Πεζοπορία στην Αμοργό

[ioanna karagianni]

Ωραίες φωτογραφίες, ωραία περιγραφή κτλ. Συμφωνώ με του προλαλήσαντες. .... . Ο μεζές δίπλα στο ρακόμελο, τι είναι;

 

[hydronetta]

Διαδρομή Κατάπολα – Αρχαία Μινώα

Μια εύκολη διαδρομή αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, μόλις 2 χλμ ανηφορικού μονοπατιού από το κέντρο των Καταπόλων προς την αρχαία Μινώα, προέβλεπε το απογευματινό πρόγραμμα.

Εδώ θα κάνω μια παρένθεση, υπογραμμίζοντας ότι και εντός των Κατάπολων υπάρχει αρχαιολογικό ενδιαφέρον καθώς έχουν εντοπιστεί θολωτός μυκηναϊκός τάφος, ο ναός του Πύθιου Απόλλωνα (του οποίου αρχιτεκτονικά μέλη έχουν εντοιχισθεί στην εκκλησία Καταπολιανή, στον Αγ. Ταξιάρχη και στους Αγ. Σαράντα), ενώ στο Ξυλοκερατίδι υπάρχουν μυκηναϊκοί θαλαμωτοί τάφοι (13ος - 12ος αι. π. Χ. ) και ίχνη οικισμού. Όλες αυτές οι θέσεις είναι επισκέψιμες, αλλά όχι οργανωμένες σε αρχαιολογικούς χώρους.

Άλλη μια διαδρομή λοιπόν, σε πείσμα της ευκολίας, καθώς ο δρόμος που οδηγεί εκεί επιβάλει σε κάθε λογικό άνθρωπο να χρησιμοποιήσει το τροχοφόρο του. Παρκάρεις, ξεναγείσαι στον σχεδόν ερημικό αρχαιολογικό χώρο και σαν κύριος παίρνεις την άγουσα προς εξερεύνηση των κοντινών απομονωμένων παραλιών ή επιστρέφεις για μια ρακοκατάνυξη στη Χώρα. Όμως σαν είσαι σε τραβελστορική αποστολή δεν μου πήγαινε καρδιά να γράψω ιστορία για μια διαδρομή που θα την έκανα με το αυτοκίνητο. Κι έτσι αφού απόλαυσα ένα συντομότατο μπάνιο στην απαξιωθείσα παραλία των Κατάπολων, ανέλαβα δράση. Χάρτης και φωτογραφική μηχανή τα μόνα μου εφόδια.

Επί χάρτου τα πράγματα έδειχναν απλά, αλλά εγώ αδυνατούσα να εντοπίσω από πού ξεκινούσε το μονοπάτι για τη Μινώα που βρίσκεται στο λόφο της Μουντουλιάς (255μ πάνω από το λιμάνι των Κατάπολων) κι έτσι χρειάστηκα συνδρομή. Σφυρίζοντας αδιάφορα ρώτησα ένα γνωστό ντόπιο κατά που πέφτει, αποφεύγοντας να δίνω την αίσθηση ότι ήμουν αποφασισμένος να το ακολουθήσω κιόλας. Οι άνθρωποι εδώ είναι πρακτικοί και το πιθανότερο θα ήταν να χαρακτηριστώ γραφικός για τις πεζοπορικές εμμονές μου. «Στο στενό του κρεοπωλείου, στη γωνία με τα τουριστικά» η απάντηση και περιχαρής πλην διακριτικά άρχισα την ανάβαση (το αναφέρω για να το θυμούνται οι ενδιαφερόμενοι).

Η πρώτη έκπληξη ήρθε από το στενό μέσα στα Κατάπολα που οδηγεί προς το μονοπάτι. Αν δεν ήμουν στην Αμοργό θα πίστευα πως ανηφόριζα ένα υδραίικο καλντερίμι!

