Πεζοπορία στην Αμοργό

[ioanna karagianni]

¨ Όταν με το καλό πας θα ανακαλύψεις καινούργια μονοπάτια για εξερεύνηση. Ευχαριστώ για την φωτογραφία.

 

[hydronetta]

Διαδρομή Χώρα – Μοναστήρι Χοζοβιώτισσας – Αγ.Άννα


Σήμερα σας έχω τα εύκολα….
Τόσο που οι λάτρεις των τροχών θα με αγνοήσουν επιδεικτικά, διότι ποιός ο λόγος να περπατάς, όταν όλα τα μέρη που αναφέρω είναι εύκολα προσβάσιμα με το αυτοκίνητο. Αλλά είπαμε προέχει η χαρά του περιπατητή.

Η επίσκεψη στη γραφική Χώρα της Αμοργού είναι επιβεβλημένη. Φωλιασμένη πάνω στους λόφους, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα επίδοξων πειρατών κατά το παρελθόν, είναι δείγμα τυπικής αιγαιοπελαγίτικης αρχιτεκτονικής.


Χώρα Αμοργού

Πρακτικά είναι ένας μικρός οικισμός, βία να μένουν μόνιμα εκεί καμιά 400αριά ψυχές. Το κέντρο είναι αποκλεισμένο για τα όλα τα τροχοφόρα όμως μέσα σε μια ώρα τον έχεις περπατήσει ολούθε μέσα από τα δαιδαλώδη πλακόστρωτα δρομάκια του. Προσωπικά μου έδωσε την εντύπωση ότι τα πάντα εκεί κινούνται γύρω από τον τουρισμό. Έρημη τα πρωινά, σφύζει από ζωή στα στενά καλντερίμια το βράδυ με τον κόσμο να στοιβάζεται στα ταβερνάκια και τα μπαράκια. Πλήρης μεταμόρφωση.

Τip: Φωτογραφικά αξίζει να την επισκεφθείτε και νωρίς το πρωί αλλά και σαν ο ήλιος δύει κι ένα ζεστό χρυσοκίτρινο χρώμα λούζει το λευκό των σπιτιών της (με το κίνδυνο τότε να παρεμβάλλονται τουρίστες στα φωτογραφικά σας πλάνα).


Σαν δύει ο ήλιος...

Με το μεσαιωνικό κάστρο του Ιερεμία Γκύζη του 13ου αιώνα (αναζητείστε το κλειδί αν θέλετε να το επισκεφθείτε) να επικρέμεται του οικισμού, ξύπνησαν μνήμες από τα νιάτα μου τότε που έβλεπα στην ασπρόμαυρη ΕΙΡ ανελλιπώς τους «Έμπορους των Εθνών» βασισμένη στο αντίστοιχο έργο του Παπαδιαμάντη (με εκείνο το υπέροχο τραγούδι τίτλων του Ξαρχάκου με το Ξυλούρη). Με τη φαντασία μου να σκιαγραφεί μια όμορφη κυρά αρχόντισσα μικροπαντρεμένη να προσμένει τον κύρη της βράδυ πρωί εκεί στο κάστρο, τα βήματα μου χάθηκαν μέσα στα στενά καλντερίμια περνώντας από κάτασπρες εκκλησιές, σπίτια με λουλούδια και πέργκολες, τη πλατεία Λόζια με το τεράστιο δένδρο καταμεσίς να προσφέρει τη δροσιά του στους επισκέπτες.

Περνώντας μια γραφική καμάρα έκανα παράκαμψη δεξιά προς τη πλευρά που βρίσκονται οι εγκαταλελειμμένοι πλέον ανεμόμυλοι και η οποία προσφέρει όμορφη θέα προς τη Χώρα αλλά και στο βάθος προς το Κόλπο της Αιγιάλης και τις Μικρές Κυκλάδες.

Μόνο που το πρόβλημα (και μάλλον μόνιμο) εδώ είναι ο βοριάς που φυσούσε λυσσασμένα απειλώντας την ισορροπία μου και δημιουργώντας πονοκέφαλο σφυρίζοντας ακατάπαυστα μέσα στ’αυτιά μου. Κρίμα τόση χαμένη αιολική ενέργεια σκέφτηκα και πήρα το δρόμο της επιστροφής προς τη Χώρα, στην άκρη του οικισμού, στη...συνοικία Καλογερικό, όπου βρίσκονται τα σχολεία με πρώτο και καλύτερο το ιστορικό γυμνάσιο Αμοργού από τα πρώτα που λειτούργησαν στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος.

