Πολιτισμικό Σοκ!

[soudianos]

Eφχ Κική και καλώς ήλθες.

και πριν το 90 ήταν έτσι. υπερήφανοι για τη χώρα τους, καρτερικοί, και χαμογελαστοί, κι όταν τέλειωσα την ιστορία μου με το "σας παραδέχομαι"
ήταν για όλα αυτά....

 

[alexstef2]

Το πολιτισμικό μου ΣΟΚ περιορίζεται στην Ευρώπη αφού εκτός Ευρώπης δεν έχω βγει. Στο δεύτερο ταξίδι μου, αν το πρώτο θεωρείται η Κύπρος, πήγα στην Ολλανδία. Την είχα κόλλημα αρκετά χρόνια την Ολλανδία γιατί πάντα κάτι άκουγα για τη χώρα που ήταν πολύ κοντά σε μένα. Πήγα με πολύ ενθουσιασμό και γύρισα με περισσότερο. Εϊναι μια χώρα που έχει ανοιχτά παράθυρα και κουρτίνες όσο και τις καρδιές τους. Η χώρα είναι οργανωμένη, ασφαλής, όμορφη και πολύ ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονικά, καλές αναλογίες (φύση - κατοικίες, υγρό στοιχείο -ξηρά,..) πόλεις που ξεχωρίζουν και δε βλέπεις το ίδιο σκηνικό παντού, καλές απολαβές. Οι κάτοικοι με παιδεία, φαίνονται ευτυχισμένοι, χαμογελαστοί. Μια μίξη Βορρά και Μεσογείου. Άλλα χίλια καλά έχω να πω αλλά αυτό που μου άρεσε και με συγκίνησε περισσότερο είναι ότι αντιμετώπιζονται όλες οι ομάδες ανθρώπων το ίδιο και η πολιτεία φροντίζει για αυτούς το ίδιο με προτεραιότητες εκεί που υπάρχουν προβλήματα. Για παράδειγμα: καθόλου σπάνιο δεν είναι να δεις στους δρόμους μια 80άρα γιαγιά που θα σε σταματήσει γνωρίζοντας άπταιστα αγγλικά να σε βοηθήσει με χαρά. Ανθρώπους σε καροτσάκια να ψωνίζουν διάσπαρτοι σε όλοι τη χώρα. Τυφλοί να μπορούν να κυκλοφορούν στο δρόμο μοναχοί τους. Ποδηλάτες και πεζοί να μπορούν να χαίρονται την αγαπημένη τους ασχολία. Όπως επίσης μια ολόκληρη οικογένεια να ταξιδεύει με οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο με τα νεογέννητα αγκαλιά. Εικόνες που ήδη έχετε δει ήδη αλλά καμμια φορά ξεχνάμε ότι σημαίνουν και ευτυχία.

Το πολιτισμικό μου ΑΝΤΙ ΣΟΚ το έπαθα με τη Βρετανία. Περίμενα μια χώρα πόλη περισσότερο οργανωμένη. Καταλαβαίνεις ότι υπάρχει μια κάποια οργάνωση αλλά διαπιστώνεις ότι είναι κληρονομιά τους από το παρελθόν τους. Σαφώς και έχει να δώσει πολλά αλλά λιγότερα απ' όσα διαφημίζεται. Στη παρούσα φάση νομίζω ότι είναι στάσιμη και δεν εξελίσσεται. Οπου εξελίσσεται ακολουθεί ρυθμούς παγκοσμιοποίησης ταχύτατους.

 

[afroditi]

ας γραψω και εγω κατι για την αγαπημενη μου Κουβα ...
αν και τα ήξερα πριν παω , καθε φορά που την επισκεπτομαι με ξαφνιαζουν πολλά πραγματα (ενταξει δεν σοκαρομαι ευκολα ετσι και αλλιως , οποτε ας τα χαρακτηριζω εκπληξη )

Πως γινεται σε χωρα με πανακριβα και αχρηστα σε ποιοτητα σαπουνια και αποσμητικα, σαμπουαν σε μονιμη ελλειψη , ολοι μα ολοι, μικροι και μεγαλοι να μοσχομυριζουν ;
και να θυμαμαι στην Αθηνα ,οταν ζουσα και εμπαινα σε λεωφορειο
να κατεβαινω αρκετες φορές άρον άρον γιατι πολλοί απο τους διπλανους μου εζεχναν ; Στη χωρα που ζαλιζομαι ποιο σαμπουαν να διαλεξω απο τα άπειρα και φτηνά που υπαρχουν παντου ;

την ίδια απορία είχαμε κι εμείς!
ήμουνα δύο βδομάδες στην κούβα και ποτέ δεν μου μύρισε άσχημα κανένας κουβανός αντρας ή γυναίκα.

 

[KIKI]

απλα πράγματα Αφροδιτη...
επειδη ζω με Κουβανους σου λεω οτι κανουν μπανιο 2-3 φορες την ημερα και άλλες τοσες πλενουν τα δοντια τους .....και καθε βραδυ στη Κουβα πλενουν τα ρουχα που φορανε κατά τη διαρκεια της ημερας .
μετά απο όλα αυτα λογικό ειναι να μυριζεις ομορφα .....

