Πεζοπορία στην Αμοργό

[hydronetta]

Για τις τελευταιες φωτογραφιες τα λογια περιττα και ασημαντα!!!!!!!!

Ευχαριστώ Πηγή μου αλλά τα εύσημα ανήκουν στην ίδια την Αμοργό που δίνει αυτές τις δυνατότητες στον φωτογράφο

 

[pigi_dikaiou]

Παναγιωτη μου δεν χρειαζεται τοση μετριοφροσυνη.Ή το εχεις ή δεν το εχεις!!Ε...εσυ ανηκεις στους πρωτους.Ειναι πασιφανες.

 

[hydronetta]

Παναγιωτη μου δεν χρειαζεται τοση μετριοφροσυνη.Ή το εχεις ή δεν το εχεις!!Ε...εσυ ανηκεις στους πρωτους.Ειναι πασιφανες.

και να σκεφτείς ότι τραβήχτηκαν με μια δανεική φτηνιάρα κόμπακτ ψηφιακή που για τις απαιτήσεις μου ήταν το μαύρο της χάλι σε ποιότητα (αφού η δικιά μου είχε εκπνεύσει)

 

[KLEOPATRA]

Αχ βρε Παναη μου ..μειδιασα αρκετες φορες σε αυτο το τελευταιο σου μερος.
Τα εγραφες τοσο χαριτωμενα, με χιουμορ ,αλλα ταυτοχρονα αποτελουσαν και ενα πολυ ενημερωμενο κ χρηστικο οδηγο για το νησι.Μονο αυτο να τυπωσει κανεις..αρκει.
Αλλα αναφορικα με τις παραλιες (γιατι ειμαι κ παραλιοπληκτη παναθεμα με ως ξερεις)..απο αυτα που μας ειπες και απο αυτες που μας εδειξες ..εχω ενα μεγαλο ..χμμμ.
και να τωρα που μου δημιουργεις ενα προβληματισμο: μου αρεσε πολυ το νησι ως ατμοσφαιρα ,αρχιτεκτονικη των οικισμων..χρωματα..θεα..ξωκλησια ..αλλα πως να παω καπου ,οπου εικαζω οτι θα ξενερωσω με τις παραλιες.
Εκει λοιπον που ειχα βαλει στο προγραμμα την Αμοργο..να που στο τελος με τις παραλιες..με εχεις κανει και το ξανασκεφτομαι.
Μου φαινεται οτι η Αμοργος θα μου αρεσε παρααα πολυ για Πασχα.

 

[hydronetta]

Το είχα γράψει και στην αρχή ότι δεν είναι το νησί που φημίζεται για τις παραλίες του. Βέβαια η αίσθηση να κολυμπάς και να έχεις στο οπτικό σου πεδίο τη Μονή της Χοζοβιώτισσας είναι μοναδική, τόσο, που ξεχνάς λίγο τη ταλαιπωρία. Αν οπωσδήποτε αναζητάς παραλίες αμμώδεις μάλλον θα απογοητευτείς. Καλύτερα έλα τότε Πάσχα. Πάντως προσωπικά μου άρεσε η Αμοργός και δικαιολογώ απόλυτα εκείνους που την λατρεύουν

 

[KLEOPATRA]

Νομιζω οτι Πασχα ..ειδικα να πεφτει και λιγο αργα ...θα ειναι σουπερ στο νησι.
Και θα εχουν σιγουρα και ωραια πασχαλινα εθιμα ..κατανυκτικη ατμοσφαιρα ..θα ειναι ολα πρασινισμενα ...τελεια.

 

[Twinkie]

Κλεό από παραλίες παραλίες, δηλαδή αμμουδιές, πελώρια έκταση κλπ μη περιμένεις τίποτα. Αλλά τα νερά της Αμοργού είναι από τα καλύτερα που έχω κολυμπήσει. Την είχα πετύχει και σε νηνεμία και ήταν χάρμα. Σε αυτό που γράφει ο Παναγιώτης όμως...να κολυμπάς και να βλέπεις τη Μονή στο απέραντο γαλάζιο...Ή απόγευμα να διακρίνεις όλα τα χρώματα από τις πέτρες στον Μούρο...είναι το κάτι άλλο..

Δώστης μια ευκαιρία και για καλοκαίρι, προτίμησέ την τέλη Αυγούστου, αρχές Σεπτέμβρη..

 

[pattyyy]

Η τελευταία διαδρομή σας ήταν ονειρεμένη, οι φωτογραφίες (panasonic και μη! ονειρεμένες και οι πληροφορίες στο τέλος ό,τι πρέπει για μελλοντικούς ταξιδιώτες! Ένα μεγάλο ευχαριστώ!

