίτι της καὶ νὰ τοῦ διαβάσῃ μιὰ ἱστορία. Ἐκείνη ἀρνεῖται λέγοντάς του ὅτι ντρέπεται. Γυρίζει σπίτι της ἀναστατωμένη καὶ γύρω στὰ μεσάνυκτα δέχεται ἕνα τηλεφώνημα ἀπὸ τὴν Ἔλλη ποὺ φαίνεται ἀνήσυχη καὶ τὴν πιέζει νὰ συναντηθοῦν. Ἡ Ἑλληνορουμάνα τῆς λέει νὰ τὴν περιμένῃ. Μέσα στὸ ταξί, ἡ Βιβὴ σκέπτεται ὅτι μόνο ὁ Στράτος μπορεῖ νὰ συμβουλεύσῃ μὲ τὶς γνώσεις του τὴν Ἔλλη καὶ ἀλλάζει κατεύθυνση. Στὸ μπὰρ ὁ Τάσος τὴν πληροφορεῖ ὅτι ὁ Στράτος μόλις ἔφυγε. Ὁ συγγραφέας ἀναγνωρίζει στὸ πρόσωπό της τὴν πιὸ στενὴ φίλη τῆς Ἔλλης, τὴν Ἑλληνορουμάνα ποὺ τοῦ εἶναι ἤδη γνωστὴ ἀπὸ μιὰ φωτογραφία ποὺ πρόσεξε τὸ ἴδιο ἀπόγευμα στὸ σαλόνι τῆς τελευταίας. Ἀποφασίζει νὰ τὴν παρακολουθήσῃ κι ὅταν ἡ Βιβὴ φθάνῃ στὴν πόρτα τῆς πολυκατοικίας ὅπου μένει ἡ Βιβὴ δοκιμάζει μιὰ μεγάλη ἔκπληξη. Μπροστὰ στὴν πόρτα στέκει ὁ Τάσος ποὺ τῆς ἀποκαλύπτει ποιός εἶναι καὶ τί ῥόλο παίζει στὴν ὑπόθεση. Τὴν ἐξορκίζει νὰ μὴ μιλήσῃ στὴν φίλη της καὶ τῆς προτείνει νὰ μιλήσουν ἀπὸ κοινοῦ στὸν Δημήτρη. Ἡ Ἑλληνορουμάνα τοῦ δίνει τὸν λόγο της καὶ τοῦ ζητάει νὰ μὴν δυσκολεύῃ ἄλλο τὴν καταστάση καὶ νὰ φύγῃ. Ὁ Τάσος συμφωνεῖ. Φεύγει μὲ ἀναπτερωμένες τὶς ἐλπίδες γιὰ τὴν ὑπόθεση ποὺ ἀπασχολεῖ τὸν Δημήτρη. Ἡ Βιβὴ βρίσκει τὴν Ἔλλη νὰ μὴν μπορῇ νὰ κοιμηθῇ καὶ ἀποφασίζει νὰ τὴν ἠρεμήσῃ. Τῆς διηγεῖται μιὰν ἱστορία ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Ἡ Ἔλλη ἀντιδρᾷ παράξενα, κλείνει τ’αὐτιά της καὶ δείχνει ἀναστατωμένη. Στὸ μεταξύ, ὁ Δημήτρης ἔχει ἐντοπίσει τὸν καθηγητή, ἕναν ὥριμο ἄντρα μὲ μεγάλη πέραση στὸ ὡραῖο φύλο. Ὁ καθηγητὴς ἔχει ἀπομονωθῇ σὲ μιὰ τρυφερὴ ὕπαρξη σὲ μιὰ βίλα στὸ Λαγονήσι. Ὁ Δημήτρης τὸν βλέπει ἀπὸ ἕνα παράθυρο νὰ παίζῃ σκρὰμπλ μὲ τὴν μικρούλα. Χωρὶς νὰ μπορῇ νὰ συγκρατήσῃ τὸν ἑαυτό του κτυπάει τὸ κουδούνι. Ἀμέσως τὰ φῶτα τῆς βίλας σβήνουν κι ἁπλώνεται μιὰ νεκρικὴ σιγὴ ποὺ διακόπτεται μόνο ἀπὸ τὸν θόρυβο τῶν αὐτοκινήτων στὸν δρόμο. Ὁ Δημήτρης κάνει τὸν γύρο τῆς βίλας κι ἀνακαλύπτει τὸν καθηγητὴ ποὺ τὸ σκάει μὲ τὴν μικρούλα μέσα σὲ μιὰ παλιὰ Σιτροέν. Ὁ Δημήτρης πηγαίνει στὸ μπὰρ ὅπου ἔχει ἐπιστρέψει ὁ Στράτος. Τοῦ λέει γιὰ τὸν καθηγητὴ κι ὁ πρακτικὸς φιλόσοφος τὸν συμβουλεύει νὰ φωτογραφίσῃ τοὺς παράνομους ἐραστὲς ὥστε νὰ εἶναι μετὰ σὲ θέση νὰ ἐκβιάσῃ. Στὴν παρέα προστίθεται ὁ Τάσος. Ἀπορρίπτει τὴν ἰδέα τοῦ Στράτου καὶ τοὺς μιλάει γιὰ τὴν συνάντηση μὲ τὴν Βιβή. Ἀποφασίζουν νὰ τὴν χρησιμοποιήσουν. Τὴν ἄλλη μέρα ὁ καθηγητὴς καταλαμβάνεται ἀπὸ πανικὸ καὶ ἐξομολογεῖται στὴν δημοσιογράφο Ῥένα Ἀσημακοπούλου ποὺ μένει στὸ διπλανό του διαμέρισμα ὅτι κάποιοι ἐπιβουλεύονται τὴν σχέση του. Ἡ Ῥένα Ἀσημακοπούλου, μιὰ ὥριμη γυναίκα ποὺ ἔχει δεῖ πολλὰ στὴν ζωή της κι ἔχει ὡδηγηθῇ στὴν μοναξιά, ἀποφασίζει νὰ ἐρευνήσῃ τὴν ὑπόθεση. Καλεῖ τὸν βοηθό της Ἰωάννη, ἕναν παλαίμαχο τῆς