Ιαπωνία Πάω Ιαπωνία-προτάσεις;

[discolata]

εχω βρει και τα εξης κουλ λινκ
TOKYO FREE GUIDE - Volunteer Tour Guide Service in Tokyo
ιαπωνες εθελοντές σας δείχνουν το τόκυο!

PriceCheckTokyo
πόσο κοστιζουν τα καθημερινά είδη στο Τόκυο.

 

[Yorgos]

HONSHU

Nikko:
Όμορφη παραδοσιακή πόλη, μπορείς να φανταστείς τους σαμουράι να τη διασχίζουν, αλλά η όλη ιστορία με τους τουρίστες είναι λίγο αηδία, για παράδειγμα στους κεντρικούς ναούς οι ξεναγοί πουλάνε εν μέσω ξενάγησης μενταγιόν σε κατενθουσιασμένους γηγενείς τουρίστες. Το όλο τοπίο με τους κέδρους, τη μούχλα θυμίζει πολύ τη Γαλικία. Υπερβολική εμπορευματοποίηση, χαλάειτ ην ατμόσφαιρα, μετά τις 10 το πρωί γίνεται τσίρκο. Δεν πέθανα κιόλας.

Τakayama:
Επίσης τουριστική, αλλά όχι εξίσου με το Νίκκο, πανέπορφη, με ξύλινα σπιτάκια, τέλειο ιστορικό κέντρο, αν δεχθείς να κυκλοφορείς ντυμένος σαμουράι για μια μέρα μπαίνεις μέσα στα μουσεία τσάμπα (ντυθήκαμε κι έγινε χαμός, είχα τρελλή επιτυχία ως "δυτικός" σαμουράι με τους ντόπιους, παρότι δεν είχαν παπούτσια νούμερο 47 κι ήμουν σαμουράι με αερόσολα!), οι φίλες μου ντύθηκαν γκέισες, ωραία τοπική κουζίνα. Το κοντνό Kamikochi είχε απίστευτη θέα σε χιονισμένα βουνά, αλλά επίσης πολύ κόσμο, ωστόσο αν δεν πας μέχρι το Shiretoko είναι πολύ καλή εναλλακτική. Αν βρεις άκρη, ψάξε για το minshuku του κυρίου Murasaki.

Furukawa:
Στο ίδιο στιλάκι με την Takayama, εύκολα τη βλέπεις σε ημερήσια. Από τις δύο προτιμώ την Takayama, αλλά αν πέσεις στο φεστιβάλ της Furukawa, μην το χάσεις, αξίζει τον κόπο να προγραμματίσεις το ταξίδι για να το δεις από κοντά, κανονική σχιζοφρένεια. Όπως και η Takayama είνια καλή εισαγωγή στη γιαπωνέζικη αρχιτεκτονική και την εποχή των σαμουράι με μπόλικα μουσεία.

Shirakawa:
Το στρυμφοχωριό που λέγαμε! Αξίζει μόνο αν είναι να μείνεις ένα βράδυ, το πρωί πλακώνουν τα τουριστικά λεωφορεία με τους Γιαπωνέζους και είναι τρελάδικο. Αλλά όταν φύγουν είανι το κάτι άλλο, ειδικά αν έχει χιόνι. Βρείτε κάποιον να σας εξηγήσει την όλη ιστορία με τις στεγες, εκεί έγκειται και η ιδιαίτερη ιστορία του χωριού, αυτό το κρατάει ενωμένο. Αν πετύχετε αλλαγή στέγης, μπορεί και να είναι η καλύτερη εμπειρία στο ταξίδι. Μπορεί να μείνει κανείς σε ένα από αυτά τα στρουμφοσπίτια, αλλά θέλει ψάξιμο και κράτηση από πριν και φυσικά αλλάζει όλη την εμπειρία διαμονής.

Kanazawa:
Ενδιαφέρουσα πόλη με μικρό ιστορικό κέντρο όπου ζεις στον αστερισμό της γκέισας. Μετά την Takayama, δύσκολο να εντυπωσιάσει, αλλά το κλου είναι ο ναός των νίντζα με τις διπλές πόρτες, τις παγίδες για τους εισβολείς, τα κρυφά δωμάτια και την κουκλάρα ξεναγό, ποιες γκέισες και τρίχες κατσαρές. Οι φημισμένοι κήποι της πόλης είναι ψιλοκοτσάνα
Και πάλι η Takayama είναι ανώτερη ως εμπειρία, αν έχεις λίγο χρόνο.