Εκεί στο χωμάτινο πάρκινγκ, υπό τις ανελέητες ριπές του ανέμου, βρέθηκα σ’ένα πλάτωμα – μπαλκόνι που παρέχει υπέροχη θέα προς τη παραλία της Αγίας Άννας και το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου. Υπό συνθήκες νηνεμίας είναι τέλειο πόστο για ρομαντζάδα όπως προδίδουν και τα άπειρα γκράφιτι των ερωτευμένων στους βράχους. Από κεί ξεκινά και το κατηφορικό καλντερίμι προς τη Μονή της Χοζοβιώτισσας.



Το στριφογυριστό μονοπάτι είναι βατό, ευκρινές και όπως σε πληροφορεί η σχετική πινακίδα η διαδρομή ως το μοναστήρι διαρκεί μισή ώρα. Η χαρά του πεζοπόρου κρατά σχετικά λίγο καθώς μετά την αρχική κάθοδο το μονοπάτι καταλήγει στον αυτοκινητόδρομο τον οποίο αναγκαστικά πρέπει να περπατήσεις μέχρι να βρεθείς στο πάρκινγκ της Μονής. Ευτυχώς σε όλη τη διαδρομή η υπέροχη θέα σε αποζημιώνει και με το παραπάνω.



Εδώ όμως τελειώνουν τα τεμπέλικα. Ακόμα κι αν παραβλέψατε τις προτροπές μου για πεζοπορία και κατηφορίσατε είτε με το ΚΤΕΛ είτε με το τροχοφόρο σας, η ανάβαση στο πέτρινο καλντερίμι με τα 200+ σκαλιά που οδηγεί στη Μονή είναι αναπόφευκτη.


Μονή Χοζοβιώτισσας

Tips για τους λάτρεις της φωτογραφίας και τους επίδοξους επισκέπτες: Ο απόκρημνος βράχος όπου φωλιάζει η Μονή 300 μέτρα πάνω από την αλίμενη ακτή, αποθανατίζονται καλύτερα με το γλυκό πρώτο φως της ημέρας, το απόγευμα η περιοχή είναι ανήλιαγη κάτι όμως που δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για την επίσκεψη εκεί ειδικά αν δεν φυσά.

Η Μονή είναι ανοικτή για το κοινό 8πμ-1μμ & 5μμ-7μμ με μόνο κόστος το κεράκι που θα ανάψετε (κι αυτό προαιρετικά)

Το μονοπάτι λαξεμένο πάνω στο βράχο είναι εύκολο στην ανάβαση, αναλόγως βέβαια της φυσικής κατάστασης του καθενός. Φτάνοντας ο λευκός όγκος της Μονής επικρέμεται πάνω από το κεφάλι σου τρανό δείγμα της πίστης και της ανθρώπινης θέλησης. Ως κτίσμα και ως θέση η Μονή της Χοζοβιώτισσας είναι από τα παλαιότερα και μοναδικότερα στον ελλαδικό χώρο.





Το όνομα Χοζοβιώτισσα, προέρχεται από το τοπωνύμιο Χοζιβά στους Αγίους Τόπους, όπου υπήρχαν από τους πρώτους Χριστιανικούς χρόνους σημαντικά ορθόδοξα Μοναστήρια. Η παράδοση λέει ότι η εικόνα της Παναγίας έφθασε με θαυμαστό τρόπο από το μοναστήρι της Παναγιάς του Χοζεβά στη Παλαιστίνη δια θαλάσσης στον όρμο της Αγίας Άννας στα χρόνια της Εικονομαχίας. Ο πρώτος κτηριακός πυρήνας της Μονής χρονολογείται από τον 9ο αιώνα ενώ η σημερινή του μορφή ανάγεται στα τέλη του 11ου αιώνα, στα χρόνια του αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού



Το πολυόροφο κτίσμα έχει μήκος 40 μέτρα, ενώ το πλάτος του δεν ξεπερνά τα 5 μέτρα σκαμένο εξ’ολοκλήρου μέσα στο βράχο. Περνώντας τη χαμηλή είσοδο, η στενή πέτρινη κλίμακα σε οδηγεί στο μικρό καθολικό της Μονής. Εκεί βρίσκεται η εικόνα της Παναγιάς της Χοζοβιώτισσας.
Στο μπαλκονάκι έξω από το καθολικό της μονής μπορείτε να απολάυσετε την ανεμπόδιστη θέα προς το Αιγαίο.


Το καθολικό της Μονής όπου βρίσκεται η εικόνα της Παναγιάς


Η θέα από το μπαλκονάκι της Μονής

Αφού ανάψετε το κεράκι σας, σας περιμένει το λουκουμάκι και η ψημένη ρακή στο αρχονταρίκι της Μονής υπό το άγρυπνο βλέμμα ηρώων της επανάστασης και φωτογραφίες μητροπολιτών, ηγουμένων και πατριαρχών.

Στο ισόγειο έχει διαμορφωθεί χώρος όπου εκτίθενται σημαντικά κειμήλια της Μονής. Προσωπικά μου άρεσαν τα χειρόγραφα και ευαγγέλια που χρονολογούνται από τον 10ο ήδη αιώνα, αλλά και το βασιλικό χρυσόβουλο του 11ου αιώνα που εκχωρούσε δικαιώματα στη Μονή. Τα εκθέματα πλαισιώνουν περίτεχνα κεντητά άμφια και άλλα λατρευτικά σκεύη κυρίως του 18ου και 19ου αιώνα.


Ευαγγέλιο του 12ου αιώνα

Από τη Μονή υπάρχει μονοπάτι που σε οδηγεί στη μικρή παραλία και τα βράχια της Αγίας Άννας ή για τους επιθυμούντες να αποβάλλουν και το φύλλο συκής ακολουθώντας το δύσβατο μονοπάτι στη γειτονική παραλία Καμπί. Είτε στα βράχια είτε στις μικροσκοπικές παραλίες θα απολαύσετε τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου.

Tip: η περιοχή ενδείκνυται για μπάνιο από το πρωί ως τις 5 το απόγευμα. Μετά ο ήλιος κρύβεται πίσω από τα υπερκείμενα βράχια και δεδομένου του αέρα μάλλον θα κάνει αρκετή ψύχρα για να φχαριστηθείτε το μπάνιο σας. Ετοιμαστείτε για πλήθη…. Όλοι θέλουν να ρίξουν μια βουτιά στο «Απέραντο Γαλάζιο»….




Παραλία Αγίας Άννας

Η επιστροφή στη Χώρα θα συμφωνούσα ότι δεν έχει λόγο να γίνει πεζή…
Επιβραβεύστε τον εαυτό σας που κάνατε τόσο ποδαρόδρομο παίρνοντας το ΚΤΕΛ (αν δεν έχετε δικό σας τροχοφόρο).
Και μετά με μια ψημένη ρακή σ'ένα από τα πολλά μπαράκια της Χώρας.
Αυτό έπραξα και γω και το δηλώνω ανερυθρίαστα!


Στην υγειά σας!

 

[Ivana]

η φωτογραφίες σου..μία μία.....πω πω...............

 

[taver]

Καλή η περιγραφή, αλλά οι φωτογραφίες, τι να πω.... Μία και μία. Βγάζε χειρότερες την άλλη φορά για να εκτιμήσουμε το κείμενο, τώρα κανένας δεν το προσέχει και πολύ

 

[nera_gr]

Οι φωτογραφίες σου με συγκλόνισαν -έχω έρωτα με την Αμοργό- αλλά μετά το σχόλιο του ταβερ ντράπηκα κι έτσι γύρισα πίσω και διάβασα το κείμενο.
Υπέροχες οι στιγμές σου εκεί και οι συμβουλές σου. Τόσα πράγματα που δεν τα είχα προσέξει (δεν ήξερα καν πως πας με τα πόδια από τη Χώρα στην Παναγιά!) και πρέπει να ξαναπάω να τα ξαναζήσω.

 

[XRISTOS71]

φωτό υπεράνω κριτικής που κλέβουν την παράσταση
Μπράβο μπράβο

 

[hydronetta]

