Βέλγιο Γαλλία Παρίσι - Μπρυζ - Νορμανδία - Βρετάνη - Λίγηρας

[manasta]

Σε ευχαριστώ πολύ @chris7 . Πάντως για τα πυροτεχνήματα, τα ωραιότερα που έχω δει ήταν το 2009, στη Fête du Lac στη λίμνη του Annecy. Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν το θέαμα.

Χαίρομαι που σου αρέσει και που συμφωνούμε @gkemma13 Ευχαριστώ!

 

[manasta]

Την επόμενη ημέρα, Σάββατο 15 Ιουλίου, αφήνουμε το ξενοδοχείο μας και κατευθυνόμαστε στον σιδηροδρομικό σταθμό Gare de l' Est, όπου με πολύ κόπο και έρευνα ανακαλύπτουμε που είναι κρυμμένα, κάπου στα υπόγεια, τα γραφεία της Europcar. Παραλαμβάνουμε το αυτοκίνητο που έχουμε νοικιάσει, ένα VW Polo, το οποίο με ικανοποίηση ανακαλύπτω ότι έχει ενσωματωμένο navi, άρα δεν θα πολυ-χρειαστούμε τα κινητά μας. Συνεπώς, Settings--> Language --> Greek και Προορισμός --> Bruges, Belgium.

Θέλαμε πολύ να δούμε τη πανέμορφη Bruges, και για το λόγο αυτό την πρόσθεσα στο ταξίδι μας, αν και δημιουργούσε μια παράκαμψη στο δρομολόγιο που είχα σχεδιάσει. H Bruges απέχει 291 χιλιόμετρα από το Παρίσι, τα οποία καλύψαμε συνοδεία βροχούλας σε 3 ακριβώς ώρες.

Στο σημείο αυτό ανοίγω μια παρένθεση για να επιστήσω την προσοχή σας στην αυστηρή τήρηση των ορίων ταχύτητας στους γαλλικούς δρόμους. Παρά το ότι χρησιμοποιούσα το cruise control στο οποίο έβαζα την ταχύτητα του ορίου, κατάφερα σε 8 μέρες να τσιμπήσω 5 κλήσεις για υπέρβαση του ορίου, συνολικής αξίας 474 ευρώ! Οι λυπητερές ήρθαν μετά από ένα μήνα στο σπίτι, και πληρώθηκαν ηλεκτρονικά στο ...πολύ καλό site της γαλλικής κυβέρνησης. Μη φανταστείτε ότι έτρεχα - μια κλήση έλεγε ότι πήγαινα με 92 σε δρόμο με όριο τα 90! Γκουγκλάροντας το θέμα, βρήκα άπειρες συζητήσεις σε forums τουριστών που σχολιάζουν τις δέκα χιλιάδες κάμερες - παγίδες στους γαλλικούς δρόμους και τη μηδενική ανοχή των γάλλων στο θέμα. Βέβαια, μάλλον αυτή είναι η μόνη λύση και για τους ελληνικούς δρόμους, με όλα αυτά που συμβαίνουν καθημερινά! Προσοχή λοιπόν, και κλείνει η παρένθεση!

Φτάνοντας στη Bruges, η βροχή έχει σταματήσει. Τακτοποιούμαστε στο ξενοδοχείο και εξορμούμε στη πόλη. Τι πόλη! Οι προσδοκίες μας επιβεβαιώνονται στο απόλυτο και είμαι από αυτούς που τη θεωρούν ως την ομορφότερη μεσαιωνική πόλη της Ευρώπης, έχοντας δει αρκετές. Τα γραφικά στενά της, οι πολύβουες πλατείες της, τα μοναδικά της αρχιτεκτονικά μνημεία και κυρίως τα κανάλια που την διασχίζουν, δημιουργούν ένα παραμυθένιο μεσαιωνικό σκηνικό που μας αφήνει άφωνους! Τρώμε πατάτες με μαγιονέζα στο χωνί και πολλές, πολλές σοκολάτες για τις οποίες φημίζεται. Μην παραλείψετε τη κρουαζιέρα στα κανάλια της, θα χάσετε μοναδικές εικόνες και γωνίες τις οποίες δεν θα δείτε περπατώντας.

Ας αφήσω καλύτερα τις εικόνες να μιλήσουν για αυτό το φλαμανδικό διαμάντι που μας έκλεψε τη καρδιά...

