Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Παναμάς Ποτάμια και ζούγκλα

[travelbreak]

Το ποτάμι που είδατε στον καταρράκτη, είναι ο Rio Fortuna και δεν έχει σχέση με τις θερμές πηγές γι'αυτό και το νερό του είναι παγωμένο.

Το ποτάμι που πήγατε μετά, αυτό είναι οι θερμές πηγές του Tabacon, δεν τις βλέπεις γιατί είναι υπόγειες και θερμαίνονται από το ηφαίστειο. Απλά οι θερμές πηγές του Tabacon κάποτε ήταν ανοιχτές για όλο τον κόσμο, και όταν φτιάχτηκε το Tabacon hermal resort & Spa, πήραν το πιο καλό κομμάτι για το ξενοδοχείο και άφησαν το πιο κάτω για το κοινό. Εκεί πήγες εσύ, στο Tabaconcito δηλαδή μικρό Tabacon.

Εγώ προτίμησα να πάω στο ξενοδοχείο με day pass {τσουχτερό, αλλά μια φορά θα πήγαινα στην Κόστα Ρίκα), γιατί το δημόσιο κομμάτι είναι πιο άγριο (λογικό) οι όχθες απότομες για να μπεις-βγεις και ο πυθμένας βραχώδης.
Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει στην ιστορία μου- ή μπορεί και να πήγες τελικά και να μας το πεις παρακάτω- αλλά ήταν ένα παραμυθένιο μέρος!
View attachment 396151

Και μόνο από την φωτογραφία φαίνεται υπέροχο. Εγώ δεν ήξερα καν την ύπαρξη των πηγών. Τελευταίες μέρες πριν φύγουμε είδε κάποιο ντοκιμαντέρ η Ντίνα και προσθέσαμε κάποια κομμάτια χωρίς ψάξιμο. Για ξενοδοχείο ούτε που το σκεφτήκαμε γιατί ήθελε χρόνο καί χρήμα. Τα βλέπαμε στο δρόμο και καταλάβαμε ότι κάτι γινόταν εκεί. Ευχαριστώ για την παρατήρηση.

 

[travelbreak]

Λίμνη και Ηφαίστειο Αρεναλ, Κρεμαστές Γέφυρες

Έχοντας δει τα προγνωστικά για τον καιρό της σημερινής μέρας από χθες, δεν περιμέναμε να δούμε πολλά. Είχαμε κάνει βέβαια ένα πρόγραμμα αρκετά γεμάτο, λες και ο καιρός θα ήταν θαυμάσιος. Γιατί γενικά έτσι πρέπει να κάνουμε στα ταξίδια. Αν ο καιρός χαλάσει τότε αλλάζουν και τα σχέδια. Γίνεται μία μικρή σύσκεψη των δύο για να αποφασιστεί τι θα μείνει έξω και τι θα κάνουμε. Εμείς έτσι κι αλλιώς ξυπνάμε πολύ πρωί για να προλάβουμε τη μέρα.

Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 5:30 και λίγο μετά τις 6:00 ήμασταν στο αυτοκίνητο προχωρώντας προς την περιοχή του ηφαιστείου Αρενάλ. Όμως έχοντας ρωτήσει από την προηγούμενη μέρα, ξέραμε ότι ανοίγει στις 8:00 και γι’ αυτό δεν μπορούσαμε να πάμε τόσο νωρίς. Είχαμε προγραμματίσει λοιπόν να πάμε να δούμε κρεμαστές γέφυρες στο πάρκο Mistico Hanging Bridges. Θέλαμε να δούμε κρεμαστές γέφυρες γιατί δε θα είχαμε άλλη ευκαιρία. Η πιο διάσημη βρίσκεται στο Μοντεβέρντε, που όμως δεν έμπαινε στο πρόγραμμά μας. Ήταν λίγο μακριά από το δρόμο μας. Αυτό το πάρκο που πήγαμε άνοιγε από τις 6:00 το πρωί και εμείς περίπου στις 6:30 ήμασταν εκεί και παρκάραμε το αυτοκίνητο. Λίγο πριν τις 7:00 μπαίναμε μέσα βιαστικοί. Πληρώσαμε γύρω στα 50 ευρώ και οι δύο μαζί για την είσοδο. Δεν είναι και τόσο φθηνά γενικώς τα εισιτήρια σε αυτή τη χώρα.

Η κοπέλα στο ταμείο μου είπε ότι θα δούμε όλο το πάρκο σε μιάμιση έως δύο ώρες. Εμείς όμως είχαμε αποφασίσει να τρέχουμε γρήγορα για να προλάβουμε να το δούμε όσο γίνεται πιο σύντομα, ώστε να πάμε στο ηφαίστειο πιο νωρίς, πριν αρχίσουν οι βροχές. Όσο και να βιαζόμασταν ήταν τόσο όμορφα που μας πήρε σχεδόν δύο ώρες μέχρι να το τελειώσουμε. Είχα διαβάσει στο Google ότι έχει έξι γέφυρες και στην αρχή είχαμε περάσει τρεις με τέσσερις οι οποίες όμως ήταν σταθερές και καμία από αυτές δεν ήταν κρεμαστή.

