Παναμάς Παναμάδες!!!

[dik-7]

Προσδεθήκαμε όλοι στις θέσεις μας και περιμένουμε εναγωνίως τη συνέχεια

 

[Lthanos]

Νίκο τη βλέπω τη δουλειά. Μέχρι να τελειώσεις την ιστορία, θα έχω αρχίσει τα μπιιιιιιπππππ.

Περιμένω τη συνέχεια.

 

[Leftris B]

Επικροτώ τη μετάβαση στον Παναμά με 1000....και σε καλή τιμή

αυτό δεν είναι παναμάς με 1000 είναι με 710

 

[Rosa]

Δε φτάνει, αγαπητέ, που μας αφήσατε να σουβλίζουμε τον οβελία κι εσείς πήρατε τα βουνά και τα όρη, που είδατε από κοντά τους εξωτικούς Ούμπα Λούμπα της ζούγκλας, που φορέσατε καπέλο Παναμά οριζινάλ (το οποίο, μπάι δε γουέι, κατάγεται από το Εκουαδόρ...), που 'ανεβάσατε' υπερπαραγωγή ταξίδι, συνδυασμό Γουόρνερ Μπρος, Τουέτιενθ Σέντιουρι και Παραμάουντ μαζί....αλλά μας αφήνετε με τη γλύκα, να ξεροσταλιάζουμε για την πρώτη σκηνή, μετά τους τίτλους της αρχής....Τι να υποθέσω????

'Καρβουνάκια, μάστορα!!!', αλλιώς, σας προειδοποιώ, θα με αναγκάσετε να ανοίξω για ακόμα μία φορά τα κρυφά φωτογραφικά αρχεία!!!

 

[vagantos]

Ασ τον.
Είναι ακόμη υπό την επήρρεια του τζετ λαγκ .
Ξέρεις πόσες φορές ανεβοκατέβηκε τις δεξαμενές της διώρυγας;

 

[Rosa]

Ασ τον.
Είναι ακόμη υπό την επήρρεια του τζετ λαγκ .
Ξέρεις πόσες φορές ανεβοκατέβηκε τις δεξαμενές της διώρυγας;

Έστω...θα φανώ επεικής και μεγαλόκαρδη...και θα περιμένω ως αύριο...αλλά αν δε διαβάσω κι άλλο κεφάλαιο, δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει...
(έχω στα χέρια μου φωτογραφία από την κοπή της περσινής τούρτας γενεθλίων του Traveller...αλίμονο μην και τη βγάλω στη φόρα!!!...)

 

[Leftris B]

Έστω...θα φανώ επεικής και μεγαλόκαρδη...και θα περιμένω ως αύριο...αλλά αν δε διαβάσω κι άλλο κεφάλαιο, δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει...
(έχω στα χέρια μου φωτογραφία από την κοπή της περσινής τούρτας γενεθλίων του Traveller...αλίμονο μην και τη βγάλω στη φόρα!!!...)

είναι αυτή που ο θρύλος λέει ότι ακόμη μετράνε κεράκια? για πες..

 

[Traveller]

Tι διάολο αυτό το Dubai παντού με κυνηγάει, σκέφτηκα με δέος, κοιτάζοντας την πόλη απέναντι μου… Δεκάδες ουρανοξύστες χτίζονταν κατά μήκος της παραλίας στην καινούργια πόλη, προσδίδοντας ένα τόνο κιτσάτης Ντουμπαίστικης χλίδας στον ορίζοντα και κάνοντας συγχρόνως κρόσσια τα νεύρα μου μια που το μοντέλο Dubai αποτελεί για μένα την επιτομή της κακογουστιάς…

Το ότι δεν ξεκινήσαμε καλά μου το επιβεβαίωσε και η εικόνα του Hotel Roma Plaza, του ξενοδοχείου που θα μας φιλοξενούσε το πρώτο βράδυ μας στο Panama City… Όσο βαρύγδουπο ακούγονταν το όνομα του τόσο απαίσια ήταν η όψη του… Κλείστηκε σαν λύση ανάγκης μέσω net για ένα μόνο βράδυ μια που ο χρυσός κανόνας λέει πως πάντα πρέπει να έχεις εξασφαλίσει κατάλυμα τουλάχιστον για την πρώτη σου βραδιά… Ένα βράδυ είναι θα περάσει είπαμε, παρατηρώντας την παρακμιακή ρεσεψιόν, τους λερωμένους τοίχους, τα φθαρμένα σεντόνια , το σπασμένο μπάνιο…. για να είμαστε όμως και δίκαιοι 58 δολάρια δώσαμε, τι παραπάνω περιμέναμε…