 

[manasta]

Κυριακή 16 Ιουλίου και σήμερα το πρόγραμμα προβλέπει πρωινή αναχώρηση γιατί η σημερινή, 8η ημέρα του ταξιδιού, έχει τα περισσότερα χιλιόμετρα. Η παράκαμψη στη Bruges άξιζε αλλά σήμερα πρέπει να σηκωθούμε νωρίς και να πάρουμε τους δρόμους. Η google μας πληροφορεί ότι μας περιμένουν 571 χλμ σε κάτι λιγότερο από 7 ώρες οδήγησης.

Πρώτη στάση μας είναι το Étretat, στο οποίο φτάνουμε νωρίς το μεσημέρι και αφού έχουμε διανύσει τα 383 από τα 571 χιλιόμετρα της ημέρας. Το πρόγραμμα προβλέπει σύντομη στάση για φωτογράφηση των φημισμένων βράχων που θαλασσοδέρνει η Μάγχη, στις ακτές αυτού του γραφικού πρώην ψαροχωριού και νυν θέρετρου.

Σύντομα αφήνουμε το όμορφο Etretat και διασχίζουμε τον Σηκουάνα από την επιβλητική Pont de Normandie, η οποία έχασε το ρεκόρ της μακρύτερης καλωδιακής γέφυρας του κόσμου το 2004, από τη δική μας στο Ρίο-Αντίρριο.

Μόλις περνάμε τη γέφυρα φτάνουμε στη Honfleur, τα Χανιά της Γαλλίας όπως τα βάπτισα. Ένα πανέμορφο παλιό, κλειστό λιμάνι στις όχθες του Σηκουάνα με γραφικά μεσαιωνικά πολύχρωμα σπίτια και πλήθος κόσμου να απολαμβάνει τον ήλιο στα εστιατόρια με τα θαλασσινά και στα καφέ του. Παρκάρουμε εύκολα στο οργανωμένο parking και κατεβαίνουμε για μια μεγάλη βόλτα και για να αναζητήσουμε το μεσημεριανό μας γεύμα.

Χορτασμένοι από το φαγητό και από τις πανέμορφες εικόνες που αιχμαλωτίσαμε, συνεχίζουμε για την κοντινή Trouville-sur-Mer, ένα κοσμικό θέρετρο με υπέροχα ξενοδοχεία στην τεράστια αμμώδη παραλία του, στο οποίο νομίζεις ότι ο χρόνος έχει σταματήσει στην belle epoque. Πράγματι το πρώην ψαροχώρι έγινε διάσημο από τον 19ο αιώνα, όταν η ελίτ της παριζιάνικης κοινωνίας το επέλεξε για να περνάει εδώ τα καλοκαίρια της, στις παραθαλάσσιες βίλες και τα αριστοκρατικά ξενοδοχεία που χτίστηκαν. Σήμερα ο τουρισμός είναι πιο ευρύς, αλλά το μέρος αποπνέει ακόμα κάτι από την αύρα της παλιάς του γοητείας.

Απέναντι από την Trouville-sur-Mer, από την οποία την χωρίζει ένα κανάλι, βρίσκεται η δίδυμη πόλη Deauville, με την οποία μοιράζονται την ίδια ιστορία και την ίδια αριστοκρατική ατμόσφαιρα. Η Deauville βέβαια είναι πιο διάσημη καθώς από το 1975 φιλοξενεί το περίφημο Festival du cinéma américain de Deauville, οπότε από τα κόκκινα χαλιά που στρώνονται έχουν περάσει όλοι οι χολυγουντιανοί σταρ, πολλοί εκ των οποίων διατηρούν βίλες στη περιοχή.

Είναι πια αργά το απόγευμα και μας μένουν 128 χιλιόμετρα για το ξενοδοχείο μας. Αποφασίζουμε να κινηθούμε για λίγο από δευτερεύοντες δρόμους για να θαυμάσουμε το αγροτικό τοπίο της Νορμανδίας. Και πράγματι αποζημιωθήκαμε.

Φτάνουμε στη Caen, τη πόλη του Γουλιέλμου του Κατακτητή, με την τεράστια πολιτιστική κληρονομία που διατήρησε μέχρι τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν έγινε θέρετρο σκληρών μαχών κατά την Απόβαση των Συμμάχων.