Είχα απογοητευτεί γιατί νόμιζα ότι οι έξι γέφυρες θα ήταν από αυτό το είδος. Όμως ξαφνικά εμφανίστηκε η πρώτη γέφυρα που ήταν πραγματικά κρεμαστή. Δεν πρόσεξα το μήκος που έγραφε στην ταμπέλα, αλλά πρέπει να ήταν κοντά στα 100 μέτρα. Έτσι κι αλλιώς η μεγαλύτερη που περάσαμε και είδα το μήκος της ήταν 97 μέτρα. Τελικά πράγματι ήταν έξι κρεμαστές γέφυρες, σχεδόν όλες νομίζω πάνω από 50 μέτρα και μάλιστα οι τρεις ήτανε σίγουρα πάνω από 85. Μας άρεσε πάρα πολύ γιατί ήμασταν μέσα σε ένα παρθένο δάσος, αυτά τα οποία ονομάζονται Canopy Cloud forest. Παντού έβλεπες όμορφα δέντρα, όμορφα λουλούδια και υπήρχε και ένας συμπαθητικός μικρός καταρράκτης.

Η λίμνη Αρενάλ:

Επειδή ήταν πρωί το ευχαριστηθήκαμε γιατί δεν είχε πολύ κόσμο, αν και υπήρχαν ορισμένοι που είχαν πάει και λίγο πριν από μας. Όμως δεν υπήρχε πουθενά συνωστισμός. Τις μισές από τις κρεμαστές γέφυρες τις απολαύσαμε ακόμα και μόνοι μας, χωρίς να υπάρχει κάποιος άλλος πάνω σε αυτές. Αυτό έχει κάποια μικρή σημασία για την φωτογράφιση, αλλά όχι και τόσο μεγάλη. Πράγματι ήταν απολαυστική αυτή τη δραστηριότητα και φύγαμε μετά για να πάμε να δούμε το ηφαίστειο Αrenal. Να πω εδώ ότι στις κρεμαστές γέφυρες για λίγη ώρα έριχνε μία ψιλή βροχή, που μας ανάγκαζε να κρατάμε και μία ομπρέλα μαζί μας. Όμως γενικά δεν ήταν τόσο ενοχλητικό αυτό.

Πήγαμε λοιπόν στην είσοδο του πάρκου Αrenal λίγο μετά τις 9:00. Εκεί πληρώσαμε γύρω στα 15 ευρώ ο καθένας. Παρκάραμε το αυτοκίνητο και αρχίσαμε την πορεία, η οποία όμως δεν είναι ένας μονόδρομος. Θέλω να πω ότι έχει και κάποιες παρακάμψεις. Ο βασικός στόχος είναι να φτάσεις εκεί που έχει κάποια κομμάτια λάβας, τα οποία όμως δεν είναι κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αφού ανάμεσα στις πέτρες και τα βράχια έχουν ήδη αναπτυχθεί πολλά δέντρα και μάλιστα αρκετά μεγάλα. Όσο προχωρούσαμε βλέπαμε ανθρώπους άλλοι να προχωρούν στην ίδια κατεύθυνση και άλλοι να επιστρέφουν, μιας και εμείς πήγαμε σχετικά αργά. Να πω εδώ ότι από το πάρκινγκ μέχρι το τελευταίο σημείο που μπορούσες να πας, η απόσταση ήταν κάπου δύο χιλιόμετρα. Σε όλη αυτή τη διαδρομή δεν έβρεχε καθόλου, αλλά μόλις φτάσαμε στο τελευταίο σημείο άρχισε μια πολύ δυνατή καταιγίδα. Εμείς ήμασταν προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο. Ανοίξαμε τις ομπρέλες μας και αρχίσαμε να επιστρέφουμε πολύ γρήγορα. Η αλήθεια είναι ότι η επιστροφή ήταν μισή ώρα για να κάνουμε τα δυο χιλιόμετρα.

Λόγω του καιρού, οι φωτογραφίες είναι λίγες.

Φτάσαμε στο πάρκινγκ και η βροχή είχε σχεδόν σταματήσει. Δεν κάναμε όμως μόνο αυτά τα δύο χιλιόμετρα να πάμε κι άλλα τόσα να γυρίσουμε. Κάναμε και δύο παρακάμψεις, κάπου χίλια μέτρα η κάθε μια. Το θέμα είναι ότι πέρα από την ομορφιά του τοπίου δεν είχε κάτι άλλο αξιόλογο. Φταίει που δεν είχαμε θέα προς το ηφαίστειο λόγω της νέφωσης. Μάλιστα είπα ότι όταν θα το βλέπαμε άρχισε και αυτή η καταιγίδα. Δεν μπορείς να προβλέψεις εξαρχής αν κάτι θα έχει πολύ ενδιαφέρον ή λίγο.

Οι πιο πολλοί ταξιδιώτες έρχονται στην πόλη La Fortuna ακριβώς για να πάνε στο ηφαίστειο αυτό και να κάνουν αυτή τη διαδρομή. Βέβαια να πω ότι δεν μένουν μόνο σε αυτό, αφού εδώ η περιοχή προσφέρει πολλές δραστηριότητες όλων των ειδών. Δηλαδή από ιππασία μέχρι καγιάκ ή να κάνεις βόλτες με γουρούνες ή να κάνεις περπάτημα με έναν αρχηγό ο οποίος θα σου δείχνει κάποια πράγματα. Για παράδειγμα σε ένα φυλλάδιο διαβάζω: η ιππασία έχει 65 δολάρια, εκδρομή στις κρεμαστές γέφυρες 65 δολάρια, ένα τουρ όλη την ημέρα 115 δολάρια, μία άλλη βόλτα από 60 δολάρια με γουρούνες και διάφορες τιμές ανάλογα με το χρόνο, βόλτα σε παρθένο δάσος 50 δολάρια, περπάτημα 70 δολάρια, περπάτημα σε ηφαίστειο 50 δολάρια, για να δεις sloth 35 δολάρια) και διάφορα άλλα. Δεν είναι καθόλου φθηνά. Αρκεί να σκεφτούμε ότι για τις κρεμαστές γέφυρες που το κόστος ουσιαστικά ήτανε 25 ευρώ, το μόνο που σου προσφέρει είναι να σε πάει εκεί και ζητάει 40 δολάρια παραπάνω για αυτή τη διαδικασία. Είναι πολύ ακριβά γενικά τα πάντα εδώ σε αυτή τη χώρα. Ευτυχώς εμείς δεν πληρώνουμε και τα πρακτορεία για να μας δείξουν αυτά, αλλά προσπαθούμε μόνοι μας.