Eiheji:
Ιστορικό βουδιστικό μοναστήρι όπου μπορείς να μείνεις για λίγες ημέρες, να κάνεις ένα course στο βουδισμό και το διαλογισμό. Το όλο σύμπλεγμα μέσα είναι απίστευτο, αλλά οι κανόνες που πρέπει να ακολουθεί κανείς αυστηροί και πρέπει να ακολουθούνται ευλαβικά χωρίς να σου εξηγεί κανείς το γιατί ή τι εξυπηρετούν. Για μένα ήταν μια εμπειρία περίεργη, ενδιαφέρουσα, απογοητευτική και αξέχαστη αταυτόχρονα, αλλά θέλω πέντε σελίδες γι' αυτό. Να σημειωθεί πως οι ξένοι -υποθετικά- κάνουν άλλο course (υποθέτω στα Αγγλικά, εμένα με βάλανε με τους Γιαπωνέζους αφού είχα επαγγελματία διερμηνέα μαζί,΄οπότε ό,τι είδα κι έζησα εγώ εκεί μέσα ενδεχομένως να είναι λιγότερο λάιτ από τη βερσιόν για τους ξένους. ελπίζω να έχεις συνηθίσει να σε βαράνε στο κεφάλι με βρεγμένη σανίδα δύο μέτρων... Δεν ξέρω αν το μοναστήρι είναι επισκέψιμο χωρίς να κάνεις το course, αλλά κι αν είναι αμφιβάλλω αν επιτρέπουν πρόσβαση στα ενδότερα. Αν έχεις χρόνο αξίζει, οι σκηνές μέσα είναι σουρεαλιστικές.

Kyoto:
Και να σου πω να μην πας, θα πας...οπότε ποιος ο λόγος; Υπετιμημένη ιστορικότατη πόλη με πλήθοπς μνημείων, τουριστών και τουριστικών παγίδων. Για μένα ήταν το πιο συναισθηματικό κομμάτι του ταξιδιού γιατί συνάντησα παλιό μου φίλο που επί χρόνια δεν απαντούσε στα μέηλ μας... όταν έμαθε πως θα πήγαινα στο Κυότο μου απάντησε (μετά από 3 χρόνια) πως θα περνούσε από το σπίτι όπου με φιλοξενούσαν. Όταν αγκαλιαστήκαμε συνειδητοποίησα ότι του έλειπε ένα πόδι (λόγω μοτοσικλετικού ατυχήματος) κι αυτό το ατύχημα είναι ο λόγος που γύρισε ξαφνικά στην Ιαπωνία και "χάθηκε". Μας πήγε στο rasta κλαμπ όπου δούλευε (πολύς μπάφος στην Ιαπωνία μιλάμε!), γνωρίσαμε τη γυναίκα του (ο παιδικός του έρωτας που τον ξαναβρήκε στο νοσοκομείο κι ήταν η κοπέλα που του ανακοίνωσε ότι θα ακρωτηριαζόταν), βγήκαμε 2-3 φορές και γενικώς η παρουσία του ήταν που έκανε το Κυότο ενδιαφέρον. Πριν εμφανιστεί ο Ηiro, η πόλη μου φάνηκε ένα μεγάλο μπόλικο με κάμποσο από τίποτα. Ευχάριστη, με πολλές επιλογές για νυχτερινή ζωή και κουζίνα, κάποια ιστορικά κομμάτια είνια χαριτωμένα, αλλά γενικώς η πόλη θυμίζει πολύ Ευρώπ, το fox shrine είναι γεμάτο από πυλώνες που αποτελούν...σπονσοριά εταιρειών, το παλάτι του Φοίνικα μου άρεσε πολύ, ο Ujikami Jinja αδιάφορος, το όλο σκηνικό με τον ποταμό Uji πανέμορφο, αλλά και πολλά τουριστικά σκηνικά. Αν είχα μόνο 15 μέρες, θα το απέφευγα το Κυότο, αλλά μετά θα σου μείνει η περιέργεια, οπότε πήγαινε. Τουλάχιστον έχει πολλές επιλογές για ημερήσιες εκδρομές με βάση την πόλη, οπότε είναι κι αυτή μια μεσοβέζικη λύση. Η Nara ας πούμε είναι πόλη με ναούς (δεν πιάνει μία μπροστά στο Νίκκο, αλλά αν δεν πας εκεί, καλούτσικα περνάει η΄μέρα). Από αυτές τις ημέρες στο Κυότο, όλο μου το ημερολόγιο έχει να κάνει με προσωπικές εμπειρίες: το ξύρισμα σε απίθανο κουρέα/μπαρμπέρη, ο σκύλος που φάγαμε παράνομα σε κορεάτικο μπαρ, ο τρομερός Έλληνας μεταπτυχιακός που γνωρίσαμε σε ένα μπαρ, ο Χίρο, τα φαγητά , οι έξοδι. Ως πόλη δε με ενθουσίασε και στέκομαι σε αυτό πόλύ διότι ξέρω πως οι περισσότεροι επισκέπτες περνούν πολύ καιρό στο Κυότο. Γούστα είναι αυτά...

Himeji:
Ίσως το πιο γνωστυό από τα κάστρα της Ιαπωνίας. Ενδιαφέρον αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας. Στο μισάωρο είχα βαρεθεί, αλλά χάρηκα που είδα κι ένα κάστρο, ο ξεναγός και η Τσιάκι μάλλον υπερενθουσιάστηκαν. Η πόλη αδιάφορη, όσο αδιάφορη μπορεί να είανι μια πόλη σε μια χώρα τόσο ασυνήθιστη όσο η Ιαπωνία.

Okayama:
Η φάση με την ενοικίαση της παραδοσιακής βίλας που λέγαμε. Άπειρο γέλιο, μυστήριο και γοητεία. Από τα κλου του ταξιδιού, φανταστικό σαν εμπειρία, μαζί με το στρουμφοχωριό. Θέλει ένα κεφάλαιο μόνο του, αλλά τα βιβλία που έχω να διαβάσω παραείναι πολλά για να κάθομαι να γράφω ασύστολα.

Shotoshima:
Γιαπωνέζικο κιτς σε όλο του το μεγαλείο: νησί που προσποιέιται πως είναι η Μύκονος, με ψεύτικα ελληνικά αρχαία, καλλιέργεια ελιάς, παγωτό με γεύση ελαιόλαδο, αγάλματα Ποσειδώνα, ψεύτικες ελληνικές εκκλησίες. Για κάποιον Έλληνα έχει τρελό γέλιο, η Chiaki που είχε ήδη έρθει Ελλάδα πριν λίγους μήνες δεν το πίστευε. Το φέρυ μποτ αποκάλυψη, όπως κι ένα χωριουδάκι -μη ελληνικό- που χρησιμοποιήθηκε για να γυριστεί μαι διάσημη σειρά της τοπικής τηλεόρασης, ΧΑΜΟΣ από φανας που θέλανε να δουν πού έγιναν τα γυρίσματα, ήταν ενδιαφέρον να το δει κανείς ιστορικά, αφού το όλο σκηνικό αναπαριστά την προπολεμική Ιαπωνία, από τα αναπάντεχα καλά του νησιού.

(μπορεί και να συνεχίζεται...)

 

[Yorgos]

Γιωργο θες πράγματι 90 με 100 ευρώ την ημέρα?

Νομίζω πως πια θέλει λίγο παραπάνω. Όσο πέφτει το ευρώ έναντι του γεν, τα πράγματα σκουραίνουν... Όταν πήγα εγώ με ένα ευρώ έπαιρνα 170 γιεν από το ΑΤΜ, σήμερα δεν παίρνεις ούτε 125...

εχω ενα φιλο ελληνα στο τοκυο και ελεγα να παω να με φιλοξενησει μια βδομάδα εκει ( μενει κεντρο οποτε γλιτωνω αρκετά λεφτά) και μετα να παω κυοτο και μετα σε δυο τρια καλοκαιρινα φεστιβάλ , πχ aomori nebuta , gifu hachiman odori , awa shikoku , koya-san o-bon

Γλιτώνεις αρκετά έξοδα έτσι, κυρίως λόγω περιορισμένων μετακινήσεων αλλά δεν ξέρω τι γίνεται με τη διαμονή σε περίοδο φεστιβάλ. Χοντρικά, θα σου'λεγα ότι θες καθημερινά 30 ευρώ για διαμονή (στο πολύ τσάμπα, συνήθως δε βρίσκεις κάτω από 40 και μην ξεχνά ότι εμείς ήμασταν τρεις και μέναμε στα πάμφθηνα minshuku), άλλα τόσα για μεταφορές, βάλε φαγητά, ποτά εξόδους, κανένα ίντερνετ συν τις δραστηριότητες και εισόδους, άντε και κανένα απρόοπτο... σκούρα τα πράγματα. Εμείς ξοδεύαμε 85-90, με τα τραίνα, τα αεροπλάνα και τα πάντα μέσα, αλλά είχαμε κονέ, τα πάντα ήταν κλεισμένα πολλές εβδομάδες πριν, μείναμε αρκετά βράδια σε φίλους και η ισοτιμία ήταν με το μέρος μας.

εναλλακτικά ειναι να παω την ανοιξη που εχω βρει 900 ευρω με air china και θα ειναι ολα ανθισμενα και δεν θα κανει την αποπνικτική ζέστη της ασίας? αλλά θα μεινω λιγοτερες μερες.. γιατι το καλοκαιρι το εχω ολο ελεύθερο ( ακολουθω τα σχολικά προγραμματα)

Τι να σου πω, εσύ ξέρεις. Εγώ θα πήγαινα όσο το δυνατόν περισσότερες ημέρες διότι λόγω κόστους είναι προορισμός που δεν πας και πολλές φορές, οπότε καλύτερα να καλύψεις όσα περισσότερα μπορείς γιατί ενδεχομένως και να μην ξαναπάς.

 

[liz]

discolata, ωραία τα λινκς, μόνο να δω σε τί κατάσταση θα βρίσκεται το budget μου, γιατί θα πρέπει να πληρώνεις και γεύματα, έξοδα, κτλ του ξεναγού. Πάντως πολύ καλά έκανες κι επέλεξες να πας σε φεστιβάλ. Κι εγώ στη θέση σου θα προτιμούσα να μείνω όσο το δυνατόν περισσότερο, ειδικά σε μια χώρα όπου θα ήταν σχετικά δύσκολο να ξαναπάω. Αφού έχεις να μείνεις και Τόκιο ούτε να το συζητάς!

Γιώργο, δε χόρταινα να διαβάζω! Επικοινώνησα με Shirakawa και μου είπαν πως δυστυχώς δε θα γίνει αλλαγή στέγης ενώ θα βρίσκομαι εκεί. Πάντως θα μου κλείσουν να μείνω σ'ένα από αυτά τα σπιτάκια έψαξα και για eijeiji...το σκηνικό με τη βρεγμένη σανίδα δεν με απέτρεψε, είμαι πολύ περίεργη να δω τί παίζει. Ομως courses γίνονται συγκεκριμένες περιόδους και οι μέρες που θα βρίσκομαι εκεί δεν συμπεριλαμβάνονται, οπότε ψάχνω να βρω κάτι παρόμοιο. Τώρα κοιτάω να δω τί θα γίνει με Shiretoko γιατί θέλω τρομερά να πάω, όμως διάβασα πως η πρόσβαση σε ότι προσφέρει το πάρκο είναι σχετικά δύσκολη πριν τα τέλη Απριλίου, να δούμε...Ευχαριστώ πολύ και πάλι!

 

[Mariflowers]

Για σας, εγω ειχα παει στην Ιαπωνια τον Αυγουστο του 2006. Για μενα ηταν συγλονιστικη εμπειρια. Βεβαια ηταν η πρωτη ασιατικη χωρα που επισκευτικα, και μοναδικη μεχρι στιγμης. Αν καποιος μου ελεγε οτι ειμαι σε εναν αλλο πλανητη, θα τον πιστευα! Αυτο εχει να κανει κυριως με την πολυ διαφορετικη κουλτουρα του λαου, αλλα και με το οτι σχεδον κανεις δεν μιλαει αγγλικα και οτι ακομα και οι ταμπελες στο μετρο, στο δρομο οι καταλογοι στα εστιατορια, ολα ειναι μονο στα Ιαπωνικα! Σπανια θα βρεις γραφες στα αγγλικα και μονο σε πολυ τουριστικους χωρους. Αφου στο μετρο για να βγουμε εξω, απομνημονευσαμε το ιδεογραμα του exit και το κυνηγαγαμε για να βγουμε απο το λαβυρινθο καποιων σταθμων! Οταν βρω χρονο θελω να κανω μια πιο αναλυτικη περιγραφη, δεν νομιζω ομως οτι θα συγκριθει με τις πληροφοριες που εχει ηδη δωσει ο Yorgos.
Το μονο που θα ηθελα να προσθεσω, που δε διαβασα να το εχει αναφερει κανεις, ειδικα για τη Liz που οπως ειδα θα ταξιδεψει συντομα, ειναι ο ναος Fushimi Inari στο Κυοτο, που εμενα με συγλονισε! Δεν ειναι ο τυπικος ναος που αμα ξεκινησεις να τους βλεπεις ολους μαζι, μετα απο λιγο παθαινεις overdose. Βασικα δεν ειναι τοσο ο ναος, αλλα το trail μεσα στο δασος που το σχηματιζουν διαφορα torii gates αφιερωματα του κοσμου στη θεα Inari. Εμεις περπαταγαμε κανα δυωρο στο δασος και το τοπιο εναλλασετε με λιμνουλες και μικρους ναους και δεν φτασαμε στην κορυφη γιατι βραδιαζε. Τα links ελπιζω να βοηθησουν!

Fushimi Inari Shrine - Kyoto, Japan

Day Trip to Inari, Kyoto - Fushimi Inari Shrine: Photos 21 to 31


οτι αλλο χρειαστεις και ξερω να απαντησω, μη δισταζεις!

 

[Yorgos]

Δε θα προλάβω να τελειώσω τις περιγραφές. Λείπει ακόμη μπόλικη νότια Ιαπωνία και Οκινάουα. Δυστυχώς φεύγω και θα μείνει ημιτελές. Του χρονου πάλι... Μακάρι να πάει και να γυρίσει η Liz και να μας τα γράψει.

 

[Mariflowers]

Yorgos, αν καταλαβα καλα, σε καλει η μαμα πατριδα ε? Καλα να περασεις ευχομαι, αλλα σιγουρα θα βρεις και κανα laptop με wireles!!!!!

 

[Yorgos]

Μπα, ο στρατός είναι για μετά, η μαμά Κούβα με καλεί προς το παρόν και με το ίντερνετ στα 10 ευρώ την ώρα και τη σύνδεση να θέλει 6-7 λεπτά για να μπει στο mail μου, δε με βλέπω να μπαίνω και πολύ συχνά εδώ. Εκτός κι αν κάνει το θαύμα του ο Ομπάμα και μας στείλει αυτό το τιμημένο καλώδιο που ποτέ δεν έρχεται λόγω ενός εμπάργκο που κανείς ποτέ δεν κατάλαβε ποιον εξυπηρετεί.

Καλά σας ταξίδια.

 

[varioAthens]

Μπα, ο στρατός είναι για μετά, η μαμά Κούβα με καλεί προς το παρόν και με το ίντερνετ στα 10 ευρώ την ώρα και τη σύνδεση να θέλει 6-7 λεπτά για να μπει στο mail μου, δε με βλέπω να μπαίνω και πολύ συχνά εδώ. Εκτός κι αν κάνει το θαύμα του ο Ομπάμα και μας στείλει αυτό το τιμημένο καλώδιο που ποτέ δεν έρχεται λόγω ενός εμπάργκο που κανείς ποτέ δεν κατάλαβε ποιον εξυπηρετεί.

Καλά σας ταξίδια.

Καλό ταξίδι Yorgos!!! Θα μας λείψουν οι πληροφορίες σου και οι περιγραφές σου από τις τόσο ιδιαίτερες ταξιδιωτικές σου εμπειρίες!!!

 

[liz]

Mariflowers, ευχαριστώ για τα links. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα αποφασίσει αν θα πάω στο συγκεκριμένο μέρος, γιατί με τόσο περιορισμένο χρόνο δεν ξέρω πραγματικά πού θα πρωτοπάω, αλλά τελικά θα ακούσω τη συμβουλή σου. Την περίοδο που θα 'μαι στο Κιότο θα έχει μια παράσταση με γκέισες που γίνεται μόνο Απρίλιο και μου κάνει λίγο τουριστική παγίδα, από την άλλη όμως δεν βλέπεις κάθε μέρα χορό γκέισας. Αν τυχόν έχεις ακούσει κάτι, θα μ'ενδιέφερε πολύ να μάθω..Αποφάσισα λόγω χρόνου να περιοριστώ σε Honshu κ Shikoku αν προλάβω.