Αφού κάνουμε μια γρήγορη βόλτα, συνεχίζουμε για τη Vire, η οποία θα μας φιλοξενήσει για τις επόμενες τρεις νύχτες. Είναι μια μικρή πόλη 11.000 κατοίκων, χωρίς καθόλου τουρισμό στην οποία μετά τις 7 το βράδυ δεν κυκλοφορεί ψυχή. Μας έκανε εντύπωση πόσο "στοιχειωμένη" φαινόταν η πόλη στη βόλτα που κάναμε. Κανένα καφέ ανοικτό, κανείς στους δρόμους, ούτε αυτοκίνητα δεν περνούσαν. Την επέλεξα ως βάση καθώς γεωγραφικά είναι στο κέντρο όλων όσων θέλαμε να δούμε τις επόμενες μέρες, αλλά ευτυχώς που βρήκαμε κάτι McDonalds λίγο έξω από την πόλη, αλλιώς θα κοιμόμασταν νηστικοί...

Εξαντλημένοι παραδινόμαστε στον ύπνο. Η επόμενη μέρα προβλέπεται συγκλονιστική, τουλάχιστον για μένα!

 

[manasta]

Η ένατη ημέρα του ταξιδιού, ήταν αυτή που περίμενα με περισσότερη ανυπομονησία. Λάτρης της ιστορίας του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, είχα προγραμματίσει να δούμε σε μια μέρα όσο το δυνατόν περισσότερα από τα μέρη που διαδραματίστηκαν μερικές από τις ενδοξότερες σελίδες ηρωισμού του περασμένου αιώνα. Η σημερινή ημέρα λοιπόν είναι αφιερωμένη στην D-Day (6/6/1944), την Απόβαση των Συμμάχων στις ακτές της Νορμανδίας τον Ιούνιο του 1944 που προκάλεσε την ήττα του ναζισμού και την απελευθέρωση της Ευρώπης.

Το σημερινό μας δρομολόγιο με αφετηρία και τερματισμό τη Vire είναι 260 χλμ, δηλαδή 4 ώρες οδήγησης σπασμένες σε πολλές μικρότερες διαδρομές. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής δόθηκε και η σχετική... διάλεξη ιστορίας, για να καταλάβουν και οι μικρές τι έγινε σε αυτά τα μέρη και τι πρόκειται να δούμε σήμερα.

Ξεκινάμε από την Bayeux, στην οποία βρίσκεται ένα από τα πολλά αφιερωμένα στον WWII μουσεία της Νορμανδίας, το Musée Mémorial de la Bataille de Normandie. Επέλεξα αυτό μετά από πολύ έρευνα, καθώς οι κριτικές λένε ότι είναι το καλύτερο μουσείο για το θέμα. Πραγματικά, στο μουσείο παρουσιάζονται με πολύ ωραίο και οργανωμένο τρόπο τα γεγονότα, όχι μόνο οι μάχες αλλά και το μέγεθος του εγχειρήματος από πλευράς οργάνωσης, προετοιμασίας και logistics.

Απέναντι από το μουσείο βρίσκεται το British War Cemetery, το μεγαλύτερο βρετανικό στρατιωτικό νεκροταφείο της Γαλλίας.

Η βόλτα στη Bayeux συνεχίζεται, καθώς η πόλη δεν είναι διάσημη μόνο ως η πρώτη γαλλική πόλη που απελευθερώθηκε αλλά και επειδή στεγάζει την περίφημη Ταπισερί της Bayeux. Πρόκειται για ένα μονοκόμματο λινό ύφασμα μήκους 70 μέτρων και πλάτους μισού μέτρου, στο οποίο είναι κεντημένες 72 εικόνες και 1512 μορφές ανθρώπων και ζώων. Η ταπισερί, Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς της UNESCO, απεικονίζει την κατάκτηση της Αγγλίας από τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή. Η επίσκεψη είναι εντυπωσιακή, καθώς η ταπισερί εκτίθεται σε απόλυτο σκοτάδι ενώ το audioguide εξιστορεί την ιστορία του Γουλιέλμου, δούκα της Νορμανδίας και μετά τη νίκη του στη Μάχη του Χέιστινγκς (το 1066), Βασιλιά της Αγγλίας.

Σημαντικό αξιοθέατο αποτελεί και ο καθεδρικός ναός της πόλης (La cathédrale Notre-Dame), με βιτρώ που απεικονίζουν τις ηρωικές πράξεις του Γουλιέλμου. Σε αυτόν υπάρχει επίσης και κατάλογος των ιπποτών του που έλαβαν μέρος στη μάχη του Χέιστινγκς.

Αφού κάνουμε μια μεγάλη βόλτα στη πόλη και καθόμαστε για φαγητό, συνεχίζουμε για την κοντινή Αrromanches-les-Bains. Το παραθαλάσσιο θέρετρο έγινε παγκόσμια γνωστό καθώς εδώ ήταν η μία από τις πέντε επιλεγμένες παραλίες της απόβασης, η Gold Beach. Εδώ αποβιβάστηκαν Βρετανοί, που κατέλαβαν το χωριό εξουδετερώνοντας τις φωλιές της γερμανικής αντίστασης, προκειμένου να φτιάξουν το ένα από τα δύο τεχνητά λιμάνια που κατασκευάστηκαν για την Απόβαση. Η κατασκευή του λιμένα πραγματοποιήθηκε και, παρά το ότι μισοκαταστράφηκε από θύελλα λίγες μέρες μετά την απόβαση, οι Βρετανοί τον επισκεύασαν και συνέχισαν να τον χρησιμοποιούν. Τα απομεινάρια του λιμανιού φαίνονται ακόμα και σήμερα.

Ξαναμπαίνουμε στο αυτοκίνητο και κατευθυνόμαστε στο Normandy American Cemetery and Memorial, το τεράστιο, επιβλητικό αμερικανικό νεκροταφείο στο οποίο είναι θαμμένοι 9.387 αμερικανοί στρατιωτικοί. Ο πιο διάσημος τάφος είναι του Theodore Roosevelt Jr, ο οποίος αν και γιος του Προέδρου Ρούσβελτ και πρώην Υφυπουργός Ναυτικών, Κυβερνήτης του Πουέρτο Ρίκο και Κυβερνήτης των Φιλιππινών, επέλεξε να πολεμήσει στη πρώτη γραμμή και σκοτώθηκε στις μάχες μετά την Απόβαση, στις 12/7/1944. Το όλο μέρος είναι ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένο, ειδικά όταν βλέπεις βετεράνους ή απογόνους των ηρώων να στέκονται δίπλα στους τάφους των νεκρών τους συγγενών και φίλων.

Συγκινημένοι συνεχίζουμε για την Omaha Beach, στην οποία ένα λιτό μνημείο θυμίζει τι έγινε εδώ.

Η ώρα περνάει και ίσα ίσα προλαβαίνουμε ανοικτό το Cimetière militaire allemand de La Cambe. Στο Γερμανικό Νεκροταφείο, η αισθητική του οποίου είναι διαφορετική από τα υπόλοιπα δύο που είδαμε (πιο αυστηρή και βαριά), αναπαύονται 21.222 γερμανοί στρατιώτες. Τα συναισθήματα που γεννά ο χώρος είναι περίεργα, μάλλον ανάμικτα, για αυτά τα παιδιά που στο άνθος της ηλικίας τους πίστεψαν και πολέμησαν για μια τόσο απεχθή ιδέα.

Η βόλτα μας τελειώνει με την επίσκεψη στο χωριό Sainte-Mère-Église. Tο ήσυχο χωριουδάκι βρισκόταν ακριβώς στη μέση της διαδρομής που οι Γερμανοί πιθανότατα θα χρησιμοποιούσαν για την αντεπίθεση στα στρατεύματα που κατέλαβαν τις παραλίες Utah και της Omaha. Για το λόγο αυτό ήταν το πρώτο χωριό που κατελήφθη το πρωί της 6ης Ιουνίου 1944, γενόμενο διάσημο ως το πρώτο ελεύθερο χωριό της Ευρώπης. Μια μικρή βόλτα σε αυτό, τερματίζει μια γεμάτη μέρα. Επιστρέφουμε στη Vire γεμάτοι εικόνες και συγκινήσεις που θα μου μείνουν αξέχαστες.

 

[manasta]

Δέκατη ημέρα του ταξιδιού και απολογιστικά μια από τις καλύτερες. Το σημερινό ημερήσιο πρόγραμμα προβλέπει 286 χλμ σε κάτι περισσότερο από 4 ώρες οδήγησης.

Ξεκινάμε πρωί λοιπόν για το Mont-Saint-Michel, τη μικρή νησίδα στις ακτές της Νορμανδίας, σε απόσταση 1,6 χλμ από την ακτή με την οποία επικοινωνεί με έναν στενό δρόμο, όταν η παλίρροια δεν το αποκλείει τελείως μετατρέποντας το δύο φορές το μήνα σε απομονωμένο νησί. Στη κορυφή του νησιού βρίσκεται το περίφημο Αββαείο, με τον ρωμανικό ναό και το αριστουργηματικό επίχρυσο άγαλμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ στη κορυφή του. Το αββαείο ξεκίνησε να χτίζεται τον 10ο αιώνα, αλλά πήρε τη σημερινή μορφή του το 17ο-18ο αιώνα. Στους πρόποδες του, βρίσκεται ο οικισμός του νησιού, γεμάτος τουριστικά καταστήματα και μέρη για φαγητό. Έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς της UNESCO και αποτελεί το δεύτερο πιο επισκέψιμο μνημείο της Γαλλίας μετά τον Πύργο του Άιφελ.

Προσεγγίζοντας βγαίνω από τον κεντρικό δρόμο προκειμένου να θαυμάσουμε τον βράχο από μακρυά, με όλη του τη μεγαλοπρέπεια.

Έχω διαβάσει ότι πρέπει να φτάσουμε όσο νωρίτερα γίνεται για να αποφύγουμε τις ορδές των τουριστών που το κατακλύζουν και έτσι σύντομα έχουμε παρκάρει στο τεράστιο parking και περιμένουμε το ηλεκτρικό λεωφορείο που θα μας μεταφέρει στην είσοδο του νησιού-κάστρου. Βέβαια νωρίς φτάσαμε, αλλά τις ορδές δεν τις αποφύγαμε...

Αρχίζουμε το σκαρφάλωμα στο στενό μονοπάτι, μαζί με χιλιάδες επισκέπτες από κάθε γωνιά της γης, χαζεύοντας τα μεσαιωνικά κτίσματα που στεγάζουν μαγαζάκια και εστιατόρια.

Κάποια καθολική γιορτή ήταν εκείνη την ημέρα, καθώς γίνεται λιτανεία της εικόνας, πρώτα στην απέραντη αμμουδιά που αφήνει ακάλυπτη η παλίρροια και μετά στα στενά της πόλης.

Συνεχίζουμε την κοπιαστική ανάβαση μέχρι την εκκλησία στη κορυφή του νησιού, στην οποία γίνεται καθολική λειτουργία με καρδινάλιους και πλήθος ιερέων.

Η θέα από το προαύλιο της εκκλησίας είναι μαγευτική.

Ξεκινάμε το κατέβασμα αναζητώντας το μέρος που θα φάμε μεσημεριανό.

Φτάνοντας στο αυτοκίνητο, ανοίγουν οι ουρανοί. Σταθήκαμε τυχεροί γιατί στη βόλτα μας ο καιρός ήταν καλός, αλλά τώρα η βροχή είναι τόσο δυνατή, που δεν βλέπω να οδηγήσω. Σε λίγο σταματάει και συνεχίζουμε για τη δεύτερη στάση μας, στην Βρετάνη πια και τη παραθαλάσσια καστροπολιτεία Saint-Malo. Το Saint-Malo, πρώην καταφύγιο πειρατών και κουρσάρων, μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Μια υπέροχη περιτειχισμένη πόλη-λιμάνι, με έντονη ζωή στους δρόμους της και φανταστική θέα στον ωκεανό από τα τείχη της.

Περιηγούμαστε για αρκετή ώρα, τόσο στα τείχη όσο και στους δρόμους της πόλης και δεν μας κάνει καρδιά να φύγουμε. Όταν πια το αποφασίζουμε, ο τρίτος και τελευταίος προορισμός μας αποζημιώνει. Η Dinan είναι μια μικρή πόλη της Βρετάνης, που τη διασχίζει ένα όμορφο ποτάμι. Ξεκινάμε τη βόλτα μας από το ιστορικό της κέντρο.

Το δυνατό σημείο της πόλης όμως είναι το ποτάμι. Κάτω από μια πανέμορφη γέφυρα, οι όχθες του ποταμού είναι ένα μαγευτικό μέρος γεμάτο γραφικά εστιατόρια, σε ένα εκ των οποίων έφαγα τα καλύτερα μύδια του ταξιδιού!

Αργά τη νύχτα επιστρέφουμε στη Vire για την τρίτη και τελευταία νύχτα μας σε αυτή.

 

[giannismits]

Καταπληκτικό ταξίδι και εξαιρετικές φωτογραφίες. Μπράβο!