Όταν λοιπόν τελειώσαμε με το ηφαίστειο Αρενάλ συνεχίσαμε γιατί με το ίδιο εισιτήριο είχαμε και άλλη μία βόλτα διαθέσιμη σε ένα άλλο μέρος που απέχει 2-3 χιλιόμετρα από την είσοδο του Πάρκου και είναι για να πας να δεις την λίμνη Αrenal. Είναι αυτό το οποίο ονομάζουν αυτοί Ρeninsula Sector. Και εννοείται ότι πήγαμε και σε αυτό και πραγματικά το απολαύσαμε. Πρώτον για την ομορφιά του και δεύτερον γιατί δεν έβρεχε. Μάλιστα δεν έριχνε ούτε σταγόνα. Ήταν και αυτό μέσα σε ένα τροπικό δάσος αλλά το ωραίο ήταν ότι κάθε τόσο είχε ανοίγματα, mirador όπως λέγονται εδώ, για να βλέπεις στο βάθος τη λίμνη. Να πω εδώ ότι η λίμνη είναι τεχνητή γιατί υπάρχει και το φράγμα πάνω από το οποίο περνάει το αυτοκίνητο για να προχωρήσει. Μάλιστα στο Ρeninsula Sector δεν είχε πολύ κόσμο γιατί οι πιο πολλοί πιστεύω δεν το ξέρουν ότι μπορούν να πάνε και σε αυτό το κομμάτι με το ίδιο εισιτήριο. Εμείς ευτυχώς είχαμε ενημερωθεί στην είσοδο του Πάρκου.

Το ηφαίστειο Αρενάλ:

Το παρατηρητήριο:

Το ωραίο είναι ότι όταν τελειώσαμε και αυτό το κομμάτι, λίγο μετά τις δύο, δεν μας είχε βρέξει πολύ. Άρα τα προγνωστικά του καιρού και οι προβλέψεις δεν είχαν πολύ μεγάλη επιτυχία. Δεν λέω, έβρεξε. Ε, μία καταιγίδα είχαμε και πολλές φορές έριξε βροχή, ελαφριά όμως, αλλά ευτυχώς τις πιο πολλές φορές ήμασταν στο αυτοκίνητο ή κρατούσαμε την ομπρέλα μας.

Επιστρέφοντας και από αυτό το μέρος προς το χωριό κάναμε αρκετές στάσεις για να δούμε διάφορα σημεία που μπορούσαμε να φωτογραφίσουμε το ηφαίστειο Αrenal. Εκείνη την ώρα η ορατότητα ήταν πολύ καλή προς το βουνό και ο κώνος φαινόταν θαυμάσιος. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις δεν είχε καθόλου σύννεφα. Είναι πολύ όμορφο. Όμως στις φωτογραφίες μας δεν φαίνεται τόσο καθαρό διότι υπήρχε γενικά μία θολούρα στην ατμόσφαιρα από τη συννεφιά. Έτσι δεν φαίνονται οι χαράδρες που έχει το βουνό και τις είχαμε δει κάποια στιγμή χθες.

Αφού δεν μας έκανε καιρό να το θαυμάσουμε από κοντά, το αποθεώνουμε από απόσταση:

Τέλος πάντων γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μετά τις 15:30 και πήγαμε αμέσως βόλτα στην πόλη, αφού δεν είχε καθόλου βροχή. Μάλιστα καθίσαμε και σε κάποιο μαγαζί να πιούμε μία μπύρα και να περάσει και λίγο η ώρα.

Η μέρα ήταν θαυμάσια, άσχετα αν έβρεξε και βραχήκαμε. Κι ας καθόμασταν να στεγνώσουμε παπούτσια και ρούχα, αν και τα ρούχα όχι τόσο πολύ, αλλά κυρίως τα παπούτσια και τις κάλτσες. Βάλαμε τον ανεμιστήρα, γιατί οι θερμοκρασίες δεν ήταν πολύ υψηλές. Ήταν γύρω στους 25 βαθμούς Κελσίου. Το δωμάτιο δεν είχε air-condition, πέρα από ένα ανεμιστήρα. Έτσι κι αλλιώς η τιμή του ήταν γύρω στα 33-34 ευρώ τη βραδιά το δίκλινο. Εμάς μας άρεσε πάντως που είχε ένα μεγάλο κοινόχρηστο χώρο. Όλο το ξενοδοχείο είχε έξι δωμάτια εκ των οποίων ήταν κατειλημμένα τα τέσσερα. Ο τύπος που το έχει, κάνει μία προσπάθεια. Δίνει και μπανάνες, δίνει και καφέ. Έχει και σκεύη για να μαγειρέψει όποιος θέλει και διάφορα τέτοια. Νομίζω ότι ήταν ένα καλό ξενοδοχείο, άσχετα αν εμάς δεν μας βόλευε πολύ το δωμάτιο.