Τουλάχιστον ο κλιματισμός λειτουργεί είπα βλέποντας το θερμόμετρο να σκαρφαλώνει στους 30 βαθμούς… Ζέστη και υγρασία, θανατηφόρο αποπνικτικό μίγμα… καλωσήρθαμε στην καλοκαιρινή κόλαση του Παναμά… Μοιραία τα μπουφάν και τα μακρυμάνικα καταχωνιάστηκαν στον πάτο του σάκου και τα μακό με τα σορτσάκια μπήκαν σε θέση μάχης…

Μιζεριάζω σε αυτό το χάλι, είπα στον Απόστολο, πάμε να φύγουμε αμέσως, η πόλη μας καλεί… Τα σχέδια για την πρώτη μας εξόρμηση είχαν καταρτιστεί το προηγούμενο βράδυ στη Νέα Υόρκη… κατόπτευση χώρου και άμεση επίθεση για την κατάκτηση της παλιάς πόλης, του Casco Viejo… Έξω από την θλιβερή είσοδο του ξενοδοχείου μας βρίσκονταν 5-6 taxi… μετά από ένα γρήγορα παζάρι καταλήξαμε στο 1,5 δολάριο… είχαν δίκιο οι πηγές μας… όλες οι συναλλαγές γίνονταν σε δολάρια και τα taxi ήταν τζάμπα… όπου κι αν πηγαίναμε μέσα στην πόλη 1 ½ με 2 δολάρια δίναμε… Αρχίζουν να φτιάχνουν τα πράγματα σκέφτηκα λέγοντας στον ταξιτζή την κατεύθυνση… Plaza de la Independencia στη καρδιά του Casco Viejo…

Όποιος έχει πάει στην Αβάνα αμέσως θα καταλάβει τι σημαίνει Casco Viejo… Οι ομοιότητες με την Havana Vieja είναι εντυπωσιακές… Ίδιου ρυθμού κτίρια , ίδιο χρώμα, ίδια ατμόσφαιρα , ίδια παρακμή, ίδια νωχελική προσπάθεια αναστήλωσης…
Η μοναδική διαφορά είναι το μέγεθος… η παλιά Αβάνα είναι τεράστια σε μέγεθος , η αδελφή πόλη του Παναμά πολύ μικρότερη… μικρό το κακό όμως, είναι εξίσου γοητευτική… την ξεκοκαλίσαμε… περπατήσαμε στα στενοσόκακα , βολτάραμε στις πλατείες, ρουφήξαμε τον αέρα του Ειρηνικού, τσιμπίσαμε στα ατμοσφαιρικά καφέ και τέλος εντυπωσιαστήκαμε από το επιβλητικό Museo del Canal Interoceanico, που στεγάζεται σε ένα άψογα αναστηλωμένο αποικιακό ανάκτορο και παρουσιάζει με γλαφυρό τρόπο την ζωή στον Παναμά και την κατασκευή της περίφημης διώρυγας…

Ο Παναμάς τα τελευταία μόλις χρόνια αποφάσισε να κάνει τα πρώτα δειλά ανοίγματα προς τον τουρισμό. Έχοντας σα βασική τουριστική ατραξιόν την διώρυγα και τίποτε άλλο ξεκινά μια τιτάνια προσπάθεια να δημιουργήσει υποδομές… τα χρήματα υπάρχουν , ας είναι καλά οι εφοπλιστές και το κανάλι, τα έργα άρχισαν… οι ρυθμοί ως προς την ανοικοδόμηση φρενήρεις… Τεράστια οικοδομικά τετράγωνα με γραφεία, κατοικίες και Malls δημιουργούνται με απίστευτη ταχύτητα…καινούργια ξενοδοχεία χτίζονται, δρόμοι , γέφυρες, τούνελ δημιουργούνται από το πουθενά, η παλιά πόλη αργά αλλά σταθερά αναστηλώνετε και αρχές του άλλου μήνα παραδίδετε στην κυκλοφορία ένα εντυπωσιακό project… η ανάπλαση της παραλίας, που σίγουρα θα προσδώσει στην πόλη ένα σύγχρονο αέρα… Αυτή την δυναμικά αναπτυσσόμενη πόλη προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε απολαμβάνοντας ένα καφέ πριν την βραδινή μας έξοδο στην Calle Uruuuay στην καρδιά της νυχτερινής σύγχρονης πόλης του Panama City…

 

[ΕΡΣΗ]

Ευτυχώς δηλαδή που πρόφτασες τον Παναμά εγκαίρως, πριν η ανασυγκρότηση και η αξιοποίηση τον πάρει και τον σηκώσει.

