Ένα αεροπλάνο πάνω απο τα σύννεφα και ένα κορίτσι που ονειρεύεται την γη, μια γη που ήταν όνειρο, κύκλος σε ένα χάρτη ψυχής και οχι μόνο.Το αεροπλάνο προσγειώθηκε και το κορίτσι χάζευε χαμένο γυάλινους διαδρόμους να διασταυρώνονται πάνω απο το κεφάλι της, σε ένα αεροδρόμιο που την τρόμαζε λιγάκι.Πήρε μια ανάσα και βγήκε έξω...χαμογέλασε πονηρά.Ο ήλιος έλαμπε καθάριος όπως στην χώρα της.Είχε τάξει στους αρχαίους μυθικούς θεούς της χώρας της μια προσευχή-μια ικεσία στον Αππόλωνα- να φέρουν φως λαμπρό να αστράψει τούτη η πόλη για χάρη της και την είχαν ακούσει.Πήρε το τρένο που θα την οδηγούσε στην καρδιά της πόλης gare saint-lazare.Βγήκε απο τον υπόγειο και κοίταξε το ξενοδοχείο της. Ήταν όπως το είχε δει στο διαδίκτυο μαι και σε εκείνο τον υπέροχο πινάκα του Manet. Πέρασε την πόρτα μίλησε δειλά την γλώσσα τους, μια γλώσσα που είχε πάνω απο δέκα χρόνια να μιλήσει και βγήκε στο δωμάτιο της που έβλεπε τις στέγες της πόλης. Της άρεσε να βλέπει τις στέγες να απλώνονται στα ποδια της.Ο ρεσεψιονιστ της χαμογέλασε δεν είχαν περάσει ούτε δέκα λεπτά απο την στιγμή που της έδωσε το κλειδί άλλα δεν μπορούσε να κρατηθεί μέσα. Βγήκε άνοιξε τον χάρτη τον ξανάκλεισε. Περπάτα απλά προς το εμπρός είπε στον εαυτό της.
Ένας ναός πρόβαλλε σε λίγο μπρος της, τον αναγνώρισε. Είχε διαβάσει 5 οδηγούς πριν έρθει εδώ, τους 2 τους κουβαλούσε μαζί της.Ήταν η MADELEINE, ο ναός της Μαγδαληνής. Έκανε τον κύκλο και βρέθηκε στα σκαλιά της εισόδου. Ολάνθιστα παρτέρια πλαισίωναν τα σκαλοπάτια της.Κοίταξε ψηλά το αέτωμα, τον Χριστό κριτή στην Δευτέρα Παρουσία, τους αγγέλους που τον περιέβαλλαν και μετά τους 52 κορινθιακούς κίονες που κύκλωναν το κτίριο. Αισθάνθηκε περηφάνια για την επιρροή της χώρας της στην τέχνη.Όπου και αν είχε ταξιδέψει η μικρή της χώρα όπως την αποκαλούσαν κάποιοι ήταν εκεί. Πέρασε το περιστύλιο και βρέθηκε μπρος σε δύο ψηλές μπρούτζινες πόρτες που είχαν ανάγλυφα με τις δέκα εντολές.Της θυμόταν όλες, της τηρούσε;Περπάτησε στο εσωτερικό της, το χρυσό και το μάρμαρο είχαν στολίσει το ναό.Οι καθολικές εκκλήσεις έχουν μια σιωπή και μια γαλήνη που της αρέσει μα και κάποιες φόρες μια παγωνιά που την τρομάζει, μια παγωνιά που δεν συνάντησε πότε της στα μικρά ξωκλήσια της πατρίδας της. Εκεί η Παναγιά έχει μια γλυκύτητα που πέρνα στο αίμα σου εδώ η Παναγιά είναι της πιο πολλές φόρες άγαλμα ή ζωγραφιά απο σπουδαίο ζωγράφο μα δεν έχει αυτό το... κάτι.Στο κέντρο του ναού η Μαγδαληνή ανεβαίνει μακαριά στους ουρανούς στα χέρια δύο αγγέλων ξέροντας οτι πάρα την αμαρτία έχει κερδίσει τον ουρανό. Της χαμογελά και φεύγει.