 

[go2dbeach]

Πολύ ωραίο το σημερινό κομμάτι και μου θύμισε πολλά! Νιώθω τυχερή που μου έκατσε σούπερ καιρός και πέτυχα το ηφαίστειο καθαρό! Όντως είναι ακριβές οι δραστηριότητες στην Κόστα Ρίκα, εμείς δεν είχαμε αυτοκίνητο, αλλά κάναμε combo tours, 2-3 δραστηριότητες σε μια ημέρα για να δούμε πολλά πράγματα μαζί και άξιζε (και κόστισε βέβαια).
Περιμένω τη συνέχεια με το βίντεο που τράβηξα στην περιοχή της Λα Φορτούνα

 

[travelbreak]

Puntarenas και κροκόδειλοι στο δρόμο για Σαν Χοσέ

Το πρωί στην πόλη Λα Φορτούνα ξυπνήσαμε αρκετά νωρίς, αφού είχαμε χορτάσει ύπνο. Έτσι στις 06:00 ήμασταν έτοιμοι για να φύγουμε για το ταξίδι μας προς το Σαν Χοσέ, την πρωτεύουσα της Κόστα Ρίκα. Μετά από διάφορες σκέψεις για το πού να πάμε, αποφασίσαμε να πάμε στην πόλη Puntarenas, πού βρισκόταν τρεις ώρες δρόμο σχεδόν από τη Λα Φορτούνα.

Τελευταίες πρωινές φωτογραφίες από το Αρενάλ:

Φτάσαμε στο Puntarenas λίγο πριν τις 10:00 γιατί κάναμε αρκετές στάσεις σε μία καταπληκτική διαδρομή. Το κακό στην Κόστα Ρίκα, όπως και στον Παναμά αλλά και στην Γουατεμάλα, είναι ότι δεν έχουν χώρο στους δρόμους, όχι μόνο για να σταματήσεις και να δεις κάποια ωραία σημεία της φύσης, αλλά ούτε για να σταματήσεις σε μία έκτακτη ανάγκη. Ή τέλος πάντων είναι πολύ δύσκολο. Και εμείς όπου βρίσκαμε χώρο σταματούσαμε για να δούμε λίγο ένα γεφύρι ή ένα ωραίο βουνό. Τα βουνά είναι καταπράσινα και γενικά η φύση της Κόστα Ρίκα είναι απίθανη.

Η Puntarenas βρίσκεται στον Ειρηνικό ωκεανό και είναι λίγο περίεργη, γιατί βρίσκεται πάνω σε μία γλώσσα γης που έχει μήκος 10-20 χιλιόμετρα και πλάτος το οποίο κυμαίνεται από 200 μέχρι 500 μέτρα. Έχει μία γραφικότητα, όμως τα πιο πολλά της σημεία ήταν λίγο τριτοκοσμικά, δηλαδή δεν είχαν σχέση με την καλή Κόστα Ρίκα. Και ζητιάνους είδαμε και χαμόσπιτα και ακάθαρτα μέρη. Όμως υπήρχαν και περιοχές που είχαν ωραία ξενοδοχεία και καθαρούς δρόμους. Βέβαια σε όλη τη χώρα, όπως και στις άλλες δύο που πήγαμε σε τούτο το ταξίδι, τα μπαλκόνια, οι πόρτες και τα παράθυρα είναι καλυμμένα με σιδεριές για τον φόβο των διαρρήξεων. Εμείς πάντως κυκλοφορούμε πολύ άνετα. Χωρίς να έχουμε κάποιον φόβο για εγκληματικότητα στην περιοχή. Νιώθαμε πολύ άνετα και στην πρωτεύουσα και στις άλλες πόλεις που κυκλοφορήσαμε. Η παρουσία βέβαια των αστυνομικών είναι πολύ έντονη όπως έχω ξαναπεί.

Στην Puntarenas μείναμε λίγο πάνω από μία ώρα και κάναμε βόλτα σε δύο διαφορετικά σημεία-περιοχές. Και πάλι ξαναλέω ότι αν έλειπε η βρωμιά από κάποια μέρη και η φτωχολογιά που ζητιανεύει, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Δε μας ενθουσίασε και έτσι φύγαμε για τον επόμενο προορισμό που είχαμε στο πρόγραμμα πριν το Σαν Χοσέ. Ήταν η γέφυρα των κροκοδείλων. Βρίσκεται στο δρόμο προς το Σαν Χοσέ με μία παράκαμψη 10 περίπου χιλιομέτρων. Παρκάρεις πριν τη γέφυρα και μετά περπατάς και βλέπεις κάτω που είναι ένα ποτάμι. Εκεί που υπάρχει αμμουδιά, σε κάποια νησάκια, βλέπεις κροκόδειλους να κοιμούνται κυρίως ή να περιμένουν κάποιο θήραμα. Είναι πολύ μικρό το ενδιαφέρον, αλλά είχε αρκετούς επισκέπτες. Και πολύ περισσότερους ντόπιους με μαγαζιά εκεί κοντά για να πουλήσουν τα σουβενίρ ή το φαγητό-ποτό.