Μια ανέλπιστη κι ιδιαίτερη λεπτομέρεια σε εξώπορτα

Λίγο μετά το εκκλησάκι που δεσπόζει στην άκρη του οικισμού μια δεύτερη έκπληξη. Λιόδενδρα μέσα στις ξερολιθιές Το χώμα, τα ξερόχορτα, οι ελιές, οι φραγκοσυκιές όλα ανάδιδαν μια μυρουδιά που ξύπνησε τις αισθήσεις μου.
Σε λίγο το χωμάτινο μονοπάτι μετατράπηκε σε πλακόστρωτο με σκαλιά ξεκινώντας την ανηφορική του πορεία δίνοντας την ευκαιρία για πανοραμική εικόνα του οικισμού των Κατάπολων αλλά και όλου του τοπίου μέχρι που ανηφορίζει στους λόφους που φωλιάζει η Χώρα.



Περνώντας κάμποσα ξωκλήσια, το μονοπάτι καταλήγει στον τσιμεντόδρομο που επιτρέπει την οδική πρόσβαση από λιμάνι των Κατάπολων.




Ξωκλήσια στη διαδρομή


Φθάνοντας στον χώρο, αρχικά προσπέρασα την Οικία Μινώα που ανακαινίστηκε σχετικά πρόσφατα, όμως δεν έλαβα περισσότερες διευκρινήσεις για το πότε χρονολογείται και ποια η σημασία της.


Οικία Μινώα


Αλώνι στη οικία Μινώα, με φόντο την ακτογραμμή

Ο αρχαιολογικός χώρος ήταν παντέρημος. Μόνο έναν αλλοδαπό που έκανε τζόκινγκ συναπάντησα. Με υποδέχθηκε μια πινακίδα «Παρακαλώ κλείνετε τη πόρτα» λες και τα αμνοερίφια δεν είχαν κάνει ήδη κατάληψη στην κορφή του λόφου. Ένα τοπογραφικό στην είσοδο της ανασκαφής υποτίθεται βοηθά το επισκέπτη να κατανοήσει τη σημασία και την λειτουργικότητα των κτηρίων στο χώρο αν δεν είχε ξεθωριάσει από τον ήλιο και τις βροχές. Εννοείται λόγω της εγκατάλειψης δεν έχει αντικατασταθεί. Ως εκ τούτου βρέθηκα να περιφέρομαι στα σχεδόν ανύπαρκτα μονοπάτια, στα τυφλά, προσπαθώντας με τη φαντασία μου να αναπλάσω εικόνες της εποχής.


Τα τείχη και η πύλη εισόδου

Τα ερείπια με φόντο τη Χώρα




Λίγα λόγια για τη Μινώα

Η Μινώα αποτελεί τον πρωιμότερο ιστορικά οικισμό στο νησί κι έναν από τους αρχαιότερους στις Κυκλάδες.
Χάρη στις συστηματικές ανασκαφικές έρευνες η κατοίκηση ανάγεται στην Ύστερη Νεολιθική περιόδο, τη 4η χιλιετία πΧ και συνεχίστηκε ως την Πρώϊμη Εποχή του Χαλκού, την 3η π.Χ. χιλιετία, όπως μαρτυρούν τα θραύσματα μαρμάρινων κυκλαδικών ειδωλίων, πήλινων αγγείων και οψιανών, που βρέθηκαν διάσπαρτα κάτω από τα ερείπια των μεταγενεστέρων κτισμάτων των ιστορικών χρόνων.
Στην 2η π.Χ. χιλιετία, κατά την Μέση και Ύστερη Εποχή του Χαλκού, φαίνεται, πως, για άγνωστους ακόμα λόγους, δεν συνεχίστηκε η ζωή στον βουνώδη λόφο, αλλά μετατοπίστηκε στην περιοχή του λιμένα, κοντά στην βόρεια ακτή όπου έχουν εντοπιστεί σημαντικά λείψανα του Μυκηναϊκού πολιτισμού.
Επανεμφανίζεται όμως στους πρώϊμους ιστορικούς χρόνους (11ος-9ος πΧ αιώνας) ενώ από τον 8ο αιώνα η ακρόπολη οχυρώνεται με πύργους και προμαχώνες.
Κτίσματα από την αρχαϊκή και την κλασσική περιοδο δεν είναι σήμερα εμφανή λόγω ανακατασκευής και ενσωμάτωσής τους σε νεώτερα κατά τους ελληνιστικούς χρόνους. Το ιερό της ακρόπολης ήταν αρχικά αφιερωμένο σε χθόνια θεότητα, στο Διόνυσο και μεταγενέστερα στους Όσιρι και Σάραπι.
Στα Ρωμαϊκά χρόνια η Αμοργός αποκτά περισσότερο χαρακτήρα τόπου εξορίας Ρωμαίων πολιτών, εντούτοις όπως καταδεικνύεται από τις επιγραφές και τα οικοδομήματα η ζωή στη πόλη συνεχίστηκε αν και σταδιακά μεταφέρθηκε προς τον λιμένα.
Η θέση ερημώνει πιθανότατα τον 4ο μΧ αιώνα.
Παρά το όνομα δεν έχει σχέση με τον μινωικό πολιτισμό, η ονομασία μάλλον είναι δημιούργημα μεταγενέστερο που απορρέει από τη λατρεία του ηρωικού παρελθόντος και τον μυθικό βασιλιά Μίνωα.

Με την ένδειξη ενός ξύλινου βέλους ακολούθησα ένα κυκλικό μονοπάτι περιμετρικά της ακρόπολης. Η εικόνα των απομονωμένων ανατολικών παραλιών (πολλά υποσχόμενες για μελλοντική επίσκεψη) με τις κορυφογραμμές να αχνοφαίνονται στο βάθος, ήταν υπέροχη. Ακολουθώντας το μονοπάτι μέσα στις τσουκνίδες και σκαρφαλώνοντας τα βράχια δίκην εριφίου, αποζημιώθηκα με μια ανεμπόδιστη πανοραμική θέα προς τον κόλπο των Κατάπολων. Κάθισα μαγεμένος κι απόλαυσα στην απόλυτη ηρεμία αυτή τη λιτή ομορφιά, το χρωματικό παιχνίδισμα του αιγαιοπελαγίτικου μπλε με το χρυσοκόκκινο χρώμα που ο ήλιος έβαφε τα πάντα στο ταξίδι του για τη δύση.




Η θέα από την ακρόπολη της Μινώας προς το κόλπο των Κατάπολων, το ξωκκλήσι του Αγ.Παντελεήμονα και τη παραλία Μαλτέζι


Πήρα το δρόμο της επιστροφής προβληματισμένος. Γιατί ένας τόσο ενδιαφέρων και ιστορικά αλλά και τοπογραφικά χώρος έχει εγκαταλειφθεί και δεν αναδεικνύεται; Γιατί δεν οργανώνονται επισκέψεις για τους τουρίστες; Γιατί μια παραλία (Μούρος) διαφημίζεται και δικαιούται να έχει καλύτερη οδική πρόσβαση;

Η θλίψη και η απογοήτευση με κυρίευσαν. Στα χείλη μου έφτασαν οι στίχοι κι άρχισα να τραγουδώ δυνατά: «Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης, στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μη ξαναβγείς….».

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω…..

Ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα με υποδέχθηκε στα Κατάπολα

 

[Twinkie]

Αν και τρία μόλις χρόνια πριν, έτσι όπως τα περιγράφεις και τα ξαναζώ, είναι σα να μου έλειψαν λιγάκι....Αγαπώ Αμοργό και τη διήγησή σου περισσότερο!