Βλέπει ένα οβελίσκο και ξεκίνα για αυτόν.Φτάνει και κοίτα γύρω της. Τόλμα για πρώτη φόρα να πει δυνατά στον εαυτό της και στον αέρα που βρίσκεται PLACE DE LA CONCORDE και Παρίσι.Πέρνα απέναντι στην πλατεία που φτιάχτηκε για τον Λουδοβίκο XV το 1754 και κοίτα κάνοντας κύκλο γύρω απο τον εαυτό της μια απο τις ελάχιστα ανοιχτές πλατείες. Μια πλατεία που περιτριγυρίζεται απο κτίρια μόνο απο την μια πλευρά.Διατηρώντας με αύτο τον τρόπο την προοπτική ενός θριαμβευτικού άξονα. Δεξιά σου τα Ηλύσια Πεδία αριστερά οι κήποι του Κεραμεικού και πιο πίσω το Λούβρο, μπρος σου το ποτάμι και η βουλή τους και πίσω σου ο ναός που μόλις είδες.Αν μπορούσες να υψωθείς απο προσμονή στον αέρα σαν μπαλόνι θα έβλεπες τρεις αψίδες σε μια ευθεία- μια ευθεία που ενώνει το χθες το κλασσικό και το μοντέρνο. Θα έβλεπες την Αψίδα του Καρουζελ εκείνη του Θριάμβου και την Defans.Κάτω στην γη η πλατεία δεν ήταν πάντα Ειρήνης όπως την αποκαλούν σήμερα κάποτε ήταν βαμμένη στο αίμα. το 1792 γίνεται το κέντρο της Γαλλικής Επανάστασης. εδώ στήνεται η λαιμητόμος και πάνω απο 1000 ευγενείς βρίσκουν το θάνατο μαζί τους και η Μαρία Αντουανέτα και ο σύζυγος της.Το σημερινό όνομα της το πήρε το 1795 σαν πράξη εθνικής συμφιλίωσης.Ο οβελίσκος είναι δώρο απο την Αίγυπτο και ήρθε εδώ το 1836 η θέση του για πολλούς είναι ακόμα στο Λούξορ,απο το οποίο αποχωρίστηκε απο τότε.Στις δύο άκρες της τοποθετήθηκαν δίδυμα συντριβάνια, σαν αυτά που βρίσκονται στην πλατεία του Αγίου Πέτρου στην Ρώμη.Συντριβάνια με τρίτωνες, νηρηίδες και πλάσματα που κατοικούν στα βιβλία της δίκης της μυθολογίας.Ο βασιλιάς τους αποκαλούσε τον εαυτό του Ήλιο και λάτρευε την Ελλάδα της.
Πέρασε ξανά απέναντι και είδε 4 αγάλματα γυναικών άλλα 4 ήταν στην άλλη πλευρά, οι 8 πιο σημαντικές πόλεις της χώρας κοίταζαν και πρόσεχαν την πλατεία.Μπήκε στο κήπο.JARDIN DES TUILERIES ΚΑΙ JARDIN DU CARROUSEL. Μια εξάγωνη λίμνη μπρος της με καρέκλες ένα γύρω και δεξιά της το μουσείο Ορανζερί,ή αλλιώς το μουσείο του Πορτοκαλεώνα στο οποίο ο MONET χάρισε τα ταμπλό με τα νούφαρα του.Δύο κυκλικές αίθουσες 4 ταμπλό στην κάθε μια και ένα ανεπανάληπτο ταξίδι στα χρώματα.Πινελιές κοφτές μικρές αλλού μεγάλες ,πλατιές ,λεπτές, πινελιές που έπαιρναν το μυαλό του κοριτσιού και το βυθίζουν μέσα στα νερά που πάνω το κολυμπούν τα νούφαρα και οι κλαίουσες ιτιές ρίχνουν τον ίσκιο τους. που το φως και το χρώμα την κάνουν να κλείνει για λίγο τα ματιά μπρος στην τόση ομορφιά.Μια ομορφιά που γίνεται δυσβάστακτη και πονάει.