 

[galat]

Στην παλιά στράτα

Λόγω απουσίας μου θα γράψω καθυστερημένα και ‘γώ δυο πράγματα για όσα μας περιέγραψε με τον πάντα γλαφυρό, περιεκτικό και απολαυστικό του τρόπο ο αγαπητός φίλος hydronetta, τον οποίο, όπως και τον travelogato ευχαριστώ για την παρέα τους και για την ευκαιρία, που μου έδωσαν, να πραγματοποιήσουμε μαζί μια παλιά μου επιθυμία.

Την δεκαετία του 1990 στα πλαίσια υποστήριξης και ανάδειξης εναλλακτικών μορφών τουρισμού, η τότε Νομαρχία Κυκλάδων σε συνεργασία με τους Δήμους αρκετών νησιών των Κυκλάδων προχώρησε στην συντήρηση παλαιών μονοπατιών, την σήμανσή τους και την έκδοση σχετικών περιπατητικών φυλλαδίων ή εκδόσεων. Στα πλαίσια αυτά εκδόθηκε το 2001 από την Πολιτιστική Εταιρεία Αρχιπέλαγος ο «πολιτιστικός περιπατητικός οδηγός : Οδοιπορικό στην Αμοργό», έκδοση για την οποία μας μίλησε ήδη ο φίλος hydronetta. Το έτος αυτό είχα επισκεφτεί το νησί, προμηθεύτηκα τον οδηγό, διάβασα όσα πολύ ωραία και ενδιαφέροντα αναφέρει για την ιστορία του νησιού και τα μονοπάτια του, εντυπωσιάστηκα από το απαράμιλλο κάλος της μονής της Χοζοβιώτισσας και του φυσικού της τοπίου και έφυγα με την υπόσχεση στον εαυτό μου να περπατήσω κάποια στιγμή την «παλιά στράτα», το παλαιό μονοπάτι, που υπήρξε για πολλούς αιώνες η μοναδική σύνδεση της Χώρας της Αμοργού με την Αιγιάλη.

Πέρασαν δέκα χρόνια από τότε χωρίς να πραγματοποιήσω την υπόσχεσή μου, αν και βρέθηκα αρκετές φορές στην Αμοργό για σύντομες επαγγελματικές επισκέψεις. Όταν ο φίλος hydronetta ξεκίνησε το θέμα αυτό με τον τίτλο «Πεζοπορία στην Αμοργό», πραγματικά έξυσε πληγές. Στο μυαλό μου σφηνώθηκε η ιδέα να κατέβω μέχρι την Αμοργό για να πραγματοποιήσουμε μαζί την πεζοπορία αυτή. Ταλαντευόμουνα μερικές μέρες, όταν η παρακάτω αναφορά του μου έδωσε την χαριστική βολή :

....Η φιλόδοξη ιδέα να κάνω περπατητί Χοζοβιώτισσα - Αιγιάλη μάλλον θα μείνει ανεκπλήρωτη εφόσον δεν έχω παρέα...

Έτσι προέκυψε η πεζοπορία για την οποία διαβάσατε παραπάνω.

Την πεζοπορία αυτή δεν την κάνει κανείς μόνο για την άσκηση, ή για την επαφή με την φύση, ή για την ευκαιρία για υπέροχες φωτογραφίες, ή για την καλή παρέα. Είναι συγχρόνως ένα ταξίδι στο παρελθόν. Τον ίδιο δρόμο περπάτησαν για αιώνες οι κάτοικοι του νησιού, όταν οι συνθήκες ζωής ήταν πολύ διαφορετικές από τις σημερινές.

Τα μονοπάτια υπήρξαν στο παρελθόν ένας σημαντικός δρόμος μετακίνησης. Όμως εδώ και πολλές δεκαετίες έχουν εγκαταλειφθεί και αντικατασταθεί με τους λεγόμενους «αμαξωτούς» δρόμους. Στα νησιά τα μονοπάτια διαμόρφωναν ένα πυκνό δίκτυο, που ένωνε τους οικισμούς μεταξύ τους και με τις αγροτικές και κτηνοτροφικές περιοχές και ήταν συνήθως λιθόστρωτα, βαθμιδωτά, λόγω του έντονου ανάγλυφου του εδάφους, δεν επέτρεπαν δηλαδή την κυκλοφορία παρά μόνον σε μουλάρια και πεζούς. Πολύ πιο μετά σε σχέση με την ηπειρωτική Ελλάδα αντικαταστάθηκαν και αυτά από δρόμους. Όμως για τρία νησιά του Αιγαίου, τα μονοπάτια είχαν μία ιδιαίτερη σημασία, λόγω του μεγάλου μήκους αυτών και του έντονα ορεινού ανάγλυφού τους, που έκανε σχεδόν αδύνατη την επικοινωνία από την μία άκρη του νησιού μέχρι την άλλη. Στην Ικαρία, στην Σάμο και στην Αμοργό η επικοινωνία στο νησί γινόταν πάντα πιο εύκολα δια θαλάσσης, γι’ αυτό και το πλοίο μέχρι και σήμερα αναγκάζεται να πιάνει σε δύο λιμάνια.