Πάντως και για μένα θα είναι το πρώτο ταξίδι εκτός Ευρώπης και το περιμένω πώς και πώς! Προς το παρόν σκοτώνω την ώρα μου ακούγοντας Joe Hisaishi και χτυπιέμαι που δεν θα πετύχω συναυλία του Ιαπωνία:

RtPm5GiJ_iM[/media] - Joe Hisaishi Live Performance - Ashitaka sekki from Mononoke

WfvgFfQ2HYY[/media] - Spirited Away - Soundtrack / Score - Joe Hisaishi (Track 16)

Γιωργο, καλό σου ταξίδι!

 

[kogal]

oktomri iaponia

ton octomvrio fevgo iaponia kai epeidei einai i proti for apou taksidevo ektos evropis to organono apo tora aplso thelo na kano merikes erotiseis giati profanos giorgo gnorizeis pola pano sto thema. me poio tropo mporo na proslavo ena prosopiko ksenago stin iaponia. skeftome na pao tokio osaka kioto kai sta giro giro merh alla epidei den mou aresei na pigeno me group skeftomuna ena prosopiko odigo ti les kai esy??? episeis epeidei exo mia mania kai silego paradosiakes stoles apo opoio meros episkeptome ena pragma pou thelo oposdipote na agoraso einai kimono kai stolh samourai (oxi tin panoploia fysika) yparxoun texnites giafto prepei na pao kapou sigekrimena giati sigoura den thelo na katalikso me kati ftiniariko kai touristiko katalaveneis ti thelo na po fadazome.
mporeis na me voithiseis isos???
se eyxaristo para poli ek ton proteron
konstantinos

 

[Hercinia]

Εξαιρετικός ο ναύλος που βρήκες, επιμένω πως τη σήμερον ημέρα βρίσκει κανείς τρομερές ευκαιρίες στα αεροπορικά,χρωστάς έναν καφέ στον trapper.

Έχοντας δύο εβδομάδες μπορείς να κάνεις αρκετά πραγματάκια αλλά θα πρέπει να κάνεις επιλογές. Θεωρώ ότι 2 μεγαλουπόλεις είναι αρκετές, το Τόκυο θέλει 2-3 μέρες. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ το Hokkaido κι έχει εκπληκτικά πράγματα να δει κανείς, μου άρεσε πολύ το Sapporo ως πόλη, γνωρίσαμε αποόνους ιθαγενών σε κάποια χωριά γύρω από το Oturu (μετρημένοι στα δάχτυλα, αλλα συγκινητικό ότι μερικοί το παλεύουν ακόμη να διασώσουν κάποια στοιχεία της κουλτούρας τους) και φυσικά το κλου ήταν τα φυσικά πάρκα... Οι φωτογραφίες ήταν τόσο απίστευτες (ελαφάκι που πίνει νερό σε λίμνη όπου αντανακλάται χιονισμένη βουνοκορφή) που πολλοί φίλοι νόμιζαν ότι επρόκειτο για καρτ-ποστάλ, ειδικά στο Shiretoko. Τα onsen του βορρά (π.χ Noboribetsu) τα βρήκα πολύ καλύτερα από κιτσαρίες τύπου Beppu (με τόσο λίγες μέρες εγώ στη θέση σου το τελευταίο θα το απέρριπτα).

Για μένα που μου αρέσει η πολιτική ιστορία είναι must η Χιρόσιμα (αν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε αυτή και το Ναγκασάκι...Χιρόσιμα και πάλι Χιρόσιμα), ανατριχίλα σκέτη το μουσείο και η πόλη έχει πολλές ιδιαιτερότητες, χωρίς να μπορεί να την πει κανείς όμορφη. Όμορφες πόλεις με παραδοσιακή αρχιτεκτονική υπάρχουν μπόλικες, αν θες ευχαρίστως να σου προτείνω μερικές αύριο, που θα έχω και πρόσβαση στο ημερολόγιό μου από την Ιαπωνία (αν το βρω...), θύμάμαι εικόνες, αλλά όχι ονόματα...
Πολύς λόγος γίνεται για τα κάστρα, αλλά κατά τη γνώμη μου άνθρακας ο θησαυρός, διάλεξε ένα-δύο και φτάνει (ένα είναι υπέρ-αρκετό αν με ρωτάς). Το Kyoto έχει πραγματάκια να δεις, αλλά νομίζω πως 2-3 μέρες φτάνουν, έχει τόσό όμορφες μικρές πόλεις εκεί τριγύρω που είναι κρίμα να κλειστείς στο Kyoto παραπάνω.