Πέρνα την ARC DE TRIOMPHE. ΤΟ βλέμμα της έχει ξεκουραστεί πριν στις Φλαμουριές και στις Καστανιές που είναι φυτεμένες ανά πεντάδα, σαν μικρές κουτσομπόλες παρέες που φλυαρούν τα νέα του πάρκου, που καθημερινά ζει έντονα την ζωή του.Την αψίδα που πέρασε την έστησαν για το Ναπολέοντα το 1808 για να περάσει η γαμήλια πομπή του αφου δεν προλάβαινε να είναι έτοιμη όπως φιλοδοξούσε αυτή του Θριάμβου.Μπροστά της είναι η γυάλινη πυραμίδα που παίζει παιχνίδια με τον ήλιο που αντανακλάται πάνω της και σκορπίζεται μετά σε χρώματα.Περνα χωρίς να την πλησιάσει μια πύλη και βγαίνει στην όχθη του ποτάμου.Ξέρει που πάει. Πάει στο ΙΛ-ΝΤΕ ΛΑ ΣΙΤΕ την ιστορική καρδιά του Παρισιού.
Το νησάκι κατοικήθηκε απο το 300π.χ και έχει πάνω στην μικρή έκταση του κάποια απο τα πιο σπουδαία οικήματα.Την ΝΟΤRE DAME το PALAIS DE JUSTICE< το δικαστικό μεγαρό> την αρχαιολογική κρυπτή, τις παλιές φυλακες τοSANTE SAPELLE.Περνάει απο την pont Neuf που ενώ σημαίνει νέα γέφυρα είναι η πιο παλιά.Ο Ερρίκος ο Δ την βάφτισε αφού τελείωσε το 1606 βάζοντας και το άγαλμα του πάνω της.Η γέφυρα ήταν μοναδική γιατί ως εκείνη τη στιγμή οι γέφυρες γέμιζαν σπίτια ενώ αυτή ήταν αδεία.Βλέπει την τεραστία ούρα και περιμένει να μπει και εκείνη στο Σεν Σαπελ.
Η λέξη αριστούργημα της φαίνεται λίγη για να περιγράψει αυτό που είδαν τα ματιά της. Κάθεται σε ένα παγκάκι απέναντι για να το κοίτα απέξω.Κλείνει τα ματιά και γύρνα μέσα.Άρχισε να κτίζεται για να φυλάξει κειμήλια των Παθών του Χριστού- το ακάνθινο στεφάνι και ένα καρφί της σταύρωσης απο τον Λουδοβίκο Θ, τον μοναδικό που αργότερα ονομάστηκε Άγιος.Κατά την πρώτη σταυροφορία του απέκτησε το ακάνθινο στεφάνι, κομμάτια τιμίου σταυρού καρφιά και όπως λένε σταγόνες αίμα του κυρίου.Ο κάτω όροφος ήταν για μας τους ταπεινούς και φτωχούς ανθρώπους του λάου.Απλά βιτρό κολώνες στολισμένες με σχεδία και μια μικρή σκάλα που οδηγεί στον πάνω όροφο που ήταν για τους ευγενείς.Είχε δει πολλές φωτογραφίες, είχε ακούσει για την ομορφιά του άλλα αυτό δεν εμπόδισε την φωνή να βγει μονή της απο την ψύχη της ΘΕΕ ΜΟΥ.Μόλις πάτησε το τελευταίο σκοτεινό σκαλοπάτι το φως την τύφλωσε. χρώματα βρισκόταν παντού.15 παράθυρα βιτρό ,ύψος 15 μέτρα,1134 σκηνές απο την Παλαιά και Καινή διαθήκη σε μικρά μικρά πολύχρωμα γυαλιά,καθώς και τον ίδιο τον βασιλιά να παίρνει τα ιερά αντικείμενα.Μια ιστορία είναι γραμμένη στα παράθυρα, μια ιστορία που διαβάζεται από αριστερά χαμηλά και προς τα δεξιά και απο κάτω προς τα πάνω.Μόνο που χωρίς κιάλια δεν μπορείς να την διαβάσεις ολη.Ανοίγεις τα ματιά και κοιτάς και χάνεις την δύναμη της περιγραφής, τι να πεις για το φως, τα χρώματα...Λες θα δω τα παράθυρα και μετά το βλέμμα καρφώνεται στην Ροζέτα που κρύβει μέσα της το όραμα του Ιωάννη της Αποκάλυψης, 86 ενότητες που λάμπουν πιο όμορφα στην δύση του ηλίου.Το κορίτσι έκατσε εκεί που βγαίνει η σκάλα και γέλαγε γλύκα με όλα τα φωνήεντα που άκουγε.Φωνήεντα και μικρές φράσεις θαυμασμού που έβγαιναν αυθόρμητα από όλα τα χείλη όπως βγήκε και η δίκη της.
τώρα που καθέται απέναντι κοιτά το εισιτήριο που θα την φέρει ξανά αύριο το δείλι στο ναό για μια συναυλία με κεριά και κλασσική μουσική.Κρύβει το εισιτήριο παίρνει τα πράγματα της και πάει για την ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ.
συνεχίζεται
Ένας ναός πρόβαλλε σε λίγο μπρος της, τον αναγνώρισε. Είχε διαβάσει 5 οδηγούς πριν έρθει εδώ, τους 2 τους κουβαλούσε μαζί της.Ήταν η MADELEINE, ο ναός της Μαγδαληνής. Έκανε τον κύκλο και βρέθηκε στα σκαλιά της εισόδου. Ολάνθιστα παρτέρια πλαισίωναν τα σκαλοπάτια της.Κοίταξε ψηλά το αέτωμα, τον Χριστό κριτή στην Δευτέρα Παρουσία, τους αγγέλους που τον περιέβαλλαν και μετά τους 52 κορινθιακούς κίονες που κύκλωναν το κτίριο. Αισθάνθηκε περηφάνια για την επιρροή της χώρας της στην τέχνη.Όπου και αν είχε ταξιδέψει η μικρή της χώρα όπως την αποκαλούσαν κάποιοι ήταν εκεί. Πέρασε το περιστύλιο και βρέθηκε μπρος σε δύο ψηλές μπρούτζινες πόρτες που είχαν ανάγλυφα με τις δέκα εντολές.Της θυμόταν όλες, της τηρούσε;Περπάτησε στο εσωτερικό της, το χρυσό και το μάρμαρο είχαν στολίσει το ναό.Οι καθολικές εκκλήσεις έχουν μια σιωπή και μια γαλήνη που της αρέσει μα και κάποιες φόρες μια παγωνιά που την τρομάζει, μια παγωνιά που δεν συνάντησε πότε της στα μικρά ξωκλήσια της πατρίδας της. Εκεί η Παναγιά έχει μια γλυκύτητα που πέρνα στο αίμα σου εδώ η Παναγιά είναι της πιο πολλές φόρες άγαλμα ή ζωγραφιά απο σπουδαίο ζωγράφο μα δεν έχει αυτό το... κάτι.Στο κέντρο του ναού η Μαγδαληνή ανεβαίνει μακαριά στους ουρανούς στα χέρια δύο αγγέλων ξέροντας οτι πάρα την αμαρτία έχει κερδίσει τον ουρανό. Της χαμογελά και φεύγει.
