Ιταλία Ποιά να συγκριθεί μαζί της; Αιώνιος έρωτας και κοσμοσυρροή στην Αιώνια Πόλη.

[alma]

Συνεχίσαμε το περπάτημα μαζί με την λαοθάλασσα των οπαδών της Αιώνιας

και φτάσαμε στην Piazza Navona για άλλη μια φορά. Γιατί μία δεν είναι αρκετή ποτέ….το πρωί είναι εξίσου όμορφη με το βράδυ, αν και όχι τόσο ρομαντική. Παραμένει όμως εντυπωσιακή και γοητευτική. Πλανόδιοι έμποροι, μουσικοί, τουρίστες...όλοι μέρος ενός πολύβουου πλήθους που μοιάζει να μην μειώνεται ποτέ.

Πηγαίνοντας για άλλη μια φορά στο Πάνθεον, που τώρα πια είναι εκκλησία είχε έρθει η ώρα να μπούμε μέσα…Έχουν δίκιο όσοι λένε ότι η πραγματική ομορφιά γίνεται πραγματικά αντιληπτή μόνο στο εσωτερικό…

Γύρω από το Πάνθεον υπάρχουν πολλά δρομάκια με αξιοθέατα λιγότερο ή περισσότερο γνωστά, που όμως σίγουρα αξίζουν μια στάση για φωτογραφία και λίγη ξεκούραση από το περπάτημα της ημέρας…


Φτάνοντας στην Piazza della Minerva, όπου βλέπεις ένα γλυπτό του Μπερνίνι με έναν οβελίσκο πάνω σε έναν ελέφαντα…

Βρίσκεται μπροστά στην εκκλησία Santa Maria sopra Minerva.

Στάση σε ένα μικρό μαγαζάκι σε στενό για πίτσα στο χέρι, το οποίο μας άρεσε πολύ. Μόνο Ιταλοί μέσα που έκαναν διάλλειμα από τις δουλειές τους και νόστιμη προσεγμένη πίτσα με καλά υλικά….

 

[vasnorth]

Piazza Navona, νομίζω η ωραιότερη πλατεία της Ρώμης!!!
Σ' ευχαριστούμε alma, νοιώθω σαν να κάνω περίπατο ξανά στους δρόμους της Ρώμης.

 

[Samion]

Piazza Navona, νομίζω η ωραιότερη πλατεία της Ρώμης!!!
.

Ευχαριστος μπελας να βρεις την ωραιοτερη...αλλα προηγουνται αλλες που σε πιανει δεος...del popolo, San Pietro, di Spagna..

 

[alma]

Να πω την αλήθεια κι εγώ πάλι θα ταυτιστώ με τα γούστα του @vasnorth και θα πω ότι μάλλον η Πιάτσα Ναβόνα είναι η αγαπημένη μου. Η Πλατεία Αγίου Πέτρου ακόμα πιο εντυπωσιακή βέβαια αλλά την εντάσσω στο κράτος του Βατικανού, οπότε την Ναβόνα, την συγκρίνω με άλλες της Ρώμης όπως Πόπολο κλπ.

Ωστόσο ωραία τα λέει ο @Samion . Πολύ ωραία διαδικασία να ψάχνεις να βρεις την ωραιότερη πλατεία. Έχει πολλές η Ρώμη και ο ανταγωνισμός είναι σκληρός.

 

[alma]

Παρά το γεγονός ότι εξαιτίας των τελευταίων γεγονότων στη χώρα η διάθεση όλων μας έχει πέσει και είχα αποφασίσει να ξεχάσω την συνέχιση της ιστορίας, κοιτώντας ξανά τις φωτογραφίες με έπιασε μια γλυκιά νοσταλγία και μια ανάγκη να ξαναθυμηθώ τις πανέμορφες στιγμές στην απίστευτη ιταλική πρωτεύουσα. Και καθώς οι μνήμες του ανοιξιάτικου μας ταξιδιού ξεμακραίνουν και αυξάνεται ο κίνδυνος να ξεχάσω πολλά πια, η αναδρομή με βοήθησε να ξαναφέρω στο μυαλό μου, όμορφες στιγμές γεμάτες ένταση και ευτυχία σε κάθε βήμα….


Σε αυτή την πόλη μετράει και η παραμικρή λεπτομέρεια. Για παράδειγμα η λεγόμενη Via della Gatta πήρε το όνομα της από το μαρμάρινο άγαλμα μιας γάτας στη γωνία ενός κτιρίου.

Σε μικρή απόσταση, βρίσκεται ένα τεράστιο μαρμάρινο πόδι που αποτελούσε τμήμα γιγαντιαίου ρωμαϊκού αγάλματος.

