Παρίσακτος
Member
- Μηνύματα
- 258
- Likes
- 2.839
Κυριολεκτικά περσινά ξινά σταφύλια το ποστ μου, αλλά ας κάνω κι εγώ έναν καθυστερημένο απολογισμό.
Η χρονιά με βρήκε να ετοιμάζομαι για μετανάστευση. Το μεγαλύτερο ταξίδι της χρόνιας, αναμφίβολα, με τις όμορφες στιγμές, τον ενθουσιασμό των πρώτων βημάτων έξω από τη ζώνη άνεσής σου, την προσπάθεια να χτίσεις μια καθημερινότητα από το μηδέν, νέες παρέες, νέο τρόπο ζωής.
Οπότε το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς ανακάλυπτα την περιοχή (κι ακόμη, δηλαδή), παραθαλάσσιες πόλεις που τις γλείφει ο ήλιος, κοσμοπολίτικους οικισμούς, γραφικά πέτρινα χωριά κρεμασμένα σε βράχους, διαδρομές μέσα από φαράγγια και σπηλιές, πλάι σε απόκρημνες πλαγιές, δροσερά ποτάμια και αλπικές λίμνες.
Πέραν αυτού, πολλά ταξίδια δεν έκανα, καθώς πήρα ελάχιστη άδεια, για κάποιον άγνωστο σε μένα λόγο, να ’ναι καλά η τηλεργασία· ακόμη και στις ΗΠΑ να μετανάστευα με τα οικτρά εργατικά τους δικαιώματα περισσότερη άδεια θα είχα πάρει.
Εξαιρώντας τις πολλές μονοήμερες, έχουμε και λέμε:
Η χρονιά με βρήκε να ετοιμάζομαι για μετανάστευση. Το μεγαλύτερο ταξίδι της χρόνιας, αναμφίβολα, με τις όμορφες στιγμές, τον ενθουσιασμό των πρώτων βημάτων έξω από τη ζώνη άνεσής σου, την προσπάθεια να χτίσεις μια καθημερινότητα από το μηδέν, νέες παρέες, νέο τρόπο ζωής.
Οπότε το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς ανακάλυπτα την περιοχή (κι ακόμη, δηλαδή), παραθαλάσσιες πόλεις που τις γλείφει ο ήλιος, κοσμοπολίτικους οικισμούς, γραφικά πέτρινα χωριά κρεμασμένα σε βράχους, διαδρομές μέσα από φαράγγια και σπηλιές, πλάι σε απόκρημνες πλαγιές, δροσερά ποτάμια και αλπικές λίμνες.
Πέραν αυτού, πολλά ταξίδια δεν έκανα, καθώς πήρα ελάχιστη άδεια, για κάποιον άγνωστο σε μένα λόγο, να ’ναι καλά η τηλεργασία· ακόμη και στις ΗΠΑ να μετανάστευα με τα οικτρά εργατικά τους δικαιώματα περισσότερη άδεια θα είχα πάρει.
Εξαιρώντας τις πολλές μονοήμερες, έχουμε και λέμε:
- Ένα τετραήμερο στο αναπάντεχα ηλιόλουστο Λονδίνο, με μια μονοήμερη στο Κέιμπριτζ, όπου δοκίμασα punting κι αντί η συνταξιδιώτισσά μου να εκτιμήσει την βαρκάδα που τα αγύμναστά μου μπράτσα της πρόσφεραν, ακόμη με κατηγορεί για τον παρ’ ολίγον θάνατό της από άλλους βαρκάρηδες που είχαν δει το ποτάμι ως πίστα συγκρουομένων ή από κύκνους-ταύρους που στα γλυκά της τα μάτια έβλεπαν κυματίζοντα κόκκινα πανιά (φωτό πριν από τον δαιμονισμό τους).
Πέρασα καλά, είδα και το περιβόητο λονδρέζικο θέατρο (Το Φάντασμα της Όπερας) που σε επίπεδο σκηνικών ήταν υπερθέαμα, η γνώμη μου για το Λονδίνο δεν ανατράπηκε, αν και θεωρώ ότι είναι μια πόλη που δύσκολα βαριέσαι. Είναι περιπέτεια η διαμονή εκεί, τόσα event, τόσος κόσμος, χωρίς μάσκες στο μετρό (όταν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες ακόμη φορούσαν), να βήχουν σαν να μην υπάρχει αύριο, να σε κερνάνε κορωνοϊό απλόχερα. Τουλάχιστον στην περίπτωσή μου τα συμπτώματα ξεκίνησαν στο πέρας του ταξιδιού.
- Ένα τριήμερο στην Aix-en-Provence, με μονοήμερη στη Μασσαλία. Αγάπησα την Εξ, υπό μία έννοια είναι η πιο ιταλική πόλη που έχω δει στη Γαλλία, τόσες πλατείες που ξεπηδάνε από το ένα καλντερίμι στο επόμενο, τα σιντριβάνια, τα πλατάνια, οι νυχτερινές βόλτες που βγάζουν εσάνς ελληνικού νησιού. Η Μασσαλία είναι μάλλον η λιγότερο εντυπωσιακή γαλλική μεγαλούπολη που έχω δει (δεν έχω δει και πολλές, βέβαια), σίγουρα όχι άσχημη, έχει τις ωραίες της γειτονιές. Θα επέστρεφα και στις δύο και για να εξερευνήσω καλύτερα την περιοχή, που είναι μάλλον από τις πιο πυκνές σε ομορφιές της χώρας.
- Τρία ταξίδια στην Ελλάδα, αλλά μόνο ένα εξερευνητικό τριήμερο στη Νότια Εύβοια με βάση την Κάρυστο, οκ η Κάρυστος, ενδιαφέρουσα η νυχτερινή μας περιπλάνηση στο έρημο Castello Rosso, ωραίες παραλίες, ενδιαφέρουσα φύση (θυμίζει κυκλαδίτικο τοπίο), ρίξαμε και τις βουτιές μας σε μικρές βάθρες, πήρα τη λιλιπούτειά μου δόση από ελληνικό νησί για τη χρονιά.
- Ένα τετραήμερο στη Βουδαπέστη, σόλο, που απλώς απόλαυσα την πόλη χωρίς άγχος, μου άρεσε η ενέργειά της, εντυπωσιάστηκα από το σύστημα αστικής συγκοινωνίας, χωρίς να είναι η πόλη που θα σε συγκλονίσει, δύσκολα θα σε απογοητεύσει κιόλας, καθώς έχει ενδιαφέροντα που άνετα γεμίζουν μέρες (ιστορικό ενδιαφέρον, περίεργη σχεδόν εξωγήινη γλώσσα για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, αξιομνημόνευτες δραστηριότητες όπως τα λουτρά). Επίσης η τοπική κουζίνα ήταν ανώτερη των προσδοκιών μου, ενώ έχει κι ενδιαφέρουσα νυχτερινή ζωή. Μάλλον καλά θα περάσεις.
- Ένα τετραήμερο στο Τορίνο, με μονοήμερη στην Άλμπα, για να δοκιμάσουμε τη λευκή τρούφα. Η Άλμπα συμπαθητικό χωριό, αλλά μέχρι εκεί. Ωραίο το Τορίνο, σίγουρα καλύτερο σε σχεδόν όλους τους τομείς από την έταιρη βιομηχανική δύναμη του Ιταλικού Βορρά, το Μιλάνο, αλλά είχα πολύ υψηλές προσδοκίες και δεν επαληθεύτηκαν. Βέβαια πολλά τα αξιοθέατα και τα μουσεία, άνετα περνάς κάμποσες μέρες και δεν βαριέσαι.