 

[ioannisp]

Στη μόνη χώρα που πραγματικά σοκαρίστηκα ήταν στην Αλβανία. Δεν περίμενα ότι μια χώρα σχεδόν στην καρδιά της Ευρώπης μπορεί να είναι τόσο πίσω σχεδόν σε όλους τους τομείς.
Προφανώς και έχω πάει σε χώρες με πολύ χειρότερες συνθήκες, αυτό όμως ήταν κάτι που το περίμενα και ήμουν προετοιμασμένος.

 

[vagantos]

Θυμάμαι πρόχειρα μερικά σοκ:

• Τον Μαδριλένο που πήρε απ τον κάδο σκουπιδιών ενα υπόλειμμα σάντουιτς, ενα μισοάδειο τενεκεδένιο κουτακι αναψυκτικού ή μπύρας και μια εφημερίδα. Ήταν το 95
• Τους καλοντυμένους Αργεντίνους να περιμένουν στην ουρά του συσσιτίου (2000).
• Τους αποστεωμένους ζητιάνους νυχτα στα απόκοσμα στενά του Βαρανάσι

Κι επειδή συνηθίσαμε να σοκαριζόμαστε μόνο αρνητικά, ας το αντιστρέψουμε:
Δε θα ξεχάσω λοιπόν, επίσης:

• Την ευγένεια και απίστευτη προθυμία εξυπηρέτησης των Φινλανδών (και χωρίς να τους το ζητάμε συνήθως)

• Τη δασκάλα σε ενα μη τουριστικό ινδιάνικο χωριο στον Αμαζόνιο (στα μέρη του Ικίτος -να σαι καλα Γιώργο) που μας είπε: Είστε Ελληνες; Πολύ χαίρομαι που σας βλέπω. Σήμερα μιλούσαμε με τα παιδιά για την Αρχαία Ελλάδα..

 

[vasilaki]

Να πω κι εγώ τις ταπεινές μου ταξιδιωτικές εμπειρίες, αν και έχω "ψαρώσει" τελείως με αυτά που έχω διαβάσει στο site και μερικούς απίστευτους ταξιδιωτικούς σας χάρτες.

Τυνησία 2005: Έχοντας πάει με την πεποίθηση ότι ήταν σχετικά "εξευρωπαϊσμένη" (δεν μου έρχεται κάποιος πιο δόκιμος όρος) αραβική χώρα, ενώ καθόμαστε στο taxi-louage περιμένοντας να γεμίσει για να πάμε στην Τύνιδα από τη Χαμαμέτ, δίνω ένα πεταχτό φιλί στο στόμα στο αγόρι μου.:roll:
Τσουπ! έρχεται ένας κυριούλης ντόπιος και με ρωτάει αν καταλαβαίνω γαλλικά. Του απαντώ περήφανα πως ναι και με κατακεραυνώνει με το "Il y a des familles et des enfants. On ne s'embrasse pas en public!" (Υπάρχουν οικογένειες και παιδιά. Δεν φιλιόμαστε δημοσίως!) δείχνοντας μου μια ντόπια με 2 παιδιά που καθόταν από πίσω μας στο αυτοκίνητο.
Περιττό να σας πω ότι ένιωσα τόσο άσχημα,σαν την "εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή", κατακοκκίνισα, μόνο δεν βούρκωσα, του έγνεψα ΟΚ και έπλεξα τα χέρια μου μπροστά μου σαν καλό κορίτσι.
Το αγόρι μου βέβαια πέθανε στα γέλια μόλις του έκανα τη μετάφραση και όσες φορές και να ξαναπώ την ιστορία σε γνωστούς και φίλους ακόμα γελάει.

Το δεύτερο πολιτισμικό σοκ μάλλον το έπαθα στη Μαδρίτη όπου έβλεπα τον κόσμο στα tapas bars να πετάνε χαρτοπετσέτες, οδοντογλυφίδες, τσιγάρα κ.λ.π στο πάτωμα του μαγαζιού το οποίο μέχρι το βράδυ είχε γίνει σαν σκουπιδότοπος. Οπότε με μια σκούπα, στο τέλος της βραδιάς βλέπαμε τον μαγαζάτορα να τα σπρώχνει όλα έξω στο δρόμο.

Το τρίτο στη Βιέννη που έμπαινες σε κατάμεστες καφετέριες και δεν ακουγόταν κιχ (με τηλεπάθεια επικοινωνούν αυτοί οι άνθρωποι, που έπρεπε να ζητήσεις νερό μαζί με τον καφέ ή τη σοκολάτα και στο φέρναν σε κρασοπότηρο (2 γουλιές δηλαδή) και που ενώ είχε ανάψει πράσινο σε φανάρι αλλά ο πρώτος κάτι έψαχνε στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου και δεν ξεκινούσε, ο πίσω περίμενε χωρίς καν να εκνευριστεί και εννοείται χωρίς να κορνάρει!