Φεύγοντας από κει πήγαμε στο Σαν Χοσέ στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει καιρό τώρα, αλλά το είχαμε επισκεφθεί όπως είχα αναφέρει και την ημέρα που αφιχθήκαμε στη χώρα πριν πέντε μέρες, αλλά ήταν γεμάτο και μείναμε σε ένα άλλο γειτονικό. Τώρα όμως είχαμε το δωμάτιό μας και έτσι μείναμε σε αυτό το πολύ όμορφο ξενοδοχείο, που γύρω-γύρω έχει δωμάτια και στη μέση μία πολύ όμορφη αυλή. Έχει υπέροχη διακόσμηση και είναι αρκετά καθαρό. Εμείς είχαμε ένα δωμάτιο με 2 διπλά και ένα μονό κρεβάτι. Θα προτιμούσαμε ένα τραπέζι και δύο καρέκλες, αλλά δυστυχώς σε τούτη τη χώρα γεμίζουν το χώρο με κρεβάτια και όχι με έπιπλα, που θα χρειαζόταν.

Στο ξενοδοχείο φτάσαμε στις 15:00 και κατευθείαν ρωτήσαμε που μπορούμε να κάνουμε Rapid test για τον κορονοϊό, διότι χρειαζόμασταν να έχουμε κάνει λόγω του ότι πηγαίνουμε Ελλάδα μέσω Νέας Υόρκης. Τα γνωστά μας δηλαδή πράγματα. Έτσι αφού εξασφαλίσαμε ότι μπορούμε να το κάνουμε την επομένη το απόγευμα, πήγαμε μία βόλτα και είπαμε να πάμε προς τη μεριά ενός μικρού ποταμού που έχει η πόλη. Όμως μας απογοήτευσε γιατί εάν ήταν καλή η διαμόρφωση θα ήταν υπέροχο το μέρος και η περιοχή. Όμως είναι εγκαταλελειμμένο και τριγυρνούν διάφοροι ύποπτοι τύποι. Τελικά καταλήξαμε στο κέντρο.

Η μέρα δεν είχε το μεγάλο ενδιαφέρον που θα μπορούσε, όμως δεν θέλαμε να κάνουμε πάρα πολλά χιλιόμετρα και να καθυστερήσουμε την άφιξή μας. Αυτό γιατί θέλαμε να σιγουρέψουμε ότι μπορούμε να κάνουμε το Rapid test μια μέρα πριν την αναχώρηση. Το πρωί μία σκέψη ήταν από την Λα Φορτούνα να πάμε προς το ηφαίστειο Tenorio, που ήταν σχετικά κοντά. Όμως σκεφτήκαμε ότι έχουμε δει διάφορα ηφαίστεια σε τούτο το ταξίδι και είπαμε ότι θα είναι και αυτό κάτι παρόμοιο. Μας είχε πει κάποιος ότι έχει έναν ωραίο καταρράκτη. Εντάξει δεν πας για τον καταρράκτη, για το ηφαίστειο πας. Οπότε αποφασίσαμε να μην το κάνουμε.

Μία άλλη εκδοχή ήταν να πάμε στην περιοχή Σάντα Έλενα και Μonteverde. Όμως και εκεί είχε αρκετά χιλιόμετρα και βασικά στο Μonteverde πας για να δεις μία μεγάλη κρεμαστή γέφυρα. Επειδή είχαμε δει ήδη πάρα πολλές, αποφασίσαμε να μην το κάνουμε και αυτό, αν και γνωρίζαμε ότι η γύρω περιοχή εκεί είναι πολύ όμορφη. Έτσι λοιπόν κάναμε το πρόγραμμα που περιέγραψα. Ήμασταν στην γειτονιά που είχαμε μείνει και την πρώτη μέρα στο Σαν Χοσέ. Στη γειτονιά δηλαδή με τα μπαρ και τα εστιατόρια. Όλη μέρα δεν έβρεξε σχεδόν καθόλου, πουθενά, όπου και να πήγαμε. Μάλιστα το πρωί που φεύγαμε από την La Fortuna είχε ένα πολύ δυνατό ήλιο και το ηφαίστειο Αrenal ήταν πολύ όμορφο εκείνη την ώρα. Όμως στην Κόστα Ρίκα ποτέ δεν ξέρεις πότε θα αρχίσει να βρέχει, άσχετα από το αν έχει ένα δυνατό ήλιο κάποια ώρα.

 

[LorenzoTheGreek]

Πολύ ωραίο το σημερινό κομμάτι και μου θύμισε πολλά! Νιώθω τυχερή που μου έκατσε σούπερ καιρός και πέτυχα το ηφαίστειο καθαρό! Όντως είναι ακριβές οι δραστηριότητες στην Κόστα Ρίκα, εμείς δεν είχαμε αυτοκίνητο, αλλά κάναμε combo tours, 2-3 δραστηριότητες σε μια ημέρα για να δούμε πολλά πράγματα μαζί και άξιζε (και κόστισε βέβαια).
Περιμένω τη συνέχεια με το βίντεο που τράβηξα στην περιοχή της Λα Φορτούνα

Τιμές περίπου;

 

[go2dbeach]

Τιμές περίπου;

Πήγαμε δύο combo tours, το πρώτο κόστισε 160e το άτομο (το 2019) και ήταν κρεμαστές γέφυρες, μετά στον καταρράκτη La Fortuna , φαγητό σε φάρμα σε ένα χωριό έξω από τη La Fortuna, Volcano lava trail και τέλος βράδυ στο Baldi hot springs με βραδινό φαγητό. Ήταν όλη μέρα δηλαδή και είδαμε πολλά ζώα γιατί οι τύποι ήξεραν να σου τα δείξουν, είχαν φακούς που τα έβγαζες φωτο με το κινητό σου, και φυσικά δύο γεύματα απίθανα και μπανιο βραδινό στις θερμές πηγές. Από τα 160, αφαίρεσε τις εισόδους που θα πληρώναμε αν πηγαίναμε μόνοι μας και αν τρώγαμε έξω.
Το δεύτερο κόστισε γύρω στα 120e, ήταν το Sky tram+ zipline και μετά στο Tabacon thermal spa με φαγητό. Είναι πολλά τα λεφτά, το ξέρω αλλά δεν είχαμε αυτοκίνητο όπως ο travelbreak και στο τέλος η εμπειρία ήταν μοναδική! Αν θέλεις πιο πολλές πληροφορίες δες την ιστορία μου εδώ Κόστα Ρίκα - Κόστα Ρίκα, pura vida!

 

[LorenzoTheGreek]

Πήγαμε δύο combo tours, το πρώτο κόστισε 160e το άτομο (το 2019) και ήταν κρεμαστές γέφυρες, μετά στον καταρράκτη La Fortuna , φαγητό σε φάρμα σε ένα χωριό έξω από τη La Fortuna, Volcano lava trail και τέλος βράδυ στο Baldi hot springs με βραδινό φαγητό. Ήταν όλη μέρα δηλαδή και είδαμε πολλά ζώα γιατί οι τύποι ήξεραν να σου τα δείξουν, είχαν φακούς που τα έβγαζες φωτο με το κινητό σου, και φυσικά δύο γεύματα απίθανα και μπανιο βραδινό στις θερμές πηγές. Από τα 160, αφαίρεσε τις εισόδους που θα πληρώναμε αν πηγαίναμε μόνοι μας και αν τρώγαμε έξω.
Το δεύτερο κόστισε γύρω στα 120e, ήταν το Sky tram+ zipline και μετά στο Tabacon thermal spa με φαγητό. Είναι πολλά τα λεφτά, το ξέρω αλλά δεν είχαμε αυτοκίνητο όπως ο travelbreak και στο τέλος η εμπειρία ήταν μοναδική! Αν θέλεις πιο πολλές πληροφορίες δες την ιστορία μου εδώ Κόστα Ρίκα - Κόστα Ρίκα, pura vida!

Καλημέρα! Την έχω διαβάσει εδώ και καιρό (και αυτή) την τρομερή ιστορία σου! Πολλά τα λεφτά ναι αλλά αν πήγαινες solo και ήταν πιο ακριβά τότε καλά το έκανες

 

[KIKI]

Ώπα, εδώ είμαστε! Πρώτα like, μετά διαβάζω

Χαχαχα και εγώ το ίδιο έκανα. Τώρα ανακάλυψα την ιστορία.

 

[travelbreak]

Χαχαχα και εγώ το ίδιο έκανα. Τώρα ανακάλυψα την ιστορία.

Ελπίζω η ιστορία μου να ανταποκριθεί στις προσδοκίες σου.

 

[KIKI]

Ελπίζω η ιστορία μου να ανταποκριθεί στις προσδοκίες σου.

Είμαι σίγουρη. Έχω ήδη δηλώσει οπαδός των ιστοριών σου.

 

[travelbreak]

Είμαι σίγουρη. Έχω ήδη δηλώσει οπαδός των ιστοριών σου.

Θέλω να μου κάνεις μία διευκρίνιση: σου αρέσει ο τρόπος που κάνω τα ταξίδια μας ή ο τρόπος που γράφω; Πιστεύω ότι ισχύει το πρώτο. Μακάρι βέβαια να σου αρέσουν και τα δύο.
Ξέρω ότι στο γράψιμο μερικές φορές γίνομαι κουραστικός. Φταίει που ποστάρω πολλά τμήματα αντιγράφοντας το ημερολόγιο που κρατώ.
Τέλος πάντων, καλή ανάγνωση.

 

[travelbreak]

Ηφαίστειο Πόας

Το προηγούμενο βράδυ που έψαχνα για να βρω το υψόμετρο του ηφαιστείου που είχαμε σκοπό να πάμε σήμερα, και ονομάζεται Poas Volcano, ανακάλυψα ότι για να το επισκεφτούμε πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε κάνει προαγορά εισιτηρίου μέσω ίντερνετ. Δεν ήταν δύσκολο να το πιστέψω γιατί κάτι αντίστοιχο μου είχε πει ο Γερμανός στο Tortuguero, που μας έκλεισε την βόλτα με το κανό στο ποτάμι. Μάλιστα είχε καθίσει μαζί μου και μου έδειξε πως να κάνω εγγραφή και μετά πώς να αγοράσω το εισιτήριο για να μπορέσουμε να μπούμε στο πάρκο. Δεν μου φάνηκε και τόσο απλό. Έτσι λοιπόν το βράδυ, κάθισα και έκανα το ίδιο πράγμα. Απλά η εγγραφή είχε ήδη γίνει και ήταν αποθηκευμένη στο κινητό μου τηλέφωνο. Εγώ δήλωσα πότε ήθελα να πάω και σε ποιο πάρκο (για το ηφαίστειο) και πλήρωσα τα 17 δολάρια για κάθε άτομο που ήταν η είσοδος. Μάλιστα επειδή είναι γνωστό ότι μόνο το πρωί μπορείς να έχεις καλή ορατότητα δήλωσα ότι θα πάμε με το πρώτο γκρουπ στις 8:00. Τα γκρουπ ήταν ανά 20 λεπτά. Ήταν εμφανές όμως ότι δεν είχε πολλούς επισκέπτες, από τις υπολειπόμενες κενές θέσεις .

Ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο στις 6:00, γιατί το GPS μου έδινε ότι θέλαμε σχεδόν μιάμιση ώρα για να φτάσουμε ως εκεί. Πράγματι φτάσαμε λίγο πριν τις 7:30 και ήμασταν μόνοι μας σε μία κλειστή καγκελόπορτα, αλλά ήταν σίγουρο ότι ήμασταν στο σωστό μέρος, αφού δεν υπήρχε άλλο στην περιοχή.

Ευτυχώς μετά από πέντε λεπτά ήρθαν δύο Εγγλέζοι με το δικό τους αυτοκίνητο και έτσι ήμασταν σίγουροι για το ότι ήμασταν στο σωστό πράγματι σημείο εισόδου. Σχεδόν είχε φτάσει 8:00 και είχαν έρθει μόλις τρία αυτοκίνητα μαζί με το δικό μας. Τότε ήρθε και ένα υπηρεσιακό αυτοκίνητο του ηφαιστείου, το οποίο μας ενημέρωσε να περιμένουμε λίγο ακόμα και κατά τις 8:00 θα έρθει κάποιος να μας παραλάβει.

Πράγματι στις 8:00 και κάτι ήρθε ένα άλλο αυτοκίνητο και μας άνοιξε την πόρτα και μπήκαμε για να δώσουμε τον κωδικό μας και να μας αφήσουν να περάσουμε. Μας πήγαν σε ένα κέντρο επισκεπτών, όπου είχε ένα μικρό πρόγραμμα για το πώς θα κινηθούμε στο πάρκο. Μας ενημέρωσαν ότι η παρουσία μας στο χώρο του ηφαιστείου για να δούμε την λίμνη που είναι στον κρατήρα, θα ήταν 20 λεπτά.

Για να εξηγήσω λοιπόν: φύγαμε με τα πόδια περίπου στις 8:30 και σε 10 λεπτά είχαμε φτάσει σε ένα σημείο όπου περιμέναμε να δούμε τη λίμνη στο βάθος. Όμως είχε τόσα σύννεφα που δεν φαινόταν τίποτα σε απόσταση μεγαλύτερη των 10 μέτρων. Ευτυχώς πότε-πότε φύσαγε λίγο αεράκι και βλέπαμε και λίγο μακρύτερα. Μετά από την πρώτη απογοήτευση σχεδόν ήμασταν σίγουροι ότι δεν θα δούμε τη λίμνη. Φύσηξε όμως αέρας και πήρε τα πιο πολλά σύννεφα, αλλά όχι όλα, και έτσι μπορέσαμε και διακρίναμε λίγο από τη λίμνη. Φυσικά δεν μείναμε μόνο 20 λεπτά, αλλά πάνω από μισή ώρα, για να μπορέσουμε να δούμε λίγα τμήματα αυτής της λίμνης. Σε καμία περίπτωση όμως δεν καταφέραμε να τη δούμε ταυτόχρονα ολόκληρη. Όμως μπορώ να πω ότι κάτι είδαμε.

Δυστυχώς δεν μπορούσαμε να μείνουμε περισσότερο και να δούμε την τύχη μας, γιατί ένας φύλακας μας είπε ότι εμείς που φοράγαμε τα πράσινα κράνη (κάτι πλαστικά δηλαδή που μας έδωσαν) έπρεπε να αποχωρήσουμε. Κάθε ομάδα που ανά είκοσι λεπτά έμπαινε για να δει τον κρατήρα φορούσε και διαφορετικό χρώμα κράνους. Εν τω μεταξύ είχαν φτάσει και οι επισκέπτες της επόμενης ομάδας με τα κόκκινα κράνη. Πάντως μαζί με μας που φεύγαμε, έφευγαν και πολλοί από αυτούς, πιστεύω απογοητευμένοι από το ότι δεν μπόρεσαν, αλλά και δεν πίστευαν ότι θα μπορούσαν τα επόμενα λεπτά να δουν καθαρά τη λίμνη και τον περιβάλλοντα χώρο.

Πήγαμε ξανά στο κέντρο επισκεπτών και φύγαμε σχεδόν απογοητευμένοι από το θέαμα, διότι δεν σου επιτρέπουν να μείνεις περισσότερο, και ας μην είχε πολύ κόσμο. Με τον κορωνοϊό οι επισκέπτες έχουν μειωθεί πάρα πολύ, όπως μας έλεγαν και εκεί αλλά και τις προηγούμενες μέρες στο Tortuguero και στην La Fortuna.

Το θέμα είναι τι κάνουμε μετά από αυτό; Υπήρχε και ένα άλλο ηφαίστειο, αλλά ήταν πολύ μακριά και έτσι αποφασίσαμε να μην πάμε, γιατί φοβηθήκαμε ότι αν έχουμε μία παρόμοια αποτυχία δεν άξιζε όλο αυτό τον κόπο μέχρι εκεί.

Τελικά βάλαμε στο GPS να μας πάει σε έναν καταρράκτη του ποταμού Agres. Έτσι οδηγήσαμε με το αυτοκίνητο περίπου δύο ώρες, στην ύπαιθρο κυρίως, αλλά βρισκόμασταν κοντά στην πρωτεύουσα Σαν Χοσέ.

