Συμφωνώ απόλυτα! Και η στιγμή της απογείωσης, η στιγμή που σηκώνονται οι τροχοί!
Έρχομαι κι εγώ μαζί σου! Σε 40 χρόνια μπορεί να έχω βγει κι εγώ (μπορεί!)Το ταξίδι είναι προσωπική υπόθεση και όπως και να το κάνει ο καθένας αν τον ικανοποιεί είναι το σωστό. Λάθος είναι να μην γίνεται το ταξίδι. Μου αρέσει να προγραμματίζω, ναι, αλλά το όνειρό μου είναι να κάνω ένα ταξίδι χωρίς χρονικούς περιορισμούς σε ένα μέρος μακρινό που δεν έχω δει ούτε έχω ακούσει, να το ανακαλύψω μέσα από την καθημερινότητα και τις γνωριμίες με τους ντόπιους. Να πάω χύμα. Αυτό θα ήταν το καλύτερο. Δεδομένου όμως του ότι πάντα διαθέτω 15-18 μέρες για ένα μακρινό ταξίδι μάλλον αναγκάζομαι να το προγραμματίζω. Όχι ότι παραπονιέμαι, και έτσι καλά είναι.
(υπομονή, σε 40 χρονάκια που θα είμαι 75, θα βγω στη σύνταξη θα πάρω το Πι μου και τότε θα σας δείξω εγώ ποιός είναι ο gmavro)
Κι εγώ, πλέω σε πελάγη ευτυχίας κάθε φορά που με ψάχνουν οι σεκιουριτουδες του Ελ Βελιζέλος... Ευτυχισμένες ώρες στο υπερτερμιναλ, με τα gates που οι χώροι τους έχουν υπολογιστεί για μισό αεροπλάνο, με το security να είναι τελευταία στιγμή (ώστε ακόμα και τα ψώνια να τα κάνεις με άγχος αν θα προλάβεις), κλπ... Τι να πώ... Περί ορέξεως....
Φύγαμε, έχω και πληροφορίες ότι γνωστός συμφορουμίτης 60άρης με ιδιαίτερη αγάπη στο Dubai, ετοιμάζει βιβλίο με τίτλο "Ταξίδι και 3η Ηλικία". Τι να κλάσει ο LonelyPlanet δηλαδή!