 

[joss]

Μιας και ανεφερες τη Τυνησια, ειναι ομολογουμενως πολιτισμικο σοκ απο την καλη πλευρα βεβαια, οτι σε σχεση με αλλες Αραβικες χωρες που εχω επισκευτει, εκει ειδα ΚΑΙ Τυνησιους μα πινουν σε πιτσαρια μπυρα (!!) ΚΑΙ Τυνησιες να φορανε σορτς και φανελακι με ντεκολτε (!!!!). Ολα αυτα σε σχεση με αλλες αραβικες χωρες μαιαζουν ονειρα θερινης νυκτος.

Επισης κατι για τους ανω των 40 ετων. Το 1982 σε μια πλατεια στο Αμστερνταμ ειδα μια τεραστια ουρα (ο ενας πισω απο τον αλλο) απο "πανκια" - για τους νεωτερους να πω οτι προκειται για φιλους του κινηματος των πανκ με πολυχρωμα μαλλια στυλ μοικανων, δερματινα ρουχα και παραμανες παντου με εμφαση στη βια και τους τσακωμους - τους εβλεπα να περιμενουν ηρεμα ο ενας πσω απο τον αλλο και αφου πλησιασα στο γκισε ειδα μετα μεγαλης μου εκπληξης οτι περιμενανε για να αγορασουν εισητηριο για τη συναυλια των Sex Pistols! Εμεινα αφωνος σκεπτομενος το μπαχαλο (ουτε ουρες, ουτε σειρες, αλλα ο ενας εσπρωχνε τον αλλον) που επικρατουσε στην Ελλαδα απο πολυ πιο "πολιτισμενους" συμπολιτες μας ακομη και για αγορα εισητηριων για το θεατρο, ποσο μαλλον για συναυλια των πιο "κακων παιδιων" του πιο "αναρχικου και βιαιου" ειδους μουσικης.

 

[tita]

το τελευταιο γινεται ακόμα στο εξωτερικό. το έχω πετύχει πολλές φορές.
και τώρα μου θύμισες κάτι:η πρώτη πορεία που ειχα δει στο εξωτερικό, ήταν για την αποποινικοποίηση της μαριχουάνας στο Βερολίνο. Πολιτισμικό σοκ από την άποψη ότι πρώτη φορά μου έβλεπα πορεία χωρίς ΜΑΤ, χωρίς φωνές, μόνο με μουσική, ήρεμα, ήσυχα, ένα αυτοκινητο της αστυνομιας μπροστά να πηγαίνει αργά, πίσω κόσμος και πιο πισω ένα λουλουδάτο λεωφορειάκι από όπου ακουγόταν η μουσική και μέσα οι ανάλογοι άνθρωποι ;-)

 

[Perastikos30]

Να πω κι εγώ τις ταπεινές μου ταξιδιωτικές εμπειρίες, αν και έχω "ψαρώσει" τελείως με αυτά που έχω διαβάσει στο site και μερικούς απίστευτους ταξιδιωτικούς σας χάρτες.


Το δεύτερο πολιτισμικό σοκ μάλλον το έπαθα στη Μαδρίτη όπου έβλεπα τον κόσμο στα tapas bars να πετάνε χαρτοπετσέτες, οδοντογλυφίδες, τσιγάρα κ.λ.π στο πάτωμα του μαγαζιού το οποίο μέχρι το βράδυ είχε γίνει σαν σκουπιδότοπος. Οπότε με μια σκούπα, στο τέλος της βραδιάς βλέπαμε τον μαγαζάτορα να τα σπρώχνει όλα έξω στο δρόμο.

μου το ειχε πει φιλος αυτο για την ισπανια αλλα δεν το πιστευα! πραγματικα πρεπει να ειναι απιθανο θεαμα!

 

[vasilaki]

μου το ειχε πει φιλος αυτο για την ισπανια αλλα δεν το πιστευα! πραγματικα πρεπει να ειναι απιθανο θεαμα!

Και όμως είναι αλήθεια! Και σου κόβει και κάπως την όρεξη για φαγητό. Δεν ξέρω αν ισχύει το ίδιο και στη Βαρκελώνη. Θα σας ενημερώσω όταν επιστρέψω με το καλό.

 

[Zephyrous]

Και όμως είναι αλήθεια! Και σου κόβει και κάπως την όρεξη για φαγητό. Δεν ξέρω αν ισχύει το ίδιο και στη Βαρκελώνη. Θα σας ενημερώσω όταν επιστρέψω με το καλό.

εγω παντως απο οσες πολεις επισκεφθηκα μονο στη Μαδριτη ειδα τετοια υπερβολη. Ενω μπορει καποιος να αφησει πχ τη χαρτοπετσετα πανω στο τραπεζακι η στον παγκο την πεταει κατω. Με θαρρος και αρχοντια!

Η αληθεια βεβαια ειναι οτι οι χαρτοπετσετες τους μονο για να σκουπιστεις δεν κανουν... αληθεια γιατι τις φτιαχνουν ετσι?:roll: