Παρίσι λίγο πριν τους Ολυμπιακούς 2024

[soudianos]

Ιούλης 7-10 γεμάτες 4 μέρες, εισιτήριο στο RER, κι από το ίδιο γραφείο ένα καρνέ των 10 εισιτηρίων για
τις μετακινήσεις μας που το συμπληρώσαμε με ένα ακόμη εισιτήριο.
Η πόλη, σαν να έχει επιβληθεί στρατιωτικός νόμος. Ελεύθεροι χώροι γέφυρες, πάρκα, αγάλματα, πνίγονται από προχειροκατασκευές με οικοδομικά υλικά. Τη θαυμάσια γέφυρα Alexander me τα χρυσά αγάλματα ξεχάστε την. Αριστερά και δεξιά πλαστικές εξέδρες και στη μέση καλυμμένο γήπεδο για αγώνες, κι ένα στενό ξύλινο δρομάκι για να περνάς. Όποιος συνδυάσει αγώνες και επίσκεψη στο Παρίσι, έχασε.

Μέχρι και το Μπολιβάρ έχουν περιφράξει με σίδερα

 

[turms]

οι κοριοί φύγανε άραγε?

 

[soudianos]

Κοριοί δε με απασχόλησαν κι ούτε σκέφτηκα το θέμα. Υπήρχαν όμως κάτι ανθρώπινα παράσιτα που έμοιαζαν σα να ήρθαν από τις ακτές του Γάγγη. Σκελετωμένοι με μακριές γενειάδες κουρελοντυμένοι ξυπόλυτοι καθισμένοι κατάχαμα στους πιο κεντρικούς δρόμους, ανάμεσα σε πανάκριβα καταστήματα όπως των Champs-Élysées ή της πλατείας Vendome μόνο ένας σε κάθε δρόμο, χωρίς να ενοχλούνται από αστυνομικούς κι αυτό είναι περίεργο. Σαν ο δήμαρχος του Παρισιού να θέλει να μας θυμίζει τους "Αθλίους" με τη έννοια του φτωχόκοσμου της γαλλικής λογοτεχνίας...
Δεν τόλμησα να φωτογραφίσω, εκτός από από το χαρτονένιο σπίτι που στεγάζει ένα απ' αυτούς και βρίσκεται λίγο πριν από την πλατεία της Βαστίλης. Ο ιδιοκτήτης του θεωρώντας ότι κοντά στο σύμβολο της γαλλικής επανάστασης των φτωχών μαζών δε θα ενοχληθεί έστησε το τσαρδί του.
Δείτε επίσης τη Νοtre Dame από την πρόσοψη από το πλάι τις εργασίες που συνεχίζονται και τα πλαστικά στις όχθες του Σηκουάνα.

 

[soudianos]

Ήταν μια τετραήμερη στάση πριν τον προορισμό μας που ήταν η Τουλούζη. Πέμπτη φορά για μένα δεύτερη για τη γυναίκα και πρώτη για την 33χρόνη κόρη μας, τυχερή που με είχε ξεναγό.
Τυχεροί και όσοι από μας ταξιδέψαμε στις πρωτεύουσες της Ευρώπης πριν του ευρώ εποχή τότε που πληρώναμε τα αεροπορικά σε δραχμές και μπορέσαμε και είδαμε μνημεία, μουσεία με τα αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης γνωστών κι αγνώστων καλλιτεχνών, χωρίς να πας πνίγει η τουριστική πλημμύρα. Θυμάμαι τα τρία μου ταξίδια την πρώτη πενταετία του 1985 με ένα μήνα έκαστο παραμονή στο Παρίσι. Στο Λούβρο ποτέ δεν πλήρωσα είσοδο, μπροστά στη Τζοκόντα (τότε την είχαν σε άλλη αίθουσα) πάντα μόνος, στην Αφροδίτη μια φορά μόνο βρήκα μερικούς γιαπωνέζους με τις κοπέλες τους και ντρεπότανε μπροστά στη γύμνια της, η Νίκη της Σαμοθράκης με υποδεχόταν στα σκαλάκια έτοιμη να με σκεπάσει με τις φτερούγες της. Πέρυσι μπροστά στην Αφροδίτη του Μποτιτσέλι στην Φλωρεντία πολλή στριμωξίδι μόλις που κατάφερα και τράβηξα μία φωτό χωρίς κεφάλια μπροστά μου . Στον Άιφελ στην παλιά μου γειτονιά καθότι έμενα κοντά στο Τροκαντερό, πλήρη απογοήτευση από τις καταλήψεις του χώρου λόγω των έργων. Κι άλλη απογοήτευση με περίμενε έξω από το Λούβρο. Που πήγε το τεράστιο και πανέμορφο μπρούτζινο σιντριβάνι του Ποσειδώνα στο με τις Σειρήνες?

