τι ωραίο θέμα! πάντα ένοιωθα να με τραβάει κάτι πολύ δυνατά προς την αγγλία αλλά η μοίρα μ΄έριξε εντελώς αλλού, στην ιταλία. όταν κατάφερα να φτάσω στο ''νησί'' όμως ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ένοιωσα σαν στο σπίτι μου! τα πάντα, απ΄τους δρόμους μέχρι την απόχρωση του πράσινου στα πάρκα, απ΄τα κτήρια μέχρι τα μουσεία μου ήταν οικεία. ενώ στην ιταλία μετά από χρόνια μόνιμα δεν το βίωσα ποτέ αυτό!
από μέρη που δεν έχω πάει, αλλά ξέρω ότι πρέπει να βρεθώ εκεί μια μέρα, είναι η αγία πετρούπολη και η νέα υόρκη. για κάποιο λόγο τις νοιώθω πολύ κοντά μου αυτές τις πόλεις.
υπάρχουν βέβαια και μέρη που ξέρω ότι δεν θέλω να πάω για κανένα λόγο. αλλά δε θέλω να βγω εκτός θέματος ... από τώρα)
Ισπανία και εγώ.Απο όσα μέρη έχω επισκεφτεί πουθενά δεν έχω αισθανθεί τόσο άνετα όσο στην Ισπανία.Με τους Ισπανούς συζητούσαμε τα πάντα σαν να γνωριζόμαστε χρόνια.Είναι η μόνη χώρα όπου κυριολεκτικά ένιωθα σαν στο σπίτι μου.