 

[gmavro75]

Darien!!!!!

 

[Traveller]

H ώρα ήταν πια περασμένη και τα στομάχια γουργούριζαν επικίνδυνα… Η calle Uruguay ο κυριλέ δρόμος του Panama City άδειος και θλιβερός… μεγάλο Σάββατο των Καθολικών και κάθε Παναμέζος που σέβεται τον εαυτό του έφυγε για διακοπές στο εξοχικό του για μπάνιο και relax στις δυτικές Πλάγιες… βόλτες στον έρημο δρόμο και πρώιμη ανάσταση για τα ταλαιπωριμένα στομάχια μας … Panos Kretan House… όπου κι αν ταξιδέψω η πατρίδα με πληγώνει… εισβολή στο Κρητικό σπίτι για να χορτάσουμε την πείνα μας… γαριδομακαρονάδα με extra jumbo γαρίδες και παρακαλώ, δυο Έλληνες περαστικοί θα θέλαμε να γνωρίσουμε το αφεντικό… Πάνος , εμβληματική μορφή της Ελληνικής Παναμέζικης κοινότητας… τέλη της δεκαετίας του 60, παιδάκι, έριξε δέκα φάσκελα στη μιζέρια της τότε ελληνικής πραγματικότητας και έψαξε την τύχη του στα ξένα… Ιταλία, Αμερική , Βραζιλία και τέλος Παναμάς, η γη της επαγγελίας του… δούλεψε ,δημιουργήθηκε, πέτυχε…τα πέντε εστιατόρια του σκορπισμένα σε κάθε γωνιά της πόλης έκαναν γνωστή στους Παναμέζους , την Ελλάδα και την ιδιαίτερη πατρίδα του την Κρήτη… Πρέπει να με επιδοτεί ο ΕΟΤ μας είπε μισοαστεία, μισοσοβαρά, όσοι Παναμέζοι έρχονται στην Ελλάδα έρχονται γιατί την πρωτογνωρίζουν από τις αφίσες στα μαγαζιά μου!! Ο Πάνος μάς στάθηκε ξεναγός και φίλος στην made in Panama περιπέτεια μας και άλλαξε δραματικά προς το καλύτερο το ταξίδι μας… Γιαούρτι με μέλι σαν επιδόρπιο και βραδινή αυτοκινητάδα με τον Πάνο στο τιμόνι για να γνωρίσουμε το άλλο πρόσωπο της μεγαλούπολης… Θηριώδη Malls με εκπληκτικά καταστήματα, λαμπεροί ουρανοξύστες, εντυπωσιακές βίλλες, ωραίος κόσμος, το άλλο πρόσωπο του Panama City συγκλονιστική η αντίθεση με την παρακμιακή γοητεία του Casco Viejo και την μιζέρια των Δυτικών συνοικιών…
Στο γυρισμό είδαμε μια άλλη Calle Uruguay… κόσμος , μπαράκια, εστιατόρια, ωραίες γυναίκες…εδώ είναι Ελλάδα γέλασε ο Πάνος…όλοι βγαίνουν μετά της 12 αλλά λίγα πράγματα απόψε, ο καλός ο κόσμος λείπει γιατί είναι Πάσχα, από βδομάδα θα δείτε τα καλά συμπλήρωσε με νόημα, χαιρετώντας μας έξω από την μίζερη είσοδο του ξενοδοχείου μας… Μεγάλη Πέμπτη σας περιμένω στο μαγαζί για φακές, καλή διασκέδαση στα νησιά και καλή τύχη στο Darien…

Aπό το κρύο στο ζεστό κι απτό ζεστό στο κρύο σκέφτηκα, αντικρίζοντας το χάλι του δωματίου μας… από την χλίδα της γαριδομακαρονάδας και της super αυτοκινητάδας στην παρακμή του Roma Plaza, ας είναι τέσσερεις ωρίτσες είναι θα περάσουν…