Ειδικά στην Αμοργό ο μοναδικός δρόμος που συνδέει την Αιγιάλη και το βόρειο μέρος του νησιού με την Χώρα και το υπόλοιπο νησί διανοίχτηκε την δεκαετία του ’70, αλλά ολοκληρώθηκε μόλις στις αρχές τις δεκαετίας του ’90. Έτσι η σημασία της «παλιάς στράτας» ήταν πάντα πολύ σημαντική.

Σε όλα σχεδόν τα νησιά των Κυκλάδων αυτό που κυριαρχεί σήμερα είναι μία αχαλίνωτη, άναρχη και ανεξέλεγκτη οικοδομική ανάπτυξη, με κτίσματα να ξεφυτρώνουν σε ακτές και κορυφογραμμές αλλοιώνοντας ανεπανόρθωτα το φυσικό περιβάλλον. Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής της «παλιάς στράτας», κύρια στο τμήμα αυτής που βλέπει προς νότο, το φυσικό τοπίο παραμένει σχεδόν αναλλοίωτο, ίδιο με αυτό, που αντίκριζαν οι πρόγονοί μας αιώνες τώρα. Ελάχιστα κτίσματα και αυτά κτηνοτροφικής ή αγροτικής χρήσης, κτισμένα με την πέτρα της περιοχής και εναρμονιζόμενα απόλυτα στο περιβάλλον, όπως ήταν πάντα. Μοναδική παραφωνία ο χωματόδρομος, που διανοίχτηκε παράνομα από την περιοχή του Ξενοδοχείου προς τα Κάψαλα.

Παλιοί αγροτικοί οικισμοί, όπως ο οικισμός του Αγριλά, βρίσκονται εγκαταλελειμμένοι εδώ και δεκαετίες. Αντίθετα ο Ασφοντυλίτης, ενδιαφέρον δείγμα αγροτικής κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, διατηρεί ακόμα μερικούς κατοίκους, θυμίζει όμως μιαν εικόνα από το παρελθόν. Ο ασφαλτωμένος δρόμος έχει φτάσει μέχρι εδώ, όμως η κυκλοφορία τον περισσότερο καιρό είναι σχεδόν μηδενική, τόσο που να μην ενοχλεί το γεγονός ότι πριν την είσοδο στο χωριό ο δρόμος διακόπτεται από μια σιδερένια καγκελόπορτα που εμποδίζει τα κατσίκια του οικισμού να διασπαρούν στις γειτονικές πλαγιές. Πολλά κτίσματα είναι εγκαταλελειμμένα εδώ και δεκαετίες και όλα είναι ασοβάτιστα με ορατή ξηρολιθιά και υπέροχες καπνοδόχους, δένοντας απόλυτα με το βραχώδες και άγριο περιβάλλον. Μοναδική εξαίρεση ένα κτίσμα, που ο ιδιοκτήτης του προτίμησε να το ασπρίσει, καθώς και η εκκλησία του Άγιου Νικόλα. Εδώ, στην περιοχή με τα τρία πηγάδια και οι βραχογραφίες με την περίεργη ιστορία. Όσοι ενδιαφέρονται για τον Ασφοντυλίτη και την αρχιτεκτονική του, ενδιαφέρον είναι το άρθρο της αρχιτεκτόνισσας Β.Α. Μεταλληνού «Ο οικισμός του Ασφοντυλίτη στην Αμοργό». Ενδιαφέροντα επίσης είναι τα κείμενα και οι φωτογραφίες του δημοσιογράφου Ηλία Γ. Προβόπουλου «Οι βραχογραφίες του Ασφοντυλίτη» και το αγγλόφωνο του ιδίου «Old mysterious Stone graffittis in Asfontilitis», που ανάμεσα στα άλλα μιλάει και για τους μουσικούς του Ασφοντυλίτη, τα Βουγιουκλάκια.