Συνεχίζοντας το περπάτημα, εκτός από τις πανέμορφες τζελατερίες όπου κάναμε άλλη μια στάση για παγωτό, περάσαμε από εκκλησίες, πανέμορφα σοκάκια, μεγάλους αλλά ταυτόχρονα κομψούς δρόμους και γνωρίσαμε ένα συμπαθέστατο σκύλο….Ναι, στη Ρώμη μπορείς να ζεις την κάθε στιγμή και να χαίρεσαι ,λέμε, με το παραμικρό.

 

[makisg]

νομίζω alma οτι βγάλαμε φωτογραφία τον ίδιο σκύλο.

 

[alma]

Πράγματι φαίνεται να είναι ο ίδιος. Δεν μπήκα μέσα στο μαγαζί βέβαια, οπότε το εσωτερικό δεν μου θυμίζει τίποτα...έμεινα έξω και χάιδευα τον σκύλο τους

 

[alma]

Όταν μια πόλη σε γοητεύει σε κάθε σου βήμα πως να μην δικαιώνει όσες διθυραμβικές κριτικές έχουν γραφτεί για αυτήν;

Και φυσικά άλλη μια βόλτα στην Piazza di Spagna, η οποία αν και δεν είχε την ίδια κοσμοπλημμύρα με τις προηγούμενες μέρες, πάλι έδινε την εντύπωση πως με τόσο κόσμο λαμβάνει χώρα κάποια διαδήλωση(έστω και μικρότερη από τις προηγούμενες μέρες). Διότι αυτά έχει η ανοιξιάτικη Ρώμη....

Και φυσικά άλλη μια Fontana di Trevi, υπό το φως της ημέρας αυτή τη φορά...Τι κι αν έχει σκαλωσιές....Τι κι αν οι Ιταλοί υπάλληλοι άφηναν μόνο για ελάχιστο χρόνο κάθε επισκέπτη, στο γεφυράκι ανάμεσα στις σκαλωσιές να σταθεί να την θαυμάσει από κοντά....Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά από το να περάσουμε καλά...

Είχαμε ήδη βγάλει δυο μέρες πριν εισιτήρια για Τίβολι, οπότε την επόμενη μέρα ακολουθούσε γνωριμία με τους ιταλικούς σιδηρόδρομους....

 

[alma]

Η πρώτη γνωριμία με τα ιταλικά τρένα είχε υπάρξει λίγο περίεργη, μια και ενώ υπήρχαν μηχανήματα αυτόματης έκδοσης εισιτηρίων κολλούσαν και είχαμε αναγκαστεί να περιμένουμε στην ουρά( αν και είχα προσπαθήσει με μανία 5 φορές για να κάνω το μηχάνημα να ξεκολλήσει, ενώ οι Ιταλοί που προσπάθησαν είχαν λιγότερη υπομονή, μιας και μετά την δεύτερη προσπάθεια, παρατούσαν το μηχάνημα και περίμεναν στην ουρά για να τα εκδώσουν οι υπάλληλοι). Ωστόσο ο σταθμός έκδοσης εισιτηρίων μου είχε αφήσει μια ευχάριστη γεύση, όχι μόνο γιατί συμπάθησα οτιδήποτε ιταλικό, αλλά και επειδή πάντα οι σταθμοί τρένων σου δίνουν την ευχάριστη αίσθηση προσμονής της «φυγής»… και η αναμονή του ταξιδιού είναι εξίσου ευχάριστη με το ταξίδι….


Όταν λοιπόν εκείνο το πρωινό φτάσαμε στο σταθμό, έχοντας από τις προηγούμενες μέρες τα εισιτήρια ανά χείρας, όλα έμοιαζαν ευοίωνα…



Ο κόσμος στο τρένο ελάχιστος και έτσι είχαμε ένα βαγόνι δικό μας. Όπως εξάλλου και τα δυο άτομα που ταξίδευαν στο διπλανό βαγόνι. Και όπως αποδείχτηκε είμαστε μάλλον και οι μόνοι τουρίστες, ενώ οι άλλοι ήταν όλοι Ιταλοί…καθόλου άσχημα θα έλεγα…Το τρένο ξεκίνησε ακριβώς στην ώρα του. Δεν καθυστέρησε ούτε ένα λεπτό!!!!!