πολιτικῆς ἀεροπορίας ποὺ ἔχει χάσει ὅλη του τὴν περιουσία στὸν Ἱππόδρομο. Τοῦ ἀναθέτει νὰ μὴν ἀφήσῃ ἀπὸ τὰ μάτια του τὸν καθηγητή. Τὸ ἴδιο ἀπόγευμα, ὁ Τάσος ἀναζητᾷ τὴν Ἑλληνορουμάνα στὸ ταμεῖο τοῦ βιβλιοπωλείου. Τὴν ἀφήνει νὰ πιστεύῃ ὅτι ὁ Δημήτρης δὲν ἔχει κάνει καμμία κίνηση. Ἡ Βιβὴ τοῦ προτείνει νὰ μιλήσουν στὸν Δημήτρη ἀμέσως, ἀποκαλύπτοντάς του μ’αὐτὸν τὸν τρόπο ὅτι γνωρίζονται. Ὁ Τάσος ὑποκρίνεται ὅτι διστάζει καὶ μετὰ ἀπὸ λίγη ὥρα συμφωνεῖ. Ἐμφανίζονται μαζὺ στὸν Δημήτρη ὁ ὁποῖος προσποιεῖται μεγάλη ἔκπληξη καὶ τοὺς προτείνει νὰ πᾶνε ὅλοι μαζὺ νὰ γευματίσουν. Στὴν διάρκεια τοῦ γεύματος ἡ Βιβὴ ὑπόσχεται νὰ τοὺς βοηθήσῃ μὲ τὸν ὅρο νὰ μὴν μάθῃ ἡ Ἔλλη ὅτι τοὺς συναντάει κρυφά. Τοὺς ῥωτάει ἐὰν θὰ ἦταν σκόπιμο νὰ μιλήσῃ ὁ Στράτος στὴν φίλη της καὶ ἐξηγεῖ ὅτι κάτι τέτοιο θὰ ἔδινε μιὰ νέα διέξοδο στὴν ὑπόθεση. Χαρούμενος Ὁ Τάσος συμφωνεῖ καὶ μαλώνει τὸν Δημήτρη ποὺ φαίνεται ἀπελπισμένος. Ἡ Βιβὴ τοὺς ἀποκαλύπτει ὅτι γράφει ἱστορίες ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Ὁ Δημήτρης λέει ὅτι νοιώθει μιὰ βαθειὰ μελαγχολία καὶ ζητάει τὴν ἄδειά τους γιὰ νὰ μείνῃ μόνος μὲ τὸν ἑαυτό του. Στὸ μεταξύ, ὁ Ἰωάννης παρακολουθεῖ τὸν καθηγητὴ μὲ σκοπὸ νὰ ἀποκαλύψῃ στὴν Ῥένα Ἀσημακοπούλου ἐκείνους ποὺ τὸν ἀπειλοῦν. Βλέπει τὸν Δημήτρη ἔξω ἀπὸ τὴν βίλα, ὁπλισμένο μὲ μιὰ φωτογραφικὴ μηχανή. Ὁ Ἰωάννης, ποὺ χρωστάει πολλὰ λεφτὰ στὰ στοιχήματα, ἀποφασίζει νὰ ἐκβιάσῃ τὸν Δημήτρη. Τὸν πλησιάζει καὶ τοῦ ἀποκαλύπτει ποιός εἶναι καὶ τί ῥόλο παίζει σ’αὐτὴν τὴν ὑπόθεση. Ἀποφασίζουν μαζὺ νὰ ξεγελάσουν τὴν Ῥένα Ἀσημακοπούλου δίνοντάς της ψεύτικες πληροφορίες. Ὁ Ἰωάννης παίρνει ἀπὸ τὸν Δημήτρη πέντε χιλιάδες ἐξακόσιες δραχμὲς καὶ ἐπιστρέφει στὸ σπίτι του. Τηλεφωνεῖ στὴν Ῥένα Ἀσημακοπούλου καὶ τῆς λέει ὅτι ὑποψιάζεται πὼς ὁ καθηγητὴς εἶναι ὁμοφυλόφιλος. Ἡ πεπειραμένη δημοσιογράφος τοῦ ἀναθέτει νὰ ἐξακολουθήσῃ τὴν ἔρευνα. Γύρω στὰ μεσάνυκτα, ὁ Τάσος πηγαίνει ἀπρόοπτα στὸ σπίτι τῆς Ἑλληνορουμάνας. Τῆς ἐξομολογείται ὅτι τοῦ ἄρεσε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ καὶ τῆς ἀποκαλύπτει ὅτι αὐτὸς ἦταν ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον συνέχισε νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ὑπόθεση. Ἡ Βιβὴ τοῦ δίνει νὰ καταλάβῃ ὅτι τὸ ἐνδιαφέρον του τὴν συγκινεῖ καὶ τοῦ προτείνει νὰ διαβάσουν ὁ ἕνας στὸν ἄλλον κείμενά τους πρὶν ἀποφασίσουν γιὰ τὴν σχέση τους. Τὴν ἴδια ὥρα ὁ καθηγητὴς πηγαίνει μόνος του στὴν βίλλα. Ἀπὸ τὸ παράθυρο ὁ Δημήτρης τὸν παρακολουθεῖ νὰ τηλεφωνῇ πίνοντας οὐίσκυ καὶ σκαρφαλώνει στὸ παράθυρο προσπαθώντας νὰ ἀκούσῃ κάτι ἀπὸ τὴν συνδιάλεξη. Ὁ καθηγητὴς ἀντιλαμβάνεται τὴν παρουσία του καὶ συγκρατώντας τὴν ψυχραιμία του τηλεφωνεῖ στὴν Ῥένα Ἀσημακοπούλου χωρὶς νὰ σηκωθῇ ἀπὸ τὴν θέση του. Στὸ τηλέφωνο ἀπαντάει ὁ Ἰωάννης λέγοντας ὅτι ἡ κυρία Ἀσημακοπούλου δὲν εἶναι ἐκεῖ. Ὁ καθηγητὴς τὸν παρακαλεῖ νὰ ἐνημερώσῃ ἀμέσως τὴν ἀστυνομία κι ὁ Ἰωάννης τοῦ λέει ὅτι εἶναι πιὸ εὔκολο νὰ τὸ κάνῃ ὁ ἴδιος. Ὁ καθηγητὴς ἀποκαλύπτει στὸν Ἰωάννη ὅτι φοβᾶται νὰ πάρῃ τηλέφωνο ὁ ἴδιος στὴν ἀστυνομία. Ὁ Ἰωάννης τοῦ λέει ὅτι δὲν ἔχει τίποτα νὰ φοβηθῇ. Ὁ καθηγητὴς ἀντιδρᾷ παράξενα καὶ κλείνει τὸ τηλέφωνο. Ἔκπληκτος ὁ Ἰωάννης ἀποφασίζει νὰ μάθῃ περισσότερα γιὰ τὸν καθηγητή. Τὰ χαράματα ἡ Ἔλλη χτυπάει τὸ κουδούνι τῆς Βιβῆς. Τῆς ἀνοίγει ὁ Τάσος κι ἐκείνη βάζει τὰ κλάμματα. Ἡ Βιβὴ τὴν παρηγορεῖ καὶ τῆς λέει ὅτι γιὰ ὅλα φταίει μιὰ ἱστορία ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Πνιγμένη στοὺς λυγμούς, ἡ Ἔλλη τοὺς ζητάει συγγνώμη καὶ τοὺς ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ εὐτυχία τῶν ἄλλων τῆς θυμίζει τὴν δική της δυστυχία. Ἡ Ἑλληνορουμάνα διώχνει τὸν Τάσο ἐξορκίζοντάς τον νὰ μὴν πῇ τίποτα στὸν Δήμητρη. Ἡ Ἔλλη τὴν μακαρίζει γιὰ τὴν τύχη της καὶ τὴν συμβουλεύει νὰ ἀφοσιωθῇ στὸν Τάσο. Συζητοῦν γιὰ τὸ μέλλον καὶ ἡ Βιβὴ τῆς ἀποκαλύπτει ὅτι εἶναι πράκτορας τοῦ Δημήτρη καὶ τῆς μιλάει γιὰ τὸν ἀληθινό της ῥόλο σ’αὐτὴν τὴν ὑπόθεση. Τῆς ὑπόσχεται νὰ μὴν τὴν προδώσῃ ποτὲ πιὰ καὶ συμφωνοῦν νὰ μάθῃ κι ἄλλες λεπτομέρειες παίρνοντας λόγια ἀπὸ τὸν Δήμητρη. Ὁ Τάσος συναντάει τυχαῖα τὸν Στράτο στὴν Ὁμόνοια. Ὁ πρακτικὸς φιλόσοφος ζητάει νὰ μάθῃ τὴν ἱστορία ἐπιστημονικῆς φαντασίας ὥστε νὰ καταλάβῃ καλλίτερα τὴν Βιβή. Ὁ Τάσος τοῦ λέει ὅτι ἡ Ἑλληνορουμάνα ἔχει ἀντιγράψει τὴν ἱστορία ποὺ τοῦ διάβασε κι ὅτι τὴν ὑποψιάζεται ὅτι προσποιεῖται τὴν συγγραφέα. Ὁ Στράτος ὑπόσχεται νὰ λύσῃ τὸ μυστήριο μὲ ἀντάλλαγμα δυὸ ποτὰ τζάμπα κάθε βράδυ. Ἰκανοποιημένος ὁ Τάσος χάνεται μέσα στὸ πλῆθος. Ὁ Στράτος πηγαίνει στὸ σπίτι τοῦ Δημήτρη καὶ δὲν βρίσκει κανέναν ἐκεῖ. Στὶς σκάλες συναντάει τὸν Ἰωάννη ποὺ ἔχει ἔρθει γιὰ νὰ δώσῃ ἀναφορά. Ὁ Στράτος καταλαβαίνει ὅτι ὁ Ἰωάννης ἔχει ἔρθει γιὰ τὸν Δημήτρη καὶ τὸν παρακολουθεῖ. Τὸν βλέπει νὰ μπαίνῃ στὸ διαμέρισμα τῆς Ῥένας Ἀσημακοπούλου καὶ στὰ κουδούνια τῆς ἐξώπορτας πέφτει πάνω στὸ ὄνομα τοῦ καθηγητῆ. Ὑποψιάζεται ὅτι ὁ Δημήτρης συνεργάζεται μὲ τὸν καθηγητὴ καὶ τηλεφωνεῖ στὸν Τάσο. Συμφωνοῦν νὰ μὴν ποῦν τίποτα στὴν Ἔλλη καὶ νὰ τὴν χρησιμοποιήσουν ὥστε νὰ μάθουν πιὸ πολλὰ γιὰ τὴν Ἑλληνορουμάνα. Τὸ μεσημέρι ὁ Δημήτρης πλησιάζει στὸ ταμεῖο τοῦ βιβλιοπωλείου καὶ ἀποκαλύπτει στὴν Βιβὴ ὅτι ὁ καθηγητὴς ἔχει λόγους νὰ φοβᾶται τὴν ἀστυνομία. Ἡ Ἑλληνορουμάνα τοῦ λέει γιὰ τὸν Τάσο καὶ τὸν ῥόλο ποὺ παίζει πραγματικὰ σ’αὐτὴν τὴν ὑπόθεση. Τοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι διάβασε στὸν Τάσο μιὰν ἱστορία ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Ὁ Δημήτρης τῆς ζητάει νὰ μάθῃ περισσότερα ἀπὸ τὴν Ἔλλη γιὰ τὴν περίοδο ποὺ ζοῦσε μὲ τὴν καθηγητή. Τῆς λέει ὅτι ὁ καθηγητὴς ἔχει λερωμένη τὴν φωλιά του. Ἡ Βιβὴ τὸν πιέζει νὰ μαζέψῃ κι ἄλλα στοιχεῖα καὶ τοῦ προτείνει νὰ μὴν μιλήσῃ ἀκόμα στὴν Ἔλλη. Στὸ μεταξὺ ὁ Τάσος μὲ τὸν Στράτο παρακολουθοῦν τὸν Ἰωάννη ποὺ παρακολουθεῖ τὸν καθηγητή. Μελαγχολικὸς ὁ καθηγητὴς σταματάει σ’ἕνα περίπτερο καὶ παίρνει τηλέφωνο τὴν Ἔλλη. Τῆς λέει ὅτι θὰ περάσῃ νὰ τῆς δώσῃ ὁ ἴδιος τὸ ποσὸν τῆς διατροφῆς. Φθάνει στὸ σπίτι τῆς Ἔλλης ἀκολουθούμενος ἀπὸ τὸν Ἰωάννη ποὺ παρακολουθεῖται ἀπὸ τοὺς Τάσο καὶ Στράτο. Ἐκείνη τὴν στιγμὴ ἐμφανίζεται ἡ Ἑλληνορουμάνα καὶ μπαίνει στὴν πολυκατοικία ἕνα δευτερόλεπτο μετὰ τὸν καθηγητή. Ὁ Ἰωάννης ἀκολουθεῖ τὴν Βιβὴ κι ὁ Στράτος μὲ τὴν Τάσο συμφωνοῦν ὅτι ἔχουν πέσει σὲ σπείρα. Ὁ Τάσος λέει ὅτι ἡ Ἔλλη κινδυνεύει καὶ ἐξηγεῖ στὸν Στράτο ὅτι στὴν ἱστορία ἐπιστημονικῆς φαντάσίας τῆς Ἑλληνορουμάνας ἡ νεαρὴ παρθένα ἀπὸ τὴν Ἀφροδίτη βιάζεται καὶ πουλιέται σκλάβα σὲ γαλαξιακὴ γαλέρα. Στὸ μεταξύ, ὁ Ἰωάννης παρακαλεῖ τὸν θυρωρὸ νὰ τὸν ἀφήσῃ νὰ τηλεφωνήσῃ στὴν Ῥένα Ἀσημακοπούλου καὶ τὸ καταφέρνει λέγοντάς του ἀκριβῶς ποιός εἶναι καὶ τί ῥόλον παίζει σ’αὐτὴν τὴν ὑπόθεση. Ὁ Ἰωάννης λέει στὴν Ῥένα Ἀσημακοπούλου ὅτι ὁ καθηγητὴς συναντάει ἄλλες γυναῖκες χρησιμοποιώντας τὸ σπίτι τῆς πρώην γυναίκας του. Τὴν διαβεβαιώνει ὅτι ὁ καθηγητὴς δὲν εἶναι ὁμοφυλόφιλος. Ἡ Ῥένα Ἀσημακοπούλου κλείνει ἀναστατωμένη τὸ τηλέφωνο. Προτείνει στὸν ἑαυτό της νὰ πάρῃ πρωτοβουλία καὶ παίρνει ἕνα ταξὶ ποὺ τὴν ἀποβιβάζει μπροστὰ στοὺς Στράτο καὶ Τάσο. Στὸ μεταξὺ ὁ καθηγητὴς λέει στὴν Ἔλλη ὅτι κάποιος τὸν παρακολουθεῖ. Ἡ Ἔλλη βάζει τὰ κλάμματα καὶ βρίζει τὸν καθηγητὴ μπροστὰ στὴν Βιβή. Ἡ Ἑλληνορουμάνα παίρνει κατὰ μέρος τὸν καθηγητὴ καὶ τοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι γράφει ἱστορίες ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Στὸ μεταξύ, ὁ Στράτος ἔχει εἰδοποιήσει τὴν ἀσφάλεια. Ὁ Τάσος ἀναζητᾷ τὸν Δημήτρη καὶ τὸν βρίσκει ἔξω ἀπὸ τὸ βιβλιοπωλεῖο. Τὸν ἐξορκίζει νὰ τοῦ πῇ πραγματικὰ ποιός εἶναι καὶ τί ῥόλον παίζει σ’ αὐτὴν τὴν ὑπόθεση. Ὁ Δημήτρης λέει ὅτι τὰ ἔκανε ὅλα γιατὶ ἀγάπησε τὴν Ἔλλη. Ὁ Τάσος τὸν συμβουλεύει νὰ κρυφτῇ καὶ τοῦ προτείνει νὰ φύγῃ στὸ ἐξωτερικό. Ὁ Δημήτρης νομίζει ὅτι τὸν ἀντιλήφθηκε ὁ καθηγητὴς καὶ φεύγει γιὰ τὴν Κόρινθο. Στὸ μεταξύ, ἡ Ῥένα Ἀσημακοπούλου εἰσβάλλει στὸ διαμέρισμα τῆς Ἔλλης ὁπλισμένη μὲ μιὰ φωτογραφικὴ μηχανή, ἀκολουθούμενη ἀπὸ τὸν Ἰωάννη. Ἡ δημοσιογράφος φωτογραφίζει τὴν Ἑλληνορουμάνα τὴν ὥρα ποὺ ἡ τελευταία λέει κάτι στὸ αὐτὶ τοῦ καθηγητῆ. Ὁ καθηγητὴς φεύγει τρέχοντας καὶ τὸν ἀκολουθεῖ ἡ Ἑλληνορουμάνα. Στὴν εἴσοδο τοὺς συλλαμβάνουν ἄνθρωποι τῆς Ἀσφάλειας. Ὁ Στράτος καταδιώκει τὸν Ἰωάννη ποὺ τὸ σκάει καὶ μὲ ἕνα καλοζυγισμένο χτύπημα στὸν αὐχένα τὸν ἀφήνει ἀναίσθητο.

 

[varioAthens]

Ειδα στο feed μου αυτο και μου φανηκε πολυ ενφιαφερον:

Το εχει διαβασει κανεις;

 

[duty_free]

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΑ


νοοοοτ




Μα ποιος ειμὶ εγὼ να ομιλὴσω περὶ του Ρὸθ• ένας ταπεινός αναγνώστης εὶμαι, ποὺ βαρέθηκα νὰ διαβὰζω αθλητικιὰ εφημερὶς και καζαμίες και εὶπα να τηνε δὼ ολίγον κουλτούρα να φύγουμε. Και ερριξα μια ματια στον περι ου ο λογος.

Εν αρχή ην «το βυζὶ» που μὲ τρὰβηξε μὰλλον (τί μὰλλον; κυρίως και αποκλειστικώς) το εξώφυλλο, θεωρώντας ὸτι είναι μια πραγματεία περὶ του γυναικείου στήθους, μια εκλεπτυσμενη, εξωραϊσμένη, σιλωαμίως βαπτισθείσα σε καλλιεπεια και αβαγκαρντισμο, πορνογραφια απευθυνόμενη σε γιγαντομαστολάγνους. Και που το όταν διαβασα, εσκεφθην: wtf ανέγνωσα τώρα, ουτε για παρωδια του γνωστου τσεχοεβραιου κομπλέξα δεν κανει*! Κατόπιν μου ειπωθηκε από Ροθίφιλους : ναι οκ έχεις δικιο, επιασες το πιο γτπκ εργο του, για σπεύσε στο θέατρο του Σάμπαθ.