Και πράγματι πέρασαν… Τέσσερις και μισή στο πόδι , taxi και γραμμή στο Albrook airport το παλιό αεροδρόμιο της Αμερικάνικης βάσης, που βρίσκετε στην άκρη της πόλης και χρησιμοποιείτε πια για τις πτήσεις του εσωτερικού… Panama dream part II ή αλλιώς ανακαλύψτε την πιο όμορφη αχυροκαλύβα στο αρχιπέλαγος San Blas…
To Twin Otter της Αir Panama απογειώθηκε στις έξη ακριβώς από το Albrook χαρίζοντας μας μια πτήση εμπειρία… Κανείς δεν ξέρει ούτε καν το έψαξα πόσο χρονών ήταν το παρτάλι μας αλλά μικρό το κακό… αυτή η non frills πτήση που κανένας δεν μας είπε να δέσουμε ζώνες, κανένας δεν μας είπε αν υπήρχαν σωσίβια και που την πόρτα την έκλεισε όπως όπως ένας Ινδιάνος συνεπιβάτης μας μάς σημάδεψε… Ο ήλιος που μόλις ανέτειλε δεξιά μας μάς χαμογελούσε και σκόρπιζε θετική ενέργεια… απολαυστική θέα του καναλιού και μετά μια βουτιά στα μολυβένια σύννεφα του ουρανού…εικοσάλεπτη πτήση χαμένοι στο βαμβάκι του ουρανού, μερικές αναταράξεις και τέλος αυλαία της συννεφένιας κουρτίνας και το θαύμα της μεγαλειώδους προσγείωσης στη στενή λωρίδα της νησιώτικης γης… Είμαστε στο αεροδρόμιο του Playon Chico, κυκλωμένοι από δεκάδες Ινδιάνους Kuna και περιμέναμε την μηχανοκίνητη πιρόγα που θα μας οδηγούσε στο νησί μας το Yandup… Δεκάλεπτο σλάλομ ανάμεσα σε κοραλιογενείς υφάλους και επιτέλους η ωραιότερη αχυροκαλύβα στο San Blas ήταν δικιά μας… Δυό βράδια στο Yandup, ένα λιλιπούτιο νησάκι γεμάτο κοκοφοίνικες και 5-6 αχυροκαλύβες στη μέση του αρχιπελάγους, με το ηλεκτρικό να έρχεται όποτε θέλει, τα ψάρια να είναι νοστιμότατα, και τις αιώρες να κουνιούνται σα δαιμονισμένες από τον αέρα.... Αποθέτουμε και η μαγεία ξεκινάει… τρίωρο trekking στη ζούγκλα και απολυτρωτικό μπάνιο γυμνοί στην καταβόθρα ενός μαγικού καταρράκτη, ατέλειωτες φιλοσοφικές συζητήσεις έκπληξη με τον Ινδιάνο Κuna Αρχίμηντε, τον ξάδερφο του ιδιοκτήτη του νησιού, που πήρε το όνομα του από τον Αρχιμήδη που λάτρευε ο πατέρας του, μπάνιο σε διπλανή μαγευτική ατόλη που τα νερά της θα ήθελαν όμως να ήταν σα τα κυκλαδίτικα, κουβέντα με την αισθησιακή Ινδιάνα Νadili κόρη του ιδιοκτήτη για την ιστορία των ινδιάνων και τα προβλήματα της κοινότητας, βόλτες στο Ινδιάνικο χωριό του Playon Chico χαζεύοντας τον τοπικό τρόπο ζωής και γνωρίζοντας ένα φρικαλέο ρεκόρ αυτό των περισσότερων αναλογικά στον κόσμο Αλμπίνων και πάνω απόλα ατέλειωτες ώρες χαλάρωσης μην κάνοντας τίποτε παρά σχέδια για επόμενα ταξίδια απολαμβάνοντας το μαγικό του τοπίου… έτσι ξένοιαστα πέρασαν αυτές οι δύο ευλογημένες μέρες και μετά από μια εξίσου εκθαμβωτική πτήση με το ίδιο Twin Otter βρισκόμαστε ξανά πίσω στο Albrook περιμένoντας στην ουρά για check in προς το Sambu στα βάθη του Darien...

 

[StellAnna]

Nικόλα, για άλλη μια φορά μαγεύεις.....