Ευχαριστώ παιδιά για τα καλά σας λόγια. Αν και έχουν τραβηχτεί με μια ταπεινή compact Panasonic (taver, η dslr έμεινε σπίτι), έκανα λίγο ρετουσάρισμα στο Photoshop (κυρίως sharpness, contrast και σβήσιμο μιας ενοχλητικής στάμπας που έχει κατσικωθεί στο φακό και βγαίνει στις περισσότερες φωτογραφίες). Τα υπόλοιπα τα βάζει η ίδια η Αμοργός. Επίσης σημαντικό ρόλο παίζει και η ώρα που τραβάς. Νωρίς το πρωί και μετά τις 6 είδα ότι το φως είναι καλύτερο. Ειδικά στη χώρα ήταν απόλαυση. Ήμουν εκεί στις 8 το πρωί, δεν κυκλοφορούσε ψυχή και μπόρεσα ανενόχλητος να τραβήξω.
Εντυπωσιάζομαι που υπάρχουν τόσοι λάτρεις της Αμοργού, ελπίζω τις επόμενες μέρες να εκδράμω προς Αιγιάλη, δουλειάς επιτρεπούσης, και να περπατήσω κι εκεί...έχει μπόλικο πράγμα! Η φιλόδοξη ιδέα να κάνω περπατητί Χοζοβιώτισσα - Αιγιάλη μάλλον θα μείνει ανεκπλήρωτη εφόσον δεν έχω παρέα...

 

[vasso]

Παναγιώτη έδωσες ρεσιτάλ!!! Παρόλο τον αέρα τα κατάφερες και έφθασες στον προορισμό σου!! Θα σου πώ βέβαια ότι ζηλεύω... αλλά είναι τόσο δυνατή η περιγραφή σου και τόσο νωπές οι μνήμες που είναι σαν να τα περπάτησα.

Νομίζω ότι επιβάλλεται να πιείς κι εσύ ψημένη ρακί !!(και όχι μόνο αφέψημα " κόκκινη πλατεία").
Συνέχισε γερά...

 

[hydronetta]

Παναγιώτη έδωσες ρεσιτάλ!!! Παρόλο τον αέρα τα κατάφερες και έφθασες στον προορισμό σου!! Θα σου πώ βέβαια ότι ζηλεύω... αλλά είναι τόσο δυνατή η περιγραφή σου και τόσο νωπές οι μνήμες που είναι σαν να τα περπάτησα. Συνέχισε γερά...

Να'ξερες πόσες φορές δεν είπα: πού είσαι Αλέκοοοοοοοοοο
Αν είχαμε βρεθεί νωρίτερα στο νησί θα τη κάναμε παρέα τη διαδρομή προς Αιγιάλη κι ας φόραγα και πέδιλο... Επιτέλους σήμερα΄έπεσε κάπως ο αέρας και λέω να οδεύσω ποδαράτος προς Μινώα... για ένα νέο ρεπορταζ.
Σχόλιο: Χάλια Θεέ μου αντί να λιάζομαι στη παραλία περπατάω και γράφω ανταποκρίσεις. Αυτή είναι η περιβοήτος νόσος τραβελστορίτιδα
Α και εννοείται ότι ήταν να μη μου πεις για τη ρακή και να πιούμε παρέα τη κόκκινη πλατεία. Στη πρώτη ευκαιρία εκεί στρογγυλοκάθομαι

 

[vasso]

Κρίμα που δεν συναντηθήκαμε νωρίτερα γιατί και εμείς είχαμε εντοπίσει 4-5 καλές διαδρομές αλλά λόγω του γνωστού προβλήματος , ο Αλέκος έτρεχε τα πρωινά παρέα με τα κατσίκια Αιγιάλη -Αγιο Παύλο και πίσω πάλι!
Αξίζει αν ανέβεις Αιγιάλη να επισκεφθείς και τα χωριά Θολάρια και Λαγκάδα.
Ωραία διαδρομή και μικρής διάρκειας είναι απο Λαγκάδα προς την Παναγία την Ανωμερίτισσα.
Καλή συνέχεια λοιπόν ...

 

[mariath]

Η Αμοργός έχει καταπληκτικά μονοπάτια για περπάτημα και είσαι τυχερός που είσαι εκεί και μπορείς να τα διαβείς. Είχα κάνει και γω τη διαδρομή Βρούτσι - κάστρο Αρκεσίνης καθώς και από τα Κατάπολα την ανάβαση (και την κατάβαση) στην αρχαία Μινώα. Άλλες διαδρομές που δεν τις έχω κάνει αλλά μπορείς να δοκιμάσεις αν αντέχεις: ανεβαίνεις με ΚΤΕΛ στην Χώρα και από εκεί παίρνεις το μονοπάτι που κατηφορίζει προς τα Κατάπολα. Από τα Θολάρια υπάρχει επίσης μονοπάτι που πάει μέχρι την Αιγιάλη αλλά νομίζω ότι έχει αρκετά μεγάλο βαθμό δυσκολίας.

 

[pattyyy]

Φωτογραφίες και περιγραφή με έχουν μαγέψει! Υπέροχες οι διαδρομές σου, γαλάζιο παντού!