Έκλεισα εισιτήριο, νταξει, γουσταρα, ωραίο, αλλά πολύ σουσουρο, παχύς αχός, εξατμιζομενα ταχύτερα κι από βρεφική πορδη και τελικά συγκατάβαση θα εισπράτταμε μέχρι κι από πριμιτιφ καλλιτέχνας της τσαπους. Τοτενες ήταν που σκέφτηκα με ανακούφιση ότι θα γλυτωνάριζα από την μαζική αγορά των όχι ολίγων έργων του Ρόθ, διότι ψυχαναγκαστικός ων όταν αντιλαμβάνομαι ότι κεφαρω κάποιον/κάποια συγγραφέα μπαίνω στο τριπάκι αγοράς των τα πάντα όλα του/της.

Μέχρι που μου εγινε δώρο (πρωτοχρονιατικο) το «ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΤΙΓΜΑ» από το ατομο μάλιστα που ηξερε την αποψη μου για τα πριν δύο - το μαγάς κυρ πρόεδρε ή το αφήνεις ξεσκέπαστο;

Και σε παρακαλώ ξεκίνησε το , διάβασε τις τρεις πρώτες σελίδες εστω, δώσον μία ευκαιρία, δεν θα στο έλεγα εάν μη πέποιθα...

Κάτι τέτοια ήκουσα!

Και για να μη χαλάω το σκηνικό σορόπι, μου είπα:

Και δεν αναπαράγεται, ας το ξεκινήσω, ας διαβάσω λίγο , ας πράξω χάρη , δεν μου ζητήθηκε τέλος πάντων να γίνω ασκούμενος εργάτης στην υπηρεσία οδοποιΐας σε δήμον τίνα του νομου Αιτωλοακαρνανίας.

Αλλά και πάλι , σύντροφοι και συντρόφισσες συμφορουμιται τε και συμφορουμίτισσαι, ο Ροθ δεν είναι καν στη φάση διπόλου ή θα τον λαντρέψεις ή θα ντο μισήσεις• εμφιλοχωρεί το μέγα ενδεχόμενο να σε αφήσει αδιαφορο και να μην θυμάσαι καν ότι ασχολήθηκες ποτές μαζί του.

Πολύ κριμας...



* Συνεπως και το διχως άλλο η κριτικη από τους The New York Times Book Review πως ειναι «Το καλύτερο βιβλίο του Ροθ μέχρι σήμερα... Έξυπνο, εξεζητημένο, υπέροχο, δαιμόνιο, και πολύ μα πολύ αστείο» κατατάσσεται στις συνέπειες της χρονίας χρησης φαρμακευτικης κανναβεως με τετραϋδροκανναβινόλη.

 

[duty_free]

εννεα ακριβως χρονια μετα απο τον θανατο του Κωστή Παπαγιώργη και λογω της επικειμένης επετειου της εθνεγερσιας, ειναι πολυ καλη προταση το ΚΑΝΕΛΛΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ. Λέει πολλα καλα γουστόζικα - προσωπικώς γουστάρω κάργα το πώς τεκμηριώνει το γιατί η μόνη δεουσα λύση, ιδανική, ηταν ενας ξενος ηγεμώνας για την νεότευκτη ελληνικη πολιτεία.

γράφει επισης, αναπαράγει μαλλον, κατι που μου τρανεύει την υπερτατη αγαπη που εχω για τους μανιάτες:


Ο μανιάτης πολεμοῦσε γιά τά γρόσια. Χωρίς ὑπεσχημένο μισθό δέν τό κουνοῦσε ἀπό τόν τόπο του. (... πᾶσα ἐπαρχία ἔτρεφε ἐκ τῶν ἰδίων προσόδων τὸ στράτευμά της, ἀλλὰ δὲν τὸ ἐμισθοδότει. Μόνοι οἱ Μανιαται ἐτρέφοντο ὑπὸ τῶν ἄλλων ἐπαρχιῶν καί ἐμισθοφόρουν»). Τρικούπης, ιστορια ελληνικης επαναστασεως τ. α', σ. 305.


επισης, ενα νόστιμο κείμενό του για τον Αγιο Παπαδιαμάντη - προσφάτως στους Αγιους Αναργύρους στου Ψυρρή, εγινε επισκεψιμο το μερος οπου ειχε αραξει για κανα δυο χρονια αν δεν κανω λαθος.

 

[Nikoletta!]

Ένα από τα βιβλία που διάβασα τελευταία με μια ανάσα και πραγματικά δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου ήταν το Ξένο Χώμα της Jeanine Cummins.
Μία μητέρα και ο οχτάχρονος γιος της τρέχουν για να ξεφύγουν από ένα από τα πιο σκληρά καρτέλ του Μεξικού.

 

[va5ilis]

Μερικά βιβλία που μου άρεσαν:

Η τελευταία ημέρα ενός θανατοποινίτη - Victor Hugo,Αγγέλα Βερυκοκάκη (translator)

Το βιβλίο περιγράφει τις τελευταίες εβδομάδες ενός θανατοποινίτη που πρόκειται να οδηγηθεί στην γκιλοτίνα.

Οι ανθρώποι, θυμάμαι πως το είχα διαβάσει δεν ξέρω σε ποιο βιβλίο, κι αυτό ήταν το καλύτερό του, οι άνθρωποι είναι όλοι θανατοποινίτες με επ’ αόριστον αναστολή. Τι το τόσο διαφορετικό υπάρχει λοιπόν στην περίπτωσή μου;

Μου άρεσε πάρα πολύ η αναλυτική περιγραφή των συναισθημάτων και των σκέψεων αυτού του κατάδικου. Όλοι γνωρίζουμε οτι θα πεθάνουμε, άλλα το να γνωρίζεις πότε ακριβώς θα πεθάνεις κάνει την διαχείριση των συναισθήματων εξαιρετικά δύσκολη.

Οι επαφές του κατάδικου με τους χωροφύλακες και τους άλλους κατάδικους δειχνουν ποόσο διαφορετικα αντιμετωπιζει κάποιος ένα γεγονός, ανάλογα με την θέση που βρίσκεται. Η επαφή του με τον ιερέα, που δεν καταφέρνει να αγγίξει την ψυχή του, είναι εξαιρετική.

Διαβάζοντας το βιβλίο, έπαιζε στο πίσω μερος του μυαλού μου το Hallowed be thy name των Iron Maiden.

Ο Victor Hugo στην αρχή του βιβλίου, μέσα απο το στόμα του ηρωα του, εξηγει τον λόγο αυτου του πονήματος

Μέσα σ’ αυτά τα πρακτικά της σκέψης που ψυχορραγεί, σ’ αυτήν τη πνευματική νεκροψίας ενός θανατοποινίτη, δεν θα υπάρχει κάτι σαν μάθημα γι’ αυτούς που καταδικάζουν; Ίσως αυτό το ανάγνωσμα να κάνει ελαφρύτερο το χέρι τους, την επόμενη φορά που θα πρόκειται να ζυγίσουν, σ’ αυτό που αποκαλούν ζυγαριά της δικαιοσύνης, ένα σκεπτόμενο κεφάλι, το κεφάλι ενός ανθρώπου.

Ο άνθρωπος ελπίζει μέχρι και την τελευταία στιγμή στην ζώη...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Ο ελληνικός 20ός αιώνας - Αντώνης Λιάκος

Ενα εξαιρετικό βιβλίο που διατρέχει τον ελληνικό εικοστό αιώνα με όλα τα σηματικά γεγονότα που τον σημάδεψαν. Καταρχην το βιβλίο εχει ενα πολύ ωραιο εξωφυλλο, που σε προδιαθετει θετικά, να το ανοίξεις και να το ξεφυλλίσεις.

Είναι γραμμένο σε κεφάλαια που ακολουθούν μια χρονικη σειρά. Τα υποκεφάλαια κάνουν την ανάγνωση ακόμα πιο εύκολη. Μου άρεσε ιδιαίτερα το λεξιλόγιο που χρησιμοποιει ο συγγραφέας. Το κείμενο δεν ειναι δυσνόητο και μπορεί να γίνει κατανοτό απο τον μέσο αναγνώστη. Η βιβλιογραφία χωριζεται ανα κεφάλαιο βρίσκεται στο τέλος του, κάνοντας την πιο εύκολα προσβάσιμη.

Ο συγγραφεας ξεκινάει οχι απο το 1900, την συμβατική αφετηρία του 20ου αιώνα, αλλά απο αυτό που ονομάζει "κατώφλι" του 20ου αιώνα, τους βαλκανικόυς πολέμους. Το βιβλίο ακολουθεί την πορεία της Ελλάδας μεχρι το 2010, λιγο πριν την κρίση.

Γίνεται καταγραφή των κυρίων ιστορικών γεγονότων του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, του μεσοπόλεμου, του δεύττερου παγκόσμιου πολέμου, εμφυλίου κτλ. Είναι λογικό σε ένα τόσο πυκνο αιώνα να μην γίνεται ανάλυση εις βάθος σε κάποια γεγονότα(υπάρχει βιβλιογραφία για οποιον ενδιαφέρεται) αλλά η σύνδεση των γεγονότων και οι ερμηνευτικές ματιές του συγγραφέα είναι αξιοπρόσεκτες. Σε κάποια σημεία δεν συμφωνώ ή σε καποια άλλα δεν μπόρεσα να ακολουθήσω τον συλλογισμό του συγγραφέα. Αυτά τα σημεία ήταν ελάχιστα.

