Καναδάς Παιδικές αναμνήσεις από το Κεμπέκ.

[Glosoli]

Πολυ ωραια η περιγραφη σου! Δινεις πληροφοριες για τον τοπο σου και περνας και αισθηση των παιδικων αναμνησεων. Σχετικα με τη γλωσσα , μονο τα γαλλικα χρησιμοποιουνται ή ειναι διγλωσσοι ολοι οι κατοικοι;

Αυτή είναι μία μεγάλη κουβέντα. Κάποιος πιο παλιά πριν γίνει η ονομαζόμενη και ως "Αθόρυβη επανάσταση την δεκαετία του 60 " μπορούσε εύκολα να μείνει και να εργαστεί σε όλη την επαρχία του Κεμπέκ γνωρίζοντας μόνο Αγγλικά. Από εκεί και πέρα όμως τα γαλλικά έγιναν και με νόμο η μοναδική επίσημη γλώσσα της επαρχίας παρότι υπάρχει μία σημαντική μειονότητα αγγλόφωνων κατοίκων κοντά στις 900 000 σε έναν πληθυσμό 7.5 εκατομμυρίων που είναι η επαρχία.

Οι Quebecois γενικά (και πιο πολύ η νέα γενιά) δεν μιλάνε Αγγλικά. Άτομα που να μιλάνε Αγγλικά θα βρεις στο Μόντρεαλ μιας και εκεί μένουν πολλοί μετανάστες (όπου συνήθως τα παιδιά τους είναι τρίγλωσσα πχ:παιδιά Ελλήνων μεταναστών), αλλά κατοικούν και μεγάλες ποσότητες Άγγλων, Σκοτσέζων και Ιρλανδών.

Μπορώ να πω πως τους έχει πιάσει μία μανία μην εξαφανιστεί η γαλλική γλώσσα και έφτασαν σε ακρότητες όπως τα παιδιά να μιλάνε μόνο γαλλικά, όσες πινακίδες μεταφράζονται να μεταφράζονται στα γαλλικά Πχ: δεν θα δεις ταμπέλα KFC (Κentacky Fried Chicken) αλλά PFK (Poule Frie Kentacky) δηλαδή έλεος, ή ακόμα δεν υπάρχει ταμπέλα STOP αλλά όλες γράφουν Αrret.

 

[stamosgr]

Πολύ όμορφη πόλη. Τυχαίνει να την γνωρίζω κι εγώ απο τα παιδικά μου χρόνια αλλά πιο πολύ σαν εκδρομή μιας και εγώ μεγάλωσα στο Μόντρεαλ. Το αγαπημένο μου κομμάτι είναι το λιμάνι όπως φυσικά και το ξενοδοχείο/κάστρο Φροντενάκ

 

[Earth Citizen]

Πχ: δεν θα δεις ταμπέλα KFC (Κentacky Fried Chicken) αλλά PFK (Poule Frie Kentacky) δηλαδή έλεος, ή ακόμα δεν υπάρχει ταμπέλα STOP αλλά όλες γράφουν Αrret.

Απίστευτο

 

[Glosoli]

Πολύ όμορφη πόλη. Τυχαίνει να την γνωρίζω κι εγώ απο τα παιδικά μου χρόνια αλλά πιο πολύ σαν εκδρομή μιας και εγώ μεγάλωσα στο Μόντρεαλ. Το αγαπημένο μου κομμάτι είναι το λιμάνι όπως φυσικά και το ξενοδοχείο/κάστρο Φροντενάκ

Και το Μόντρεαλ τέλειο!!! Η μόνη αδιάφορη πόλη εκεί είναι το Laval

 

[stamosgr]

Και το Μόντρεαλ τέλειο!!! Η μόνη αδιάφορη πόλη εκεί είναι το Laval

Το Μόντρεαλ είναι η δικιά μου αγαπημένη πόλη αφού εκεί μεγάλωσα.

Όσο για το Λαβάλ, μια μικρή διόρθωση γιατί δεν πρόκειται για πόλη αλλά οικισμός στα προάστια του Μόντρεαλ και πιο συγκεκριμένα της ευρύτερης περιοχής του Μόντρεαλ. Σίγουρα δεν έχει κάτι το ενδιαφέρον να επισκεφθείς εκεί παρα μόνο σπιτια. Ωραία σπίτια μεν, άλλα μόνο αυτό και άντε και κανα δύο εμπορικά κέντρα Είναι σαν να λέω πως θα επισκεφθώ την Κηφισιά.

Μεγάλωσες κι εσύ Καναδά η πήγαινες διακοπές εκεί;

 

[Glosoli]

Το Μόντρεαλ είναι η δικιά μου αγαπημένη πόλη αφού εκεί μεγάλωσα.

Όσο για το Λαβάλ, μια μικρή διόρθωση γιατί δεν πρόκειται για πόλη αλλά οικισμός στα προάστια του Μόντρεαλ και πιο συγκεκριμένα της ευρύτερης περιοχής του Μόντρεαλ. Σίγουρα δεν έχει κάτι το ενδιαφέρον να επισκεφθείς εκεί παρα μόνο σπιτια. Ωραία σπίτια μεν, άλλα μόνο αυτό και άντε και κανα δύο εμπορικά κέντρα Είναι σαν να λέω πως θα επισκεφθώ την Κηφισιά.

Μεγάλωσες κι εσύ Καναδά η πήγαινες διακοπές εκεί;

Εεε δεν το λες και το Λαβάλ οικισμό, ολόκληρο νησί είναι με δικό του δήμαρχο χεχε.
Καναδά έμεινα μέχρι τα 5 (δεν έχς αναμνήσεις φυσικά από τότε) αλλά μόνο από τα καλοκαίρια και τα χριστούγεννα που πήγαινα και ακόμα πάω.
Έμενα στο Richelieu κοντά στο Chambly αν ξέρεις μετα το Saint Hubert

 

[stamosgr]

Εεε δεν το λες και το Λαβάλ οικισμό, ολόκληρο νησί είναι με δικό του δήμαρχο χεχε.
Καναδά έμεινα μέχρι τα 5 (δεν έχς αναμνήσεις φυσικά από τότε) αλλά μόνο από τα καλοκαίρια και τα χριστούγεννα που πήγαινα και ακόμα πάω.
Έμενα στο Richelieu κοντά στο Chambly αν ξέρεις μετα το Saint Hubert

για τα Καναδικά δεδομένα είναι οικισμός/δήμος.
Γνωρίζω το Richelieu, και μάλιστα είχα πάει εκδρομή την τελευταία φορά που επισκέφτηκα τον Καναδά πριν λίγα χρόνια. Κι εκεί ειναι πολύ όμορφα.
Εγώ έμενα πάνω στο νήσι του Μόντρεαλ, πίσω από το βουναλάκι του Mont Royal αν ξέρεις.
Τι ωραία. Έχω σκοπό να επισκεφτώ πάλι το επόμενο φθινόπωρο η χριστούγεννα. Προς το παρόν προγραμματίζω κάτι πιο τροπικό σαν προορισμό

 

[Glosoli]

Îles de la Madeleine

Πάντα θυμάμαι τη μέρα που φεύγαμε για αυτό το απομονωμένο μέρος, το μέρος που το λένε “Νησιά της Μαγδαληνής”.
Τα νησιά αυτά βρίσκονται στον Ατλαντικό Ωκεανό πολύ πιο κοντά στις Καναδικές Επαρχίες τoυ Prince Edward Island ή της Nova Scotia αλλά ανήκουν στο Québec. O παππούς μας μάζευε τα εγγόνια του και κυρίως τα αγόρια εγγόνια του, έκλεινε μία πτήση για όλους μας καθώς τα νησιά αυτά δεν είναι καθόλου κοντά από εκεί που μέναμε και πηγαίναμε για 10 μέρες εντελώς στην ξεγνοιασιά των ιστοριών που μας έλεγε, του ποδήλατου, των αμμουδιών που έχουν τα νησιά (και ας είναι κάπως κρύες), των αμέτρητων πραγματικά φάρων που σε ταξιδεύουν, του ψαρέματος με βάρκα, των γνωριμιών με άτομα που έκαναν και αυτά διακοπές εκεί, της ανέγγιχτης φύσης που υπάρχει εκεί και χαζεύοντας τα πολλά είδη πουλιών που αλλού δεν τα βλέπεις.

Από τα νησιά αυτά που λέτε έχει ρίζες ο παππούς μου. Εκεί βρήκαν καταφύγιο πολλοί Γάλλοι που έμεναν στην περιοχή που τώρα ονομάζεται Nova Scotia και πριν έρθουν οι Άγγλοι ονομαζόταν Acadia. Οι Acadians λοιπόν αφού τους έδιωξαν οι Άγγλοι ήρθαν σε αυτά εδώ τα νησιά όπου πέρναγαν δύσκολα μιας και το χειμώνα η θάλασσα γύρω γύρω πάγωνε (ακόμα παγώνει) και κάτω από αυτές τις συνθήκες ο κόσμος μετακινήθηκε προς την ενδοχώρα φέρνοντας κάποια στιγμή τον προπάππου μου στην πόλη του Κεμπέκ. Όλη αυτή την ιστορία την ακούγαμε κάθε φορά μέσα στο αεροπλάνο κάθε χρόνο από τον παππού μου και εγώ στο τέλος πάντα του έλεγα πως «Δεν σε χάλασε το σπιτάκι σε εσένα όμως έμεινε» και πάντα απάνταγε «Όχι μόνο μοιάζεις εμφανισιακά με Έλληνα αλλά έχεις πάρει και την ειρωνεία τους, τι το ήθελα και άφηνα την μάνα σου να παντρευτεί τον πατέρα σου» και μετά γέλαγε.

Το σπίτι μας βρίσκεται στο κεντρικό νησί που είναι και το μεγαλύτερο στο νοτιότερο σημείο του το Havre Aubert. Από το αεροδρόμιο μπορούμε να πάμε έως εκεί με καραβάκι ή με λεωφορεία τα οποία διανύουν και τον μοναδικό αυτοκινητόδρομο που έχει το νησί και ξεκινάει από το βορά έως και το νότο μήκους κοντά στα 80 χιλιόμετρα σε στυλ φιδιού που είναι αναδιπλωμένο. Δεν είναι μικρό το νησί αλλά έτσι όπως είναι από τη φύση του με πολλά κενά στεριάς, μικρές λιμνοθάλασσες και πολλές περιοχές μόνο με άμμο το κάνουν να μοιάζει σαν ένα ξεχειλωμένο μακρουλό κρουασάν όπου συγκεκριμένα σημεία του κατοικούνται.

Εμάς η καλύτερη μας. Όποτε ήμασταν εκεί ήμασταν χωρίς του γονείς μας με παππού και γιαγιά που γενικά ποτέ δεν μας χάλαγαν χατίρι. Γιαγιά σήμερα θέλουμε να φάμε αυτό, εντάξει αυτό θα φτιάξω. Παππού σήμερα θα μας πας με το καράβι στο απέναντι νησί για να κυνηγήσουμε μαρμότες και ο παππούς επειδή κάποτε ήταν και θαλασσόλυκος αλλά τώρα λόγω τρέμουλου στα χέρια το πηδάλιο δεν το χειρίζεται και καλά τα 7-8 εγγόνια που πάντα έπαιρνε στο ταξίδι μας πήγαινε με τη βοήθεια νεώτερου γείτονα ο οποίος είχε κάτι ανιψιές μαζί του πάντα που απλά τις χαζεύαμε με τις ώρες. Βλέπετε ήταν μεγαλύτερες από εμάς και δεν μας έδιναν σημασία ρε γαμώτο.

Οι μέρες πέρναγαν πηγαίνοντας για ψάρεμα όλα τα ξαδέρφια με τον παππού μας και φέρνοντας πάντα φρέσκο ψάρι στο σπίτι για μαγείρεμα από μια υπομονετική γιαγιά που έπρεπε να μαγειρέψει για τόσα παλικάρια που έτρεχαν σαν τα τρελά πάνω κάτω όλη μέρα. Μετά ποδήλατο στα γύρω ψαροχώρια για να πιούμε λεμονάδα ή χυμό από βατόμουρα σε ξύλινα παγκάκια πάνω στην άμμο και άμα είχε ζέστη να ρίξουμε καμιά γρήγορη βουτιά στην κρύα θάλασσα εκτός από το βρέχουμε τα πόδια μας. Εάν ήμασταν πολύ τυχεροί θα βλέπαμε και την ουρά από καμιά φάλαινα που πέρναγε στα ανοιχτά και θα κάναμε σαν τρελά για το ποιος θα ανέβει στην πλάτη του παππού για να δει καλύτερα. Μετά προς το βράδυ άραγμα στο μπαλκόνι μπροστά από το σπίτι με συντροφιά καλαμπόκι στα κάρβουνα και το άκουσμα της φυσαρμόνικας του παππού και τη φωνή της γιαγιάς να λέει τραγούδια της ξενιτιάς (μην ξεχνάτε πως η γιαγιά είναι Ιρλανδικής καταγωγής). Μετά από πολλές γκρίνιες καμιά φορά έφτιαχνε και σπιτικό παγωτό και τότε ήταν που γινότανε το σώσε μέσα στο σπίτι από τις φωνές.