 

[KIKI]

Παναγιωτη κεντησες πάλι !!!
τι ωραίο κειμενο και υπεροχες φωτογραφιες
Σε ευχαριστω ...και καλό υπολοιπο

 

[galat]

Keep walking!!!!

 

[YBONNH]

Πως περασε το Σαββατοκυριακο;Συνωμοτησε το συμπαν υπερ σου;
Εγινε η διαδρομη προς Αιγιαλη;

 

[hydronetta]

Πως περασε το Σαββατοκυριακο;Συνωμοτησε το συμπαν υπερ σου;
Εγινε η διαδρομη προς Αιγιαλη;

Λοιπόν η διαδρομή με τη συνοδεία του galat και του tragelogatou έγινε!!
Σε 5 ώρες καλύψαμε τη διαδρομή Μονή Χοζοβιώτισσας - Αιγιάλη. Οι συνθήκες περιπάτου αν και ξεκινήσαμε στις 3 παρά το μεσημέρι ήταν εξαιρετικές πλην του αέρα. Μας συνόδευε συννεφιά σε εναλλαγή με ήλιο. Φτάσαμε ψιλοκουρασμένοι στην Αιγιάλη, γόνατα, ποδοκνημικές, γάμπες όλα πόναγαν. Κι εκεί θεώρησα το εξυπνοπούλι σωστό να βρέξω τα πόδια μου στη θάλασσα επιτρέποντας και στη ψηφιακή μηχανή μου να κολυμπήσει στο Αιγαίο! Βγήκε off ευτυχώς έσωσα τις φωτό από τη διαδρομή....

 

[pigi_dikaiou]

Οτι λυπαμαι για την μηχανη εξυπακουεται.Οτι σκαω σαν το κουκι που οι υποχρεωσεις δεν με αφησαν να ειμαι εκει,αυτο κι αν εξυπακουεται!!!!!!Περιμενω εναγωνιως την συνεχεια με το γνωστο αψογο αφηγηματικο σου στυλ.

 

[NTINA]

Δουλειά,περιήγηση με φόντο το απέραντο γαλάζιο και πολύ καλή παρέα.
Τι άλλο να ζητήσει κάποιος απ αυτή τη ζωή?

 

[harilander]

Λοιπόν η διαδρομή με τη συνοδεία του galat και του tragelogatou έγινε!!
Σε 5 ώρες καλύψαμε τη διαδρομή Μονή Χοζοβιώτισσας - Αιγιάλη. Οι συνθήκες περιπάτου αν και ξεκινήσαμε στις 3 παρά το μεσημέρι ήταν εξαιρετικές πλην του αέρα. Μας συνόδευε συννεφιά σε εναλλαγή με ήλιο. Φτάσαμε ψιλοκουρασμένοι στην Αιγιάλη, γόνατα, ποδοκνημικές, γάμπες όλα πόναγαν. Κι εκεί θεώρησα το εξυπνοπούλι σωστό να βρέξω τα πόδια μου στη θάλασσα επιτρέποντας και στη ψηφιακή μηχανή μου να κολυμπήσει στο Αιγαίο! Βγήκε off ευτυχώς έσωσα τις φωτό από τη διαδρομή....

παρε και μια αδιαβροχη να εχεις για τετοιες περιπτωσεις!

 

[hydronetta]

παρε και μια αδιαβροχη να εχεις για τετοιες περιπτωσεις!

στερνή μου γνώση να σ'είχα πάντα.....
σήμερα θα επιχειρηθεί χειρουργική επέμβαση από τον τεχνικό της παρέας μπας μπας μπας και πετύχουμε κάτι :roll:

 

[mfish]

λατρευω τις ιστοριες με περπατημα!!!ωραια περιγραφη και πολυ ωραιες φωτο για αλλη μια φορα.....

(με συγκινησε αυτη η λεπτομερεια της εξωπορτας, φωτογραφιζω μανιωδως πορτουλες και παραθυρια...)

keep walking