Βλέπει ένα οβελίσκο και ξεκίνα για αυτόν.Φτάνει και κοίτα γύρω της. Τόλμα για πρώτη φόρα να πει δυνατά στον εαυτό της και στον αέρα που βρίσκεται PLACE DE LA CONCORDE και Παρίσι.Πέρνα απέναντι στην πλατεία που φτιάχτηκε για τον Λουδοβίκο XV το 1754 και κοίτα κάνοντας κύκλο γύρω απο τον εαυτό της μια απο τις ελάχιστα ανοιχτές πλατείες. Μια πλατεία που περιτριγυρίζεται απο κτίρια μόνο απο την μια πλευρά.Διατηρώντας με αύτο τον τρόπο την προοπτική ενός θριαμβευτικού άξονα. Δεξιά σου τα Ηλύσια Πεδία αριστερά οι κήποι του Κεραμεικού και πιο πίσω το Λούβρο, μπρος σου το ποτάμι και η βουλή τους και πίσω σου ο ναός που μόλις είδες.Αν μπορούσες να υψωθείς απο προσμονή στον αέρα σαν μπαλόνι θα έβλεπες τρεις αψίδες σε μια ευθεία- μια ευθεία που ενώνει το χθες το κλασσικό και το μοντέρνο. Θα έβλεπες την Αψίδα του Καρουζελ εκείνη του Θριάμβου και την Defans.Κάτω στην γη η πλατεία δεν ήταν πάντα Ειρήνης όπως την αποκαλούν σήμερα κάποτε ήταν βαμμένη στο αίμα. το 1792 γίνεται το κέντρο της Γαλλικής Επανάστασης. εδώ στήνεται η λαιμητόμος και πάνω απο 1000 ευγενείς βρίσκουν το θάνατο μαζί τους και η Μαρία Αντουανέτα και ο σύζυγος της.Το σημερινό όνομα της το πήρε το 1795 σαν πράξη εθνικής συμφιλίωσης.Ο οβελίσκος είναι δώρο απο την Αίγυπτο και ήρθε εδώ το 1836 η θέση του για πολλούς είναι ακόμα στο Λούξορ,απο το οποίο αποχωρίστηκε απο τότε.Στις δύο άκρες της τοποθετήθηκαν δίδυμα συντριβάνια, σαν αυτά που βρίσκονται στην πλατεία του Αγίου Πέτρου στην Ρώμη.Συντριβάνια με τρίτωνες, νηρηίδες και πλάσματα που κατοικούν στα βιβλία της δίκης της μυθολογίας.Ο βασιλιάς τους αποκαλούσε τον εαυτό του Ήλιο και λάτρευε την Ελλάδα της.
Πέρασε ξανά απέναντι και είδε 4 αγάλματα γυναικών άλλα 4 ήταν στην άλλη πλευρά, οι 8 πιο σημαντικές πόλεις της χώρας κοίταζαν και πρόσεχαν την πλατεία.Μπήκε στο κήπο.JARDIN DES TUILERIES ΚΑΙ JARDIN DU CARROUSEL. Μια εξάγωνη λίμνη μπρος της με καρέκλες ένα γύρω και δεξιά της το μουσείο Ορανζερί,ή αλλιώς το μουσείο του Πορτοκαλεώνα στο οποίο ο MONET χάρισε τα ταμπλό με τα νούφαρα του.Δύο κυκλικές αίθουσες 4 ταμπλό στην κάθε μια και ένα ανεπανάληπτο ταξίδι στα χρώματα.Πινελιές κοφτές μικρές αλλού μεγάλες ,πλατιές ,λεπτές, πινελιές που έπαιρναν το μυαλό του κοριτσιού και το βυθίζουν μέσα στα νερά που πάνω το κολυμπούν τα νούφαρα και οι κλαίουσες ιτιές ρίχνουν τον ίσκιο τους. που το φως και το χρώμα την κάνουν να κλείνει για λίγο τα ματιά μπρος στην τόση ομορφιά.Μια ομορφιά που γίνεται δυσβάστακτη και πονάει.
Πέρνα την ARC DE TRIOMPHE. ΤΟ βλέμμα της έχει ξεκουραστεί πριν στις Φλαμουριές και στις Καστανιές που είναι φυτεμένες ανά πεντάδα, σαν μικρές κουτσομπόλες παρέες που φλυαρούν τα νέα του πάρκου, που καθημερινά ζει έντονα την ζωή του.Την αψίδα που πέρασε την έστησαν για το Ναπολέοντα το 1808 για να περάσει η γαμήλια πομπή του αφου δεν προλάβαινε να είναι έτοιμη όπως φιλοδοξούσε αυτή του Θριάμβου.Μπροστά της είναι η γυάλινη πυραμίδα που παίζει παιχνίδια με τον ήλιο που αντανακλάται πάνω της και σκορπίζεται μετά σε χρώματα.Περνα χωρίς να την πλησιάσει μια πύλη και βγαίνει στην όχθη του ποτάμου.Ξέρει που πάει. Πάει στο ΙΛ-ΝΤΕ ΛΑ ΣΙΤΕ την ιστορική καρδιά του Παρισιού.