Το Νίκκο με τους ναούς μου άρεσε πολύ, πολύ διαφορεικό πράγμα όλη η Οκινάουα (με απίστευτο το νησάκι Tοketomi όπου δεν υπάρχουν αυτοκίνητα, τα σπίτια είναι όλα παραδοσιακά και ταξί είναι με... βούβαλους), το Ιriomote Jima έχει τροπική βλάστηση, μπορείς να κάνεις καγιάκ, trekking κλπ, αλλά αν έχεις ξαναδεί τροπική βλάστηση μπορεί και να απογοητευτείς.

Το Shikoku ήταν από τα πιο αυθεντικά μέρη που είδα, ελάχιστος τουρισμός, ακόμη κι ο εσωτερικός και πολύ όμορφος τρόπος ζωής, χωρίς να μπορώ να σου υποδείξω ένα συγκεκριμένο highlight...απλά ήταν πολύ αυθεντικά κι όμορφα.

Πέρα από το πού θα πας, έχει ενδιαφέρον και το τι θα φας... Φα'τα όλα και μετά ρώτα τι ήταν. Η Ιαπωνία ήταν η καλύτερη γαστρονομική εμπειρία που είχα ποτέ, αλλά ταξίδευα και με δυο φίλες Γιαπωνέζες που ήξεραν τις τοπικές σπεσιαλιτέ και κάθε φορά τρώγαμε και κάτι πιο περίεργο (από σπέρμα σολωμού με μάτια σουπιάς μέχρι ωμή γλώσσα φάλαινας). Επίσης, η Ιαπωνία είναι τρομερά παραδοσιακή κι αξίζει τον κόπο να ψάξεις τι φεστιβάλ έχει την εποχή που θα πας και να κατευθυνθείς με βάση αυτά. Τα φεστιβάλ τους είναι απίστευτα...σε άλλα βλέπεις χιλιάδες κόσμου ημίγυμνους να κουβαλάνε τεράστια άρματα στους ώμους του, αλλού ντύνονται σαμουράι για καμιά εβδομάδα (ντύθηκα κι εγώ για δυο μέρες.. σου δίνουν τσάμπα είσοδο σε όλα τα μουσεία συν φαγητό, άσε που οι Γιαπωνέζοι τρελάθηκαν να με παίρνουν φωτό κάθε 10 δεύτερα), αλλού έχει αρχαίου ψαλμούς και γενικά υπάρχει παροξυσμός στις παραδοσιακές γιορτές της κάθε πόλης. Είναι τόσες, που σίγουρα θα πέσεις σε κάποια.