Διάβασα με αρκετό ενδιαφέρον τα τελευταία κεφάλαια, γεγονότα που τα έχω βιώσει ο ίδιος και ίσως ειναι ακομη νωπά και δεν έχουν ιστορικοποιηθεί στον βαθμό που έχει το πρώτο μισό του αιώνα. Έμαθα πράγματα που δεν ήξερα απο την συγχρονη ιστορία, όπως τα ψυχιατρεία της Λέρου. Το κεφάλαιο 3 σελίδων για το ασφαλιστικό θα μπορούσα να το διαβάσω στην γιαγιά μου και νομίζω θα μπορούσε να καταλάβει σε γενικές γραμμές πιο είναι το μεγάλο πρόβλημα του ασφαλιστικού. Τέλος η ανάλυση των δημογραφικών αλλαγών στην χώρα, εξαιτίας της ανταλλαγής πληθυσμών στο πρώτο μισό, μέχρι την αστυφιλία και τον εμφύλιο στο δεύτερο μισό είναι άκρως ενδιαφέρουσα.

Αν και η ιστορία αναπτύχθηκε ως εθνική επιστήμη , έχει πια έρθει ο καιρός «να διασώσουμε την ιστορία από το έθνος»

Ακόμη κι αν η ιστορία λειτουργεί ως ψυχωφελές ανάγνωσμα, ο ρόλος των ιστορικών, τουλάχιστον όπως καταλάβαμε τον Θουκυδίδη , είναι να συμβάλλουν στην αποκηδεμόνευση της σκέψης. Ο ρόλος τους είναι να αναμοχλεύουν το παρελθόν, να ανοίγουν ρωγμές στην επιφάνεια του, να το τοποθετούν στον ευρύ χρόνο, να αναζητούν τον ρυθμό στον θόρυβο των γεγονότων, να ανοίγουν παράθυρα κατανόησης, να διευρύνουν τους ορίζοντες του παρόντος χρόνου.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Who Owns History?: Elgin’s Loot and the Case for Returning Plundered Treasure - Geoffrey Robertson
Το διάβασα στα αγγλικα αλλα νομίζω υπάρχει και ελληνική έκδοση.

I always had a strong opinion in favor of the restitution of the Parthenon Marbles, but after reading this book I can say I have a much deeper understanding of the historical, political and legal sides on the subject.
The author presents a number of cases where national treasures were seized by war or deception by the colonial powers in the 18th and 19th centuries. He argues why some of these artifacts needs to be returned the their cultural descendants while also presents cases where they should not.

Offering stolen heritage back on loan – for however long – is a post-colonial insult.

He goes on to explain how Elgin exploiting the good diplomatic relations between England and Turkey at the time(1801) and the fact that he could not be prosecuted due to his position he managed through bribery to saw off and steal the Parthenon marbles.

the Marbles were not ‘sold’ – Elgin never offered to buy them, because he knew his offer would be refused. What he did was lavishly to bribe local officials to turn a blind eye while his workmen pulled down the ornaments of the temple and took them away in crates, first to the courtyard of the British consul and thence to boats (including British warships) in the harbor at Piraeus.

He attacks the so-called firman, which Elgin never produced(there is only an Italian translation) and explains the stance of Sublime Port with regards to despoliation in its territory.
There is a chapter about other known national treasures, such as Koh-i-Noor Diamond, Benin Bronzes, Rosetta Stone and Old Summer Palace in Beijing. Not surprised to learn that it was Elgin's son who after plundering the Old Summer Palace (or the Garden of Perfect Brightness) he put it to the torch.
Perhaps it is time the Western ‘universalist’ museums to re-evaluate their role and stop hoarding endless treasures in their warehouses where no-one can appreciate them . Some of these treasures should be returned where they can be truly appreciated and be the key to unlock each nation's history.

Culture minister Melina Mercouri, an Oscar-winning actress, launched an international campaign, saying: ‘The Parthenon Marbles … are our pride. They are our sacrifices. They are our noblest symbol of excellence. They are a tribute to the democratic philosophy. They are our aspirations and our name. They are the essence of Greekness.'

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Γκιακ - Δημοσθένης Παπαμάρκος

Εξαιρετική συλλογή διηγημάτων!

 

[Borealis]

Μόλις τέλειωσα ένα καταπληκτικό βιβλίο που μου άνοιξε τα μάτια σε πολλά θέματα, το συστήνω ανεπιφύλακτα αν και η αλήθεια είναι ότι είναι αρκετά βαρύ και απαιτεί κάποια εξοικείωση με την ανάγνωση.
Αλλά στο κάτω κάτω τι είναι η ζωή αν όχι η διαρκής αναζήτηση της αλήθειας που κρύβεται μέσα στα μικρά και ταπεινά πράγματα, ακόμη και αν αυτό είναι απαιτητικό και δύσκολο?
Μήπως είναι ένας ατέλειωτος Γολγοθάς όμως με αίσιο τέλος και τεράστια ανταμοιβή την αυτογνωσία.;
Θα ανοίξουν ορίζοντες και θα φανερωθεί η δύναμη του ουράνιου τόξου στην αυγή του Βόρειου Σέλατος,
τι άλλο μπορεί να θελήσει κανείς?