Την παλιά στράτα όμως διάβαιναν οι κάτοικοι της Αμοργού όχι μόνον τους τελευταίους αιώνες, αλλά ήδη από την αρχαιότητα, από την εποχή του «Κυκλαδικού πολιτισμού» και μετέπειτα όταν συνέδεε τα βασίλεια της Μινώας και της Αιγιάλης. Ο αρχαίος αυτός δρόμος ταυτίζονταν ως προς την χάραξή του με την παλιά στράτα στα περισσότερα σημεία του, αν και πιστεύεται ότι σε ορισμένα σημεία ακολουθούσε υψηλότερες στάθμες. Σίγουρα πάντως περνούσε από το διάσελο του ξενοδοχείου και της Όξω Μεριάς και τον Αη Μάμα. Σε πολλά σημεία της διαδρομής συναντώνται πρωτοκυκλαδικά ευρήματα, ενώ στην περιοχή των Καψάλων ο Χρήστος Τσούντας, ο αρχαιολόγος που πρώτος χρησιμοποίησε τον όρο «κυκλαδικός ή πρωτοκυκλαδικός πολιτισμός», ανέσκαψε στην περιοχή 11 πρωτοκυκλαδικούς τάφους, με κτερίσματα, κυκλαδικά ειδώλια ιδιαίτερης τεχνοτροπίας, λεπίδες οψιανού και είδη κεραμικής και μεταλλοτεχνίας.

Η διαδρομή από το πάρκιγκ της μονής της Χοζοβιώτισσας προς την Αιγιάλη, μήκους 11,5 χλμ, ξεκινάει από υψόμετρο περίπου 80 μ. από την θάλασσα, ανεβαίνει απότομα στην μονή της Χοζοβιώτισσας στα 300 μ και συνεχίζει ανηφορικά μέχρι το διάσελο του ξενοδοχείου σε υψόμετρο 430 μ. Από το σημείο αυτό το μονοπάτι περνάει στην βόρεια πλευρά του βουνού σε βραχώδες έδαφος, όπου η σήμανση του μονοπατιού γίνεται από ειδικούς πέτρινους πυργίσκους. Κατηφορίζει σταδιακά προς τον παλιό οικισμό της Αγριλιάς, όπου και ξαναπερνάει στην νότια πλευρά του βουνού και τέλος φτάνει στον Ασφοντυλίτη σε υψόμετρο περίπου 230 μ. Από το σημείο αυτό ανηφορίζει και πάλι προς το διάσελο της Όξω Μεριάς και τον Αη Μάμα σε υψόμετρο 375 μ, απ’όπου και κατηφορίζει πλέον οριστικά προς τον οικισμό της Ποταμιάς και της Αιγιάλης. Η διαδρομή είναι προφανώς πιο δύσκολη αν την διανύσει κανείς από την Αιγιάλη προς την Μονή της Χοζοβιώτισσας, αφού έχει να ανέβει απότομα από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τον Άγιο Μάμα. Η διαδρομή θεωρείται μικρής δυσκολίας. Πιο δύσκολη και επίσης πολύ όμορφη θεωρείται η διαδρομή «Λαγκάδα - Αγιος Ιωάννης Θεολόγος – Σταυρός», όπου όπως λέγεται «Τα τελευταία περίπου 20 λεπτά θέλουν ιδιαίτερη προσοχή, καθώς το μονοπάτι διατρέχει τις απότομες πλαγιές του Κρούκελου με τους απύθμενους γκρεμούς των περίπου 600 μέτρων να καραδοκούν….». Ίσως μια πρόκληση για το μέλλον…

H διαδρομή σε οριζοντιογραφία και μηκοτομή, σύμφωνα με το google earth

Ασφοντυλίτης

Εγκαταλελειμμένο και το παλιό δίκτυο της ΔΕΗ με τις κοντές κολωνες, που πήγαινε ρεύμα στον Ασφοντυλίτη από την Αιγιάλη ακολουθόντας την παλιά στράτα.

Σε όλη την διαδρομή τα κατσίκια με το άγρυπνο βλέμα τους μας παρακολουθούσαν

Οι πέτρινοι κώνοι, που σηματοδοτούν το μονοπάτι στα βραχώδη του τμήματα

 

[hydronetta]

Περίμενα πώς και πώς να αναρτήσεις μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τη διαδρομή μιας και ήσουνα πιο οργανωμένος και την είχες μελετήσει σε βάθος. Δεν σε πειράζει να ζητηθεί από τους διαχειριστές να προστεθεί σαν κεφάλαιο στην ιστορία; το θεωρώ κρίμα να χαθούν τόσο σημαντικές πληροφορίες σε ένα ποστ

 

[galat]

...Δεν σε πειράζει να ζητηθεί από τους διαχειριστές να προστεθεί σαν κεφάλαιο στην ιστορία; το θεωρώ κρίμα να χαθούν τόσο σημαντικές πληροφορίες σε ένα ποστ

Θα είναι για μένα τιμή και χαρά.

 

[isabelle]

Τελευταία και καταϊδρωμένη, αλλά δεν μπορώ να μην δηλώσω παρουσία, έστω και την ύστατη στιγμή. Απλά έξοχο.