Φυτεία καφέ:

Στο τέλος της διαδρομής φτάσαμε να ανεβαίνουμε κάποιες ανηφόρες με κλήση πιστεύω κοντά στο 25%. Ευτυχώς το αυτοκίνητο μπορούσε και ανέβαινε, χωρίς πολύ βάρος, με μόνο εμάς τους δύο και χωρίς τα πράγματά μας. Κάποια στιγμή, στο τέλος του ασφαλτοστρωμένου δρόμου, αρχίζει ένας χωματόδρομος, που αυτό το τζιπ που έχουμε δεν μπορούσε να τον διαβεί. Σκεφτήκαμε να παρκάρουμε εκεί και να προσπαθήσουμε να φτάσουμε με τα πόδια.

Ρωτήσαμε και έναν ντόπιο και μας είπε ότι πραγματικά είμαστε στο σωστό μέρος και θα έπρεπε να περπατήσουμε σχεδόν μία ώρα για τον καταρράκτη. Ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε τον χωματόδρομο, ο οποίος είπαμε ότι ήταν πολύ άσχημος, αλλά ήταν και τόσο απότομος που ήταν τρομακτικά κουραστικό να τον πάμε με τα πόδια. Δεν προχωρήσαμε πάνω από 3 λεπτά και αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω. Πήραμε το αυτοκίνητο λοιπόν και αποφασίσαμε να μην ασχοληθούμε άλλο με τη φύση της Κόστα Ρίκα, αλλά να πάμε στο Σαν Χοσέ να κάνουμε το Rapid test για τον κορωνοϊό, που για την πρώτη αυριανή μας πτήση είναι απαραίτητο.

Όπως προχωρούσαμε, σταματήσαμε σε ένα χωριό να πάρουμε φωτογραφίες από μία ωραία εκκλησία και μία ενδιαφέρουσα πλατεία. Το χωριό αυτό ήταν το Alajuelita. Ουσιαστικά είναι προάστιο του Σαν Χοσέ.

Μετά επιστρέψαμε στο Σαν Χοσέ γύρω στις 13:00 το μεσημέρι. Ξέραμε σε ποιο νοσοκομείο θα κάναμε το Rapid test. Ήταν αυτό που μας είχαν πει από το ξενοδοχείο που μένουμε, και έτσι ήταν πολύ απλό. Παρκάραμε το αυτοκίνητο σε ένα δημόσιο παρκινγκ, επί πληρωμή βεβαίως, και με 35 δολάρια έκαστος κάναμε το τεστ. Τους εξηγήσαμε ότι θα ταξιδεύαμε και πιστεύω ότι δεν έβαλαν το υγρό της μύτης στο άλλο διάλυμα, μην τύχει και ήμασταν θετικοί και δε φύγουμε. Έτσι κατάλαβα από το ύφος της κοπέλας που μάλλον ζητούσε κάποιο φιλοδώρημα για την καλοσύνη της. Εγώ για να πω την αλήθεια τα σκέφτηκα αυτά, όταν πια πήρα το αρνητικό αποτέλεσμα.

Επειδή ήταν νωρίς, μετά το τεστ, αποφασίσαμε να πάμε στον ζωολογικό κήπο Μπολιβάρ της πόλης, που ήταν πολύ κοντά μας. Πληρώσαμε ένα μικρό εισιτήριο τριών χιλιάδων κολώνων έκαστος. Κολώνα είναι το νόμισμα της χώρας και 1 ευρώ ισοδυναμεί περίπου με 730 κολώνες. Ο κήπος ήταν πολύ όμορφος, αλλά τα ζώα που είχε δεν είχαν τρομερό ενδιαφέρον, αφού είχε μόνο ζώα της χώρας. Το πιο ενδιαφέρον ήταν οι παπαγάλοι και ένα Jaguar. Φυσικά είχε και άλλα ζώα, κυρίως πουλιά αλλά και μαϊμούδες. Κάναμε βόλτα περίπου μιάμιση ώρα.

Πήραμε το αυτοκίνητο και καταλήξαμε στο ξενοδοχείο μας. Εκείνη την ώρα ήρθαν και τα αποτελέσματα στο e-mail μου και ήταν βέβαια αρνητικά, που σημαίνει ότι ήμασταν έτοιμοι για το ταξίδι. Τα εκτυπώσαμε κιόλας. Ξεκινήσαμε να ετοιμάζουμε τα πράγματα μας και κάποια στιγμή προς τις 18:00 το απόγευμα πήγαμε να ψωνίσουμε για να φάμε βραδινό. Όταν γυρίσαμε μας είπε στη ρεσεψιόν η κυρία που έχει το ξενοδοχείο, αν θέλουμε να καθίσουμε στον κήπο του ξενοδοχείου, κάτι σαν αίθριο που έχει, και να φάμε. Αυτό κάναμε και εμείς και ήταν πολύ όμορφα.

Τον κήπο ακόμα τον φτιάχνουν:

Αυτή η κυρία, η ιδιοκτήτρια δηλαδή, είναι ίσως ο πιο γλυκομίλητος άνθρωπος που συναντήσαμε σε αυτό το ταξίδι. Αγαπάει πολύ το ξενοδοχείο της και τους επισκέπτες της. Μετά το φαγητό ετοιμάσαμε τα πράγματα και ήμασταν έτοιμοι να κοιμηθούμε για το πολύ πρωινό μας ξύπνημα.

Το ταξίδι πάει προς το τέλος του. Όμως έχει μια τελευταία επίσκεψη-έκπληξη. Μετά από δυο μέρες, και πριν την επιστροφή στην Ελλάδα.