Στο Τόκυο έμεινα στην Asakusa και μετά σε κάτι φίλους στο κέντρο. Στην Asakusa είχει ομώνυμο hostel, πολύ φτηνό για τα δεδομένα της χώρας και πολύ κεντρικό, με πολλά αξιοθέατα πολύ κοντά, ενώ και το μετρό ήταν 3 λεπτάκια. Φαντάζομαι ότι θα πάρεις και JapanRail αν σκοπεύειε να κάνεις πολλά χιλιόμετρα, καραξίζει τον κόπο (οι φίλες μου είχαν λυσσάξει πως ως ντόπιες δε μπορούσαν να το πάρουν και πλήρωναν τα επιμέρους εισιτήρια). Προσπάθησε να μείνεις σε κάποια παραδοσιακή βίλα ή σπίτι. Μείναμε σε ένα χωριό (δε θυμάμαι το όνομα) όπου οι στέγες φτιάχνονται από ολο το χωριό μαζί, είναι τεράστιες από ειδικό τύπο σανού, όλα τα σπίτια ήταν σαν το στρουμφοχωριό, το βράδι τρώγαμε φύρω από τη φωτιά με τους συγχωρανούς που τραγουδούσαν...αύριο θα σου πω και τοπωνύμια, δε θυμάμαι τίποτε τώρα (είναι και αργά). Μπορείς να μείνεις σε ξενοδοχείο-κάψουλα (μερικοί το βρίσκουν ενδιαφέρον). Μείναμε και τρεις μέρες σε βουδιστικό ναό όπου κάναμε διαλογισμό...τρελή εμπειρία τρεις μέρες εκεί μέσα με τα dong να βαράνε στις 4 το πρωί για αφύπνιση. Κάπου αλλού νοικιάσαμε μια βίλα για ένα γελοίο ποσό (νομίζω 60 ευρώ)...τρομάξαμε να το βρούμε, ήταν στη μέση του δάσους...ένα τεράστιο σπίτι με συρόμενα τσιγαρόχαρτα για τοίχους...παίζαμε γιαπωνέζικο σκάκι μέχρι τις 3 το πρωί, οπότε και βγήκαμε βολτά να δούμε τα άστρα...μετά χαθήκαμε, δεν υπήρχε φως πουθενά...μας βρήκανε κάτι γριές με ένα φακό που είχαν βγει να μαζέψουν μανιτάρια μες τη νύχτα, ήταν καταπληκτικές. Το σπίτι ήταν φανταστικό, πάλι αν βρω τα χαρτιά μου (που έλεγε κι ο Τσοβόλας) ευχαρίστως να σου πω που ήταν.

Ηφαίστεια, λίμνες, παραλίες στην Οκινάουα, έχει απ' όλα ο μπαξές της φύσης, το θέμα είναι να επιλέξεις τι ακριβώς θέλεις να δεις. Εγώ ως highlights διαλέγω τους Γιαπωνέζους, την κουζίνα τους (κάθε φαγητό και άλλη εμπειρία), τα λιμάνια (πρωί-πρωί ξυπνούσαμε να δούμε τον αναβρασμό και να φάμε ωμό πρωινό, από το Τόκυο μέχρι το Hakedote) και φυσικά οι Ανουί, οι απόγονοι των ιθαγενών. Αν το προγραμματίσεις καλά, όλα δουλεύουν στην εντέλεια, από τα τραίνα, μέχρι τα homestays, αφού οι τύποι σε παίρνουν από το σταθμό του τραίνου κι είναι απίστευτα εξυπηρετικοί (σε κάποια φάση νιώθεις και άσχημα, η ευγένεια φτάνει σε όρια που νομίζεις ότι σε δουλεύουν).

Εγληματικότητα; Not in Japan... μείνε ήσυχη, η πιο επικίνδυνη θα είσαι μάλλον εσύ. Υπάρχουν υπερβολικά πολλοί κοινωνικοί κανόνες που πρέπει να τηρείς, αλλά ως λευκή έχεις γενική ασυλία κι αυτό ισχύει ακόμη και για τους νόμους. Πολλές φορές ήξερα ότι απαγορευόταν να κάνω κάποια πράγματα, αλλά τα έκανα γνωρίζοντας ότι το μη ασιατικό των ματιών μου αποτελεί δικαιολογία για τα πάντα.

Φαντάζομαι ότι ξέρεις ότι το κόστος είναι αστρονομικό, ότι πρέπει να κάνεις κρατήσεις καταλυμάτων από πριν (και μεταφορών σε ορισμένα πράγματα) κι ότι για να βρεις άνθρωπο που να μιλάει Αγγλικά πρέπει να κάνεις αίτηση, ακόμη και μέσα στα πανεπιστημια. Αυτά είναι και τα αρνητικά της χώρας κατά την άποψή μου, συν το πόσο δύσκολο είναι να βρεις internet cafe, αφού πλέον κανείς δεν τα χρειάζεται εκεί (να'ναι καλά οι gamers...).

Για τις κερασιές θα σε γελάσω...αλλά άμα το ψάξεις στο ίντερνετ όλο και κάτι θα βρεις.

Την πέφτω για ύπνο...ζζζζζζζζζζ

Σε ζηλεύω απίστευτα!! Είναι όνειρο μου να πάω Hokkaido και Sapporo.. Έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία του Haruki Murakami αυτά τα μέρη έχουν γίνει όνειρα και προορισμοί ζωής και χαίρομαι που λες ότι αξίζουν και είναι ωραία δεν θα ήθελα να πήγαινα κάποια στιγμή και να μην μου προκαλούσαν τίποτα..