 

[manasta]

Σε ευχαριστώ πολύ για το ευγενικό σου σχόλιο @giannismits

 

[manasta]

Η επόμενη μέρα, Τετάρτη 19 Ιουλίου, είναι ημέρα μετακίνησης από την Vire στην επόμενη και τελευταία βάση του ταξιδιού μας, τη Tours. Η 11η ημέρα της εκδρομής μας προβλέπει το διάνυσμα 408 χιλιομέτρων 5 σε ώρες οδήγησης, με δυο μεγάλες και δύο μικρές στάσεις.

Πρώτη στάση λοιπόν, με τη συνοδεία ψιλόβροχου για να μη ξεχνιώμαστε, στη πρωτεύουσα της Βρετάνης, τη Rennes. Μια μεγάλη πόλη που δεν μας ενθουσίασε όσο περιμέναμε, καθώς μας φάνηκε λίγο βρώμικη, ενώ στο γραφικότερο σημείο της, την πλατεία Saint-Anne, γινόντουσαν έργα του metro που χαλούσαν την αισθητική της.

Η βόλτα μας κράτησε αρκετή ώρα αλλά πριν το μεσημέρι ήμασταν στο αυτοκίνητο για τη συνέχεια του ταξιδιού. Η επόμενη στάση μας ήταν λίγο πριν την Angers, στο πιο εντυπωσιακό εμπορικό κέντρο που έχω δει, το γιγαντιαίο La Atol, πάνω στην εθνική οδό. Δείτε το εδώ: http://latoll-angers.fr/ Κάναμε μια γρήγορη βόλτα στα μαγαζιά (στο αγαπημένο μας Maisons du Monde που πάντα επισκεπτόμαστε στη Γαλλία https://www.maisonsdumonde.com/), ανεφοδιάσαμε το αυτοκίνητο και τα στομάχια μας και συνεχίσαμε για την Angers. Στην Angers είχα προγραμματίσει μόνο μια σύντομη στάση για φωτογραφίες απέναντι από το ποτάμι και μια βόλτα με το αυτοκίνητο που να περνάει από το κέντρο της.

Φεύγοντας από την Angers δεν παίρνουμε τον αυτοκινητόδρομο, αλλά τη διαδρομή δίπλα στον Λίγηρα που είχα διαβάσει ότι είναι πολύ γραφική. Πραγματικά τα χωριουδάκια που περάσαμε και οι εικόνες που είδαμε, μας αποζημιώνουν για τη μικρή καθυστέρηση.

Επόμενη στάση η Saumur, χτισμένη πάνω στο Λίγηρα, στην οποία παρκάρουμε και περιηγούμαστε στο ιστορικό της κέντρο, στολισμένο παντού με πολύχρωμες ομπρέλες.

Συνεχίζουμε για το ξενοδοχείο μας στην Tours, στο οποίο τακτοποιούμαστε και το οποίο θα μας φιλοξενήσει για τις επόμενες τρεις νύχτες. Γρήγορα βγαίνουμε για φαγητό και για μια πρώτη γνωριμία με τη πόλη που διασχίζει ο Λίγηρας, τη Ville d' Art et d' Histoire που έχει ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Αργά το βράδυ επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο κατάκοποι αλλά τόσο χαρούμενοι!

 

[manasta]

Πέμπτη 20 Ιουλίου, 12η ημέρα του ταξιδιού και για σήμερα το πρόγραμμα προβλέπει επίσκεψη στο πιο διάσημο και ταυτόχρονα το μεγαλύτερο από τα châteaux του Λίγηρα, το Château de Chambord. Η σημερινή ημέρα είναι από τις πιο άνετες από πλευράς αποστάσεων, καθώς τα συνολικά χιλιόμετρα της ημέρας είναι μόλις 159.

Το Château de Chambord είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα châteaux στον κόσμο λόγω της πολύ χαρακτηριστικής γαλλικής αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, η οποία συνδυάζει τις παραδοσιακές γαλλικές μεσαιωνικές μορφές με τις κλασικές αναγεννησιακές δομές. Το κτίριο κατασκευάστηκε από τον βασιλιά Φραγκίσκο Ι της Γαλλίας για να χρησιμεύσει ως κυνηγετικό καταφύγιο, ο οποίος διατήρησε τις βασιλικές του κατοικίες στο Château de Blois και το Amboise. Η αρχική σχεδίαση του Château de Chambord αποδίδεται στον Domenico da Cortona ενώ ο Leonardo da Vinci μπορεί επίσης να συμμετείχε, ειδικά στο σχεδιασμό της περίφημης διπλής ελικοειδούς κεντρικής σκάλας.