Το νησάκι κατοικήθηκε απο το 300π.χ και έχει πάνω στην μικρή έκταση του κάποια απο τα πιο σπουδαία οικήματα.Την ΝΟΤRE DAME το PALAIS DE JUSTICE< το δικαστικό μεγαρό> την αρχαιολογική κρυπτή, τις παλιές φυλακες τοSANTE SAPELLE.Περνάει απο την pont Neuf που ενώ σημαίνει νέα γέφυρα είναι η πιο παλιά.Ο Ερρίκος ο Δ την βάφτισε αφού τελείωσε το 1606 βάζοντας και το άγαλμα του πάνω της.Η γέφυρα ήταν μοναδική γιατί ως εκείνη τη στιγμή οι γέφυρες γέμιζαν σπίτια ενώ αυτή ήταν αδεία.Βλέπει την τεραστία ούρα και περιμένει να μπει και εκείνη στο Σεν Σαπελ.
Η λέξη αριστούργημα της φαίνεται λίγη για να περιγράψει αυτό που είδαν τα ματιά της. Κάθεται σε ένα παγκάκι απέναντι για να το κοίτα απέξω.Κλείνει τα ματιά και γύρνα μέσα.Άρχισε να κτίζεται για να φυλάξει κειμήλια των Παθών του Χριστού- το ακάνθινο στεφάνι και ένα καρφί της σταύρωσης απο τον Λουδοβίκο Θ, τον μοναδικό που αργότερα ονομάστηκε Άγιος.Κατά την πρώτη σταυροφορία του απέκτησε το ακάνθινο στεφάνι, κομμάτια τιμίου σταυρού καρφιά και όπως λένε σταγόνες αίμα του κυρίου.Ο κάτω όροφος ήταν για μας τους ταπεινούς και φτωχούς ανθρώπους του λάου.Απλά βιτρό κολώνες στολισμένες με σχεδία και μια μικρή σκάλα που οδηγεί στον πάνω όροφο που ήταν για τους ευγενείς.Είχε δει πολλές φωτογραφίες, είχε ακούσει για την ομορφιά του άλλα αυτό δεν εμπόδισε την φωνή να βγει μονή της απο την ψύχη της ΘΕΕ ΜΟΥ.Μόλις πάτησε το τελευταίο σκοτεινό σκαλοπάτι το φως την τύφλωσε. χρώματα βρισκόταν παντού.15 παράθυρα βιτρό ,ύψος 15 μέτρα,1134 σκηνές απο την Παλαιά και Καινή διαθήκη σε μικρά μικρά πολύχρωμα γυαλιά,καθώς και τον ίδιο τον βασιλιά να παίρνει τα ιερά αντικείμενα.Μια ιστορία είναι γραμμένη στα παράθυρα, μια ιστορία που διαβάζεται από αριστερά χαμηλά και προς τα δεξιά και απο κάτω προς τα πάνω.Μόνο που χωρίς κιάλια δεν μπορείς να την διαβάσεις ολη.Ανοίγεις τα ματιά και κοιτάς και χάνεις την δύναμη της περιγραφής, τι να πεις για το φως, τα χρώματα...Λες θα δω τα παράθυρα και μετά το βλέμμα καρφώνεται στην Ροζέτα που κρύβει μέσα της το όραμα του Ιωάννη της Αποκάλυψης, 86 ενότητες που λάμπουν πιο όμορφα στην δύση του ηλίου.Το κορίτσι έκατσε εκεί που βγαίνει η σκάλα και γέλαγε γλύκα με όλα τα φωνήεντα που άκουγε.Φωνήεντα και μικρές φράσεις θαυμασμού που έβγαιναν αυθόρμητα από όλα τα χείλη όπως βγήκε και η δίκη της.
τώρα που καθέται απέναντι κοιτά το εισιτήριο που θα την φέρει ξανά αύριο το δείλι στο ναό για μια συναυλία με κεριά και κλασσική μουσική.Κρύβει το εισιτήριο παίρνει τα πράγματα της και πάει για την ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ.
συνεχίζεται
Attachments
Last edited by a moderator:
ωραιοτατη ιστορια!