 

[soudianos]

Το καλύτερο σημείο για μια πρώτη γεύση της πόλης γι' αυτόν που πάει πρώτη φορά στο Παρίσι, είναι από το μπαλκόνι της πλατείας του Τροκαντερό. Το πρώτο ταξίδι ήταν το 1980 με διάρκεια παραμονής ένα μήνα. Μη επαγγελματικό με την Oλυμπιακή και η πρώτη πόλη και χώρα σαν τουρίστας ή μάλλον καλεσμένος από γνωριμία... Από το αεροδρόμιο Ορλύ με ταξί στην οδό St. Didier. Είναι ένας μικρός δρόμος δεύτερη κάθετος στην λεωφόρο Kleber (από το όνομα σπουδαίου στρατηγού της Γαλλικής επανάστασης) που καταλήγει στην πλατεία του Τροκαντερό. Μεγάλη λεωφόρος η Κλεμπέρ ενώνει το Τροκαντερό με το Etoile διαδρομή που την έχω βολτάρει αρκετές φορές ανάμεσα σε αριστοτεχνικά κτίρια ίδιας ομοιομορφίας αλλά με μία ισχνή παρουσία ανθρώπινης ζωής πάνω τους, το ίδιο και στο δρόμο μια σα να μην βρισκόμαστε στο κέντρο του Παρισιού, που όμως δείχνει την οικονομική ευμάρεια και την ανώτερη κοινωνική θέση των κατοίκων της περιοχής.



Πάμε τώρα το 2024 πριν τους Ολυμπιακούς. Προγραμμάτισα την παραπάνω ξενάγηση για τους δικούς μου, κι αμέσως μετά το ξενοδοχείο που βρισκόταν στην ωραία πλατεία Porte d'italie (ευτυχώς ακύρωσα μια κράτηση σε διαμέρισμα που το κρατούσα τρεις μήνες και το άλλαξα με ξενοδοχείο με πλούσιο πρωινό και ρεσεψιόν επί 24ωρου βάσεως 360 ευρώ τρία άτομα τρία βράδια) μετά από αλλαγή μετρό βρεθήκαμε στο Τροκαντερό. Στην όμορφη πλατεία είχαν κτίσει ένα μεγάλο οικοδόμημα που δεν μ ενδιέφερε και το μεγάλο μπαλκόνι ήταν γεμάτο από τουρίστες συνωστισμός σπρωξίματα, μέχρι που αντιλήφτηκα ότι για τον ίδιο λόγο που πήγαμε πρόλαβαν κι άλλοι πριν από μας. Με κιγκλιδώματα και πολλούς αστυνομικούς που ρύθμιζαν την τάξη είχαν ένα διάδρομο που προχωρούσες στην άκρη του μπαλκονιού, μετά από έλεγχο στις τσάντες, έριχνες ένα βλέμμα στο Παρίσι και τον Άϊφελ, τα σκαλάκια που κατέβαινες για να πας στον Πύργο τα είχαν περιγράφει με ψηλό και κλειστό κιγκλίδωμα, φωτογράφιζες κι επέστρεφες από άλλο διάδρομο κολλητά ο ένας πίσω απ τον άλλο. Ήταν τόσο ο συνωστισμός το έδαφος που πατούσες, Κι όταν ρώτησα πως θα πάμε κάτω στο Συκουάνα μας έστειλαν και κάναμε το γύρω ενός μεγάλου τετραγώνου μισή ώρα ταλαιπωρία μέχρι τη γέφυρα που οδηγεί στον Άϊφελ.

Από το Τροκαντερό ξεκινά και η μεγάλη λεωφόρος Georges Mandel (πολιτικός την εποχή του Κλεμανσώ) που όταν την πάρετε από τη δεξιά πλευρά της γύρω στα 100 μέτρα θα δείτε το σπίτι που ανήκε στη Μαρία Κάλας. Μια πινακίδα το υπενθυμίζει.

 

[paefstra]

Ποιο ξενοδοχειο please?

 

[soudianos]

Ποιο ξενοδοχειο please?

Hotel Cis Paris Kellermann
367ευρώ τρίκλινο 3 βράδια