Το κάστρο μας άφησε ενθουσιασμένους, έχει πάει μεσημέρι και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση τη Blois. Η Blois χτίστηκε τον 60 αιώνα πάνω στον Λίγηρα, ανάμεσα στην Ορλεάνη και την Τουρ και έγινε γνωστή ως το ορμητήριο της Ζαν ντ΄ Αρκ για την απελευθέρωση της Ορλεάνης από τους Άγγλους το 15ο αιώνα. Το κυριότερο αξιοθέατό της είναι το κάστρο της που δεσπόζει πάνω από τη πόλη.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση και αργότερα βγαίνουμε για τη δεύτερη βόλτα μας στη Tours. Σήμερα θα κατευθυνθούμε στη παλιά πόλη, το μεσαιωνικό κέντρο της που σφύζει από ζωή.

Άλλη μια όμορφη μέρα έφτασε στο τέλος της...

 

[manasta]

Παρασκευή 21 Ιουλίου, 13η και προτελευταία ημέρα του ταξιδιού, η ημέρα με τα λιγότερα χιλιόμετρα: μόλις 79 καθώς το Château de Chenonceau που θέλουμε να δούμε σήμερα είναι πολύ κοντά στη Tours.

Το κάστρο αυτό είναι ιδιαίτερο και εξαιρετικά όμορφο, ίσως το ομορφότερο όλων στο Λίγηρα, καθώς είναι χτισμένο πάνω στα νερά του ποταμού Cher. Η άλλη ιδιαιτερότητα του παλατιού που χτίστηκε τον 16ο αιώνα, είναι ότι κατοικήθηκε επί τέσσερις αιώνες αποκλειστικά από γυναίκες (με διασημότερη της Αικατερίνη των Μεδίκων) και για το λόγο αυτό είναι ευρέως γνωστό ως «το παλάτι των κυριών», αν και φιλοξένησε και λαμπρές προσωπικότητες όπως ο Βολταίρος, ο Μοντεσκιέ και άλλοι. Το παλάτι σώθηκε κατά τη γαλλική επανάσταση όταν η τότε ιδιοκτήτριά του Louise Dupin, έπεισε τον όχλο που ήθελε να το γκρεμίσει ως σύμβολο της πλουτοκρατίας ότι ήταν η μόνη γέφυρα πέρα από τον ποταμό για πολλά μίλια.

Αργά το μεσημέρι και μετά την επίσκεψή μας στο πανέμορφο κάστρο, επισκεπτόμαστε την κοντινή Amboise, μια γραφική πόλη χτισμένη και αυτή πάνω στο Λίγηρα, με κυριότερο αξιοθέατο, τι άλλο... το επιβλητικό της château.

Κάνουμε μια μεγάλη βόλτα στο ιστορικό της κέντρο και επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για σύντομη ξεκούραση. Αργά το απόγευμα βγαίνουμε για τη τελευταία μας βόλτα στη Tours. Μια γλυκιά μελαγχολία μας συνοδεύει αλλά αύριο μας περιμένει ένα ακόμα όμορφο κομμάτι του ταξιδιού.

 

[manasta]

Σάββατο 22 Ιουλίου, η 14η και τελευταία ημέρα του ταξιδιού.

Όταν σχεδίαζα το πρόγραμμα, σκέφτηκα να αφήσω τις Βερσαλίες για την τελευταία ημέρα για να εκμεταλλευτώ καλύτερα τη πρώτη εβδομάδα στο Παρίσι. Καθώς πετάμε στις 8 το βράδυ και πρέπει να αφήσουμε το αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο στις 6 το απόγευμα, σημαίνει ότι πρέπει να φύγουμε από τις Βερσαλίες για το αεροδρόμιο κατά τις 5 για να μην αγχωθούμε. Με δεδομένο ότι θα ξεκινούσαμε πολύ πρωί από τη Tours για να καλύψουμε τα 233 χιλιόμετρα σε κάτι παραπάνω από 2 ώρες, σημαίνει ότι αν ήμασταν εκεί στις 10, θα είχαμε στη διάθεσή μας 7 ώρες για το μεγαλειώδες παλάτι και τους κήπους του. Και πράγματι προλάβαμε πολύ άνετα, παρά τη μια ώρα αναμονή για τον έλεγχο ασφαλείας στην είσοδο.