Οι περισσότεροι κατέβηκαν στις ενδιάμεσες στάσεις ενώ στο τέρμα κατεβήκαμε μόνο εμείς και μερικοί ντόπιοι…την ώρα που φτάσαμε μερικοί έφηβοι έβαζαν νερό από την πηγή…

Αρχίσαμε να περπατάμε προς το κέντρο του Τίβολι που έδινε ανάμεικτες εντυπώσεις, ενώ σίγουρα δεν ήταν το ίδιο με αυτό που θυμόταν ο συνταξιδιώτης μου από παλαιότερη επίσκεψη του που γινόταν χαμός από τουρίστες και γκρουπ….Το Τίβολι ήταν αγαπημένος εκδρομικός προορισμός για τους αρχαίους Ρωμαίους τόσο για την εξοχή του, όσο και για τα νερά του…

Κάποια κτίρια της περιοχής έμοιαζαν αρκετά φροντισμένα ενώ άλλα φθαρμένα και
παρατημένα.

Σταματήσαμε για το απαραίτητο δροσιστικό παγωτάκι και συνεχίσαμε προς τον αρχικό μας στόχο την Villa d'Este, που φιγουράρει στην λίστα της Ουνέσκο και όπως αποδείχτηκε δικαιώνει την φήμη της…

 

[vasnorth]

Το Τίβολι ήταν αγαπημένος εκδρομικός προορισμός για τους αρχαίους Ρωμαίους τόσο για την εξοχή του, όσο και για τα νερά του…
Σταματήσαμε για το απαραίτητο δροσιστικό παγωτάκι και συνεχίσαμε προς τον αρχικό μας στόχο την Villa d'Este, που φιγουράρει στην λίστα της Ουνέσκο και όπως αποδείχτηκε δικαιώνει την φήμη της…
View attachment 129300

Τι ωραίο μέρος το Tivoli και η Villa d'Este!
Θυμάμαι στο πρώτο ταξίδι στη Ρώμη, Αύγουστο μήνα ντάλα καλοκαίρι, ζαλισμένοι και καταδιψασμένοι από τη ζέστη ψάχναμε ένα μέρος να δροσιστούμε και όταν φτάσαμε στο Tivoli και στη Villa d'Este και είδα την ομορφιά του πάρκου με τα τρεχούμενα νερά και ιδίως την επιγραφή: ''Acqua potabile'' σε μία κρήνη, αμέσως ερωτεύτηκα αυτό το μέρος!
Ευχαριστούμε για τις ωραίες εικόνες που μας χαρίζεις.

 

[alma]

@vasnorth κι εγώ ευχαριστώ που με διαβάζετε. Χαίρομαι που σου άρεσε και αυτή η ιστορία, από ότι έχω καταλάβει μοιάζουν πολύ τα ταξιδιωτικά μας γούστα...το θυμάμαι και από την ιστορία της Αργεντινής, που είναι και για σένα αγαπημένη χώρα...

Όσο για τη ζέστη πόσο δίκιο έχεις...εμείς Μάη μήνα και σκάσαμε στη Ρώμη...φαντάζομαι τον Αύγουστο, αν και είμαστε συνηθισμένοι οι Έλληνες στη ζέστη

Στη Villa d'Este είδαμε και ζευγάρι Ρώσων που μόλις είχαν παντρευτεί και έβγαζαν τις γαμήλιες φωτογραφίες τους εκεί. Απίστευτο μέρος...

 

[vasnorth]

@vasnorth
Όσο για τη ζέστη πόσο δίκιο έχεις...εμείς Μάη μήνα και σκάσαμε στη Ρώμη...φαντάζομαι τον Αύγουστο, αν και είμαστε συνηθισμένοι οι Έλληνες στη ζέστη

Για αυτό έγραψα χθες σε άλλο post ότι την πρώτη φορά που πήγα στη Ρώμη με απογοήτευσε. Ήταν πριν πολλά χρόνια, το ίντερνετ ακόμα δεν ήταν και τόσο διαδεδομένο (που να σκεφτείς να οργανώσεις μόνος σου ένα ταξίδι) και όπως όλοι μας είχαμε τη λύση του πρακτορείου για να μας τα ρυθμίσει. Με αποτέλεσμα τόσο η ζέστη, τόσο το τρισάθλιο ξενοδοχείο που μας είχε κλείσει το πρακτορείο, όσο και το ότι η Ρώμη ήταν τελείως έρημη λόγω Αυγούστου με έκαναν να μετράμε τις μέρες για το πότε θα φύγουμε. Συνεχίζαμε θυμάμαιγια το Λονδίνο που εκεί καλοκαίρι, μου έχει τύχει πολλές φορές, να θέλεις το βράδυ και ένα ελαφρύ πάπλωμα για να κοιμηθείς.
Τη δεύτερη φορά όμως ήταν όλα τέλεια και από εκεί πλέον γοητεύτηκα με τη Ρώμη (ήταν και Φεβρουάριος!).

Υ.Γ. Μην ανοίγεις πληγές, we love Buenos Aires!!!