Όταν είχαμε μεγαλώσει κάπως και είχαμε γίνει 16 μπορούσαμε να νοικιάσουμε και τις λεγόμενες γουρούνες και να γυρίζουμε το νησί πιο άνετα και να πηγαίνουμε στη φοβερή για τα δεδομένα Καναδά παραλία του Old Ηarry όπου εκεί σε διάφορα beach parties είχαμε και τους πρώτους έρωτές μας οι οποίοι μετά από λίγες μέρες τέλειωναν τι να κάνουμε. Να βοηθάμε πιο πολύ τη γιαγιά και τον παππού καθώς είχαν μεγαλώσει και αυτοί και εμείς είχαμε γίνει ολόκληροι μαντράχαλοι. Μαντράχαλοι που είχαν ήδη μάθει ιστιοπλοΐα και πώς να κουμαντάρουμε το σκαφάκι του παππού και μετά από μαθήματα είχαμε και την άδεια και το παίρναμε και μόνοι μας. Εκεί να δείτε χαρές. Είναι μέρες και εικόνες που δεν θα ξεχάσω ποτέ πραγματικά. Να βλέπω τον παππού με μια περηφάνια και ικανοποίηση στα μάτια του που μας έβλεπε να μεγαλώνουμε. Εγώ να πω την αλήθεια δεν ήμουν και τόσο καλός στα μαθήματα για το σκάφος μιας και η θάλασσα δεν είναι και το φόρτε μου αλλά εντάξει. Να κάνεις το γύρω γύρω του νησιού βλέποντας φοβερές ακτές με κύματα αλλά και ήρεμες αμμουδιές με πολύ κόσμο να κάθετε ήρεμος στον ήλιο. Στο πιο βόρειο νησί το νησί Brion έβλεπες τους πολύχρωμους παπαγάλους της Βορείου Αμερικής να έχουν κυριολεκτικά κατακλίσει τα βράχια των ακτών και σε μερικές ξέρες να είναι απλωμένες και χαλαρές φώκιες που απολάμβαναν τον ήλιο. Μία από τις αγαπημένες ασχολίες σε οποιαδήποτε ηλικία και αν είσαι σε αυτά τα νησιά είναι να χτίζεις σπίτια στην άμμο όπου υπάρχει και τοπικός διαγωνισμός με έπαθλο πολλά κιλά βακαλάο! Τότε είναι που βοηθήσαμε και στο βάψιμο του σπιτιού και γενικά στο σουλούπωμα του μιας και το σπίτι είναι πάρα πολύ παλιό αλλά πρέπει να μείνει όρθιο!

Στο νοτιότερο σημείο υπάρχουν και πολλά ναυάγια που έχουν γίνει από τα παλιά τα χρόνια έως και τις μέρες μας καθώς το χειμώνα ο καιρός εδώ είναι πολύ επικίνδυνος και πάλι καλά με τα νέα μέσα περνάει παγοθραυστικό και «ανοίγει» την θάλασσα. Από αυτά τα ναυάγια προήλθαν επίσης πολλοί κάτοικοι αυτών των νησιών που οι απόγονοί τους μένουν έως και τις μέρες μας. Τα νησιά είναι κυρίως γαλλόφωνα αλλά υπάρχει και σημαντικός πληθυσμός αγγλόφωνων.

Αυτά μου έχουν μείνει σαν εικόνες από τα νησιά της Μαγδαληνής ένα μέρος που το έχω συνδυάσει με αναμνήσεις από τα νεανικά μου χρόνια και που μου λείπει μιας και έχω να πάω 6 ολόκληρα χρόνια.

 

[ΕΡΣΗ]

Διαβαζοντας την ιστορια σου μου ερχεται στο νου η ρηση " Πατριδα ειναι ο τόπος της παιδικης ηλικίας και της νιότης".

 

[Glosoli]

Διαβαζοντας την ιστορια σου μου ερχεται στο νου η ρηση " Πατριδα ειναι ο τόπος της παιδικης ηλικίας και της νιότης".

Και είναι πολύ σωστή αυτή η ρήση

 

[tita]

τι ωραια...σαν να διαβαζα παραμύθι! τι ωραια να εχω τοσο ωραια αναγνωσματα για το βραδυ! σε ευχαριστω για αλλη μια φορα!

 

[pattyyy]

Yπέροχη αφήγηση! Σα να διαβάζω το πρώτο κεφάλαιο ενός λογοτεχνικού βιβλίου αναμνήσεων...