Οι Βερσαλίες ήταν μέχρι το 1660 ένα απλό μικρό παλάτι που χρησίμευε κυρίως ως καταφύγιο κυνηγιού, όταν ο Λουδοβίκος ο ΙΔ' αποφάσισε, παρά τις αντιδράσεις της αυλής του, να μεταφέρει εδώ την έδρα του κτίζοντας τα μεγαλοπρεπέστερα ανάκτορα του κόσμου, που θα αντανακλούσαν τη δόξα της Γαλλίας. Για το Ανάκτορο του Βασιλιά Ήλιου εργάστηκαν πάνω από 20.000 εργάτες. Το ανάκτορο αποτελείται από τρία μέρη, το κυρίως μέρος όπου έμενε η βασιλική οικογένεια και άλλες δύο πτέρυγες δεξιά και αριστερά του όπου έμεναν οι ευγενείς, ο κλήρος και οι υπουργοί. Άλλα 3 κτίρια χτίστηκαν για να στεγάσουν το προσωπικό, τα μαγειρεία, τα εκατοντάδες άλογα μαζί με τις άμαξες τους και όλο τον υπόλοιπο απαραίτητο εξοπλισμό. Το κέντρο των Βερσαλλιών είναι η εκθαμβωτική Αίθουσα των Καθρεφτών μήκους 70 μέτρων, στολισμένη με πανάκριβα κρύσταλλα, κεριά και τεράστιους καθρέφτες που εκείνη την εποχή ήταν πανάκριβοι. Δίπλα στην Αίθουσα των Καθρεφτών βρίσκονται τα βασιλικά διαμερίσματα, με μεγαλύτερο αυτό του βασιλιά, που περιλαμβάνει δεκάδες δωμάτια. Κυρίαρχο στοιχείο σε όλα αυτά τα δωμάτια είναι οι τοιχογραφίες και οι πίνακες ζωγραφικής, εμπνευσμένοι από την ελληνική μυθολογία. Το 1710 ήταν έτοιμη και η Βασιλική Εκκλησία, ενώ το 1770 και η Βασιλική Όπερα, ενώ συνολικά στο παλάτι υπάρχουν 700 δωμάτια.

Το ανάκτορο των Βερσαλλιών είναι γνωστό και για τους τεράστιους κήπους του, από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης, μαζί με πολλά συντριβάνια και αγάλματα. στα οποία υπάρχουν φιγούρες από την ελληνική μυθολογία. Για την κατασκευή του Μεγάλου Καναλιού μόνο, πέθαναν χιλιάδες εργάτες, είτε από ατυχήματα είτε από τον ελονοσία. Για την παροχή νερού για τις λίμνες, τα κανάλια και τα 55 συντριβάνια χρειάζονταν ένα καλό αρδευτικό σύστημα, η μηχανή του Μαρλί, ένα τεχνολογικό θαύμα για την εποχή που διοχέτευε τα νερά του ποταμού Σηκουάνα στους κήπους των Βερσαλλιών. Στον κήπο βρίσκονταν και δύο άλλα μικρότερα παλάτια, το Μεγάλο και το Μικρό Τριανόν.

Στις Βερσαλίες λοιπόν μέσα σε 7 ώρες, περιμέναμε στην ουρά για να μπούμε, είδαμε τα ανάκτορα εσωτερικά ακολουθώντας την προκαθορισμένη διαδρομή, πήγαμε με το τρενάκι στο Μικρό και το Μεγάλο Τριανόν χωρίς να κατεβούμε, κατεβήκαμε όμως στο Grand Canal όπου πρώτα φάγαμε κάτι και μετά νοικιάσαμε βαρκάκι για βόλτα στο Μεγάλο Κανάλι (δύσκολη η κωπηλασία!), επιστρέψαμε με τα πόδια στο παλάτι δια μέσω των κήπων χαζεύοντας τα συντριβάνια να χορεύουν υπό τους ήχους κλασσικής μουσικής και στο τέλος, προλάβαμε και μια σύντομη περιήγηση στο Μουσείο με τις Βασιλικές άμαξες. Λίγο μετά τις πέντε το απόγευμα, στο gps μπήκε ο τελευταίος προορισμός: CDG Terminal 1 parking. Ακριβώς μεσάνυχτα, το λευκό A321 της Aegean μας προσγείωνε από το όνειρο στη πραγματικότητα.

 

[katkats]

Χορταστικό ταξίδι και άκρως κατατοπιστική η ιστορία σου. Ευχαριστούμε!